장음표시 사용
371쪽
g. 239. Versiones Ecclesiastici. 365 citat. Criti c. 1388. . contendit, filiam esse textus
Hebraici, idque varietatibus, quae nonnisi in lingua Hebraica oriri potuerint, comprobare studuit. - Noniiquet. In codice Syriaco hexaptari, qui asservatur Μediolani, invenitur etiam Ecclesiasticus Syriaeus, qui nondum examinatus est. - Αrahi a Versio
in polyglottis Londinensibus in lectionibus singularibus cum versione Syriaca lacit, eju8que filia e gge videtur. 5. 24 O. Auctoritas canonica libri Ecclesiastici. I. Continetur in Vergione Alexandrina II. Loca ex II-bro nostro ceu Scriptura S. allegant Clemens ΑΙ ex. Paeda g. I, 8. Origenes Homil. 9 in Ezech. , Tertullianus de exhor t. castit. c. 2, CyΡrianus libr. de oper. et eleem. O Ρ t a t u g Nile V. contra Parmenion. l. 3 Athanasius lib. de Virgin. Hilariust Pict. Proleg. in Psalm ., tract. in Ps. I O, Cyrillu Ieros. cate h. 6. n. 4, Ε si Phanius in Ancorat. c. I 2, Basilius in regul. bre v. Interr. Io4, G x eg O r i uslia Z Drat. 31. Hieronymus epist. 34 ad Iulian. ,Divina Scriptura loquitur: musica in luctu intempestiva narratiost Eccles. A, 22.3 etc. etc. III. Scriptores N. F. saepius loca nostri libri respiciunt. ut patet ex
2 Cor. 9, T. IV. Ecclesia Graeca schismate non impediente librum nostrum divinum agnoscit. V. Demum Ecclesia in Cono. Trid. Sess. IV. eum canonicis. et divinia libris adnumeraVit.
Teste Augustino lib. 2 de doctr. chr. e. 8. plures PB tres nostrum librum sub nomine Salomonis allegant, non quasi
Salomonis esset, sed ob similitudinem quandam cum libris
372쪽
De libro sapientiae. S. 241. Argumentum. Quemadmodum Iesu Sirach Proverbia Salomonis , ita
auctor libri sapientiae Ecclesiasten, quodam modo imitatus est; hinc etiam Salomonem loquentem induxit. Liber duas partes complectitur. I. c. I, 1 - c. s. com mendatur sapientia omnibus, et inprimis regibus, ui eam sibi eo diligentius comparare studeant, quo iacilius inveniri potest, et amatores suos largius remunerat: quod si fortasse in prae genti vita adversis premantur. In futuro tamen seculo beatos reddit, quum e contrario insipientes et improbi modo miseri sunt, in vita futura multo miseriores futuri. Distingui in hac parte Possunt sectiones tres; nam c. I - c. 6. sapientia et insipientia cum conlectariis suis sistitur; c. 8. Salomo narrat, quibus mediis sapientiam quaesiverit et inVenerit; atque e. s. oratio Salomonis pro obtinenda sapientia resertur. II. C. IO- c. I9. exemplis historicis ostenditur felicitas, quam sapientia largitur, et Inigeria, in quam conjicit insipientia. in primis idololatris. In hac parte duae sectiones distingui possunt. videlicet: C. IO- a. exemΡla sapientium et insipientium, et c. I 3 - 19. Observationes diversae . quibus studium sapientiae laudatur.
3. 242. Lingua libri sapientiae.
Liber primum Graece scriptus est; nam stilus, ut tam Hieronymus Praef. in libros Salom. Observa-
373쪽
f. 242. Lingua libri sapientiae. 36et
Vit, Graecam eloquentiam redolet. Hebraica, quae hinoinde obvia sunt. non evincunt, nisi librum Prosectum esse a quopiam Hebraeorum, qui Graecam Vix unqu3m Puram geribebant. Lectiones, quae linguae Hebraicae ortum debeant, a Faber Programm 5 - 8. in L. Sa P. Productae . commodius aliunde exΡlicantur. Textus Hebraicus, quem B. Nos e Ben Xachman vidit, . non erat nisi versio Syriaca characteribus Hebraicis scripta. g. 24 o. Auctor et aetas libri Sapientiae. Lingua libri Graeca, et plura alia, quae Occurrunt, recentiora , manifeste ostendunt, Opug esse non modo Salomone, cui inscribitur, sed etiam Zerubabele. quem Faber in octo pro gram m. I 26- I 8 I. aucto rem statuit. longe recentius. et Salomonem duntaxat loquentem induci. Auctor libri ignotus est. Hieronymus quidem Praes. in libros Salo m. refert, non . nullos veterum affirmasse, Philonis Iudaei esse laetum; ast, si Philonem, cujus Opera supersunt, auctorem li-hri existimabant, prosecto longe a Vero aberrarunt stilus enim Philonis non est; quod si alium antiquiorem Judaeum Philonem cogitarunt, hic nobis prorsus ignotus est. - Etiam ad aetatem accurate definiendam, de- sunt argumenta; id solum patet. Hebraeos aeVo auctOris philosophiam Graecam apprime novisse; liber igitur desinente secundo vel inchoante primo seculo ante Chr., geri plus esse videtur. Loca, quae regibus 8apientiam is uadent, et persecutiones filii vel amici Dei populi Iudaeorum commemorant, Videntur aetatem Antiochi Epiphanis innuere. - Qui librum in tempora post Christum removerunt, nihil protulerunt, quod resulationem mereatur. - Conjectura Vero, librum a Christianis suis se interpolatum, sere dogmatica est, quia gratis sumitur, talem a Judaeo doctrinam exspectandam non esse. - Quipiam secundam Partem, C. ID C.
29. , tanquam O Pus singulare, ab alio, vel ab eodem
374쪽
368 3. 243. Auctor et aetas libri sapientiae.
quidem auctore, sed ex iuniori ejus aetate, derivarunt; ast sententiam argumentis comprobare non soluerunt, nec neXum e. 9. Dum c. IO. Ob Semarunt. Digcrepantiustiti. quam urgent, ex substrata materia descendit, quae in secunda parte alia est. Nec Veritate nititur, Salomonem in secunda parte non loqui; nam si id non annotatur, cogitandum est, neque in Ρrima parte an notatum esse, nisi c. 9, 7 - 8. 13. Denique diversitas id earum, quae de utraque Parte jactatur, nimis quaesita est, et resutatur per id, quod utrβque Pars quam plurimas ideas easdem exhibet, uti et singulars illud I 8, IS. θεη υιον λαον σιναι, manifeste respicit filium Dei, a, II. Persecutionibus usque ad mortem exagitatum.
Si libri argumentum ex congregationibus eruditorum, quas Nachligal sibi ubique videre videtur, derivatum esset, linguae character et stilus magis variaret, ne dicam, has congregationes esse fictas.
f. 244. Versiores libri sapientiae. Versio Latina Vulgata Hieronymo antiquior
hica versio in solyglottis Londinensibus, ignotae aetatis, lex tum Graecum quoque Pre88e Sequitur. - Versio Syriaca in polyglottis Londinensibus, textum Graecum initio accuratius, deinceps vero negligentius exhibet. Lectiones, quas Faber ex Chaldaico derivavit. partim librariorum et lysographi menda, sartim para- Phrages Sunt, et Partim commodius ex Graeco explicantur.
g. 245. Auctoritas canonica libri Sapientiae.
I. In omnibus codicibus versionis Alexandriae liber Sapientiae continetur. II. E libris de utero canonicis nullus est, qui saepius in N. F. usurpetur, quam Ither Sapientiae et Ecclesiastici. CL Sap. 2, 26. cum Hebr. I, . Sa P. I 5, 7. cum Rom. 9, 20. 21. Sas. 3, 7. cum Matth.
375쪽
g. 24S. Auctoritas canonica IIbri Sapientiae. 36s
I3, 43. Sa P. 2, 18. cum Malin. 27, 43. Sas. 9, 13ι cum Bom. II, 34. Ad Sas. 5, 18-2O. respexit apostolus Pau- Ius Ephes. 6, IS. III. Patres omnium seculorum eum ut divinam allegant Scripturam, Tertu ΙΙianus de Praescript. e. q. Clemens Ale X. Strom. 6. num. 16., O r i-geneg libr. 7. in epist. ad Rom. n. 4. Cyprianus Ithr. de Mortal. , His Polytus demonstr. adv. Iud. Eusebius in Praepar. Evang. I, 9. B a gilius hom. in princ. Pro V. n. 4. Η i l a r l u g Pici. Trach. in ps. 12 n. 9, Epiphanius haer. 64 n. 54, Hiero nonus
Comment. in o. Ieremiae. ωNe aetatem consideres,
alio enim propheta loquente didicisti : cani hominis sa pientia ejus Sap. 4, 8.) etc. etc. IV. Ecclesia graeca, licet schismate ab Ecclesia latina divulsa, nostrum IN hrum ceu divinum Veneratur. V. Antiquissimam tradiationem sequens Concilium Trident. retulit librum nostrum in canonem librorum divinitus inspiratorum Besa. IV. de eanon. Scrist.
De duobus libris Μaccabaeoru In.
g. 246. De nomine Maccabaeorum.
pria habuisse cognomina. et Iudam solum dictum fuisse ros μακκαβαιον. Hoc nomen deinceps ad Omnes qui ge-culo secundo ante Chr. , pro religione et civitate deceditarunt, eXtengum est, atque hinc descendit inscriptio horum et aliorum quorumdam librorum. - Nomen de rivatum quondami 'n' q
fuit a 1iteris initialibus verborumuis inter deos sicut tu Ie-
376쪽
3zo g. 246. De nomine Maccabaeorum. hova' vel , id quis inter deos sicut
Deus ' quae vexillis Iudaeorum, contra Syros pugnantium , intextae, et in unam Vorem vel confractae fuisse putabantur; ast si haec esset Vocis Origo, scribenda fuisset μαχαβαιοι, quae Perpetuo scribi iuri1ακκα/αιοι, ut a malle Us, malleator, derivanda sit, quod cognomen, Iudae, ut quondam Carolo Marte IIo, a factis heroicis inditum suit, uti
eliam non modo P ers Ora r e murum, sed etiam est, Ρrincipem Vel Praesidem POP Uli esse, .
dit Isidorus Pelusiola, qui μακκαβαιος eum Pergico κοι- ανος contulit, quod in Elymologico in edito explicatu Per δεσποτης, d O m i n u 8. Id ipsum exprimit etiam inscriptio libri Hebraica aut Chaldaica, ab Origene apud Eusebi uin Hi t. Eccl. VI. 25. allata: σαωαr σαρβενε ελ, 'ra nari, historia principis siliorum seu cultorum Dei, ubi μακκαβαιος idem est asprinceps. CL Marchini l. D. P. 283.
Μaccabael a Iosepho Archaeol. XII. 6, 1. dicuntur quoque Asmonaei vel IIasmonaei, probabilius a gentili nomine i didri; quipiam vero id derivant a d , quia Arabibus multi famulitii vir, id vero a longe PVo
f. 242. Argumentum libri primi Maccabaeorum. Postquam Antiochus Epiphanes, qui anno II et aerae Graecorum seu contractuum, et 5 ante Chr. regnum Syriae usurpasset, et anno I 45 uerae eonlr. i 69 ante Chr.) a secunda expeditione Aegyptiae a re dux, Ierosolyma depraedatus esset, multosque Iudaeos partim inter cisset, partim captivos obduxisset, templum quoque spoliasset et pro sanasset, atrociora molitus, annis
377쪽
S. 24 . Argumentum libri primi Maccabaeorum. 3 et 1
145 aerae contract. ι67 ante Chr.) a quarta expeditione ex Aegypto redux, iussit, omnes Ierosolyinorum cives 4nt enfici, moenia dirui, et castellum Sion muniri; imo omnibus regni sui incolis mandavit, ut religionem. regis amplecterenturi in Iudaeam venerunt praesecti regii, qui Judaeos ad colenda idola cogebant, et refrac-ttarios morte ple diebant. - Quum praesectus regius venisset in orbem Modelm , regii iit Matta thias. sacerdos classis 24tae, quae a Iojaribo denominabatur. Hio vir εtrenuus cum quinque filiis suis, congregavit Iu daeos, in religione avita Perge erantes, atque regi O- num PerVagans, non modo aso statas Iudaeos, sed etiam praelectos regios interficiebat, et omnes Iudae Og prca,
vocabat ad vim vi repellendam. Eo mortuo anno 146 , aerae contr. i 66 ante Chr.) filius illius Iudas Macca Liteus belli dux designatus egi c. I - c. g. , qui cum paucis sociis ingentes Syrorum exercitus prosternebat. Ei in praelio anno I 52 aer. contr. Ido ante Chr.3 intersecto , 3, 1-8, 27. substituerunt Iudaei fratrem ejus Jonathan, qui I 4 annos hoc munere lanctus, tandem insidiis hostium succubuit, anno ITO Ber. Contr.
Ο4a ante Chr.) 8, 28- IQ, 53. IIule guccessit Simon. primogenitus Mailathiae filius, qui Paulo post a populo principatum et flummum gacerdotium jure heredita. xio accepit, et Postquam rem strenue ge88isget, geplimo principatus anno a genero suo Ptolomaeo subdole occisus est, anno III aer. contr. IS 5 ante chr. c. 13 - 16.
g. 248. Aetas libri primi Maccabaeorum.
Ex annotatione I Macc. I 6, 23. gesta Iohannis Hyrcani, qui patri Simoni successit, annalibus ingerid egisse, recte colligitur, ultimis hujus principis annis . vel eo mortuo anno Io6. ante Chr. librum nostrum scrip tum esse. Recentiori aevo repugnat illa tenuis de Romanis notitia c. 8, quae ultimo ante Christum seculo Iudaeis profecto multo amplior et accuratior erat. De
378쪽
3et et S. 48. Aetas libri prImi Maccabaeorum.
semelIpso auctor nullum Vestigium reliquit; cum autem excerpsisse annales Coae VOS, eX memorata Bnno fullone , de gestis Ioh. Hyrcani, et ex Observatione de gestis Judae 9, 2 ., quae non omnia scripta suerint, liquet. Auctorem Vero annales candide excerpsisse, ipsum li-hri argumentum docet.
5. 249. Lingua libri primi Maccabaeorum.
Hieronymus Prolog. Galeat. scribit, se reperisse primum librum Maccabaeorum Hebraicum, et Origenes refert illam, g. Q 6. memoratam, inscriptionem libri Hebraicam , vel Chaldaicam. Accedit , textum Graecum non modo Hebraismis scatere , sed quosdam etiam exhibere errore g Vergi Onig, et lectiones varias, quae originem ex textu Hebraeo produnt. q. 25 o. versiones libri primi Maccabaeorum. Cujus aetatis sit ver g io Graeca, ignotum est. Liber, cujus argumenium Omnibus Judaeis adeo exoptatum erat, profecto non multo post in eam linguam translatus suit, in qua a Iudaeis quoque Hellenistis legi posset; dubitari itaque vix potest, ante principium ultimi ante Christum g eculi vergum fuisse. -- Nostra Vulgata Hieronymo antiquior est, et ex textu Grae- eo manavit. - Versionem Syriacam esse filiam texistus Hebraei, multis probavit Joh. D. Michaelis in notis ad suani hujus libri Versionem Germani eam , cui D. Τrendelenburg in Lich hornii Repertor, sue Bihil sch. und Morgent. Literatur XV. Th. S. 58. 88q. quae Piam non contemnenda οΡposuit, ut ad litem decidendam alio subtiliori examine Opus e88e Videatur.
β. 251. Argumentum libri secundi Maccabaeorum. Liber secundus Μaccabaeorum tribus Ρartibus constat. quae nulla inter se ratione cohaerent. I. C. I , I. usque ad dimidium versus I Omi, epistola populi Iero-
379쪽
S. 25 l. Argumentum libri secundi Maccabaeorum. 375solymorum et Iudaeae, ad Hellenistas in Aegypto, scrip
ta anno I 25 ante Chr. , I 88 aerae contrae tuum , certiores reddit Iudaeos in Aegypto. ja in I 69 aerae Contr. i 43 ante Chr. epistolam de calamitatibug ex antlatis
missam suisse, nunc autem sacrificia esse res lituta, et
agi sestum encaeniorum, quod Judaeis etiam Aegyptii celebrandum innuitur. II. C. I. a dimidio Versus Io iniu8que ad C. 2, 18. , alia antiquior epistola incolarum Iudaeae, seniorum et Iudae Maccabaei ad sacerdotem Aristobulum, paedagogum regis Ptolemaei, et ad Iudaeos Aegyptios. Ex mentione Judae Μaccabaei liquet, scriptam suisse ann. 165-I59 ante Chr. , t 49 - 55. aerae Conlr. Nunciuntur pericula, quae ab Antiocho Epiphane imminebant, ejusque mors, et monentur Judaei Aegyptii, ut festum encaeniorum et ignig sileri,15 mensis Casleu celebrent. De hoc igne sacro, uti et de arca foederis, de sacro tabernaculo, et de Bureo altari suisitus, quaepiam singularia narrantur. III. Sequitur 2, 19 - 32. Ρraefatio libri, in qua auctor significat, se redacturum esse quinque Iasonis libros in compendium. Resert de in o. 4 c. 5. sacta quaepiam antiquiora, quae persecutionem Antiochi Epiphanis Praepararunt. Demum narrat gesta ducis Iudae Maccabaei, et claudit librum clade Nicanoris, quae etiam 1 Maec. T. refertur.
Libri duo Μaccabaeorum perpetuo conserendi sunt; se enim, invicem illustrant. Dissidium chronologiae utriusque libri. ex in ilio anni componendum est, quod in primo libro, ut apud Babylonios, ducitur ab Aprili anni 3II anto Chri , in secundo vero ab Octobri anni 3Ia ante Chr. Quae contra
hanc rationem numerandi annos, opponuntur, Soluta repe
ries in libro, cui titulus est, Auctoritas utriusquB
s. 252. Difficultates libri secundi Maccabaeorum.
Liber supplet quaspiam Iacunas, historiae hujus elatis, quae in Primo libro Μaccabaeorum relictae sunt;
380쪽
374 g. 252. Difficultates libri s undi Maccabaeor uni.
verum dissicultates varias, quibus fides Buctoris imminuitur, adversarii invenisse sibi Visi sunt. Praecipuas
reseremur. I. Varia et contradictoria relatio de morte Antiochi Epiphanis. In epistola secunda a Naccab. i II - dicitur hunc regem in Perside in templo Naneae, quod spoliare meditabalur, a sacerdotibus lapidi-hus Obrutum, et in si usta sectum esse; et a Nuccab. 9 legitur Antiochum e Perside reducem, ab urbe Per sepoli pulsum, Vivum Vermibus Corrogum et peregre in monti hus miserabili obitu vita sunctum fuisse. 1 Mac- Cab. 6, I - i I. refertur, Antiochum obsidionem urbis Elymaidis in Perside solvere coactum, re ersum es geBabylonem, eum in Perside audita clade exercitus sui in Iudaea in extremam mel uncholiam lapsum, ibidem mortuum esse. - Verum retuli O mortis Antiochi et Mac- ea b. I, 13-IT est in epistola Hebraeorum Iudaeae, et non ipso libro auctoris. Iudaei isti de morte Antiochi non bene instructi fuerant. Inde praes judicium Contra inspirationem, et fidom auctoris libri nullo modo nascitur; imo probatur eius si des, qui in epiqtola, in qua haec Occurrunt, quid immutare religioni si hi duxit, et gicut invenit, libro suo praemisit. Inter 2 Maccab. s. et i Macca b. 6 nulla est contradictio , nam utro hique dicitur, Antiochum mortuum esse in
Perside quod est caput rei, et utrobique legitur, illum ante Perso poli pulsum suisse; Elymais enimi Maccab. 6 est Persepolis. Auctor i Mucca h. 6 omittit morbum Antiochi, et designationem loci ejus mortis. Norbum autem horribilem hujus. regis r Maccab. 6 supponi, ex verbis et lamentis Antiochi satis colligitur. II. Ρrodigia et Opparitiones I. 52. 33. 3, 25 sqq. 5,1 - 3. 10, 29. EO. II, 8 s q q. IS , t 1 8 e q q. - Αst si rationem habemus adjunctorum temporis, quo haeo
omnia iacta sunt, facile finis Deo dignus perspici po- legi, ne dicam non majoribus dimicuIlatibus premi haec Prodigia, et apparitiones, quam alia plura miracula in