Limen grammaticum, seu prima litterarum rudimenta ab Emmanuelis Alvari Institutionibus olim excerpta a Joanne Baptista Fagaeo ad puerilia studentium ingenia in ipso grammatice limine utiliter exercenda

131쪽

Praeteritum pIusquam persectum Sing. Ivisse, ser andatio & me lyisse, che is era, e Pssi andator te ivisse, ehe tu eri, e fossi andato : ill

turum primum. Sin . Iturum, ram, rum esse, douer undare: dc me itu rum, ram, rum esse, ehe ro andrb , Murb andare , osan per an rer te iturum, ram , rum esse , che tuandrai , Murai andare , o furar per undare: illum 1- Iurum , ram, rum esse , che queIIo andris , disia an- dare , o saris per an re . Plur. ituros ras, ra esse , domer andare I & nos ituros, ras , ra esse, cse nos an dremo, douremo andare , o faremo per an re: VOS I-turos, ras, ra esse , che voi andrete, Murete andare , o Drete per andare r illos ituros , ras, ra esse, che queIIi andranno, dosranno andare , O Dranno per undare.

Reliqua futura, ut in Verbo Amo. G ERUNDIA. Eundi, di andaret eundo, andando: eundum , ad andare , Sc. ut in Verbo Amo.sUPINA .

Irum , ad audare . - . - -

Participia praesentis, & impermi temporis. 'Iens, euntis, ι' uomo, D donna, la cosa, coema, e an va. Futuri. Iturus , ra, rum, P uomo , ιa donna , e Ia coga ebe andris, Mura andare , o sura per andare. MC DECLINABUNTUR COMPOSITA . .

Abeo, cdeo , cmeo, coeo, circumeo , Aeo, ineo , int reo, intrdeo, necqueo, obeo , pόreo, praetere ν pro deo , queo , subeo , licet aliqua eorum tempora nudsint in usu, ut in simplici.

Indicativi modἱ tempus p sens. Sing. Ego edo , io mavis r tu edis, vel es , tu mony3 Pille edit, vel est , . queIIo mangra . Plur, nos edim H,

132쪽

. Praeteritum plusquani persectum.

Futurum o sing. Ego edam , is mangiero et tu edes , tu mangierat ille edet, quella man3iera . Plur. nos edemus , nolmangiermis vos edetis , via mangierere e illi edent , quelli mangieranno . Imperativi imodi tempus praesens. sing. Ede, ves es mangia tur edat ille , many queM. Io . plur. edamus nos, mangiam mi r edite, υH este vos , maistate voi r edant illi, mangino Desii . Futurum, sive modus mandativus. sing. ωito, Φι esto tu, mangierat tur edito , vii esto il-Ie, vet edet , mareseris Pelia . Rur. eὸitote, veι estiae vos, vel edesis, mavierare viae edunto illi, edent, mangieranno quelli . . POptativi modo tempus praefins , &

133쪽

oiator tu ederis, tu abbi maviato 2 ille ederit, ιο abbia mangiato . Plur. Utinam nos ederiluus ,

moelia che mi abbiamo mangiator vos ederit1S, μι ab- . ' Diate mangiator illi ederint, quylii abbrano mangrato. Praeteritum plusquana perfectum .. i

134쪽

Ιnfinitivi rnodi tempus praesens. Sing. Edere , vel esse, mangiare o & me edere , . Me is mangior te edere, che tu mangi r illum Mem , e

135쪽

x18 , Futurum primum . Sing. Durum , ram, rum esse, Guer mangrare : & me eissurum , ram , rum esse, che is mangierb , dorb man. . stare. o Drb per maviare te esurum , ram, rum es.se , che tu mangierat, disrai maviare , o sarai premaviare: illum esurum, ram, rum esse , che eiulis mansiera , Aoura mangiare, o Lara per mangiare. Pluris esurus, ras, ra esse , douer mangiare: & nos esuros, ras , ra esse , che mi mangieremo, do irrem ma lare, o faremo per man iura: vos esurus, ras, ra esse, chemoi mangierete , do rete maviare , o farete per man-giare: illos esuros, ras, ra esse , che Pelli mangιerauno , Amranno mangore , o furaum Per manstare.

Reliqua suturai, ut in Verbo Amo . GERUNDIA.Gόndi, di maviaret eddndo, mangiaodo: edisndumo μmaviare, ut in Uerbo Amo.

Participium praesentis, & imperfecti

temporis . .

v EREA DEFECTIVA DICUNTUR EA . . quae in aliquo deficiunt, sive personis, sive tempore piae, senti, praeterito, μι suturo, ut est.

Indicativi modi tempus praesens, & persectum . Fing. Ego memini, is mi risordo, mi ricordat, e mi sonoricordator tu meministi, tu ti. ricordi , ri ricordasti. st ri Di ricordato: ille mεminit, quelis si risorda, ue

si ricordans, si ricordareno, e s fom ricordari. eteritum impersectum , & plusquam - persectum.

136쪽

ricordateυi via, e vi ricorderate voi e meminerint illi ,s ricordino , e si ricorderan- quelli o. optativi modi tempus praesens , & persectum. Sing. Utinam ego memsnerim, Dio utalia , che io mi rLeordi, e mi Fa ricordato: tu memineris, tu ti ricordi, e ii si ricordam: ille meminerit, queIIo s ricordi, es sa risordato. Plur. Utinam nos meminόrimus, Dio-sIia , che nia ci ricordiamo , e ei βα- ricordatio vos meminόritis, mi in ricordiare, e vi sate ricorda, ite illi meminerint, quelli s ricordino , o F siano ria

cordati .

Praeteritum imperfectum, & plusquam persectum.

e vi fise ricindari: illi meminissent, queIIi s rieον- disera , e F D sero ricordati, Conjunctivi modi tempus praesens, & persectum.

dati , ad essendisi via ricordari: illi meminerint, ιi s risordino , o ricordavdin questi , o s sauo νιποrdati , ed essendosi quelli ricordati . Praeteritum imperfectum, & plusquam

. persectu in . . .

Sing. Cum ego meminissem, Conclusa cos obe mi ricor.

137쪽

queui ricordati .

. Futurum.

Sing. Cum ego memsnero, quando is mi risorderb , e m Lard ricordato et tu inemineris, quando tu ti ricorde- Ni , e ti Larai ricordato e ille meminerit , quando quelis s ricorderis, ε si Drὰ ricordato. . Ρl . cum nos meminόrimus , quando noi ci ricorderemo, e ci Laremo ricordari: Vos .meminέritis, quando υoi vi ricorde- rete, e vi farete ricordatie illi meminerint, quandoquelii s ricorde anno , e s Dranno ricordati . Infinitivi modi tempus praesens, & perseetum. Si . Meminisse , ricordars, ed essers risor to: & me meminisse , cfi is mi rieor , mi ricordat, e mi sono' ricordator te meminisse, Me tu ti ricordi, ti ricoiamsi, e ri Di ricordato: illum meminisse, che quello sricorda, si ricord3 o si e ricordato . plur. meminisse, ricordain, o sors ricordatio & nos meminisse,

se, e vi siora risor ei: illos meminisse, quellis ricordano, si ricordarono , e s sono ricordati , i Praeteritum imperseetiam, & plusquam

138쪽

se, qui eravate , is υi fose ricordatit illos meminisse, , ese quelli si ricor vano, e ricordassero , si eram, e s.fusero ricordati . . sic DECLINABUNTUR ALIA DEFECTI UA . . Novi, Odi, Coepi, quae carent iisdem temporibus, quibus caret Memini. . e Sunt etiam alia magis desectiva , ut Inquam , Ajo, alia, quae carent omnibus, p ter ea, quae sequuntur.

. Indicativi modi tem us praesens. Sing. Ego inquam, is dico: tu inquis, tu dici: ille In- , quit , quesis dice. Plur. nos 1nquimus , mi diciamo: Vos inquitis, υoi diu: illi inquiunt, quiali dicons. Praeteritum imperfectum. Ille inquiebat, υρι inquibat, queIIo dice . Praeteritum persectum. Tu inquIsti, tu dieest: ille inquit, qtiello disse.

Tu inquies , tu dirai : ille inquiet, questo dira. Imperativi praesens . . . Inque, vel inquito, tu, da tu. Participium praesentis, & impersem tempor . Inquiens, V uomo, a donna , e Ia cosa che dice, e diceυώ.

Indicativi modi tempus praesens . Sing. Ego aio, is dies e tu ais , ta Hei d ille ait, quella Geo. Rur. illi a junt, . quelli dicono . - Praeteritum taperfectum . . ing. Ego ajctam , io die ad tu ajebas, tu die id illeajebat, quello dice . Plural. nos ajebamus, nia dicet amor vos ajebctis , υώ dismare: illi ajebant, quin

Imperativi praesens . At, di tu - optativi Futurum, & Conjunctivi praesens . . Tu aras, tu dies: ille abi, quelio dica . - . Participium. Ajens, ajentis, ι' uoma, Ia donna, Ia cera ,

139쪽

sing. Forem, seres, foret. Hur. serent, pro essem, es.ses, esset, essent.

Futurum.

Infiniti, fore, hoc est, futurum esse cum compositis absore, desere, dic . . Faxo, futuram Indicativi pro faciam. Quaeso quaesumus, id. est rogo , primas tantum personas Indicativi habet: olim vero, quaeso. quaesis, quaesiit. Ave, Aucte, Avόto, Avere, verbum salutandi. Salve, salvebis , salvcto, salvόte , salvere. Cedo , secunda est persona Imperativi, idem est , ae da, vel dic. Apage, Imperativi, idest remove. Ausim, pro ausus fuero. Sunt etiam alia: minus tamen

usitata.

Ad desectiva pertinent etiam Impersonadia . Carent enim etiam ipsa omnibus personis , excepta tertia singulari. Fiunt tamen personalia. adminiculo praenominum me , te, illum , nos, vos, illos .

Indicativi modi tempus praesens. sing. Me poenitet, is mi pento: te poenitet, u ti penti: illum poenitet, qualis si pente. Plur. nos paenitet,noi ci penti amo: vos poenitet,' - in sentire: illos poenitet, quelii s emtono. Praeteritum imperfectum. Sing. Me euenitεbat, io mi pentiυa : te poenitebat, tu tipentivir illum poenitebat, quelu si pentiva . Plur. nos poenitebat, noi ci pentisamo: vos poenitebat, via vipentivate : illos poenitebat, quelii se pentivano. Praeteritum persectum. Sing. Me poenituit, is mi peniti, e mi fon pentito: te, poenituit, Πι ri pentisi, e ti fel pentitor illum poem-tait, queID s penti , e s e pentito . Plur. nos pinni tuit, ηοi ei pentimma, e ci samo pentili: vos poeni tuit , υώ vi pentisa, e vi sate pestiti e illos pani- . - tuit, ruessi s eruti no , e si sono pentiti .

Praeteritum plubquam perseeldm. ing. Me poeni uerat , io mi era pantito e te paenituerat, ' tu tι eri pemito e illum poenituerat, quelio si era pentito . Plur. nos poenituerat, noi ci eratam; pentiti r Vos poenituerat, υoi υi era te pentiti illos poenituerat, queIIi δε erano pentiti

140쪽

Futurum. .

Sina. Me poenitctit, is mi pentish: te poenitebit , tu ti en irai: illum poenitebit, queIlo se pentira . Plurat.' nos poenitebit, noi ci mutiremo et vos pinnitebit, ' . vi pentirere: illos poenitebit, quelli si pentisanno. Imperativi modi tempus praesens . sing. in poeniteat, pentami is e te boeniteat, pentita turillum poeniteat, pentas queIIo.. Plur. nos pinniteat, pentiamoci hol et vos poeniteat, pentismi via et illos pin- niteare, si pentam queui . , optativi modi tempus praesens, di imperferium. Sing. Utinam me poenitdret, Dio volupe che ιο mr pem s : te poeniteret, ru ri pentio: illum p niterero que D si peniis. Plur. Utinam nos poeniteret, Dis υ ' lasse eho noi ei pentissimo: Vos poeniteret, Nor υδ pen

riser illos poeniteret, qμelli s pentussero.

Preteritum persectum'. . Sing. Utinam me pinnituerit, Dis 'UDa ςhe io mi sapentito: in poenituerit , tu is ' pem to οῦ illum poeni tuerit, queuo si sa pentito Plur. Utinam nos poe

nituerit, via vi flate pentiti . illos pinnitu*rit, queιιι si sano pentiti. Praeteritum plusquam perfectum. . sing. Utinam me poenitussiet, Dio missio che ro mi fuliperatis: te poenituisset, tu pi fossi pentitor: 1ilum poenituisset , quel o F fusa pentire . . murat. Utinam nos poenituisset, Dio volesse, Me noi ci furum pentιτι . vos poenituisset, via vi fosto pentiti .' illos poenituiuet,

sing. Utinam me poeniteat, Dis vosta che ιο mr penta: te poeniteat, tu ti pe ti: illum poeniteat, quριιo D penta. Plur, Utinam nos poeniteat, Dio YMIta che i ci pentiamo: vos pande t , voi vi pentima; ulos poeniteat, que si s pentano. R. Conjunctivi modi renisus praesens, sing. Cum me poeniteat, Concissa cosa che is mi penta, o pentendomi io: te pogniteat, to ri penti, O penten- doli tu e illum poeniteat, quelιο si muta, o pemendosi quello. Plur. cum nys poeniteat, Conriossi . cora che noi ei pontiamo , o pentendoci mi : Vos poeniteat, Yo vi penitate, o pentenλυι volo illos poeniteat, s. pentano, o pemendosi quelli,