De artium scriptoribus latinis quaestiones: Dissertation philologica quam --

발행: 1886년

분량: 68페이지

출처: archive.org

분류: 문학

41쪽

- 33 titulis praefixis qualitas et species occurrant non notaui immo crediderim p. 346, 2 uocem sorma a librario salso exlemmate repetitam pro species positam esse. Nam praeterea tribus tantum locis uocabulum forma legitur p. 344, 13 345, 23 bisi in particulis quae cum Donato consentiunt Diom. p. 344, 13-16 - Don. p. 382 6- et Diom. p. 345, 15 - 25 Don. p. 381, 30 ε 382, 2-6). Itaque aliam dictionem apud Diomedem deprehendimus, ubi cum Donato congruit, atque in reliquis partibus. Praeterea cum Donato consentiunt haec cleuerbis inpersonalibus Diom. p. 397, 21 - 27 Don. p. 381 22-26 o 397, 32-398, o 384, 22-26, de uerborum Coniugatione Diom. p. 347, 3-36 Don. p. 382, 10-34. De Consensu uerborum cum Casibus Donatus p. 384, 18-22 agit primum enuntiatum Diomedes p. 311, 1 traclit 3. Decimum Caput Donati est De adverbio p. 385,11 - 387, 16. De significationibus adverbiorum eadem apud Diomedem p.

404 3-32 atque apud Donatum p. 386, 7-22 leguntur, nisi quod p. 404 17 18 e alaemone cf. Charis. p. 189, 1. 2 sumpta

suut Diomedes sub unaquaque significatione multa exempla enumerat, Donatus plerumque unum tantum exhibet ordine non eodem utuntur, qua in re Donatum mutasse puto. De d- uerbiis loci copiosius uterque absolutis reliquis agit, Donatus iterum de eadem re Num Diomedis uerba p. 405, 13 - 16 ad Anonymum reserenda sint, ubitatione non Caret; nam Consensus huius particulae cum Donato p. 387, 9-l3 non adeo aCCuratus est iraeterea Cum Donato haec consentiunt:

Quae praecedunt Cominiani sunt aeque atque ea quae secuntur, cf. Charis. p. 175, 26 sq. Μirum sane est quod apud Dositheum p. 426 4- eadem legimus quae apud Diomedem p. 10, 31-30l, , ita ut uterque cum Praecedentibus unum tantum illud enuntiatum conectat; sed hoc casui non

dare non Possumus.

Primum enuntiatum in describendo Donatum mutasse et seritentiam peruertisse crediderim.

42쪽

In hac particula describenda neuter sontis ordinem seruasse uidetur. Diomedes etiam altero libro usus est, ex quo nonnulla inspersit. Restat ut e uno loco loquamur Diom. p. 404, 2632 Don. p. 385 12 17), ubi de adverbiis primae positionis et derivativis agitur atque exponitur e quibus partibus orationis adverbia nascantur. Enumerationis ordinem Donatus meliorem praebet. Hanc particulam a Cauro originem ducere non tam incle collegerim, quo ea quae apud Diomedem his uerbis praecedunt illius grammatici sunt, nam sententiarum OneXu non obseruatur, se id ea re efficitur, quo nomen proprium et nomen appellativum et uocabulum discemuntur. Cuius istinctionis in reliquo Donati capite et eis quae apud Diomedem huic respondent nusquam mentio fit, immo in nulla particula quam Anonymo ipsi tribuimus, Scauri hanc doctrinam peculiarem esse supra monui p. hi. Itaque hoc Scauri fragmentum incommuni fonte Diomedem et Donatum repperisse sumendum est. Donati undecimum caput est De participio p. 387, 18388, 26 Diomedes non Anonymum sed alterum fontem et quidem, ni fallor, eundem quem in capite te uerbo adiit, qua e Causa pauca apud eum cum Donati uerbis consentiunt:

Duodecimum Donati caput est De Coniunctione p. 388, 28-389,17 Diomedes maximam partem e Palaemonis et Cominiani libris hausit Cum Donato haec particula Congruit: Diom. p. 416, 24-27 Don. p. 389, 13-17. Decimum tertium caput Donati est me praepositione

Rummro l. l. p. 6 hanc particulam inter fragmenta Scauri recepit. Meyerra. l. p. 19 tantum uerba Diom. p. 403, 20-26 Scauro uindicat, nam et inter se cohaerent et Diomedis propria apud alium grammaticum non recurrunt. Nam inde a 403, 26 cum Cominiani doctrina, maximam etiam partem 180, 29 cum uerbis consentit Diomedes, ita ut haec Scauro non sint tribuenda'. De consensu cum Cominiano conser infra p. 49 sqq. Argumentum e doctrina petitum, quo ego utor, . . non

obseruauit.

43쪽

Diom. p. 408, 27-409 Don. p. 389, 20-31

Quae secuntur e Cominiano Diomedes hausit cf. Charis. p. 230). Caput decimum quartum Donati est De interiectione p. 391 26-392, 3 quocum duo enuntiata Diomedis consentiunt: Diom. p. 19, 14. 15 Don. p. 391 30-392, 2 419, 19-21 se is 391 28-30. Quatenus mihi proposueram, contuli quibus partibus Diomedes et Donatus inter se concinant omnes illas particulas ex uno eodemque sonte, i. e. e recensione Anonymi, haustas esse non uno loco mihi Sumpsi, quo breuius et apertius disputare liceret. Quam sententiam ueram esse iam nun demonstrandum cst. Simili disserendi ratione et simili dictione illas particulas constaptas esse quae Diomedi et Donato communes sunt, hoc argumento non utor Nimis lubricum id esse adparet. Atque o uera eodem argumento si allii conplura Capita, quae ego nonymo tribuo, alii auctori uindicauerunt. Neque minus alterum repudio non solum illis capitibus nusquam doceri quae inter se pugnent, se etiam doctrinam alterius capitis saepe

ita Conformatam esse, ut alterius respondeat. Nam ha quoquere non demonstratur ex uno libro eas particulas Sumpta esse.

Idem etiam tum efficitur, cum cliuersi grammatici eiusdom auctoris doctrinae se adpliCauerunt. Etsi igitur ex hac parte e- monstrari non potest quo mihi propositum est, tamen etiam Contrarium inde non effici contendo. Aliam uiam confirmationis ingredior. A primum quidem quattuor capita inuenimus de littera, de syllaba, de accentibus, de nomine), quibus a Diomedeo Donato paucis uerbis exceptis plane adem tradita sunt. Itaque id quidem certum est singula illa capita ab utroque ex eodem libro descripta esse. Nam cliuersos eos sontes Conpilauisso et quidem ita ut ex unoquoque adem sumerent a simi- Ilitudine ueri abhorrct. Tum si in ipsa Donati uerba inquirimus, nusquam contaminationis ab ipso factae uestigia occurrunt. Ita-Dj0jtjgod by IOO JIC

44쪽

- 36 que Donato maior quam pro grammatico istius aeui inclustria atque sollertia tribuenda esse , si conpluribus sontibus usus omnino uitasset bis de eadem re aut eundem aut diuersum in modum disserere. Quae si recte disputauimus, etiam ex hac parte euincitur Donatum singula Capita ex uno fonte hausisse. Si igitur Donatum conpilasse uis, singula eum capita cliuersis auctoribus debere sumas necesse est. Hoc uero rationi qua grammatici conpilatores usi sunt prorsus repugnat. Deinde demonstrare nobis Contigit, si in uno aliquo capite Diomedes cum Donato partim Concinat partim non Concinat, utriuSque generis particulas non ex eodem libro descriptas esse. Aut enim in eis quae apud Donatum recurrunt eadem docentur atque in reliquis aut diuersa. Itaque semper quae cum Donat Congruunt proprio fonti deberi uidentur. Denique nonnullae particulae sunt, communes Diomedi et Donato, quae non ad eundem atque tota grammaticae materia auctorem reserri possunt duo Scauriana frustula et Remmianae artis fragmentum. Cum apud Donatum illorum grammaticorum notitia nusquam exstet, nisi ubi Diomede quoque uerba eorum praebet, Donatum ipsum adisse libros eorum Putare ratione uetamur. In Communi fonte utrumque illas particulas inuenisse sumendum est. In hanc sententiam optime quadrat, quod aliis quoque argumentis nobis suadetur non ipsum Anonymi librum Diomedem Donatumque habuisso, sed Xemplaria quae ex Anonymi libro retractato fluxerunt. Α redactore illae particulae receptae sunt. Argumentiis prolatis euincitur uno tantum fonte Donatum in arte sua Conscribenda usum esse, et omnia quae Diomedi et Donato Communia Sunt ex uno eodemque libro hausta esso. Communis illorum grammaticorum fons est Anonymi recenSio. Iam a grammaticos qui ex altera recensione pendem me Conuerto. Diuersis causis factum est, ut haec pars quaestionis

intricata sit. Artis fragmentum quo codice obiens seruatum nobis est incipit a capite de partibus orationis, se de tribus tantum dictionibus octrinam Continet de nomine, e pronomine, de uerbo). Dositheus, Cum totam artem grammaticam amplectatur, e nomine illud solum caput exhibet quo supra traCtaui. Quae praeterea, ut demonstrabo, in eius fonte de hac parte orationis exstabant desCribere omisit. Accedit alterum quo in posteriore artis parte, quae miserum in modum decur Dj0jtjgod by IOO JIC

45쪽

- 37 tata nunc est, plerumque non nonymi se aliorum grammaticorum libros adiit, in primis, ut conparatis Charisii uerbis elucet, Cominiani et Palaemonis. Eadem in Charisium cadunt. Hic quoque et mutilatus est et inde a capit de participio Anonymi artem neglexit. Itaque factum est, ut Charisio et Anonymo Bobiensi et Dositheo quattuor tantum Capita Communia Sint. Ceterum cum Charisio partim Anonymus obiensis, partim Dositheus concinit. Sunt etiam pauca Capita quae quamuis unus tantum ex his exhibeat tamen ad hunc fontem reserenda sint. Haec deinceps tractabo. Primum de eis capitibus agam quae apud Charisium, Monymum obiensem Dositheum exstant: De oratione eiusque partibus tractant Charisius p. 152, 11-15, nonymus obiensis p. 33, 2-5, Dositheus p. 389,8 41. Omnes eodem modo quid sit oratio definiunt. Eius parte non plane eodem orcline usi enumerant. In fine capitis

addunt nonymus obiensis et Dositheus quibusdam uidetur et appellatio', quo enuntiatum Charisius non exhibeti.

Caput De nomine supra satis traCtaui. De pronomine in uniuersum plane Consentiunt inter se

Charisii primus tractatus p. 157, 24-159, 35 et nonymus Bo-biensis p. 57, 4-561, 18 et Dositheus p. 401 9-405, 23,

quamuis alius alia omiserit uel mutauerit uel transposuerit. Ab eadem pronominis definitiones incipientes primum tractant quae huic parti orationis accidunt, atque hae quidem isdem uerbis. Tum pronomina ad aliquid conmemorant. Deinde eclinationes pronominum Secuntur, primo loco finitorum, secundo infinitorum, tertio possessivorum. In extremo Capite e singulis quibusdam pronominibus agitur, uelut de pronomine nemo, quod

Definitio orationis Scauriana est, s Diom. p. 300, 19; idem p. 300, 27 scripsit Scauro uidetur et appellatio'. Num Anonymus Scauri definitionem receperit, diiudicari nequit, cum Donatus definitionem non descripserit. Diomedis uerbis p. 300, 27 dubitatio mouetur. Nam e fragmento Scauri Diom. p. 320, 13-25 etiam uocabulum inter partes ora

tionis exspectamuS.

Vt apud Anonymum Bobiensem et Dositheum sic apud Charisium quoque legendum est minus quidem plene, idem tamen', nam sic codicis Neapolitani prima manus, supra scripto 'pene', Sic Ac cod. Bern. 123

46쪽

- 38 Dositheus omisit. Ceteriam hoc in primis loco apud omnes turbatum est. Se in uniuersum illos grammaticos ita Consentire, ut de communi sonte dubitari non possit, monuisse Satis habeo. Quatenus singulo quoque loco sontem aut accurate descripserint aut non, inquirere a nostro Consilio alienum est. Deinde incli- Cabo quae e ConsenS cum hac recensione apud Diomedem Anonymo uindicanda sunt. Eius modi sunt quae Diomedes de

pronominibus ego et tu isserit p. 329, 32-330 93 cf. Charis. p. 158 3-15; non Bob. p. 557,17-28 Dosith. p. 402 6-20; item e forma ipsum generis neutrius p. 330, 22-27), CLCharis. p. 158, 17-19: Anon. Bob. p. 558 2-5 Dosith. p. 403, 5-7. Praeterea Diom. p. 332, 13-333, 24, ortasse etiam

24-26, ex Anonymo hausta esse ordine enumerationis emonstratur, qui idem est atque apud Charis. p. 158, 21-159, 16;Anon. Bob. p. 558, 1 560, 33 Dosith. p. 403, 10-404, 23. Verba Diom. p. 333, 21 apud Charis. p. 159, 2 et non Bob.

p. 560, 15 recurrere in primis notatu dignum est. Deinde ad Anonymum reserenda sunt uerba Diomedis p. 331 13 - 15 cs.

Charis. p. 159 17-20. Anon Bob. p. 561, 4-7 Dosith. p. 404, 25-28), p. 332, 7 - Don. p. 380, 32 CL Dosith. p. 405, 113, p. 333, 27-35 cs Charis. p. 159 26-35; non Bob.

p. 561 11 - 18). - Vt uincerem Charisium et Anonymum Bo-biensem et Dosithoum ex Anonymi recensione descripsisse quae

de pronomine tradunt, CCurate eo cum Donato Consentire demonstrandum mihi esset. Sed de accidentibus, quam partem Donatus solam recepit, illi tam breuiter disserunt, ut firmam Conparationi materiam non praebeant'. Communem eorum sontem contraxisse inde concluserim, quo inter accidentia et Conparationem Omne tre sine ullo Sententiarum Conexu pronomina ad

aliquid conmemorant Charis. p. 158, 1. 2; non Bob. p. 557, 15-17 Dosith. p. 402, 3-5 Don. p. 380, 3). Pronominum declinationes, in quibus nostri in primi uersantur, DonatuS, ut qui breuitati studeret. describere omisit. Ita quomodo lactum

qualitatem finitam discernunt Charis. p. 157, 26 Anon. ob P. 557 16 Dosith. p. 401 11 item Don. p. 379, 26. - de genere Charis. p. 157, 28-30; non Bob. p. 567 9 10 Dosith. p. 401 14. 15 cf. Don. p. 380 10-12. - de numero Charis. p. 157, 31-33; non Bob. p. 57 11 - 14 Dosith. p. 402, 1. 2 cs. Don. p. 380 13-15.

47쪽

sit, ut accuratiorem consensum inter illos et Donatum non ob SeruemuS, expliCatur. Quae inter Se pugnent non inueniuntur.

Etsi igitur demonstrari non potest caput de pronomine quod illi tres exhibent ab eodem auctore oriundum esse atque Donati illud tamen ualde est ueri simile.

Denique Charisius p. 164, 13-168, 33 et Anonymus Bo-biensis p. 561, 19-563, 5 et Dositheus p. 408, 2 12 De

uerbo agunt. Principalem sontem et apud Charisium et apud Anonymum obiensem eundem deprehendimus. Cum uero et Dositheus et Donatus ab illis discrepent, ad Anonymi recenSionem quae Charisio et Anonymo Bobiens communia sunt referre uetamur. ea quidem Sententia, quae est mutilatio capitis Dositheani, in hac parte quaestio a liquidum perduci nequit hi Quae de Charisii et Monymi obiensis capitibus eruerim hoc loco

breuiter exponam. In Charisii capite de uerbo quinque grammaticorum ucstigia occurrunt. Iam Scholimveller de C. Plini Sec libris gramm. p. 17 et 18 rectissime monuit cauendum esse, ne e quinque diuersis libris quinque illas commentatiunculas congessisse Charisium putemus. Si caput nostrum perlustramus, initio definitionem uerbi et accidentium enumerationem deprehendimus deinde tractantur primo loco qualitas, altero genus, secuntur de genere alter et tertius tractatus, tertio figura, quarto numeri, quinto modi, sexto tempora, sequitur altera expositio de temporibus, septimo persona denique de generibus uerbi, quae hoc loco significationes appellantur, quartum agitur. Dubitari mihi non posse uidetur, qui ex altero libro quae p. 164, 13-168, 18 ex altero quae p. 168, 19-33 leguntur Charisius hauserit. Posterioris particulae cum Anonymo Diomedis cognatio quaedam obseruatur conlatis Charis. p. 168, 29-31 et Diom. p. 337, 25-28; ceterum eam neglegere possumus. Priorem capitis partem conpilatam esse in promptu est, ita quidem ut in fontem primarium, quem

p. 164, 13-26 167, 23-168 4 168, 13-18 habemus, a redactore quodam de generibus alter p. 164 27-165, 32 et tertius p. 165 33 - 167, 22)et alter de temporibus p. 168, 5-13 tractatus integri inserti sint. Alterum de generibus tractatum unius auctori eSSe demonstratur ea re, quod

genera uerbi semper adhibita uoce ' intellegitur definiuntur p. 164, 28:165, 4. 12. 19). Quae cum ita sint prioris partis sons primarius Cominiani ars esse non potest, id quod Schotimuelle l. l. p. 14 et Rummro.

l. l. Sent. Conis Vopinati sunt, ut cuius uerba nusquam redactoris uestigia praebeant. - Etiam apud Anonymum obiensem non unius grammatici doctrinam reperimus. Quae p. 561,19-22 leguntur non ad eundum atque sequentia uerba auctorem reserri possunt. Quae Si ab eodem grammatico oriunda essent, non de lamis uerbi ageretur prius quam definitio pro-

48쪽

exstant. Caput e littora Charisius p. 7, 7 1l, 7 et ost

posita esset. Tum formae inter accidentia p. 56I, 25 non nominantur. Denique uerba p. 563 4 5, quae eidem atque definitio fonti tribuenda esse uidentur, non in eodem libro atque illa p. 561, 19-22 locum habent. Inde a p. 561, 23 disputatio bene procedit. Proseruntur definitio et accidentia. Ex his primum qualitas tractatur p. 561, 25 - 32ὶ Tum genera enumerantur p. 561 32 333. Exspectamus ore ut singula deinceps genera definiantur. Sed in particula quae sequitur p. 551, 33-562, 18 e litteris

quibus genera terminantur ordinationis ratio sumitur. Non ex eodem sontefluxisse uerba quae ad extremitates, qua dicunt grammatici, spectant atque ea quae definitiones generum continent, P. 362 8 perspicitur. Nam uerba deponentia in , ut ueneo, hoc loco conmemoranda non erant. Itaque sumendum est definitiones generum e fonte primario, cuius enumeratio p. 56l 32 33 quoque est, haustas esse, quibuscum contaminata est expositio secundum extremitates ordinata. Denique num p. 562, 21-29pristina sorma seruata sit ualde dubito. Si igitur apud Anonymum Bo-biensem aeque ac Charisium conplurium grammaticorum uestigia occurrunt, hoc interest, quod apud hunc diuersorum tractatus integri congesti, apud illum contaminati sunt. - Iam, Si noStrorum grammaticorum uerba conserimus, haec statuenda sunt. Primum utriusque sontes primarii consentiunt inter Se

Charis. p. 168, 14 sq. sic scribendum est ' prima est quae loquitur id est qua dicitur ut dego degimus; secunda est de qua dicitur istJad quam personam dicitur ut dicis dicitis tertia est de qua dicitur et ad quam personam diciturJ ut dixit dixerunt'; similiter hii ad Dion Thr. p. 43. Denique Charisius p. 168, 2 3 Septem modos enumerat, totidem Anonymus obiensis p. 562, 34-37 exhibet. Tum definiuntur genera uerbi apud Anonymum Bobiensem isdem uerbis atque apud eum auctorem quem Charisius p. 164, 27-165, 2 tradidit: Charis. p. 164, 28 29 - Anon. Bob. p. 56I, 25

Formula quam postremo loco Anonymus obiensis exhibet apud Charisium p. 165 5- recurrit. Sed consensus qui inter nostros in hac parte ob Seruatur eius modi est, ut non ex eodem libro illa uerba eos descrip-SiSSe adpareat. Si ultra conaremur per ratiocinationes progredi, in lubrico uerSaremur. Dosithei caput decurtatum esse adparet, siue id librariorum incuria siue codicis mutilatione actum est Desunt definitio uerbi, enu-

49쪽

pitis parte Charis. p. 7, 7-8, 20 Dosith. p. 381 6-382,8)eadem oceantur quae in Donati capite de littera et in eis particulis Diomedis quae huic respondent exstant, illorum Communem sontem nonymi recensionem esse sponte elucet. Quae poSteriore parte capiti continentur Charis. p. 9, 1 - 11, 7

Dosith. p. 382 9-386, 7 apud Diomedem p. 24 sqq. re

currunt Diomedes a Charisio et Dositheo ea in re recedit, quo litteras ordine alphabetico enumerat et tractat, cum illi eas Secundum potestate disponant. Attamen in singularum litterarum ui notanda tantopere Diomedes et Dositheus inter se consentiunt, ut dubitari nequeat, qui ex eodem grammatico pendeant. Hae Sententia duobus praecipue argumentis firmatur.

Cum plerumque in exemplis adserendis ut particula adhibeatur, ter apud Diomedem, bis apud Dositheum tamquam occurrit:

Diom. p. 24, 19 Diom. p. 25, 3 - Dosith. p. 383, 6 Diom. p. 25 Dosith. p. 383, 10 Iidem bis singulari quodammodo uoce propinquus utuntur: Diom. p. 24, 6 Dosith. p. 384, 11 ' littera . . . propinqua P litterae, qua Saepe mutatur' Dosith. p. 384, 16 legimus M littera . . . propinqua litteris consonantibus his', Diomedis codices loco qui huic respondet praebent ut qua litteris . corrigendum est ut propinqua litteris etc. Itaque ut Charisium et Dositheum sic etiam Diomedem hanc partem nonymo debere, Donatum eam, Cum nihil noui tradat, omisisse iudicabimus Pauca apud Charisium emeratio inccidentium, expositio de iumeris figuris personis Num unius auctoris doctrinam secutus sit, definiri posse nego. Itaque osithei auxilio nixi non solum lacunam quae postis B, 16 in codice Charisii membranae mutilatione facta est explere, sed etiam initium capitis restituere possumus. Apud Dositheum primo loco definitio litterae, secundo elementi, tertio quae litterae accidunt proponuntur. Postremum apud Charisium quoque exstitisse res ipsa flagitat. Definitionem litterae Charisium capiti praefixisse non possumus non opinari. Quae qualis fuerit facile demonstratur. In codice Neapolitano litterae a quibus secundus uersus capitis incipit eruatae sunt: Solu, quae aliter suppleri non possunt, nisi Si uerbum resoluitur restituimus. Quae si recte disputauimus, apud Charisium eadem elementi definitio exstitit, quam Dositheus praebet, ergo etiam eadem litterae definitio.

50쪽

- 42 guntur quae ositheus non exhibet. Haec Charisium ex Anonymo Seruasse, Dositheum uel id exemplar huius recensionis quo utebatur omisisse ea re probatur, quo eadem a Donato et Diomede tractantur Charis. p. 7, 11-8, 1 s. Diom. p. 22, 23 Don. p. 367, 20 Charis. p. 8 6-12 s. Diom. p. 23, 2 mon. p. 368, 1 Charis. p. 8, 17-19 CL Diom. p. 23, 13 Don.

In conscribendis capitibus quarto De syllaba et quinto De communi syllaba Charisius binos commentarios adhibuit, quorum priores cum Dositheo accurate Congruunt Charis. p. 11,9-12, 3 - Dosith. p. 386, 9-387 8 Charis. p. 3, 17-14,9 Dosith. p. 387, 10 388, 15). ae quoque capita ut ad Anonymi recensionem reseramus ea re nobis Suadetur, quo iii uniuersum de syllaba et de communi syllaba simillima a Diomede et Donato docentur. Nam esse ubi Diomedes et Donatus a Charisio et Dositheo discrepent non tantum ualebit, ut de Sententia nostra demoueamur, Cum supra demonStrauerim a grammia ticis qui artem Anonymi retractauerunt multa mutata SSe.

Denique De dictione Charisius p. 16, 29-17, 5 et Dositheus p. 388, 17-389 6 eadem uerba faciunt. Quamuis

hoc caput apud Donatum non exstet, tamen id nonymo indicare non dubito. Nam apud Diomedem p. 36, 10-17 idem recurrit Meminerimus Donatum breuitatis studio Conmotum multa omisisse, ita ut hoc quoque caput ab eo ut minuSneCeSSarium neglectum esse ueri sit simile. Tertio loco de eis capitibus agam quae a Charisio et Anonymo obiens tradita sunt. Primum Charisii l. I. cap. I. p. 31, 25-35, 17 Cum Αnonymo obiens p. 48, 1-551, 7 consentit. In priore capitiSParte Conponuntur nomina quae Semper Singularia Sunt Secundum genera distributa item quae semper pluralia, in parte PoSteriore Conplures classe nominum quae pluralem numerum noni Initium capitis Dositheani de syllaba corruptum esse patet. Eadere tantum dubitar potest, utrum id Dosithei sonti an ipsi an librariis culpae dandum sit Charisius genuinam formam Seruauit. - ostremum quod apud Charisium legitur nuntiatum Dositheus non praebet Charis. p. 12, 1-3). Id eum omisisse demonstratur ea re, quod p. 388, Charis. p. 13, 24 ipse eo respicit.

SEARCH

MENU NAVIGATION