장음표시 사용
31쪽
turis vero nolumus indulgere, antea quam reliqua perluStra
Ita autem pergit Scriptor, postquam publica Selectorumque atque tribulium iudicia disposuit 768'): Nox di
in ea interpretatione quae e8t in promptu: haccurata latio atque disp08itio earum legum quae sunt de notionibus . Neminem enim duplex genetivus offendet; ci. ut unum adieram exemplum 791' Hς ψυχῆς s/όρι0ν αρετῆς. Quonam Vero reterenda sunt haeo verba γ Non satis 9088um mirari, quod omnes interpretes consentire videntur
promitti 1108tr0 1000 leges iudiei ales, quas sibi videbantur legisse in libro XII 956 sqq.). Sed plane diver8a Sunt, quae pri0re loco Scriptor promittit et quae legunturpg. 956. Nam in libro XII de iudidibus iudieiorumque
coniOrmatione agitur eisque, quae de hac re VI, ep. XIII dicta sunt perpauca adduntur et minuta. Neque Vero 7περὶ
32쪽
δέκα χηριων, Sed σπερὶ δικων pr0mittit se sub finem operis dicturum e8Se: ταυταις Scit. ταις δικαιο s ιεν ουν ειρησθci grρος T J τελει Irερυιενειν se ας. Qua re mihi quidem certissimum est, pertinere haec Verba ad totam posteriorem operis partem quae est de acti0nibus inde a libro
ΙX si adsumis leges agrarias in sine libri VIII explanatasi
usque ad finem νομοθεσιας φ); eaque expressis verbis ita
Consilium autem quo alteram hanc t0tius operis partem, quae de legibus est inde a libro VI usque ad suom, in duas divideret particulas h00 iuit, ut primum communem humanae vitae habitum moresque hominum certis legibus de matrimonio de liberis pr0ereandis educandis similibus moderaretur s-VIII, 842qi, deinde Vero eas quae eX concursu commercioque hominum nascuntur lites et c0ntroversias componeret.
Η0e igitur nobis esto positum non promitti loco tra0tato novam de iudieiis disputationem. Quaeritur igitur num res p08tulet, ut eis quae VI, 13 de iudiciis exposita sunt
alia addantur. Neeessarium Vero non est, copi OSius alio loco eandem rem eXponi. Eam enim Scriptor rationem Sequitur, ut graviora tantum legislator senex delinees, minutiora autem iuveni - ut dicit - legislatori relinquantur.
33쪽
29 Atque hoe inprimis in iudiciorum institutione Valere, locupletissimus testis est locus 846h, ubi Verba s υρια di ταυτα
Quid igitur iudieabimus de libri XII oapito VIII 8
Nam negari non potest hoc ipso capite de iudiciis aliquaeXΡ0ni, quae non insint in loco priore. Videndum est igitur primum, num torte posteriores hae disputationes Se Supplementa esse priorum lateantur. Sed pri0ris illius libri VI exp0sitionis ne uno quidem verbo mentio fit. Contra enumeratione iudiciorum quae est in prima huius capitis parte Videntur plane nova proterri. Obicies Verba quae sunt in ironte capitis: υτε di s/έρχη διειρηται τὸ ς πο-
volt 0ν θέσει κοὶ dia ρεσει, quae libro VI promittebatur. Sed ineptissime hoe l000 disputati0 de actionibus quasi nova sit inducitur. De his enim res, ut dixi, libris pri0ribus ad finem perducta est, in sequentibus autem de litibus ne Verbum quidem invenies. Sed fingamus, respici his
verbis 768', q: postularemus, si res ita esset, Verbis οτε δῖ' steρMὶ e. q. S., filiae pri0reS qua Silam OperiS partes enumerant, eorum quasi capita breviter reterri, quae interutrumque locum disputata sunt. Sed distributio urbis iam libro quinto iacta erat.
34쪽
Deinde attendas velim in toto altero capite nihil novi de iudieiis inesse praeterquam p0enas de abuSu provocationis et instituta quaedam de exseeutionibus. Atque haec duo monita num putas ακριβλὶ εἰνaι δικc0ν νοφυνθεσιν γ Ipse sentis indigna esse haec duo praecepta, quae tam Verbose praenuntientur. Immo permirum e8t Separatim haec tractari. Ex quibus omnibus hoc mihi videtur conseetarium esse non p088e duo haec capita certo quodam consilio ab eodem scripta esse ac conlocata. Sed is qui prius caput seripsit non cogitabat de alter0, qui alterum comp08uit immemor erat priori S.
At libri 10rtasse duodeeimi natura atque ind0les causa luit seript0ri, ut iterum de iudiciis verba taeeret 2 Consentiunt quidem Viri docti de novissimorum duorum librorum rudi indispositaque natura. Ita omnem dispositionis
ordinem desiderat Diltheyus sp. 49) eademque est Zelleri sententia Pl. St. p. 67). Atque rem diiscillimam, quae
a curatissimam p08tulat inquisitionem n0s paueis tantum et in transcursu possumus tangere. Iniquiores autem mihi videntur, qui sine ullo ordine hos libros contendant c0nseriptos esse. Nam ut in libro XI singul0rum inter se civium siseia deseribuntur, potest auctor in componendo libro XII h00 consilium secutus esse ut condicionem quorundam civium ordinum eorumque erga civitatem Oiseia adumbraret, Velut legatorum militum magiStratuum eorum qui peregrinati0nes Suscipiant. N0J0 haec urgere, nam multa certe inrepserunt alienissima et quae cur h0e libro
legantur diei nequit, velut statim in initio exp0sitio deiurio public0 de qua p08thae accuratius disputabitur), de iure iurando sop. V), t0tum denique caput VII, in qu0
sine ullo ordine de rebus diversissimis dicitur. Sed id tantum eiseere volui, hoc libro non modo non desiderari l0eum istum de iudiciis, sed omnino de-e88e cau8am cur hic Occurreret. Atque ViX opus erit
35쪽
31monstrare, initium capitis eum antecedentibus, quae Sunt de deorum simul aeris et de donis illis terendis, nullo modo
Habemus igitur disputationem tam alienam a totius operis instituto, ut videatur quasi peculiari S commentarius ei inserta esse. Qui commentarius Videamus nunc utrum unus sit an ipse quoque ex diverSis membris conflatus. Constat autem h0c caput ex quinque particulis parum cohaerentibus inter se. Atque de prima non habeo qu0d addam 956 h d). Subsequitur autem altera quaedam satis mira - 957' . . χρ/ὶ ν0μοθετην). Sententia aut ego Iallor aut imperiectae8t. Nam si quis de aliqua re se iam disputasse dicit, attamen decere rectum το γε οργον) bis vel terdicere, s- ε ομεν ιιεν καὶ 7προσθεν, καλὴν δε εο γε ορθον κaidiς καὶ τρίς) promittit ille, si quid vide0, 110Vam de eadem re disputationem. Nostro autem loco et o γε ορθον aut in nuda nominum enumeratione positum est aut in sententia
Illud ineptum est; neque hoe aesturatius inspicienti
Verum esse Videbitur. Nam si Verum esset, Verbis παντα οποσα σμι κρα καὶ qadia c0ntinerentur res omnes illae Supra enumeratae, de quibus disputatio promittitur. Qu0digitur de his rebus praedieatur, nihil est, ni8i parV38 ea Sesse et iaciles et relinquendas νομοθεον νε09. Itaque quaerendum est num ex sententia Platonis res illae re vera parVae sint. Animum autem ad Vertas, nominari inter eas etiam διαφ/ηφίσεις. Has certum est ex pg. 855q minime inter parvas haberi et relinquendas sed ad legislatorem Seni0rem pertinere sεισαγωγας de τουτουν καὶ προσκλχησεις καὶ oσα τοιαυτα κai ώς δει γίγνεσθαι, τοις νε υτεροις νOlis θεταις χρ/η μελειν et χην διαφληφισιν δε χηlte τερον εργον νομοροθετεῖν). Itaque post et o γε ορθον δὶς καὶ τρίς desideratur
36쪽
disputatio de eis, quae has inter re8 magni, quae parVimomenti sint. Atque ad eandem conclusionem eo perducimur, quod multae etiam adsunt res in enumeratione illa, quas parVa8 esse nullo prorsus Verbo indieatum antea luit. Ubi enim
στερ υν λχ ξεις) de necessitate resp0ndendi sariroκρίσεο ναναγκαι) de temp0re quo lites instituendae sint sχρονοι ἐν οἶς εκαστα γιγνεσθω χρε υν) de grαρακαταβασεσιν ' disputaverit, trustra in toto opere quaeres. Itaque has res quasi parVas relinquendas esse iubere non antea Plato p0terat, quam ea S parVa8 088e Semel Vel bis signifieasset. Atque distributi0nem indicare videtur etiam VOX onosa. Quod si recte disputatum est, iam intelleges cur addita sit particula δε, quae satis plane et ip8a indieat antea de rebus non parvis disputatum fuisse. Sequuntur verba aliqua de publicis eisque iudieiis, per quae magiStratu8 munere Suo iungantur τα δε δημοσια καὶ κοινα καὶ os λις αρχύς δεῖ χρω/ιενας τα προσνpκοντα ἔκαστ' i et cδν αρχ 0ν διοικεῖν); quae negat hoc opere Rccuratius esse delineanda; Iacile enim legum custodes ereliquarum civitatum institutis huc pertinentibus optima posse eligere. Attamen publica iudieia satis accurate deseripta eXtant pg. 768', nec desunt praecepta de iudiciis adeundis Si qua causa magistratus potestatem eXcedat: 846' 847n 932' ei. etiam 76l' et 762. Dubitavi num alterius particulae linis integer esset.
1) adstipulor enim de ignoti huius vocabuli interpretatione Astio ot Stailhaumio. Παρακαταστάσεων enim sive παρακαταβολων consuetudinem Platoni non placuisse et silentio probatur, quo hoc premitur et eo, quod eam ad puniendum provocandi abusum non adhibuit. 2) Haec sunt verba: οσα δε περί τε σιγην δικαστων καὶ Fυ νη-
37쪽
iniuria Hermannus cancelli8 inclusit, sequod sine articulo aegre cum Sequentibus coeat . Nam cum id potissimum vituperetur in reliquis civitatibu8, qu0d D0n unam eandemque semper Sequantur iuSti b0nique normam, sed quasi multitud0 sit et varietas quaedam diVerSorum sebonorum alia aliam sibi sumat b0ni iustique regulam 962q: θαυ-
αλλο αλλγη βλέ=ιει των νostoθεσιάδν ἐν τῆ πολει εκαστὶν), ita haec accipienda Videntur: hquae discrepant a n0ta illa multitudine quae est in reliquis urbibus b0n0rum . Vertendum est igitur τα πολλα ἐν ταῖς σιολεσι discita non ita: hDa8 Meiste von dem, Was gereelit ist in den Stadten , sed sedas Vieliallige Gereelite in den Stadten; ei. Tim. 54 μ τιθέμεθα δ' ουν τοὐν πολλων τριγωνων καλλιστον εν : Phaedo 88' ιη 0υ σιονειν αυτὸ ν ψυχὴν) ἐν ταῖς rixoλλῶς γένεσιν. Sed de totius dubito enuntiati integritate. Duplici enim ratione partitio haec et a s ἐν ε ρχηται τα δ' ἐτι προς τψ τέλει ρηθήσεται p0test intellegi. Nam aut de utr0que membro alia dicta esse, alia dietum iri c0ntenditur, aut de pri0re disputatum esse, alterum restare ut discutiatur. Atque hanc rationem si sequimur, habemu8 quidem, quo reieramu8 prius membrum Osa di et ιερί τε σιγχην φ) e. q. S. Deque Rmbigemu8, quo Spectet membrum alterum 962q). Sed mire tum neglectum e8t, qu0d in eadem quaestione iere t0tiversabantur tres primi libri et reliquo passim opere multa de ea eXponuntur. Statuamus ergo de utroque membro Valere partitionem. Tum vero irustra quidquam de silenti03μιας καὶ TOυνανΤίον, καὶ ωσα παραλλοιττει τῶν πολλων ἐν ταις αλλως πολεσι δικαίων καὶ αγαθάῆν, τα μεν ειρητο, τα δ' ετι προς τῶὐηθησεταν προς α παντα χρη τον stέλλοντα δικαστην ἴσον εσεσθαι κατα δικην βλέπειν τε καὶ κεκτημένον γραμματα αυτων πέρι μαν
1) 7664, 876y; sed hoc tenendum proponi tantum leviterque perstringi his locis hanc quaestionem, nusquam vero plenam nos Seris toris de hac re sententiam comperire.
38쪽
iudicum in fine operis quaeres dictum. De hoc igitur membro rectum Vidit Hermannu8. A desidit alia diiseultas in re ipsa posita. Admonentur enim iudices, ut seripta legislatoris firmiter animo teneant. Nimirum non p08sunt iudices secundum legislatoris e0nsilium iudicare, nisi aesturate perspexerint et diligentissime observent, quae ille de una Virtute quasi iundamento civitatis monuerit hac enim una virtute naραυλαττει civita8Ρlatonica τ υν groλλων εν ταῖς αλλαις gloλεσι δεκώων κaiαγαθων). Sed his generalibus praeceptis cur adiungatur m0nitum illud singulare atque minutum de silenti0 iudicum, cau8a nequit intellegi. Quae eum ita sint, diversa videntur hic in unume0isse, ita ut post Verbum τουναντίον lacunam Statuamus Op0rteat, non tamen ortam eam incuria librari0rum sed editoris manu imperiecta Platonis trustula male c0mponentis. BreViter nunc, quae de du0bus his libri VI sit XII capitibus n0bis videamur effecisse, perlustremus. l: N0n promittitur VI, 13 nova περὶ δικασι et ν disputatio. 2: Contrarium est e0nsili0 Ρlat0nis, ut libro XII denuo de iudieiis disseratur. 3: Utrumque caput neglecto altero Seriptum e8t. 4: Alterum caput in ipso libro XII inexpectatum occurrit nec ullo m0do cum Vicinis cohaeret. 5: Conflatum est hoc caput ex compluribus Iru8tulis, quorum duo manca Videntur. Hactenus vero cum liceret certa pr0gredi Via, anceps nunc et ambiguum sequitur 0ifieium, ut quid inde colligendum sit Videamus. Itaque ut periculum iaciamus coniectandi, res accidit 10rtasse sie. Consilium luerat Ρla-t0nis, ut deseriptis l. VI) magistratibus de iudieiis iudicibu8que quae haberet proterret. Pauca tantum continuae libri IX δικων deseripti0ni reservavit noluitque alio loco iterum de his continuo disserere. Iam Vero meminerimuSetiam prius caput ep. XIII libri VI) parum perp0litum nobis Vi8um esse. Atque hue qu0niam aecedit qu0d de libri
39쪽
duodecimi capite octavo disputaVimus, non a re aliena videbitur c0niectura mea, Platonem in libro VI mult0 uberius de iudiciis v0luisse agere. Videbitur igitur edit0r sin err0rem ductus 10rtasse per 768') totum hoc alterum caput ex adnotati0nibus composuisse quas Plat0 ad VI, 13 adseripserat, ut si Secundis curis t0tum 0pu8 pertractaret, haec omnia ad unam c0niormaret disputationem. Omnes autem alterius capitis partes olim priori alicui l000 destinatas luisse indicari videtur etiam initi0 capitis soτε δε μερηδιείρηνται της πολεως ξυμασης, osa τε καὶ α δεῖ γίγνεσθαι . .) diiseto certe mutiloque, cuius prima Verba librum quintum respiciunt i). Sci0 hoe esse ludere, et libenter has diificultatesiaciliore ratione expedienti cedam. Tamen abundare diisi-
cultatibus caput utrumque nemo sanus negabit. De eis autem, qua8 in capite pri0re e8Se Vidi, pauca Submoneam. Ρrimum desideramus verbum εκλεκτοί; quae Summi
iudieii significati0 p0stea quasi tritum n0men et stabilitum
Deinde m0leste iero qu0d agr0n0morum et aedilium iudicia ne verbo quidem commem0rantur, ita ut plane ne-8ciamus, quae inter h00 iudicium et reliqua ratio intercedat. Sed gravius est, quod expositi0 de agronomorum iudiciis prorsus discrepat a capite XIII hac in re: legas enim l0cum hunc valde memorabilem 767'): εαν δε τις επαιτια-
1) Sequentia vero verba: καὶ νομοι περὶ των ὀυμβολαίων εἰς δυναρον των μεγίστων πέρι παντων εἴρηνται cur ex multis totius
operis titulis unum quasi decerpant, qui nec praecedit neque cumhOe capite sensu cohaeret, nequit intellegi. Videtur igitur etiam hic editor interpolator fuisse, qui huic loco fragmenta illa accomodaverit.
40쪽
enim hic expressis verbis dicitur: iudicem etiam summi atque primi tribunali8 a qu0Vi8 accu8ari p088e, cuicunque videatur sciens iniuste iudicasse, h00 primum per Se inauditum est, praesertim cum leX ita contormata sit, ut etiam condemnato licere videretur, iudicem in ius Vocare. Deinde ut neglegamus e88e rem plane novam, cuique licere a s i n g u i i 8 summi iudicii iudieibus rationes poscere earum Sententiarum quas totum deerevit iudicium, aliquo si placet experimento reprae8entemu8 miram hanc atque ridiculam causarum 8eriem: Existimet aliquis se iniuria a selectorum iudicio condemuntum esse. Ipse igitur iudicem aliquem selectorum in ius vocat. Multam dicunt nomo phylaces. Displicuit autem hoc euthynis, quorum examini omnes magi StratuSobn0xii sunt 946'). Aiseiuntur igitur p0ena ab his legum
Qua re esse aliquid absurdi in h0e instituto iacile intellege8. Quod tamen, si offensa in re tantum insolita
ine88et, n0u premerem. Potest enim iudicium cogitari, cuius Sententiae Sacr0Sanctae, iudices vero Ogτευθυνοι sint. Sed cum hoc nostro loco aperte d0ceamur, select08 iudice8 eSSeυ7πευθυνους, pror8u8 discrepant verba, quae leguntur 76l': δικαστην δε καὶ αρχοντα ανυν ιευθυνον Ουδενα δέκα ιν καὶαρχειν δεi gru ν των το τελος B τιθεντων οἰον βασιλε60ν.