장음표시 사용
331쪽
facile qui solit libenter eiusmodi praebere,quae .
nos cupimus,breuius luebit agere G simplicius, ostensu fiucia ex amicitia nostra, aut illius moribu/:quae siducia ualet etiam ap*d leuiter amicos, ut prie nobis feram M magnam beneuolmua, caequa oritur eiusmodi fiducia. Nam iud gnatur se penumero amici, magnu er ambitiosis precibus aliquid ab se amicos colend. re: Iusticantur eniim illos no satis amare, aut confidere amori mutuo. Quod si in rebus boue'simis attιngendum, cur petus, er cur ab illo: quanto id magri lucrendum est in re media in qua erit adhibenda cura paulo maior. Sed id quos ex personid temperaudu est,
eius ad quem scribitur,cr qui scribit quippe si sit
pater, aut stater, aut charisimus, aut qui debet, aut qui ρmpersolet, nihil opus est magno uerborum ambitu,tusi res sint mutatae.ut duriora et diffciuora tempora, iactura rei familiars,te factsi minus amabilem,aut quid tale. Discipulus incunctanter petit 4 magistro , quae sunt institutionis: priuatus a magistratu,quae iurμ aut aequitatis: dodius a potente uel principe, alimenta ocij uterdorij. Nam si ab his non petat, qui dabunt sartores ne cr rhedarijs tum quod doctus adiuuat princiopem bonis monitu, prιnceps docta fauore ac pecunia, utere; qua re plurimum ualet. Sin alieni
332쪽
dignim sis,qui impetres. Exte,quonia amicus,dutquhiuntasti semper,aut ad ilium maluisti accurarere,quam ad alium quemus cui mauis,uel quod totum ames,uel ob eius probitatem, debere hoc tantum beneficium,quam ulli alteri uel quod plurimum ei debes,ideo plus uelis debere quod est ingenui sicut cicero ait) animi.aut quonii debeo re omnia graue est, malle te botiis debere, quam indignis:ita enim fit leuius. aut si in eum tua ulla extant benesicis euiter admones, Cr parce, cistra exprobrationem: clara quantum te deuincie quantum habiturus sis semper gratiam, quo*niodo obstruaturus semper tempus,ut remunereri ,si qua posis. non solere te ingratum esse, uel minimis beneficijs,aut olfc z. quanto minus futurum in hoc tanto,aut tali tempore. Nam petemtis gratitudo uehementer elicit dantis benignitu tem. Si cui opus fuerit habet ea quae sunt in persiona. timus propter genus,propter patria,pro pter communionem studioru, propter magistratum,propter amicos, propter ininicos, praestrutina communes. hoc Ferogare, quo eget,ut comuranium inimicoru audacium compescat, ercalarunias retundat,quod est telum acerrimum,animo
praesertim allecto. Tum ex causa,te hoc petere in alimenta studiorum,liberorum, coniugis, aut ammici pauperis. Ex illo,nse te liberalitatem eius,
333쪽
illum scire quid sit studere, quot rebim fit opus: .ut quid fit familium sustinere, ideo didicisbe miseris succ*rrere,non ignarum mali.Denissinio
hilsit in nobis dignum, ob quod petamus: illum certe esse dignum,qui det.hoc ei fore pium,honoriscum, laudabile , hoc semperstuduisse, in hoς subisbe tot labores, parasse tot opes, ut plurimis
prodesset. Et haec dicentur ambitiosio reuerenate graui contracte,lato fusius ex hilari .sic tamen, ut ne nimi*m mseriam nostrum uideamur velle ostentare,Cr q si clamare,dignos esse normi stricordia, ut existimemur imbecille nimis disque impotenter strre nostras res aleras: sed obsniti er reluctari, quantum possumus, premi taumen interdum ab illis atque urgeri. sic ςnim nautura stri,ut minus infereamur eorum,quos ab ecere se in aduersitate cernimus, et nimis lumentari uam fortunam, tanquam rem indigni, imum
patiuntur: ita semper honestiores sunt pro alio Iachom quam pro nobi3 ipsis, nisi forte in si nobis precamur. De epistolis commendatitiis. Pro alio quum petimus,si argumentum estsi mile superioribus, ad eundem stre modum tra T 4 ctatur,
334쪽
ctatur,quo docuimus. commendationis uesi Leo sunt praecepta:Primum ommu,ut dignum ostenα
damu3 hunc esse illius gratia cr fauore dignus'
vel ex commendato,uel ex nobis qui commentiamus,uel ex eo ad quem scribimus. Ex commendato, si demons ramus in eo esse aliquid, propter
quod mereatur diligi percurrendum per eatqvn in persona poli:nempe genus,quia nobilis*dα trium,quia Romanus:ingenium,quid Dium,a; cutim, Graecus, Latinu3, Musicus, Philosophus, Theologus,uir prudens, et multis in negotys versam:aminum, quia probus, modestim, moder tus, Cr cum primis gratus, si quid ei benefeceris. tum corpuε, quod agilis, celer, formosius, roburastus. Iam externa, quod praediatus, pecunio usi gratiosius apud regem,apud multitudinem, magistratus. Et accommodan da sunt haec morsur,disque usiu illius. delectatur cognitione veteris mera moris,hic est eius peritisimu3.cturitate generis, hic est nobilisitudio armorum, βrtis, robustus,
exercitatus. sic nonnunqua commendatur nugam tor nugatori, aliator alautori, comessator coamessator compotor compotori.habet multos d.
gros,hic agricola componit, hic optimus librari in eget ministro,ad munim bis diligens cr fidelis, ex is quisemper illum dilexi admiratus est, παpetiuit.natura enim diligimas illos,a quibus amo' re furias
335쪽
DE CONICRIB. EPIs T. rectumus prouocati. solent illa addi talem esse,ut f propius cognouerit it nobis habiturus gratia,
quod talem sibι hominem conciliauimus: non venreri nos,ne mendaces in huius laudibui deprehendamur, neue incutiant nobis aliena peccata pu*dorem cautos nos esse in laudundo,no consueuisesens tales comendare. ecquid poeniteat eorum, quos ua commendatione esset complexus multo minus huius, quiu er hunc omnes superaturum. aut non esse bunc huius aut illiu fimilem:commodati quidum, sed commendatione indigni finit: in
illo cepisse nos documentum, quales demum continendari conueniat. Ad eundem modum alia oranamenta,quae unusquisq; dato exemplo excogitare bi poterit,ufius quos ipse plurima siuggeret.
Ex nostra parte, si nos ille amat, cui scribimus, nec ficte. fusciet aperire,illum cuius crasu Iaboarinus,charum nobis esse :σidiim negotium magnae curae. Exponitur spe amorta causu,tum ut ille facilius hoc credat:uelut intercedere uelim hostilium,inultu ultro et citro beneficia uel ollicia, astectum a nobis benefici' gratifimum se praebuistinos eo uti familiariter,copluribu3 locis proafuisse. nonnunquam ut eisdem de rebus ab illo dialigatur, er suum iudicium adiungat nostro,praeo fertim si quid ille nobis in iudicando tribuit :s missis, a remus testimonium eius, cui magnami T 3 ire
336쪽
IO. LUDOVI cI VI vissile fidem habet. charus est nobis de eloquentis de ingenio: quod isse,si quid me credis pqbei
hoc censire, habet in numerato. Iitem Latinas iuxta Cr Graecas nouit, ut neminem ut ut Erat
sinus aut Budaeus, quem posit huic anteponere, qui etiam constrreriolent ita quos inferi:in hoς homine intelligamiquantum me ames,quanti me factas: da quaeso operam, ut bis quam primu quam maximas mihi pro comendatione hac gratias agati habeate : cave credas hanc esbe ex uul garibus commendationibusinon ut alium quemanis tibi commendo hunc d ut ex me genitu comt endarem deos er inm ipsinu manu hoc epistola exaraui, quod facere consueui rarim. omnes, quibus tecum'negotium suturam,ad me accurrunt, quodsciant quanta inter nos beneuolentia intercedat,aut quanti ego resecim,uel tu me usticantur plurimu me apud te vasere, quod ego eos credere facile patiorriet ne hunc errorem eximam,qui est mihi gratifimus atque honorificentissmus, nemini epistolas commendatilius negare possum, petenti ad te. Habent principes er postentes uiri signa suaedam inter se, quibus dignoasiunt, quam uere Cr ex animo commendet, qui scribit.nam saepe comendationes dantur impora unis precιbus non amicitiae,aut dignitati per os naemec licet interdum recusarciundesunt illa,Rogat
337쪽
DE CONscRI'. EPIST.gatus rogo: Afficio te molestia, quoniam abctus ipse priori.tu quid facto fit opim,uiderm. multum huic homini debes, qui sic cupit tibi esse commendatus,ut odio me enecarit, donec id extunderet.
tanti scilicet te aestimat, quum ego diu repugnauris.haec signa epistolaria,σ Graecis olim Cr Latinis hominibus fuerat in usu. Graeci omγθυμ a Poenominabant, sicut est apud Gregorium magnum, cicerone etiam ad Quint. Valeorium libro decimotertio. Adjcitur no raro comminendatio rei potius quam hominis,ut quod habeat negotiu iustum,pium, illi cui comendatur mactgnificum, gloriosum, plurimis utili, reipublicae salutare ac necessuriu:nos magis laborare in hoc, illius ad quem scribimus cura, quam eius quem commendemus :fore eam rem illi honorificis,aut fructuosum: eo beneficio ingentem ipsit fauorem ac beneuoleum uel utilitatem parari,aut ipsi eisdem,aut ijs quibus optime cupiat, nempe liberis, propinquis, affinib. ciuibus. Declarabimus quid posit is que comendamus, uo loco efficere, quid solea quid eius parties aut propinqui, quid alij
eiusdem ordinis aut nationis. Si nos uinim illi cui scribimus charisimi aut non leuis momenti,nea quaquam opus est prolixa epistola,CT accurat breuesquidi uelut codicilli,et tutiqua testscatio
iudicij dc uo tutis nostrae fuscerint, Sinsecus,
338쪽
goo Io. LUDOVICI VIVis paulo pluribus erit disserendum, et preces adde dx er promisio reponendi benefici , quum omposicat. Exempla comendatitiarum fiunt apud cisceronem Cr Plinium creberrima. De rebus eius ad quem scribimus. In alterius rebus sic siemper scribendum,ut via deantur nobis curae ele. Sι tantummodo narras, nullo ad eam rem apparatu uel arte opim fuerit: simpliciter id pote, expedιri. Sin laudas, uerilia militer id facito: ea Iaudato, quae sint illi tana quam stimulus ad uirtutem. Nam inuenire est ingenia non ulla,quae laude ad praeclara opera iniscitantur.istis adhιberi laudem expediet: ut strue equum plus pinguescere, si plana manu dorsum Er clunes eius demulceu,quam pabula. sunt contra alij,qui accepta laude,uelut mercede, ab operure desistunt: illis proderit laudatio, his castigatio vel reprehensio. Sed quum rem illi charum laudamus,licebit nobu esse benignioribus, si tamen ea res existimationi nostrae nocitura non est,nec laudatae rei,ut silio uel amico. Fabellae, aut gestae rei narratio,viuitate condietur,ut multum absit a cothurno et figuris historicis. repet leui lapsu, ut
placidus riuulvi:non rapietur,ut torrens: nec intonabit classicum,etiamsi bella restrat. Quid in
339쪽
DE CONsCRIB. EPIsn soliocis sequendum, docuit Cicero libro de Oratorei. Cr de Oscijs i. Est π caput apud Quintiliaς num de risu,ttem apud eundem Cicerone in lιbris de Oratore. Debet dιocis abesse omnis sturrilistas, ne fordidi sint Cr putidi.procacita3 etiam Crpetulantia,ne viruletia fit magis quam iocus,neum inferum ex calamitosium simus dicaces, neue in probum ex grauem uirum . nihilist fuci ius, quam in quemvis dicta dicere: sita id non ist coristati hominis, er educati ingenue. Debent ergo adesse iocis, elegantis,urbanitus,acumen er facetis:in quιbus est sedes risum. nam in alijs admirautio potius est, aut delictatio.Longa res est, simgulis horum praecipere, ex hoc loco, quum eana rem neget ocero arte tradi posse, quod plane irati est; quippe tametsi paratur nonnιhil uel exeracιtatione ,uel lictione, tamen maxima pars naturae e*munus. idcirco cognoscat sie quisq;: Crsii ad id non est natus,ne tentet quidem: sequitur enim necessari),ut ipse iis ridiculussa nocti it tua Qua de causa Demosthenes,ciιi putant negatum , se hanc fucultatem, nunquam quod iocum uideri Medet orationib finis admiscuit. Et ix suceti s uniaqιue breues, quae an uerbo uno, vel duobus, ceria
paucis sunt fide,quae dictu nuncupamu3: aliis furas in narratione, atque explicatione rei iustiam. Illudprim genvia paucis inussigitur, nisi
340쪽
, ingenio. Unde uetus illud, Perdidi dictunt; puto,non intellexit posterius istud imperitis auis ribus aptius est. Sunt qui locu nec dicere possint; nec ferre. Et quoniam uel uperbia humani ingeniburi generositate nemo facile fert nouum superiorem haes omnes epistolae,praeceptoris,admonitoria, consultoria, adhortatoria, castigatoris, obiurgatoria, tanquam ex alto loquuntur. tilioeonsiderandum accurate qui scribat, cui,
rcisi receptim superior,nihil necesseria erit pramolitis,aut dulcoratio:tanquam A senem et prudens admoneat puerum,aut praeceptor discipula castiget,uel etiam obiurget: uel pater filium, vetfrater natu maior fratrem minore, uel pusillunt tutor,vel princeps siubditos, aut priuatos magia stratus, modo superior. Num obiurgari popula Romanum a censere licebit, a Quaestore aut Aedile nescio an liceret. Sed fit stiter dum publici bo ni gratia, ut est ualidisimus praetextus.Sin uerbpar admoneat purem,uel uperiore inferiori vel par aut instrior in unu resuperiorem in si ueteontra:quemadmodu senex probu3 iuuenem tioubilem,aut locupletem uel doctus Theologus indoctum Episcopum,hic lenimentis opus erit. Considerandum ergo,ut dixi,qui scribat. unde sumuntur lenimentamon essee mirandum si beneMet tot annos Mersatus in ea re de qua agitur admoneat iuuenem: