장음표시 사용
131쪽
n qui non solum ipsi in facinore perseverant, verum
,, etiam qui nos scandaligare non desinunt. Hi quamis libet cari sint, relinquendi: quamlibet utiles , dein ,, serendi sunt. Proponis adhuc dixisse Apostolum ,, Paulum t Auferte malum ex .sbis ipsis, malum ut, ,, que perseverans. Ceterum poenitentia malum non ,, est .... Qui nec dum puniteat, qui nec dum impro- ό, bus esse desierit .... Deinde vides, quod hic ipse
,, peccator incestus non morti traditur sed Satanae. b, ad emendandum , ad colaphizandum , ad poeniten- ,, dum . Denique ait: ad interitum carnis, non ta- ,, men animae, non etiam spiritus, sed ad solius car- ,, nis interitum, tentationes scilicet, carnis angustias, ,, detrimenta membrorum &c.,, I) . Sed redeamus ad Sanctum Augustinum, quoniam tanto Doctore pOtiori iure quam Ticinensis gloriamur . XXVI. Equidem fateor cum ipso praescindendae mnitatis nullam extare iuxtam caussam, sed plurimas contingere, quibus opus est, iam praecist a Novatoribus Unitatis doctrinae reatum vulgare , ne simpliciores viri scandalum patiantur. Unitas enim Ecclesiae non pendet a pace cum errantibus , ut falso Scriptor ille arbitratur, sed ab Unitate Magisterii, Cathedrae, atque Doctrinq . Quare Novator statim ac novam doctrinam spargit, ac nova dogmata docet, quae non sunt Ecclesiae, novum etiam magisterium, novam cathedram , novum altare, & novam Ecclesiam erigitquς non est Christi . Atque si pertinacia laboret ab antiqua Ecclesia discedens, iam foras exivit, jam praecisus est , iam iudicatus est . ,, Nam ubi non Christus,, ait Auguli inus) qui veritas est, sed falsitas & men- ,, dacium praedicatur, apertissime prohibet Apostose lus) ad Galatas dicens, si quis vobis evangelizave
132쪽
rit priter id quod accepistis , anathema si r). At- is tamen quid tam bonum , O tam jucundum, quan se habitare fratres in unum sa) Sed eligite , inquit,
,, quod velitis, aut non obesse in una Communione te- nebras luci, sed sincere luci ut tenebras improbet, ,, & eas pro Unitate, si expellere non potest, toleret, , , atque ita non fuisse causam cur ab innocentibus D ,, tribus, quos malos certe non potuistis ostendere, ,, si vobis cognitos etiam fuisse dicatis , tenebroso se schismatis sacrilegio disiungereminit aut si non sus-ri scit luci ut improbet quas expellere non potest: te- ,, nebras, id est, si non sussicit bonis, ut improbent, , maloS, quos excludere vel emendare non possunt, ,, facilius unus Optatus partem Donati maculavit, is quam quilibet Aser traditor tot gentes per orbem, , terrarum &c..... Iuisquis ergo vel quod potest aris guendo corrigit, vel quod eorrigere non potest, se samo pacis vinculo excludit, vel quod Ialvo pacis vin- ,, culo excludere non potest, aequitate improbat, Armita-
te supportat, hic est pacificas, & ab isto maledicto im- munis quod Scriptura dicit. Vae his qui dicunt quod
is nequam est bonum , & quod bonum est nequam &c. 3 . Ergo praecidendae unitatis nulla est iusta nece Dis sitas, cum sibi nequaquam spiritaliter nocituros ma-- los ideo tolerent boni, ne spiritaliter seiungantur a se bonis, cum disciplinae severitatem consideratio cu- is stodiendae pacis refrenat aut differt quam tamen secu- ,, ritas exerit, cum apparet sine vulnere schismatis ad
,, falubrem correctionem, posse aliquid ecclesiastico ju- ,, dicia vindicari ). XXVII. At
ci August. eonte. Parmen. lib. I. cap. 11. a 3 Auzult. ibid. cast. I. 33 August. ib id. cap. I. August. ibid. cap. II. Diuitigod by Corale
133쪽
Ir 6 XXVII. Atqui sumus non ad eradicandum , sed ad
eorrigendum . Verum si correpti a nobis errantes resistiscere noluerint, neque se paenitendo emendaverint, ipsi soras exiisse putantur, atque sponte ab Ecclesiae unitate discessisse: quamobrem metus amplius non est eradicandi triticum si). Itaque Augustini fi missima regula ell, ut cesset quq libet tolerantia etiam personae , statim ac cuiusque crimen ita notum est , ,, Momnibus execrabile apparet, ut vel prorsus nul- ,, los, vel non tales habeat defensores, per quos posis sit Schisma contingere t non dormiat severitas diis sciplint , in qua tanto est efficacior emendatio pra- ,, vitatis , quanto diligentior confirmatio charitatis ... ,, Tunc autem hoc sine labe pacis & unitatis, & sine se laesione frumentorum fieri potest, cum Congrega- , , tionis Ecclesis multitudo ab eo crimine quo ana- ,, thematigatur aliena est . Tunc adjuvat Pr positum is potius corripientem, quam criminosum resisten- tem . Tunc se ab eius conjunctione salubriter conisse tinet, ut nec cibum quisquam eum eo sumat, norais rabie inimica, sed coertione fraterna. Τunc etiam is ille & timore percutitur, & pudore sanatur , cum se ab universa Ecclesia se anathematigatum videns, se sociam turbam cum qua in delicto suo gaudeat, ,, & bonis insultet, non potest invenire .... Ita enimis & salva pace corrigitur, & non interfectorie peris cutitur, & medicinaliter uritur. Propterea & de il- lo dixit quem tali medicina sanari voluerat, satis huicis est correptio qus fit a multis. Neque enim potest se esse salubris a multis correptio , nisi eum ille co ripitur, qui non habet sociam multitudinem. Cumis vero idem morbus plurimos occupaverit, nihil ,, aliud bonis restat, quam dolor & gemitus... Et re
134쪽
,, vera s eontagio peceandi multitudinem invaserit, is divinae disciplinae severa misericordia necessaria est rri nam consilia separationis & inania sunt, &perni- ,, ciosa atque sacrilega, quia & impia & superba isis fiunt, & plus perturbant infirmos bonos, quams, corrigant animosos malos I). XXVIII. Qui vero accusatorem habent, & pravam opinionem pertinaci animositate defendunt, non amplius tolerantur ab Ecclesia, sed excluduntur. EX-D clusi autem, ait S. Doctor, aut poenitendo redeunt, is aut in nequitiam male liberi defluunt ad monitionem is nostrae diligentis , aut schisma faciunt ad exercita- ,, tionem nostrae patientiae, aut haeresim aliquam si is gnunt ad examen sive occasionem nostrae intelligenis tiae. Hi sunt exitus christianorum carnalium, qui ,, non potuerunt eorrigi, aut sustineri et) - . Sed quem, admodum in Civili republica evenit aliquando,ut unus Pro alio, innocens pro peccatore non semel absque iniuria poenis assiciatur, 3 ita & in Ecclesia interdum
contingere potest, ut cum sontibus etiam insontes e pellantur, atque anathemate percutiantur. Quare Sanctus Augustinus prosequitur ibidem, , Saepe enim sinitis Divina providentia propter nonnullas nimium turis bulentas carnalium hominum seditiones, εxpelli de se congregatione Christiana etiam bonos viros . Quam ,, contumeliam vel iniuriam suam , cum patientissime se pro Ecclesiae pace tulerint, neque ullas novitates, si vel schismatis, vel haresis moliti fuerint, docebuntis homines quam vero affectu, & quanta sinceritatis is gratia Deo serviendum sit. Talium ergo virorum ,, propositum est, aut sedatis remeare turbinibus, aut
135쪽
se si id non sinantur, vel eadem tempestate perseve
is rante, vel ne suo reditu talis aut saevior oriatur, te- ,, nent voluntatem consulendi etiam eis ipsis, quorum is motibus perturbationibusque cesserunt, sine ulla D conventiculorum segregatione usque ad mortem de-
,, fendentes, & testimonio iuvantes eam fidem , quam se in Ecclesia Catholica pr dicari sciunt. Hos coronat ,, in occulto Pater in occulto videns si .
XXIX. Repudiatis igitur spergit S.Doctor omni- ,, bus, qui neque in sacris philosophantur, nec in phi-M losophia consecrantur, & iis qui vel prava opinione,, vel aliqua simulatione superbientes, a regula & eOmis munione Ecclesiae Catholicae deviarunt, O us qui se sanctarum scripturarum lumen , & spiritalis po- ,, puli gratiam, quod Novum I estamentum vocatur, b, habere noluerunt, quos quanta potui brevitate per- ,, strinxi . Tenenda est nobis Christiana religio, &,, ejus Ecelesia communieatio quae Catholica est, & Ca-
, , tholica nominatur, non solum a suis. verum etiam
se ab hominibus inimicis. a) Quare multi corrigun-
,, tur ut Petrus; multi tolerantur ut Iudas; multi ne-M sciuntur donec veniat Dominus, qui illuminet ab- ,, scondita tenebrarum , & manifestet cogitationes cor se dis . Nam plerique propterea nolunt accusare alios ,
,, dum se per illos cupiunt excusare . Plerique autem ,, boni Christiani propterea tacent, & susserunt alio- ,, rum peccata quae nossierunt, quia documentis saepe de- ,, seruntur, & ea quae ipsi sciunt, judicibus Ecelesiastiri eis probare non possunt. Quamvis enim vera sintri quaedam, non tamen iudici facile credenda sunt, se nisi certis judiciis demonstrentur ,, . Post haec Augustinus excusat sese, aliosque Ecclesiae Antistites quod
136쪽
129 criminosos viros tolerent aliquando in Ecclesia, ac dicit , , Nos vero a Communione prohibere quenquamri non potamus: quamvis haec prohibitio nondum sitis mortalis, sed medicinalis) nisi aut sponte confessum, is aut aliquo sive saeculari, sive Ecclesiastico iudicio
is nominatum atque convictum i . Denique S. Doctor Apostoli auctoritate concludit non temere, aut quomodolibet sed per judicium auferendos esse malos ab Ecclesiae communione: ut si per judicium auferri non possunt, tolerentur potius , ne perverse malos quisque evitando , ab Ecclesia ipse, eos quos fregere videtur, Uineiat in gehennam a). XXX. Huiusmodi ergo sunt ab Augustino traditae regulae de novis erroribus damnandis , & de curandis atque vitandis haereticis; ex quibus latissime patet Ecclesiam non posse datis legibus errores tolerare uti
falso Ticinensis eontendit) nec unquam revera tolerasese mala, nisi modo negativo, quatenus scilicet cum neque ad brevissimum tempus taceat super ea quae miserrime grassantur , tamen prudentissime existimat aliquando sibi abstinendum esse a solemni condemnatione
ipsorum . Itemque cum erga errores nullam conniventiam adhibeat, ac insuper anathemate percutiat, quan do accusatorem habent, & pertinaci animositate defenduntur, tamen ubi agitur de personis, Ecclesia patientissima est, praesertim vero si eluceat spes aliqua eas revocandi ad Catholicam veritatem, & ubi ex earum apertissima damnatione maiora mala non reformidet. Quare eodem teste Augustino, Ecclesia alios invitat, alios excludit, alios relinquit. Suos tamen carnales fialios tolerat, donec tegminibus exuantur,quibus vestiun tur extrinsecus, ut cum fidelibus confundantur . 3
137쪽
XXXI. Sed intolerantia ista non est intolerantia gladii , quae in Ecclesia non habetur . Intolerantia verbi atque doctrinae ea est, qua nititur expellere se, a suaque communione eos omnes, qui falsa dogmata pentinaci animositate docent. Ita ut homines isti vel foras exeuntes, Ecclesiam apertissime deserunt, vel intus redii manentes, hypocrisi sese ultro cooperiunt, ac veluti ad tenebras sponte damnati delitescunt. Quare Felix Papa III. & Romana Synodus ajebant Acacio ra Emvor , cui non resistitur approbatur, ct veritas , quae minime defensatur, opprimitur I). Nonaginta autem
episcopi Italiae & Galliae sub Damaso Papa concilio congregati inquiebant episcopis Illyrici Credimus
autem languentes in isso conamine, non tarde a nostra separandos esse communione, O ab eis episcopatus nomensi erri, quatenus populi eorum , liberati errore respirent et . Et episcopi Galliς certiores facti a Joanne Papa VIII. de damnationes errorum Lambersi, &Adalberti, responderunt se judicium vestrae aucto- ,, ritatis, quod privilegio beati Petri & Sedis Aposto-- licae in eos & complices eorum , iuxta sacros cano- ,, nes Spiritu Dei conditos , & totius mundi reveren- ,, tia consecratos, & secundum ejusdem Romanae Sed is,, Pontificum decessorum vestrorum Decreta protuli- ,, si is,Voto,VOce, & unanimitate nostra, atque auctori-
tate Sancti Spiritus, cuius gratia in episcopali Or- dine sumus consecrati, gladio Spiritus, quod est Ver- bum Dei, eos interimentes persequimur is 3 . Ita que ipsi Calvinistae ad instar Ecelesiae Catholicae statuerunt in sua pseudo-Synodo nihil tolerandum , quod aliquo modo contrarium sit doctrinae ibidem ab ipsis firmatae
. Oa dc synod. Rom. ad Acac. epist. I. Concit. tom. . a 3 Relat. episcop. Ita l. 3c Gall. ad episcop. Illyrici cap. q. int. epist. Damas. apud Coust. epist. 3. 3 concit. t m. I a. pag. 3 Ia. Edit. Venet.
138쪽
matae ac definitae I . Iurieus vero , qui tolerantiam , Civilem indivisam esse ab Ecclesiastica contendebat,
omni conatu reiiciendam curavit utramque, neque civilem admittere voluit, qua contentus erat Balaagius,
qui primus omnium de Tolerantia Civili Sc Ecclesiastica fusius pertractavit, ut alteram ab altera separaret et . XXXII. Quae eum ita sint, non debet Ecclesia Chri .sti errores atque haereses ideo tolerare , quod totis Viribus nitatur conservare vinculum pacis Sc unitatis, ut Ticinensis contendit. Etenim non aliud quam hoc in animis hominum instillare praesumunt haeretici illi tolerantissimi, qui Christi universalem Ecclesiam confingunt ex unione Sectarum omnium , quae sub uno invisibili Capite Christo, Christianam religionem aliquomodo profitentur. Quare potius dicendum est Ecclesiam nullo modo posscte tolerare errores, propterea quod Unitatem Fidei necessario tuetur, neque pacem Christi habere potest cum heresi. Ecclesia igitur quamquam nunquam sileat super novos errores, neque suum differat judicium , aliquando tamen novo anathemate illos percutere sapientissime differt, non schismati S timore cum errantibus pertinaciter, quoniam schis ma natura sua nascitur , ubi pertinacia conspicitur, sed ne schisma eorum crescat, aliosque trahat secum propter errantium potentiam ς itemque ne videatur praecipitanter egisse, maxime si spes aliqua affulgeat de correctione ipsorum .
XXXIII. Sed quod non potest facere Ecclesia , portest facere Imperium,quamquam sit Christian una. Nam Civilis Potestus potest aliquando, etiam salva fide &conscientia, diu toleraremon tantum errantes, VeruM
139쪽
etiam errores, quin Iegibus poenalibus errores vel errantes assiciat. Veruntamen ut immunis a seductione remaneat, vehementer cavendum, ne civilis illa tolerantia Ecclesiastica fiat, propterea quod , ut animadvertit clarissimus Bossuetus, omnes nova molientes ci ca religionem, tolerantia civili sese praebent contentos, ut eiusmodi sub mentito colore, perfectum quod vocant Tolerantismum propugnent. ,, Ex hoc nascitur, ,, ait Bossuetus, quod magnos clamores tollunt, statim , , ac magistratus in ipsos animadvertere curat; sed no-
,, Vatoribus mens atque finis est sub specie miseri- , , cordiae, ac Civilis tolerantiae, Indifferentiam intro- ,, ducere religionum , quemadmodum ipse Calvini ,, discipulus Jurieus ultro confessus est I & confessi sunt Calvinistae omnes, qui Amstelodami Synodum habuerunt. Etenim aiunt ipsi, docuit eXperientia eos qui tantam charitatem , atque misericordiam praedica-hant erga Socinianos, Socinianos & ipsos fu i ile a) . Quare pseudo illa Synodus Calvinianorum, non solum anathematigavit eiusmodi tolerantiae, & misericordiae Praedicatores, verum etiam Inquisitores elegit, qui auctoritate pollerent in illos animadvertendi. Ex quo factum est, ut Calvinistae probarent in sua communione illud Inquisitionis tribunal, quod paulo ante inta
communione Romana vehementer damnaverant, &iterum damnat Ticinensis, veluti duritiem, dominatum , atque conscientiarum cruciatum. Quare Videtur ipse aliter tamen credo) pari misericordia motus ac illi, qui praecedenti saeculo , ut sub specie pietatis atque misericordiae Conscientiae Libertatem introducerent, tolerantiam Civilem, non Ecclesiasticam effagitabant 3 . Qui ergo utramque tuetur votiS Omnibus
140쪽
nibus, & tam lausto omine auspicatur, caveat ne eadem praebeat indicia erroris atque perfidiae, quae praefati
Novatores dederunt. MXXXIV. Ecclesia tamen uti pia mater antequam er rantes filios anathemate percutiat, seu potius , antequam in aberrantes sic animadvertat, ut fideles suos certiores faciat de illorum perfidia & rebellione, coinnatur omni ratione eos allicere, corrigere, atque san
re . Quamobrem non nisi eos, qui insanabili morbo laborare videt, quasi putrida membra gladio spirituali s
rire studet, veluti postremo remedio aut curanda, aut omnino secanda, ne massam corrumpant. Est ergo modus certus in rebus religionis, & certi sunt denique fines, ultra quos rectissime novit Ecclesia, Veritatem non posse consistere, atque infallibili iudicio decernit, nemini licere ipsos praeterire. Huius certissimiae regu lae typum nobis exhibuit celeberrimum Concilium Niacamum , primum cecumenicum, ubi patres contra paulo ante natam haeresim Arianam, definito dogmate de Trinitate , aliter vero sapientes, alienos esse a nostra scorum unione judicaverunt I . Idem senserunt S. Opta. tus Mileuitanus, & magnus Athanasius, qui post Concilium Nicaenum observant eos ab auctore suo nomen Arianorum sortitos esse, rursusque censura feriri, abscissos , & reiectos vocari et . Itaque non ignoratur tempus, quo Ariani separati sunt ab Ecclesia, ut peris peram Ticinensis affirmat. XXXV. Sed aliud est schisma, aliud est haeresis. mirumque separationem praese fert, utrumque Catholicae opponitur Ecclesiae. Sed schismaticus vera Ecclesiae sa-Ι 3 cracia conci I. Roman . seu Relatio so. EpIscoporum eκ Gallia dc Ital. ad Epist. Illyrici apud Coust. epist. Roman. Foutis. inter epist. Damas. 3. c. I. a Athanas epist. ad Iovinian. Imper. & epist. ad Epila. Actiacae optat. Mileu. contri Paramen. lib. q. ant. fin.