장음표시 사용
71쪽
ctor ille maximus inscctari defuncti nomen caepit, quasique proscindere, quod Pelagianos antecesserit, qui tradobant, fieri utique posse, ut aliquis mortalium, otiam in hac tanta infirmitate naturae constitutus, si velit, nulla criminis labe unquam se polluat, quod a Graecis ναμ τεσι dic, tur ubi autem ad summum persectionis fastigium se extulerit, scri pariter posse, ut ne humani quidem aliquid perpetiatur, quod graeco Vocabulo et Θέια nuncupatur. Ita enim ille ad Ct siphontem anno i5 n Pudeat ergo os prin-ncipum et ociorum suorum, qui aiunt Possen hominem Sine peccato esse, si velit quod Gra n ci dicunt αναμαρ τλον Et quia hoc Ecclesiarumn per orientem aures ferre non poSSunt, sim is lant se sine peccato quidem dicere, sed αν - n τετον dicere non audere quasi aliud sit sinen peccato, aliud ναμ τλον et non graecum i sermonem, qui apud illos compositus est, dum, bus verbis sermo latinus exprcsserit. Si absquen peccato dicis, et αναριαρτλον dicere te disiterisn o Ctesiphonte i damna eos ergo qui ἀναμαρ-nτλον praedicant .... Sed et Evagrius onticus, Hyperborita, qui scribit ad Virgines, scribit ad
n ΜΟ, achos, scribit ad eam, cujus nomen nigrin udinis testatur perfidiae tenebras ediditque in brum et sententias περὶ οἱ ταλιας quam nos im-n passibilitatem, vel imperturbationem possumusndicero, quando numquam animus ullo pertia
72쪽
nbationis vitio commovetur, et, ut simplici lorn dicam, vel saxum, vel Deus est. Hujus librosn per orientem, Graecos, et interpretante disci pulo ejus Rufino, Latinos plerique in occiden-n te lectitant .... Verum et etiam librum Xysti'ynthagorei hominis absque Christo, atque Ethninci, immutato nomine Xysti martyris, et Ro-n manae Ecclesiae Episcopi, praenotavit, in quo niuxta dogma Pythagoricorum, qui hominem ex nquant Deo, et descius osso dicunt substantia,n multa de persectione dicuntur. . . . Vis adhuc et ii alium nosse tui erroris principem o Ctesiphon- te) Doctrina tua rigenis ramusculus est si, nQuibus videlicet verbis innixi, integram urini fidem ut suspiciosam sacerent atque adeo Pr
ruerent ejusdem adversarii, vehementissime contenderunt Antequam tamen rursus in arenam
nos pro injuria Rufini vindicanda descendamus, percommode sacturi arbitramur, si et aliam idem illatam criminationem aequo animo perpendamus. Adscribitur enim rest yter Aquileiensi etiam criminem de sti Pythagorei sententiis sub si Episcopi et at Lyris nomine vulgatis. Dicere omittora patria et aetate hujus Xysti, seu Sextii, nam Xystus et Sextius etiam indiscriminatim nominatur); longum enim esset et Salebrosum id inquirere. Porro xystus ante mo-
ii Fid. at Comment in Hierem P m.
73쪽
ralis Senecae aetatem scntentias suas publici juris secit, ut auctoritate evincitur ipsius Romani Phisiosophi, qui de eo scriptum reliquit in hunc in dumi Cum legeris Sextium dices, vivit, viget,lian ber isto supra hominem est, dimittit me plentium ingentis fiduciae nam hoc Sextius habet,n quod est beatae tibi vitae ostendet magnitudin nem et desperationem ejus non iaciet i) n Iam
vero asseveranter asirmo, perperam de hac re ab Hieronymo Rufinum accusatum suisse, quand
quidem illo ustum nusquam Episcopum, neque Μartyrem praedicavit, sed dumtaxat innuitiem crebuisse vulgo opinionem apud quosdam, Auct
rem earum sententiarum fuisse piscopum tmartyrem. En ejus Verba: aperto et satis planon sermone Sixtum in latinian vertit quem Sixtumn ipsum esse tradunt, qui apud vos idem in urben Romana Sixtus vocatur, piscopi et artyris, gloria decoratus a)., Quem 3stum Christi Iesus notitia iam suisso aliqua imbutum, etsi Rufinus haud proprio ore pronunciaverit, alii tamen, n que pauci numero, contenderunt adversus Hieronymum, pluribus praecipue ejusdem Xysti sentcntiis roti, quae Christianam doctrinam sanctitatemque prae se serunt S). Quin et iam egregius cet
sa Praef. ad vers. ixti in opp. P. Aquil. v. ΠL 3 Laquieti in aeris Parallel. Opp. Tom. XXI pag. 26. et Finitan. His Lit Aquil lib. V. cap. 8
74쪽
roquin o sapientissimus Ecclesia Doctor, priusquam palam Rufino adversari caeperit, sententi rum nobilium ejusdem Xysti extitit laudator pra sertim autem in eo libro, quem contra Iovinianum conscripsit. An non ipse Origenes i jam antea nonnullas ejusdem sententias Christiano prorsus homine dignas excerpserat Non idem secerunt et Divus aximus Taurinensis a , a quo etiam Ecclesiasticus Philosvhus stus nuncupatur Praeterquam quod et a Diuo Ioanne Damasceno S in sua scripta non paucas hujus Philosophi sententias translatas scimus. Quid si etiam lumen Africae splendidissimum Augustinus in eumdem errorem incidit, cujus Rufinus a Hieronymo infimi latur scribit enim usuis Christianus ignorat, quod beatissimum Xystum Romanae Ecclesiaen Episcopum, et Domini artyrem commem0rat, Felagius, quia Issortatem arbitrii sui cmAn sithominibus Deus, utρure sineρcCCato Miscn-ntos, similes fiant c, 4M n a qua tamen Sentcntia recessisse nos admonet per haec verba u In lintro D natura et gratia contra Pelagium verba
ii quaedam, quae velut Xysti Romani Episcopi et imis ris, Pelagius posuit, ita defendi tamquamn revera ejusdem Xysti essent sed postea legiX,stiti Lib. VII eontra eis et lib. XV. Commenti inmatib. a In Schol ad Dionys et in Sormonibus passim. 3 Opp. Tom. II pag. 4 . ao. 64o. 656. 4 Lib. de Nati et Grati cap. LXIV. l. 7. et
75쪽
ti Philosophi osse, noli sti Christiani i).n noctautem magis mirandum, ut animadvertit Fontaninius a , hoc ost opinor, quod scilicet in cum domorrorem vel post Augustini declarationem potuerit incidoro Auctor quoque librito duod cim Scriptoribus Ecclesiasticis, qui divo Isidoro tribuitur vel Idelphonso; nam altri Xystus Episcopus;
n manae urbis et IIartyr, composuit ad instar Sal Misonis librum Proverbiorum tam brevi loquio, ut, in singulis versiculis singulae explicentur Senten-n tiae; cui quidem fidem inseruerunt, quo facilius, sub nomine tanti Martyris perversorum dogman tum reciperetur assertio. Sed is, qui catholicum nrae esse meminit, non recipiat. Quidam aut omni Golasius in decreto Concilii Romani LXX Epi-n scoporum putant eumdem librum ab haeretiniis, nona Xysto suisse dictatum. Resellit autemn hanc opinionem beatissimus Augustinus, qui inn quodam opere suo ab eodem martyro hoc opus, Compositum esse latetur. , Adeo nimirum emVulgata opinio, auctorem ejusdem libri 3stum Romanum esset Nobis autem haud in animo ost Golasti Pontificis summi de crotum volucre. Illud unum dicimus, nihil gravius iis, qua in medium attulimus, proferri posse ad Rufini Causam tuendam vel si communi error ductus xysti Pythagorei sententias Xysto Romanat Ecclesiae Epi-
si Lib. I Reiraei cap. XLII. sa misi. R quil lib. V. cap. 8.
76쪽
7 ascopo ct ar ri adscripsisso Licque miror Divum Hicro mum Rufino insensum adco suisse, quandoquidcm, vir caeteroquin eximiae sanctitatissam conspicuus, acri quo serebatur ingenio quodammodo abreptus, nihil unquam sibi cssugero patiebatur, unde aemulis suis invidiam crearet, neque ullam, cum Fontaninio si arbitror, in Ecclesiam videbat haeresim obrepere, quam non aliquando aut Origeni, aut eorum alicui, qui ab Oria
genu stetissent, tribuendam non putaverit. Quare, ut aliam de ναμαρτεσέα et ποεἱαRufino itidem nostro criminationem a IIieronymo indictam attingamus, sane patet quo ec n-
te prodicri hujusmodi accusatio. Videlicet qui Rufinum damanti dogmatibus imbutum ideo
contendobant, quod ea interpretando notiora L iinis secorat, iidem ipsi simillio Rufinum crimianaticiunt, quasi vero systema de αναμιαρτεσία et αταΘεια disseminasset a propugnasset, eo quod
Evagrii Pontici, et Xyst Pithagorei libros hujusmodi opinionum Don plane expertes latinitato donaverit. Qua lamen accusatio quam exigui sit momenti ac ponderis, nemo prosccto est, qui non intelligat quandoquidem rion una cadonaque reS habenda est alicujus scripta interpretari, a Ceorum dem Scriptorum doctri Das amplecti de quo ait ro in Rii linianis peribus universis o suspicio
si misi. it. quil lib. IV cap. 18. ω ulla dati natur haeresis. ii quam Hieronymus aliquando rigeni non obiicerit etc. .
77쪽
quidem inest ut idcirco nunquam a Divomi ronymo dies ipsi dictus fuerit. Iam vero non pauci etiam ex antiquissimis illis Ecclesiae a- tribus, virisque probatissimis cxtiterunt, qui cum usto Pythagoreo optime senserint, et qui
etiam Evagriumlonticum sua ipsi auctoritate εustinuerint, cum nimirum vocem ια Θεἱα, an loquam Pelagiana haeresis grassaretur, adhibuissent integra fide et sensu; cujusmodi sunt gemini Scriptores vitae Sancti acomit i, et Sancti Ροrphyrii agensista, Divus practorca Basilius agnus 5 atque, ut alios plures omittam, Elias etiam Cretensis, cuius mihi verbis uti placet tu Ego enimn apathiam, sivo tranquillitatem animi, nihil aliud
n esse existimo, quam mentis in corde caeliani,n quod omnes improbas daemonum artes dein-u ceps pro ludo et ludibrio habet et contemnitivi nNimirum tum primum dumtaxat, quando Pel giana haeresis innotescere atque invehi latius caepit graeca illa vox male audiit. Credendum ne igitur recte vocem illam adllibitam fuisse ab Evagrio,
qui clagianorum errorum aetatem Prae CESSerat,
et anusino, supremo cui prius lato quiescere obtigit, quam Pelagii et Caelestii rumor crebesceret Quamquam Rufinum ab omni suspicione liberat
1 Apud Surium die XIV. Maii. a Apud Bolland dia XXVI. Feb. I Prael in Regul. Fusior. 4 In Schol ad grad. XXX. Schal Clim.
78쪽
Doctor eximius Augustinus, qui licet Pelagianam haeresim omni studio inscctatus sit, atque adeo proculcaverit, de Rufino tamen ubique praeclare i ;quod profecto non fuisset, si, ut Hieronymo PI cet, ab Aquileiens presbytero luem illam intemrimam primo latam ct propagatam cognovisset.
Rufinum praeterea nostrum absolvunt omnino,
atque etiam commendant ipsa ejusdem Scripta, ex quibus tantum abest ut quidquam Pelagianis erroribus simile erui possit, ut otiam se prodat atque explendescat integra in mens, ct incorrupta religio. Quid enim ovidentius aut illustrius verbis illis ad Hieronymum ti Potos ita respon- duri, quod absque peccato nullus sit, ut Uduran ipsa non sint munda coram Deo I, omnisquen Creatura paveat Creatoris adventum M , Quid illis, clarius, quae in eadem pologia habentur
u Nam erra88e novum non est, ct ut opinor, Veniandignum est, quia et Scriptura dicit In niuitis monis Offendimus omnos, qui autem in pecton non offendit, hic ρcrfectus est Piru ).n Quid demum illis praestantius quae in Benedictionum XII. Patriarcharum libro primo leguntur uomnos
nauimae noStrae motus, qui serocius in nobis
1 V. Lib. de Cura gerenae pro morti cap. n, et lib. de Haeres. p. LXXXIII. a Iob. XV. 15. SDApolog. I. n. O. 4 Iacob. II a. - Molog n. 19.
79쪽
n moventur secundumirimam aetatem, et quasi
γε gentiliter agunt; his omnibus emendationis spes γ EStot expectatio, Si Sensus, qui est princcpsit dux, hominis, Christum consessus, et ab eo illuminan tu actuum uorum gubernacula moderetur. nReliquum est ut postremam, quam diximus,
criminationem evertere Connitamur, quae tota
in eo sita est, quod Gelasius ontifex aximus de Rufino scribere non dubitarit, cum de libero
arbitrio non recte sentire. Ipsa profero ejusdem verba: musmus vir religiosus plurimos ecclesian stici operis edidit libros, nonnullas etiam Scri-npturas interpretatus cst sed quoniam beatus, Hieronymus in aliquibus eum de libertat a n bitrii notavit, illa sentimus quae praedictum Hie-n OITymum Sentire cognoscimus i . nisi veropcrperam inde conjicitur, Rufinum Pelagianas pamtes secutum fuisse. Nam quamdiu hac luce utri- quo frui licuit, nulla sane Hieronymum inter ac Rufinum do arbitrii libertato quaestio fuit, nulla discrepantia iudicii; et ne verbum quidem super hac re in peribus Hiero 11 mi universis ut Pr pterea nihil prorsus aliud eliciendum supersit, nisi hoc, Gelasium nimirum in loco nuper allato quaestiones solummodo innuero voluisse, quae inter Hieronymum suerunt et Rufinum de illis verbis αναριαρτεσiαν et ἀποειν, de quibus supra dispu-
i In Cones Roman LXX. Episeop. ann. 49
80쪽
tum a nobis est. Cum igitur jam perspectum sit sic amicronymo male haberi insimulariquo Rufinum ob id soluin, quod vagrii et Xysti libros latine reddiderit, non amplius indiget defensione
Rufini causa. Verum quidem est in vetor Xystianarum sententiarum editione i , qua et plurimi fieri solet, quaedam hujusmodi inusser Libortandem arbitrii sui permisit hominibus Deus, utu purcit Sine peccato viventes, Deo similes fiant. ,3 Λ Rufinus Xysti sententias latinas quidem fecit,
nunquam vero ua voluit auctoritate saricitas,
aut ex omni parte laudavit. Quin etiam eamdem illam do arbitrii libertate sententiam in bonam
partem ipse Augustinus accepit, explicavitque in
hunc modum i Sed ad ipsum arbitrium portinetia vocantem audire et credere, et ab eo, in quem, credit, non peccandi adjutorium postularo dam, utique cum dicit similes nati Deo, per chari-ntatem Dei suturi sunt similes Deo quae diffusan os in cordibus nostris non naturae possibilitando nec libero arbitrio, quod est in nobis, sed per, Spiritum Sanctum, qui datus est nobis sa).M Quomodocumque se re habeat satis profecto firmiter integreque Rufinus suam mentem declarat, neque nos dubios relinquit, utrum nec ne meliorem partem amplexus sit. Haoc enim sunt ejus sensa de libero arbitrior monimo actum, quia
i Lugdun. bor apud Iano de Canipis. a Lib. de Nat et Grai cap. m. l. 7. Dissilia πιν