장음표시 사용
111쪽
Adde M. a. R. 8. Is ubi Euclio dicit se tusculimi emisse & coronas si reas, ut Lari tuo in loco imponantur, ut tortunatas faciat Gnatae nuptias. Nullus ergo miretur, si & nupta domum mariti primum ingressa, ignis. s crorum, fortunae, imo rerum divinarum atque humanarum marito lacia ac conlars, Lari custodi & cultori domus mariti, iatorumque ejus moderatori nummum ponat; ponit autem ei nummum honolis & sacri causa, sive stupem, quae Diis dari solebat. I mei e verbum s acrorum et t. accommodate SENE ch de Benes . lib. I. c. p. q. Umnia Deorum sunt; tamen Diis
A positimus donum & stipem jecimus; si atque ita in carmine Poetae veteris plurimis maculis foedato, is Accipe quae pietas pomi tibi dona merenti. pluribus hoc illustravit ad istunt locum Clariss P. BuRM1NNus junior in specimine animadversionum in Epigrammata & Catalecti veti poeit. pae. P. proprium maxime Larium sacris. Scholiastes PERs It ad Sut. g. gr. 28. ubi de aediculis Larium Compitalium. si In his juga fracta ab agricolis pinuntur A emeriti & elaborati operis indicium. OvID. Trist. q. 8. a I. si Miles, ut emeritis non est latis utilis annis, si Ponit ad antiquos, quae tulit arma, Lares. Frs T. in voce pila, ubi de compitalibus; si quibus tot pilae quot capita se
si vorum, tot effigies, quot essent liberi, ponebantur. si ita & Graecis et S μιverbum sacrorum est; vid. MUNC TE R. ad QTin. Fab. 3. Laribus hoc donum nubens pede ponit, non alio membro, duplicem ob caussam : prima est, ut pedem mco quasi consecret una cum munere; secunda, ut posito, in foco, praecipua & sanctissima domus parte, pede, aedium possessionem ut domina capiat; emtis enim bonis mariti, quae dato nummo emit, consequens est, ut ea possidere incipiat. Viri est campum, fora, comitia, villas, agros, aliaque loca obire, cum in urbe tum extra eam; at vero uxorum & matrumfamilias est domum curare & familiam, quare &.ικκων id est domisedarum praecipua laus etiam in monumentis poli mortem positis. GRUTE R. pq Cp. n. P. Dori Uri SERTA v IT LANAM FECIT.FInscript pag. as a. u. 3. '
112쪽
I Ic s ITA EsT AMYMONE MARCI OPTIMA ET PULCHERRIMA L NIFICA PIA PUDICA FRUGI CAsTA DONIS EDA.
Lapidem eundem vidit & deseripsit Spo N. Misiest. Drue Antiq. pag. rq r.
n. 223. MURATOR. Insiri . pag. s v. q. apud quem tamen male T M i M o M E. Adde X E v s L E R. Itiner. tom. 2. pag. IJ T. inde apud Romanos Sedere est proprium feminarum, vid. BROuΚΗus. ad Propert. lib. a. et I . o. 31 & virum doctissimum v AN STAvER EN ad Comnelium Nero tem iupristione. Romae fessorium ille locus dictus creditur a PETRONIO cap. . tales etiam voluit PAULLUs ad Tit. a. v. s. nam voluit. quas opponit . de quibus viduis idem ad Timoth. r. I 3. qualem hanc, velit CLEMENf ALEXANDRINus, ipse docet Paedagog. lib. 3. c. I o. inter Graecorum gnomas etiam hoc sertur, Tisaracos Us et tin istam, & PLUTA Rc Rus in praeceptis conjugalibus scribit . ideo testudinem domiportam, ut hinc feminae discant sese domi continere. Dicendum ergo, ut quodque membrum Deo fuit consecratum, sic pedem uxoris consecratum fuisse foco & domui; de hac consecratione S gavius ad Virg. Ita. 3. v. co . A Physici dicunt esse consecratas numinibus singu-- las corporis partes, ut aurem memoriae &e se in monumentis antiquis S rapidi atque Isidi pedes consecratos reperimus, sed affectos & vitiatos, ut viri docti interpretantur, vid. THOMAsIN. de donari & FARRET T. Insiris
pag. cet. O seqq. Quod dixi, imposito in foco pede nuptam possessionem auspiratam, ex eo intelligimus, quod pes symbolum fuit potestatis & domunii , & praecipue impositio pedis; unde locutio orta sub pedinus id est in potestate, atque in dominio, Virgil AEL T. v. ioo.. Omnia sub pedibus qua sol utrumque recurrens.
si Sub pedibus timor et is Quare & hostes ut domitos & servos ostenderent, pedibus subjiciebant; hinc
multorum imperatorum nummi calcantium hostes; unde calcare pro pol stati subjicere J V s T i N. I a. c. um . nullam gentem adiit . quam non calcavit, in
113쪽
I 3o quod & dixerunt suppeditare, sed quo aevo coepta vox non liquet; tu vide, quae Du CANO E in Glosario. Mos calcandi hostes antiquissimus, & vel ex Davidis psalmis notis linius. Pertinet huc Valeriani imperatoris miserandum in Persis, a quibus bello captus, ossicium, de quo O Rosiufi T. c. 22. si hanc intanis ossicii continuam, donec vixit, damnationem sortitus , ut is ipse acclinis humi regem super adscensurum in equum non manu sua sedis dorso attolleret: is quam temonem antiquioribus Codd. probatam cur recentior editor non praetulerit non exputo; de more hoc plura produxit B A RT R. ad Chri/fan. pag. 63. ad Stat. a. Theh. p. 6 32. 633. lib. I. sistis i. v. si . Adde Ct Jon. ARNE E Nium ad Plinii Paneg. c. I T. Videntur & illi, qui fundum emerant, aut quamcunque rem immobilem, eum ingressi pedem in eo pressius posuisse & calcasse, ut hoc modo dominium, & potestatem suam, & jus, quo tundus sibi subditus erat, oste derenti Ita namque C ELsus in I. i8. s. a. D. de acquiri Des amiti possis Si vicinum mihi fundum mercato venditor in mea turre demonstret, v , cuamque se possessionem tradere dicat, non minus possidere coepi, quam is si pedem finibus intulissem. - Neque hoc Romanis tantum, sed & cael ris populis usitatum. De majoribus nostris vid. v AN Ilo UT TE N in I dien oest. Romanis id factitatum etiam ipsa vox possessio declarat, quae diacitur quasi pedis fessio, impositio. Sed de ea re dicam capite sequenti. Idoc unum adjiciendum hoc loco. ex quo tempore nubens pedem nummumque foco intulit, dominam eam & heram dici coeptam, de quibus appellationi-hus , quae proprie fuerunt matrumlamilias, FORFER ius, atque alii. De symbolo pedis plura qui volet, adeat Ampius OTTONEM Exercit. a. c. I .
114쪽
Possessio dicta quas pedis sessio . id est positio. Vera sectio I. i. E de A quir. vel Aniitt. possi explorata. Festus emendarus. Qui id quia saepius
permutantur in legibus Pathiectarum. Possessionis varia signibatio. Festus iterum correctus. l. II S. is de V. S. expostare emendata.
Di xi nubentes domum mariti ingressas nummum & pedem foco imp suisse, ut aliquod sibi jus in eo constitutum significarent; dixi etiani impositionem pedis symbolum fuisse subjectionis; ostendam hoc capite possessionem & vocem possedere dictam fuisse a pedis sedibus, possessionemque nihil aliud esse, quam sessionem sive positionem pedis in fundo aut re alterius, ad constituendum sibi jus aliquod. Alii a potis & sedeo, nonnulli etiam a post &sedeo repetunt, vist Vos s. in D moL MENAG. Amum. c. 3P. pag. 326. Sed dubia est antiquorum scriptorum fides, qua sustentantur. PADLLusita in L i. de acquiri Des amitt. possess is Possessio appellata est, ut Labeo is ait, a pedibus, quali positio: quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, si quam Graeci mψα γ dicunt is Ita in vulgatis editionibus circumfertur. sed Florentiae legitur a sedibus; hinc scissa pugnantium studia; mihi nihil verius videtur, quam scriptum fuisse in libris antiquioribus a pedis S Eoisus; S. in medio si geminetur . erit a pedis sedibus : sorte autem edi (bis enim occurrit omissum fuit, ut soliti veteres syllabas repetendas omittere, & r linquere legentium peritiae, prout ergo alii vo edi, quod priore loco ponitur, detraxerunt, alii vero loco posteriore, lectum est ab iis a pedibus, vel arum s ditas; op enim pro Q dicebant veteres, haud aliter atque at pro adia est ergo ex sententia Labeonis & Pauli, possessio pedis sedes seu festio ; sedes a tem has sive hanc fessionem quasi positionem dicit, unde arguo non eum naturaliter accepisse vocem sedem, seu sedes, &ses em, non a sedeo, sed a
sedo; quod usitatius dicitur silo. Qiare pedis Asio est pedis demissio. sive
pressio & collocatio, atque ut aptius Labeo & Paullus positio. Originatio altera est apud Isi Do R. Orig. lib. I s. c. I 3. A Possessiones sunt agri lateis patentes publici privatique, quos initio non mancipatione , sed quisque, o ut potuit, occupavit, atque possedit, unde & nuncupati. - Ηinc nata, opinio
115쪽
opinio doctorum virorum a totis & sedeo dici pos ideo, quia apud Udorum
est ut potuit; sed operae pretium fuerit in incunabula & sedes horum dictorum inquirere . aliunde enim esse translata is facile animum induxerit. qui fidem Isidori suspectam habeti Eadem iisdem verbis prodidit Auctor vetus de limitibus. quem inter rei Agrariae auctores edidit WIL MEL Mus GoEsi Us , vid. ps e. as R. neque illa duntaxat, quae de possessionibuc, sed & quae de agro, de villa, de fundo, aliis; ut dubites, utrum insimules, nisi dudum Isidorus fraude innotuisset; meo tamen arbitrio si etes dijudicetur, neutri credidero et idem etiam ante illos docuit Verrius Flaccus, an POMPEIus FE-sTus de Verborum Aeniscatione; adscribam verba ex antiquissima monumenti Farnesiani editione pae. s. - Possiessiones appellantur agri late patentes is publici privatique, quia non mancipatione sed usu tenebantur, & ut qui is quam occupaverat, collidebat A Utrorumque verba si commiseris, id lacile deprehendes. in iis Verrii an Festi Schedis non-legendum, sed Die se quenter haec permutantur; ita pro Wila exaratum qui in nonnullis codicibus
in t 3 . F. de usuri L p. de jure dot L 3. s. a. Si quid in struus creditor
l. s. s. 3. Dilli. sola. Adde virum amplissimum atque eruditissimum in Oruserrat. jum ciet. quae Ilagae Comitum I. I 3. luci sunt expositae. cap. A forte Se quia pro qui Eribendum in L et . S. A R. I. sin eam certe opinionem descendit Nobilissimus ME REMANNus in elegantissima dissertatione de re sis mam. V nec maric pag. Is . Sed ad Verrium, sive mavelis Festum redeo. Puto ab auctore prosectum non radlidebas, sed podebat, quod & UR-sI N o probatum: AuousTi Rus malebat colebat; illud tamen mihi impensius placet, cum similes litterarimi ductus sunt, tum quod vetus auctor Limitis id reperisse & probasse videtur, neque Isidorus destituit. Ab his . nota tamen a Verrio & Pompejo est ut potuit, nec non unde V nuneupati. Insigne autem hoc testimonium est audaculorum hominum. & maxime Grammaticorum sequiorum temporum, qui soliti superiorum purpuras suis cent nibus dedecorare. Falluntur ergo illi, qui Verrium Flaccum Festiumve Pompejum originationis hujus auctorem citant. Equidem secundum Labeonem& Paullum sentio a pedis sedibus dici podere: est enim pes pedis a Graeco
3M unde sponte contrahitur & coit in pta. IIoc elymon si spectas, possessio est ille actus. quo quis alienum fundum aliamve rem alterius occupat, & quasi imposito pede stabigit; verum usu & consuetudine loquendi
cum vulgi tum praecipue jurisconsultorum spatiose ejus pomoeria sunt prolata; non omnes significationes persequemur, quas vulgatissima Lexica recen-
116쪽
sent. sed de iis tantum dicemus, quae obscuritatem habent ob errores scribentium. Notat autem vox possessio secundo usum, quem quis occupando ieium agrum, aliamve rem consecutus est; tertio agrum ipsum, quem quis illo modo occupatum teneti Illud cognoscimus ex Festi fragmento Farnesiano, hoc ex L iii. de S locus uterque male acceptus est, quare eos hic descriptos damus. In eo fragmento ille legitur pie. I. editionis Romanae anni rigi, quam Fulvius Uriinus curavit, accuratius, quam se rataeire Antonius Augustinus, commissam cum antiquissimo illo Famesianae Bibliothecae fragmento. - Possessio est, ut definit Gallus aelius, usus quidam is agri aut aedificii, non ipse fundus, aut ager, non enim possessio est reb. . quae tangi possunt qui dicit se possidere, is vere potest dicere. - Itaque in legitimis actionibus nemo ex his qui possessioneni suam vocareis audet, hi ad interdictum venit, ut Praetor his verbis utatur. Uti nuncis possidetis eum fundum d D. A. quod nec vi nec clam nec precario alteris ab astero possidetis, ita possideatis, adversus eam vim fieri vetα - Nullus non videt ex his, quam prave ea prodita in tacetiam editione. aelius Gaialus egregius surisconsultus fuit, qui libros scripsit de verborim, quae ad ius pertinent, significatione, unde & sua habet GELLIus L i c. e. s. FEs Tusin voce postlimimum : llinc & depromta est a TRIRONIANO L is . SA V. S. quanto magis miror illius nomen indici Jurisconsultorum Florentino esse detractum; diligenter ejus libri verseti fuerunt a Verrio Flacco, a quo
tapius citantur. ANTON ius A uousT IN Us ita legit, is non enim pocis sessio est, nisi in iis rebus, quae tangi possunt; auctore praetore qui dicitis se possidere, is vere potest dicere &c. - Existimatque in iis, nemo ex bis qui deesse verbum litigant. aut pro his qui rescribendum reis; sed plane aberrat a mente Galli Augustinus, quo nihil domus vidit sua aetas. Dac rium non moror, qui solat Etymologicon Vossit describere. Scripserat Dius, mn mim possessio est rem sive rerum, id est possessio non est reserenda interres, quae tangi possunt, id est corporales; nam cum usum nominat, a Co pore atque ab agro, in quo ille usus est situs aut comparatus. distinguit, neque enim istiusmodi possessio magis rebus corporalibus accensenda, quamulasfructus, usus, & aliae res, de quibus Imperator s. a. Ingi. de re, Coesor. V in V. da quas praeterea pro sua dicendi copia addit & illustrat Cic ERO Topic. e. Lacunam supplet Augustinus duabus vocibus auctore pratore, sed arctior ea est, quam ut illas capiat; repleo etiam, vel Pt 'ado. Hoc
enim sensu, quo nius deficit possessionem . etiam praedo recte possidere dici
117쪽
o dicitur. Reiste autem Ursinus pro his vere imit is vere; praedo vero is est. qui rem alterius mala fide possideti Pergit nemo ex his qui. dicit qui pro quis sive aliquis, atque adeo nemo qui id est nullus ex his praedonibus leumata fidei possessoribus; si dicis praecessit praedo singularis, qui ergo his r ait
cogita saepe fieri, ut, si substantivum generale praecedit, relativum adjectivum in plurali subjungatur. qui post nemo x dioxia, ut aliae voces similes , ut
nemo homo, nem mulsi sic TE R E N T. Eun. g. s. a. nemo hercle quis' m ct He r. I. s. io. utroque in loco notat DONAT us rei quisquam abundaret S
quitur qui possessioriem suam vocame audet. Possessonem intellige rem possessam.
sive quam possidet, hanc non audet vocare suam. id est dicere eam suam esse & sibi propriam; non audet autem, ne, si dixerit. deinceps, cum apparet eam suam non esse, causta cadat, qua stabit, modo appareat, eam petit
ris non esse, tametsi ipse pro possessore possideat, id hi praedo sic Dein
Alius sed ad interdictam venit, quod perite Ursinus exponit ad Praetorem, in jus; quae locutio adeo vulgata Romae, ut & de iis Aus usurparetur, in quibus nullus locus interdicto Praetoris, ut in re mobili. inare FRONTI-Nus de limitibus inter Rei agrariae scriptores Gog sit me. I. is de posses is sione controversia est, de qua ad interdictum, hoc est jure ordinario limis gatur. - PETRO N. c. I 3. is negavi circuitu agendum. sed plane jure iis vili dimicandum, ut . si nollet alienam rem domino reddere, ad interdi is tum veniret, res illa tunicula erat auri plena. is Et crum. 83. - Ηylamis Nympha praedata imperasset amori suo, si venturum ad interdictum Ile is culem hedidisseti is Ad res autem immobiles, non vero mobiles & seis moventes interdicti pertinere novimus.
Tertia, ut dixi, significatio vocis possessio haec est, ut rem ipsem notet usu sive possessione occupatam; ita extricabis legem, quae impeditissima visa est multis; & qua de B R I s s o N i u a M. q. Set Aut c. I. est ea I. II i. de . S. dabo legem totam, quia plura, quam quae ad possessionem pertinent, in ea declaranda. - aettio est, fundus a possessione vel agro vel praedio quidis disteti Fundus est omne, quicquid solo tenetur. Ager est (si species is fundi ad usum hominis comparatur. Possessio ab agro juris proprietateis distri: quicquid enim adprehendimus, cujus proprietas ad nos non pertuis net, aut nec potest pertinere, hoc possessionem appellamus. Possessio is ergo usus, ager proprietas loci est, praedium utriusque. Supra scriptaeis generale nomen est; nam & ager & possessio hujus appellationis species
is sunt. is Dicit possessionem ab agro juris proprietate distare, id est jureo a Pr Disiligod by CO le
118쪽
proprietaris, cujusmodi loquendr modum etiam alibi in iurisconsilliorum libris animadvertas. Iloc fi observasset vir doctus, non in L 23. S. 2. J. de ferari . liberi pro citra funium murastatis rescripsisset citra si viti To t..tem. Addit JCtus, nec potest praetinere, diuturnitate temporis, & quia ulla capi non poterat ob id, quia occupator & adprehensor in mala fide erac re svidetur abundare, & in plerisque codd. non extar Pro comparatur legem dum comparatus Ηoc male Bristonius, quod eam de agris publicis duntaxat accipiat, quorum in genere ponit provinciales, tributarios, stipendiarios vectigales. nam & privatorum agri non jure occupati posscssiones dicuntur; docuimus enim ex Fgs To, posses ues appellatas iteros late patentes publicos praeviosque. dii pleniorem distinctionem agri, villae, posseilionis & predit velit, adeat auctorem de Limitibus apud GOESIUN. p. 222. & Is IDORUM.
oure rectem numnum compito dicinest remnaeterin Vici quL Vicinitas iis propinqua parte amicitiae habita. Fem locus expositus.' A N D E M accedo ad tertium nummum nubentis, quem in sacciperione
' conditum compito vicinali risonabat: utrum condidissent compito an redonare compito conjungas, id est in uium compiti, deinde, utrum comitum hic viam interpretere, an secra ad eam, parvi refert, nec lubet disceptare hoc loco. Metonare rumiarum mussitum est Zona soluta depromere. Non suco rit, qui praeter Varronem, (nam ejus verba esse puto, quae hoc loco legum tur illo vocabulo usus fuerit Sive autem Varro Romanorum doctissimus hoc ipse finxerit, sive, quod verius puto, a majoribus Romae acceperit, non di quiram; hoc certum, vixisse eum illa aetate, qua multis vocabulis ea lingua ditata est, teste HORATIO M arte Poetica. Ut autem dixerunt veteres si vere mummum, id est soluto sacciperione aut folliculo depromere, quidni eadem ratione dicere liceat raetonare utimistim compito p De compitis - dixi nonnulla ante, & pleraque Ommum vulgatae Sunt loca, in quibus plures me & itinera competunt, id esh concurrunt, bivia ergo, trivia, & quadria
119쪽
via. Fuerunt alia in urbe, alta extra eam. Utroque in loco vicinalia, quae inter vicinos. Vicorum vicinorumque modo laxior modo strictior est appe titio. Laxiore significatiotie vietum civitatis, cui smodi plures fuerunt ii mae, in agris pagum notat; qui ibi habitant, ilicqueiuius vicani quam vicini dicuntur; strictiore significatione vicus eorum est, qui proximas domos in una platea proximosve agros habenti quae tamen frequentius vicinia vel vicinitas appellatur; atque lUc compitum vicinale puto, in quo nummum reZonabat nubens. Reponabat autem nummo e dona prolato, ut osten. deret separatam, nin unumque promtum habere, quem compito vicinali, sive Diis compitalibus, sive viciniae impendat, cum res divina opem, feriaeve, aut dies fel tus sacrum postillarint. Virorum eii manu operam & opem praestare vicinis, si res flagitet . matre,familias quibus domus cura incumbit , nec recedendum a laribus suis longius , ' decet precibus & votis propitiare Deos pro salute sua suorumqtie , tirannio etiam sublevare egestatem vicinorum & fortunam adversiain. In id enim remnat nummum in compito vicinali, ut compitalibus Laribus sacrum & vicitata, laboranti subsidium ostendat, atque ex prono hoc devotoque animo Deorum vicinoruntque benevolentiam stibi conciliet ; vicinorum honorum commoditates Flebraeorum
Graecorunique proverbiis commendantur, vid. Prode . a T. v. m. ct alicubiti Es I, o D- adde adagiorum sciolores pag. y . ferebatur & illud verbum etcν - τιον έ MA ra A et re is opto vicino, ut habeat, nrugis au-- tem ollae. is Quo significabant, subsidium vitae a vicino locuplete exspectari
posse; quare & Terentianus Chremes Heant. I. I. vicinitatem in propinqua parte amicitiae ponit;. S a n o N i u s A P o L L I N A R I s lib. I. epes. L . se (bribus, se ut recognoscis, non magis cordi est aut voluptati ager cum reditibus amplis, is quam vicinus aequalis cum bonis moribus. - C i CE Ro de in .. lib. l. c. I 8., Sunt officia, quae aliis magis quam aliis debeantur; ut vicinum citius adjuverisse in stuctibus percipiendis, quam aut fratrem aut familiarem. is adde GELL.M. a. c. 22. quem citat Cl. G R ae v i u s.
od si ergo dictorum in hac disputatione summam lacias, lioc intelliges, omnia osticia uxorum illo nubentium ritu, quem Noni ive Varro tradit,iuisse declarata, publica se privata, divina, humana. IIarito manum & fidem consectat, foco id est domo pedem &custodiani, Zonam vicinis; neque tamen eam dat vicinis, sed ostendit, datura tunc, si opus fuerit, si & ipsi meruerint. Ratio lacrorum & divini operis mulieris absolvitur cultu Larium, cum domesticorum, tum compitalium. Vos solos curabant frugi homines, maxime ii, qui alterius
120쪽
potestate continebantur, ut uxor, filii, servi; si qui alii propitiandi, id eorum
munus erat, quibus parebant, maritus. pater. dominus. Ita lapientissimus C AT O praecipit de villico de Re Ret sic. c. s. se Rem divinam nisi compitalibus in compitosi aut in foco ne facire is,& hoc de villica c. I 3. A Rem divinam ne tu lat. si neve mandet, qui pro ea faciat injussu domini aut dominae. Scito dominum pro si tota familia rem divinam lacere; ,, intellige, ne rem divinam faciat extra domum aut viciniam, nam Lares ab ea ledulo coli idem vult; ita namque paulo poli, si Xalendis, Idibus. Nonis tellus dies cum erit, coronam in focum indatio Per eosdem dies Lari stimiliari pro copia supplicet; si Scito etiam aliis Numiniabus. ut Junoni, Bonae Deae supplicasse uxores vetultissimas, sed id raro fiebat.
nec nisi semes toto anno, forte nec injussu mariti. Uxorum autem qui mores fuerint saeculo in omnem licentiam soluto, & quam projecti in omnem licentiam peregrinorum sacrorum ex poetis & praecipue exs v v E N A L E Sat. c. cognoscimus. Non tempero, quin duo FEsaei loca adscribam, maxime enim huc pertinent; alter est in voce praebia, sed eum exhibebo ex veris virorum doctorum emendationibus. se Praebia rurius Verrius vocari ait ea remedia, quae Cria Caeci-- lia uxor Tarquinii Prisci invenisse existimatur. & immiscuisse Eonae suae, quasi praecincta statua ejus est in aede Sanci, qui Deus Dius Fidius vocatur, ex quais Zona periclitantes ramenta sumunt, ea vocari ait praebia, quia mala prohibeati is Unde intelligimus primo, Ctiam Caeciliam etiam gestasse Zonam . atque ea praecinetam iuisse. Qua autem ex instituto hujus reginae, taminae ultra sexum s pientis, multa ad posteros transmissa sunt, maxime in nuptiis, testibus FEsro,PLuTARcuo, & VALE R IO PRO Eo de nominum ratione, non a vero forte aberraverit is, qui dicat morem Eonae in nuptiis diutissime haesisse taminis, etiam eo tempore, cum vulgatus Zonae usus dudum eviluerati Porro inde cognoscimus , non nummos tantum in Eona taminas condidisse, in qua, ut ante ostendiamus, loculi complures fuerunt, sed & alia sustentandae familiae, ut etiam viciniae, idonea, remedia nempe morborum vitiorumque, siquidem antiquissimi Romani medico carebant, sed diligens pater & matertimilias suis medicinam faciebati Locus alter est in Penem, ubi N A E v ii antiquissimi Poetae versus legum tur . sed conturbati hoc modo. - Theodotum compellas, qui aras compitalibus is sedens in cella circumtestias tegetibus lares ludentis peni pinxit bubulo. is Constituit dudum eos divinus Sca Lio EA; sed aliter dirigendos & legendos comycio. Verum de illis agemus deinde uberius.