장음표시 사용
41쪽
2. Horodiani liber de prosodia Homerica.
Herodiani aetatem hanc operam susceptam esse arbitror Eum,
qui haec comportavit, alia multa praeter haec addidisse vix putaverim; sed addidit fortasse quaedam quae ex aliis Herodiani scriptis afferuntur, maxime si quando in his ab ea doctrina, quam in libro de prosodia Homerica exposuerat dissensisse in-Veniebatur. Haec, quod observaverim, plurima diligenter et apte allata, ut ab homine, qualem fingere opus est eum qui tam doctum consilium susceperiti , proficisci potuisse non negem. Et addidit idem fortasse praeterea unum vel alterum simili consilio Didymi notis et Aristonicit . Sed tempore gliscente plurima alia ex recentioribus commentariis Homericis ut 36)Ρorphyrii aliisque vulgatis libris huic quoque codici appicta
sunt. Invenitur qui sibi placuit in annotationibus x Apollonii 'scoli libris appingendis, sed negligentissime saepe, ut is 22col Apollon de adv. p. 553. id praeterea A 99 508 ubi punctum ponendum post 'AJeoo A 343. A 101 ώς δεia et aiis τε περ συντάD o ne addito quidem nomine Apollonii).E 219 ἐν se περ αντωνυμιων δηλονται, item sine nomine).es D ad O 138. 4053 ρ. Sic appicta sunt quaedam ex lex. Apollonii ut B Tl. I 448ὶ quaedam Orionis, Choerobosci, nec semper nomina auctorum addita Sic is 66 doctum scholion si est de flexione snbstantivorum in ας, quod in tymologico quoque legitur s. περκυδαντας et ap. gustathium p. 45, 22, unde patet Eustathium iam . l. in scholiis invenisse. Est id Choerobosci in aheodosium, apud Gaissordium p. 34, 25.
34 Verbo moneo hoe opus Odysseam quoque complexum esse. Quatuor scriptorum vestigia quocunque pedem posueris in scholiis obvia. I Cogito hoc loco maximo do, 398, ubi et Didymi et Aristonici observationes traditae, sed levis correctio addita sic: ταυτα Ἀριστὀ- νικος περὶ τῆς γραφῆς ταυτης φησl, διπλῆν βαλλιο τψ στίχεν ἐν μέντοι ς τετραλογέα h. . ni fallor, commentariorum libri quatuor
πιμεσlωνος ἴτω ευρον περὶ των rudis τομων, et Resutabit me fortasse, si cui de huius omegionis aetato constat, quae mihi aliunde ignota est. I Fortam huc pertinet unus alterve locus ex his: 1 410. E 142. 414. AET. 252. M 204.
42쪽
I. o sontibus doctrinae Aristarcheae.
Sunt alia ex Porphyrianis sumpta, partim integra partim
brevem eorum summam habentia ut T s), alia ex reliquis scholiis. Contra haud pauca ex cod. paullatim in reliquos codd. translata, imo quaedam in hoc cod. deficientia hodie in aliis exstant. Ut omnino ex omni sero scholiorum Omericorum genere particulae invicem translatae et commixtaenpparent .
De stae odae L et V et Eustathia. l. Si quis igitur codice crecte uti vult, quodam lectionis usu et prudentia opus est. Qua non opus in codd. V et et qua B cum his communia habe Nam de his breviter
dici potest, nullum unum verbum iis credendum esse ' L ad A 567 a πασα αεπτους χουσιν. at sic unus habuit Aristophanes ἐν γλωτταις). 485 πασαι νικῶς χουσι et χειol, ουπληθυντικως. At schol. Α, ex quo hausit non omne dicit, sed quatuor certas enumerat. Item A 598 ἰνοχοε Ἱακως 32 πασαι. At sex suis nominibus in schol A enumeratae, hoc quae habeant, minime omnes. Item falso πασαι V ad I 368. LVi Hic mihi error delendus erat, quem in prior editione demon, cherim commiseram, quem pereonatum ortibonum ex Arabicis vocibus Mehenna et heri. hortus benignus putaveram. Admonuerunt m complures ex Penonii Notitia de libris alperg Calusit p. 23 de Michaelo Senacherim vel Senacherib Nicaeno saeculi XIII. v. Bom-haris hist liti Gr. II 1 p. 203. t nunc comperimus in codice indobonensi ad Od. ras haec esse: οὶ μὲν γραφουσιν .... ἐμοὶ δὲ τεῆσεναχηρεὶμ υτως ωγνται ἀεκητι τῶν θεῶν νώτωπι ειρηται σουπερβολικῶς. v. Ueber diemandAchriste de Scholien in Odysse vonMax o Grajan 'ion 185 p. 48. sinoe ut dixeram ita est et ita tenendum ost. Accidit ut quidam benevolentes otiam viri hoc intelligerent quasi dixissem nullum unum verum verbum inesse. Quod sane si dixissem absurde dixissem.
43쪽
φεσθαι Λιονυσιος καὶ παραγε Λωριεις ἡ λέγοντας Aristarchum, qui item sic scripsisse traditur in cod. Α, omiserunt Ἀρίσταρχος τὸ ναι χωοὶς του ι γραφε καὶ Λιονύσιος παρατίθεται δἐ ὁ Λιονυσιος τους Λωριεις λέγοντας αχι ). 409 cod. sic nobio λέχος οτι Ζηνοδοτος χωρις του , προς ο λέχος .Quid L Ζηνοδοτος προς υ Scilicet illud o non intellexit.
τέ οιτως Ἀρίσταρχος καὶ φωδιαν . o modo incredibili paeno scitantia corruperunt hoc ex cod. A: υτ υς Ηρωδιανὸς διατο Ἀρίσταρχος di δια του Ac τεπ). - Aristarchum pro Zenodoto habet L ad D 349. Sed palmam meruit hoc: 695 doco schol A IIελάγων IΠτολεμαio ὁ του 'Oροάνδου διατου, Σελάγων. Quid L p Πτολεμαιος δια του, γράφει Ιε-λόσγων. oc etiam festivum: 475 in cannotatum: τι ἐντευθεν Σοφοκλῆς ἐν τεὼ Μελεάγρου τὸν χορον ἀπ ιερέων παρηγαγεν. Aia ἐντευθεν καὶ Σοφοκλῆς τὸν χορον ἰδίποδος
ἐξ ερέων ποιεῖ. Nimirum Oodipodem cum sacordotibus meminerat Meleagrum non noverat. In eiusmodi auctore talia vix commemoranda quod dixit ἐν τοις Ἀριστάρχου πομνομασι,
B 355, cum legeret in , quod non idem est, Ἀρίσταρχος και τα πομνήματα. Similiter V ad K 51 ἀθετεῖ ὁ Ἀριστοφάνης. to Ἀριστοφάνης προηθέτει. Ergo si intellexisset, scribere obebat: ἀθετεῖ Ἀρίσταοχος και Αριστοφα ς. Similiter erravit ad O 231. - Iram V ad 179 Ἀριστοφάνης τους Do ἀθετει Ζηνόδοτος de D. Incredibili oscitantia scholion A Oxscripsit, in quo refertur
Aristarchum utrumque versum reprobasse cuius mentionem non facit quia solito more dictum ἀθετουνται Aristarchi nomine omisso). Zenodotum ne scripsisso quidem Z. v κε γραφεν), Aristophanem alterutrum reprobasse V ad 169
is latoravit nuper quaedam do codicibus Homericis eo sermon , qui neque erat unquam in rerum naturi neque esso poterat nec a sano 33
44쪽
I. De sontibus doctrinae Aristarcheae.
33 g 2. Nee Eustathius similibus erroribus liber est, quem
limis oculis quos ad manum sumserat libros percurrisse certum est. Tantum asseram, quantum satis est ad genus errorum si
s 'hnificandum p. 1387, 28 ευν attribuit Polycrati, debebat Aeschrioni. Qui negligentius Athenaeum inspiceret hinc enim hausit VIII p. 335 o hoc poterat lacilo pati. Item p. 376, 24 Pisistratum pro Cimon nominat, cum item ex Athenaeo hauriret XII p. 533 b. asserat nim in Pisistrati nomine, Cimonis, quod mox interlicitur, neglexerat. Quamquam ubi Athenaeum malo intellexit fortasse iam epitome qua usus est, culpanda v. Dind. ad locum priorem p. 335 . Sed vide alia A 298 τι κατὰ τους παλαιους , Μασσαλι-ικν καὶ Σινωπικῆ κδοσις τῆς γλιάδος τὴ-αχήσουαι διὰ του γ ἔχει. At scholia oo παλαιοί praeter has duas editiones plures nominant ille oculo stringens quae
optime laeerent quasi sorte duxit u 475 p. 692, 20 η ετ υν ἀνδραποδέον χέζις νε-ερική ἐστι κατὰ τους παλαιους διοκαὶ Ἀριστο χνης καὶ Ζηνόδοτος ήθετον τὸ επος, ἐν κειται η λεξις αντη. H. L cod exhibet nunc haec Aristonici ἀθετειται, οτι νε-ερικὴ νομασία του ἀνδραποδον ου δε γαρ παρα τοις ἐπιβεβληκόσιν λιγ eo νοειται λυπει δε καὶ τὰ αλλοι πλεονάζον. Hic concedo nunc excidisse, quae Eustathium adhuc legisse putamus, ν θετεῖτο και παρα Ζηνοδοτου και Ἀριστοφάνει At Aristarchum quoque versum reiecisse, hoc ex illo ἀθετειτα nescivit extricaro. Ad D 44 Eustathius sic: το δε τειρομευον ἰδευν ἐλεησεν, περ η Μασσαλι-ικγῆ φασι, γραφὴ κτεινομενους χει.
At scholia: ἐν τῆ Ἀριστοφάνους καὶ Μασσαλι-ικῆ καὶ Ἀπο-
λικῆ -τως φερετ κτεινοιωνους - B 532 p. 277, 31 dicit Βῆσσα ab Herodiano per duplexis scriptum esse at ex Steph. Byz. apparet nomen appellativum tantum ab Herodiano sic scriptum esse, non urbis nomen. V1 ita loquitur quod idem facit scholiast h. l. quasi plures pro ιυυερέων scripserint Xειιιερίων. At solum roseam Zeugmatitem secisse apparet exa EL M. 513, 49 . Strictim oculis percurrisse copias sua Eusta-
homine quoquam intelligi potest, Valentinus Roso Aristot pseudepio. p. 50 sqq. ναὶ τι--δσιι υ πο τῶν σκανδάλων.
45쪽
3. De fide codd. L et V et Eustathii. 35thium, hoc etiam proditur illustri documento. Usus est scholiorum volumine eorum, quae hodie codo Venetuso habet: l a sed praeterea tractabat, quem saepissime ad partes vocat, librum commentariorum, Apionis et Herodori nomine inscriptum. οvero libro eadem illa scholia contineri quod ita esse Excursu opusculi mei ostendam longum per iter hoc comitatu utenti non patuit.
46쪽
De Aristarchea vocubulorim Homerieorum interpretatione.
ponis, quM ante Aristarchum n vocabulorum,nterpreta sone grammat a praesistum Meatur. In vo bus Homm D- atrandia non mustum antea profectum. Quo magis quae mAristarchi qui unis Re hunc locum urem tractavis cori imnanda peccata. Error is vocabula διεοος.
i. Doctae aecurataeque, quae apud Alexandrinos valuit poeticorum vocabulorum interpretationi si quaeris quemadmodum prioribus saeculis praelusum fuerit, tam vel exilia vel pravaeonamina reperies, ut haec tota laus sere integra Alexandrinis philologis relinquenda videatur. Et circumspicientes veterum instituta, unde aliquid eiusmodi videri possit promanasse, primum ducimur ad ludos litterarum, quibus Homerum et quosdam alios poetas v. Bernhardy synt. p. hcum pueris strenue tractatos 43ὶ esse accepimus. Quod sine verborum reconditorum interpretatione haud procedere potuisse cum res ipsa loquatur tum locuplete teste cognovimus hoc bonae priscaeque institutionis fuisse, glossas Homericas ut pueri intelligerenti Quis hodio nescit Aristophanis subulam, in qua civem Atheniensem induxit cum duobus filiis, uno bonis probisque maiorum moribus adhaerescente, altero novae disciplinae illecebris corrupto. Hunca ut convincat pater sophistarum rhetorumque disciplinam deto- Dissilire by Ooste
47쪽
i Quid anis Aristarchum in hac interpretia praestitum videatur. 37stans nec Homericas glos8a scire coarguit Ar Dama Dind.
προς ταυτα- λέξον 'Oμηρείου γλωττας, τί καλουσι κορυμβα ;ot τί καλοῖ ἀμενηνὰ καρηνα; 'Quaerimus igitur fuerit aliquid ex his magistrorum explicationibus scripto traditum, quod ad Alexandrinorum tempora pervenerit. Hoc actum esse aio Commemorantur et refutantur ab Aristarcho saepius qui communi nomine dicuntur glosso- graphi Hoc nomine docti Alexandrini, si qui ante Aristarchum glossa scripserunt, ut Philetas, Aristophanes quamquam hi ne Homericas quidem glossas scripserant, quae sola illis locis respici videntur sod isti significari non possunt, quod et illustres grammatici suo quisque nomino refutandi orant nec hi de tot vocabulis unum idemque attulisse censendi sunt praesertim salsa. Quod si cui argumenti non satis videtur is ipsas illorum glos-sographorum interpretationes inspiciat statim intolligo tam pueriles in explicandis vocibus Homericis errores non potuisse δέ nisi ea aetate grassari, quae omni doctrinae apparatu destituta
non locorum comparatione sensum vocabulorum exquireret, sed
quidquid primum intuenti sensus flagitare videretur, id pro interpretatione arriperet. 2 440 νεκρον ἀλλήλων hvo κατα- τελ/η-aς b διαλγῖ - ἐπὶ των τοιοDrco τοnto οἱ γλωσσο- γραφοι νεκρους τους νέους πέλαβον λέγεσ9αι - Ἀωδευοντο ψάμαθοι, μοντο δἐ τευχεα φωτων δάκρυσι τοῖον γαρ ποθεονιιηστωρα φοβοιο η διπλῆ οτι - τικέος το τοιον, in εος οἱ γλωσσογραφοι ἀξιουσιν ἀγαθον Eust. 40 τοίου γαρ καὶ πατρος, ο καὶ πεπννμένα βάζεις ἰστέον οτι τι τοίου γαρ πατρος οἱ γλωσσογραφοι ἀντὶ του ἀγαθου φασιν, ως τὰ παλαιὰ σχόλια
mmo Damionium maxime Seidleri opera nunc Paene correctum et restitutum videtur. Sed versu ultimo, ubi aecepimus t τουτο των ζυνηγορευν τηρευεται vel τερνεται, nec γηρυεται Verum fuerit nec θηρευεται
quod Fritrach. proposuit de aetat. p. 4ὶ se τερατευσαι. Nn δεῖ coni. Meineli vindic Strabon. p. li; sed . . Schneider. Cassini. II p. 27 sq.
48쪽
38 u. De Aristarchea vocabulorum omericorum interpretatione.
Zenodotum peccasse, I 404 , βρασσων per ἐλάσσων verbo βραχε ς nusquam Homerum uti, K 226 explicuerint. Sic ludorum
2 Η soli certi sunt Aristonici loci de glossographis. Idem usus in Apollonii lex Hom. venit, partim iisdem in vocabulis, quorum in explicatione adhuc inisi, holiis Aristarcheis apparot v. ἀφήτωρ, δνεlατα Eusta-38 thius nunc eosdem glossographos dixit, ex scholiis nostri hauriens, nunc ab Athenaeo mutuans ut lexieographis Ameriam, Hermonem, Clitarchum
49쪽
i. Quid anto Aristarchum in hac interpret praestitum videatur. 39
magistri discipulos Omerum intelligere docebant, breviter, 38
opinor, dictantes usque dum excellens doctrina memoria haereret, sic fere ut in Cratylo Platonis legimus 409η τὰ Onoικίλλειν καὶ αἰολειν ταυτον quamquam quasdam etiam doctioressi Deo placet regulas ex illa mature Graecis adamata etymologia addidisse facile crediderim, quale scilicet illud est, quo ut noto utitur Plato Crat. 4050 σπε τὸν ἀκόλουθόν τε καὶ fi)τὴν κοιτιν, τι τὸ α σημαίνει πολλαχου τὸ μου. alia interpretamenta ex puerili disciplina per Atheniensium ora volitabant nec profecto Homeri gloriae plus offecerimi, quam tot vocabula Graeca, Romanorum vulgo prosecto ignotissima, comicis Latinis, quam hodie centenue obscurissimae voces Goothii, lop- stoerii, ossit ne Richtorum dicamin, quos omnes stupent, quam vel non intelligant vel ridicule paucissimi sentiunt. Ista vero quae magistris usui essent quasque per manu traderent interpretationes litteris consignatas et identidem descriptas esse tam probabile et consentaneum est, ut si non factum esset vix esset credibile item has omnes glossas tam sibi similes fuisse ut ovum ovo non similius denique harii auctores vel scriptores nomen non hubuisse, ut non potuerint indicari nisi communi indice οι γλωσσογοάφοι. Ecquis meliora a rhapsodi exspectaverit Nec dixit quisquam hos de lingua Graeca bene meruisse nec istorum Homeri laudatorum vel doctrina vel poetae studium, quale ex Platone et Xenophonte cognovimus, praeter vulgus apuisse persuadet. Rhetores certe Homero nil profuerunt, imo defuerunt ut eodem Aristophani fragmento a Galeno servato, quo iam supra
usi sumus, constat: nam ab Homericis ad Solonis glossas causarum actoribus profuturas iuvenum animos avocaverunt. Quare ille nova artis studiosus iuvenis, convictus in Homericarumas
glossarum ignorantia, ἀντιπροβάλλει Galeni verba sunt Τ. XIX
ali quo recentiores, qui libros glossarum nomino diderunt. Recentiori
bus scholiis Homericis nulla in huius vocabuli usu fides. Sic L ad O 324o γλωσσογράφοι γουν 'Anicia καὶ Hos δωρος, quod ille Eustathium exscribens proprio Marte addidit es ust. 476, 46 . 22 In scholiis, si recto memini semel rhapsodi Hermodori explicatio affertur, inepta illa, 26.
50쪽
40 U. De Aristarchea vocabulorum Homericorum interpretatione.
τί καλουσιν ἰδυίους. Iuro nostro sumimus has explicationes vel in traditione quadam vel in tyniologicis et iudicialibus nugis substitisse. Iam ad sophistas festinat animus ut exploremus, quid hi suae sapientiae praecones, quos in poetis explicandis se iactasse constat, attulerint magnifici. Audiamus Protagoram, quid in exponendo poemate sequendum putet Simonidei carminis interpretationem aggrediens sic loquitur apud Platonem 339 ): καὶ δὴ καὶ νυν σται τὰ ἐρ- ια περὶ το αντο μεν, πεDioυπερ γε τε καὶ συ νυν διαλεγομεθα, περὶ cio ετ γῆς, νηνεγμένον ὁ εἰς ποίησιν. Et in eandem sententiam haec ib. ir μαι, --ωκοατες, ἐγὼ νωι παιδείας μεγισιον μέρος εἶναι περὶ ἐπων δεινὰν ειναι εστι δἐ τουτο τ υαδ et υν
καὶ α ιή, καὶ ἐπίστασθαι διελειν τε καὶ ἐρωτωμενον λόγον δουναι. In quo facile est intelligore illud α τε ρθῶς πεποίηται και α μή hoc significare quae poetae sententiae rectae quae pravae sint. De recta verborum interpretation nihil
dicit. Illa, ut breviter dicam, moralis interpretatio Hippiae dialogi memineris, quo exquiritur Achillem an Ulixem Homerus
virtute praestantiorem finxerit et sophistarum et aequalium philosophorum animos occupabat sophistarum vero a studiis adeo abhorret ut accurata vocabulorum interpretatione verum poetae sensum elicerent, ut speciosis ad excitandum quaestiones argumentationibus non minus poetica vocabula ludibrio habuisse censendi sint quam vulgaria habuisse constat. Hoc tamen hic etiam habuerunt meriti ut adversarios ad evolvendus animi is notiones instigarent et tales carminum interpretationes, qualem Protagorae argutiis Socrates opponit, quamquam insignes insunt errores ut de verbo hιών et fortasse si totum carmen haberemus plures apparerent, tamen si tum plures suissent, aliquanto 40 prius in hoc genere liquid prosectum esset. Nam quod quasi fundamentum sui commentarii ponit, illud carmen certo consilio, ad coarguendum Pittaci sententiam, scriptum esse, quod Dissiligo by Ooste