장음표시 사용
101쪽
tamen amica veritas , historiam eiusmodi labellam sapere judicamuS.i V. Rufinus eodem in opere injuria accusat Hi roymum abrasisse Hymnum trium puerorum e capite III. Danielis.
Idem dicendum est, dum objicit Rufinus, sublatam esse ab Hieronymo Historiam quoque
VI. Nullam injuriam intulit Hieronymus Versi ni LXX. Virorum, cum ipse in Latium transtulit Hebraica Volumina ut immerito conqueratur hanc ob causam Rufinus. VII. Etiam ex Rufini interpretatione in libro De Bened tionibus Iudae evincitur sequentia e ba a Iacobo morti proximo prolata referri non posse nisi ad Iesum Filium ariae, verum e stam in lege et Prophetis promissum et sunt:
102쪽
Optima Hermeneutices Sacrae regula illa Rufinit Eadem disersis in locis dioersa tamen in facti
specie prolata non eodem semρer sensu accipi possunt; nonnunquam enim in bonam nonnunquam in malam Partem Pronunciata in Meniun-
tumputa de venatoribus superius relatis Prop.VII. Arcti. Bibl. , de serpentibus, de tauris etci; ita ipse Iib. II De Benedictionibus XII. Patriarcharum. it. Unus tamen Semper est sensus in eodem loco Sacrae Scripturae, isque literatis e grammaticus quam propositionem pariter confirmant plurima Rufini loca desumpta ex citatis libri sis Bonodietionibus XII. Patriarcharum. iII. Proindeque idem vocabulum non potest eodem tempore, et loco, et modo loquendi plura significare contra quam regulam nil iaciunt verba illa Hi ronymi In perbis singulis Apocal seos multiplices lae ne intelligentiae; quem Hierono mum,
103쪽
tum quod perpetua cum Aquilejensibus consuetudine usus fuit, tum quod ibidem studiorum cum riculum consecit, cum bona pace illorum, qui de ejus patria adhuc certant, inter Aquileiae Patres
1V. Ex Scriptura tamen stantibus semper duabus superioribus propositionibus deduci possunt animadversiones accommodatae ad mores insommandos, unde merito a Gennadio commendatur Rufinus, quia etiam tali acto in citatis libris Bonedictionem Iacob prosecutus est.
Minime tamen ex hac Rufini interpretandi ratione probari potest Emmanuelis anti Systema quo contendit Scripturam totam non alio insensu stimi poss ac deber quam morali. VI. Reprobaudi vero sunt illi, qui sociandum alia verba Hieronymi Ad sensum uiarn incongrueaρtant Scriρturae testimonis, quasigrande sit, et non pitiosum docendi genuS, desera a re Sententias, et ad Oluntat m suam Scripturam
104쪽
Loca ex libris Novi Foederis a Patribus requenter desumpla optime probant nullam in eos libros quoad substantiam corruptionem irrepere potuisse; cui argumento vim maximam adjiciunt et permultae atrum Aquileiensium sententiae ex Sacro Codice depromptae.
Plurimae tamen variantes oriri potuerunt cum in Veteri tum in Novo Foedere ex inscientia, incuria ac temeritate eorum, qui Sacro Libros e scripserunt, quod jam extitisse tempore uo C
gnovit Rufinus, qui in illo Geneseos XLIX. 9. καὶ τῆ ελικι τὸν πωλον τῆς ον αυτου ubi Paulinus Nolanus verterat, Et ad cilicium ullum si nae loco, Et ad palmitem uis ullum asinae, ii Arbitror, inquit, quod hic ipse graecus M sermo in latinis exemplaribus antiquitus positus est, ut et alia nonnulla, et per tempus a scripto , ribus non intelligentibus pro λικι cilicium dici
105쪽
III. Libri Novi Foederis omnes divinitus suerunt inspirali et Consensus Ceterorum Patrum hac in re roboratur etiam Rufini Aquileiensis testimonio relato in ipsius Commentario supra Symbolum AquileienSe. IV. Catalogus Librorum tum Veteris tum Novi Foederis a Rufimo exhibitus magnae auctoritatis est, utpote ad fidem Concilii Nicaeni I. compositus a suo Auctore, qui primus penes Latinos ejusdem Concilii Historiam scriptis consignavit.
Septem pistolae Catholicae a Rufino Aquil iens adscriptae Canoni Sacrarum Scripturarum Novi Foederis sunt revera originis Apostolicae, divinaeque auctoritatis. Epistola pariter divi Pauli ad Hebraeos a Rufino in citato Canone relata, opus ejusdem Apo stoli haberi debet.
106쪽
Vaticinium Isaiae ab Evangelista atthaeo reis latum, Ecco Virgo conci se etc. vere respicit Μessiam optimeque explicatur hoc sensu ab Aquileiensi Rufino in citato suo Commentario supra Symbolum Aquileiense.
107쪽
Hierarchia ordinis iues divini est, constatque Episcopis, Presbyteris et Μinistris; frustra propterea Cau8ae uae patrocinium quaerit Blondellus, qui contra sentit, in Epistolis Sancti Pii Ι Ρapae Aquileiensiε. Chorepiscopi, iidem ac Episcopi Auxiliares s cundi generis, per variarum dioecesium Ioca constituti, et prioribus saltem quinque saeculis, in veri Episcopatus gradu positi uere quemadmodum Chromat ius in Portu Romatino penes aeStu rium Veneti sinus, antequam sedem Aquileiensem
Ex constitutione Concilii Nicaenia Can. VI. in Colloc Rufini irrita est ordinatio Episcopi
sine praesentia vel auctoritate etropolitant i super voluit Nicaena Synodus ordinationi omnes adesso Provinciae Episcopos, vel, si hoc valde dis-ficile, tres saltem interesse, quod semper reten
108쪽
yo tum in Aquileiensi et Alediolanensi Ecclesia, quarum etropolitae antiquitus se invicem ordinabant praesentibus suffraganeis Episcopis. IV. Ius congregandi Concilium Provinciale competit etropolitae, quod emper exercuit Aquileiensis Ecclesia, et in Provinciali suo I. an. 58I., quia nempe in Ditione propria habitum suit, VH rianus Archiepiscopus Aquilejensis nonnisi benevolentiae et honoris causa primum locum cessit Divo Ambrosio Antistit Mediolanensi.
Ecclesia potest bona acquirere, Possidere et dominium temporale in ipsa exercere, uti a Paulini atriarchae aetate usque ad extrema haec tempora habuit et retinuit Sancta Aquileiensis Ecclegia.
. Iatrimonium ratum et consummatum, morte
dumtaxat alterius conjugis, dissolvi potest quam ob rem recte Archiepiscopus Nicetas, motus Le nis agni auctoritate, ad priores redire viros compulit mulieres Aquileienses, quae, cum iidem in captivitatem ab Attila adduci suere, cum aliis
109쪽
Io5 VII. Etate Paulini Aquileiensis eadem disciplina quae nunc viget quoad sponsalia, investigationes impedimentorum, libertatem consensus, aetatem etc., sancita sui in superius relato Concilio F roiuliensi an. 96.
110쪽
TO E DIVINA REVELATIONE, TUM EX A. ATRUM QUILEIENSIUM EIUs EXPOSITIONE, INCONCUSSAE PROBANTUR SEQUENTES PROPOSITIONES:
Unus est Deus in Trinitate Personarum. II. Μundum is condidit et omnia quae in ipso sunt ex nullis extantibus. III. Primus homo, rectu ab eo factus, delinquendo peccati sui maculam et poenas in omnes filios carnali generatione prognatos transfudit; unde necessitas divinae Redemptionis.1V. Verbum Dei est ὀριοουσιον, seu Patri ConSul