장음표시 사용
21쪽
nunciatio, ipso in parat. docente, fieri ante omnia adeoque ante litem comtestamni debuit et unde consequens est, ut vadimonium quoque, cujus ut i cum eam introduelam putat, utique ante litem contestatam promitti ac filii debuerit. Nec est, quod ab hac sententia nos deterreat auctoritas decemviarorum: quod enim illi in XII. tabulis cavisse videantur, ut vadimonium lite demum contestata promitteretur, sisteretur autem apud judicem pia neum, id omne vereor ne prosectum sit ab artificio ipsius Gothostedi, qui legem Decemviralem, quum interi illat, in hanc sententiam restituit: ad hoc vero inductus suis te unice videtur verbis Ulpiani in l. a. s. 3. D. si quis caut&c. quae tamen viro maxinto fraudi fuerunt. Ait ibi U L P i a N U s: si si quisis judicio se filii promiserit, & valetudine vel tempestate vel vi fluminis pro-- hibitus se sit here non pollit, exceptione adjuvatur: cum enim in tali promi is sione prael alia opus lit, quemadmodum potuit se sistere . qui adversa val si tudine impeditus est, & ideo etiam lex XII. tabularum, si judex vel alter- se uter ex litigatoribus morbo ibiatico impediatur, jubet, diem judicii esse dissi- is sum. is Quod Ulpianus hic valetudinem inter justas vadimonii deserendi caussas
enumerans provocat ad XII. tabulas . hoc ita accepit Gothostedus, quasi JCtus id, quod de exceptione valetudinario concedenda dixerat, ex lege illa Decemvirali derivaret, perinde ac si XII. tabulis hoc jam fuisset cautum. Cum autem lex illa propter morbum fonticum diffiderit diem, quo eundum eisset ad judicem pedaneum, uti apparet ex verbis Ulpiani, & praecipue ex fragmento ipsius legis, quod exhibet FEsTus in Doce reus : conlequens putavit , exceptiones a poesia deserti vadimonii usu demum venire , si quis se non sisteret apud judicem pedaneum, a que adeo apud hunc vadimonium etiam deseri aut sisti. Idcirco in collectionis suae tabula II. ubi de judice pedaneo.& quae apud eum fiunt, actum exillimat , morbum sonti in aliasque vadi- motui deserendi caussas collegit, concepitque hunc in modum: Latra quams morbus buticus, Potum, adientia Reipublicae ergo, aut satus dies cum hoste intercedat: nam se quid horum sitat unum iudiei arbitroDe reora , eo die differasus e o. Postea tu not. ad hanc tab. II. hisce exceptionibus seu vadim nil deserendi caustis talem praemisit regulam : judice arbitrame addicto Dades subda es diruumto: vadimonii deserti ser eremodicii, uti semini, potaui eso. Enimvero ut redeam ad i. a. s. 3. D. s quis caul. m. unde haec omnia profluxerunt, provocat ibi Ulpianus ad legem X II. tabularum, quae propter mor-hum sonticum diem, quo ad judicem pedaneum eundum est. diiundi jubet. sed non ideo, quali id, quod de valetudine tanquam justa vadiminii deseren-
22쪽
caussa tradiderat, ipsa liac lege Decemvirali contineretur et verum hac mente allegavit legem Decemviralem, ut ostenderet, Decemviros quoque aliquando morbi sontici rationem habu ille , atque adeo vera, non cerebrina aequitate niti exceptionem, quam valetudinario a poena deserti vadimonii tribuerat. Hujus rei sortillimum praebet argumentum , quod Ulpianus ait, exceptione adjuvandum valetudinarium et nam sit dies judicii, quem ob morbum lautia cum distindit lex XII. labb. elset dies vadimonii siliendi, deberet valctudia narius non exceptione, sed iplo jure esse tutus: nam lex diem diffindit ipso jure. Ilis jam consequens est, ut lex illa XIl. tabularum, cujus meminit Ulpi nus , cujiijque fragmentum eXhibet Festus in Doc reus. propter morbum sontiacum, ceterasque torsistata caussas, a Gothosredo relatas, excusationem quidem ab adeundo judice pedaneo ilibuerit, verum ad vadimonium vel obeundum vel deserendum nihil omnino pertinuerit: proinde exceptionibus istis non debui steptaemitti regulam de vadibus & subvadibus dandis , in qua regula nullum omnino verbum est, quod in lege XII. tabularum scriptum probari pollit, exceptis vocibus Tades, suboades: has enim in legibus XII. tabularum extitille patet ex GELLIO N. s. l. x v i. e. I o. Sed nihil ibi additur, unde appareat, referendas eas esse ad rerum privatarum & civilium sponsores, nedum in eo loco ac tali lcnsu, quo exillimat Jacobus Gothos redus, fuisse scriptas. Ceterum MARCILIus ad XII. labb. c. a. quamvis vadimonium sequi injus vocationem scribat, eo tamen retulit itidem, ut Gothosredus, hoc XILtabb. fragmentum: sitia horaim si ut unum judici ambitrode reode, eo die dissensus esto. Quod uti perperam fecit, ita minus quoque recte vadimonium accepit pro ejusmodi denunciatione, qua litigantes poli litem contellatani se
invicem monebant, ut apud judicem datum adessent. Vereor, ne huic sententiae praejudiciuna haud leve fecerim, cap. I. s. q. ubi ostendi, vadimonium inter alia etiam promissionem seu stipulationein denotare, quae significatio ne usu quidem venire posset, si vadimonium nuda tantum denuntiatione constaret. Certe ipse M A R C I L iu s sententiam suam eversum ire videtur , dum in eod. cap. 2. in D. vades etiam & subvades isti suo vadimonio adhibitos putat . item dum cap. q. docet vadimonium deserentibus aliquando exceptionem dari: nam neque vadibus, neque subvadibus, nec denique exceptioni
ullus esse locus potest, nisi si ex flat obligatio quaedam & aclio principalis
haec autem ex nudis denunciationibus non oriuntur. Nec magis probaverim,
quod Marcilius dict. De vadimonii jura, quasi antea civibus propria, per legem XII. tabularum cum peregrinis existimat communicata propter lip
23쪽
ISmentum quoddam juris Decemviralis a CICERONE nobis servatum de C. I. I. e. I a. atii Fastis iras tam hosti: Sed elicere ex his verbis talem sensunt omnino non post inuis , nisi illa cum (,RAvINA .le O. I. l. II. c. e, . ita suppleamus einende:inis: Si satiet cibi .hctus cres talem ut, taran hs e sto. IIoc autem quo tund imento fiat, non video. Docet quidem FgsTus in voe. saliis. & ex eo M A C R o v I U s Sit ru. l. I. c. is. illatos dies esse, qui judicii cavilli cimi holle seu peregrino consistituuntur. Verum ex eo
coiicludi nihil aliud potest, quam stillse in XII. tobulis circa judicia cum
peregrinis exercenda aliquid cautum : id vero quale suerit, nemo temere dixerit, cum praecedentia & sequenti i ejus legis verba prorsus interierinti conferantur tamen R IE v A R D L s ad AII. tulis. c. i. iii A. & Go Tuo-ER E D u s in tabula II. ibiqtie in itot
Sec UNDA & maxime vulgaris esset sententia R I v A R D I protrib. c. q. ser
postquam in jus vocatus vel illico vel ex cautione , qtiam praestiterat sudicio stiti, in jus venerat, actorem ei actionena edidissse, item a praetore postulas le& impetrasse : unde hunc diem pilptilitiuulina vocat Rae vardus diei. c. . s. Ilis peractis secutum fuisse vadimonium: actorem enim tum nova conceptaque formula a reo stipulari solitum, ut in diem perendinum denuo in jure se sisteret, quo die si uterque adesset, actorem postulatana ante actionem intendisse dicendo V. Gr. ais te imihi C. qui eos ex innitis dare oportere. Cui intentioni cum respondistet reus negando vel excipiendo , actorem a praetore postulasse judicem pedaneum, atque hunc quidem comitiouum diem vocat Raevardus ae loe. Statuunt igitur illi vadimonium quidem fuisse cautionem de sistendo ad ii ibunal praetoris, at distinctam tamen a cautione judicio sisti.& quidem ita , ut inter hanc cautionem & actionis, quam vocant, intentionem una cum editione, pollia latione & i petratione actionis interceis rit mediae Hujus doctriine probationem si requiramus , vereor ne plerisque ua partibus deficiat: ut enim taceam, quae de editione, postulati
ne, intentione actionis minus accurate tradita videntur, secundae illius cautionis sive vadimonii nulla vola , vestigium nullum aut apud Jctos aut apud . . . B 3 alios
24쪽
alios auctores veteres exstati Edixit praetor , ut iri jus vocati, quibus ire commodum non elthi, latis aut cautem darent: vcruris qui ex hac cauti ne se litterat, antequam apud ptaetorem caussam ageret, de novo cavere debere. edixit nul luam. Qtiemadmodum igitur, qui ex lege XII. tabularum actorem illico literat secutus , ita & qui ex prima illa cautione in jus ven rat. statim coult im debebat orare: quum autem caulse illa peroratio citra controversiam sit ea, qu e actoris perorationem, quam Sigonius, Heliaeccius ceterique vocant actionis intentionem, illico sequebatur: apparet ultro. inter primam illum cautionem & causi e perorationem nullam aliam vadationem. nullam etiam editionem aut postulationem intercessisse. Qtiicquid vero secundae illius vadationis probandae caussa adducitur, id omne velut detrahitur cautationi primae. Exemplo sit titulus D. s quis eant &c. quem N I E U P oRT i u s & Η E i N E c c i u s ita. E. referunt ad cautionem illam posteriorem. cum tamen ex ordine & nexu titulorum certo certius constet, pertinere eam ad priorem cautionem: nam ecce libri II. D. titulus G. inscribitur: in justocati, ut eant des futis aut cautum dent: in eo igitur proponitur Edictum. quo praetor in jus vocatis cavere permisit. Dein in tit. 8. exponitur, quis satisdato , quis jurejurando cavere debeat. In tisula Io. agitur de eo, per quem factum est, quominus huic cautioni satisfaciat. In titillo II. qui inscribitur : si quis cautionibus judicio mendi caussa factis non obteinpra ararit. Docetur. quinam habeant justam huic cautioni non satisfaciendi caussana. IJunc igitur titulum, qui ad aliam cautionem, quam quae in titulo C. propolita erat, reserunt, necesse omnino habent ostendere, ubinam prioris cautionistractatus desinat, posterioris inchoetur. Liceat igitur mihi ostendere. quemadmodum unita tantum intercessit cautio, ab eo nimirum praestanda, cui injus vocato commodum non erat, actorem statim ad tribunal sequi, ita lianc cautionem suille unicum ac veri nominis vadimonium.
II iv c est tertia, & mihi videtur verissima sententia P o L L E T i hcl. fori Rom. I. V. c. I. qui hoc ipso, quod vadimonium in limine judicii ponat, eoque loco, quo praestari solita est cautio judicio sisti, nec alius praeterea vadimonii meminerit, declarat utique, sibi vadimonium nil quicquam esse, quam illam ipsam cautionem, quam in jus vocatus, si ire nollet, praestabat, ne vi raperetur. Rectum hoc esse probumque, quam luculentillime patet ex ea,
25쪽
cujus jam aliquoties memni, oratione CicERodiis pro sivitatio, quae tota velut in hanc materiam eli compos da. Ibi enim Cicero P. Quintium, vadimonii deserti reum, coram judice dato uescii surus totam negotii inter Quintium & Naevium gelii luitoriani enarrat, atque inter ulla cap. s. de trauia tione ante tentata locutus, is res, inquit, convenire uullo modo poterat, prop--terea quod hic (Quintius medici em jaelii iam iacere cupiebat, ille ( N.
- vius mediocri lucro contentuS non erat. Itaque ex eo tempore res in va-- dimonium esse coepit. si Ponit luc Cicero vadimonium juxta transacti mis remedium, adeoqtre eo iplo loco, quem tenebat cautio judicio sisti: hiec enim, cum vicem in jus vocationis liti lineret, transactioni in ita itum cadenti erat proxima. Ciceroni igitur vadimonium nihil allud est, quanti cautio judicio sisti, quae in jus vocationem vel praeveniebat, vel enervabat: idcirco quicquid in tequentibus ejus orationis capitibus de vadimonio praedicat, id omne de cautione judicio sisti praedicate cestaenda, est Similiter JUtos cautionem avocatis in jus, si ire nollent, praestandam pastina vadimonii nomine designasse,
adeoque pro vero habuit e vadimonio. do ruiu ipia Lot iam TCrba, extrA
quam si a Triboniano essent interpolata. At voluit ille verbum Diuiti uium, utpote sua aetate obsoletuin, e jure ab te digello exsulare. Idcirco cum P Au LLus in I. ult. in su. D. -ti sutbd. e. scripsisset: vadimousum ii feruerit; TR illo Ni Atius reposuit defcruerit. Cum Ui. i ANus in I. g. s. g. D. s quis caul. . c. sci ipsistet: ite ulla exceptio tu deserto et tilia avonio obiiciatur; TR illo NIANus: ne iaci exceptio in proinis ne deferta
judicio seudi catilla sitas obiciatur: cum P LuLLus iterum iu l. seq. s. S-
sicis judicio raeci catis fisti. Nec minus in eius . T. J. 2. TRI Bo-FIAN Us, cum scriptum invenis let: se a Iutis filium Dei promisistitu fuerit vadimonium ex Nit contri tu &et lublato radimonii verbo, substituit: si a patre facta suerit promisso judicio AmudV erami. Q aibus omnibus in locis manifeste peducent locutiones radimonitim deserere,-faccre seu promittere et . diminum, quas Tribonianus expuncto vidimonii vocabulo. iiii,stituta cautionis judicio sicli mentione adulteravit. Ncc dubium est, quin pluna alia JUtorum fragmenta eandem mutationem a Triboniani manu subierint, ted minore stili detrimento, ut dignosci nequeant. Qui vero potuerunt Cti cautionem judicio sisti vadimonium appellare, si haec cautio veri nominis vadimoniam non fuerit, aut qui potuit Tribonianus subluto vadimonio pulsin stabiti tuere cautionem judicio Dii, si quid inter ea ultra nominis diit entiam intere: set I
26쪽
Qixae cum ita sint, verum maneat ratumque, Tadimonii Se caritionis Dissici scii appellationibus rem unam eandemque significari. & quidem illam cautionem , quam in ius vocatus ex edicto praetoris praeliabat, ut a praesenti necellitate in jus ambulandi s e solveret. I anc igitur cautionem exposituri nos quoque dehinc vadimonii & cautionis judicio silli appellationibus pio- mi ictae utemur. Ceterum apparet ex his, quae dixi, vadimonium in caussiccivilibus originem silmsiste eX edicto praetoris, qui erga vocatos in jus ea luit humanitate, ut si actorem statim sequi nollent, cavere iis permiserit: quamobrem haec cautio inter stipulationes praetorias resertur in l. r. S. 3. I . de pieti t. si IIuic rei conlequens est ( i ) ut in x M. tabulis de vadita monio in judiciis privatis interponendo nihil nec cautum sit, nec caveri potuerit , adeoque ut Decemviri ne propolluerint quidem hanc cautionem, uti cxistimat J. Gothostedus, nedum, quod Marcilio in mentem venit, quasi
ante jam inter cives usitatam, cum peregrinis communicaverint. Vades igiatur & subet ades iii XII. tabulis memoratos omnino oportet non ut civilium, sed ut capitalium rerum sponsores: hos enim utique eo tempore exactos &adhibitos fuisse, docet historia Quintii Caesonis apud Liviun l. III. c. I 3. (2 ex iis, quae dixi, prono alveo fluit, vadimonium non constitisse
denunciatione mutua, s ed stipulatione, & ea quidem simplici, non reciproca : neutiquam igitur pedibus eundum est e in sententiam vel Marcilii vel G, thoi redi, quorum ille vadimonium est e deiuinciationem mutuam ; hic autem stipulationem reciprocam existimavit: neque enim praetoris edicto actor reo, sed reus actori jubebatur, non denunciare, sed cautum dare.
U T vero reformem & in ordinem redigam, quae Raevardus, Sigonius ceterique eos secuti occasione vadimonii de editione, postulatione & intentione actionis minus recte disseruerunt, notandum est. eum, qui vel ex prae- lenti vocatione vel ex cautione, quam praelitterat, judicio sisti in jus venerat , debuiste juxta actorem caussun perorare sive agere : id vero reo saepe valde erat incommodum , quippe qui nonnunquam ne sciebat quidem . qua de re conveniretur, nedum deliberare poterat, quid sibi in jus vocato es letfaciendum, aut caussam suam meditari. Ut te itur sciret reus, cedere an contendere deberet, & si contendendum putaret. instructus ad agendum veniret, edixit praemr;. ut . qua quisque actione agere vellet , eam ede eL l. i. pr. D.
27쪽
de edend. Quo edicto, ut hoc obiter addam, praetor egregie etiam adjuvit i gem Decemviralem, quae in jus vocato transigere in via pemuserati Cum enim transigere non pollet . nisi utique sciret . quid petiturus esset actor, &qua ex caussa, neque tamen Decemviri hoc indicari ei jussissent; add. S c H u L T. ad tit. D. de Edend. g. r. eveniebat, ut actor, si caussam in jus vocandi reo ignoranti indicare nollet, taciturnitate sua cum deliberandi spatio omnem transactionis copiam aufferre ei posset: ejusmodi vero malitiae nullus amplius locus erat relictus, postquam praetor injunxerat actori id. quod sua eum spolite tacturum Decemviri crediderant. Cum igitur finis editionis sit . ut rcus, si contendendum putat, instructius veniat ad agendum: appia et ultro. quando proprie edi actio debuerit, id quod varie a viris doctis est: definitum. Vid. C U I A c I U s obf l. x. c. Io. & in parat. ad tit. C. de ederi l. I. AC O s T A ad s. vae In I. de parn. tem. Elig. N o o D T. aes tu. D. de Menae S. I. quocum consentire videtur & Sc RuLTINO. ad emid tit. D. S. si enim Fraetor injungendo editionem essicere voluit, ut reus deliberandi & caussam suam meditandi spatium haberet, consequens est, ut edenda ipsi fuerit actio, antequam in jus veniebat, adeoque ut actionis editio itionem in jus pra, sellerit Iloc autem, si ponas in jus vocatum illico ire, eodem redit, ac si dicas cum C U I A c t o ciet obf. De editionem actionis praecedere debere in ius vocationem: secus est, si in jus vocatus vadimonium promittit: huju, enim cautionis ope efficit, ut non illico, sed post aliquod demum tempus in ius veniat: ditest igitur tum editio praecedere itionem in jus . etsi non praecedat vocationem. id enim, si reo eodem tempore. quo vadimonium promittit, edatur actio 3 nec dubium est, quin tum recte fiat editio, quia reui
interea temporis, dum res in vadimonio est, deliberare mussamque suam meditari potest: & hoc casu verum est, quod Cus Acius in dict. parat. lac. scripsit, editionem in jus vocationi esse conjunctam & amnem. Neque ita sentienti mihi quicquam obstat, quod PLA u T v s in Pers. o. q. D. P. O. O. in scenam inducat in jus vocantem, qui rogatus a vocato, quid se in jus Toc fiet, respondet: illic dicam apud praetorem. hoc enim si quid probat, nihil aliud probat, i quam cogi actorem non potuisse ad actionem, antequam in jus perventum est se edendam, id quod verissimum esse, lubens agnosco: neque enim ullo remedio praetor actorem adigebat ad actionem ante edendam, quam injus erat perventum. Qua re fiebat, ut tape ara, in jure demum reo ed retur , sed hoc facti , non juris erat,
i hirti e sis. Tom. II. neque ullo modo ita accipiendum.
28쪽
I 8 quasi ex mente praetoris perinde fuerit, . ubinam actio ederetur: multo munus, ut proprius edendae actionis locus ad tribunal praetoris fuerit, quod praeter Raevardum, Sigonium ceterosque in initio S. 2. h. cap. enumeratos censuit etiam JANus A Cos T A in not. p . ad tuit. S. 3. Ins. de pom. tram liue ubi omnium actionum instituendarum principium non actionis editio. sed in jus vocatio esse dicitur, unde consequens duxit J. A Cos TA, ut in jus vocatio praecesserit editionem. Enimvero ratio, cur Justinianus vocationem in jus & eam quidem solam, actionum instituendarum principium esse dicat, non in eo consiliit, quod editio vocationem in jus sequatur, sed quia actionis editio non est actus , qui vocatur judicialis, sed tantum quasi praeparatio quaedam eum in finem adhibenda , ut adversarius cum effectu in jus vocari queat. Niliit igitur hoc obstat, quo minus actionis editionem vel praecellille in jus vocationem vel conjunctam cum ea fuisse dicamus. Ceterum quo modo, quoque effectu omissa ante editio in jure hierit laeta, videbimus cap. seq. s. idt. Ubi igitur reus ad agendum ii structus vel ex praesenti vocatione vel ex promisso vadimonio in jus venerat, debebat iuxta actorem perorare seu caussam agere. Verum illa actoris per ratio erat tantum brcvis desiderii sui expositio, quae verbis paucissimis fiebat hunc in modum: Ajo te mihi C. ex mutuo daTe oportere. Huic autem actoris desiderio brevissitne iterum contradicebat reus v. gr. Ni pactus sm de voti petendo. Quare hanc milse veram postillationem, quae definitur in I. I. f. a. D. de possit. atque ab illa hunc diem postidationum dictum arbitror. Comitiimis vero dies, docente ipso Ulpiano in L 3. m. i. D. de jud. a erat, quo adibatur judex pedaneus et hic enim caullam plene cogno
cebat,(a Frustra enim Rava Dus Protrib. e. i. conatiir, halia legem meinoratumque in ea cognitio. rus diem trahere ad qualem qualem illam praetoris cognitionem , quae ante litem contestabim interveni hal: totum enim eius legis argumentum indicat, pertinere eam aa cognitionem iuilicis pedanei, cum nia
hil eonim, quae dii traduntur . locum habere queat, nisi tibi lii eontestata & mussa ad studicem pedane-tim delegata est. Unde iam aestimari quoque potest. quantum praesidii in hac Iege sit Raevardo ad pr handam. praetorem certos statosque dies regnitioni- his destinasse: quemdmodum postillatiinitivis suos Luse dira praesti: utos, liquere putat e l. a. a. D. stiri ordia in em. & ex l. a. s. s. So. T. etur. Sed in earum neutra quidquam est. quod illam sententiam evineit: irim quod in priore seriptum est et Ii mirion possi me. quis pro tribunali datur, istud quaeriti e AHquidem prator pro tribu soli , sed nou dedit, tacueto quidem est, Praetorem l aliquando postulationibus se dare. aliquando non item i neutiquam vero pomitati ovibus
suos semper dies fiasse fixos , statosque. In post
29쪽
ci liat, quia apud eum non modo probationes expediebantur, sed etiam tota iacit historia argumentis ex ipsa re gesta petitis, fuse enarrabatur, uti exemplo docet oratio Ciceronis 'pro olatio, habita apud C. Aquillium judicem pedaneum. Cum autem hanc caussae principaliter agendae potes ha-tem praetor hoc ipso faceret, quod judicem pedaneum daret. consequens est, ut hoc ipso etiam dederit actionem judiciumque : dare enim actionem sive judicium nihil aliud est, quam facere agendi potestatem, uti docet promiscuus earum locutionum usus in edicto de sepulcro violato apud ULPih- Nun in I. 3. N. M. addatur DoNEL Lus comment. l. XX lv.
c. I. Porro quemadmodum dari actio seu agendi potellas intelligitur, eadem formula, qua judex pedaneus constituitur. ita & postulari actio censetur, cum postulatur judex pedaneus: pollulata vero & impetrata, intenditur, instituitur hoc ipso, quod apud judicem pedaneum caussa agatur. Ita si rem onuiente xplicamus, apparet ordinem litigandi apud Romanos non modo concinnum, sed & multo fuisse breviorem quam Flet neccius, Sigonius, ceterique eos secuti sibi persuaser tintariore autem lege ULPIANus explicant . quid sit
is sie erit accipiendiim, ubi primum potuit. hoc est , si copiam cluater habuit Pr etoris huic rei seden: s. Titialia illa verba hine rei sideritis Raevardus retulit ad tempus, quo praetor huic rei talere solet. At credi terim. Ictum referri ea voluisse ad ipsum praetorem, qui huic rei sedere solet, ut sit periphrasis praetoris tutelaria. Flu ne sane Ulpiani aetate ex stitisse, ex eo patet . quod ipse librum Liligularem scripsit de ossicio pratoris tutelaris. vid. Inser. I. I. I. s. l. s. D. de exec. t t. s. D. rid. Eundem reum agendarum ordinem Raevardus a praesidibus in provinciis observatum putat propter verba posteriora allegatae modo I. r. s. a. D. Petis fr. . in post ra. s. D. sed in earum neutra quietua n est . unili. appareat, die . quibus praesides aret milit ira iis rebus , aut eustodiis, aut eo i-tionthus fuerunt Meu pati. eertos fixisse stato ove. Itaque ab ea Raevardi intentia, utpote idolim probatione destituta. abstinere malim. ceterum miror in eandem opinionem incidisse Cl. N o o o T t u Mde DrisI. Et ii v. i. F. e. t . ubi ut tempora ramventus inter varia negotia distributa prebet. provocat
O . --m. St. verum inspicientibus apparet, late quidem TR Eo PMi LuM eonventum describere, sia nihil omnino addere, quod eiusmo si temporis divisionem sapiat.
30쪽
De Natura ac promisioue Vadimonii. S. I. Hac aer Fus indagato & ex sententia Polleti stabilito veri nominis vadimonio, videamus, num huic cautioni recte quoque Polletus suffragio suo praemiserit veniam vadandi a praetore postulandam & impetrandam, qua parte vereor, ne eundum mihi sit in alia omnia. Censet nimirum Poli tus, in jus vocaturum aliquem debuisse a praetore petere, ut sibi liceret eum, quem libello descripserat. vadari, praetorem autem libello subscripsisse. Veniae postulationem probatum it ex PLAUTO in Aia . am i I. sc. i. 3T. Pulmentum pridem ei eripuit milvus ris Itomo ad praetorem Norabundus devenit: si Infit ibi postulare plorans dulans, . Ut sibi liceret milvum vadarier.Libelli autem subscriptionem ex P Linio I. r. DF. Io. Sedeo pro tribunali, subnoto lihellos, eonficio tabulas &et Polleto verbolenus assentiatur L A M RIN u s ad dict. Plaut. Dc. nec alia est sententia bl o T re A N N I ad Cicer. ores. pro sicut c. s. in D. & in comment de vera. jur. in Toc. Tas. nisi quod ille missunt faciat libellum ejusque subscriptionem: qua re fit, ut Ηo annus non aeque, atque Polletus palam fecerit, intelligere se ejusmodi veniae postulationem, quae, cum per libellum expediri posset, caulla cognitionem non desiderat, atque adeo diversa fuit ab ea , quam praetor phrentem vel patronum in jus vocaturo injunxit: haec enim cum caussae cognitionem desideraret. expediri per libellum non poterat. L Io. S. 12. D. de in ius Loe junst i. D. de R. I. idcirco objici fors,n Idomanno posset argumentum fortissimum, nimirum quod, cum lege XII. tabularum unicuique sua auctoritate liceret, quem vellet, advertatum in jus vo