De responsione Euripidea [microform]

31쪽

- T ut versiis in hos simplice ordine redigantur: d. b. t M. S. d. Qui singuli utrum a diversis chori partibus sint cantati an poeta id tantum in animo habuerit ut elaborata Systematum descriptio cognosceretur musicae modulationi Varietate, plane diSceptare non audeo, eum res iam dubia perdifficilis sit diiudicati . Sed hoc constat sententiam, quam protulit B. Arnoldius i. l. p. id Sq. contra eos qui diStribuunt inter choreusas, infringiae dilui illa versuum dispoSitione. dudicat enim vir doctus utramque Stropham a toto choro esse cantatam ex eo intellegi, quod V 26LSq.:

petatur, eidem esse tribuendos personae in propatulo Sit. Hoc quidem recte illud autem eum fugit, quod paulo aliter Versus inter choreutas diStribui possunt atque ermannus et IIenseus iusserunt, ita nimirum ut Versus illi ab eadem pronuntientur persona, id quod facile fieri potest, si ipse quid vidi, illa systematum dispositione is - 2oo rasd-IT 261 - 2 rasS-25, 2lo - 13, 226-2s, quae cantata SS a chori ducibus sint putanda, fortasse hoc modo: IAU. AOP IOPβ - ΠAPQ AOP. I AP

Vide modo quam apta sit repetitio huiu potiSsimum Sententiae, quae legitur in v. 26LSq. et 2I Sq. Si eadem pergona vel chori princeps quo substitit SenS in stropha eo reVertitur in antistropha. Adde hoc quod personarum Vice hiatus post V. 22 excusatur. Illi carminis compositioni id quoque favere videtur quod O. M uellerus in praeclara Eumenidum editione p.

8s probante ermanno op. VI 2 p. ld2 et Christio l. l. p.

18LSq. observavit systematum numeruit in cantibus horicis anapaeSticis in trinas partes posse dividi Choreutis enim tri-

partito ingressis tres chori duces in capite Stare Solebant, cuius rei testimonium exstat in ph. T. V. 1668 q. quo Iphigenia utrumque parastatam per dextram et coryphaeum per genas obtestatur his verbis: ἀλλα τρό σε δεῖ ασ, Σ, και σικνουμαι, σε δε φίλη παρηίδOσ.Jam veniamus ad AIoesticlis parodum, in qua liberi positi sunt anapaesti inter legitimos. Initio enim habemus systema severius V. T-85, dummodo coniecturam Monkii Verbum εστ ingerentis ante oυδεt in v. T reeipias quam inter proodum et epodum v. 131-35 hae symmetria intercedere videtur, ut idem anapaestorum genus sit adhibitum, quod ex eo fit perspicuum, quod indiSione ac pedes severioribus legibus constricta tenentur et quod anapaesti Videntur esse generis eorum qui ad intrantis ergonae gradu sonabant. Itaque vitiosa pentapodia V. 13s, quam anapaesticam in Systematis anapaesticis Euripidem sibi nusquam indulsisse constat ), et paroemiacus in verSU SP-quenti 132, quem in hoc quidem orationis conexu offensione minime Vacantem iam tentaverunt critici, in dimetros restituenda

videntur.

Interposita sunt inter proodi et epodi anapaestos ab una persona recitato duo Stropharum paria, quarum primam eX, alteram Septem anapaeStici amoebaei liberiores excipiunt. Ηaec omnia tam late commemoravi, quod mirum de hoc loco protulit iudicium estphalus, qui hanc formam parodi noStrae

Quod perverSum reSponSionis genus, in quo quo Versibus constet Systema nil refert, Supra exprobravi Aededit hoc loco quod non modo anapaestorum ordines sunt di Versi sed etiam ratio. Atque anapaesti ei amoebaei, qui inter stropha Sunt positi lyricas, non respondent tantum inter Se maximam partem, Sed

32쪽

prodere quam maXime interpolatoris manum neminem fugit Versus in paroemiacum restituendus. Porro v. d et 5 sedes suas in Vicem permutare recte iusserunt Lirchhossius et Arnoldius(l. l. p. bd q. Sententiarum ordine ducti. Verum tamen unusniihi remanet Scrupulus num nobis non commotis nisi tanta aequabilitate monometer aut ante v s aut post eum excidisSecenSendus Sit eum loci Sententia sana nullam moveat uSpi

Miram profecto intercedere similitudinem inter anapaeStoS. sui sunt v so-s et Iob ii et totum armen Vehementereurruptelis laborare non est infitiandum quam ob rem adhuc in virorum doctorum qui indicaverunt hietinam iudicio acquieS-

Nam hoc procul dubio dudum recte perspexerunt viri docti duo alterna Vie eantare in hoc amoebaeo hemichoria vel potius hemi- choriorum principeS, quorum alter meliora de Alcestidis Sorte Sperat, alter , anxius iam desperat. Haec sunt suae habeo de anapaestis a choreuti Soli eantatis Chorici igitur anapaesti liberi non inveniuntur nisi in parodo. Atque suo in legitimis observavimus anapaeSto par-odicos responsionis legibus non parere, id in liberis secus se habet. in quibus poetam affectasse respondendi aequabilitatem satis perSpectum habemus. an autem curam diligentiamque nemo profecto existimet poetam impensurum fuisse compositioni libe-

' Ilic solus locus Euripideus est, in quo Oeta Pedum reSPOnsioni studuisse videri possit. Sed pauciores sunt, respondenteS, quam ut certi quicquam hic statuere liceat.

B. Carmina commatica.

Liberis anapaestorum SyStematis vel maxime est locus in commis et monodiis ut enim deminuit τραγια ταιο poetaeautica chorica, ita adhibuit totam operam curamque choro tetractam augendi carminibu taetro σκηνῆ c. Neque igitur mirum Euripidis in eomponendi commis artem non valde recedere ab ea ratione, quam SecutuS S poeta in adornandis chorici amoebaeis quam rationem quamvi Simplexne tam artificiose sit elaborata quam in carminibu Aesehyleis, at elaboratam tamen esse nec usquam fortuito natam non poteris negare perluStrata quae nun proposituri SumuS Xempla. 'missis Iphigeniae Aulidensis v. 115-s63, qui ab Euripide abiudicati conformationi symmetricae non favent, iam accedamuS ad Troactum parodi partem commaticam V. 153 - 126, quo a choreulis et histrione alternatim cantatos dispositioni illi de qua agimus in aequales partes mirum in modum faVere quivis Videt. Est enim totum carnien ita compoSitum, ut Singula SIStemata, inter quae versuum concinnitas intercedat, etiam sententiis et personarum Vice accurate sint distincta Neque certa desunt dogumenta, quibu poetam aceuratam singulorum reSponSionem voluisse eviden fiat; nam ea lege sunt laeta, ut monometer

Et versus ipsi, qui compositioni antistrophicae obStant, produnt suam maxime manum interpolatricem in versu enim ilis

maxime probabilis corrigendi ratio Nirci ossi mihi videtur, qui

vir doctus rιρο ναυσ ήδη - propter V. 161 item exeuntem iu id, - mutat in 'ρο ναυσὶν in v. 16 item pentapodia post , bc haud malus eodex exhibet sιελεα Verbum metro repugnanS, alii usui)ν, quas varias lectiones interpretibus deberi idem' irehhomus reete perspexit nec minus assentior Seidlero

33쪽

praeSertim cum alterum par Stropharum, quae a choro cantatae Secuntur, ad SeVera responsionis anapaeSticae lege se item applicare cognoVerimus. Denique commemorandum est primum hic occurere Xemplum Symmetriae positae in eorundem Verborum iteratione loco respondente repetitur enim o TERPO V.

Isis in v. 182, ut de xlamatione iccus V. 16 et v. 1 ST taceam. Cf. praeterea V. 16omi St. Beliquum est ut numerorum rationes declarem hoc Schemate:

Ilabet igitur utraque persona eundem ordinum numerum duodecim et ter in questus sese profundit in stropha et in anti- Stropha, cui tamen Symmetriae trinariae tantum abest ut aliquid ponderis tribuam, ut contra quin casu et fortuito acciderit non dubitaverim Nam chori personas sibi non re Spondere Sententia liquido demonstrat ef. V. 16 sq. II sq.). Videtur igitur hemichorium I hemichorio II. Vel potius paraStata I parastatae II in responsione opponi ct Christ l. l. p. isS, Arnoldi. l. l. p. ad Sq.). TranSeo ad commaticum carmen multo Vehementius,ecubae et Pol3xenae filiae capitis damnatae in Reouva V. i5 -2ib. Et hoc quidem canticum, in quo propter maiorem animorum motum metra alius generis, dactyli, iambi, dochmii, Sunt interpoSita, propter compositionem impeditissimum SSe er- mannu verissime iudicat. Qui antea hoc carmen ad antistrophicorum leges describere tentarunt, eidlerus in libro de . dochmiacis p. 2sd-3o et ReiSigius in coniectaneis in Aristrophanem p. 286-2si anti- Stropha neScio quas venari maluerunt quam reSpicere codicum Scripturam. Quid autem habemus quod complures Statim lectione repudiemus, quae et librorum auctoritate firmantur et - di metridis legibus parent nec tamen ad SenSum non Sunt pervenustae Illorum igitur elegantiae scilicet Studiosorum rationem cum quid persuasionis habeat non reperiamus, in disputatione facere quam docere malimus, Sed quoniam reSponsionem pertractare nobis proposuimus, in loci adhuc controversis enotare iudicia antea prolata OStrum St.

Atque Augustus quiden Seidlerus hanc dedit stropharum

lsT-2lsi. Ad hanc autem aequalitatem ut Vergus accommodaret, quam nulla Saepe neceSSitate coactus violenter mutaverit ex ipsa dispositione et e gonspectu emendationum quem praebet Sati elucet. Nec minus corrigendum erat C. Reifigio, ut hanc carminis reSponSionem conStrueret: DGa-58. t i5s-T3. mi Ta- Tits Gω τεκνον. IT Λαιτε - 18o hi Sl-l8t s SP μοιχι περ ἰώ, d 186 185 Isd-s6. Cisl-s3. PSS-so. isT-2ol. β 262-2ib. Quamquam concedendum est valde esse lubricam totam quaestionem de aequabili huius loci conformatione, tamen vix quemquam puto Belsigi audaciae adstipulari, qui e goniectura iusto violentius mutat, versus mirifice dispescit. Itaque cum ratio ipsa minime esset reicienda propter non

dubia responsionis vestigia, aliam compositionis aequalitatem quaesivit IlermanDUS.

In qua constituenda quas ingressus est vias in Elementis p. id sq. et in dissertatioue de antistrophicorum S p. io Sq. ut ea probaret ne ipse quidem a se impetrare potuit In editione autem quam postea Voluit Versuum diSpositionem, ea a ratione eidleriana haud proeul abest. Sed et a librorum auctoritate rarius modestiusque discessit et perSonarum ordinem respexit Strophas constituens hasceta 15 - 3. IT -T6. χῖροινδ. ITT- s. ISD. hi Si F 182. προ νδ 183 Sq.ε185. o 186. ε 18 . 188-so. si-23. β Vasa-s6. 1sT-215. quod IIermannus singulorum verSuum reSponSionem constituit, hoe in carmine admitti poteSt, quippe quae cum personarum Vice sit coniuncta illud autem quod in media anapaestorum periodo duas inseruit proodos, quarum utraque fernis

34쪽

singuloruni versuum strophulis praecedit, illud iteScio an non verum sit, nisi forte arbitraberis ullum unquam carmen Scaenicum ita fuisse compositum, ut duo praeludia in medio cantioo

eantarentur.

Ilo igitur mihi non probaVit Vir egregiuS, luod amoebaeum liuoque armen totum regulis antistrophicorum adstrinxit, quorum ratio etiam ex illis laborat, quod suo loco per se ne minima quidem Suspicio Subest in v. id lacunae signum ponere et proodum V. 183 Sq. admittere iubemur, quae ne pauSa quidem quam paroemiacus esticit, a subsequenti Stropha dirimitur. Est omnino artificiosius excogitata ermanni ratio. quae artem Aeschyleam magis quam Euripideam redoleat, quod faeile coneedat qui non modo hoc carmen, Sed omne is uae X- stant Euripidis fabulas perlustraverit. Certe simplicior nec non probabilior Stiariungi Structura, ut contineatur, V. 15 -T3. et Id- s. ISO Sh. FriS2 ST. FIS6 d riSi r 183 sq. - isd-s6. Usi-s3 CISS-so cis -2lli. Quam tamen improbandam esse ut putem duabus potissimum commeveor cauSiS. Valet enim regula apud Euripidem praecipue stropharum dispositionem indicari aut sententia aut metro. Dimetri autem anapaestici, qui Stropham, terminant, V. 1 2 Sq.

nec PnSu nec metrorum pauSam efficiunt. Altera cauSa St,

quod . reSpondente 2 id Sq. dactylico esse manifestum St. In qua ratione etiam illud perquam commodum accidit, tuo offendiculum removetur, quod praeberet V 2i anapaeSticus eatalectu exitu carminis; nam omnia carmina anapaeStica aut anapaesticus catalecticus aut alloeometricus excipit. Quamquam reSponSioni certa Vestigia inveniri minime nego, sollicet Versus alloeometricos 16LSq. et os Sq. Singula pentapodias dactylicas cyclias et tripodias iambicas inter Se prorSuScongruenteS. Eorum igitur reSponsionem respiciamus in restituendis locis plane corruptiS. Primum autem corruptelas, quae cum metri deforulitate tum sententia coarguuntur, in V. 163 Sq.:στειχco rei ' δ' χ σι,3 που τι θειων

videamus. Moleste cum inSerta reperiantur Verba mendosa rixid'1 σω, interpretamentum opinor mutilatum magiStelli, qui sive Dionysiitalicarnassensi exemplum (περι συνθεσ. νομ. c. I p. 21 sqq. Sohaefer.) σποδεio αξίωμα χει βέγα καὶ σεlινοτητα πολλην Παραδειγ/ια δε αδ ο τοδε ποίαν δῆθ' ορὲιάσco,

nam saepius recurrebant ad locum Veteres grammatici et Alexander. de schem. VIII p. d2s Wal Z. ποίαν λθ o, ταυταν ὴ κείναν. - in animo habebat, secluditinermannus haec verba atque contexit quattuor versu 163 - 166 in tres hos:

in quibus praeter additamentum expulsum nihil est mutatum nisi vitiosum verbum δαιμονιωνἐ δαίμων et primum eo in iis, quod Saepius opus esse in metro restituendo nemo erit quin sciat. Alius locus metro claudicans, de quo diversissimas protulerunt viridosisse nientias, legitur in Polyxenae threnodia v. 26 sq. tripodiae. Quas ut evitemus cum Bartholdo, qui primus recte docuit Mus Rhen XXI p. 5 sqq. Euripidem tripodiam catalectam sibi non indulsisse in systematis anapaesticis, Sic ScribenteS:

αρρήταν τ υρσεν δαίμων; neglegimus Singulorum pedum concinnitatem, ita ut hemistichii tempus Sermoni pausa expleatur, quam hic ante monometrum fuisse crediderim.Jam omnia recte procedunt. Excipiunt enim in utroque planctu in systemata 15a-58. 15s-66misT-2os 2D2-8 ad Severioris responsionis anapaesticae leges conformata VerSUS dactylicus et iambicus. Qui versus alloeometrici praeter paroe-miacos ternos et monometros singulos sibi respondente graviS-simi sunt testes me iudice usque ad hunc loquin musicam modulationem eandem fuisse in utraque threnodia.

EichIer, de responsione Euripidea. d

35쪽

videntur eorum generi esse qui legitimi gradu comitantur, spondiaci catalectici et monometer metra tardae mulieri grandaevae apta Reliquo autem Versus liberrimos:

ἀίω φά/tαν περ σα Vmχασ. amoebaeo et ipsi admodum libero adnumerandos SSe crediderim.Cuius versus alloeometrici intermixti, unus dochmius proprius v. IS et tres dochmi spondiaci V. 182.1so. Is3 ef Seidier. l. l. p. 3d Ηermanti. Elem. p. 385 ChriSt. Metr. p. db6, estphal. l. l. II. i. 5 ), in summum animi motum apprime conveniunt, ut nihil observatum esse tibi videatur niSi numerus temarius Cum vero IIecuba perturbatum animum aliquid placans quid sit factum narret, numerorum etiam moderationem adhibere visum est. Itaque amoebaei exitu bis terni versus 88-so rem is i-23 perSonarum Vice et metrorum ratione bene distinet inter se reSpondent, quibus, cum id quod ReiSigius probante nec ieinio sagaciter animadvertit, V. isd-s et 88-si sedes suas in-Vicem permutasse Veri quam maxime Sit Simile, ad severius threnodiae metrum traducitur. Ηebemus igitur, ut iam omnia brevi complectar, fere accuratam ' concinnitatem hanc: V. 15d-6S Is -2io, quo reSpondentes Versus epodi V. 16s- 1 et ii-lb Xcipiunt, ac V. 18S-so Isi-s3. Ubi tamen animi ad Summum perturbationis fastigium efferuntur in prima amoebaei parte V. 1 Tlh-ST Isa-s nulla antistrophieorum lex observata Si licet Symmetria quaedam et erit.

Liure pro suspecto habet hunc versum O. Ribbeckius. I nimirum monometer iss cf. p. as respondet dimetro 156.

Restat canticum primum Iphigenia Taurica V. 123 235, in qua tamen fabula threnodiae commaticae, quae a choro et ab actore alterna vice cantantur, omne tanta Sunt, ut monodias propria aequiperent. Ηi enim versus quomodocunque in libri exhibentur, tamen et qualem sensum habeant et a quo pronuntientur in aperto est. Nam v. 123-3 et 186-262, qui Vulgo Iphigeniae erant addicti, choro, cui omnia optime conVeniunt, quin sint adsignandi

vix quisquam dubitat post eruditam Teutali disputationem in

Mus Rhen vol. XXIX p. 1s3 qq. et praeterea ermann.a v. 181 Κvidata Bethrage uririti und Exeges der Taur. Iph. p. 22 Sq. Κoechly Emend in Eur. Iph. Taur. III. p. s sq.). Itaque ingeniosum lusum etdleri, qui Veterem versuum descriptionem retinuit, missum facere licet, cum praegertiminer- mannus constanter ad VerSatu Sit, qui bi hoc canticum tradiavit, primum in censura editionis ei dierianae ct Leipetiger Litteraturgei tun a. 1813, 26 Sqq.), tum in Sua ipsius editione. Atque in censura quam dedit VerSuum distributionem, ea ne apud ipsum quidem Satis Valuit, ut in adnotatione ad v. Si editionis ipse Sententiam Suam reSpuerit, quae quantas difficultates motura esSet Sagaciter perSpeXit. Postea in editione optime Vidit non totum carmen legibus antistrophicis parere neque de omnibus certi quid statui posse propter tanta Vitia, ut Videantur Secerni Vix posse subdificia a

genuiniS, aperta autem reSponSioni VeStigia XStare nec prorsus nullam legem esse obserVatam IIo tamen mihi non probavit vir eruditissimus, quod tanquam Strophae integrae, Sic unum versum 126 versu 12T, qui artiSSime cohaerent, reSpondere tatuit. Etenim in scaenica poeSi non Singuli Versus ad responsionem facti esse solent, ni Si Stropharum inStar Sententiarum aut metrorum ratione bene distinet relationem inter se habent. Multo rectius monet Vir Summus VerSum XVidiSSe propter metri hiatum et orationis perversitatem post V lal, quia quae hie dicantur ad Menelaum etiam referri possint Significatur autem Agamemno. Quare eidlerus restituto tυριοῖευχου articulum et cor, quem Secunda manu codiei Palatinia addidit, recepit ad genetivum os 'Aτρειdos Suppleri iubens Jγο Sive του τερου,

Dindorsius yενο 'Aτρειδὰν scripsit. quae cum tolerari non

36쪽

- 52 possent, coniecit Schoenius σπερ/ Mτρειδαν recurrens hinc ad Soph. Antig. v. Si q. quasi hic Atreus non Iphigeniae avus, sed totius generis auctor significaretur. uno fere in modum Κoechlyus I. l. III p. 5 recte disputaVit, cui assentiuntur Bartholdus Mus Rhen XXI p. 56 sq. et auehensteinius(Flec eiseni ann. LXXXIX p. 28). Cum igitur metrorum ratio nonii ulla excidisse doceat, unius autem pedis lacuna ad restituendum contextum non suffigiat, dubium esse non poteSi quininermannus totum verSum intercidisse recte sit suspicatus at probabiliter simul coniciens:

Vide iam num sibi responderint qui planctus ad exitum adducunt . 13 - 2 et To-IT, quos non modo metri sed etiam sententiae alium plane colorem habere atque illos quibus antea et chorus et Iphigenia queruntur,ruermantiu recte probavit. Spondiae enim bini prorsus congruunt 13 - 1T2, 1 2 III, reliqui similes sere legitimi sunt, caesura primaria non neglecta est nisi uno v ido Spondiaco autem SSe reSponsionis documentum et postea obserVabimus et per omne tragicae poeseos reliquias obServari potest. Jam disputandum est de pari alter threnodiarum, quarum utrique quod inserti sunt singuli versus frochaici locis sibi respondentibus, magni ad nostram quaeStionem momenti St. Quae ut recte intellegantur, duo mihi praemonenda SS Video, alterum hod, anapaestis liberis ad exprimendam anxietatem saepius vergus alloeometricos SSe intermixtos, ubique reSponsionis gravissimos testes, alterum hoc in numeri Solutis, quorum ex ratione cui generi sint adnumerandi non satis apparet, docere nos Saepius de arte poetae et consilio verborum accentus et sententiam ' Cf. . . . Schmidi Meli. r. p. 213 Sqq., Barthold. l. l. p. 58 Sqq. Quo fundamento firmo illo quidem et certo nisus,e

' Proinde cave ne hos v. sectatus estphalum pro iambicis ducas aut Buchholfetium de Euripidi v. anapaesticis p. 15 pro anapaesticis tripodiis acatalectis.

V. θ ινα 2ιε λεχεσι μέλεα μελεοσ. Unus restat Versus progeleugmaticus Iph. T. V. 232, quem illis perpetuo impedimento esse putabant Viri docti et Bue olfg. Mus Rhen XXII p. 32 sqq.). Nam hunc si trochaicum ducamus, nulla re nisi analogia nitimur. Verborum enim accentus obstat quam maxime scansioni trochaicae:

sub ictu esset: ει βρεφοσ, τι νεον, ἐτι θάλοσverba autem ρεφο ef θάλο in thesi equitarentur quam discrepantiam numerosae,ermanni aures iam perceperant, qui Vir praestantissimus metro mederi studet hac transpositione: κλαίω συγγονον ον λιπον ἔτι βρεφοσ

Id adite adducerer ut verum esse crederem, nisi et numeri illorum versuum per se boni anapaestici liberi et mutatio violentior esset Veram igitur dispositionem esse poponderim ut et tripodiam . 232 et pentapodiam . 226 itemus nulla mutatione et laeidiores habeamus caeSuraS:

37쪽

κλαίω συγγονον )ον ἐλιπον πιμαστιδιο ετ βρεφοσ, ')τοτε - νεον τι θάλοσἐν χερσιν εατρο πρO στερνοι e. q. S. Quo in monometro proceleusmatico nemo opinor haerebit, cum saepius vel sex morae solutae continuae inVeniantur in uno

Versu anapaestico libero et eXStent monometri forma dactylica in systematis anapaesticis, Velut in Jone . t 6 El. V. 322. Cf. praeterea Aesch. Pers. V. 3 s 2 s 3, 8 odi. Quare Bartholdi observationi de tripodiis acatalectis, quamvis Verear ne hoc uno loco, qui metricos iamdiu occupatos tenuit, opinio eum fefellerit, tamen ne VerSiculus quidem refragetur.

Quid ergo Versibus illis is et 22 utpote alloeometricis loco

reSpondente, post Septenos denos anapaeSticos, cantatis Videns fit poetam voluisse responsionem certe USicam Lucramur igitur duas septenorum denorum Versuum periodo respondentes,

licet qui secuntur alloeometricos quaterni anapaestici eodem modo responderint. Sunt enim haec omnia responsione anapaestica libera, cum nonnulli paroemiaci, qui tamen idem odimetri respondentes temporis spatium explent ef. p. S), et monometer, in quem eSiphali observatio quadrat, ad congruentiam non sint facti. Omnino autem, si constat carminis cantum ad certos modos musidos sonantem respondente loco iisdem cum modis esse repetitum, id quod V alloeometrici respondentes conVincunt, non satis Videtur causarum in medium prolatum esse cur non id quod veri est perquam simile, in antecedenti quoque parte utraque

'LIIucusque dispositionem codicum sum secutus, qui in reliquis auctore Fixi perperam discribunt postri riseαστίδιον, νεον, χερσὶν. ' ct eundem numerum in Aesch. Pers. v. 36,sa5. hanciemanni conicientis τοτε νεο mutationem recepi ensentiae gratia nam syllabae ancipitis satis magna suppetat exemplorum copia: Ηec. 15s. 2. I. T. dT. 25. Jon. 6T. Ηipp. 3TT. Ηec. 83 1 T. I. T. 212. Jon SsS. Affende praeterea id, quod teste Zieglero cod PQ. Bexhibet τι θαλOc.

et mustea modulatio eadem fuerit et in periodo et in anti periodo, ita ut aequalis ordinum numerus ante utrumque VerSum alloeometricum non temere factus Sit neque immutari debuerit a nonnullis criticis. Ceterum haec libera ordinum anapaeSticorum reSponsio eo iuvatur, quod quae infra tractabuntur Strophas eodem modo sibi respondere Videbimus.

C. Carmina monodica.

Artissime cohaeret cum Iphigeniae commo composito ex parvis ut ita dicam monodiis, quarum utrique chori carmen opponitur, monodia propria, actori uniu cantu luctuosus. Quae cum sit eodem planctuum naeniarumVe genere, conSentaneum est strophas haud ita multum aliter esse adornatas. Enimvero ex ipsa carminum conformatione certa vel verisimillima dispositio tana in sua sponte se offert. Nam aut in utraque parte idem est versus alloeometricus loco respondente aut alia in eis perspicitur coneinnitas, quae nos edocet poetam symmetriam compositionis VoluisSe. Quoniam Sat multa praecepimus, iam illustremus illud carminum genus apud Euripidem tam frequens. Quam normam Sum secutus in cantico quod extremo loco fractavi, ad eandem disseruerim de monodia in eo a V. 5s-s , quae item minus diligentem quam aliae habet rationem. Verum tamen v. alloeometrici eodem modo demonstrant symmetricam quandam conformationem a poeta esse assectatam, cum his versibus respondentibus par ordinum numeruS, terni

deni anapaestici praecedant iidem igitur modi musici, qui inperiodo fuerunt, in anti periodo repetiti Videntur. Quorum responsionem facilius percipere possunt audientium aures, si verSUS illi, bini hexametri, ut systemata ita sententiam excipiunt. Cui compositionis aequalitati studere eo magis licet, quod quibus locis aetyli continuantur anapaestis codicum Scriptura vitia traxit moleStisSima. Priore enim loco v. 6 sq. tradita verba depravata esse vel metri deformitas ostendit. Ratio autem quomodo sit corri-

38쪽

gendum parum liquet. Equidem id tantum moneam ne ordinum numerus memoriae proditu mutetur, cum non fortuito ante VerSUS aperte respondente par versuum ambitus traditus videatur nec veri sit dissimile verba illa plane corrupta V. T6 Sq. in locum verborum oblitteratorum Substituta Sse.

Qui antiperiodo admixti sunt dactyli, de ei brevi praecidam, cum qui Porso Scribens in V. I ανοίκτω pro ανάγκαι ἰκτρco Verum invenerit vix quisquam dubitet Subsequens enim tripodia v. 2 eodem riseos instrumento ita ad sanitatem reducitur quo sententia frigida et otiosa Praeterea confirmatur Porsonis emendatio duorum codicum gloSSa νηλε θσ. Itaque utramque stropham quamquam liberrimam certum habuisse sententiae finem crediderim eodem quo post alios . alloeometricos modo, ne sint tanquam immixti systematis anapaesticis ipsis versus dactylici monopodii percuSSi. Veniamus adiecubae monodiae in Trouclidus V. 122-52, quo quamquam nulli reperiantur'. alloeometrici tamen legibus antitheticis parere in oculos incurrit. Quod ut ab Euripide in hac threnodia institutum esse en Seamus et totius cantici inde a V s usque ad V 23 compoSitione symmetrica et ipsius aequabili forma systematica adducimur. Constat enim duabus Strophi paribus sententia accurate distinctis v. 122 3 et 138-52, quorum respondendi aequalitatem paroemiaci et spondiae antistrophici coarguunt. Sed quod fere nusquam non accidit in anapaestis ut librarii rationem antisystematicam iam non intellegentes Versuum ordinem disturbarent, monometro non a dimetro Separarent nisi parvo intervallo locos oblitteratos emendare studerent compositionis symmetricae nulla ratione habita, id hic laetum esse videbit qui vitia, quae primo Statim adSpectu elucent, mecum percenseat sunt V. 12 tripodia catalectica p. 5 ov. 136paroemiaeus arsi paenultima Soluta p. 5T-bs V. id eum pede trochaico p. 6o v. id Sq. pentapodia catalecta p. 5 Sq. . Initio statim medelam flagitant V. 25 Sq. quo confugione laborare tunc demum liquido poterit intellegi, si Euripidem tripodia abstinuisse inter anapaesto tetrasemo dipodiis incedentes probaverimUS.

ostendit Bartholdus, ut Supra commemoraVi Catalectieae etiam singulae vel complures coniunctae non inveniuntur nisi aut exitu systematum alloeometricorum loco, ita ut in sine, quod saepius fit alloeometricis admixtis, systema iam non per dipodias scanda vel pausa addita sex morarum dimetri empus expleatur, insone V. id sqq. ITS loeo laeunoSo), Ss Sq. Nob Sq. aut systema ipsae efficientes, in AeSch. Pers. V. d853 62-65. In Systemate autem ipso occurrit tripodia catalectica unico odo solo in Troad. V. 125. Alterum enim locum, qui vulgo in aciem producitur, Iph. T. V. 126 Sq. non Ud pertinere apparebit, modo numeros recte intellegas. Sunt enim VerSus illi paeones, quorum rhythmum cum generis pari VerSibus conVenire Supra demonstravi quod ut ita statuamus facit potissimum Euripides ipse, qui verborum dispositione nos paene exaudire facit paeonum epibatorum numerum sollemnem. Quae tamen ut recte intellegantur, exseribamus necesse est Aristidis de hoc numero Verba de mus p. 3 Meib.) παίων πίβατοσ

καὶ αακρα αρσεωσ. ocine rationi conSentaneum est Vergum nostrum e duobu constare metris, quorum primum UaS,

alterum tres amplectatur syllabas quam distributionem diaeresis fulcit, quae in permultis huius generis versibus post sylla-ham Secundam reperiatur. f. praeter locum nostrum APSch. Sept. v. To, Suppl. V. 8s2 Soph. Antig. V. 112s, Ur. Jon. v. s8, Iph. A. V. 16 3, Bacch. V. 116o,rael. V. 1325. Uno igitur exemplo uti possis ad probandum in pSi SyStematis anapaesti eis tripodias esse adhibitas. uio autem logo iam medietna salutaris parata est. Quid enim habemus cur discriptionem repudiemus consuetudine firmatam, quae St: Eλλαδο ευόρsιου ἀυλωνπαιανι στυγνι συρίγγων τευφθογγων φcωναὶ βαίνουσαι πλεκτὰν Λἰγυπτου παιδείαν

39쪽

num numerus memoriae proditu mutetur, cum non fortuito ante Vergus aperte respondentes par versuum ambitus traditus videatur nec veri sit dissimile Verba illa plane corrupta v. T6 Sq. in locum verborum oblitteratorum Substituta esse.

Qui antiperiodo admixti sunt dactyli, de eis brevi praecidam, cum quin Porso Scribens in V. si rotarco pro ανάγκα OZορω verum invenerit vix quisquam dubitet Subsequens enim tripodia v. 2 eodem criseos instrumento ita ad sanitatem reducitur quo sententia frigida et otiosa Praeterea confirmatur Porsonis emendatio duorum codicum gloSSa νηλεωσ. Itaque utramque stropham quamquam liberrimam certum habuisse sententiae finem crediderim eodem quo post alio V. alloeometricos modo, ne sint tanquam immigii systematis anapaesticis ipsis versus dactylici monopodii percusSi. Veniamus adiecubae monodiae in Trouclidus V. 122-52,

quo quamquam nulli reperiantur . alloeometrici tamen legibus antitheticis parere in oculos incurrit. Quod ut ab Euripide in hac threnodia institutum esse en Seamus et totius cantici inde a V s usque ad V 23 compositione symmetrica et ipsius aequabili forma systematica adducimur. Constat enim duabus Strophi paribus sententia accurate distinctis v. 22 2 et 138-52, quorum respondendi aequalitatem paroemiaci et spondiaci antistrophici coarguunt. Sed quod fere nusquam non accidit in anapaestis ut librarii rationem antisystematicam iam non intellegente Versuum ordinem diSturbarent, monometro non a dimetro separarent nisi parvo intervallo loco oblitterato emendare studerent compositionis symmetricae nulla ratione habita, id hic laetum esse videbit qui vitia, quae primo Statim adspectu elucent, mecum percenseat sunt v. 12 tripodia catalectica p. 5Tov. 136paroemiacus arsi paenultima Soluta p. 5T-5s, v. id cum pede trochaico p. 6o v. id Sq. pentapodia catalecta p. 5 sq.J. Initio statim medelam agitant V. 25 Sq. quo confugione laborare tunc demum liquido poterit intellegi, si Euripidem fri- podia abstinuisse inter anapaeSto tetrasemo dipodiis incedentes probaverimUS.

ostendit Bartholdus, ut supra commemoravi Catalecticae etiam singulae vel complures coniunctae non inveniuntur nisi aut exitu systematum alloeometridorum logo, ita ut in sine, quod saepius fit alloeometricis admixtis, systema iam non per dipodias scanda Vel pausa addita sex morarum dimetri tempus expleatur, insone V. id sqq. I S loco lacunoSo), Ss Sq.- so Sq. aut systema ipsae efficientes, in Aegeh. PerS. V. d853 62-65. In systemate autem ipso occurrit tripodia catalectica unico loco solo in Troad. v. 125. Alterum enim locum, qui vulgo in aciem producitur, Iph. T. V. 126 Sq. non huc pertinere apparebit, modo numeros recte intellegas. Sunt enim versus illi paeones, quorum rhythmum cum generis paris Versibus cotiVenire Supra demonstravi quod ut ita statuamus facit potissimum Euripides ipse, qui verborum dispositione nos paene exaudire agit paeonum epibatorum numerum sollemnem. Quae tamen ut recte intellegantur, exseribamus necesse est Aristidis de hoc numero Verba de mus p. 3 Meib.) παίων ἐπιβατοσ

alterum tres ampleetatur syllabas quam distributionem diaeresis fulcit, quae in permultis huius generis versibus post Syllabam Secundam reperiatur. Cf. praeter locum nostrum AeSch. Sept. V. To, Suppl. V. Ss2 Soph. Antig. V. IIII, UT Jon. V. dsS, Iph. A. V. io 3, Bacch. V. 116o, Ilel. V. 1325. Uno igitur exemplo uti possis ad probandum in pSi SyStematis anapaesticis tripodias esse adhibitas. uio autem loeo iam medicina salutaris parata est. Quid enim habemus cur discriptionem repudiemus consuetudine firmatam, quae St:

Jam via munita ad locum dissiciliorem emendatu procedamus, dico V. 136 IIρία κον υ ι τε μελεα Tκάβαν, cuius in

40쪽

- et metri forma omnes iure haesitant, quamquam XStat Versus consimilis Iph. . v. ido carent enim hiberSus diaeresi, quam omnes habent praeter unum,ecubae v. 62, in quo certo consilio diaeresin vitatam esse Vix te fugiet, leges rhythmicae, quas occasione data statim obiter tangam, migrantur. Paroemiacu enim nusquam in arsi paenultima duas habet breVes, cuius rei causa Sse mihi Videtur quod haec arsis tempus Supplens, quod ad tetrapodiam catalectam efficiendam neceSSarium est, in ipso SyStemate per quattuor mora Sonat, ut semper sit paroemiae liberi in medio systemate positi schema hoce T, et estphal. l. l. p. 56). Neque enim post ultimam arsin per duas sileri mora in systemate ipso per Se conSentaneum, quod silentio duorum temporum intermisso sententia distrahatur, neque in illa ipsa ars fuisse tonendocent omnes qua quidem Sciamus modulationes muSicae, in quibus haec ratio nusquam adhibita est et Bellermanu. Die IIImne de Dionysius und Megomedes p. o- S. 6a-66 . IIaud ignoro numeris non nimium tribuendum SSe, quod

perexigua Sunt quae de veterum rebus musicis eruere contigit sed in eis quae cantata SSe aliorum argumentorum i comprobatur, reSpiciendae Sunt lege rhythmicae, ne VerSUS non Unam ob cauSam Suspectos, quippe qui veterum arti musicae repugnare videantur, intacto relinquamUS. Redeo illuc. Numeros elegantiSSimos Iph. T. V. 13o: ποδα παρθενιον σεον σια iam Seidlerti Veretur ne nusquam tragici admiserint. Et coniecit Vir metricus versum esse redigendum in hanc formam: 'Odα παρθενιον σία Octior, quod poeta ultimam in 'αρθενιο Syllabam ante repetitas Voce producere posset. At omnino nunquam ante Voce repetitas producitur syllaba, sed aut ante iterationem aut post eam pausa λεξεω intermittitur, id esset loco illo aut ante Oσιον aut post hanc Vocem diruermanu. Elem. p. 2iS). Rectius igitur altera Seidleri coniectura metro succurrit Proposuit enim vir praeclarus in adnotatione editionis hanc transpositionem:

Oσία οσιονοτόd Παρθενιον. Verum tamen minus probabile

qui coniciunt seribendum eSS 'Oδα, παρθεν , σιον σιασ, quod eluceat chorum compoSitum SSe X mulieribus ex .lo62 sqq. quibus Iphigenia chorum alloquitur his verbis:

α ον. Ad re vera haec verba coarguunt choreusas liberos peperiSSe nec iam Virgines esse, quae ab aliis nostri loci gratia expulsa et mutata sunt. Quodsi quid recipere possis poStulas dari, hanc construendi interim rationem:

qua forsitan paulo emendatior proponatur versus. Nam id in partibus lyriei te non offendat, quod adiectivorum collocationeni metrorum rationi adaptari necessarium fuit. LMero fur. 36s aqq., J. T. 12 5 Sq. id genus alia. Sed hoc largitus sum aliquantisper, ut quod Solum reliquum S exemplum quin corrigendum Sit etiam minus quisquam dubitet in quo metri deformitas eo adduxit ut perspiceretur IIρία ηιον Hκάβαν Sse interpretamenta, quibuS X- pulsis locus colore vere poetico excellit et enitet Perbene igitur Lentingus sic constituit versus:

ποτε δὴ quomodo sit corrigenda ex antecedentibus v. id sqelucet neque enim usquam adverbia comparatiVa ex orationis luxuria duplieantur. Nam qui Solus comparari poSSitiee. v. 3s οποὶ κισσο δρυο οπω e. q. . aliuS SSe generi qui ViS

videt, ut omittam vel huic loco, qui iustam excusationem admittit, manus iam varie esse admotas (δριο εγco Sybelius,