장음표시 사용
21쪽
- 13 Itaque totam illam articulam inseruit p. 324, 22-88, et quidem ab alio auctor atque relicum Caput oriundam Donatu p. 374, 19-23 exponit, ut exspectamus, quae adiectiva in Conparatione deficiant. Cum Donato reliqui tres, Charisius etiam accuratiusquam nonymus obiensis et Dositheus, consentiunt Charis. p. 156, 30-34 Anon. Bob. p. 536, 30 31 ε 36 37 Dosith. p. 399, 9-11 - 400, 2 33. Donatus igitur eundem grammatim Secutus est atque in reliquo capite Diomedes illius expositionem expulit atque istum tractatum inseruit. Sane inter uerba Donati p. 374 34-375, 4 et Diomedis p. 324, 29-33 similitudo quaedam intercedit. Cum uero mirae illius dictionis uestigia apud Donatum non exstent, incle non efficitur Donati quoque in manibus illum tractatum fuisse. Hoc enuntiatum eum ex eodem atque relicum caput sonte sumpsisse putabimus. - Si Conparamus quae reliqui tres de conparatione ocent emonstratione pus non
est Anonymum obiensem p. 36, 18-537, 14 et Dositheum p. 398 11-401, 7 plane consentire Bis tantummodo Dositheus pauca uerba omisit quae apud Anonymum obiensem leguntur Anon. ob p 536, 27 - Charis. p. 156, 22 23 et Anon. BOb. p. 36, 29 - Charis. p. 156, 26 27). Charisius ab his haud paulum discrepat, et quidem initio, nam quae p. 157, 2 22 Scripsit isdem uerbis et eodem ordine apud Anonymum Bobiensem p. 36, 37-537, 14 et Dositheum p. 400, 5 - 40l, 7
redeunt. Sed in priore parte nulla ordinis similitudine cum eis coniunCtus est, quamquam pauca tantum sunt quae apud illum
leguntur, his desint Charis. p. 156, 23. 24 156 29 s. Diom. p. 324, 21. 22 et Don. p. 374, 18 19 156, 30 s. Don. p. 374, 19. 20 156, 32-34 s. Don. p. 374, 2L- 23). Si uero ea, in
quibus tres illi consentiunt, cum Diomede et Donato Conparamus, plane diuerso et hos et illos ordine uti adparet. Postremo denique loco Diomedes cleminutiva tractat p. 325,
25-326, 29). Initium i Diom. p. 325, 25-28 apud Donatum ressit p. 373 14-163. Charisius p. 155 10-13), nonymus Bobiensis p. 35, 19-21), Dositheus p. 395, 10. 11 primum
Diom. p. 25, 27 scribendum est 'horum autem tres sunt gradus, quoriam sorma quam magis minuitur crescit saepe numerus syllabarum '; sic Donatus praebet solus cod. L quantum magis). Diomedis codd. sic scribunt quam magis B, quamuis magis A quamuis M.
22쪽
Haec non ex uno sonte petita esse demonstratur ea re, quod
et p. 25, 28-30 et p. 326, 19-23 exponitur, quomodo e nominibus seminini generis in a cleminutiva oriantur. P. 325 28-326, 10, ubi e sormis eminutivorum agitur, in exemplis adferendis tamquam particula pro ut adhibetur quater), quae dictio reliquo capite aliena est. P. 326, 10 19 praesposter inmixta est expositio de adiectivis in artus et osus. Neutram igitur pa ticulam illi sonti Diomedes debet ex quo caput de nomine hausit. Denique de iis nominibus Diomedes agit quae eminutiones non faciunt p. 326, 23-25 et quae in eminutionibus genus nominis prototypi non seruant p. 326, 26-293. His interpositum est enuntiatum, quo quasi eminutiva conmemorantur p. 326, 25. 26); eorum Donatus quoque mentionem facit p. 373, 16.173, cum apud reliquos similia non legantur. De nominibus
quae non Seruant genera Donatus in Magrapho de generibus
p. 376, 7-9 isdem ac Diomedes uerbis loquitur, cum reliqui haec post eminutiva quidem, ut Diomedes, tractent, se uerbis plane diuersis utantur Charis. p. 165, 13-17; non Bob. p. 35 21-25 Dosith. p. 395, 11-396, 13. Donatum hanc
obseruationem in paragrapho de generibus posuisse mirum non est. Cum enim eminutiva inter species nominis poneret, ubi enumeratio tantum singularum specierum apta erat, alio loco de hac re loqui non potuit. andem ob causam quae Diomedes
p. 326, 26-29 de appellationibus quae eminutionem non recipiunt tradit omnino omisit. Reliqui tres de hac quoquere dicunt Charisius p. 155 10-213, nonymus obiensis
p. 535 20 93, Dositheus p. 395, 10-396 6 solito consensu
qui sint eminutiva, quae nominibus pro pis non Consentiant, quae hypocorismata non recipiant exponunt.
Quae e generibus grammatici docent Diom. p. 30I, 4-17 Don. p. 375, 13-24 Charis. p. 153 8-20 Anon. Bob. p. 34, 2-10 eorum certus Consensus non est, se mirum in modum ab alio alius discrepant Dositheus p. 391 6-14 in priore parte cum Charisio, in posteriore cum Anonymo Bobiensi
congruit Attamen omnes easdem res clocent, quinque genera
esse, quae simillimo modo definiunt. Haec sola sunt quae Charisius, Anonymus Bobiensis, Dositheus sub titulo cle genere trac-Dj0jtjgod by IOO JIC
23쪽
- Is tant. Donatus uero post haec primum quaedam subiunxit denominibus quae aliud genus sonant atque re uera habent p. 375,24-293, e quibus primum enuntiatum uerbo tenus a Diomede in fine capitis e nomini exscriptum est P. 328, 32 33). Secuntur apud Donatum nomina quae in singulari numero alterius sunt generis et alterius in plurali, deinde quae incerti sunt generis p. 375, 29-376, 13. Utraque res a Diomede tractatur p. 327 1-15); quae priore loco leguntur a Donato contracta Sunt, quae posteriore uerbo tenus Consentiunt. ost haec Donatus de nominibus agit quorum genera fixa aut mobilia sunt p. 376 1-73, quibus Congrua, Paulum tamen ContraCta, apud Diomedem p. 328, 25-28 leguntur. Hic statim addo quae Donatus p. 376, 10-21 docet reliquos omnes omittere. In iis quae e figuris praebent admodum omnes Consentiunt Diom. p. 301, 24-30 Don. p. 377, 3-8 Charis. p. 153, 21-25; non Bob. p. 34, 10 - 14 Dosith. p. 391 14-392, 3). Diomedes initio qui sit figura definit similiter atque innumeris et casibus, e qua re Ceteri uerba non faciunt. Donatus praeterea p. 377 8-14 cle declinatione conpositorum nominum agit eadem uberiore sane forma a Diomede p. 309, 26-37 exponuntur Reliqui tres de hac re nihil tradunt. De numeris Diomedes p. 301 19-22 et Donatus p. 376, 22-24 cliuersum in modum locuntur. Donatus Contra ac Diomedes et reliqui tres clualem numerum linguae Latinae uindicat, cuius exempla habet uo et ambo. Eandem octrinam
in capite de uerbo exhibet p. 384, 2). Diomedes ipse ad alium libri locum p. 334 26 legentes relegat, ubi alium atque in nostro Capite grammaticum sequitur. Anonymus obiensis p. 34, 14-19 et Dositheus p. 392 4-8 plane Consentiunt a Charisio p. 153, 26-154 5 initio paulum inscrepant Singularium quaestionum, quas hi exhibent, pars apud Donatum Seruata est, unam Diomecles quoque descripsit Charis. p. 154, 2 3 Anon. Bob. p. 34, 16 17 Dosith. p. 392 6 Diom. p. 328, 5-7; Don. p. 376, 24 25 et Charis. p. 164 3-5 Anon. Bob. p. 534, 17-19 Dosith. p. 392 7 8 Don. p. 376, 32-377, 2). pud Diomedem p. 327, 16-328, 5, 328 7-23 et Donatum p. 376, 25-32 cum his coniuncta est disputatio e nominibus quae singularia aut pluralia tantum sunt, de qua infra clemum p. 30 agemus.
24쪽
- 16 Postremo enique loco ea Conponamus quae e casibus grammatici tradunt. Diomedes initio paragraphi p. 30l 32-353 duas definitiones proponit, quibus, ut dixi, Ceteri carent. Tum casus enumerat p. 301, 35-302, 43, quos numero quidem sex, ratione tamen quinque esse docet, Cum nominativus proprie Casus non sit. Quae Donatus eorum loco praebet p. 377, 13 17 Casus esse sex, e quibus duo recti, ceteri obliqui clicantur, cum Diomedis uerbis nihil similitudinis habent. Deinde cle ablativo Diomedes loquitur p. 302, 4 I), quem a Varrone Sextum, interdum Latinum Casum appellatum Sse Conmemorat. Quibuscum quae Donatus p. 377, 17. 18 Scripsit, quamuis sint contracta, Consentiunt; reliqui tres huius rei mentionem non faciunt Charisius initio p. 154, - 11 de casibus agit, inprimis de nominativo, quae, Praeterquam quo paulo aliter ordinata sunt, CCurate iis respondent quae apud Diomedem p. 301,
35-302 4 leguntur. Eorum loco Anonymus obiensis p. 534, 19. 20 et Dositheus p. 392 9 sex casus enumerant. Tum apud omnes tres hoc enuntiatum sequitur Charis. p. 154, 11;Αnon Bob. p. 34, 20 21 Dosith. p. 392, 10): adicitur a illigentioribus etiam septimus Casus', quo Anonymus obiensis ot Dositheus tractatum e differentia ablativi et septimi casus introducunt Anon. Bob. p. 534, 22-535, 8 Dosith. p. 392, 10394, 7). Hunc tractatum alaemonis esse ipsa uerba clamanti, etiamsi Sacerdotis nomen in exemplo adhibitum, etiamsi Scauri siue Aspri auctoritas laudata sit. Simili paulo tamen aliter figurato nuntiato usus Donatus p. 377, 20. 21 pauca de eadem re uerba infert: quidam adsumunt etiam septimum Casum, qui est ablativo similis', quibuscum uerbo tenus Consentiunt quae apud Diomedem p. 317, 23. 24 legimus. lenum de illa differentia tractatum, undem scilicet quem Anonymus obiensis et Dositheus exscripserunt, his uerbis Diomedes subiunxit p. 317, 25-318, 223'. Quae uero Charisius e septimo casu disserit p. 154, 11 - 15 ab eis quae reliqui praebent plane issentiunt. Nullum ibi Remmianae dictionis uestigium, nullum iispositionis
Quinquiens et apud Anonymum obiensem et apud Dositheum particula uelut occurrit, nunquam 'ut' cf. Schotimillier de C. Plini Secundi libris gramm. p. 9. Apud Diomedem quinquiens uelut exhibetur, semel ut'.
25쪽
- 17 quam ille adhibuit. Exemplorum quoque cum duo et apud Palaemonem et apud Charisium redeant, tertium quo apud Charisium exstat ille non habet. Itaque Charisii expositio
Palaemone XCerpta non est. Ceterum monendum est Donatum
de hac differentia in paragrapho e casibus loqui, Diomedem
uero hunc tractatum in Capite e Consensu uerborum Cum Casibus posuisse Cf. p. 317, 23). Denique Charisius p. 154, 16-20), nonymus obiensis p. 35 9-11), Dositheus p. 394, 8-10 de quibusdam nominibus agunt, quae non Per omnes Casus uariantur. Hae apud Diomedem Donatumque non ex- Stant. Donatus, postquam de septimo casu QCutus est, e sormis casualibus sex disserit p. 377, 23-29), eadem apud Diomedem p. 309, 10 sq. redeunt. Diomedes uobus cle hac retractatibus usus est, quos ita conglutinauit, ut difficile sit terminum inter eos ponere. Sed si p. 309 7-I 'nihili cum p. 308, 17 Conseruntur, ibi secundum tractatum, cuius initium periit, incipere patet. Cum hoc Donatus consentit. Denique apud Donatum p. 377, 29-31 nomina Conmemorantur quorum nominutuus in usu non est, eadem apud Diomedem leguntur P. 328, 23-25). Haec reliqui tres omittunt. Quae praeterea Donatus exhibet, nunc omitto, ut quae proprie a caput enomine non pertineant.
Iam subsistendum est, ut qui Conlatione nostra efficiatur Colligamus. Accurata conparatione quam instituimus primum id clemonstratum est quinque illos grammaticos non Solum omnes eandem materiam amplecti et easdem res ocere, se etiam Plerumque eadem enuntiata praebere. In tanto grammatiCorum Consensu ubium esse non potest, quin totum hoc de nomine Caput, quale apud Charisium, nonymum obiensem Dositheum legimus et quae huic apud Diomedem et Donatum respondent, ad unum grammaticum reserendum sit. Auctori nomen Cum neque adhuc occurrerit neque, ut demonstrabimus, traditum sit, AnOnymum eum aptissime appellabimus. Se etiam aliud illa conparatione efficitur, non eandem inter omnes intercedere rationem, sed propiu Conexos SSe X una parte Charisium, nonymum obiensem Dositheum, ex altera Diomedem et Donatum. Iam accuratius nobis inquirendum erit, quae inter has quasi classes ratio intercedat, quae interutramque et nonymum illum grammatiCum.
26쪽
- 18 Ac primum quidem, quo ordine usi grammatici disputationem de nomine instituerint, inspiciamus. In initio capitis alium apud Charisium, nonymum obiensem Dositheum, alium apud
Diomedem et Donatum ordinem reperiri supra exposui monuiquoque illum ratione carere; attamen cum illi tres eundem ordinem praebeant, qui in communi fonte eum inuenerint ubitari nequit. Contra hanc sententiam nihil valet, quo Charisius et Donatus quasdam particulas omiserunt. In enumeratione C-cidentium quomodo factum sit, ut Diomedes qualitatem postremo loco poneret, supra explicare studui. Cetera Charisius, Anonymus obiensis, Dositheus et enumerant et tractant hoc ordine: genus figura numerus casus Diomedes et Donatus genus numerus figura casus. In primis, ut supra dixi, in particula de conparatione duae illae classes discernuntur. Difficilis est quaestiocles ea quae restat parte, in qua PeCie nominis enumerantur.
Charisius p. 154, 2I-l 56, 17 et Anonymus obiensis p. 535,11-536, 17 et Dositheus p. 394, 11-398, 10 sane accurate
Consentiunt atque eundem, ut ita dicam, ordinem secuntur. Sed qualis ille est Primum nominantur quae gentem significant' et similia, tum cleriuatorum formae, deinde aliae species mirum in modum conmixtae, ut generalia', specialia', facta a sonis'
ab adverbiis', a participiis figurata . epitheta'. is quasi finis
inponitur uerbis: se hae omnia quamuis speCies sunt nominum absolute tamen nomina dicuntur et singulis rebus personisue apposita sunt'; nihilo minus secuntur ad aliquid et similia. Cum igitur in hac classe summo cum Consensu idem ordo, qui nullus est, adhibeatur, Diomedes et Donatus plane clisCrepant. Nam quo uterque sub titulo qualitatis de hac materia loquitur, non multum ualet Diomedes cetera accidentia alio loco tractat. Itaque per se negari non potest hanc particulam in sonte Diomedis eodem loco positam fuisse atque apud illos tres. Donatus ab omnibus ea re differt, quo has species cum illis coniungit in quae proprie appellativa clividuntur, Corporalia et incorporalia, et haec omnia quasi species appellativorum enumerat, Cf. p. 373 1l: appellativorum nominum species multae sunt'. Diomedes hoc enuntiatum non praebet. Disputationem Donati uel magis mine Carere quam illorum grammaticorum primo obtutu adparet Diomedes solus certa quadam ratione materiam dispOsuit reliquis speciebus, quas p. 322, 14-323, 16 enumerat, Dj0jtjgod by IOO JIC
27쪽
septem cleriuationis sormas separat patronymica, possesSiua, Paronyma uerbalia, Conparativa, superlativa, deminutiva. Iam clemonstrandum est hanc dispositionem non a Diomede institutam se e sonte haustam esse Donatus a Diomede discrepat. Aliunde auxilium petamus necesse est. Hoc Dionysii Thracis ars grammatica nobis praebet. Cum enim totum e nomine caput, quod nostri grammatici exhibent, mirum quantum Cum Dionysio consentiat, hoc loco Diomedes eadem atque ille docet. Vt Diomedes species illas et cleriuatorum formas discernit, sic
Dionysius Idri rapaΥΦΥvi et ea θ tu volaατ υποπέπτωκεv p. 634, 25 et 36, M. Se in singulis quoque Thracis doctrina apud Diomedem redit. Supra monui Diomedem p. 323, 17 sq.)et Donatum p. 373, 13 sq. solos discretionem nominum primae positionis i et derivatorum seruasse, reliquos cleriuatiua Cum patronymicis confudisse Charis. p. 154, 26-155, 2; non Bob. p. 36, 16 17 Dosith. p. 395 5-73. Cum Diomede accuratissime congruit Dionysius p. 34, 21 . Apud Diomedein p.
323, 20 'cleriuantur nomina modis septem'. Eadem'ibη παμα- Turius Dionysius p. 34, 25. 26 enumerat atque eodem o cline, nisi quod paronyma et uerbalia postremo loco exhibet. Similia apud reliquos grammaticos non exstare supra dixi. Confer
praeterea quae e patronymicis Diomedes p. 323, 24-26 et Donatus p. 373, 23 exponunt cum Dionysio p. 34, 27 283, item Diom. p. 324, 14. 25, 10 Don. p. 375 5 cum Dionys. p. 635 5, reliqui tres discrepant Charis. p. 157, 10 Anon. Bob. p. 37, 5 Dosith. p. 400 12). Inter ea ossi volam υποπέπτωκεv, quae Idr id est species quoque appellari dicit,
Dionysius p. 36 8 multa enumerat quae Diomedes non exhibet, sicut e contrario apud hun leguntur, quae illi desunt. Nonnunquam uero in hac quoque particula Diomedes proxime ad Thracem accedit. Definitionem epithetorum apud Diomedem
p. 323, 6 7 atque apud Charisium p. 155 30-32), nonymum obiensem p. 36, 1-3), Dositheum p. 397, 3-5 eandem inuenimus quam Dionysius praebet p. 36, 1s). Ceterum
Diomedem plane alliter e epithetis agere atque reliquo supra exposui atque cum Diomede Dionysius Consentit, Cum uterque,
vox principalia a Diomede posita est pro propria dictione pri
mae positionis', quam testantur et Donatus et reliqui tres.
28쪽
cf. Diom. p. 323 7-16 et Dionys. p. 636, 19 - 24). Solus praeterea Diomedes perileptica et periectica tradidit p. 322, 2325); apud Dionysium eadem leguntur p. 637, 13 14 et 17 18).
Consensu quem inter Diomeclem et Dionysium exstare Satis probauimus emonstratur Diomedem hanc disponendi rationem non ipsum excogitasse. Cum uero, ut supra exposui, Diomedes in hac quoque parte ab Anonymo pendeat, ab eodem etiam dispositionem recepit. Itaque hic in ordine rerum tractatarum cluas classes habemus, alteram e Charisii, nonymi obiensis, Dosithei, alteram e Dionysii Thracis et Diomedis consensu. Quod Donatus hanc particulam in aliam sormam redegit, hoc ratione qua opusculum suum conposuit poscebatur. Si igitur aeque atque illi tres quattuor tantum derivationis sormas recepit et e conparationibus propria, ut ita dicam, paragrapho egit, ex OCConsensu propiorem Conexum Concludere non debemus.
Ad alterum discrimen me conuerto, quod inter duas illas classes obseruamuS. Diomedes inter uerba nonymi particulas ex aliorum grammaticorum libris petitas inseruit, quarum uestigia apud Donatum quoque inuenimus. Eiusmodi est Scauri illuclfragmentum, Cuius apud reliquos tres notitia non OCCurrit. Diomedem aeque a Donatum illam particulam non e proprio libro sumpsisse, se in communi sonte cum Monymi expositione Coniunctam repperisse Certum esse mihi uidetur. Idem cadit in Palaemonis fragmentum de differentia ablativi et septimi casus. Hoc etiam apud nonymum obiensem et Dositheum deprehendimus, sed Charisio deest. Itaque in communi sonte quo hi tres usi sunt non exstitit, id quo mox accuratius tractabo. Deinde loci quidam sunt, ubi in utraque classe eaedam res traduntur isdem sententiis, uerbis singulari quodam modo diuersis.
Charisius p. 154, 11 , non Bob. p. 34, 20), Dositheus p.
392, 10 scripserunt: adicitur a diligentioribus etiam septimus casus . Diomedes p. 317, 23 sic: ceterum ab his quidam
discrepant, qui etiam Septimum Casum adsumunt, qui est ablativo similis', Donatus p. 377, 20 sic: quidam adsumunt etiam septimum casum, qui est ablativo similis Tum Charis. P. 155, 3, non Bob. p. 35, 21, Dosith. p. 395, 1l: llud
uero memineris quod semper eminutiones generibus suis unde oriuntur Consonant, pauca dissonant'. Diom. p. 326, 26, Don. Dj0jtjgod by IOO JIC
29쪽
19 20 Anon. Bob. p. 37, 11. 12 Dosith. p. 401 4 5 'scito
autem Conparativum gradum ablativum casum trahere numeritam singularis quam pluralis', Diom. p. 325 9. 10, Don. p. 375, 4. conparativus gradus ablativo casui iungitur Donatus: adiungitur utriusque numeri'.
Postremo denique loco ea quoque Conmemoranda Sunt, quae in altera classe leguntur, in altera omittuntur. Quae Diomedes p. 322, 3-5 et Donatus p. 373 10-11 tradunt,
praenomina aut singulis aut binis aut ternis litteris notari, reliqui tres omiserunt. Item hi omittunt speciem nominum quae patriam
significant Diom. p. 322, 15 et Don. p. 374, 6ὶ tum enuntiatum illud quod apud Diomedem p. 322, 16 17 et Donatum p. 374, 7 8 legimus 'se primus de multis, e duobus prior
dicitur; sicut e duobus alterum dicimus, de multis alium', deinde species quae participium sonant' et quae uerbis similia sunt ' Diom. p. 322, 21-23 Don. p. 374, 12-14), denique ChariS. p. 156, 9, non Bob. p. 36, 10, Dosith. p. 398, 2 neglegenter omittunt haec: ut dexter sinister haec et conparativum gradum admittunt, ut dexterior sinisterior' cf. Diom. p. 322, 32 et Don. p. 374, 10. In paragrapho de conparatione Diomedes et Donatus soli haec tradunt Diom. p. 324, 19. 20 Don. p. 374 17 Diom. p. 25, 1- - Don. p. 374, 2734 Diom. p. 25, 11 - 12 Don. p. 375, 6 7 Diom. p. 325, 19-21 - Don. p. 375 9-12. Praeterea illi tres non Conmemorant eminutionis gradus tres Diom. p. 25. 26-28, Don. p. 373, 15. 6), neque quasi eminutiva Diom. p. 326, 25. 26, Don. p. 373 16 17). Item illi non locuntur e nominibus quae in singulari numero alterius sunt generis et alterius in plurali et quae incerti sunt generis Diom. p. 327 1-5 Don. p. 375, p. 29 - 376, ), de nominibus fixis etc. Diom. p. 328, 25. 26, Don. p. 376 1-7), de nominibus quae aliud genus sonant ac habent Diom. p. 328, 32. 33, Don. p. 375, 24-29). Denique illi non disserunt de ablativo casu Diom. p. 302, 4-7, Don. p. 377, 17. 18). - Contra Diomedes et Donatus non Conmemorant, quae in casibus deficiunt Charis. p. 154, 16-20, non Bob. 35 9-1l, Dosith. p. 394, 8-10), et inparagrapho de conparatione haec omittunt Charis. p. 156 21-Dj0jtjgod by IOO le
30쪽
27 - non Bob. p. 36, 25-29 - Dosith. p. 399 6-9; Charis. p. 156 34-157, 2 in 157, 3- non Bob. p. 536, 32-36 in 7-537, 2 - Dosith. p. 399 12-400, 2 - 40
3-9. - Si, ut in exemplis praepositis, duo grammatici omittunt quae tres praebent uel uersa uice, etiam ex silentio haud parui pretii petimus argumenta. Cum igitur in tot rebus Diomedes et Donatus inter se consentientes a Charisio, nonymo obiensi, Dositheo et ipsis inter se consentientibus discrepent, a sontes et eum quo illi et eum quo hi usi sunt illae differentiae reserendae sunt. At supra exposui hoc caput, quale apud omnes quinque legitur, uni eidemque auctori tribuendum esse. Haec, quae inter Se pugnare uidentur, eo tantum modo Conciliamus, ut duas illa Classes coniciamus duabus eiusdem artis recensionibus usa esSe. Nam neutram classem nonymi imaginem inperturbatam seruasse et recte me e recensionibus locutiun esse emonstratur ex una
parte ut unum exemplum adhibeam illa ratione qua apud Charisium, nonymum obiensem Dositheum initium capitis et particula de nominis speciebus clisposita est, ex altera parte aliorum grammaticoram fragmentis quae apud Diomedem et
Iam per se ueri simile est etiam illas recensiones non inmutatas traditas esse. De Charisii, nonymi obiensis, Dosithei fonte communi i demonstrare possumus. Quae e septimo casu grammatici nostri scripserunt eis enuntiatum praemittunt quod uterque editor suo modo configurauit, ut supra dixi. Post hoc nonymus obiensis et Dositheus Palaemonis expositionem de differentia ablativi et septimi casus exhibent; quae uero Charisius cle eadem re disputat, ut supra dixi p. 16.173, ita Conparata sunt, ut Remmianae ictionis ne uestigium quidem obseruetur. Iam Charisium ipsum alaemonis uerba in fonte quidem legisse, sed contrahendo et mutando in eam quam praebet formam redegisse nemo putabit. Eadem accuratione usi et hic et illi librorum quos in manibus habebant uerba descripserunt. Itaque aut exemplar huius editionis quo Charisius aut illud quo Anonymus obiensis et Dositheus usi sunt redactricem manum expertum est. Illud uero minime credibile est hanc alaemonis particulam, qualis erat, ab ipso Anonymo in librum suum translatam esse. Immo quae apud Charisium leguntur coniciemus