장음표시 사용
31쪽
2. Didymi liber de Aristarchi editione HomerL
Hac enim puto verborum collocatione Didymus usus erat. Αt- 24ὶ tamen non celandum est unum esse editae lectionis refugium, ut μεταλαμβανειν sua natura depositu se accommodaverit ad aliorum quorundam constructionem, quae interpretari significant,max. ποδιδοναι Porphyr Arara με 'Aoίσταρχος το ηγορο- ωντο ποδέδωκεν αντὶ του οἱ orio. Item n 258 v. similia quaest Ar spec. p. 36J. Sed in ipso verbo ιιεταλαμβανειν hanc
mihi occurrisse constructionem nunc certe non memini. Quod a et scribi volumus pro Det non eget desensione.
Sequitur 'Eν τινι των ὐκριβωμενων noti ματων Legimus Q 130 haec Didymi Dρισταρχος δια τευ ποιηφιότων δ' Ἀριστοφανθ φησὶ στίχους βαὶθ ovκεναι . At sexcenties dixit Didymus δια τῶν υπομνηματων Et sic scribendum est et . I 272 υτως
3. Sed iam tempus est his missis denuo illud Didymi scholion inspicere, ut exploremus quid indo ad Aristarchi studia cognoscenda possit elici Primum Aristarchi libros συγγραμματα distinguit ab eius commentariis. At nihil scripsit quam commentarios, si olso fides ex Suida concludenti p. CCXXIX) λεγεται γραil αι περ tis βιβλία
Dπομνημάτων μονων. Verum et Suidae testimonium sine dubitatione sic accipere licet: si tantummodo commentarios nuda Quod iam redovius correxerat apud olfium Proteg. p. CCXXInot. 96. Tost Beriero ipso in codico inveni ποιηματι cum signo scholii finiti H quod signum paullo rarius occurrit quam alterum hoc :- Hemius ad Iliad. l. c. coniecit ἐν πομνηματι θ Π.ιάdo e Bastius ad Suhaeseri Gregor Cor. p. 33 ἐν noti νῆ tiara τυ ι scit. αφφδίας.γ
32쪽
I. De sontibus doctrinae Aristarcheae.
25hmeres et Didymus tum hoc loco scripta loquitur praeter commentarios, tum alibi ipsis additis titulis plura commemorat: σπρος ιλνγμα h. l. et is 24. ποος Κομανον T. B 98. 110. προς το Ξένωνος rectoreJoζον Μ 43b πεοὶ γλιαoo καὶ 'Dδυσσεως I 349β. Quorum Wolfius tum non meminerat. 4. Sud quid illud est quod libros quam commentarios 22 dicit fide digniores esse Scilicet quod inter commentarios ferebantur minus elaborati. Narrat Galenus praes ad Hippocr. donat hom.), se olim in sectatori cuiusdam usum commentarium in Hippocratis librum de elementis conscripsisse qui commentarius ad illius captum elaboratus Esset mox se invito hunc commentarium in multorum munus venisse. Atque idom saepius a se iactum esse narrat περὶ δ βιβλ. prooem. d. Bas. IV p. 3iu
γεγωνοτα δεηθεισιν υν ῆκουσαν χειν nos νηρματα. alia igitur sunt, quae Ath. III p. 83 σχολικα nos νηματα dicit. ει δἐ ἐνίοις του σχοDκων πομνηματων sic em. Dilbner pro πομ- μασι vel vπομνήματαὶ ταυτὶ γέγoαπται - habemus in scholiis Aristophaneis ad Av. 1242. Immo non dubito quin inter hos Echolastico commentarios fuerint qui ne ab ipso quidem ma-
25 4 Res non tam pendet a casu qui pro constructionis rogulis et rocollocation verborum varius esse poteriti quam ab usu vocabuli 4νος. Plut Pomp. 72 στρατιωτας δε ιιδνους Leακισχι/.ιους φησὶ πεσεIν Ασίνιος Πολλίων, h. e. si tantum milites numerus, non lixas quoque et calones.
οὐ Codex κωμανδ habet et B 798. contra κομανιν 2 11 et κδμανος N 137.γο α πεο του ναυσταθμου testimonia infra invenies hic propter duas caussa omitto Meinerius apud Platonium πεοὶ διαφορὰς α Οακr . ρευν in verbia Κρατἶνος ὁ της παλαια κωπινδίας ποιντης ἄτε ι κατατας ρχιλύχo ζοτῆσεις αυστηρος Ηἐν ταῖς λοιδορίαις ἐστέν corrigi voluit 'Aρισταρχου, qu scen I p. 19. Cogitavit haud dubio de libro Aristarehi sic inscripto. Sed nec truditum et praeterea habeo cur do eiusmodi libro vehementer dubitem. Proponum aliam coniecturum, quam mox viringacissimus expeliet meliore: τε δἰ ἰαμβου Αρχιλοχου ζηλωσας. Sic eorto stat illud τε δή. Verba αυστηρος ad λοιδορlαις an anapaestica sunt Nesciebamus tunc Hemsterhusium in idem incidisso aeproposuisse τε λ καὶ τα ρχιλοχo ζηλώσας. Vide nunc einerium hist crit com p. 3 cui nunc καταχηνας 'AOχι/.Oχου ζηλωσας placet.
33쪽
2. Didynii liber de Aristarchi edition Homeri.
23gistro scripti sed ad eius scholas ab discipulis consignati ossent 26 Recte igitur Didymus eiusmodi commentariis minus tribuit quam libris ab ipso auctore doctorum iudicio expositis. Vide quam ea de re ingenue Galenus fateatur, haec addens: γεγραειμένων ουν, εύς φην, ου ποδ εκδοσιν αυτ si ν, ἀλλα κατὰ τήντων δεηθέντων ζιν τε καὶ χρείαν, εἰκὁ δι που τα ι ἐν ἐκτεetao- τα δε συνεστώλθαι καὶ την ρμηνείαν αυτήν τε των θεεωρ μύτων τὴν διδασκαλια χῖ τελείαν παρχειν ii ἐλλιπῆ τα γουντοις ειρημένοις γεγραμμένα προδηλον δήπου μήτε τοτε λειον τῆς διδασκαλίας χειν ιιοτε το διηκριβωμένον εἴς αν Ουτε δεομένων αυτ υν υτ δυναμένων κριμυς μανθ&νειν παντα moi m τινα σχεi ἐν τοῖς ἀναγκαίοις. In caussis poterat addere quamquam inest in antecedentibus quod scribentine Vacuum nec commodum est, quae privatis purietibus destinata sunt summa diligentia elaborare. Sed qui diligenter commentariorum elaborati essent bor ηκριβωμένα πομνήματα his suam auctoritatem Didymus non derogat. Quod apud schol. Aristoph. Plut 3S legimus τα λίαν ἐπιτετηδευφιένα πομνν - ιιατα antiquum scholion est, fortasse ipsius Didymi eandem putaverim disserentiam accuratius inter elaboratos et perfunctorie exaratos grammaticorum commentarios respicere Schol. H 130
φίλας ἀνὰ χειρας ἐν ταῖς ἐξηγμασμέναις Ἀρισταρχου βαρείας χειρας. Si corrigendum est ἐν τοις se ασμένοις eosdem dixit 23 commentarios, quos hic, κριφομένους sin recte scriptum ἐν ταις ἐξ pτασιμέναις intelligi vult editionis Aristarcheas exemplaria a diligentioribus librariis descripta et bene correcta β. 5. Hunc Didymum eiusque in Aristarcheis lectionibus exquirendis positam operam olfius si cognovisset melius hunc 27 si tenuisset Didymum esse, qui per tota scholia duplicis ristarcheae editionis lectiones apponit, nunquam ille negasset dupllicem Aristarchi editionem suisse p. CCXXXVII). At Ammonius, Aristarchi auditor et in schola successori ιιυ ινιος ὁ Ψρισταρχειος, ὁ διαδεξά/μενος τὴν σχολri NIS T), librum scrip-
Α διο octuaru de quo mihi alio dissertationum Aristarch loco dicendum est.
34쪽
Ι. De sontibus doctrinae Aristarcheae.
serat πεο του ιν γεγονέναι πλείονας κδοσεις τῆς Ἀριμαρχείου διορθωσεως Λ 397). Quidni opponam eundem Ammonium v. schol Ariston T 365 scripsisse περὶ τῆς ἐπεκδοθείσης διορθώσεως sc Ἀρισταρχον , de qua non poterat scribere, si nulla erat Si ad supposititiam hic liber pertinebat, inscribendus erat πεο τ j ως Ἀρισταρχείου φερομένης θιορθονσευ c. Suspicatus est Wolfius utroque titulo undem Ammonii librum indicari. Hoc verum fortasse assimari nequit. Sed hoc amrmundum, illum priorOm titulum hoc sibi velle περ του μὴ γεγονεναι πλείονας ἐκδοσεις της Ἀρισταρχείου διορθωσεως - των duo Nisi apud Aristarcheos de duplici magistri editione constabat non poterat duplicis editionis lectiones per totum Homerum exponere Didymus et utriusque vel consensum vel dissensum notare Credere vero Ammonium probare voluisse, quod dein pro salso agnitum, temerarium. Quis in hac re verum docuerit potius quam schola successor Cui ipse Didymus non tantum fidem tribuit, sed etiam prae aliis fidem deberi significat. Vide modo B 111. K 397. cf. T 365. Z 6 ubi to Ἀρισταρχοι leg., non χοo. Γ 368. Ho I 540. Crederem si summa credendi necessitas esset, quae nulla est. Ergo mihi certum est nec Ammonium de duplici editione dubitasse: omnes vero postea et Aristarcheos duplicem statuisse, hoc Didymus non sinit dubitare. 28 Quomodo fieri potuerit ut praeter eas, quas Aristarchus editioni paraverat, aliae editiones eius nomine circumferrentur, hoc ipse Wolfius satis pulchre strinxit p. CCXXXVIII. 6. Ad Didymi librum redeundum est. Vidimus id praecipue egisse Didymum ut de lectione Aristarchea quam in editionibus habuisset vel variis temporibus probasset constaret: atque ut hoc exquireret et editiones et commentarios o libros tum Aristarchi tum Aristarcheorum adhibuisse. Sed in eo non substitit. Voluit etiam de fontibus Aristarchea lectionis, tum
quatenus aliorum consensum tulerit constare. Quare omnes, quotquot innotuerunt, editiones et antiquiores Aristarcho, ut Antisthenis liber περὶ του ast εἶναι αντιλέγειν. Diog. a. III 35. Diqilia πιν Orale
35쪽
2. Didymi liber de Aristarchi editione Homeri.
Zenodoti, Aristophanis, et recentiores adhibuit earumque lectiones adscripsit. Denique haud raro etiam iudicium suum adiicit, in quo eum a partium studio remotissimum invenimus. Saepius quidem assentitur Aristarcho sed est ubi alias lectiones Zenodoti etiam vel aequo bonas vel etiam moliores iudicati Iudicia plerumque brevia. Adscribum quaedam, ut mos eius aliquo modo cognoscatur. 466 vetto a Ἀρισταρχον κ γε
tiorem campum, sc commentarios suos in Homerum in hoc
vero libro haec ultimum locum habebant, lectionum apparatus Dissilia πιν Orale
36쪽
Ι. De sontibus doctrinas Aristarcheae
summum' attamen quaedam ex istis doctiora sunt quam prima specie videntur habent enim rationem cum Aristarchi doctrina: alia nunc breviora quam ab auctoria manu prosecta sunt quaedam nunc etiam latius exposita ut Q S). T. Non iniucundum videtur totum quem Didymum adhibuisse etiamnum invenimus apparatum recenSere.
Editiones sunt praetor Aristarchea hae Chia, Massiliotica, Cretensis, Cypria Argiva, inopica v. Wolfi CLXXVIJ, i πο- λυστιχος A 258. A 33M, Antimachi, Rhiani, Philetae' aenodoti, Sosigenis, Philemonis aristophanis, Callistrati I 18. 434 , Cratetis D 253), tum quas dicit κοινάς, δημύδεις Aeolicae schol. Od. 280 331. 98 et Cyclicae ib. π 195. ρ 25)'
26 mentio in scholiis ad Odysseam ne dubita quin ex eodem fonte sit. Commentarii Aristarchi et scholae destinati set editioni paratae, inde ab istis qui primi fuerunt, cum nondum ipse textum edidisset, sed annotationem suam ad Aristophanis edi-
Contra Ptolemaei scalonita libram περὶ τυ ἐν 'Oδυσσεl Aρισταρχον διορθωσεως Suid. putaverim in diiudicandis Aristarchi orthographia et accentibus maxime vereatum fuiesse. η AEditionem Homeri Philetam quod omisisso et alii scribunt et Lohra Mist. p. 30 in eo falluntur. Νoquo enim commemoratur usquam η Φιλήτειος et omnes notationes Phileta Homericae ad Glossas ius commode reser queunt . Sengeb ch. Homer dissert. I p. 53. Idem p. 6 Cratetem carmina Homerica edidisse negat. h. etiam C. Achs-muth de Crat Mall. . l., In bibliothecam Alexandrinam volumen venerat Iliadem et Odysseam una cum cyclicis complectens. Hunc Homericorum carminum textum is sui fortasse, qui in no Iliadis additum habebat: ως V, αμ-φlεπον ταφον Ἀκτορος ῆλθε δ' μαζων, Aoxio θυγατ, φιεγαλήτορος ανδροφονοιο bibliotheca praesecti et grammatici nomino τει κυκλικῆς διορθωσεως serebant. - Quae priιeterea commemoratur editio, schol. Od. e 204 4 ἐκ Μουσεlo in Didymi copiis recensere non Oinu. h. e. hae lacerae reliquiae non testantur); nam illa annotatio Didymi non est; est fortasse Aristonici es. 49 . De huius editionis nomino si licet coniecturam facere, honoris caussa sicut in templis nonnunquam sacrum esse accepimus Homericorum carminum exemplar in Musarum sacello, quod cum schola Alexandrina coniunctum fuit, asservari solitum esse et hoc exemplar significari putaverim. - Non ausus sum afferre Chamaoleontem. Neque enim pro certo scio, sitne eo usus Didymus, quamquam sic videatur ex II 231, nec constat mihi, praeter librum de Biade suerit
37쪽
2. Didymi liber de Aristarchi editione Homeri. Ttionem applicaret seta κατ Ἀριστοφόνην πομνι ματα Aoισταρ χου Briaη. Praeterea Dionysii Τhracis Dionysii Sidonii, Chae-ridis B 86b Z 1. I 605) Domotri Ixionis, Diodori 3 B sib) Ptolemaei Epithetae commentarii ad textum Zenodoteum si hoc modo recte interpretamur oli). Scripta denique praeter istarchea Ammonii προς Ἀλγνον λέα, περι o μη γεγονέναι πλείονας ἐκδοσεις τῆς Ψρισταρχείου διοργωσεως, πεοι τῆς ἐπεκδοθείσης διορθωσεως, περι ων υπὁ Πλάτωνος μετενηνεγι νων 31 εξ ομηρον ' Dionysii Thracis noὁ Κρατητα, περι ποσοτ ιον, liber aliquis Dionysodori Alexandrini Boii), Parmenisci προς ατ a Ptolemaei Oroandae περ του ' ιηρικο χαρακτυος, περ τ/ῆς ὁπλοποιίας Apollonii Rhodii προς σοδοτον, Athenoclis περ inai ρου Callistrati προ τας ἀθετήσεις, διορθωτικά ii, iερ 'ILάδος, Demetrii latonis eo τας ἐζηγήσεις, πρω τον ἐθετημένους, Ptolomaei pithetae πεοὶ λιαδος a. S. Sed quamquam his tam multis tamque boni subsidiis usus est, tamen non poterat ubique vel ipsas Aristarchi lectiones vel earum sontes expiscari. K 124 μου ἐπέγρετο: γ - μέ ἐπέγρετο καὶ ι ποτε , Ἀρωταρχειος ουτως ειχεν. παρα ἶσι Ζηνοδοτος καὶ Ἀριστοφάνης περιτῆσι μηπ- ουν διχως. Praecipuo consor quae dixit de retlectione i τασεν II 67 de quo loco infra nobis dicendum est fusius). Sed hoc certe effecit, ut eius modestia illo μήποτε plerumque utitur et doctrina sciamus, ubi dubitationi locus siti f. tenim iam si ea, quae de Aristonici Didyniique libris eXposuimus respicimus hoc nemo poterit dubitare quin de tam bonis Aristarcheae doctrinae sontibus nobis gratulandum sit.
etiam eius editio carminum Homericorum quod quidam loci suadere videntur. i. Hoc libro es allor, lectiones versuum Homericorum a Platone citatorum, quales in exemplaribus Platonicis circumferebantur, examinabat.
38쪽
Ι. D sontibus doctrinae Aristarcheae.
Uter fide dignior sit si in universum iudicandum palma tribuenda Didymo. Nam is multo pluribus usus est subsidiis et
accuratius. Aristonicus nec libros τα συγγραμματα inspexit nec alias editiones invoniturque in iis erroribus fuisse, quos Didymus scholae errores dicit. Hem scholasticorum errorem
az in lectione ιέγας ους B 111 notavit Didynius at est in eo
errore Aristonicus, Baii. I 18. Non conveniunt de explicatione Aristarchea BQ25 vide nunc quae dixi ad Aristonicum Fried-laenderi eo loco). - Loco II 6 miraberis quam Aristonicus securus sit, ubi Didymus Aristarchea non esse vel esse non posse extricavit. Hinc simul colligimus nam diserta ea de re testimonia non sunt, nec alter alterum ad partes vocat Aristonicum librum suum Acripsisse antequam Didymi pus in vulgus editum esset. Hoc opere, si iam tum innotuerat, Aristonicus carere non potuit nec quidquam ad eius consilium commodius Didymus contra ipsos sontos adiens, Aristonici breviario carebat iacissime. Nobis utriusque opera quanti facienda sit quamque grato accipiamus animo indicavimus satis. Octamen iure utemur, quod ipsum disputatione nostra vindicavimus, ut ne istos quidem laudo minime dehaudandos auctores sine errore egse in Aristarchea doctrina lectioneque tradenda me
10. Ceterum quae Didmi, quae Aristonici notae sunt in cod. Veneto facile produntur utriusque operis consilio. AN tamen est ubi non possit fieri ut uterque distinguatur. Nam et aliis in robus haud raro et in thetesibus explicandi saepissime utriusque opera simillima erat. Hoc ipse epitomator indicat. 435 annotatione Aristonici posita addit: τα αυτ δε λεγε περι των στίχων τουτων ὁ ἰδυμος α καὶ ὁ Ἀριστο νικος 28 διο υκ γραφαμεν α ιδυμου. Ora ταυτα ὁ Λίδυμος ὁ L
H 255 σπερ καὶ ὁ Ἀριστονικος ἐκτί σιν, ' περιττι εν μίσαμεν γράψαι.
39쪽
2. De adornatione codicis Venoti A.
Delado cautio adhibenda, ad quem finem unumquodque scholion eiusdem auctoris sit. Etenim qui haec congessit ea nonnunquam ratione usus est, ut plures annotationes connecteret
P 202 v ο-ως αα ίληπται ν μεi ενδεῆ συνμεί τά σομεν ιστακτικως τὸ σχεδόν, αλλ' ἀντὶ του ἐγγυς α δἐ Ἀρισταρχου ος δή τοι σχεδὸν εισιν Initium Aristonici, α δἐ Didymi Hoc ubique notandum si quis his scholiis utitur. Sic A 225 οἰνοβαρες δε Ζηνοδοτος τουτον τὸν τοπον ήθέν ενως του ναὶ μὰ et ὀδε σκῆπτρον 234) καμε κύων ν δ λοιδο- ριον ΤοαT διασταλτεον. Usque ad σκῆπτρον Aristonici, reliqua Nicanoris A 255 ως του μάχεσθαι συναπτεον βραχυ δε διασταλτέον παiδες μυῆ, μαρναμένοιιν περισπαμεο δἐ τὸν . Initium Nicanoris. Α περισπαστέον di Herodiani. E 437 διατου - Ἀρισταρχου καὶ αἱ πλείους, ἀπέμεσσεν Ζηνοδοτειος δέ ἐστιν ἐλδεα του, ἀπέμασσεν βραχυ δἐ διασταλτέον - Didymus, Nicanor Et sic porro.
11. Tam bonis subsidiis posterioribus grammaticis ad Aristarcheas lectiones et praecepta cognoscenda uti licuit. Η rodianus in libro de prosodia Homerica Didymo usus est A 441ουτως ὁλκαὶ Αρισταρχος επαφεν ἐκ πλνγρους, ως Ἀμμιος μα τυρε N 450 ἐπέοερον καὶ Ἀρισταρχος δἐ vrως εκδεχόμενος τὴν φυλακα μέμνηται δἐ καὶ ὁ ἱδ ιος τῆς ἀποδωεως καὶ ρυσών. Sed iisdem iam subsidiis usi erant qui ante eum de Homericis lectionibus accentibusque scripserant, quos diligentissime consuluit, ut Trypho περι τῆς ἀπαίας ἀναγνωσεως), Alexio, tolemaeus Ascalonita Tyrannio. Quare nonnunquam satis habet ad hos auctores recurrere. Sic V 191 Ἀλεξίων φησὶν etsδτι Ἀρισταρχος ως σοφος προηνέγκατο, c. χροος Ariston et Did consentiunt in contrario), υρα λ ει, πολος. 446 34ὶ ὁ Ἀσκαλωνίτης φησὶν τι Ἀρίσταρχος duo ποιεi, θεραπων καὶ Dissilire by Ooste
40쪽
L Do sontibus doctrinae Aristarcheae.
Herodiane scholia iacile colore suo agnoscuntur. Quae veteribus dictae prosodiae nemini incognitum. Ergo ubicunque aliqua in Homero vox esset, cuius de tono, sono, passionibus dubitari et disputari opus esset, eam versuum ordinem sequens illustrare, aliorum sententias vel probare vel reprobare, sua confirmare Summum magistrum Aristarchum saepissime respicit, assentiens in plerisque, raro et verecundo dissentiens Saepissime ei res est cum Tryphone, Alexione Ptolemaeo, yrannione Nicia, amphilo quem ego non dubito ipsum Θηρικην προσφθων scripsisse δ), Hennapia, aliis etenim doctissimum opus est. Ceterum vel sermonis et terminologiae in plerisque Herodianeis unus idemque color, ut non dubium sit, quae quidem excerpsit epitomator in his plerisque ipsa Herodiani verba servasse. Nam vel in particulis agnoscitur. Sic ώς τι pro οτι quod in reliquis scholiis haud frequens ut is 539. I 626. 447), creberrime in Herodianeis recurrit, A 129 264. 492.831. V 280. A 228. E 283 297. W109. 178. I 6 392. A 54. 636. 54. 46. 49 bis. 191. E 340. 434 42. φ 273. Attamen ingentem iacturam fecimus. Nam primum non omnia excerpsit, ut ipse significat: rαρακειται - τινα δε τῆς γλιακῆ προσουδίας 'Hρωδιανου, et patet ex ipso Herodiano Sic ex eius nota ad D 355 patet excidisse notam ad A 573 o B 42 ex- 353cidisse ad A 40 quae nota servata est in tymologico): ex 648 excidisse B 33 ex A 385 excidisse I 109 ex is 409 excidisse B 346. s. Μ205. 71. Deinde ne ea quidem, quae apposuit, omnia integra dedit; sed omisit si qua annexa erant
ad quae vel longiora vel cum re minus cohaerere viderentur. Hoc nonnunquam deficiens conexus prodit, nonnunquam alia via patet e. g. Herodiani notam ad 41 ex parte tantum appositam esse patet ex et 279.