장음표시 사용
41쪽
37 cogitantibus, quod iis saepe ua venit qui cum aeriter
oculis deficientem solem intuerentur, ut aspectum omnino amitterent, sic mentis acies se ipsa intuens n0nnunquam hebescit ob eamque causam eontemplandi diligentiam amittimus itaque dubitans circumspectans haesitans multa adversa reverens tamquam in rate in mari immenso nostra vehitur rati0.
δειν γαρ περι αυτ εν γέ τι τοττων διοπραξασθαι, μα-
Sed omissis his omittendis hic est sententiarum nexus: Omnibus bonis cum voluptate moriendum est ut Socrates et Cato gaudebant eausam moriendi se naeis esse tamen non licet sibi ipsum mortem conseiseere nisi iussu dei. Qua de re Plato Phaed. p. 62 B Orphieorum sententiam explicat cf. Lobeck gla0ph. t. I p. 96); quam eandem Philolai fuisse ipse significat p. 61 M. Cuius sententiae Cic. Caton a 3 Pythagoram auctorem facit. Similia disputat Epiet in diss. I, 9 10 et Seneca virum sortem ac sapientem non fugere debere e vita, sed exire dicit cf. p. 24 25 . rum autem quae apud Cici leguntur unum est, quod a Platone non repetivit ne eerte ipse invenit 'dominans ille in nobis deus Quis h0 legens non neminit Senecae dicentis sacrum intra nos spiritum sedere, prope a nobis nobiseum intus esse deum v. I) Iam vero et bie et ille
42쪽
deus quid sunt nisi Posidonii ille δαίμων ἐν--οῖς, qui est ratio humana cum naturae lege consentiens2'. Itaque etiam de loe cie a Posidonio non plane
discessisse apparet. Nec tamen eum secutus est interpretatus . Sed ipse quoque legit Phaedonem qua re laetum est, ut insereret, quae in mente haerebant Quamquamquam apte 0 fieret aut num recte meminisset vel intellexisset, minime curabat. Pleraque autem quae hic leguntur Platonica ex Posidonii libro sibi arripuit, qui ipse ex Phaedone multa in suum usum verterat. Quod quam
non ab eo abhorreat 0cet Gal. p. 45 γεγραφεν II οσειδώνιος ola ἐπιτο μὴ τινα κατα το πρωτον αυτου περὶ πολυν συγγραμμο των πο αατωνος εἰρημένων ὁ χρητρέφεσθ' a και παιδευεσθαι τους παιδας. Et in sequentibus insunt quae a Cic. ingenio aliena sunt. Nam certe non sua
sponte laudavisset qui a re publica animum sevocarent Neque illius est vitam mortem esse. Quorum utrique rursus similia apud Senecam leguntur, p. 73, 4: at ille vir sincerus ac purus qui reliquit et curiam et larum et omnem administrationem rei publicae, ut ad altiora seeederet', ad Marc. 21, 7 'mors sub ipso vitae nomine latet'. Quae sententia ab Heraclito orta esse videtur ei. Sext. mp. Pyrrh. D. III, 230. Atque ut hoc e pus cum vinclis carceris et compedibus comparatur, ita saepe etiam a Sen velut ad Pol. IX, 3 'animus velut ex diutino carcere emissus', ad Helv. XI, 7 'corpusculum Emet. σωμάτιον)hoc eustodia et vinculum animi dem autem simili cic 'de div. I, 11 utitur 'vigilantes animi a societate divina vinciis orporis impediti'. tque Senem hinc adeo progreditur tamque prope ad Pythagoreos aecedit, ut corpus animi pondus ac poenam appellet ep. 65, 16 omnemque
vitam supplicium esse probet ad POL IX, ), quod quidem
De iis quas interposita sunt leges enim vetant post id bimus p. 48. Diuitiae by o dile
43쪽
non tanquam suum, sed altius verum intuentium affert es
etiam L M AH. II p. 796, Deinde ut cie in gra eo
pus tanquam alienam animi domum vocat, ita Seneca ep.
120 I nos in alieno habitare nec si 14 domum sed breve hospitium orpus esse in in t animadvertas velim etiam horum locorum consensum Tusc. Id 75 . . quid tum
agimus, nisi animum . . secum esse cogimus maximeque ae pore abducimus2', de div. L 111 'rarum est quoddam genus eorum, qui se a spore avocent et ad divinarum reruni cognitionem . . rapiantur', Sen. p. 88, 10: vir magnus ac prudens animum diducit a 0rp0re'. Postremo ad
eundem Platonis locum, qui huic Cic. lam subest, spectant quae apud Sen. ad Marc. XXIII, 2 leguntur: nec unquam magnis ingeniis cara in corpore mora est. Exire atquem umpere gestiunt, aegre has angustias ferunt, vagi per omne, sublimes et ex alto adsueti humana despicere: indsest quod Plato clamat sapientis animum t0tum in mortem prominere, h0e velle, hoc meditari, hac semper cupidine serrii exteriora tendentem'. Ita inter Ciceronem et Senecam multis locis arta quaedam sententiarum necessitudo intercedit, cuius causa alia non est quam quod uterque Posidonium secutus est. Restat ut quonam libro Posidonii cicero usus sit quaeramus. Quod quidem ego lateor, quaerere distuli. Neque hoc puto disceptari posse, cum ne index quidem librorum Posidonianorum exstet Fortasse ex libro περὶ pinis quem commemorat Eustathius comm in Hom. p. 10 40 d. Rom. quae placuissent eum hausisse propterea probabile videatur, quod quasdam ad animum pertinentes quaestiones non pertractat quidem, sed ita tangit, ut plura apud auet rem suum legisse videatur, ut in 67 ' non videt autem formam suam, quamquam fortasse id qu0que, sed relinquamus' in gae: In quo igitur Deo est eredo equidem in capite et cur credam adferre possum. Sed alias ubi sit animust Tamen indoles eius libri plane ign0ta est quamobrem
44쪽
iudicium cohibendum et in eo aequiescendum est, qu0d non omnia scire fas sit. Mihi quidem satis erit si Posidoniana Ciceronem tractavisse concedes formam disputationis huius
ipsius esse res satis superque declarat.
Aliquid auteni ad Posidonii puchologiam Ogn0scendam disputationem nostram contulisse spero; in qua id potissimum egit, ut Stoicam doctrinam ad Platonem dirigeret Neque enim Stoicus esse desinere voluit, qui in libris περὶ παλον potius Chrysippum a genuina doctrina descivisse insimulare, Zenonem autem et Cleanthem cum Platone com iliare studebat v. Gai de l. H. et P. p. 362 456 . Itaque Stoic0rum animum corporalem retinuit et materiam eius spiritum calidum ενθερμον πνευμα eum eteris Stoicis statuit Laert. VII, 157). Atque etiam Platoni animum corporalem imputare studuit, cum imaeum interpretatus animum dis του παντη δι--του esse statueret V. Plut p. 1023 B). Quae definitio plenior in Laertii commemtarios transiit ut latonica, V. III, 7 ωρίζετο υτην ἰδέαντο παντη διεστῶτος πνευματος.
Si rationes quas secuti sumus a vero non recedunt, puto plura Posidoniana ex ciceronis scriptis erui posse. Et maxime quidem cum I. use pri0re parte cognatum est Somnium illud Scipionis quod ita cum illa consentit, ut dubitari non possit, quin te si non eodem loco, certe eodem auctore usus sit. Atque illud ex Phaedro Platonis sumptum argumentum Cic. cum Tusculanas disputationes conscriberet se iam in Somni posuisse meminerat ei. J3I eterum tamen ipse animadvertisse non videtur ex eodem lante se haurire. Ut vero res ferebat, argumenta in I. Tusc. plenius et amplius explicavit, alia rursus quae in S0mnio leguntur omisit Sed ut perspiciatur, quae rati inter libros hos i tercedat, lac0s ipsos inter se consentientes in conspectu
45쪽
13 hine profecti huc invertuntur.
qui e corp0rum vinculis tamquam e carcere evolaverunt; vestra vero quae dicitur vita mors est. E 0rporum vinculis tanquam ex careere. 15 nisi enim deus S . . .
istis to eorporis custodiis liberaverit, huc tibi aditus patere
Sunt hac lege generati, qui tuerentur illum glabum .... nec iniussu eius, a quo ille animus est vobis datuS, ex hominum vita migrandum est. 16 ea vita via est in ea lum 26 nee enim tu is es, quem forma ista declarat, sed mens cuiusque is est quisque, non ea figura, quae digito demonstrari potest. Deum te
igitur scito esse, si quidem est deus, qui uiget qui sentit qui memini qui providet qui tam regit et moderatur et
72 ad illos a quibus e sent profecti reditum latilem
75 quo eum venerimus, tum denique vivemus; nam haec quidem vita m0rs est. 74 illa vincla careeris.
75 ex bis vinelisa in min- pedibus Grporis. 74 vetat enim dominans ille in nobis Deus iniussu
hine nos suo demigrare . . . . . nec tamen illa vincla carceris ruperit sapiens leges enim vetant -- sed tamquam a magistratu aut ab aliqua potestate legitima, sic a deo evocatus atque emissus e ierit 27 vitae, quae in claris viris et seminis dux in ca
lum soleret esse. 52 neque nos e pva S mus . . . cum igitur noscete dicit, hoc dicit nosce animum tuum . . . ab animo
tuo quidquid agitur, id agitur a te. 65 quae autem divinat vigere sapere invenire monsemne ergo animus ut ego dico
46쪽
movet id corpus, cui praepositus est, quam hunc mundum ille princeps deus. 27 nam quod semper m0vetur 28 aeterna St.
29 idque eius faciet, si iam tum eum erit inclusus in
corp0re eminebit oras et ea quae extra erunt contemplans quam maxime se a corp0re abstrahet.
Namque eorum animi qui se c0rporis voluptatibus dediderunt ... corp0ribus elapsi Hreum terram ipsam es
Deinde in Somnio ad 16 abunde et copiose describitur quibus spectaculis mortui ex orbe laete fruantur, et qui sonorum concentus orbium motu viciantur. Haec non leguntur in I. Tusc. Sed anina advertas velim haec verbasi 47 'quamvis copi0se haec diceremus si res p0stularet, quam multa quam varia quanta spectacula animus in locis caelestibus esset habiturus'. odem autem ordine planotarum orbes in cap. 17 enumerantur, quem sequitur discipulus Posidonii Geminus Uran. p. 4 et Cle0medes I p. 21, qui Posidonium potissimum auctorem profitetur cum chrysippus supra lunam proximum solem, deinde Venerem, tum Mercurium posuerit f. Stob. ecl. I p. 448, 4 itemque et Plato et Aristoteles lunae proximum solem esse voluerint es de hae re Balloreum apud Bahium ad Cleom. p. 3113. Deinde quod supra lunam omnia aeterna, infra nihil nisi mortale esse dicitur, notum est ex Stoicorum sententia aethera, in quo astra divina volvantur, a luna incipere, divinus est, ut Euripides dicere audet deus.
75 disiungamus nos aeto poribus id est consuescamus mori. Hoc et dum erimus in terris erit illi caelesti bis simile et eum illuc ex his vinclis emissi seremur, minus tardabitur cursus ani-
47쪽
Iunam autem Posidonium plurimosque Stoicos non ex igne illo artificiali constare sed ex aere et igne mixtam esse es Sisb. ecl. I, 554 et a sole lucem accipere es Laert. VII, 14 al.)docuisse. 0mparari eum lio loco potest de d. n. II, 56: nulla igitur in caelo nec fortuna nec temeritas nec erratio nec vanitas inest, contraque omnis ordo veritas ratio constantia. Quaeque his vacant, ementita et salsa plenaque erroris, ea circum terras insta lunam, quae omnium ultima est, in terrisque versantur'. Animos autem in terris morti exceptos et de rum munera esse item de leg. I, 24 quem laeum supra ait limus legitur. Eius autem quem Cie sequitur sententiam assecutus esse videtur Maerebius hunc laeum in commentario suo I, 21, 34 interpretatus, qua in re tam mirum in modum cum Seneca consentit, ut facere non possim, quin utrumque tibi prop0nam. Macr. Sen. p. I, 5. Quod autem ait 'nihil Quemadmodum radii solis datos non ita accipiendum contingunt quidem terram, est animos hic esse ut hic sed ibi sunt unde mittuntur: nasci putentur sed sicut in si animus magnus ac sacertem in terris esse dicere sole et in hoc demissus, ut propius mus, cuius radius advenit et quidem divina n semus, con- recedit, ita animorum origo versatur quidem nobiscum, caelestis est, sed lege tempo sed haeret origini suae.
ratis hospitalitatis hic exulat. Neque mittendum est quod musicae inventores in fine 1 eodem modo laudantur atque Archimedes sphaerae iuvent0 Tusc. I, 3 quod utrique deum imitati idem esse-eerint atque ille eoque vim mentis divinam ostenderint Quae deinde a 40 25 sequuntur e spectant, ut
gloriana humanam contemnendam esse ostendatur. Quem
laeum senerus vindicavit ristotelis Protreptico in Mus. Men. XXVIII p. 397 sqq. Sed qui Cic. libri II de deor. Bat meminit, concedet fieri p0tuisse, ut non ab ipso ri-htotele, sed a Posidonio hunc lacum acciperet.
48쪽
Sed etiam novum quiddam ex Somnio discimus, ut nunc eris sciamus, quam sedem anim0rum beatorum Posidonius esse voluerit es g 163. Quo simul Tusc. I, 3 ill
stratur. Nam 30 video quemquam interpetum extricasSe,
qui essent iuncti illi ex anima tenui et ex ardore solis temperat ignes. Nova et mirabilia nos docent ischerus et Sorosus: unctis ignibus, d. h. aus de Gestirnen Denndi Seel kan sic naeli de Lehre de Stoiker verm0gethre Natur nur bis et de Grenge des Aethera n derreinere Lust anima tenuis eo en an Melcher sic die Gestirne nebs dem Monde effinden, Rahren die Sonne, deren Natur die Gotte thellen, nocti liber denselbe schWebi, wemhal nur in temperatus ardor solis dabin gelangi Has nugas, quas ne ipse quidem Sorosius, spero, expectabit ut resutem omnino non c0mmemorassem, nisi lectorem benevolum rebus tristioribus iamdiu vexatum hilaritate quadam et gaudi persundi et excitari putarem aequum esse. Conseras autem velim si perae pretium videatur Heini in hunc l0cum annotationem, quo saeis perspicies, quem auctorem hi viri doctissimi et eruditissimi exscripserint male intellectum. Utinam semper scriptorum sontes indagantibus opera tam facilis et expedita esseti Nec tamen Heinius ipse hunc locum expedivit. Nam non omne confinium aetheris et adris, sed certam quandam summi aeris plagam significari apparet. Cui enim mortalium unquam universa illa regi ignea visa est8 Verba Ciceronis si excusseris, nihil aliud significare posse nisi ignis quandam continuationem concedes Seneca N. Q. VII, 15, 2 cometen Attalo regnante visum e0mparat cum plaga lactea. Qua in re contra Grum sententiam, qui stellas cometas esse affirment, disputans quot ergo' inquit convenisse debent erraticae, ut tam longum caeli tractum occuparent igne eontinuo V Non autem est in rerum natura quod continuo igne quemcumque caeli tractum occupet nisi lacteus orbis. Quem antiqui in aere esse volebant ei Stob.
49쪽
ecl. I p. 574 et, quod sua sponte intellegitur, in summa et tenuissima eius parte. Iam verba ex anima tenui et ex
ardore Solis temperato diligentius consideranda sunt. Τena
perato ne adiectivum sumatur, prohibere videtur verborum collocatio cuius quidem collocationis, quantum scio, exempla
aut rarissima sunt aut omnino non exstant. Itaque praepositio altera ex delenda videtur et temperato participium etiam ad substantivum praecedens reserendum. Quomodo hae efficitur sententia: eine aus inermischun seiner Lus und Sonnenglut hervorgegangen sortiausende laurige Verbindvng'. Quae sententia resp0ndet definitionibus orbis laetet, quae duae Posidonii servatae sunt Stob. GL I p. 576, Plut pl. p. III, 1 πυρος συστασιν ἄστρου in μα ---αυγῆς δε πυκνοτέραν, Macrob. comm in Somn. I, 15 7 lacteum eiularis esse sidere inlationem'. Ardore enim solis infuso tractus ille igneus actus est, ut quodam modo ignes exanima et ardore solis umesti diei possint. Ignes enim, quibus illa caeli plaga significatur, aere cum Solis ard0re iunctoorti sunt. Ne aliter emeitur, ut animus sui similem naturam eontingat. Nam aeris summa pars quamquam e ἰ- dissima et tenuissima est Sen. . . ΙΙ, . ), tamen ignesidereo caret, lacteus autem Orbis et hunc habet. Itaque huius natura animi similis est cum his locis conserendus est Sexti Emp. adu math.
IX, 1 sq. qui locus et ill0s illustrat et ipse ab iis aliquid lucis accipit. Sext. Emp. Tusc. I, 2.
50쪽
bus, quibus astra sustentantur et aluntur. Dubiunt, opi r esse non potest, qui Sextus Possedoniana reserat. tque locis de quibus ante egimus cum hoc comparatis etiam apud Sext. regionem illam sublunarem, quae ab eo certius non significatur, lacteam plagam intellegendam esse puto. Iam vero attendas verba nou ει προτερον καὶ αὐταiς. Igitur antequam animi in corpora intravissent eos se per se ips0s continuisse Pos docuit Neque potuit clarius antiquioribus Moicis, qui animos cum eorpore nasci volebant, repugnare. Deinde de sole animos sub lunam demigrasse apud Sext. legimus, unde ad li0mines eos venisse os voluisse videtur. Similiter in Soninis originem ex sideribus animos duxisse edocemur g 15 'animus datus est ex illis sempiternis ignibus'). Quibuscum optini consentire videtur orbem lacteum caloris sidere insusionem
esse. Quod vero lacteum orbem Sedem animorum Sse Voluit, auctores ei suisse Pythagorici videntur es. I b. Aglaoph. p. 9353. Legimus enim apud Porphyr de antro Nymph.