De Turanii Rufini presbyteri Aquilejensis fide et religione dissertatio cui adjiciuntur propositiones theologicae veteris ecclesiae Aquilejensis monumentis scriptisque suffultae a Josepho Honorio Marzuttini foro Juliensi publice propugnandae in Caes.

81쪽

,i interdum et recte sit, sed animus male consulens, damna Si ergo animus in me, qui criminosus est, effectus, ct in quo sui origo vitii, corrigitur, curn tibi videor non posse innocens estici, qui prius suc-n ram criminosus si enim, ut supra ostendi, con-n stat, quod mala voluntas, auctor malo daemone, apeCCato me et morti secit obnoxium ita in bonium Voluntas mutata, auctore bono Deo itin

, centiae me reddidit et vitae si, i De divinae autem gratiae ad aeternae beatitatis jura assequendariccessitato ita scribit: Alia vero est iactantiaen species, cum quis ad summam Virtutem perve- a Dions non totum Deo, sed suis laborii, iis ac stu- is diis deputat et clum ab hominibus gloriam quac-dammonacho memoratis, qui deserta sylvarumaodium splendidissimarum magnificentiae pra Ponere non timuit, Seque et sua omnia Religioni vovere, sic loquitur u Ipse vero in tantum virtutibus animi profecit, et ita ornatus mori-nbus effectus est, ac totius divinae gratia rupi , tus virtute, ut omnis haec regio quasi e caelo cum, lapsum videret, et unum esse ex numero Cred arret Angelorum, omnes pene simul atquc unonore dicentes: Haec est mutatio dexterae Ex-

82쪽

Quamquam documenta a nobis allata tam gravia sint et illustria; coluberrimus tamen Dupiniusti

nihil se a sua sententia remoVit, tot argume

torum auctoritate ac vi pro Dihilo habita, uti lagianorum principem, quod emo suspicatus fuerat, Rufinum suisse ostenderet Palinodiam enim aliam, quam a perveteri codice Corbejensi Ρater Syrmondius excerptam publici iuris sec rat, deinceps et Gamerius typis iterum consignaverat, Rufino Dupiuius, at perperam, adscripsit, adjudicavitque Nam xtrema ius tam codicis verba, quae Eunt hujusmodi, u Explicit Rufini Pr , sis teri Provincia Paelestinao liber de fido tran nlatus do graeco in latinum sermon om n inprimis evincunt Palinodiam hanc ad Aquilriensem Rufinum neutiquam pertinere. Quamobrem nisi huius in fronte codicis inscriptum fuerit aliena manu Pelagii nomen; iure tamen optimo docti simustater Syrmonilius titulum alterum substiatuit tu Rufini Provinciae Paelestinac liber de fido, uomisso Pelagii nomine, praesertim quod hiatu modi alinodiae exordio primum hoc clagii dogma runditus subruitur ii Adam sive peccasset, u sivo non peccasset mortem obiturum , Sed dubitationem omnem tollunt convicia plurima, quia bus Origenes perpetuo excipitur ac Iacessitur. Qua enim Donto, aut qua porro de causa Ada-

83쪽

manlii sui nomen Rufinus proscindere, et sibi ipsi turpiter adversatus eumdem illum, quom t ties admiratus suit, despicatui habere potuisset Postremo cum Garia eritas i pro suopto ingenio animadverteret qua Λrii, qua Apollinaris, qua Fotini etiam errores passim explodi dirisque excipi, ne leviter quidem tangi, quae de divina gratia Nestorius, uticholes, elagius commenti

sunt, non injuria hinc statuendum consuit, cam Palinodiam ante conscriptam misso, quam cla-gio publicae damnationis nota inusta esset, via delicet per id tempus, quando Origenis caii Samon sine odio atque ira utrinque agitabatur; quam Gai neri opinionem venenata quoque tela confirmant, quibus Origenes perpetuo confoditur quasique Cruontatur. Quocirca cum a Palinodia omnino Congruat Cum eorum temporum conditione ac natura, per quae videlicet de primi Parentis momtalitate, de puerorum baptismate, de originali peccato, et similibus aliis acerrimae disputationes, quibus passim redundat, agebantur, iuvat Sane cum Syrmondi et Garnorio, et cum nobilissima Mercatoris auctoritate statuere, Auctorem jus P linodiae non alium fuisse quam Rufinum illum SP rum seu Palaestinum, Hieronymi familiarem, qui traducem peccati negavit Neque profecto aliter censeri debet, ait Garnorius u Onu niunt enim

ii Disserti Haeres Pelag. interim August. Tom XII.

84쪽

, nomen, patria, dignitas, doctrina, aetas Uterque is Rufinus idest tam superius memoratae quam nimiusco alinodiae, uterque Syrus seu ala n stinus, uterque presbyter, uterque Ppugnatorii peccati originalis, uterque vixit anteiselagianam n haeresim, uterque Romam sub Anastasio adveniit, uterque insensus rigeni, uterque de anin mariam in corporibus creatione assirmative proniunctavit, cum dubitarent ea de re adhuc virin doctissimi, aut saltem timidius sentirent i .n Quibus Garneri rationibus suam quoque vim, neque minimam addit Pelagiani dogmatis lautor accurrimus, Iulianus inquam, qui huiuscae Palin diae verba saepe transcribit, cujusque sententiis

ad Pelagii oppugnandam doctrinam ne ipse quidem Augustinus uti veretur α), cujus opera lit

ris Mero Mingicis ob vetustatem prope fugientibus, exscriptor ipse supramemorati codicis CorbejeD- sis admonet et hortatur, ut Palinodiae loco, praemati ibus habeantur: Mic liber, qui altitulatur, Rufini non te seducat, o pio lector, quia Pel n ianus cst, et Blasphemiis Pelagianorum plenusn et nobis sic placet emendavisse, quia Origc-n nianus, et Blas hemiis rigenista rumplenuS .n Unde horto charitatem tuam, ut hunc Blasph nmum do vostro codice abscindatis; et pro eo li- η brum Sancti Augustini de vera religone descri-

85쪽

n bito ut quantitatem reparetis. , Qua quidem homtatione libentissimo animo nostrae huic pro Rufino disputationi tamquam fastigium imponimus.

Actio quidquam fortasse auctoritatis a me detractum Hieronymo videatur, quom nihilominus cum catholica Ecclesia me plurimi Semper facturum, aCtum doctrinae, tum etiam sanctitatis splendidi simum quasi sidus habiturum profiteor, cum Fontaninio rem iam totam integre fideliterque concludami mic fuit Rufini Presbyteri exitus, viri inn Ecclesia Latina Sacrae Historiae Parentis quem orientales par aeque ac nostri ob doctrinam et religionem plurimi semper secerunt, ut pern totam hanc historiam patefactum Plerique omnes, literarum et pietatis laude incommunio

ne catholica spectatissimi, hi praesertim qui Epi-n scopali astigio insignes in Ecclesia fulserunt,n superstitem in sinu vero et colore, ejusdemquen partes tutari eo ipso tempore visi sunt, quo ianis Hieronymo dissidens, cum haereticis num n rabatur, ab illo uno scilicet, ab aliis non certe. Qui sanctus Pater licet maximus undequaque,n apud illos tamen in hac controversia emceren haudquaquam potuit, ut Rufinum, omnibusn prope notum, usque ad ultimum vitae finem pem, carum habentes, in Hieronymi partes transire voluerint, viri alias haereticorum acerrimi h n stes, Rufinoque, si ex illis suisset, nullo pacton adhaesuri. Immo et beatum ac sanctum'

86쪽

82M noris causa dictum ostendimus. Praetermi u rbnymum, illique studentes unum et alterum,n nemo unquam ea aetate Rufinum in haereseos, suspicionem traxit, nemo Episcoporum a sua, communione disjunxit ... et . Quare sicut Hi n ronymi partes perpauci secuti sunt, ubi, an Theophilo Alexandrino deceptus, Chryso8t v mum, Virum Sancti8simum, pro haeretico su- gillavit; ita perpaucis suadere potuit, Rufinumn haereseos nota inurendum Norisius Cardinalisis inmistoria Pelagiana a , Origenistarum opera, factum ait, ut sanctissimi viri mutuis dissensi δε nibus conflictarentur. Hinc ex Hieronymiana ad Theophilum Epistola haec verba in Chrys natomum, e throno Constantinopolitano dejectum et mortuum, adducit Ioannem, qui dudum, Constantinopolitanam rexit Ecclesiam, Deo nilacer Se eripta Mimus, et CauSSa PE , ditionis ejus, in quas ferebatur, nequaquamn credere potuimus. Sed ille, ut caeterasagitian ejus taceam, rigenistas in suam reciρiens δε familiam, ex his plurimos ad sacerdotium nimMehens, atque Ob hoc scelus beatae mo-

n moriae hominem Dei Diphanium, qui inter Episcopos clarum in orbe sidus effulsit, non

' Parm moerore Contristatus, meruit audire:

η Cecidit, cecidit Bablon. His paria et longe

i id eorum nomina P g. - a Lib. I. v. .

87쪽

n maiora adversus Chrysostomum lecta in libro, Theophili Alexandrini, quem Hieroumus t nainum secti, testatur Facundus Hermianensis in Defensione trium caρitularum i). Recte F n cundus in rem quoque nostram ibidem haecn scribit, digna certe ut omnium animis timn gantur Nos autem in illo libro non qualis, Ioannes, qui nihil horum merebatur, nec qualis Theophilus, cujus latus in multis nimbata, Sed Potius qualis sit miserabilis hu-

manipua cognoscimus, de qua scriρtum est, quia tentatio est super terram. Nam si talia, talibus acciderunt, quid nobis Eluendum, non sit, nostrique stallibus'Sed nemo nescit, qua acerbitate non Solum Hieronymus, sed et Curillus Alexandrinua pistola ad Atticum in, Chrysostomum saevierint. Hanc pro iis apol , giam donat Nicephorus Callistus in Historia Ec- , clesiastica a , quam profert etiam Baronius S),n Homines enim erant, et humanis passionibus, obnoxii. Alia his similia vide et apud Norisiumn Dissertatione tertia de uno in Trinitate Pas-nuo. Fuit Hieronymus doctrina, poenitentia et, sanctitate vere maximus, Summeque orthodoxus,

, qui vel loves et minimas suspicionum umbras inis Religionis negotio serre non posset. Itaque haud

88쪽

, mirum, si Relo ductus, et absens, eas umbras, interdum ex aliorum relatu, in viris etiam sanaen fidei auctas insectatus est. At in hujusmodiis nius non unius, licet summae auctoritatis viri,n testimonium toti reliquae Ecclesiae consensuin Praeponendum. Haec ipsa magni nominis et d n ctrinae virum orisium permoverunt, ut haec, de Rufino literis consignaro Caeterum Ru-ηfnus non fuit haereticus, licet mctronymus 3 cumdem haereticis adnumeret neque Eniarin sanctus Paulinus tam religiosus cum eodem amicitiam coluisset, neque Pinianus ,-- lania, illum una secum in Siciliam adduxis-n sent neque in suburbano Pineti monasterion degere Potuisset, si palam haeres infectus fuisset. Norisius Rufinum errorum suspiciones, quibus apud Anastasium laboravit, coram In-n nocentio Pontifice ab se procul excussisse am

bitratur, libello scilicet, quem idem vir purpu-

ratus vulgavi Sed hunc ad nostrum non e nainere, necessariis argumentis ostensum est. Ru-n finus vero suspiciones quascumque Apologian sua ad Anastasium, et Commentario in Sym- bolum satis superque ab se procul excussit; cui quidem Commentario Hieronymus nihil un- quam opposuit Ante Norisium Ioanties Bouu landus di agens de sancto acario, Rufini

i iis Pelag. lib. I. sp. 4. a Tom L die II. Ian.

89쪽

n amico, pariter Scripserat, Presbyterum non strum errores Origenis, quibus aeque ac aca rius fuerat imbutus, deinde juravisse, idquen se, ubi de Rufino scriberet, Suo loco dicturum. , De Rufino ergo, ut Sancto alicubi, Ee scriptu-n rum proposuerat Bollandus. Λ Rufinus certe,n et Macarius errores, quos nunquam imbib n rant, eiurare non potuerunt i . n