장음표시 사용
831쪽
DE A EL. NEAP. LIB. II. 8r3Iud, Neapolitanum legatum crebras ab AI-phonso literas accipere , quas cum senatu Veneto, reliquisque legatis communicaret.
Haec ego resciveram, ut dixi, cum ab aliis, . tum ab ipsis legatorum famulis: nec enim ulli sumptui aut labori in eo parcebam,&adeo nihil me latebat , ut etiam quid initio fi propositum, & quousq; facta essct progrensio scirc m. Accidit autem istud prius, quam Florentia rex discederet. Cum ergo scirem iacta quaedam esse fundamenta foederis, no putabam esse dissimul adum amplius, ideoque illis respondebam, quandoquidem adeo simulate mecum agerent, Earcelle quae
eum ipsis colloqui vellem. Primum, non stare per regem , quominus firma sit ipsis
nobiscum amicitia. deinde, me paratum es se, causa regis, satisfacere desiderio Ducis,& respondere iis, quae salso ad ipsum & inuidiose delata sint: mihi videri ex ipsius v suac dignitate fore, si in fide ac amicitia permaneat: eXtare quaedam eius erga regem ossicia atque merita, non debere committere, Ut rorum memoria atque gratia depereat: Galliae regum perpetuum esse morem,
ut ne sint ingrati: & regem agnoscere, qui bus ab eo sit affectus beneficiis, & suo tem rore parem esse relaturum gr tiam: nqu
832쪽
oportere idcirco ab amicitia discedere, si quid forte minus prude er a nostris dictum sit: esse animi generosi, contemnere quae vulgus hominum effutiat,& utriusque salutis interesse, ut ne qua fiat animorum disiu-ctio. Post haec rogabam, ut sui doloris causam,& quid ipsis in rege displiceret, libere
mihi dicerent,quo certiorem eum facerem.
Hoc enim ςquum esse magis, quam silentio tegere dolorem ,& repudiata satisfactione, velle inimicitiam exercere. Ibi tum illi iureiurando mihi confirmabant, Principem suum nihil eiusmodi cogitare, & magnam pretse serebant, quod ad eum modum essem locutus, admirationem. Ρostero die, cum in senatum eius rei causa venissem .reliquo sermone consecto dicebam, per illud foedus, quod & cum rege haberent, &quod cum eius parente fecissent, non licere ipsis quoquo modo nostiis aduersariis adesse, & regem simili conditione ipsis deuinctum teneri, multo minus etiam licere ipsis inite foedus hoc, de quo nunc frequens admodum rumor increbuisset : quod si faciant, discedere ipsos ab eo quod conuenisset, Muiolare pacta. Cum ad hunc modum verba fecissem , ex concilio dimittunt, paulo post reuocat.Incipit dux: Non oportere iis, quae
833쪽
t quae vulgo dicantur babere fidem esse esuitatem liberam, neque loquendi modum apud ipsos cuiquam praescribi. non esse ipsi rum consilii, aut voluntatis, inire foedus co-tra regem, nec ullam eius rei mentione hactenus audisse: sed potius & cu ipso, & cum Maximiliano Caesare, de Hispaniarum rege,' &cu Italiae principibus omnibus, velle foedus facere contra vim & tyrannidem Turci- eam: eius foederis socios, pro suis quem quo facultatibus debere pecimiam contribuere: qui recuset . eum & authoritate regis, qui exercitum habeat paratu, & ab ipsis etiam. oportere ad aequitatem & officium adduciti habere se in animo, di is dium istud &ossen-
sionem omnem componere: Eius pacis hasi esse conditiones , ut rex accepta mediocri pecuniae summa, discedat ab armis, neque bellum faciat Neapolitanis: eamque pecuniam se erogaturos ea lege, ut quaedam Α-puliae oppida & castella ipsas opp gnorarentur,ut Alphonsus permissu Romani Pontificis, acceptum regi ferat regnu Neapolitanum.& fidem .vineri leat, pr steti,stipedium annuum pedat, & ipsius pote stati tria oppida permittat. Haec illi tunc nobis deferebant, atq; utina rex non fuisset asper atiis.
Ad ea paucis respoudebam, non Etae mei
834쪽
gis PHIL. COMINAE Iossicii nec authori tatis , ea quae proposuiG sint acceptare: scripturum diligeter omnia regi simul orabam,ut ne nimium in constituendo foedere propetrarent, & ut dolorem suum mihi patefacerent, nec in eo quicqua, uti Mediolanenses legati fecissent, dissimularent. Tum illi aperte, dolere sibi dicebant, quod rex, cum- antea sem per prae se tulisset, moliri se bellum aduersus Neapol,
tanos tantum & Turcas, & cum ipsis quoue perliteras &nuncios idem confirmas
t, nunc& Romani Pontificis & Florentinorum oppida atque arces teneat, &:n his
quoque Pilas, &ad se rapiat quicquid ubique possit, α Turcam sinat uti pace. alterum, quod in eo reprehendat, esse,quod Aureliorum Dux, quem Asta rex reliquerit suspicandi & metuendi causas adferat Duci Mediolanen fi , atque eo magis, quod ipsius. milites ac familiares, emissis aliquot voci
bus non tenuem nec. obscuram alicuius fa
cinoris,de quo cogitensisignificatione praebeant:&licet vera sint ista, te tamen nihil esse moturos prius. quam a a ege mihi sit allatum responsum . Quae ab ipsis cognouissem, . e vestigio ad regem enunciabam : sed frigide & aliene nihil respondebatur. V bi vicerun onsilia sua esse patefacta, coeperunt .
835쪽
DE BEL. NEAP. LIB. II. giragere diligentius, & quotidie coueniebant. agod si hostes Viterbii restitissent, & regem intra fines ingredi prohibuissent , Veneti copias erant misturi Romam , ubi Ferdinandum regem putabant esse permansurum. Sed de illius abitu certiores facti, mutarunt prδpositum, atque interea Maximiliani & Hispaniae regis legati valde ipsos vrgebant, ut foedus decernerent nisi faciant,
profitebantur se, quod menses quatuor iam essent ibi morati, discessuros. Illi, cum persios legatos, qui in nostris erant castris, accepissent, regem sine ullo impedimeto pro gredi, & iam esse Neapoli, recitabant mihi quid haberent rei nouae. & hilaritatem ali quam simulabanr, sed arcem Neapolis nondum captam, & egregie munitam esse dicebant, idque ad eum modum quasi sperarenteam posse tolerare obsidionem. Ideoque Neapolitano legato permittebant, ut intra
urbem manus cogeret, easque Brundusium
mitteret. Sed quum ad exitum sere perducta esset ipsorum actio,certae fuerunt allatae literae de deditione arcis, ibi denuo iubent me accersiri, & in cubiculo Ducis, qui tum nonnihil aegrotabat, conuenerant circiter sexaginta. Dux initio suae orationis comemorabat quod acciderat, arcem Neapolis
836쪽
iam esse in potestate regis.Fingebat ille vultitum, neque videbatur moleste ferre, sed reliqui vehementissime cuiusdam tristitiae signa dabant omnes, & demisso capite, te ram intuebantur , & nullo ordine sedebant in inserioribus subselliis. Opinor equidem, quo tempore Romam nunciatum fuit de Hannibalis prope Cannas victoria, no fui;
sic maiorem senatus costernationem, quam fuit istorum. Nam praeter Ducem, ex ipsis
nemo quisquam mihi loquebatur, nemo respexit, quod maximopere mirabar. Vbi quod Neapoli gestum erat, erposuit, rosa bat,an quae ipsis per me rex promisisset, Ieruaturus esset 8 Confirmabam illi, ne quid
dubita ren ta simul, quae ad eam rem pertine 're videbantur, explicabam, &vt ipsis amplius satisfacere, omne studium ac operam
meam pollicebar, atq; ita discessi. Nondum illi perfecerant actione,& Maximiliani Caesaris legati , quod moram istam grauiter
ferret,a Dicionem parabant. Mediolani Dux etiam, quum ex conditionibus unam diu recusiasset, permisit tamen sui6 ut assentiretur. Eo facito, decreta fuit confoederatio. In te rim dum haec geruntur, regi nunclaueram,.
837쪽
DE BEL. NEAP. LIB. II. 8 Islata, vel ut Neapoli maneret aliquandiu atque ibi maiores peditum copias conduceret,& de re nummaria prouideret,& potissima eius regni loca praesidiis firmaret, eoq; facti, statim iter ingrederetur, dom um rediniturus, neque moram ullam interponeret, ne postea grauiori bello sit occurrendum,&cum omni multitudine hostium, qui nondum conuenissent, dimicandia. Aurelianorum etiam Duci, qui cum suis tantum comitibus ac familiaribus erat Astie, nuciabam, ut oppidum praesidio muniret: nam fore,ut hostes ipsum adoriantur. Ad haec Borboniae Ducem, quem Galliae per sitam absen tiam rex praesecerat, cobortabar, ut magna celeritate copias mitteret Astam,qui ab ho- se illam defenderent: eo amisso oppido, n
posse deinde regi subueniri: sed & Monse
ratensem viduam, nobis valde amicam, Sc ortiae multum infestat Dissis literis orabam, ut Aurelianorum Duci, cum opus illii essit, milite subministraret. propterea quod Asta deperdita, ipsius atque etiam Salasso rum ager Omnis , maximam esse:
838쪽
ERpsCTO & decreto scedere, qutui fuit sub noctem valde sero, postridie, paulo quam solebant citius, adessem eiubent. Cum assedissem, Dux incipit , secisse ipsos cum Pontifice Romano Redus, & cum Maximiliano Caesare,& cum Hispaniarum rege. & Mediolani Duce, tribus potissimum de causis: ut Rempublicam Christianam . ab immani rate Turcica defendant, ut Italia pace utatur, &ut singuli priuatim locum atq; dignitatem suam tueri possint, ad eamque rem auxilia inuicem
communicent. Monebant autem, ut ad regem ista perscriberem, erantque valde frequentes, ad centum & eo amplius, non tristes neque deiecti, ut nuper, cum de capta Neapolis arce mihi reserrent, sed alacres Merecti. Reuocatos enim ab ipsis, qui cum rege essent, suae ciuitatis legatos, dicebat,
iisque mandatum esse, ut celeriter redeant.
Iis rebus cognitis , valde angebar animo, propter
839쪽
DE BEL. NE A P. LIB. III. a Irpropter periculum regis, quod putarem eos iam paratas habere copias , praesertim Germanorum. Quod ii arcidi stet, regem prohibuissent reditu in Galliam. Erat mei propositi, non nimium progredi oratione: sed cum illi me suis verbis extimularent, dicebam, pridie eius diei atque etiam superioribus aliquot diebus, ad reῖem Omaia me scripsisse . qui responderit , ie R ex /rbe Roma & Mediolano de re tota L ahic cognoui se. Ibi coepetunt inmere spaccre Omnes,
ac vultu significabant, mirari se, quod dicerem ad regem me scripsisse. valde enim praecaeteris indulgent suspicionibus, Cc summo silentio consilia sua tegunt, & pet : spicionem aliquando comprehendunt homines: eaq; fait causa. quamobrem illud dicerem. Hoc quoque addebam , enunciasse me Aureliorum &Borboniae Duci ut Astam rebus omnibus necessariis munirent existimans hoc ipsum esse allaturum aliquam moram obsidioni. Nam si tam fuissent parati a rebus omnibus, quam iactabant, facile cepi sent oppidum. quod neque lium erat, neque
multis post mensibus fuit instructum. Ad haec ilii, se non oppugnandi legis,verum sui defendendi causa foedus hociniisse,&copias eunducere dicebant: non se posse ferre il-
840쪽
8 PHIL. COMINAE Ila verborum ludibria, finxisse regem, quasi
praeter Neapolitanum regnum nihil affectaret, ut eo commodius deinde bellum in. ferret in Turciam : nunc autem quid sit ipsius consilii, fatis apparere: hoc enim moli ri, ut & Mediolani Ducem, & Florentinam Rempubl. opprimat, & Ecclesiae Romanae possessiones inuadat. Tum ego,Galliarum reges ea semper fuisse religione, ut Ecclesiam non solum maximo suo labore atque periculo defenderint, verum etiam amplissimis facultatibus auxerint atque orna rint: hunc etiam assco non degenerare a suis maioribus, ut Ecclesiae sit daturus aliquid potius, quam adempturus : non hanc qile veram doloris causam , sed eo spectare ipsos quemadmodum & Italiam omnem perturbent, ac occasione ista suum imperium amplificent. Eum sermonem grauiter tulerui, ut postea cognoui. Qigam autem nihil finxerim, aut iracunde dixerim, vel
ex eo satis videri potest , quod Ferdinando . Alphon si filio, redimenda fuit ipsorum amicitia, oppignoratis aliquot Apuliae oppidis, quae ad hoc tempus tenent, ut ei cotrarios auxilia ferrent. Cum locutus ad eu m
dum discederem iussus ab illis, iterum assedi, atque ibi Dux rogabat, num pacis rationem