De Aristarchi studiis homericis, ad praeparandum homericorum carminum textum aristarcheum, scripsit K. Lehrs,...

21쪽

l Aristonici liber de notis Aristarchi. 11σημειουνταί τινες δε σολον τὴν δίοκον I rεν. λ 624 GD uειουν-

κρεα, ἀλλα αλλον οπτα. Primum monendum, in his unum alterumve locum esουe, ubi illud Gns ιειουκται τινες non ab Aristonico prosectum est,

sed ab epitomatore, qui cum legisset , διπλῆ , cum hoc in

suum usum converteret, formula usus est ηυει oi νταί τινες.

των. Sed ipsa Aristonici annotatio servata hoc modo ἡ διπλῆ at hoc non exstat in codice προς τ5Ἀρχαῖον θος, ὁτι οἱ πολιορκοτμενοι cetia dem laetum P 523, quod intelliges ex Herodiani quae ibidem est observatione. De reliquis in quos hoc non cadit, quid statuendum sit, ea observatione ducemur, quod pleraeque, quae dicuntur a quibusdam positae esse, notae iis rebus adhibentur, quas plerumque ab ipso Aristarcho notatas esse invenimus. Sic quod legebamus Z 219 Οἰνεις μεν σημειουνταί τινες ἔτι προς το πρωτον ἀπν ντηκεν. Sed innumeris locis diplenpositam invenimus δει προς το δευτερον προτερον π 'TKκε.

595. Y 68. 233. A 158. D 605. - Item A 65 πας orti ειο - ταέτινε δτι τοDet cini του λος Sed saepissime dipte positae argumento ετ πας ἀντὶ του δλος B 809. ω 58. A 5. M 340. N 191 408 548. Π 333. 801. Q 345. X S6. 135. - M 303 σημειουνταί τινες ἐνταυθ' οτι περισσxj j προθεσι ν περί φυλάσσοντας περ ιιν λα). At et alias oeulae superfluae nota indicata et praepositiones, v. ω 19 II 591)T M. Cum hoc vero loco praeterea coniungendum schol K 188 φυλασσομένοισι et η διπλr: δτιαντὶ του φουλάσσουσι, παθητικὴν

ρειτα δε προθεσις, ἐν ἀγοραις γήρ, huic primum respondent plurimi loci propter omissam praepositionem notati λείπει, Diqiligo by Ooste

22쪽

I. De sontibus doctrinae Aristarcheae.

ἐλλείπει, παρεῖται ν προθ.), v. e. g. 496. B 356. 576 689. 244. 335. 2. 38 331 507. S 106. 124 317. I 632. K 353 1 667. Μ 155. N 403. 474. O 432 Κυθν ροισι δι ἐλλείπει

διπλῆ δτι τῆν ἀσπίδα ξηραν λέγει ι υν Μ 137 ἡ διπλῆ λι

τὰν λογo . . . ii ἐλλείπει τὸ ,τόδε λεγων. Sed iam haec mihi taedium movent sentio enim me laborare in re aperta. Quare reliqua, si quis forte uti voluerit, brevissime indicabo. 472 cs. 575. D 35. - 314 s. 466. - 604 cf. A . 361 s. K 164. - 246 cf. T 115. - 400 cf. Θ 185. - 229 s. II 589. - 30 cf. 498. - 208 cf. A 251. Dissilire by Ooste

23쪽

l Aristonici liber de notis Aristarchi.

DT. Ergo hoc dicimus, omnes, quas Aristonicus tractat, notas Aristarchi esse. Concedimus tamen uno alterove loco a discipulis signa addita esse ex mente Aristarchi. Talia enim, quae solitus fuerat notare Aristarchus, si uno alterove loco non notaverat, fugerat eum, et si quis digito monstrasset, ipse statim dipten posituro annuisset. Item si is quis quid odoratus esset, quod ad aliquam lectionem magistro probatam aliquid momenti addere posset, nota posita locum reprehendit, qui praeteritus negligentia erat.' oterat etiam fieri ut Aristarchus consilio unum alterumve locum praeteris, teret, qui rei iam satis probatae vel incertum vel levissimum momentum adderet. Talia igitur addiderunt discipuli quam-quani arui Spicilegium erat. Praeterea nec illud omittendum, cum Aristarchi editio Homeri saepius descripta nec lain integra esset ut postea videbimus), facile potuisse quasdam ab Aristarcho appositas notas intercidere quo minus discipulis dubitandum erat, qui adderent quae eius rationibus sine ulla dubitatione convenirent. Denique hoc in censum veni Bis ediderat Aristarchus Homerum. Sed si etiam post alteram editionem in publicum emissam in legendo et interpretando Homero perrexit, hoc demum tempore quaedam animadvertit antea nondum Observata. Haec sensim haud dubio cum editiones identidem describerentur textui addita attamen quaedam, quae ore tantum propagata vel per commentarios, quos non Omne omnes habebant, disiecta essent, eruenda fuisse patet et sero accessisSe. Attamen damus, ut iam antea significavimus, quasdam notas, quas Aristarchus nec posuerat nec indicaverat ex eius mente

et doctrina ab discipulis appositas esse. Haec via, qua alii quasi lacunas quasdam expleverant, ipsi quoque Aristonico con sis cessa fuit. Hinc est quod nonnunquam invenimus mys μιαπέον vel σημειωσαιτο ν τις O 11 Is ἐμέων si διπλ προς τοαυ πεμασσεν E 437 τουτο αν τις seu ει σαιτο Scit S 437 Aristarchus h απέμεσσεν probaverat prae altera lectione

απεμασσεν Hunc locum is ἐμέων si severa non notaverat a

24쪽

I. De sontibus doctrina Aristarcheno.

suo more descivit, quod orto non meminerat. Qui gratiam liabiturus fuerit animadvertenti non dubitandum est. Q ἰ ιατι se προτερ P τε μαίνετο φαίδιμος metoue: omo ἄν τις ritu, ut T προς το τινάσσο ιιαινομένοιο O 609) πανουσι γαρ τινες ιι αρνaμενοιο φ 120 διαπλν σσοντες παρασχὶμειωσαιτο

14 os Iocos praetereo, qui Aristonici non sunt, ubi σημειωτέον vel σημειουριεθα est vulgari sensu: hoc attende' vel h. l. notandum' ut V 306 Q S8. Sed hoc fortasse commemoratione dignum quod est A 379, ubi hao Aristonici τὰ γαρ τοιαυτα συι ειουντο προς κρισιν ποιημάτων, τι σπανίεως Oμηρος κακομέτρους ποιεῖ Aut scripsit ἐσημιειουτο aut Aristarchi aequato discipulos vel contuberitates comprehendit, Π quorum opera Aristarchus usus est Diximus de Aristonici

Sueton illustr. gr. 7 Gniphes Alexandriae quidom ut aliqui tradunt, in contubernio Dionysii Scytobrachionis ciuisse dicitur'. Persaeum cum Zenone magistro in eadem domo habitasso patet ox historiola ab Athenaeo tradita XIII 607 φησὶ γαρ 'Iγονος ὁ Καρυστιος ἐν τω περὶ Ζονωνος γράφων δε .Zῆνων ὁ Κιτιενς, Περσαίου παρα ποτον ibi. ζrnldin πριαμενου διοκνουντος εἰσαγαγεῖν πρὸς αὐτον διὰ τὸ θναυτὴν οἰκεῖν οἰκων Do contubornio intelligendum videtur hoc invit Apollon Rhodii p. 50, 3 ostem. ἐγένετο δ' ἐαὶ των tit D/. ει α&υν, τ με πρωτον συνων Καλλιμάχω ψ δίεν διδασκάλω. Apud Galon dolibr. r. T. XIX K. p. 43 hoc legimus: rri δε πα- γνίκα πρ Bro ν l7λ πατῆ με τω τε ν λογικῆν θεωρlαν ρυσέππου καὶ τον ἐνδιζων Στωι- κων διδάξαντι- αρέδωκεν, ἐποιησάμην ἐν αυτ των ρυσlππου συλλογισrικων βιβλlων πομνηματα. Non intelligo ἐν aut se sed scribendunt opinor ἐν αὐτου et de contubernio cogitandum. - Persi et Cornuti contubernium agnosco in pulcherrimi poeta versibus sat V 4 sqq. Fronto pissol ad amicoses 3 p. 98 . ..Sardius Saturninus artissima mihi familiaritato coniunctus est per filios suos doctissimos iuvenes, quos in contubernio mecum adsiduos habeo. ep. subsequenti: Sardius Saturninus filium habet Sardium Lupum de mea domo meoque contubernio in forum deductum. Denique s. p. 24. S. Si quis in schol Aristonici notas quaerit illud tenendum, quae scholia incipiunt abar partim Aristonici esse intelligendumque esse ὶ διπλοῖ τι Noe difficile est haec ab istis discernere ubi or illud ex mor Omnium votorum scholiastum initio notarum Ositum triano corrupta sunt facito cognoscuntur. Sic A 307 h διπλῆ ot τὼ τρος ἀποκοπ του τροφιμον Ἐρωδιανός φησιν - . Hic crodo si placet ab Aristonico ci-

25쪽

l Aristonici liber do notis Aristarchi.

15 libro, quo . Aristarchi notas, quibus aliena camina compunxit i5 conpinxit=, recognoverat' Senec. p. 88, 39ὶ - Similem librum novimus Philoxeni περ σημει ν των is τῆ γλιαδι v.

Suid.). Diogenis vel Diogeniani liber περὶ tu ἐν τοH- is)λιοι σημείων Suid. et Suetonii, cuius idem index id. s.

I ανυλλος), videntur potius in explicanda externa notarum forma versati esse et quid singulae notae in singulis scriptoribus ex grammaticorum more indicarent expositum habuisse. Etenim eaedem notae alia in aliis scriptoribus significabant. v. Menag. ad Diog. a. III 5. - Isidor origg. caput Ira et similia nuper inventa ad Suetonii librum referri constat. V. Reifferseheid. p. 38. - Sed ex Anecdoto Parisino, quod nunc est apud Minerscheidium p. 39, hoc apposuisse ad rem nostram pertinebit: Asteriscum Aristophanes apponebat illis locistatum ess Herodianum aliquot saeculis posteriorem. Dindorso, qui punctum posuit post τροφιμον, verba ora τὸ Τρων ἀποκοποῦ του ri IlI lunt Aristonici videntur emo. - 18 8 διπλῆ τι Πάφιφιλος τρὶ ἐπὶ ἀναστρέφει πιθανώτερον δέ ἐστι τὸ ἀκολουθον φυλάττοντας ἀναγινώσκειν ἐπὶ ποωτον Νέστορα ουτως ο Ἀσκαλωνίτης. Observatio rogodie Herodiani est sed mutila v. quaest op spec. Id sis. 20. 21 quaest. P.

p. 84 Sedis διπλη δτι ducit ad Aristonicum, cuius verba exciderunt Nihil ad Aristonicum, cum verba διπλῆ τι desint in codice. 225 εἴπερ τε h διπλῆ et Molσταρχος εἴπερ τι si τε καὶ ο ἀπὸ τῆς σχολῆς καὶ ora περισσὸς ὁ τή. Confusa haec. Iudicium do varia lections est Didymi Aristonici sui h διπλῆ τι περισσὴ ὁ τέ quod multis locis observat). Cobeto a Dindorso ad h. l. laudato nihil debetur nisi υτως Ἀρίσταρχος pro Ora ρισταρχος Quod etiam in sequenti scholio restituit. διπλῆ in utroque caret codicis auctoritate. - 445 ὶ διπλῆ r 'Αρισταρχος η κατ' αὶσαν, ἔξω ο ὐά, καὶ τι καὶ ἐστιν cod. δμοιο τψη μετὰ Τρῶεσσι Haec observatio do lections Aristarchea Didymi si ibnec verba διπλη hoc loco nisi error intrusa nam quo diplo explicat Aristonici scholion ipsum servatum est sic: πρὴς ὁ Ουκί, τιυγιῶς δια του φιλου ἀντιστοuov. - Stringimus haec ut genus errorum cognoscatur. Unum addam quod fallax est PQ 25 h διπλῆ hoc om. cod. Ot ἔοικε παρεπιτιμῖντι ὁ Αρίσταρχος cst μῆρεν ου γαρ αυτὸς i xv τωρ ὁ σκυλεύσας . Nec hoc sanum Aristonicus sic sere scripsit διπλῆ προς τὸ δοκουν μάχεσθαι v. Z 265. A 13. v γαρ . Qua interposita sunt vo aberraverunt huc o alia nota nunc depordita v. c. Porphyrii vel ab aliquo lochoro Meripta eodem consilio quo I 306 ad Nicanoris notam adscriptum ost: σημειωτέον or σατο ἐνταυθα βραχεῖαν διαστολῆν τῆν Ποστιγμῆν εἴρηκεν.

26쪽

is I De fontibus doctrinae Aristarcheae.

quibus sensu deesset, Aristarchus autem ad eos versus), qui hoc puta loco recte positi erant cum aliis scilicet non recte

ponerentur .

C. II.

Didymi uber de Aristarchi erit ne Homeri. De adornatisne cod si Venet A. Herodiani lier de prosodia

l. Si quidem laborum nostrorum, quos aliorum causa suscepimus, haud contemnendum praemium est si quid indei vel ad nos ipsos non quaerentes redundat emolumenti, hoc Aristarchus expertus est. Etenim quam artem subtiliter diligenterque tractare docuerat, eam Didymus tam egregie ad editiones Aristarchi Homericas adhibuit, ut nihil mihi videatur in hoc genere fingi posse perfectius. Eiusmodi libros qualis Aristarchi fuit editio Homeri, quo tot nitebantur eius commentarii unde proficisci, quo redire schola eius debebat, diligenter esse descriptos dubitari nequit Attamen nulla ratione satis poterat caveri ne quid gliscentibus saeculis prave describeretur compluresque loci invenirentur, quibus quae Aristarchi editiones se isὶ profitebantur iam non conspirarenti Non minor apud posteriores grammaticos Herodiani auctoritas quam olim Aristarchisuerat. Attamen vide quam vetantini pedissequi nonnunquam librorum incerta fide laboraverint Schol. Dion gr. 676, 17 Herodiani definitionem prosodia explicat, cuius initium est: προσουδέα ἐστὶ ποιὰ τάσις ἐγπαμιιάτου φωνῆς γιους - Ηuc progressus interpretando addit ἐν πολλοις ει βιβλίοις ευοίσκεται καὶ γιής' ινα ob την τάσιν ἀναφεοηται. Ergo hoc dico, paulatim vel scribendo et transscribendo Aristarcheas lectiones incertas factas esse. Fuit igitur aliquot saeculis post perutile quae tum ut Aristarchea ferebantur lectiones ad fidorum monumentorum regulum exigere. Praeterea cum accederet.

ut non semel Aristarchus sed bis Homerum edidisset hoc etiampserutilo utriusque editionis lectiones inter se conseres ingulis- Diqitias by Ooste

27쪽

2. Didymi liber de Aristarchi editione Homeri.

que versibus utriusque editionis vel consensum vel dissensum notare. Sed ne sic quidem omnis in textu Homerico ab Aristarcho posita opera illustrata. Nam cum post alteram editionem emissam multos annos in meditando et interpretando Homero perstitisset atque etiam commentarios edere pergeret, partim discipulis coram partim in commentariis veteres suas lectione reprobaverat alias, ut dies diem docuerat, optaverat desonderat, stabiliverat. Ergo hoc etiam perutile, lectionibus editionum constitutis, variante lectione ex utraque congesta, addere ex commentariis et ex traditione ea vero discipulorum scriptis vel etiam memoria continebatur lectiones paulatim ab eodem adscitas. Tum demum recte de Aristarche textu Homerico constabat. Hanc totam quam descripsimus operam susce irpit Didymus in libro περ τῆς Ἀρισταρχείου διορθωσεως Qua ratione hoc negotio perfunctus sit, tum vero aliquanto plus praestitisse mox patebit. Ego primum lectoribus eum ex Didymi libro proponam locum, qui vel solus eorum, quae dixi, ad fidem praestare potest. Ad B 111 πιυς με μέγα Κρονίδης ἄτη ἐνέδησε βαρεί, haec fuit Didymi annotatio. σχολικὸν ἀγνοημα i. e. error scholae, sc Aristarcheae τι δοκεi Ζηνοδοτειον εἶναι τὴν μετὰ το ς γραφήν μέγας ἀντὶ

του μέγαὶ και δοξειεν αν π Λιο σίου του Θρακος ταυταδεδόσθαι i. e. et Dionysius quidem Thrax videatur hoc ita ponere . ἐν γαρ τυ περι ποσσιήτων καθάπτεται Ζηνοδοτου

τας α δ δὴ και κατά τινα των υπομνημάτων μετειλῆφθαιτ ιιέγα ἀντὶ του μεγάλως h. e. quare etiam in quibuadam Aristarchi commentariis vocabulum μέγα h. L per μεγάλως translatum inveniri . τ ει υκ ἐχει τἀκριβἐς ουτως εἰ γαρ τα

28쪽

Ι. De sontibus doctrina Aristarcheae.

I 169 εν τινι των, κριβωμένων ποιημάτων I πομνημάτιον γραφει ταυτα κατὰ λέξιν o κατ ἐπίθετον λέγει μέγας, αλλα προς ἀντιδιαστολνῆν του τερου ἴαντος. ταν δε λέγx δεπιυς με μέγας Κρονίδ/ης ουκέτι et καὶ Περος μικρος ἐστι. καὶ τον an αυτο δἐ χρωμένους σχιν ευρειν τη γραφην, Λιο πο- δωρον τον Ἀλεξανδρέα καὶ ' ιμωνιον ἐπιλέγοxσι δἐ οὐδέν δι καὶ τὰς μαρτiρέας αυτευν ου ἐγραφαιμεν καὶ Καλλίστρα- τος δε ἐν τι περι γλιάδος Dτως προφέρεται, εὐστε μοιον εἶναι του , ἐπεὶ μέγα εὐδυσατο πιυς Σ 292). Dδε ὁ ἐπιθέτης δ Πτολεμαio τὰς ηνodoto γραφὰς ἐκτιθέμενος ταυτην coia λογει 'νodoro εἶναι. Huic scholio diserte additum: τανια ὁ Λίδυμος.) 2. am egregium fra tentum non tantum ut recte intelligatur postulat, sed etiam ab omni parte ut lectionis et interpretationis fides praestetur. io igitur primum agamus. χολικὴν ἀγνοημα sic verti: ,error scholae. lerumque adiectivum σχολικος ita usurpatum invenimus, ut ad id, quod proprie significat, putida vel fastuosas diligentiae accedat significatio, ut apud Longin Π 5 πολλὰ γαρ ί σπερ ἐκ ιέγης

ἀνδρος οὐκ ἀδοζου. Commentarios scholae dicit h. e. scholae vel scholasticorum usui destinatos, non in publicum editos. Kα δοξειεν ἄν on ὁ Λιονυσίου του Θρρκὴς ταυτα δεδοσθαι. H. l. nonnunquam promptiores fuimus ad scribendum διαδεδο- Dissilia πιν Orale

29쪽

2. Didymi liber do Aristar hi oditione Homeri.

Ιαρ o di καὶ κατά τινα τευ vito ιννηριάτων μοειλῆφθαι τὰ μέγα ἀντὶ του μεγάλως. Hoc mirum est exspecte enim . . . μετειλῆφθαι, μέγα εἰς τὸ ιεγάλως vel μ. -iet του ιέγατ ριεγάλως. Sed de hoc statim dicam primum ne quis fluctuet, monebo κατα τὰ ποιινηιιατα non esse nisi in commentariis. Ariston. 4 v ao γεγάμηται M 'Hρακλέοtς, ιυς ἐν τοὶς κατὰ τὴν νέκυιαν γηθετημένοις Didymus is 3 ἐωνοχόει κα ενι των πομνημάτων τερνοχόει φερειαι CL H6 452. romiscue utitur ἐν τοῖς πομπι μασι et διὰ τεον π.et κατά Sed iam de vocabulo ιμεταλαμβάνειν dicendum. Μεταλα ιβάνειν, quod apud antiquos est commutare' v. Graserspec Platon p. 6), apud grammaticos est alio modo dicere vel parva loci mutatione facta ut alius sensus evadat, i. e. παρωδεiν, ut Athen. VIII 336 εiττον δ αν εἶχε, φησὶν ὁ ρυσιππος, εἰ μετελήφθη τα ἐπὶ του Σαρδαναπάλλο ουτως vel aliis verbis dicero ut idem sensus maneat, ut Apollon. Vn. 152, 13 παρον ουν φάναι Ἀπρος ταῖς ἐμαις αραις ἔστηκα καὶ μεταλαβειν πρω ταῖς θυραις μου στηκα. Hic usus frequentissimus Ponitur vel sine praepositione, ut locis

30쪽

I. De sontibus doctrina Aristarchease.

ει-o 'Aoίσταρχος μεταλαμβάνει εἰς τι α ρχον A 114 vεθεν Ooco ὀλτονγ έον τὴν Ου ἀποφασιν, , εἰς πλῆν μεταληφθῆ ἀντευ μίαν μεταληφθῆναι ἀντω μίαν cod. corr. Beis . O 146. Apollon syntax. 152, 1. 153, 6. Sed Se centa exempla sunt. Iam dicitur etiam μεταλαμβάνειν αντί, sed contraria ratione, quam eo loco, in quo nos VerSR-mur. Sic schol Aristid. p. 441, 31 τὴν di τέραν σπουδαιον 20 κα καλον τι σχῆιι μεταληπτικι του λογου a ειπε σπουδαίαν, ἀλλὰ σπουδαῖον, τὴ πραγμα μεταβαλων l. ιι αλα- βυιν ἀντὶ ὀνοματος, h. e. μααλαμβάνει τὸ νομα εἰς τὸ πραγμα es antiquorum exempla constructionis μεταλαμβάνειν τι ἀντί τινος p. Graser spec Platon p. 86. In illa constructione cum is nititur is usus passivi, qui invenitur schol.

μεταλαμβανομενον τοιοDeto a ' ὐδἐ ως κωδειαν ἀνασχων. V 128 ους εθεν ἐγκλιτικως ἀνεγνωσθη διὰ τὰ μεταλα ιβανομενον, ἐπεὶ εἰς απλῆν ν μετάληψις Voc ἀντιμεταλαμβάνειν usus est Aristonicus L 30 1 διπλῆ δτι ὁ χόλος ἀντιμετείληπτα εος ἰσοδ α μων τῆ μήνιδι. . e. ὁ χολος μετείληπται ἀντι τῆς ινγιδος. His igitur exspectes nostro loco versa vice dicendum suisse κατά τινα unos νγ ματα μετειλῆφθαι ἀντ του ιέγα τι μεγάλως.

Strab. IX p. 435 ταν ου sto μον τελέως vis λειπομενον νυνὶ συστημα Osr αςιον μνημης ἐθεμεν ἴτ' αὐτὸ με toύνομα τὰ μοαληφθέν. o vertunt: nomen quod accepit Hoc potest significare. Atilanion illo loco Strabonis sontentia postulare vi lotur nomen quod anteam'illi nune nutatum est cir μεt. c. εὶς λεοονὶ Quod grammatici vulgo μεταλαι ι- ii hoc Aristoteles dixit μετατιθέναι poet XXII 13 cf. Dion.