장음표시 사용
151쪽
secundum Christum, qui mitis ac pacatus est, atri que infirmitates nostras portavit, dimicamas. Nam ,, nee in verae doctrina detrimentum paci studemus, non- ,, nihil de animorum contentione remittentes , ut faciais litatis O mansuetudinis famam colligamus non enim i, , quod bonum est male aucupamur : &rursum pacemis colimus, legitime pugnantes, atque intra limites,, nostro spiritusque regulam nosmet continentes. Ac, , de his quidem ita sentio, cunctisque animarum diis ,, spensationibus rectς que doctrinae arbitris legem sta- tuo : ut nec per duritiam hominum animos exaspe- , , rent, nec per summissionem elatos & insolentes ef- ,, ficiant; sed prudenter consulte in Fidei caussa sese gerant, nec in alterutro horum mediocritatem ex- ,, cedant I) is . XLVI. Idem dixerat oratione XlΙ. his quidem verbis. ,, IJec fratres agamus, hoc animo simus, eosque, se qui aliter sentiunt, ut veritatis labem, &corrupte - lam, quoad quidem licebit, assumamus, atque eu-
remus, in curabili autem morbo laborantes averse- mur, ne alioquin Verbum eorum ante contrahamus.
se quam illis sanitatem nostram impartiamus ac Deus se pacis, illius quidem pacis, quae intellectum omnem eXuperat, nobiscum erit Forsitan clarius ori genes. D Haec non ideo dicimus , ut pro levi culpa se aliquis abscindatur: sed si forte commonitus quis,& correptus, pro delicto semel O iterum, ac tertis, , , nihil emendationis ostenderit, utamur medici disci- plina. Si oleo perunximus, si emplastris mitigamus; se si malagmate mollivimus, nec tamen cedit medica- , , mentis tumoris duritia, jolum superest remedium de- secandi sa) ,, . Et alibi. Ergo quia non possumus se ejicere corporaliter ) illos, qui nos conculcant,
152쪽
is eos saltem, quos possumus,eiicimus, quorum peccata se manifesta sunt. Ubi enim peccatum non est evidens, ,, eiicere de Ecclesia neminem possumus, ne forte se eradicantes zizaniam, eradicemus simul cum ipsis et ,, tiam triticum . . . Sunt in Ecclesia conculcantes illi,
,, id e quibus dicit Dominus in Evangeliis: Nolite mi
se tere sanctum canibus, neque margaritas vestras an. se ite porcos, ne Drte conculcent eas pedibus suis . . .
se qui indigne audiunt verbum Dei, O cum audierint, se neque ut infideles discedunt, neque permanent ut β- deles circ. I XLVII. Alia quidem sexcenta tam ex scriptura,
quam ex Patribus erui testimonia possent, ad opus de quo agimus, sed brevitatis gratia praetereo. Attamen pro eommodo eorum , qui cupiunt plura ex sanctis pa- , tribus praesertim conspicere atque perpendere, operi pretium duxi ad calcem hujus operis loca indicare , ex quibus aeque ac ex iis quae superius transcripta leguntur , perspicuum erit unicuique Ecesesiam neque errantium, neque infidelium, neque haereticorum, sive pacifici sint, sive turbulenti, sanguinem petere, , . sed sanitatem . Hinc in omni spe & Charitate orat Mobsecrat & ne videatur unquam connivere & errores tolerare, docet, monet, increpat ', atque donec affulgeat spes correctionis, & ex malo exemplo erran- vium grave scandalum non patiantur fideles, nec aliter quam secando putrida membra , possit in tuto ponere pusillorum religionem , ac Fidei depositum, pastientissime tolerat. Itaque eum nullo modo patiatur
errores, tolerat personas errantium , ubi errore tantum damnato, mederi aliquo modo possit malis quae serpiunt; neque ad extrema remedia descendit, nisi quando Fides. periclitatur. Atque in eiusmodi rerum
153쪽
Iqis circumstantiis, non desinit Ecclesia interdum impi
rare auxilium Summorum Imperantium , a quibus
cum Ecelesi Catholicae Religio Divina codptata sit in Religionem Imperii , qua status Reipublicae solid
tur, Imperantes jure meritoque animadvertere possunt in dissidentes in Religione, eos assicere poenis modo levioribus , modo gravioribus; itemque datis legibus, quibus maiora mala devitent, prohibere possunt, ne Religionem Ecclesiae Christi aspernantes, qui argu mentis evidentissimς Credibilitatis Divinitus donata est, certis geudeant honoribus atque praerogativis,quq saepe*pius molliunt animos, atque alliciunt ad veritatem suaviter detegendam, eaque cognita, litantes in Domino , gaudeant. XLVIII. Quare Grotius ait, , Qui vero Christia- se nismum docentes, aut profitentes, eam ob causisse sam poenis subdunt, haud dubie faciunt contra ipse sam rationem; nihil enim est in Disciplina Christi is na .... quod humane societati nocet, imo nihil ,, quod non prosit. Res ipsa loquitur, & extranei coin guntur agnoscere . . . Qui in tales quiunt, ipsi in se ea caulla sunt, ut puniri luile possint, quod & Τhom se videtur. Atque eam ob caussam Constantinus Lici- ,, nio, Imperatores alii Persis bellum intulerunt: quam is quam hqc bella magis ad innocentum di sensionem ;,, quam ad poenae exactionent pertinent ,, I). Hinc etiam Cocceius leges commendat, quas contra hqreti- eos ς qua , S iusta severitate dederunt in quarto, &quinto Ecclesiet S culo Christianissimi Imperatores; improbat vero uti nimis auctam poenarrem atrocitatem saeculi XII., quam ipse pro ingenio suo repetit ab Ecclesiς Romanae ambitu imperii sibi vindicandi in Reges & Imperatores: cum debuerit potius tr ue-
154쪽
- ' 7 7 re ferreis , asperisque moribus elatis illius, in qua dire tumultuantibus h reticis, bellisque sevientibus , facilius atque essicacius compellebantur homines ad officia formidine poens , quam virtutis amore, quo ca
XLIX. Ex his omnibus ergo quq hucusque sive ex
humana ratione, & philosophorum placitis, sive ex ratione Theologica, sanctorum Patrum, Conciliorum Ecclesis, atque Scripturq Divinae auctoritate produximus , omnibus perspicuum esse satis superque arbitramur, quamlibet Religionem , quq non sit unica ibi a vera Rhligio nobis Divinitus data, ex natura sua Civilem Societatem potius turbare,quam perficere, nisi omnino serviat legibus imperii; & nisi sese accommodet singulis mutationibus, ac vicissitudinibus, quibus subiacet quodlibet Imperium temporale . Ergo ex eodem principio, ex quo nascitur actui seu practice ut dicitur, religionis intolerantia, oritur pariter in terantia, si per contemplationem, seu ut aiunt, specu lative loquamur. Etenim dum Imperium qua Ienus ina perium est contemplative tolerat omnes cuiusque generis sint religiones, practice vero nullam tolerat, quae turbet publicam tranquillitatem, qu que contradicat
seu pugnet cum illa, quam sibi cooptaverit. Quemadmodum ergo in qualibet Societate Civili, & mundano Regno nihil certi habetur nihil quod non sit
mutationibus obnoxium, ita & in falsa religione cuncta sunt mutabilia, & mutato regimine , eiusque natura, necessario mutatur etiam eiusmodi vana religio, & ipsius usus. Ex quo factum est apud antiquos
Romanos , ut cum saepissime religionis novitatem proscriberent, tot novos Deos, novosque Deorum cul
155쪽
domitis populis colebantur. Quare sapientissime dixit
Sanctus Leo Magnus, quod Roma cum pene omnibus dominaretur gentibus, omnium gentium serviebat erroribus , oe' magnam sibi videbatur assumpsisse Religionem , quia nullam respuebat falsetatem si . iL. Ex nexibus igitur, quos Ticinensis auctor inter. cedere affirmat. nosque assirmamus Religionem inter& Imperium, quin erui possit Imperantium jus aliquod in sacra Religionis, si de unica Religione Divinitus data loquatur, & quin ipsa Civilis Potestatis debeat esse pedisequa, contrario rectissime demonstramus Civilem Potestatem, Summosque Imperantes Religionis pedisequos iure fieri debere , re igioni inservire, eamque tueri atque patrocinari. Non enim Divina terrenis, aut hominibus Deus , sed terrena Divinis, cunctique homines Deo servire, & sese accommodare tenentu . Cedant ergo mundana regna.
aeterno regno Christi, qui regna hominibns donat, ut servire faciant Ecclesiu , quam acquisivit sanguine suo,& a qua Regna Mundi firmissime roborantur. Inter Patres videri possunt S. Justin. Diat. cum Tryph. v. 33. Theoph. Anthioch. ad Autolyc. lib. a. n. x q. Irenae. advers.hqres. lib. I. in prsiat. & in cap. et . lib. 3. c. II. lib. q. in pr fat. Tertuli. in lib. de Procris sis. & in Scorpiac. cap. I. 2. 3. Clem. Alex. Strom. lib. I. R 3. & in P dag. lib. a. Constit. Apostol. lib. 6. cap. I. R I 8. apud Cotet. Patri Apost. cyprian.epist.'o. ad Pleb.epist. s. ad Cornel. Contr. Florent. Schismat. epist. D. In libro de Laps. de Unit. Eccles. & alibi passi. Athanas. contr. Arian. lib. 2. epist. ad Adelph. & super Deereta Synod. Mcin. In vita
S. Antonii , & in lib. i. ad episcop. AEgypti & Lybiq.
157쪽
Iuibus Tractatus hie absolvitur . - . CAPUT I. T E sero Religisne ct . quibu3 πm. A I derit Deus ministrandam . PH. L. CAPUT II. De nullo jure stimwοrum Imperantium in Sara era Religionis Christianae iuxta placita Philosophorum , qui sunt magni nominIs , praesertim apud Ecclesiae Catholicae adfersarios. Pag. IO.
CAPUT III. De nulla iure summorum Imperantium In Sacra Christiana secundum Eoongelii Sanctorum Patrum unIverbaIem doctrinam. Pag. 33. CAPUT. IV. De ea quae apud Ethnicos iacebatur Religio , ac de vario ordine ae dignitate ipsius. Pag. s I. CAPUT V. De Relit ne udrirum, σι de nulla iure I serantium in ipsorum Sacra . Pag. 6 . CAPUT VI. De duplicι Christianorum obedientia o subi sione. Pag. 66. CAPUT VII. De insim conflantu θ firmitate Ecclesiae pro qualibet veritate revelata tuenda ἔ ubi eveniatur quaest mens aequustini de etirandis o de vitandis faereticis, o nonnulla deIibantur , quae Tribunal Inquisitionis reis eiant. Pag 8o. CAPUT VIII. De Glarantia GelasiaIlica o CysIII, ct degradibus ac varia specie utriusque μκta Sanctorum P erum doctrinam. Pag. I S.