De Turanii Rufini presbyteri Aquilejensis fide et religione dissertatio cui adjiciuntur propositiones theologicae veteris ecclesiae Aquilejensis monumentis scriptisque suffultae a Josepho Honorio Marzuttini foro Juliensi publice propugnandae in Caes.

91쪽

THENEN

93쪽

89 EX HISTORI ECCLESIASTICA

Sicut apud Graecos Eusebius Caesariensis, sic apud Latinos Rufinus, Aquileiae Presbyter, Ilist

riae Ecclesiasticae Pater habendus est, cum obversos in latinam linguam Eusebianos libros, tum ob nonnullos additos, proprio marte ConsectOS.iLΜcrito orgo semper magni habitus pones occidentalem Ecclesiam, et strenu vindicatus suita clarissimis viris contra oppugnatores versionis suae, in qua multa nimium suge dicta coarctat, plura in molius vertit, o nonnulla etiam necessaria de suo addit ratio interpretandi certe non

spernenda.

In Historia monachorum, seu in libro DE Vitis Patrum in Descrto, non Petronii Bononiensis itinera, uti usque adhuc creditum est, sed sua narrat Rufinus; nec opus istud ex Paradiso Heraclidis, seu Palladii Helenopolitani e cerptum, sed Rufini proprium, idemque vulgatum, antequam Heraclidis, seu Palladii, Historia in lucem prodiret.

94쪽

Sermo de Symbolo ad Compotentes CCLXII. oditus in Appendice Augustiniana T. V pag. 397. ed. Ρaris. non Augustini Hipponensis, sed Augustini Λrchiepiscopi Aquileiensis est; huic porro Augustino oblatus sui Libellus fde Pelagianorum, pariter editus in citata Λppendice T. XII.

Pag. a O. non ero Augustino alteri, vel Zosiam Romano Pontifici, ut a plurimis magni, minis viris putatum esti

Sermones VII. et XXXVIII., qui leguntur inter opera Divi Petri Chrysologi ed Venet. an. t 74a. , sunt Adelphi Archiepiscopi nostri Aqui- Iriensis pariter sermo LXXXIX. relatus inter opera Divimaximi Taurinensis edit Roman. 3784.), pertinet ad aximum I. Aquileiensem Archiepiscopum postremo Libellus ad Virginem Laρsam, insertus operibus Divi fimbrosii, Πieronymi et Augustini, Nicetam nostrum Aquileiensem Archiepiscopum cognoscit Auctorem. VI. Asceteria Μonachorum primum in Italia Aquileiae constituta sunt a magno Athanasio, qui dum

95쪽

9 Ide Arianorum essugiebat insidiis, Aquileiae a Fo Lunatiano Archiepiscopo perhumaniter receptus filii hinc sequenti saeculo iam celebre on sterium Aquileiense Hieronymi, Rufini, Hesiodori, Chrysogoni, Florentii, Bonosi, aliorumque complurium hujusce nominis virorum consuetudine et studiis. VII. Aquileiensis Patriarcha primus in Italia post Romanum ontificem, primusque post eum in Concilio sedebat, loquebaturque, ut aximus II. in Concilio Lateranensi aD 946. et arcus in Concilio Florentino ari. 458 etc. VIII. Concilium riovinciale Altinense nunquam Exiitit: hinc Epistola Paulini Patriarchae Aquileiensis ad Carolum agnum De gestis in Soenodo Altinensti reserenda est ad Concilium Foroiuliense an. 96.; et ex Lectionibus secundi Noctumni Libelli Dioecesini Utinensis ad diem Ixi bruarii expungenda est vox Altini.

Praedictus Paulinus Aquileiensis Patriarcha non Gallani vel Foroiulii, sed Praediomarii, vulgo

96쪽

92 Pr martiaco in quo gens mea fixas habet sedes ortus est ex quo loco originem traxere et G rara Ins, alter Aquileiensis atriarcha, ab Sodosua dejectus a Romano Pontifice Honorio ΙΙ. non ob foeditatem ullam, ut nonnulli putarunt, sed ob partes Henricis Imperatoris et Conradi III. Regis susceptas nec non Florius Flore ex D

minis Liboris pagi remariacensis, qui vulgari eloquio primus scripsit in Italiam gladiatura,

in qua clarus extitit magister heroum Tabulas Rotundae, et superest etiamnum perhonorificum Privilegium Henrici V. Imperatoris ad ChristaLIum unum ex majoribus suis.

Quae narrat Leo arsicanus, et post eum AD

Dymus Salernitanus de Pauli Diaconi Aquileiensis coniuratione contra Carolummagnum eiu que exilio in insula Diomedis sinus Adriatici maris, inter sabella amandanda sunt semper enim Paulus non minus Desiderio ultimo gentis suae Rege, quam Carolo agno valde addictus suit, cum eoque proinde perpetua benevolentia

97쪽

93 EX ARCHAEOLOGIA BIBLICA L

Sacrorum Bibliorum interpreti omnino Antiquiatatum Iudaicarum cognitio neceSsaria est, quam optime acquisivit Rufinus, praesertim lustratione sua Orientalium Regionum.

Cum non minus necessaria sit Sacrarum Lit rarum interpreti Geographiae Sanctae cognitio, hanc etiam Rufinus sibi magno studio comparavit, atque in explanatione sua Benedictionum XV Patriarcharum, quantum hac in re valeret, certos nos tacit, dum singulis tribus Israel adcurate designa partem sortitam in Terrae Pr missae partitione. III. Historiariumne Naturalis valde necessaria interpreti ad omnimodam Sacrorum Bibliorum intelligentiam comparandam. Quot Vero, quamque mira hac etiam in re se propriis oculis conspexisse narrat Rufinus in libro misitis Patriam in Deserto I

98쪽

IV. Quae olandus ex Strabone et Tacito congerit adversus descriptionem usi adprobandum Palaestinam in ecundam suisse etiam tempor antiquo facile refelluntur ipsius quoque Rufini auctoritate, qui in citatis libris Des Bonedicti nibus XI Patriarcharum plura, testimonio antiquorum Hebraeorum nixus, narrat de mirabili foecunditate illius Regionis.

Quae de constructione Arca Noeticae refert Rufinus in librisnuper adductis, valde conserunt ad exsolvendas eorum difficultates qui negant, eam

continere potuisse tot animalium numerum, quot Μoyses in Geneseos libro narrat. VI.

Asini penes Hebraeos antiquos magni habebantur, quod praeter alia testimonia, vel demonstrari potest ex duobus versibus in BenedictionibusXILPatriarcharum; idest ex versum capitis XLIX.; ubi per ullum populus Iudaicus, et per aSinam Gentes in Christo crediturae Rufini opinione indicantur; et ex versu i 4 ejusdem capitis, in quod

99쪽

sachar vocatus est asinias fortis quae duo corio nonnisi in bonam partem sumi poSsunt ut Pr Pterea perhonorificus fuerit triumphalis in Hi rusalem Christi ingressus super pullum asinae. VII. Venatores non semper in malam partem, ut pluribus Ecclesiasticis Scriptoribus visum est, accipiuntur sed nonnunquam etiam in bonam, ad indicandos nempe Apostolos animarum enat res quod variis Scripturae locis Rufinus demonstrat in iisdem libris Des Benedictionibus XII

Patriarchariam.

100쪽

Rufinus quileiensis in Catalogo Librorum S

crorum, dividens eos in Canonicos et Ecclesias bicos, secutu est, exemplo Patrum quorundam, Cationem Hebraeorum Ecclesia tamen eadem Rufini actat vel eos Libros, quos ipse connumerat inter Ecclesiasticos, inter Canonicos retulit, excepto libro Pastoris, sive ctrinas, o libro qui inscribitur Duae Viae, seu Iudicium Pelia II. Patrosaquileienses sere semper in suis peribus Scripturarum loca adducebant ex versione antiqua Italica; quae loca si citatis Patrum aliorum Italorum locis adderentur, versio illa, magna

Fane ex parte reStitueretur.

III. Quidquid in libro II. Apologiae contra Hieronymum Rufinus statuat de origine Versionis Alexandrinae, quemadmodum narrat personatus Aristoas, cum nobis amicus quidem Plato, magis