장음표시 사용
21쪽
les se . Ι - . V. Verum enimvero Burlamachius aeque ac Pu-fendorsius,& Barbeyracius concedunt religionem, quae vera Religio sit, culmen esse firmissimum societatis, ac ideo summam perfectionem ipsius a Religione profluere atque pendere. Docet quidem Pufendo fius dissensiones, quae oriuntur circa Religionem , ne
rurbent paceni publicam, per Summum Imperium lici posse, poena in coneticiatores sancita Sed ait se ipse de hisce dogmatibus proprie sermo non est,sedis sub talibus,quq sive sub specie religionis, sive aliori modo obtrudantur, jus naturale, ac principia sana se politicae convellunt ; adeoque exitiabiles morbos in. Civitate producere apta sunt.2 ue exinde ulli verae
se doctrinae periculum est. Nam nulla vera Rellio pa-
ci repugnat: & quae paci repugnat vera non est; ni ,, si etiam pax & concordia contrariae legibus natuis ratibus dicantur. Igitur saltem ejusmodi doctrina M rum examen , easque e civitate proscribendi potestasse summo Imperio Ciliti tribuitur sa) Quare strenue is defendere aggreditur Religionem quatenus ad disci- plinam juris naturalis pertinet, intra sphaeram hujus
se litae terminari; ac ideo expedire ut publice civitasse ejusmodi doctrinis personet, quae cum fine & usu ci- vitatum congruunt, simulque animi Civium a pue-- ro istis imbuantur is . VI. Verum quidem est Pulandorfium explicare sententiam istam de directione duntaxat doctrinarum,quae ex lamine rationis profluunt, ae praecipue moralis Phil
22쪽
Dphia oe juris Naturalis; itemque asserere de potest
te Summorum Imperantium circa sacra Christiana tractare consulto sese abstinuisse si se Insuper assirmat, se disciplinam juris naturalis instituisse tractare uni- ,, Versalii ter, & ad captum omnium hominum & nain b, tionum, quamcumque circa Divina persuasionem ha- ,, berent, seposuisse vero quae ex revelatione Divina ,, dependent, eo quod apud omnes populos non aeque ,, probata aut recepta sunt. Hinc statum hominis triplici modo naturalem considerat. I. QuatenuS OP ponitur statui & conditioni brutorum, & quatenus homo spectatur ita ab Auctore naturae Deo conditus atque formatus, ut Creatorem suum agnoscere Valeat ac venerari. a. Prout adversatur culturae, quae ex ho minum industria & meditatione,aut etiam Divino minnitu accedere solet. Hominem scilicet perpendit tot miseriis coopertum , quot nunc sumus, nudum, soli tarium , veluti in desertum lictus eiectum , pravis animi studiis & inclinationibus detentum & quolibet suorum similium auxilio destitutum . 3. Denique prout opponitur statui civili, quatenus scilicet unus homo alteri neque imperat neque paret. Omnes enim homines similes ac pares considerantur, neque inter se alio vineulo iuncti, quam quod ex communi
humana natura eoalescit. rVII. Η is praemissis aegre fert ae eonqueritur Pusen. dorfius an iure vel iniuria videant alii) de suis adve sariis, quandoquidem statum hominis naturalem , de quo ipse agit, confundant cum statu purorum naturalium , quem ait ipse) Scholastici quondam eommenti sunt a) . Dolet insuper se accusatum fulse, veluti doceret religionem statui Reipublicae esse accommodan dam, O pro instrumento hujus habendam esse; nez
23쪽
Is non Christianam religionem eiusque sanctissimam doctrinam , aptam esse ad turbas & seditiones excitandas ; itemque pugnare posse cum fine & usibus civitatum . Pulandorfius igitur defendendam suscipit doctrinam suam , & asserit se de Religione non agere , sed tantum de falsis dogmatibus, Ethnicis Politicis , quae sub specie Religionis alicubi obtruduntur I) . Tamen parum sibi constans, iterum iterumque fatetur Summum Imperantem potestatem habere & jurisdictionem in sacra etiam Christiana et . VIII. Notissimus vero Auctor Gallici operis viginti annorum , cui titulus est De Spiritu Legum, docet opus esse Religionem cohaerere cum scientia morum , in iis etiam regionibus in quibus non habetur gratia Divinae Revelationis. Putat enim ipse religionem etiam falsam prae ceteris mediis aptissimam esse ad habendos homines bene moratos probosque 3 Attamen Religio quando numerosos habet ministratoreS, necesse est, ait ipse, ut caput seu Principem habeant , in quo & pontificatum constituant. Quare ex Civilis prudentiae legibus loquens,docet in Monarchia in qua ordines regni nunquam sunt nimis divisi , satis expedire Pontificatum disjunctum esse ab imperio civili , nec unquam debere in uno hoinine, qui sit Summus Imperans, existere; quandoquidem utile Reipublic est, Summum Imperantem nullam iurisdictionem habere in Sacra Religionis , ne Despotas fiat ) . IX. Sed his adhibitis memoratisque Philosophis adiungendus est Grotius, cujus systema quamquam in aliquibus cum systemate Pulandorfit cohqreat, in aliis tamen conspicitur discrepare. Ac primo quidem uti
24쪽
monetCoeeeIus,exissentiam iuris nasuralis Grotius deducit ex appetitu Societatis rationalis teum his qui sunt generis. 9uamobrem prae aliis animantibus homo a natu- 'ra fertur ad Societatem ; non tamen ad quamlibet, sed ad tranquillam ct rationalem I . Humana ergo posita Societate, quae rationi conveniat, arguit Grotius dari jus aliquod natura et propterea quod sine iure Societas nulla subsistere diu potest. Jus istud Sociale natur existere supponit Grotius , etiamsi detur Deum non esse. Etenim Sententia ipsius est; hominem remoto etiam Deo custodire Societatem . Ulterius refert ipse ad obiectum iuris naturae Socialis , omnes actus humanos quatenus Societati conveniunt vel repugnant, ac proinde, violantem capita religionis naturalia, puniri posse nomine societatis human , nec asyla profic re contra delicta in humanam societatem commissa. X. Sed cognito iure isto sociali, Deoque remoto, patet nihil amplius sacri humano generi superesse. Non enim homines vererentur Deum qui ponitur abesse , neque ullam habere possent religionem , praeter cere brosam , arbitrariam , & pro cuiusque libidine ad in inventam superstitionem . Quare Grotii systema disserta systemato Pulendorfit. Nam Pulandorfius licet a Soeiabilitatis principio leges omnes,quae naturales dicum tur derivare studeat, tamen non disserit ipse nisi de officiis quae homines hominibus debent, non Vero quae
Deo. Hinc est quod huiusmodi Grotii doctrinam refellunt Henricus Cocceius, I aliique recentiores Grotii interpretes philosophi. XI. His tamen haud obstantibus, docet ubique Grotius Deum plenissimum & absolutum dominium in Vitam cunctasque res hominum sibi reservasse ; illudque per hominem exercere posse eo plane modo,eaque B ratio
25쪽
Igratione, qua voluerit. Cum autem certissime sciamus, totam religionem religionisque scientiam Deum Fcelesiae, eiusque sacerdotibus concredidisse; ex eo factum est , quod ad Ecclesiam & sacerdotes Ecclesiis , tota religio pertinere debet, eamque nullatenus pendere a Sociabilitatis principio ad instar Legum Civilium . Unde sequitur, ait ipse , quod in rebus Feci yiae dicuntur Episcopi aliquo modo τειν- τι-o,otiti, id est universalis Ecclestiae curam accepisse ;Quare licet concederemus Deum sociales homines condidisse , tamen non inde sequeretur Religionem di iavinitus postea datam hominibus societati sabesse atque Summo Imperanti, ratione sui principatus . Nam iura societatis inspicere tantum possunt in quaedam ossicia ,
quae homines hominibus debent, non vero in cultum qui Deo debetur, nisi religio perperam dicatur, etiam cultus ille, qui cultus revera non est, neque vera religio de qua differimus r . XII. His ergo & talibus auctoribus usi , firmissimis
argumentis confirmamus caussam ab ipso Deo judicatam . Vidimus enim Ticinensem auctorem ex nexibus
quibus coniuncta est religio cum quiete publica , Reique publicae tranquillitate inferre, Summum Imperantem jus habere in Sacra Religionis , eaque cadere in Societatis iurisdictionem , & in jurisdictionem eorum qui nomine Societatis summum tenent imperium is Verum rectius argumentantibus consequitur potius eontrarium . Etenim religio ac publica quies duae sunt res, quarum altera ut sit alteri iubdita, utraque debet esse eiusdem ordinis atque naturae non autem superioris vel inferioris. Quod si manente una in ordine isto vel illo, altera vero antecellat & fiat superior, dicendum erit vel nullum naturale vinculum inter ipsas in-
26쪽
tercedere, uti non habent cum divinis humana, vel
inferiorem illi subiectam esse , quae nobi Iior est atque superior. Itaque Religio vel nihil aliud est quam
politica, reique politicae pars, cui omnino praesidet summus Imperans, ut impius contendit Hobbesius, vel Politicum ordinem praestat institutione divina. In
priori hypothesi tota Religio Christiana perit & nihil est, in posteriori vero Status Politicus Reipublicae, eiusque tranquillitatis subiicit Religioni .
XIII. Praeterea Summus Imperans quum dicatur habere jus in Sacra Religionis, proptereaquod sit quietis publicae custos, quaero an habeat in totam qua late patet Religionem, vel tantummodo in partem Si primum , ergo qui Summus Imperans est, debet esse eo Speciali Charactere, iisque virtutibus supernatus
ratibus Divinitus exornatus, ut universam religionem plenissime valeat ministrare, ac , uno verbo, ut Sum mus Imperans simul sit necessario Summus etiam Sacerdos . Sed hoc posito Summum Imperium quin pro- fuat a populo societatem appetente, ut Ticinensis contendit , vel a Deo Creatore, ut naturalem rerum ordinem praeseserat, uti quisque fatetur,potius dicendum erit illud rem creatam praecellere , a voluntate Dei , ut loquar humano more , superaddita di manare, & ab institutione, & Revelatione Divina aeque ac Sacerdotium descendere; denique non a Deo Creatore , sed a Deo Redemptore profluere ; quae falsissima sunt. XIV. Attamen Adversarius forsitan contendit Sum. mum Im peratem ius habere tantum in partem religio innis , in eam scilicet quae arctiori vinculo connexa est cum publica tranquillitate, quaeque exterioris regiminis & disciplinae administrationem redolent, uti sunt,
si fides habeatur Ticinensi, publica doctrina, Caere
moniae, Ritus Sc alia huiusmodi, quae exteriorem Cul- , tum erga Deum respiciunt. Sed vanum effugium rB a quo
27쪽
vinculo esse cum publica tranquillitate coniunctam , quae ad hominem interiorem pertinet, quamque adve sarius concedit non esse sub Summorum Imperantium iurisdictione;doctrinam vero hominem interiorem res Picere, non vero exteriorem . Insuper vel distinguenda sunt duo diversa connexionis principia , inter Religionem & Civilis Reipublicae quietem , vel quaeque
connexio est omnino tollenda , quandoquidem nullum protendat influxum . Neutrum concedit Adversarius, quoniam alterutro concesso, totum sibi substructum corruit aedificium . Sed neque stabit negatis. Etenim vel quaelibet religio natura sua adversatur Imperio, vel non est nisi Civilis Reipublicae pars; cuius Sacerdotes & ministri nulli bi disserant a Ministris Imperii; eorumque electio, munera & Sacrorum admini-11ratio pendeat omnino a Summo Imperante, ab ejus virtute & Potestate. Quare Religionis ministri &Sacerdotes, vel erunt viri tantum Politici , vel erunt Philosophi aut Sacerdotes Imperii & Naturae, non autem Sacerdotes Ecclesiae. Utrumque forsitan respuere aeque ac priora Ticinensis auctor confidit, cum non eodem modo loquatur de Religione Christiana . XIV, Et tamen assentior Religionem vel generatim sumptam vel maxime Christianam , in fluxum habere
in Civilis Reipublicae Statum . Quid inde Z Ergo Summus Imperans ius habet in Sacra Religionis Christianae Minime gentium. Patet enim contrarium ex hactenus dictis; sed ulterius progrediamur. Docet Adve sarius Christum, quin turbaret Rempublicam Sc quin sua jura auferret ab Imperantibus, novam rerum formam contulisse , sacerdotibus administratione collata Sacrorum, quae idem instituit, iisque omnibus concreditis, quae Religionis substantiam & disciplinam interiorem constituunt. Ergo his omnibus exceptis . is quod
28쪽
,, quod reliquum est, ait ille, in Ecclesia id totum sub- , , ordinatum esse intelligitur Regiae Majestati , , Sed
nihil hoc absurdius . Sequeretur enim doctrinam, Sacramenta, eorumqe administrationem & quidquid interiorem redolet disciplinam , vel nullam habere connexionem cum publica quiete,vel si haberent, nullo modo seiungi possie a iurisdictione Summi Impe
rantis, qui ratione sui principatus, custos est publicae quietis , ac ideo ius habere contendit in Sacra Religio nis, propter influxum rei unius in alteram . Utrumque falsissimum est; ideoque futilis argumentatio est, quae vel nimis probat, vel nihil . Denique rebus ex duabus maior & nobilior habenda est, quae influit in alte 4ram , quaeque in se nullum recipit ab altera substantialem influxum; inferior vero & minus nobilis quae in fluxum recipit, & ab influxu nobilioris dependet. Cum ergo Religio necessario influat in bonum substan tiale Imperii; Imperium vero non item; hinc est
quod non Religio subest Imperio , sed imperium reli gioni . XVI. Et revera tota religio Christiana vel dicendi est inanis & vacua, & omnino inutilis habenda est re velatio 3c Gratia Christi, vel necessario assentiendum est huic verissimo principio; Religionem scilicet Christianam cultum perficere,quem debemus Deo, rursu que illam restaurare quae a nonnullis religio naturalis
dicitur & philosophica; ac insuper hominem sanare ,
longe meliorem facere,ac omni virtutum genere cum uinlatam reddere Societatem, non vero turbare atque
convellere . Philosophicis enim longe perfectiora sunt officia quae docet Christiana religio,iisque tantum conis iunctus est splendor virtutum quae perfectae sunt, quaeque ad hominem pertinent, & solitarium & in Societate constitutum . Omnia Christus uno praecepto docuit dicens α Ego sum vi veritas oe vitat, O qui ma-
29쪽
net in charitate, in Deo manet o Deus in eo . Christiana ergo Religio supernaturali quadam vi hominem eonciliat homini, & ad animi amorem & ad vitae S eietatem . Hinc est quod ipsa pugnare nunquam potest cum politicis Reipublicae bene constitutae fundamentalibus principiis : licet possint alicujus rei publicae male constitutae principia pugnare cum Religione Christiana , quemadmodum in Romano Ethnicorum imperio factum fuit. Sed hoc in casu non Religio Imperium , sed imperium turbat Religionem, cujus Divina libertas turbatur & invertitur summa iniuria , quando Civilis Potellas ius exercere conatur in Religionem Divinitus datam certis hominibus libere ministrandam . Quare Sanctissimus & Doctissimus vir Gregorius Nari an genus sic alloquitur cum imperialibus Ministris, cum Principibus Imperii, atque cum Regio Praefecto di is Quid autem vos Principes &is Praesecti λ Ad vos enim iam nostra se convertit ora- ,, tio . . . . Quid igitur dicitis λ Aut quid internos con-
venit λ An me libere loquentem aequo animo fere- tis Nos, vos quoque imperio meo ac throno Lex
si christi subjicit. Imperium enim nos quoque geri- mus, addo etiam prq stantius ac perfectiust nisi verose equum est Spiritum carni fasces submittere , & Cς-- lestia terrenis cedere. . . . Cum Christo Imperium se geris, cum Christo munus hoc administras. Ab illo se gladium accepisti, non tam ut eo utaris, quam ut mineris ae terreas i) . XVII. Si autem Sacerdotes a Divino suo ministerio atque a Divina Institutione sue Religionis deviare conspiciantur, cum ex Legibus Ecclesiς statim a sua
conditione deciderint, Religionem non tuentes, neque Religio ipsos tuetur. Ergo Religionis Ministri
30쪽
23 qua mensura suum deserunt ossicium , ut gerant S cu laria negotia, eadem mensura ab instituto dee identes, etiam a religione deviare dicuntur, in imperiumque aliquo modo recidere. Quare idem Naalangenus dixit et: At nos ,, Fratres dum ossicium ipsi deserentes , magiis stratuum potestatem iniquo animo ferimus, perinde M utique facimus,ac si quis ccrtaminis pretesidem ut im- ,, probum accuset, cum ipse in Palestrς leges pec- ceto I). Et in Pontificali Romano cum aliquis adscribitur Clericali Militiae,admonetur ab Episcopo, ne malis moribus amittat privilegia,quq clericalia dicuntur . Quare doctrinam eiusmodi optime intelligebat Scriba ille, qui cum sedasset seditionem Ephesiorum a Demetrio excitatam adversus Paulum , Apostolum dixit ad Ephesios, et: Adduxiliis homines istos neque Sacrilegos, neque, blasphemantes Deam vestram . Quod si De-
,, metrius Sc qui cum eo sunt artifices, habent adversus, , aliquem causam, conventus forenses aguntur,& pro- , , consules sunt, accusent invicem . Si autem alterius
se rei quq ritis: in legitima Ecclesia poterit absolvi sa). XVIII. Ex hucusque dictis satis superque intelligimus , quemadmodum Summum Imperantem ius aliquod continuo tueri etiam in Religionis Ministros, inquantum homines sunt, ita & Sacerdotes iurisdictionem habere in Summos Imperantes quatenus Christiani sunt. Hinc Bossuetus aiebat, , Le Sacerdoce & l' Em- se pire soni deux Puissances independantes, mais uni- es. Le Sacerdoce dans te spiritu et, & l'Empire dans se te tempore te comme les Rois dans te spirituet se ,, reconno illant humbles En fanis de rEgli se . Τout re- tat de cemon de rout esur ces de ux Puissances . C 'est pourquoi et les se dolvent rune & rautre un s eco urses mutuel. korobabel qui represento it la Putilance B tempo-