장음표시 사용
31쪽
- 23 uerba ipsius nonymi esse, qui alaemonis se applicuit doctrinae, Cui e Suo ingenio nouam formam admouit. Si haec recte disputauimus, tum etiam in illa recensione ex qua tres illi grammatici pendent haec uerba exstabant. Huius recensionis exemplar iterum PertraCtatum est, priusquam ab Anonymo obiens et Dositheo in usum uocaretur. Redactor ille, id quo sine ulla uel praecedentium uel sequentium uerborum mutatione fieri poterat Anonymi expositionem expulit et loco eius Remmianam intulit. Etiam in altera recensione, ut supra demonstraui p. 16), Palaemoni uerba legebantur et quidem post disputationem e ablativo casu. Hoc enim loco apud Donatum p. 377, 20 traduntur et illuc Diomedis uerba p. 317, 23 monstrant. Itaque huic diascevastae quoque quae alaemon e septimo Casu is-Seruerat magis placuerunt quam quae nonymus exhibebat. Deinde nonnulli loci sunt ubi Anonymus Bobiensis et Dositheus quaedam uerba mittunt, quae apud Charisium leguntur. Ea iam in communi fonte quo usi sunt non exstitisse e ConSenSuillorum concludo. Apud Charisium p. 154, 16 hoc enuntiatum habemus 'sed quaedam nomina per omnes figuras uariantur: quaedam nomina inueniuntur quae flecti non possunt ' etc. nonymus obiensis p. 35, 9 et Dositheus p. 394, in uerba
'se uariantur omittunt, quae apte legi nemo negabit. Deinde Charisius p. 154, 6-11 disputat, utrum nominatiuus casu sit necne, quae apud illos desunt Anon. Bob. 34, 19, Dosith. p. 392 9). Charisium tuetur Diomedes p. 301, 35 302, 43. Ex eis quae apud Charisium p. 153, 26 sq. leguntur
Anonymus obiensis p. 34, 14 et Dositheus p. 392 4 et
clualis et semper pluralii mentionem non faciunt. OSteriora eos omisisse in promptu est, prior isdem uerbis Charis. p. 18, 2 redeunt. In posteriore parte paragraphi de conparationibus
Charisium p. 157, 2-22 et Anonymum obiensem p. 36, 37-537, 14 et Dositheum p. 400, 3-401, 7 accuratissime
consentire supra dixi p. 8. ); sed in priore inter hos et Charisium tales differentiae obseruantur, ut exemplaria huius reCensionis, et i quo hi usi sunt et i quod Charisius habuit, manum redactricem experta esse nobis suadeatur. Primum de eis agam quae in sonte nonymi obiensis et Dosithei mutata erant. Enominibus quae conparationem non habent, hi omittunt quae apud Charisium p. 156, 23. 24 leguntur, Dositheus ea quoque Dj0jtjgod by IOO JIC
32쪽
- 24 quae praecedunt Charis. p. 156, 22 23 Anon. Bob. p. 36, 27). Deinde differrent in ea particula qua de desectivis conparationibus agitur Charisium p. 156, 30-34 Donatus tuetur p. 374 19-23). In sonte illorum interpositum est enuntiatum de superlativis quae absolutum non habent Anon. Bob. p. 536, 32-36, Dosith. p. 99, 12-400, 2). Praeterea dictio mutata
est Charisius sic scripsit aliquando primus et Se Cundu . . . aliquando primus et tertius . . . similite Donatus ' aliquando poes4tiuus et Conparativus . . aliquando positiuus et superlatium S. .'; Contra Anonymus Bobiensis et Dositheus sic quaedam sunt quae unum tantum recipiunt Conparativum . . quaedam Superlativum tantum . .' Nam testimonio Donati euincitur sic Anonymum ipsum scripsisse. Itaque Charisius non recessit ab huius recensionis uerbis, sed Anonymi Bobiensis et Dosithei exemplar. Etiam exemplar quo Charisius utebatur pertraCtatum erat. Huius rei testis ordo est qui in rebus tractandis apud Charisium p. 156, 17-29 adhibetur. Non solum apud nonymum obiensem
p. 36, 8-29 et Dositheum p. 398 11-399, 9 disputatio melius procedit, se etiam a Charisio p. 156 17-l idem quod p. 156, 20 21 et p. 56, 24-27 idem quo 156 29 30 docetur. Hae iterationes redactorem sapiunt. Nam qui haec et similia Charisium ipsum instituisse putant non recte de ratione qua sontibus suis usus est iudicare mihi uidentur. Item iam insonte Charisii defuisse uidentur quae apud nonymum obiensem p. 536, 19-23 et Dositheum p. 398, 13-399, 3 leguntur, nomina Conparationi inposita esse parum proprie, Cuius loci
initium apud Diomedem p. 324, 28-325, 1 et Donatum p. 374, 26-27 redit. Similiter Charisii sons contraxit p. 155 30 quae
Anonymiis obiensis p. 535, 36-536, 1 et Dositheus 397 1-3 exhibent; s. Palaemonis fragmentum Charis. p. 49, 3'. Deinde in archetypo huius recensionis exstitisse, in sonte Charisii omissum fuisse puto nominis veriloquium, quod nonymus obiensis p. 33, - 11 et Dositheus p. 390 1-3 tradunt, idem enim apud Diomedem p. 320, 25-27 exstat. mmrO l. l. p. 6, quia apud Diomedem uerbis Scauri subiunctum est, inter Scauri fragmenta id recepit; id quo sententiarum Conexu non OStu-
ubi sic legendum est ' sunt nomina quae a participiis figurata appellauerunt' etc.
33쪽
latur, cum Diomedes e Cauro definitionem tantum nominis se prolaturum Sse diCat. Equidem, Cum apud Diomedem et Anonymum obiensem Dositheumque haec uerba redeant, nonymo ea tribuere non dubito. Item Charisium p. 154, 26 sq. exemplar interpolatum exscripsisse patet conlatis nonymo obiensi
p. 635, 6 et Dositheo p. 395, ) uide quae supra p. 11. 1 s)
cle consensu Diomedis cum Dionysio diximus. Neque minus suspicionis plena sunt haec uerba Charisii p. 155 11 sq.) adiecta in nouissima parte aut littera aut syllaba quibus quid
grammaticus significare uoluerit equidem ignoro Exemplorum quae Secuntur ne uno quidem demonstratur deminutionem cl-
tecta littera fieri. Reliqui illa uerba omittunt Diom. p. 25, 25; non Bob. p. 535 19 Dosith. p. 395, 10). Itaque demonstrauimus e retractatis exemplaribus huius recensionis et Charisium et nonymum obiensem Dositheumque hausisse. Num idem in Diomedem et Donatum cadat diiudicari nequit. Nam qualibertate sontis copiis usi sunt, non per se sonti tribui possunt quae aut hic aut ille praebet. Itaque inquisitione nostra emonstratum est quae quinque
illi grammatici docent, quamuis ad unum auctorem reserenda Sint, non ex eodem ab omnibus exemplari sumpta esse Copias Anonymi grammatici duabus recensionibus traditas esse probaui, quarum alteram Diomedes et Donatus, alteram Charisius, nonymus Bobiensis, Dositheus adierunt. Iam non caput e nomine Solum, Sed totam artem nonymi expertam SSe manu reclaC- trice in promptu est. Neque minus id certum mihi uidetur quinque nostros grammaticos integra recensionum exemplaria in manibus habuisse. Quae si recte disputauimus, iam non mera Suspicio est eos etiam alia ex hoc sonte hausisse. Haec igitur inuestiganda sunt. Cum supra uiderimus CCuratiorem ConSen- Sum inter eos grammaticos obseruari qui ex eadem editione pendent, Conparationem eorum quae quinque illis grammaticis Communia Sunt, sic puto optime instituemus, ut primum Diomedem et Donatum, deinde reliquos tres ConseramuS. Cum Diomedes fere in unoquoque Capite Conplurium grammaticorum uestigia presserit, Donati uero opus simpliciorem SPeciem praebeat, ea ratione utar, ut hun pro fundamento disputationis habeam. Inquiram igitur, quae unicuique Donati capiti apud Diomedem respondeant. Qua in re, quo praeterea Dj0jtjgod by IOO le
34쪽
- 26 sontes Diomedes adhibuerit, quomodo quae Cum Donato Consentiunt a reliquis differant, definiendum erit. Sunt etiam quae, quamui apud Donatum similia non inueniantur, ex hoc fonte Diomedem hausisse conicias, cum de isdem rebus in altera recensione agatur. Si quae eiusmodi sunt, nunc tantum leuiter tango atque sequenti disputationi reseruo. capitibus quae in arte Donati exstant cum quindecim tantum prioribus, ut supra dixi, mihi res est e quibus ipsis quartum e pedibus, quia a res metricas pertinet, omitto.
Quae in primo Donati capite, quod est De OC p. 367,5-7, leguntur apud Diomedem p. 420, - 15 redeunt; deinde alium sontem adhibuisse uidetur ille. Secundum Donati caput est De littera p. 367 9-368, 16. Cum Donato consentit Diomedis prior desinitio p. 421, 15). Vtrum quae p. 421, 28-31 e accidentibus scripsit, huic an alii sonti debeat in dubio relinquo. Nam Donatus p. 368, 14-16)paucioribus de hac re uerbis loquitur, quam ut firmam Conparationi ansam praebeat. Deinde haec cum Donato Congruunt:
Don. p. 367 9-11 Diom. p. 422 4 item -7Don. p. 367, 12-21 - Diom. p. 422, 14-24 Don. p. 368, 1-5 Diom. p. 23, 2-6i Don. p. 368, 5-10 Diom. p. 23, - 16 Don. p. 368, 12-14 - Diom. p. 23, 31-36.
Quae praeterea Diomedes hoc capite amplectitur ad alium auctorem referenda sunt di illis particulis quam Cum Donato non congruunt tres laifferentiae clitterarum ratatuuntur prima p. 421, 33 qualitates habet cluas, cum aut Latinae aut GraeCae, totidem secunda p. 422, 33, Cum aut uocale aut ConSonanteS, tertia p. 22, 28 tres, cum aut semivocales aut mutae aut duplices sint. Similia neque apud Donatum neque in ei Particulis quae cum Donato consentiunt docentur Deinde nonnunquam Diomedes bis ine iactem re disserit. Diom. p. 422 4
item consonantium quaedam semivocales, quaedam mutae', et fortasse etiam uerba ex his x duplex est ' p. 422, 30 ex hoc
sonte sumpta sunt, cum aliter non intellegamus, quomodo factum sit, ut de duplicibus litteris primo loco agatur, nam . 29 ex altero sonte tertio demum loco nominantur. Apud Donatum haec uerba enumerationem Semivocalium subsecuntur.
35쪽
- 27 p. 22, 29 tertia differentia in litteris qualitates habet tres, quo aut semivocales sunt aut mutae aut duplices' Cum priore loco Donatus congruit p. 367, 10). De mutis Diomedes cluas definitiones exhibet, alteram p. 23 9, alteram p. 423, 24 et 8; prior apud Donatum legitur p. 368, 5). Denique Certa quadam sormula alter grammaticus utitur in definiendis singulis litterarum potestatibus p. 422, 7 vocales ideo dictae quod . .' p. 423, 6 'semivocales ictae quod . .' p. 423, 24 mutae dictae quod ..' i). Apud Donatum contra legimus p. 367, 1 oCale Sunt quae . . item p. 367, 21 et p. 368, 5 cf. Diom. p. 423 9. - Diomedem etiam posteriorem Capitis partem p. 24, 2-426, 11 ex Anonymi recensione sumpsisse conparatis Charisio et Dositheo probatur, e qua re insta locuturus sum. Hoc loco id tantum moneo Diomedem nonnunquam bis de eadem littera agere, ea litterap. 424 27-29 et 24, 29 30, eo littera p. 25, 28-30 et 425, 30 31 de x littera p. 25, 34-426, 3 et 26, 3-7. Tertium caput Donati est De syllaba et e communi syllaba p. 368, 18-369, 45. Cum Donati uerbis apud Diomedem haec consentiunt:
Donatus, quae est eius consuetudo, omnia. quantum fieri poterat, Contraxit. Exempla praeter unum omnia omisit, quibus
p. 23, 24, post finitam expositionem de mutis litteris ex consuetudine huius grammatici proprie definitio mutarum legitur atque hoc loco plena exhibetur a Diomede ipso illa iterata est quae p. 23,
haec minus accurate consentiunt.
36쪽
- 28 qui in fonte eius nulla regula caruerit dubium esse non poteSt. In capite Diomedis quod De syllaba inscribitur, etiam ea quae post definitionem de origine uocis syllaba exhibentur ex Anonymo hausta esse puto. De modis quibus syllaba positione longa fit Donatus paulo aliter atque Diomedes isserit Contraxit hanc particulam. Ceterum monendum est exempla ' at
Venus' 'at Iuno' Diom. p. 428 9. 10, Don. p. 368, 26 apud
reliquos grammaticos non adhiberi. - Una particula est cuius
nulla apud Donatum uestigia occurrunt Diom. p. 427, 16 - 428, 1), qua exponitur quibus modis syllaba natura longa fiat. Neque haec ab Anonymo originem ducit. Inspice dictionem p. 427, 20 et dicitur is modus' constat', similiter ceteri constat cliphthongo', rincipit', terminatur', habet in se Sine dubio haec
particula ad uticlem auctorem referenda est atque ille tractatus de sex sormis quas omnia qualitatium nomina retinent', qui a Diomede paragrapho de conparationibus insertus est CL p. 12). In capite quo inscribitur De Communibus syllabi alterum quoque fontem Diomedes adhibuisse uidetur, ex quo Graeca exempla descripsit.
Quartum Donati caput e pedibus me omittere dixi. Quintum Donati caput est De tonis p. 37l, 2-372, 13. Diomedes ex Anonymo petiuit haec: Don. p. 37l 2 - Diom. p. 431, 4. i
Praeterea alios fontes Diomedes adiit. quae in fine capitis p. 435 22-436 8 et quae p. 33, 2 3 leguntur ei auctori debet ex quo alterum e communibus syllabis tractatum Charisius hausit p. 16 5-23 et 23-253 Tum ab nonymo aliena esse uidentur quae p. 432. 6-433. T de ratione vivae inter
i apud Diodem uel tonos legendum esse Conicio. fortasse etiam proxima ex Anonymi hausta Sunt quamuis rapud Donatum uel non uel non Sic legantur.
postremum enuntiatum Diom. p. 434, 6 Donatus omisit.
37쪽
vis pedes et accentus intercedit et quae p. 434, 6-35 de usu accentus in discernendis significatibus leguntur. Quae Diomedes p. 33, 15-29 praebet, etsi nonymi doctrinae non repugnent CL Diom. p. 409, 2 Don. p. 389, 293, tamen hoc loco tam
inepte posita sunt, ut iure dubites, num ex Communi Diomedis et Donati sonte descripta sint. In capite sexto Donatus De posituris agit p. 372, 15-23, a quo quae apud Diomedem inueniuntur plane iscrepant excepto postremo enuntiato Don. p. 372, 22 - Diom. p. 39, 3. Hoc ideo moneo, quia haec uerbo tenus Consentiunt neque similia apud reliquos grammatiCOS XStant. Septimum caput Donati est De partibus orationis p. 37225-30. Diomedes p. 300, 26-301, 2, ut in tali Capite exspeC-tandum est, Cum Donato minus CCurate Consentit. Animaduertendum tamen est Congruere Don. p. 372, 27 et Diom. p. 301 1-2. Quae De nomine Diomedes et Donatus docent eorum partem supra tractaui Restat ut reliqua Conponamus. Donatus p. 378 3-379, 9 De ablativo Casu agit Diomedes p. 303, 31-308, 5 quasi fundamento Anonymi expositione
usus est, cui ut solet aliorum auctorum frustula intexuit.
Palaemone sumpta sunt haec: p. 304, 1-6 cf. Charis. p. 20, 7-21, 1 -Αnon Bob. p. 38 8-18 et p. 304, 34-305, 8 cf. Charis. p. 31, 12-21 - Anon. Bob. p. 47, 19-26 et p. 306, 35-307, 4 cs Charis. p. 46 6-11 - Anon. Bob. p. 45, 15-20), quamquam quae postremo loco leguntur num Remmiana sint dubitari posse scio. Denique in fine pauca adclicli Diomedes p. 308, 3-5). His exceptis totum caput a trecensionem Anonymi reserendum est, ut e consensu Cum Donato
i Verba Diomedis p. 307, 18 sq. comapta sunt quae uersibus 20. 2 leguntur Keil ut interpolata recte uncis inclusit. Postremum enuntiatum uerbo finito caret. Rei suppleuit inuenies', parum apte, cum inuenimus praecedentis enuntiati initium sit. Quomodo hic locus restituendus sit conlatis Donati uerbis adparet. Sic scribendum est . 307, 20 'ab hoc iugero iugerorum iugeribus sed scire debemus multa quidem ueteres aliter declinasse, ut ab hac domu domuum domibus et ab hoc iugere iugerum iugeribus, uerum euphoniam' etc. Scriba, cum iterata uoce iugeribus deciperetur, interposita omisit. Donatus semper omittit nominatiuum accusativum uocativum On- memorare Ceterum conseras quae insta exposui p. 45 adn. 3.
38쪽
- Io elucet, etiam ea quae Diom. p. 306 5-35 leguntur. Hanc particulam ibi propriam sedem non tenere ubi apud Diomedem
exstat facile intellegemus, si dispositionem capitis inspiciamus. ordine alphabetico extremitates ablativi singularis proponuntur et quomodo ex unaquaque pluralis numeri casus formandi sint docetur. Si igitur in hanc planam atque adstrictam expositionem post ablativum i littera terminatum commentatiuncula inseritur de genetivo plurali in tum finito, emonstratione opus non est eam hoc loco positam non esse ab eo grammatico qui ho caput conscripsit. Cum uero eodem loco eadem res apud Donatum p. 378 20-30 tractetur, a lascevasta hanc particulam in caput De ablativo inlatam esse iudicandum est. Attamen ab Anonymo eam oriundam esse crediderim. Praeterea in communi sonte Diomedis et Donati exstitit haud paruum caput e nominibus quae aut singularis aut pluralis tantum numeri sunt. aucissima tantumnodo inde Donatus
hausit p. 376, 25-32), multo plura, quamuis et ipse priorem partem contrahens, Diomedes p. 327 16-328, 5 ε 328, - 233.
Diomedes tractat haec semper singularia generis masculini seminini neutrius, semper pluralia generis m. s. n. deinde conplures species nominum enumerat quae nisi numero singulari non usurpantur metallica nomina eorum elementorum montium ciuitatium fluviorum, quae mensurae uel ponderi subiecta sunt. Ex his Donatus ea tantum quae semper singularia uel pluralia sunt aCCuratius nominat, alio quoque ordine usus, Cum Sub unoquoque genere quae alterutrius tantum numeri sunt ponat ,
praeterea tradit, quae apud Diomedem postremo loco tra-Ctantur. Tamen, etsi exigua tantum huius capitis uestigia apud Donatum seruata sint, ubitari nequit quin omnia quae Diomedes praebet ex hoc sonte hausta sint, cum artissimus inter ea
Deinde apud Donatum p. 377, 31-378, 2 et Diomedem
p. 314, 8-15 breuiter exponitur quae adiectiva Cui casui iungantur, quae uerba Donatus in paragrapho de casibus posuit, Diomedes idiomatibus dativi casus subfixit Hanc particulam
Diom. p. 314, 13 editiones interpolatas recte scripsisse 'mactus uirtute Donati testimonio confirmatur. Respexit grammaticus sententiam iam Catonis Hor. M. I, 2, t.
39쪽
non ex eodem sonte ac totum caput De Consensu uerborum cum casibus Diomed a sumpsisse inde probatur, quod, cum relicum caput secundum casus dispositum sit, hoc loCo omnes Casus tractantur. Nam nomina quae genetivum Casum trahunt ideo Diomedes omisit, quia antea de ei egerat.
Item ex hoc font cleriuata sunt quae Donatus p. 379, 17-21 et Diomedes p. 303, 3- tradunt, quibus litteris omnia nomina nominatiuo singulari terminentur. Itaque fere omnia quae in Donati Capite De nomine leguntur apud Diomedem redeunt. auca restant quibus quae respondeant apud Diomedem non inueniuntur. Donatus p. 376, 10 21 cle extremitatibus nominum agit, ubi nil nisi catholica nominum quae uoCalibus terminantur descripsit. Huiusmodi caput apud Diomedem desideratur, quippe qui nomen minus diligenter tractauerit. Quae Don. p. 379 10-17 leguntur quasi rudera esse ampliorum capitum uidentur. Cur hae communi Diomedis et Donati fonti abiudicemus Causa non St. Octauum Donati caput est De pronomine p. 379, 23 381 11. auca tantum sunt in quibus Donatus cum Diomede congruat Diomedes initio capitis ea quae pronomini accidunt tractat, in quam expositionem, Cum alioquin Continua sit, inter ordinem' et casus' duae particulae insertae sunt, quae liu non
pertinent p. 29, 22-25 et p. 29, 25-29), prior de significatibus pronominum, posterior de possessivis. Ex his ea quae
priore loco leguntur apud Donatum p. 70, 30-380, 2 in b. 6)redeunt. Haec apud Diomedem loco non apto inueniri dixi: qui enim eis cum ordines Cur hoc loco a Diomede posita sint, intelleges, si Donatum inspexeris. Donatus in paragrapho de qualitate, postquam finitam et infinitam quasi principales differentias proposuit, alias pronominum species enumerat, quam OX
positionem eadem ratione institui atque am quae in capite enomine exstat monuisse satis habeo. In hac enumeratione pronominibus quae gentem significant etc. praecedunt praepositiva et subiunctiva. Ex altero igitur sonte Diomedes petiuit quae de accidentibus isserit. Ex hoc etiam . 20-22, tantus illo est de ordine pronominum, . . e praepositivis et Subiunctivis fluxerunt. Tum alterum fontem inspexit, in quo et ipso praepositiva et subiunctiva Conmemorata erant et post haec aliae species pronominum. Illa Diomedes omisit, haec eis quae Dj0jtjgod by IOO le
40쪽
- 32 ex priore sonte descripserat subrinxit. Quae si recte disputauimus, in prima capitis particula conscribenda Diomedes alium atque Donatus sontem adhibuit. Quae sententia aliis quoque argumentis firmatur. Definitio pronominis similis quidem ab utroque exhibetur, sed discrepant in eis quae omnino a grammaticis Latinis in hac definitione diuersum in modum exprimuntur cf. litigium a Dion Thr. p. 4). Deinde Diomedes p. 329, 5 qualitates pronominum tres esse dicit, finitam, infinitam, minusquam finitam, Donatus p. 379, 26 27 'qualitas pronominum bipertita est aut enim finita sunt pronomina aut infinita'. Verba u. 283 sunt etiam pronomina minus quam finita ad ipsam diuisionem nihil ualent. Ninus quam finita sic pro specie habentur, ut quae secuntur i. Si igitur in paucis tantum particulis Donatus cum Diomede congruit id ea re explicatur, quod Diomedes accidentia pronominis tractauit non eum auctorem SeCuius quo Donatus usus est, et quod Donatus describere omisit quae in eius fonte e declinationibus pronominum exstabant de qua re infra disputaturus sum). E Diomedis uerbis haec cum Donato consentiunt:
Diom. p. 329 22-25 Don. p. 379, 30-380, 2 I. Diom. p. 332, 7 sq. Don. p. 380 32 sq. Nonum Donati caput est De uerbo p. 381, 4-385 s.
Diomedes in primis duorum auctorem artes exsCripsit, alaθ-monis et ignoti cuiusdam, Cui quae p. 334-346 leguntur sere omnia debet. Alterum nonymum non esse Cum ex ipsa disserendi ratione et dictione amaret, tum acile demonstratur, si ea quae cum Donato Consentiunt et quae illi debet conparamus. Donatus p. 381 26 quattuor formas uerborum, persectam meditatiuam requentativam inchoativam, esse docet.
Apud Diomedem plerumque uocabulum qualitas uel ' species 'adhibetur p. 34, 15 qualitas uel species' praeterea qualitas legimus p. 34, 11 342 29 342, 32 344, 28: speciess p. 343,2 28 344, 20 25 346, 12. Forma uocem exhibet Diomedes in lemmate p. 344, 27 et p. 346, 1. Se lemmata ipsum Diomedem scripsisse ueri simile non est, qua de causa ubi in
Cum hac sententia optime congruit, quod etiam in altera recensione Anonymi Charis. p. 157, 26; non Bob. p. 37, 4; Dosith. 401 s)' qualitatem bipertitam inuenimus.