장음표시 사용
11쪽
exteriorem disciplinam , quibus interior data est dirigenda atque emendanda . Habet enim Ecclesia Christi suam exteriorem formam independenter a qualibet Civili potestate; propterea quod visibilis est Ecclesiatum regimine tum ritibus;& Christus auctor & fundator Ecclesiae, eiusque Legislator non potest supponi minus sapiens Legislatoribus regni temporalis, qui formam exterioris Regiminis praescribere satagunt. Hinc de Marciano Augusto optime scripsit Facundus. Cogno- vit ille, quibus in causis uteretur principis potesta- te, & in quibus exhiberet obedientiam Christi se ni. Et ideo , ne impius atque sacrilegus videretur, is post tot sacerdotum sententiam opinioni suae nihil se reliquit. Sicut qui meminerat exitus oriae, qui post- ,, quam pracvaluit multis gentibus, & factus est glo-
riosus, exaltatum est cor ejus, ut incensum poneretis super altare, quod non licebat nisi solis sacerdotibus se filiis Aaron. Propter quod ejus obstinatissimam fronis tem, quam reverentia deseruerat, lepra confudit.,, Sciens igitur ille modestissimus Princeps, Oziae rem gi non impune, quia sacrificare praesumpsit, quod ,, licitum est singulo cuique etiam secundi Ordinis Sari cerdotir multo magis impune sibi cedere non posseri cognovit, Vel quae iam de fide Christiana rite fue- ,, rant constituta discutere, quod nullatenus licet, vel 13, n OVos constituere canones, quod non nisi multis MM & in unum congregatis primi ordinis sacerdotibus M licet is . I IV. Itaque ritus & Disciplina quaedam exterior sunt veluti Appendices Religionis, sive accessoria quaedam ,
ita cum Religione conjuncta, ut necessario sequantur naturam & conditionem illius. Ergo haec omnia aeque
ac Religio Sacerdotibus intelliguntur Divinitus commissa
Fac uud. Hermian. lib. I a. c. 3.
12쪽
missa, non autem regibus & magistratibus terrae, qui. bus data non est revelatio divina, , ce n eloti potnt a se vious, dit te Grand -Prutre I Osias Rot de Juda, de ,, bruter de P encens devant te Seigneur me Cette dein ,, sense ne regard pas seu lement les Mnctions du Cui
, , te, mai S toutes celles qui soni attachees au laint ,, ministere. ,, I Et cum homines non valeant mutare Religionis naturam , igitur neque vim seu potest tem habent a Sacerdotibus, quibus tota concredita est, ad Summum Imperantem transferre . Quare fa
sum omnino est quod cum Bohemero, aliisque viris haereticis docet auctor libri Ticinensis de Tolerantia , exteriorem scilicet religionem , etiam in Christi an rum Ecclesia, ut infra videbimus, ad summum Impe rantem pertinere. Quasi Sacerdotibus id tantum manis daverit Deus, quod interiorem hominem serit, vel eumdem sola interiora ferirent, nihil vero exteriora, itemque excluderet Christus quamlibet exteriorem Ecclesiae Politia mi Hinc est quod Clarissimus Bossuetus aiebat α , , Les Mandemens, Ordonnances, Censuis res , saluta Sinodaux , S aut res Actes iuridiques, ,, qui noni jamais es e suieta a l 'examen de M. te Chan- ,, celier, & ne te peuvent e tre, sans seu me ire la d
,, ctrine de la Foi & toute la discipline Ecclesiastiques la Puislance Seculiere &c. - et). Ante Bossuetum vero idem docuerant .in Gallia Almainus & Rich tius se Non loquimur de dominio,quod habent Ecclesia. M stici super peccata Oc... Sed loquimur de dominio, , quod respicit forum exterius O publicum , O est ρο- ,, testas a christo immediate instituta ad coercendum m deles ad vivendum secundum leges Evangelieas,
13쪽
pro eo ecutione felicitatis aeternae, hae potestasse potest exerceri in invitum . si . V. Verum quidem est Christianam Religionem hominibus a Deo datam, ut studiis optimis rerum aeteris narum formarentur mores, ut ad ultimum finem Spiritus eorum perduceretur, Deumque colerent homines in Spiritu & veritate. Sed haec omnia quemadmodum probant Religionem praesertim respicere animo rum conscientiam, & spiritualem illam regulam , quae ad Deum hominem perducit, ita evidentissima ratione dem astrast,Principes Temporales quibus minime
datae sunt regendae animae hominum, nullam auctori tatem aut iurisdictionem habere in hominem interiorem , neque in Religionem, quae ut concedit ipse Cocceius longissime excedit fines potestatis humanae sa) . Haec ergo coelellis Civitas , ait S. Augustiari nus, dum peregrinatur in terra , ex omnibus gentiis bus cives evocat, atque in omnibus linguis pere-- grinam colligit societatem , non curans quidquid in se moribus, legibus , institutisque diversum est, qui-
bus pax terrena vel conquiritur, Vel tenetur; ni se hil eorum rescindens, nec destruens; imo etiam seris vans ac sequens: quod licet diversum in diversis na- tionibus, ad unum tamen eumdemque finem terreis nae pacis intenditur, si religionem qua unus summus se Sc verus Deus colendus docetur, non impedit. Uti- ,, tur ergo etiam Coelestis civitas in hac sua peregriis natione pace terrena, & de rebus ad mortalem ho se minum naturam pertinentibus, humanarum volun- tatum compositionem, quantum salva pietate ac re- , , ligione conceditur, tuetur atque appetit, eamque
Alma in lib. q. p. 8. Vid. Edmund. Richer. de Eccles. SCpolitic. potest. c. a. p. 8. i s ast Coccej. super Grol. Tom. q. pag. I7. vol. 3. edit. La
san ars p. vid. Boguet ubi supra .
14쪽
,, terrenam pacem refert ad coelestem pacem i).. Verumtamen probavimus superius ea, quae Religionis exteriora stini, ab interioribus omnino pendere,earumque naturam sequi & conditionem . Quae vero deinceps disputata sunt, probant tam exteriora quam interiora Religionis, non cadere sub iudicium & rationem Summorum Imperantium , sed Sacerdotum quibus Christus totam Religionem concredidit. Insuper Religio Christiana magna ex parte ita exterior est, ut Ecclesia Christi, quae totius Religionis facta est depositaria, quamquam hominum conscientias dirigendi ius habeat onusque , nequeat tamen sudicare & sententiam dicere de homine interiore, deque intrinseca sua Religione, nisi ipsa interior evadat. De internis
vero donec interna manent, ad solum Deum qui est scrutator cordium iudicium est reservatum . VI. Ea ergo quae vera Religio est, non aliquid humanum , neque humana institutio est, quae pro suo a bitrio sit ab hominibus constituta, quaeque humanae Societati subiaceat, uti non semel noster Ticinensis supponit, sed est immediate a Deo selectis hominibus data & concredita, non ad modum Naturae, sed admodum Gratiae, ut ipsi clteros homines per mundum universum docerent. Patent haec omnia ex facto atque doctrina Christi & suorum Apostolorum. Etenim Christum quamquam diceret regnum suum non esse de hoc mundo, tamen eiusdem Natalis Dies renuncia
tur tanquam Natalis Regis tar ubi est qui natus est Rex Iudaeorum p a & se Regem esse ipse confessus est iterum iterumque. 3 De seipso autem dixit in parabola
contra Judaeos ra Verumtamen inimicos meos illos,qui
noluerunt me regnare super se; adducite huc ct inter-
15쪽
cite ante me. i) Insuper turbae Regem salutarunt et . Dixit se dominum, quando misit Discipulos,ut Asinum ducerent, & quando interrogatus a J udaeis in qua potestate operaretur , respondit se non teneri ipsis rationem reddere, cum esset Dominus vineae 3 . Ulterius praecepta dedit de omni genere ossiciorum hominis Civis; Leges prete scripsit ad regimen Imperii & Reipublicae administrationem ; ac omnia Apostolis & S cerdotibus suis vel per se vel per Spiritum Sanctumis tradidit, ut eadem communicarent cunctis populis. Fosque propterea vi quadam Spirituali firmavit, &auctoritate munivit, ut diceret eum steteritis ante reges O praesides, nolite cogitare quid loqua mihi ; dabitur enim vobis in illa hora quid loquamini, cum sit Spiritus Sanctus qui loquitur in vobis. Qui ergo recipit vos, me recipit ). Equi Φos audit me audit,
qui vos spernit me spernit ) . i. VII. Quare Apostoli utentes huiusmodi potestate Divina, leges praescripserunt Clericis & Laicis, viris& mulieribus, filiis & parentibus, divitibus & pauperibus, virginibus &. coniugatis, iuvenibus & senibus, Principibus & subditis, servis & dominis, emptoribus& venditoribus, caeterisque omnibus cuiuscumque generis sint, ordinis & conditionis Q. Ac ideo tenetur quisque obedire Episcopis & Sacerdotibus aeque ac principibus & Regibus, quibus communi Patrum sententia sunt etiam praestantiores α Oportet enim, aie bat S.Policarpus , Subjici Presbyteris Diaconis tanquam Deo , Christo 7 Antiquissimus vero auctor
16쪽
9 Apostolicarum constitutionum scribit zet is Quanto is itur anima praestat corpore , tanto Sacerdotium V Regno, ligat enim ac solvit prout quis poena vel ' Venia dignus est. Quare Epscopum diligere ut patrem debetis, vereri ut Regem , honorare ut Domi-'' num si Antea vero dixerat Principum ac
stum loco Φobis praeesse existimate r) . Igitur Episcopi Galliarum in Comitiis habitis an . I7 3 s. ita Christiam sesimo Regi loquuntur adversus illos, qui haud recte sentiunt de Divina Ecclesiae iurisdictione & libertate., La Jurisdiction spirituelle de P Egli se est meconnue; '' le; Tribunalix seculi ers en fixent les hornes se lon' leurs interdis, comme si ces bornes immuabies fixe-' es par Iesus-Christ meme , pouvolent et re restre in intes par leur autori te a). Et anno I76o. insuper dixerunt. Nous man querions a la fidelite que nous uousavons iuree, au devotr te plus essentiel du ministere '' Apostolique qui nous est conite, a l' attente de to u- te; les Eglises, & particulierement des Provincesqui nous o ni deputes, si nos representations avssi V fortes que respectueuses, ne porto ient pas aux ore
V illes de vostre Maieste les cris do ulo ureux de la Re.' liction . Elle Muslae, Sire, dans l 'autori te du Tribu-V bunal suprEme e tabli par son Fondat eur , dans la V saint etε de ses S cremenis, dans te depol de se Do-V ctrine, dans rord re de is hierarchie, dans les regles de is Discipline:aioutons, po ur re uni r sous un meme V pol ni de vue,tous les traiis doni elle est blessee,dans V r unite de son sacrifice de ses prieres , de se litur' stie , & jusques dans les fonde ments du culte quV elle'rend au Createur, de la Morale qu elle ense i
Esaiae. De Sacerit. lib. 3. c. I. &miosque passim . ca Proces. Verbal pag. 333. . Vid. Chr s. hom. de verbis alibi Soeto m. lib. a. cap. ult. Diuitigod by Corale
17쪽
gne, de peines & recompenses qu' elle an non ce; &is to utes ces atte intes, qui pOurro it te cro ire p) c 'estis dans un Royau me tres-chretien qu' elle les epro D ve a) . Plura hic asserri possent vel forsitan etiam maiora ad rem hanc magis magisque confirmandam sed iis supersedere melius esse putavi; ut crebris vitatis repetitionibus, in sequentibus capitibus fierent clariora is
De Nullo jure fimmorum Imperantium in Saera Religionis christianae juxta placita Philosophorum, qui sunt magni nominis, praesertim apud Ecclesiae catholicae ac
1. T Icinensis Auctor, cuius doctrinam refutare opus, contrarium decernit. Peragens enim
eap. I . de Tollerantia Civili sic loquitur , , Si de Re- ligione universim loquamur dubitari non potest de se iure Regiae Maiestatis in sacra. Sufficit attentionem is convertere in regiae Maiestatis originem & obie- ,, ctum. Inde enim ortam esse intelligitur societatem , is quod cum singuli homines naturae insuperabili in- is stinctu velint esse beati in unam plurium M societatem coire decreverunt, ut mutuis subsidiis es expleta cuiusvis indigentia, omnes ea felicitate po-- tirentur, quam incessanter quaerunt Quare se iubente quodam modo natura, societas inita est. Si se enim ut homines felicitatem quaerant, ea imperat , se iure etiam det omnia oportet, sine quibus felicitas is comparari non potest. Ex quo patet Societatis consilium & objectum esse felicitatem ac securitatem
18쪽
is sociorum . . . Quod ut faciliuς homines asse. is querentur, publicam potestatem , sive personam is aliquam vel singularem , vel moralem eligere deis creverunt, in quam Cives iura transferrent, ac cu- ,, ram administrandae totius societatis; ad quam nem-- pe spectaret actiones singulorum ad bonum dirigeis re , omniumque felicitatem debitis mediis promo- ,, mere . Is autem cui Voluntate populi delata est cura ,, publicae quietis ac felicitatis,Summus Imperans autis Princeps dicitur; atque ad hunc spectare intelligi. iis tur, ius & administrationem rerum Omnium , quae is ad publicam tranquillitatem pertinent... Constat ,, enim religionem adeo esse cum bono cietatis conis nexam , ut sine illa societas consistere nequeat. Estis enim Religio arctissimum vinculum , qua secietasse colligatur; a quo vim suam mutuantur pacta, faede- ra, conventiones; & quo di luto , pietas omnisse intercidit ; eaque pereunte, probitas, honestas, viris tus omnis extinguitur . . . . Jam vero cum tanta sit
, religionis cum Reipublicae securitate connexio,
' concipi omnino non potest nisi absurdissime,
lam in ejus regimine partem habere Principem; pe- nes quem tota residet cura & administratio publicae
' quietis . . . Quare inepte prorsus & immerito ab eo '' ablegabitur jus hi sacra, sive in Religionem, cui ma-', xime alligata est securitas publica. Ergo si ge-
oneratim de religione loquimur, si Principem speet mus prout Princeps est, erit 4n eo ius circa dom is nam publicam , circa caeremonias, ritusque qui sae,, Divino Numini exhibendus est honor; ejus erit sta. tuere communibus suffragiis religionem publicam se eritque Religio in Civitate tanquam publica Lex, is ex qua bominum actiones ad cultum Dei externum is dirigantur; atque hujus sacerdotes a caeteris Reiis publice ministris non differrent, atque adeo eorum
19쪽
is electio , in uneris p rqscriptio, ac totius exterioris ,, regiminis administratio ad Summum Imperantem ,, spectabit , , Sic ille g. a. , & 3. Verumtamen concludit capite I S. sequenti j. I. Ex iis enim constare a
se bitror religionem Potestati Civili non subesse , nisi is quatenus eadem influit in publicam societatis quie-
II. Miror Τie in ensem Auctorem,qui ut alibi videatur S. Augustini Discipulus, ne nomen quidem tolerat Naturalis Religionis in statu naturq lapsae, nunc vero cultum Deo exhibendum, totamque Religionem rem politicam facere , eamque Religionem vocaret Quasi solis humanis legibus, & sine fide possibile esset placere Deoi Quam vehementer increparet Ticinensis doctrinam Gallus ille scriptor Bonus Franciscus Rivi erus, alias de Pel veri, qui contra distinctionem Religonis Naturalis a revelata calamum vehementer acuit i Quem propterea magni faciunt fiditores Opusculorum I istoriensium , referentes in quinto volumire priorem ipsius epistolam , quae tota est de hac re . Verum flostra non refert quid ille senserit, cum nihil hic negotii sit hujusmodi causam cognoscere. Suffcit enim id adnotasse, ut magis magisque appareat ea in uno homine inconstantia doctrinae, quae alibi obse vata est . Contra vero interest, ut nihil haec nostra legentibus occurrat quod non sit vel ratione compertum , vel auctoritate probatum . In primis ergo pro--tissima est doctrina illa, quae docet, quemadmodum flentem triplici modo posse considerari, in ordine scilieet ad Deum, in ordine ad se, & in ordine ad ea,quae forinsecus conspiciuntur , ita hominem sub triplicitatione seu statu esse considerandum . I. est a Deo conditus, a quo accepit omnia bona quibus fruitur . )Utor hic Burlamachii principiis . a. Si est in se ipso sua natura, . suis facultatibus instructus. 3. Denique
20쪽
III. Ex hoc triplici statu vulgatissima omnium OL ficiorum nostrorum hauritur distinctio, in Deum, in nos ipsos, & in ceteros homines. Ex primo oriuntur Legum naturalium principia ad Deum spectantia , quibus consonat Religio, seu cultus, quem Deo praestare debemus. Ex secundo nascuntur leges, quq nos ipso respiciunt, nostram salutem, perfectionem ac felicitatem . Ex tertio denique profluunt Naturales illae Leges, quae ad mutua hominum inter se officia, hoc est ad societatem pertinent sa). Quibus positis atque explicatis transit Buria machius ad Pulandorfii Systema, quod uti mancum improbat atque rejicit; proptereλquod totum positum est in sociali hominum foedere,seu, ut ille ait, in Sociabilitate, veluti super unicum Le
gum Naturalium, atque officiorum nostrorum princi Pium atque fundamentum . Attamen aliquo modo Pu-fendorsum excusat, quatenus ipse , etiam Barbeyra
eii sententia, nonnisi mutua hominum inter se officia explicanda proprie qggressus est . Etenim , ait Burlamachius, nostra in Deum incia,judice Fufendorso, pars funt Theologiae Naturalis . In quibus autem libris naturale jus disceptatur, Religio non habet Ioeum, nisi quatenus est Deietatis eulmen firmi mum. 3ὶ
IV. Pari modo non excusaret profecto Buriam achius impium Volterium Lexici Philosophici conditorem ; qui unam tantum probat Virtutem , eamque totam repetit a beneficentia erga similes, & a societate. Et quasi virtus non esset habenda pietas in Deum, fortitudo in adversis, nulla elatio in prosperis, continentia , sobrietas & alia hujusmodi similia , ait ille ,, No-