장음표시 사용
381쪽
g. 295. Auctor et aetas libri Secundi Maccabaeorum. 375
libris proto canonicis narrata. De singulis his miraculis solide egit Dr. Aloys. Sand hic hier l. c. P. 426- 455.
S. 255. auctor et aetas libri secundi Maccabaeorum. Conjecturae de auctore libri adeo leves sunt, ut praegiet, ignorantiam lateri. Aetas quoque difficultate Iahorat, quum auctor nequidem aetatem Iasonis retulerit; id tamen Passim obserVatur, auctorem extra Syriam, et aliquo Ρost haec gesta intervallo scripsisse, nec longe a Vero aberrabimus, si eum ante dimidium seculi ulli mi ante Christum scripsisse statuerimus.
g. 254. Lingua et versiones libri secundi Μacca-haeorum.
Hieronymus Prolog. GaI. observa it, secundum Iibrum Maccabaeorum 'ab luctore Graece scriptum fuisse, quod, ut addit, ex ipsa quoque Phrasi pro-hari potest. Graeritas hujus libri purior, et hinc inde elegans est, ut Iudaeus, qui librum exaravit, hujus linguae bene gnarus fuerit. - Versio Latina Vulgata est Hieronymo antiquior, ex textu Graeco liberiugtraducta. - SFriaca versio in polyglottis Londin.nsibus, ignotae aetatis, est filia textus Graeci . cui ta-
inen non ubique fideliter adhaeret. - Liber Macca haeorum Arabicus non est versio, ged alia prorsus narratio, e X nostri g libris Maccabaeorum et Iosepho Flavio, vel ex opere de Maccabaeis, quod Iosephi operibus adjectum est, compilata. - Αn duo libri Maccabaeorum, qui apud Iudaeo g Sinenses re ρerti sunt, iidem sint eum nostri g. incertum est; stant, qui εU8pi- Cantur, esse opus sabulosum, quod Judaei nostri in
382쪽
3'6 g. 235. Auctoritas canonica duorum libror. Μaceab. S. 255. Auctoritas canonica duorum librorum Mac
I. Continentur in Versione Alexandrina. II. Allegantur ut libri sacri ab Origene de princ. II., I, a CyΡriano epist. 55, a Tertulliano adv. Jud. c. 4, ab Hieronymo comment. in Isaiam Libr. V. e. 23.sHoc enim Scriptura commemorat, quod Alexander rex Macedonum egressus git de terra Cethim Maccab. I, 2.3α etc. etc. III. Denique Conc. Trident. Patres perpetuam hae de re traditionem decreto suo certiorem redindiderunt. Nam antea ut caeteris deutero in canonicis acicidit, sua quIdem his libris erat auctoritas; sed declarationis Ecclesiae manifestius quoddam genus deesse videbatur, quod Catholicos omnes in una eademque gententia contineret.
Erasmus Frohlich, quondam bibliothecae in Academia Theresiana Viennae praesectus. I7έc edidit An n al e a compendiarios regum et rerum Syriae, nummis Veterum illustratos, quibus historiam Alaccabaeorum otlibros nostros egregie illustravit, atque chronologiam et Certitudinem gestorum confirmavit. impugnatus ost ab Ern.
Frid. Warns dors in Prolus. de fon i l b us h i s to r i a. Syriae in libris Μaccabaeorum, Lipstae 17έ6., respondit Prohlich libror de fontibus historiae Sy
383쪽
Numerus indicat Paragra Phu m. Qui libri dicuntur vetus festamentum' unde degum
tum nomen, et quid sibi vult 3 Quo sensu collectio horum 1ibrorum dicitur foedus' Quid nomina mili raΤLex Τ liber Legis' scriptura Vel foris tur Be8 scripturae sacrae 3 g a or a e ,1 ite r a e rBiblia I Lex et Propheta et Lex, Ρro Ρhetae et Psalmi, vel alii aut re Ii qui libri Τ I. -Gra' vitas librorum V. F. ex testimonio Iesu. Apostolorum, ΕVangelistarum, et primitivae ecclegiae, nec non eXantiquitate et argumento, g. Argumenti Praecisua est sita, doctrina de Deo et de homine, miracula et Vaticinia singularia , historia , et singulare consilium divinum , 3. - Introductio in libros V. F., quid i quo tu pIex' an necessaria 8 4. Quaepiam de ejusdem histo. xia literaria, 4.
Quid liber genuinus' suppositus' cujus momenti est quaestio, an libri)V. F. sint genuini 8 6. Argumenta Pro γνησιοσητι librorum . quotuplicia 3 quae externa 8 quae interna 8 et . - Τestimonium nationis,
384쪽
Pars I. quae potuit scire et voluit edicere veram originem librorum V. F.; traditio haec facile conservabatur; non erot Talio eum corrumpendi, sed rutio urgebat, eam sine ere propagandi, et ratio adfuisset, dicendi, libros hos esse suppositos; haec traditio non Ρotuit corrumpi ', testimonium hoc non modo recentiorum sed antiquorum quoque est Hebraeorum, 8. - Argumenta in- terna quo tu plicia' an utraque necessaria Τ An adsunt Pro γνησιοτητι librorum V. F. argumenta interna negativa 8 Ρositivat L si libri ponantur ab uno, vel a Pluribus simul laneis aut suco es givis imposioribus suppo siti suisse; II. si argumentum librorum conseratur eum consilio impostorum, gentem vel laudandi, Vel ca Pendi, Vel doctrina de vero Deo imbuendi, 9. Quibus Orgumentig probandum esset, libros V. F. esso SPu
Quid corruptio librorum ' li. Libros V. F. eo ruptos non suisse, historia testatur. I. a Mose usque Bd Samuelem; II. a Samuele uςque ad Malachiam; III. Post schisma Io tribuum; IV. a dimidio secuti VIII. βnte Chr. . V. a seculo Ιv. ante Christum; VI. a seculo III. ante Chri usque ad recentiora tempor 3, 12. Cor ruptioni ante exilium Babylonium et post Christum, repugnat argumentum librorum; a reditu ex capti Vitate Babylonica usque ad christum gens ipsa nequidem tentari Ρoterat, ut libros eorrumperet, I S. Quid repo nendum Patribus ecclesiae. qui Iudaeos corruptionis librorum accusant' An in hac a usatione e Ongentiunt, Quid reε pondendum thoologis scholasticis eandem accusationem repetentibus' An ecclesia huic accusationi unquam eonsensit 8 Exempla praecipua corruptioni8 r eentiori aevo prolata, 14.
. Quibus argumentis probatur. libros antiquos historicos esse Iide dignos, et quosdam fide digniores Τ ait haec Pro libris Mosis, pro reliquia V. F. εCri9
385쪽
Pars I. I7 9loribus historicis, et pro prophetis faciunt ' Quid ex concordia librorum V. F. eum profanis concluditur 3 IS. Si ' libri V. F. sunt genuini, incorrupti et fido digni:
vera complectuntur miracula. quae in Aegypto, ad 1inum Arabicum, et in Arabia petrae a Patrata sunt, x6. . Vera quoque complectuntur Vaticinia divina, uti de Propagatione agnitionis unius Veri Dei per Hebraeos, cle primatu tribus Judae, de Messia ex hac tribu et ex familia Davidis oriundo, de captivitate Babylonica, de reditu, restauratione reipublicae et constanti demum e ultu Dei, nec non de interitu Babylonis, II.; COmplectuntur denique religionem quoque revela.
Unde colligenda divina eorundem auctoritas i Quid inspiratio divinu8 Qua ratione a re Velutione distinguitur Τ 19. Quod argumentum requiritur ad probandam inspirationem divinam y uo. Iudaei eam ex eo colligebant, quod scriptures plerique suerunt prophetae, aut etiam a Deo iussi scribere, vel libria prophetis fuerunt approbati; an haec omnia nobis quoquo sufficiunt 8 al. Testimonium Jesu et Apostolorum, atque praegertim Pauli E Tina. 3, 34-II. de inspiratione librorum Veteris laederis, nec ex accommO- datione, neque ex serverso usu loquendi explicandum,sta. - Qui limites et gradus inspirationis' quid do illis Patres ecclesia ei quid scholastici Z quae in Belgio
ortae contentiones 3 quid protestantes sentiunt 8 25. In libris historicis inspiratio non supervacanea Ob eorundem nexum cum doctrina, Oh singulare Dei in hao hi gloria consilium, admittenda ob testimonium Iesu, Apostolorum et primitivae ecclesiae; an Paulus omnia ad doctrinam resert ' Quid ad argumenta, quae OPPO nuntur, respondendum 8 24. - Cui hono divina libro. . . rum auctoritas 8 25.
Quid Canoni quotuplex' quid Iiber apocryphir φ '
a quo tempore hi termini his notionibus usurpati uu
386쪽
26. Qua ratione Canon librorum V. F. indagandus' Er. - canon Judaeorum ex testimonio Thalmudicorum , Hieronymi, Epiphanti, Origenis. Μelitonis Sardensis, Aquilae, Symmachi. Theodotionis et auctorum Versionis Syriacae Pheschito; an intervallo ab his auctori- hus retro usque in aetatem Apostolorum. canon Iudaeorum mutari potuit Τ Quot sunt libri in hoc cano-nei Qua ratione eos Iosephus computavit Τ qua ratione computant Thalmudici ' quando canon constitutus it 7 28. - Canon primitivae Ecclesiae, quos libros complectituri an pro librorum in canone Judaeorum non contententorum auctoritate ex Hieronymo, ex Origene, ex Iunitio , ex constitutionibus Apostolicis, ex Thalmudicis, ex Iosepho Fl. atque ex receptione eorum in plerisque antiquissimis ecclesiis aliquid concluindi potest Qui Patres eos rejecerunt 8 qui Patres et
quae concilia eos admiserunt 8 29. - Canon concilii Trident in 18 3O. - Qui supersunt libri apo eryphi ' quid ex damnatione eorum concludendum 8 3I. Quae de Versionibus antiquis notatu digniora 3 35. Origo versionis Alaxandrinae juxta Aristaeam; an haec narratio probanda 8 an prorsus salsa 8 Origo
Versionis ex adjunctis historicis Iudaeorum in Aegypto ΤAn Ptolomaeus versionem petiit 8 Quare a 3o denominata 8 Qui libri primum versi 8 quando reIi qui ' An Alexandriae aut saltem in Aegypto I 34. Pentateuchus non ex Chaldaico, neque ex textu Samaritano; sed ex te tu Iudaico translatus, 35. Indoles hujus versionis, in Pentateucho, Proverhiis, libris Iudicum, Ruth, Samuelis et Regum ; in Psalmis et Prophetis, inprimis in Ieremia , Amos, Egechiele, Iesaia et Daniele; in Eccleissiaste, atque in Iobo 7 36. Auctoritas huius Versionis apud Iudaeos et Christianos, 37. Fata Versionis; quid Origenes praestitit, et quo sine' quid asterisei et obeli inneaassis' quando opus Periit 3 38. Reeensiones versi iam
387쪽
n Is Alexandrinae: Luciani, Hesychii, Eugebit et Pamphili, atque Melchilica, Sy. Aquila, quis 3 quo tempore vertit libros V. F. quo sine' an loca de Christo pervertit 8 indoles ve sionis i 4o. Thoodotio, quis Z quo tempore traduxit Biblia' qua ratione Τ 4 i. Symmachus, quis 3 quo tempore transtulit Bibliar quae Vergionis indoles 3 42.
Quinta, sexta et gestim a Versio, unde haec compellatio 7 versionum harum finis Τ Quis auctor sextae Quos libros cemplectuntur omnes tres 8 quos Praeterea quinta et sextat quos praeterea quinta et septima' 43. Quare interierunt hae sex versiones 8 Qui collegerunt fragmenta 8 Quae optima fragmentorum horum editio gQuid de versione Graeca Venetiis asservata 8 44. Vergio Pentateuchi S am a r i t a na , cujus aetatis'
cujus indolis 8 45. . Thargum Onhelogi cujus aetatis Τ quare nonge euli IV aut Vtiy cujus indolis 8 46. Thargum I onathanis in Prophetas, cujus aetatis' cur non seculi Vtiy indoles paraphrasis, 47. Thargum P seu do- Ionathanis, cur Ionathanis dici nequit Z ind . Ies 8 aetas ejus 8 48. Thargum I e r O g o I y in i t a n u m. an continuum y indoles et aetas 3 49. Quae ait a Thargum imΤ aetas et indoles eorum i fio. Versio Syriaca Ρheschito, ex qua aetate 3 ex quo sonte' unde cognatio ejusdem cum Vergione ΑΙΕ-xandrina' indoles 3 quid de editione ejus notatu dignum' fit. Vergio II exa piaris, ex qua aetate 8 ubi superinstes 7 Versio Philoxeniana, a quo ' ex qua aetate 'ex quo sonte' Versio alias dicta si gurata, an hoo nomine compellanda' ex qua aetate 8 ex quo sonte Τan reficta Τ 52. Versio Arabica Saadiae Haggaon, quorum IN hrorum 8 ex quo sonte 8 cujus indolisi Uers io Pentateuchi ab Eryenio edita, cujus aetatis et indolis ' Versio Arabica Pentateuchi ex tentu
388쪽
Samaritano, cuius aetatis' 53. Vergio Arabica Job i in s oly gluttis, ex quo sonte' Versio Arabica in polyglottis excepto Iobo et Pentateucho, ex quo sonte 8 54. Versionis Ρersicae auctor, aetas et sons. 6A. Versionum Aegyptiacarum aetag et son 8, 56. Ver- .sionis Aethiopicae aetas et sons, 57. Versionis Α m e n i c a e aetas et sons, 58. Versionis S I a V o n I c a ea etas et fons, 59. 'Versiones Latinae ante Hierony mum Plures, cujus aetatis 3 ex quo sonte 3 quae celebrior 3 unquaepiam superstes 8 6O. Quoties et qua ratione emendavit Hieronymus Psalterium et reliquos libros' 61. I e r g i o II l ero ny in i , ex quo sonte ' quae ejus indoles 3 62. Quomodo excepta, et quando suscepta' ' '63. Fata ejus seculo flvo, Iimo, 1amo et 13ΠΟΤ 64. Quid conciliumGTridentinum de ea decrevit 7 an eam
praetulit textui originalii quo gensu dixit authenticam 'qua ratione capiendum illud ἔ nemo eam reiicere audeat' 65. Quae emendationes editionum Vulgatae quae emendatio Sixti uti Τ Clementis VIIIvit an emen- . datio haec ad sanas regulas exacta 8 66. An haec est 'versio Hieronymi y qui libri non sunt ipsius 8 6et. Qua lingua libri exarati sunt' cur haec lingua dicitur Canaana ea 7 cur Iudaica' an in V. et N. : F. unquam Hebraea dicitur 7 quae lingua in K. F. dici- ἰfue Hebraea' 68. Fata linguae Hebraicae; aetas aurea argentea, serrea, et Plumbea, atque mors; quid Thal-mudica, et Rabbinica 3 69. An Hebraica ita congervata, ut Latina et Graeca 8 Io. Unde oritur difficultas linguae Hebraicae 8 I. An Praeceptores Iudaeorum testes de usu loquendi 8 Quae media Christiant seculo Irino tentarunt 3 72. Dialecti cognatae, testes de usu Ioquendi in directi; quae dialecti sunt cognatae 8 73. Discrepantia dialectorum nihil impedit, 74. Dialecti naturam suam
389쪽
non immutarunt, 5. Multitudo nollonum ex dialectis
collecla, non turbut interpretem, 6. . Du Plex emolumentum dialectorum, II. Omnes dialecti conserendae; cavenda artificia; observanda analogia Ρermut lionis certarum literarum; transpositio earum non sa-eile admittenda; voces omnes dialectorum uni verbo Hebraico respondentes conserendae; novitatis studium in notionibus a longe petitis caVendum ; etiam Phrages
conserendae, 78. Usus Lexicorum, et v. Aestimatio singularum dialectorum , 80. Etymologia, quid ' quae notio primar quihus indiciis dignoscenda' quae anologia in derivatione observanda 8 8 i. Etymologia non docet, sed ii Iustrat
notiones, 82.', est tamen necessaria ad derivationem
aliarum noli unum; et etiam ad intelligenda loca, in quibus notio prima obliterata, aut allusio ad ii Iam oc currit, ad tollenda dubia de notionibus rarioribus, ad intelligendas notiones ruriores et antiquas versione', 85. An semper inveniri potest notio prima 8 84. Antiqui interpretes, in directi testes de usu loquendi, 83. Duplex eorum emolumentum. 86. Qui-hus versionibus et quo ordine iis utendum Τ 87. Methodus utendi versionibus , 88. Ad rectum usum necessaria cognitio dialectorum et linguae ipsius vergionis, ars erili ea, et observallo locorum difficilium, 89. Quid de Iosepho Fl. et Patribus ecclesiae statuendum 8 90. Quid decrevit concilium Tridentinum de interpretatione scripturae 7 Quae sunt petulantia ingenia Z quae prudentia propria damnatur ' Quae suacta ..concernit decretum 8 9 1. Quibus e haracteribus g or Ips it Moses 7 an hi deinceps manserunt iidem y an ab Egra mulati' an quaestio haec est alicujus momenti8 92. An Hebraeis olim sta characteres' an ex relatione de Cadmo , et ex in acriptionibus , 16 duntaxat characteres antiquiores ,
probantur8 95. An nostra Puncta vocalia olim usitata',
390쪽
quo aevo introductu Τ Μ. Αn literae quiescentes olim vocales' 05. An antiquis Hebraeis nulla signa vocalia ls6. Aetas accentuum et aliorum signorum dia criticorum, 97. An finis verborum olim per intervalla vel puncta designatus Τ 98. Qua aetate divisio in versus invaluit IQuid hemistichia y Quid , cola et commata' 09. Divisio P entateuchi in Pharas chas , cujus Betu-tisy Iou. Haphiarae, cuius aetatig 8 1DI. Divisio in capita. qua occasione et aetate inductat an a Ste phano vel ab Hugone Carensi Τ Capitula Hieronymi, an sunt nostra capita 8 Qua ratione Olim a Judaei
loca scripturae designata' Quid est in Abiathar ' in Elia Τ in Rubol tost. Quae divisio librorum V. F. inter Iudaeos usitata ' Qui Ρrophetae anteriores , et qui posteriores ' Qui sunt libri dicti quinque me-gillothy Quae divisio librorum V. F. Christianis usitata 8 IBI. An textus Hebraeus, a mendis immunis' quidiectio varians y an lectiones variantes ab omnibus admittuntur 7 1ο4. Quae menda irrepserunt ante Vergionem. Alexandrinam' an non textus per illa depravatus 3 Quae erat methodua emendandi manu scripta maioris momenti Τ Quae sunt de antiquissimis latis textus eognita 8 Quid post reditum ex captivitate 8 IO5. In
quibus monumentis textus extat a seculo III. ante Chriusque in seculum II. Post Chr. 8 quid singulare in collatione horum monumentorum observatur ' Io6. In qui-hug monumentis textus editat a seculo II. usque ad
Quid Ma gor ai quo seculo coepit 3 an mox perseela' qua ratione disposita 8 quid blasOra ParVo, mag ira, et finalis 3 an Masora integritati textus consuluit '