장음표시 사용
231쪽
autem stipulationibus & sponsionibus proprie sponsa & dest o fata mulier dicebatur l. 3. d. SIGns. & proprie tunc spontalia incipiebant dici , quae stipulationibus fieri auctor eli LI L p I A N U S l. a. eo . & G E L I. I U S g. Noet. . c. q. testanturque innumera Comicorum loca, quae tisitatam eorum, ad nos usque, mrmulam transmiserunt . ita P L A u r u s in Citrcia. act. V. sic. a. P. T
se Ph. Sponden' Miles, mihi hanc uxorem ' Mil. Spondeo. Ita quoque in Tilmimmo a. q. yy . t o. & rursus in eodem 2. 33 es 3 . Eadem saepe Destinata dicitur: ita Set ET. in I . Cas. 2 T. A Sibita que filiam eius in matrimonium petiit, Faulto Syllae dei initana. se Verum non ea tantum, quae pacta , t ed &, contra quam existimavit AN T. HOTOMANNus dicto loco , quae sponta : ut apparet ex PLIN io s. Dis. 16. - Jam deliinata erat egregio juveni, jam electurum nuptiarum,. dies, jam nos advocati. A Quod tamen surisconsulti noliti tu tiliori distinctione restringunt ad eas, quae non inter vivos paste, sed testamento patris designatae fuerant. l. 36. Cc. d. R. N. l. Io I. d. CO Id. Ihm.
CUM autem plerumque iis stipulationibus conditiones matrimonii adjic rentur , ut apparet ex eodem PLAUTO in T; nitimi io :- lithac lege filiam tuam sponden' mihi uxorem dari'(unde Sc aliquando sponsalia nomine conditi,uium veniunt l. i t. d. Spous. LIq. U. R. A. hic nobis videndum est quae luelint ii e conditi. nes. Nihil autem erant aliud quam quantitatis dotis desiunatio, adeoque nobis de DO- te est dicendum. Vos definitur a Jurisconsultis sua utitas bouorum, qVae Dei a muliere , Tel uo .ulio tu eruttiim mulieris, datur marito, ad sit iv v G Dii' a mut imu-U- uit Eaque erat vel , fymtitia vel Ii clectitia. Profectitia quae vel a patre , vel ab alio contemplatione patris,
232쪽
filiaesem. vel euiancipatae conitituebatur. l. pr. S. I. a. II. d. Our. Dota Dei titia autelai quam ves ipsi mulier . vel extraneus, ipsius mulieris, non patris contemplatione, coralli tuebat. U L P. f aT. 6. S. 3. Dos autem vel dabatur, vel dicebatur, vel promittebatur, teste eodem ULPIANO frae. tit. t t. s. ao. Ex lege Iulia tutor datur mulieri, quam ex ea lege n ta bere oportet, ad dotem dandam, dicendam, promittendamvet is D batur , cum p es ens vera vel ficta traditione in maritum transibat . sivellatim l. t. s. a. Pro dote. L ψ. d. Strata. GL PAULus 2. Antevt. 2I. sive apud Auspices deponeretur. ut in crattinum nuptiarum viro solveretur: quod fieri solitum teliatur SUETONI Us in Claudio tap. 21 si Mecis salinam, cum comperisset C. Silio nuptisse, dote inter auspices conuit is ta . supplicio affecit. - Ad quem morem non male referri potest locus
JuvENAL Issat. Io. V - - - - ., Veniet cum signatoribus auspex
Vide AN T. IIo Tom hae sing. De Vet Rit. Nupt. Dicebatur a tem ubi praesens non solvebatur. Quam utriusque vocis dare & dicere dic ferentiam ita Coa N. NEPos tradit in Eumene cap. a. - Ηoc temporeis data est Eumeni Cappadocia. sive potius dicta ; tunc temporis enim inta holitum erat potestate. Illa autem dictione dotis . quae species erat obligationis verborum. marito obligabantur ipla mulier, vel parens ipsius, vel debitor. Tres enim illa perfome, inquit C A I u s lib. 2. Inst. titi d. milia interrogatione praecedente ni it dictione dotis legitime obligari. Hinc est quod dictionem dotis (sive, ut Tribonianus textum interpolavit, durionem dotis inter contractus videmus relerri. l. 23. d. R. I L cs. d. Iu . Tamdem promittebatur, ubi itidem itipulatione interveniente sese aliquis ad minaliquando solvendatu obligabat. l. d. I. D. Jure autem novo ex pacto . sive ex itipulatione . sublata omni personarunt differentia, dotis nascitur obligatio: I)ictione, seu datione dolis vim contractus . seu potius pacti legiti-- . adhuc obtinente, verum sublatis & obsoletis solennibus. quibus fieri
solabat. verbis. oinnesque jam personas obligante. t. q. l. IVI. C. d. Lot. prom. Cul Acius in Purat ad. d. t. U U I N N I u s tr. d. Puet c. q.
Dotem constituere pater ex ossicio paternae pietatis tenetur filiabus ex justo matrimonio quaesitis l. Q. C. d. Dot. Iram. locupletibus licet vel emancipam
233쪽
cipatis . I s. d. ID. Cum non tam ex patria potestate , quam ex paterna piet ite nascatur haec obligutio. d. l. s. S. II. Imo & secundo nu-hentibus ejusdem quantitatis dotem dare cogitur, quantae fuit superior, ni- fi casu sertunae hilius decreverint. Auto. sed quamdis C. d. Rei G. Oct.Si pater inops huic officio parere nequeat, aut alia magna & probabilis causa illud exigat, nUtris est dotem constituere. l. Est. C. d. Dot. triam. I. I . C. d. s. D. Fratris denique aliquando quoque est sororem Sermanam aut consanguineam, non uterinam , dotare, ii ipli nihiI sit unde conditionem sibi pollit aliter conciliare. sti . l. ia. S. I m. d. VIII. DitHic tamen inter fingularia Dotis Constituendae, illud chin, VINNio non reseremus, quod si data sit a matre vel sorore, aliisve pietate productis personis. dum sese putarent ad id obligatas, cum non essent, repeti non possit. ex L 3 a. s. a. d. Comi iudeb. cum ex ea tantum id liceat colligere.
quod ubi pietas inducit praesumtionem, quod ex assem sponte quis aliquid daturus fuisset, cesset istius condictio. aro 1 33. d. R. I. Quam sententiam confirmant alii quoque in aliis rebus praesuuiptae pietatis effectus, quos deprehendere est in 1 3 - l. IJ V l. I. O. 13. C. d. Atio . Gis. ali-bique passim. Meliori jure cum BRONE RORs Tio 3. Iutis. Io. hic reseremus . causam dotis. & mulierem simul, adeo esse favorabilem, ut siquis dotem generaliter tantum, sine designatione quantitatis aut certae rei , promiserit, teneatur nihilominus efficaciter ad dotem , pro modo facultatum marum , & dignitate mariti mulierisque statuendana , sive pater puellae sit, sive quilibet extraneus. L co: L 6 . s. q. J. d. I. D. l. 3. C. d. D t. pro n. Mulier vero si ipsa dotem generaliter promiserit, pronussio nulli est momenti l. I. C. d. Dot prom. Ratio disterentiae est, quod, cum mulier ipsa dotem promittit, sua refert nullam, vel minimam dotem esse in obligatione. ut omnia reliqua bona sibi propria habeat; debetque maritus sibi suaeque negligentiae imputare, quod non contraxit cautius. Sed quando alius pro muliere dotem incertum promittit, essicaciter tenetur, quia non statum mariti . sed multo magis mulieris intereit . dotem urbitrio viri boni triari, ne mulier fiat indotata, A forae a viro expellatur, distrahaturque matrimonium, ut est in I. um Q ad Sen. Vel d. qua lege etiam ideo Senatusconsulti Vellejani remedium cessare iubet Jultinianus . si ab extranea dos fuerit pronaissa. Deficiente autem patre , Curatoris erat dotem definire, aut si defecisset curator, Tutoris legithni , live generalis, sive ad hanc rem dati L. 61. d. I. D. in qua lege non inepte quidam viri docti legendum censent,
234쪽
sent flete generalis tutor, pro sive Leueralis curator. Ad dictionem enim
dotis requisitam suis te tutoris sexus, sive legitimi, auctoritatem apparet ex UI. P I A No ' m. tit. II. g. 2 o. - EX lege Julia tutor datur a Praetore si Urbis, ei mulieri virginive, quam ex hac ipsa lege nubere oportet, adu dotem dicendam, si legitimum tutorem non habeat. Dotis autem constitutio adeo debet esse spontanea, ut si metu pr missa sit, nulla ex ea promissione nascatur obligatio . verum lit ipso jure nulla. l. 2 i. g. 3. Ouod met. c. quod else singulare satis totus titulus arguiti His adde, quod si pactum aliquod a patre vel avo mulieris, dationi dotis axjectum fuerit, illud prosit nepti, aut filiae ad agendum, & dotem cons quendam, idque contra communia Juris praecepta l. 23. S. vlt. d. R. s. l. 38. S. I . d. V. O. l. II. d. O.. & ad . S. I S. D . d. I in L 'i'. Favore siquidem nuptiarum ad hoc decurrendum est, ut ait Paulus in L
SPONsALio Rure effectus varii fuerunt pro variis Juris Romani temporibus. Jure veteri nimirum cum sponsalia stipulationibus & sponsi
nibus fieri solerent, civilem producebant obligationem , unde nascebatur actio ex spolist, contra eum ramue, per quem quamve factum esset, qu minus nuptiae sequerentur, ad id quod intererat: ut refert GELLIus lib.
. c. g. ex Servio Sulpicio & Neratio. Cujus rei exemplum videre est apud Plutarchum in vita Catonis Uticensis. quem tradit vix a se impetrasse, quominus Lepidam in jus vocaret, quod, inim ipsi esset desponsata, postea tamen Metello Scipioni nupsisset. Quo jure, tempore quoque Pandectarum, usus videtur Populus Rom. increbescente licet repudiorum licentia. Datamenim ex sponsalibus aliquam tunc temporis quoque actionem , satis probiit praescripta repudii formula, Conditione tua non utor, qua uti necesse fuisse nos docet GA Jus iu l. a. D. d. Divorti V rep. & praeterea, cui bono illa futurarum nuptiarum mentio se repromissio, qua Sponsalia solebant contrahi ' His adde l. a. C. d. Rep. qua Valerianus, qui non ita multo post mediae Jurisprudentiae tempus imperitavit, non aliter mulieri a sponsalibus
235쪽
recedendi licentiam concedit . quam quia ipsius spis Ius , triennium sponte
Peregrinatus, liberat. Verum quia plerumque dissicilis est ejus, quod inte et , probatio, L vj. d. I rat. stip. introducta est, tempore demum Codicis, certa repudii multa, ad cujus intelligentiam, quid arrhae, quid spontalitiae largitates fuerint, . paucis inlpiciamuS. Cum scilicet utrimque pluberent propositae conditiones, contractique inter utramque partem ellent sponsalia , arritis quaedam intervenire solebant,
quae a sponso sponsae dabantur, in testimonium & quali pignus, de futuris inter eos nuptiis , iactae sponsionis. t. t. C. d. Spons. Or arrhis sponsalitiis, quo
nomine plerumque annulus dari solebat. ure. l. 36. S. I. d. Don. iis. v. bra. Unde illud JuvENALIS sit. 6. U. et T.
si Et digito pignus fortasse dedisti.
Donationes quoque saepe a sponso in sponsam celebrabantur, nec non aliquando , rarius licet, a sponsa in sponsum, quae spolifalitae largitates dic halitur , & unte utiptius quoque donationes. tit. C. d. Dou. nt. III t. diae ex constitiitione Coni tantini intelligi coeperunt, tacitam in se habere conditionem luturarum nuptiarum. LiC eod.
Si igitul spontus repudio causam culpa sua dederit, primusve a pactione recesserit, arrharum amistione: si sponsa, earundem in duplum restitutione mulchatur. I. Pev. C. d. Spons . Intervenientibus a tem sponsalitiis largitati-hus , li per eum eam ue , qui quaeve accepit, steterit quominus sequantur nuptiae . illi qui dedit, datur condictio ob causam dati causa non secuta. l. V. C. eod. lin vero per eum eamve, qui quaeve donavit, non solum don ti est retentio, verum & promisti exactio. d. l. Moriente vero alterutro .
aut solutis sine alterutrius culpa sponsalibus . cum utrimque data reddi vel repeti deberent, usuvenit distinctio mulieribus utilissima. Quod nempe, si quidem sponsa donaverit, omnimodo, & integri quod donatum est, indistin te tam ipsi quam ipsius heredibus, sit repetitio. At si sponsus, tum non aliter ipsi, heredibusve ejus, totius repetendi ius est, quam si osculum non intercellit: interveniente vero osculo, partem tantum dimidiam repetere ipsi licet. l. I S. C. eod. Tanquam ille, qui osculum accepit, quasi maritus sit, aut certe plus quam sponsus. Nec immerito sane mulieribus hoc indultum est, quae dum spe futuri conjugii. solitae suae 'verecundiae tantillum termianos egressae sunt, videntur aliquid sibi . in delibati pudoris praemium, lucrari debere. Ne cui vero mirum id videatur, animadvertendum, apud uri rutae ant. Tom. II. Ff R
236쪽
. Romanos non adeo tequens fuisse osculum, ac nunc in plerisque Europae nostrae regionibus esse videmus. Siquidem apud eos solis cognatis licebat cohnatas sibi mulieres osculo salutare, ut testatur PLUTA Rc Ilus in Ouas . Romam Videbaturque adeo sponsus praescriptos extraneis fines, jam transiliisse, & quamdam quasi cognationem, contraxisse. Hic vero per osculum, non ea tantum intelligimus, quae pr8prie oscula dicuntur, quaeque religio ius, SERvius: ossciorum esse dicit, DONAT us in D v. Ter. Verum etiam suavia, quae Voluptatis ille , llic libidinum & amorum dicit, cum & in eo eadem, imo & praegnantior multo sit ratio: nec debeamus Constantiniani aevi stylum ita cxaclum reputare, ejusque verba ad Latinae linguae purioris proprietatem ita exigere, ut ex eo, quod oscilli voce usus est, alia cense mus exclusa. Videtur tamen aliter s entire ANT. Ilo TONAN Nus, quem vide in libro de Vet. Rit. Nupt. cap. A LIlla autem repudii multa, quam supra retulimus, in muliere tune cestat , ubi post contra ha sponsalia, in biennium usque nuptias eXequi si persedit sponsus : ipsi enim impune tunc licet alii sese adjungere. l. 2. C. de S us. nihil enim fraudis videtur ab illa committi, quae nuptias maturando , vota sua diutius eludi passia non est. Huc praeterea varia reseri i possent, quae nuptis quoque competunt privilegia, cum in multis sponsa pro uxore habeatur. I. S. C. d. Bon. qti. lib. veluti quod in repetenda . missu repudio , a sponso, dote, eodem ut tur privilegio, quo nupta. 1 I . S. I. d. Reb. αuth. jud. etiam, ut videtur, cum tacita hypotheca jure recentiori actioni Ret Uxoriae addita, arg. l. I S. De Deinde quod fundus, a sponsa in dotem futuram datus, non magis
alienari possit, quam qui vere dotalis est. l. o. d. Fundo At. Quod in spo Lam adulterium cadat, adeoque & accusatio illa singularis ex lege Julia. l. 33. s. 3. ad L Iul. d. adult. Aliaque, quae cum locum sibi magis proprium in sequentibus metura sint, fusius ibi explicabuntur. ---let - - -
A N TE 2uAM autem longius progrediamur, paucis dicendum est quod& supra omisimus de alio mulierum privilegio, quod in constituit ne matrimonii maxime debet considerari . donatione scilicet propter nuptias.
237쪽
aa Cum enim dominium dotis ad maritum transiret I. I. s. I. I. I 3. s. 2. d. Fumi dot. pr. IV. suib. alitat. lic. & mulieri metuendum esset, ne dolo vel negligentia mariti, ipsi nihil superesset, unde eam soluto matrimonio posset coiit equi; Romanis Imperatoribus , post translatam demum Constantino polini Imperii ledem, vitum fuit, aliquid etiam a parte mariti in medium afferri, quo mulieri l ecurior & tutior redderetur dotis repetitio. Illud primo vocatum fuit Donatio ante retinias. S. 3. In . d. Donat. videturque initium . .& nomen circa tempora Theodosii Junioris, & Valentiani III. accepit Ie. ut patet ex I. 8. s. q. d. Repud. Cum autem post Contractum matrimonium nec inchoari, nec augeri posset, Justinus, ac plenius deinde Justinianus, non
augeri tantum, aucta nimirum dote, verum etiam constitui poli contrac- . tum matrimonium , adeoque non amplius ante nuptias, verum propter nuptias dici, non permiserunt modo, verum etiam jusserunt, donationemque illam ad amussim doti ita respondere, ut, ea aucta illam quoque pari quantitate augeri necessh esset. S. S. I. d. Donat. l. ult. C. d. Douat. aut uult. D. S . c. I. Effectus autem illius donationis non is fuit, ut dominium ipsius ita ad uxorem transiret, ut dotis ad virum ; verum ut mulier in rebus ita donabis jus tantum specialis hypothecae, in securitatem dotis suae, consequeretur. NOD. co. c. I. l. a P. C. d. . ur. St. adeoque ut alienari, aut alteri pignori dari, sine vitio furti, non possent. l. 66. d. Fur Hic tandem in transitu animadvertamus, nec dotem, adeoque nec d nationem propter nuptias, ad essentiam matrimonii facere. se Sine dote, imis quit J V s T IN I A N U s I. ult. C. d. don. - t. nuptiae poliunt c
se lebrari. o Nec aliter veteres Jurisconsulti. qui nuptias solo consensu fimri scripserunt. l. 3 o. d. R. I. Imo & sapientissimus ille Athenientam imgislator Solon, ex cujus legibus pleraque civitate Romana donata fuisse comitat, omnes dotes a Repubi sua exulare jussit, ut auctor est P LuTA Rc Rus
238쪽
IN eo Jure, quod constante matrimonio mulieribus competit . maxima est inter Jus Vetus & Novum disterentia. De illo prius dicemus. Licet enim ex eorum sit numero , quae Justinianus antiquas fabulis dicit, tamen cum usunt non mediocrem in variis Juris Novi locis intelligendis praestet, operae pretium videtur , diligenter illud persequi.
Ac primo quidem mulieres olim in maritorum erant potestate . ac veluti dominio, non idcus ac si fisaeiamilias ipsis fuissent. Solebant enim in
Tirorum manum convenire. Conventionem autem in manum Capitis iii iste Diminutionem, inter minimas relatam, in omnibusque adoptioni, silve arrogationi similem , testatur ULPIANus in fragmentis tit. II. - Minima ,, capitis diminutio est, per quam , & civitate & libertate salva, i attisse duntaxat hominis mutatur et quod fit adoptione, & in manum conventio-- ne. - Ηinc BOETHIUs ad Topica Ciceronis, se Fit mulieri, tu tiit, . status permutatio, & erat capite diminuta, quae viri convenisset in ma-- num. - &TACITUS siniat cum eXire e patrio jure dicat, quae in manum Iniminis coheuiret, paulo inserius subicit, latam legem, qua Flaminica Dialis sacrorum causa in potestate diri ellet, caetera promiscuo sceminarum jure ageret. Unde apparet, in manum com uire, e , essie in Tiri potestate, esse unum & idem. Solitam autem intervenire conventionem in manum, clarius ex singularum matrimonii specierum enumeratione apparebit. Tres illas fuisse, Confarreationem, Coenationena, &Usum, sive Usucapionem , . tradit SE R VI U sad tuae. I. Georg. quem hac in parte ureret, sequi lubet is Tribus, is inquit, modis apud veteres nuptiae fiebant. Farre, cum per Pontificem ,, Mo. & Dialem Flaminem, per fruges & motum salsam conjungebam is tur: unde Confainutis appellatur. - Ηaec matrimonii species videtur sere a primo urbis ortu instituta, omnibus peraeque nuptiis intervenisse. E enim uXorem olim ducere, nisi sacrificiis peractis . non licuit. In sacrificiis autem veteres Romani liae adhibere ex instituto Numae adigebantur, a quo proh
239쪽
canit Ovinius I. F. i. pio farre peragi necelle erat sacrificiorum solennium munia et adeoque in omnibus matrimoniis adhibebatur Confarreatio; licet deinceps ad solas majoris momenti nuptias, maxime a Pontificibus M. Iiisve sacris personis contractas , videatur restricta, propter easdem scilicet rationes, quibus postea ab ulu paulatim coepit recedere, coerimoniae nimirum difficultates, quae consulto vitarentur, ut ait TACIT Us g. Annal ut &quod posteriorum temporum licentia, Lalie conjugii sanctitati ferehidae erat
impar. In ea autem matrimonii specie, conventionem in manum facta in t shitur U L P i A N U s sit. v. si Farre, inquit, convenitur in manum
is certis verbis & testibus decem presentibus &c. - & Tacitus loco supra a nobis de Flaminica Diali allato. Pergit SERvius. . Coemptione, cum illa in filiae locum, maritus se in patris veniebat, ut sit quis prior fuisset mortuus, locum hereditatis ju-- stum iaceret. si Cujus ritum idem ita tradit ad lib. g. uitae si Coem se tio est ubi libra atque aes adhibetur, & mulier atque vir inter se quasiis emptionem iaciunt. Coemptione autem ficta mulier in potestatem viriis cedit, atque ita lustinet conditionem liberae servitutis. si Satis illa testantur mulierem tunc vel maxime in manum viri convenisse. Qitibus adde CICERO N EM pro Flacco. is Convenerat in manum , hQmt: nunc audio is sed quaero utrum usu, an coemptione' is Nec mirum si Romani emptionem in nuptiis introduxere, ut mulier in manum & familiam mariti trans-firet, cum efficacissimum transferendi domjnii modum . emptionem semper . arbitrati, eam adjecerint terisque legis actionibus, ut Adoptioni. G E L L. lib. s. c. I v. l. tat. C. in Ad t. SUETON. in Aue. c. 6 . Emancipationi. s. c. I. St. moae peti P . sol. Testamenti quoque nuncupationi, seu familiae mancipationi. S. I. I. d. Tes. oriae Unde illud Ho R A T II. 2. Epist. a.
is Si proprium est, quod quis libra mercatur & aere. v (denique S E Ruius contrahebatur matrimonium, II annotino cum viro , licet sile legibus fuisset. Sive legibus, inquit, id est , ubi
omistis confarreationis, & coemptionis solennitatibus, aliquis uxorem sibi, non Jure Quiritium, assumebat, sed Jure tantum naturali. Jultum in eam
240쪽
dominium non consequebatur, sed eam tantum habebat in bonis. V L p. 'ag. tit. i. b. et . id eli, nihil ipsi in eam, praeter utendi jus, competebat. Ilaec eth quam ULPIANus in L i 3. ad L. Al. d. adult, tali conuxorem vocat, quod exacte ret pondet m sine legibus Servii. Uxor tamen dicebatur, sed non filaterfamilias . teste Cic ERONE in Topicis: is Uxo-- ris, inquit, duae sunt formae. Una matrumfam. hae sunt quae in manum
is convenerunt: altera earum, quae tantum usu uxores habentur. A De hoagenere uxorum, quae t cilicet usu habitae , nondum captae erant, plura nobis intra dicenda sunt, ubi de Jure novo agemus: tum quia jure veteri illud minus frequentatum videtur suille: tum quod Jure novo aliud uxorum genus non fuerit in usu receptum. De iis autem uxoribus quaeritur, utrum poli annum convenirent in manum: quod nobis videtur affirmandum. Quorsum enim . quaeso, de usurpatione annui uxorum usus lege cautum fuisset. ut testatur G E L L i u s lib. 3. c. a. si non ejusmodi usu aliquid viro, praeter nudum matrimonii nomen, accessisset y nam ad uxoris inane & simplex consortium consequendum, annum expectari nihil attinebat, quod mero consensu nitatuaque voluntate protinus conjuges consequebantur, ut recte animadvertit no iter B Risso Nius in libro suo de Ait. Nupt. At quid argumentis est optas, ubi ipsi tunc temporis auctores loquuntur' Nonne Cicero in loco orationis pro Flacco jamjam a nobis laudato, satis testatur, usu convenire mulierem in manum, ubi quaerit utrum Valeria convenerit in manum usu, an coemptione' Quo autem spatio temporis fieret illa usucapio, satis ape te docet Servius hoc nostro loco, & praeterea Gellius d. l. Quorum ille post annum fieri , ab injulta, justam uxorem docet: hic vero usucaptam a viro uXorem eam esse, quae a marito fuerat per annum , absque interriiptione possessit; usurpari a tem illam, sive pollessionem ejus interrumpi , si in trinoctium a viro abesset: quo, ut videtur, remedio trinoctii scilicet Dentia. utebantur mulieres , quae in viri manum nolebant convenire. Annuum autem hoc tempus satis Juris veteris constitutioni erat consentaneum Res enim omnes, nisi in Jure celsae vel mancipatae essent, annali tandem possessione, eaque continua, pleno jure, sive jure Quiritium, acquirebantur, secundum illud XII Tab. Innuus tisus es. Unde & illud Ilo RAT ii, et. Dis. a. - Qiraedam , si credis Consultis, mancipat Usus.
In hanc sententiam , quod usu annuo mulier in manum convenerit.