장음표시 사용
1쪽
3S partis the Foundations os,ester Civiligation preservatio project
Reproductions may noti made Without permission rom
2쪽
States Cod concem memining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiaL. .
Columbi University Librar reserves the right to refuse toacceptra op orde is, in iis judgement futtiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIUERSIT LIBRARlES PRESERVATION DE PARTMENT
UI ALIO GRAUIDIT MIGRO FORMI ARCIT
Origina Maleria a Fili nudo Exis lini Bibliographic Record
5쪽
6쪽
7쪽
8쪽
ut nunc in Sophocle curam operamque collocaturus est, interpretationum acerVoconiectura c0niecturae quasi undae unda superveniente paene obruitur quis est enim locus corruptus, cuius anatio iam n0n Sit excenties temptata, qui chorus, cui non aliquae maculae nimia saepe Sagacitate asperSae Sint, quae omnino fabula, in qua non ita limatum sit ac ciselatum, ut quidquid falsi et subditici hominibus doctis exploratum est Si excutias et elimines, fero coalitura sit ad dimidium Qua re summo iure succensen Vir doctus paucis annis ante scripsit lepidissime, olim quidem apud Chattos, ut quis primum adolevisset, crinem eum barbamque Submisisse neque nisi h0ste caeso votivum obligatumque virtuti oris habitum exuisse seque tum demum pretia nascendi rettulisse dignumque patria ac parentibus exiStimaviSse, hodie contra vel imberbes, si aliqu0 versiculos veterum poetarum trucidassent, votum SolviSSetirociniumque posuisse iudicari et doctis fortibusque viris adscribi. Profecto summum tempus est, artem criticam in hae via SubsiStere atque ne in hominum litteratorum omnium sanorumque ludibrium vertatur, in veram rationem redire. Duae potissimum mihi videntur esse causae, quae interprete in salsum traducant altera est furor quidam, quo impellantur aliquid conicere et vel id quod per se plane aptum est et bonum, si levi litterarunt mutatione aliter explicari p0SSit, in uas Voluntate moderari ex quo si, ut, quod tradita vera lectio veris rationibus reici non potest, c0niectura tamen aliqua ratione indiget, ratiunculis tenuissimis infestetur traditio, Sive Oetae verba persecantur anatomici cultro, Sive interpretis animo ac sensu non placent, SiVe 0Va metri et grammaticae usque tum ignota praecepta admirabili quadam fiducia proponuntur altera Ver cauS in eo posita St, ut, ubi re vera corruptio verborum XStat, locus depravatus ita animum occupet ac Vinciat, ut quae et ante et postea leguntur Sententiae, eis obiter perpensi satis factum Sse videatur, Si voculae claudicantis Sententiae inter Se Ongruentes et intellectu faciles redduntur. Sed quid iuvat hoc, si cum toto pugnant sententiarum
nexu ΘQuodsi equidem ausus Sum nonnullos S0phoclis locos tractare, ut haec vitia vitem id mihi maxime erit enitendum. Initio Oedipi Colone Antigona a patre interrogata num sciat quo loco conStiterint ipsa regionis nescia pollicetur, si patri placeat, locum quis sit se exquisituram 8Se ad quae
Oedipus respondet v. 26 ed. Schneidevin.)ναι τέκνον, ειπερ εστι εξοικήσιμος
9쪽
quibus in verbis Brunckius γέ particulam quam ante εστ p0Suit, quid hic signiscaret, intellexisse non videtur. Oedipus enim, cui Antigona locum, quo VerSabantur, ut Sacrum et divinum v. 16 etc. deseripserat, inhabitatum eum esse facile credere p0terat et filiae interroganti num percontatum ire deberet, respondere: i et percontare qui locus sit, si tamen habitatus est', ut recte einelitu Vertit. Ad tuae pergit Antigona est vero habitatus. ἰομαι ὁ δεινουdo sed εμ μαθεῖν μολο σαν ' πέλας αρ ανδρα νων ὐρω qua duo Versus adhuc intemerati offenderunt cuin dei nekiuria tum vero niaxime Nauchium illum si uidem propterea, quod num ad ιομαι δῖ δεῖ Oi do seli0liastu explicatio, quae est ελθουσαν ἐρωτῆσαί με, recte seri possit, vehementer dubitat qu0d ipse proposuit 'opoli α δἐ εi o Ddῖν ποιεῖν. πέλας ruo ori ' vel νων Ορω', est ut hirima h0minis doctissimi et ingeniosi per se plane
alit uiri, Sed paulo audaciu ac millime necesSarium. Verba ellim ea quae Supra addidi. Supplenda esse mihi pliarere videtur nec ulla cauSa adesse, cur lectionem traditam mutemus. Causae
vero, quibus auehius ductus loci interpolati0neni lihi ne indubiam esse putat, vix intellegi possunt. ait enim ' οἰ μαι g i do sinit in lirer et gigeu Stelliing unbestinam uni sit den u-
der mann is hier δε positum est talibus loci pro adverbio, Si placet, Bdε, qu0d apud Sophoclem locali Significatione usurpatum esse milii plane constat, atque Substantivi formae assimilatum. f. quae infra de attractione vel potius assimiliatione disserui. Eadem ratione explie τονδε v. 59:o d πλησιοι ναιτονδ' ἱπποτην Κολωνον ευχονται σφίσιν ἀρχζγον εἶναι vicina arva gloriantur sibi 'hic' esse Colonum praesidem Neque inim recte etsi gius cum Doedui lino τονδε eo interpretaturo quod Statuam herois illius in scena positam fuisses dicit, qua per τωνδε demonstretur Ae cogitari potest', ait Godosi odii. JIermantius, 'nec inepte id monstrabatur, cum caeco Oedipodi tamen stia adstaret at 0n apparet, quid opus Statua fuerit, cuius nullus in sabula usus est. Nimis enim recentiores interpretes cim veterum fabularum explicatione iudicia reserunt ad i0stram ricenam nostr0Sque cludos scenicos, qui tanto ornamento abundant tanti Silii a re ipsa minime desideratis instructi sunt lenociniis, ut qui primum fabulat a in scenam prodeuntem videt auius additamenti intuiti0ne it obtutu citi fixus rem teneat vix dimidiatam, cum Veteres tanta Simplicitate uterentur ut quae non prorsus
neceSSaria erant, contemnenda ac neglegenda existimarent.
quibus in versibus illud cra σιος σκοπος non recte explicatum Sse Videtur. Rectissime Her- mannus BonitZ, homo de S0phoclis interpretatione meritiSSimus, in scriptis quae inscribuntur' beitrage u erkEirun de Soph0cles tom. I, p. 70 ReiSigii parum aptam explicationem, a Schnoidevino receptam refellit hanc ' σκοπος vocatur, non quo publice hoc munus Speculandi ei demandatum fuerit, Sed quia fortuito observaverat et primus animadverterat. ipse probavit Helleri, quae est signis 'at eum unde aliquid tam accurate quam e peculatore reScisci 0ssit'. Also, pergit B., heissi e alterdings σκοπος, ei e etWa Schaut de geschaut at nurnichi erade den Oedipus uri die Antigone solidern die egend. roste0r equidem etiam hanc explicationem mihi satisfacere n0n P0SSe praesertim cum c0mΡarem Versum 297, ubi chorus Oedipo ubi rex sit exquirenti respondet: πατρωον ἄστυ γῆς χει ' σκοπος δε νινος καμε δευρ επεμψεν, οἰχεTαι τελων. σκοπος enim hic de eo, qui possit veluti peculator Xplorari, intellegi non Ρ0test, sed simpliciter significare videtur nuntium, qui et chorum adVocaxerat et nunc etiam adv0cat Theseum. Sanemi: idem σκοπος hae igniscatione non inVenitur, Sed qui Verborum Significationum transformati0nes observaverit, is σκοπος in illam Significati0nem transire p0tui SSe ex multis similitudinibus cognoscet. Pervulgatum enim est, eam notionem, quae maXimi momenti est, invocabulo evanescere et secundariam efferri. In Herodoti verbis , 50: μετα δε ταυταθυσίησι μεγαλῆ τι τον εν Λελφοὶ τι θεῖν ἱλασκετο ἱλασκεσθαι verbi notio ptimaria irae, qua Sedata demum reconciliatio SSe OteSt, mi SSa S atque attenuata ac Secundaria conciliandi et propitium faciendi aliquem remanSit. Eodem modo usurpatum est vocabulum latinumqu0d est placare es Lucret V, 934 et Seq. quod sol atque imbres dederant quod terra crearat, sponte sua satis id placabat pectora donum. Eadem rati0ne in προκυπτειν V0cabulo eudendi primaria notione saepissime reiecta nihil aliud nisi extendendi, augendi, iuvandi Significatio apparet. Alia exempla plane Supervacua Sunt. σκοπος igitur proprie S St, qui Spectat, ObSerxat, curat, custodit s. n. 23, 350, Odyss. 22, 396, ubi σκοπος cuSt0S, curator St. deinde Significat eum, qui mittitur aliquo observandi, explorandi cauSa, igitur in exploratoriS, Speculatoris Sententiam transit quid igitur si explorandi noti0ne abiecta hic σκοπος Sola nuntii 0tione usurpatum esset y σκοπος αἰσιος esset tum id quod nos dicimus Wie in bote vom imme gesandi de eo qui derepente et inopinato, Sed exoptatiSSime advenit. Hi igitur C0loniates Oedipo V. 53 etc. Sp0nit, qui locu Sit, quorum deorum acer, cui cognominis, perorat lue affirmationibus his, ut Solent homine de plebe, se prosecto vera dixiSse neque Verbis XaggeraSSe, 0ntra rem paene SSe maiorem dictis v. 62, 3: τοιαυτά σοι ταυτ Ἀστιν ' Eo , ου λογοις
Hanc talis viri ingenio planae consentaneam et verbi cli aditis si πλέω quod iam Suidas Scripsit, mutes ex πλέον, respondentem Seutentiam hominibus doctis adhuc in mentem non venisse admodum miror. Igitur λογοι non Sunt Sermone hominum, Sed verba hospitis
10쪽
tionesque υνουσίρι rei factoque oppotiuntur. υνουσίρι ut εργον usurpatum esse exemplis sane quidem dem0nStrari n0n potest, ali tuam certe pr0babilitatis speciem praebet οὐσία et
C0loniates cum Oedipo ut loco Sancto inaccessoque recedat, non P0Ssit Persuadere, pagi senos arcessit, qui vita immunitate et int0gritatu promissa laudem ab se id impetrant atque quatenus edos referre debeat o loco, v. 192 se finiunt: α του, διηκε τι τουδ αντι πετρον βῆμα εος Eoa ποδα κλίνης quae verba runckius scholiastae interpretation in sequens qui dicit: ' αν Γι πετρον. Ovι σου πέτρου βῆμα τος του και' ισον βεβηκoro τω πει θω περ ανω εἶπε χαλκουνουδον τοι τον ὁ πετρον ποτίθεται του βατον ριον vertit 'noc ultra hoc limen amplius pedem promove. At verba insequentia, maxime Oedipi interrogatio εσθῶ et chori responsi haec: λεχριος Mκρον
λαον βραχυς κλασας aliam interpretationem uniere cogunt uirili est locus latus et βῆμα αντίπετρον id quod
tur quia aptum idetur in quo c0nsidat senex infirmus Propturea igitur interrogat Oedipus 'σθῶν tuam interrogatio. Si βῆμα de vii intellegeretur omni sensu careret idcirco respondere p0test chorus dii te te inclinans tam , κρου λάου in extremum saxum h. e. eundem ipsum Scopuli an qui Supra dicebatur πιντίπετρον βῆρια. ii, seu tentiae 4 uteri socohaerent. βραχυς vero mihi esse videtur neque, ut IIerma uno Placet, de loci humilitate ei lue, ut ei Sigius et Brunckius sibi volunt de loci altitudine ea, ut pedes leviter flexi intellegantur, accipiendum. Sed de tempore ita ut positum init iro adverbio βραχέως vel nuntiatione ad
nisi ' die stello inus fulsens veri retenis cum Musgravio coniecit Dro πεζρον, Nauckius ἀντι- περαν pr0posuit Sed nillil mutanduri est an vero Uντίθεος Ι0mericum solummodo ' die stello ines ottes veri retenil' vertendum St. nos ' deorum similis' cf. Soph. 4ragm. 268ύντίπλαστος . . formatu ita ut ali tua alia res h. e. Similis. Quamvis igitur Senes Oedipum in terra commorari ossae affirmaverint. tamen Oedipi nomine nefando audit ita perterriti Sunt, ut ex terra eum protinus erat, ripere iubeant. Id ne sat Antigona verbis blandissimis chori clementiam impl0ra v. 241:αλλ' ἐρι ταν μελέαν, ἱκετε νομεν ω ενοι, οἰκτείραθ', πατρος πῖ του μονον ἄνrομαι at Saltem infelicem me miseramini, quae pro patre Solo Supplico'. in quo illud μονου recte addubitatum est ab interpretibus, si luidem vertas ' solo alia vero interpretatio mihi incidit, quam Sane quidem Ieml li probare non l0s Sum Sicut enim nostrum 'eingig et latinum
'unicus ea sententia qua 'ingi geliebi usu venit, Sic μονος hic ita acceptum bonam sententiam praebeat ' miseramini me miseram, quae pro unico Patre recor Oedipus ipse tum liorum ut promiSSis Stet, admonet. IceleStum Se non eSse exponit, nam inscium ac praeterea lacesSitum commiSiSSe facinuS.
καὶ μὴ θεους τιμωντες, εἶρα oli θεους μοίραις ποιεῖσθε, μηδαμως. propterea ut me excita Stis priore raedae Scit affirmando Salutem. Sic etiam me servate' neque vero est ἀνεστήσατε erexistis, Solati estis, ut Bothius et underiis cenSent. id quod docetur clarisSime V 284. 85., qui eandem sententiam recipiunt
ρυου με κἀκφυλασσε Ae cavete, pergit poeta, deos verentes deo de Spiciati S. μοίραις traditum salsum esse Sati Superque demonstratum eiusque Sanatio coniecturis Permulti temptata St, quarum tamen nulla esse videtur , quae veram lectionem Suppeditet Sententia, quod maxini momenti est, clare apparet talibus locis de Singulis vocabulis, quae inveniri, credo, non OSSint, non debebat amplius conici et disputari. Ad τους θ εους v. 27 adnectitur . 28 2:ειν οἷς συ μὴ καλυπτε τὰς ευδαίμονας εργοις Ἀθηνας νοσίοις πηρεTων de O contemnens ne etiam Athena felices obscuraveris', quarum fortuna et gloria in eoruni cultu et honore l0Sita erat. quae urbs in, Oedipo ipso 260 θεοσεβεστάτη dicta erat sententia mihi esse videtur clara rectaque homines docti tamen fere in quoque verbo haerent et aliquid addubitant. quid est enim, quod non sit addubitatum in S0phodie' quin etiam ευδαίμονας, quia de opulentia non agatur, ab homine docto quodam mutatur in αἰ δαίμονας omnium vero niaxime vexavit interpretes illudat, Iς Dindorsus enim, quem underit etiam in quarta editione equitur, συν θεοi Per communem Graecorum Sum nihil aliud
retinens ait de omnibus diei posse quae concessu deorum Seu tona seu mala fiant. Fac, ita esse qualis Sententia n0Stro loco evadit de0rum conceSSu ne obScuraveris Allienarum gloriam'. pati deos et bona et mala naturae consentaneum est, Sin minuS omnino non essent. loci quoque, quos IIermaianu asser ad Sententiam Suam fulciendam, minime mihi apti esse videntur, veluti alac. v. 383, ibi chorus Aiacem in Ulixem acerrimis verbis invehentem monet, ut omnis sors divina quaedam et diis debita sit ab iisque et res Secundae et adversae pendeant: ξυν τω θεω πας καὶ γελῆ κωδιρεται h. e. diis volentibus unusquisque et ridet et queritur. in quo potius in indocti interpretationem seraris quam ΙIermanni Sed nequaquam intellegere OSSum, cur illud υν Eoi vel ΘεωSemper eadem ratione Surpatum SSe dicatur. Alio enim loco Hermanni, ed. reg. V. 145. 46: