장음표시 사용
21쪽
hon respiciendo ad eorundem diversam eonditionem,
fidem inquam,illorum vel incredulitatem,vult omnes homiones salvos fieri quam vocant voluntatem antecedentem.
11 Hujusque universalis Dei gratiae & φιλανΘρωπιαγ- dieium est certissimum, quod suum ipsius filium pro genere humano in mortem tr didix . .
ix Et quidem ad omnes omnino nomines mors hae atque passio CHRisTi spectat; sic ut non pro Hectorum dum-taVat sed pro reproborum etiam peccatis ea satisfecerit, cunis
cti,qζe adeo mortalibus gratiam Detin vitam aeternam proo' 'IL ri erim non prodest illud CRRisaei eruum nisi ii, qui vera fidei apprehendunt sibique applicant.
dii uam fidem quia dare Deus decrevit per Verbum inde omnibus omnino hominibus hoc praedicari vult, atque ita ad regnum suum V0ς-Π' Maedestinationi opponitur Reprobatio, seu ille divinae voluntatis actus, quo Deus ab aeterno justa adversus praefractos peccatores ira incitatus, damnare, poenisque sempiterni assicere constituit, quotquot in impaenitentia' incredulitate decessuros praevidit. xiii. Uti enim Praedestinatio absoluta non eli, ita nec Re. probatiori sed quemadmodum illius causa impulsiva est fides praevisa, sic hujus, praevisa incredulitas idque non lum, absolute quaeratur, cur aliquos homines Deus damnare ab aeterno decreverita sed i quaeratur comparate, cur doereverit hos potius damnare quam illos.
22쪽
PERSONA CHRISTI ET INITIO QUIDEM
CHRisTuM esse verum , summum, aeternumque D Eum, Ecclesia Catholica semper, immotis Scripturarum sacrarum fundamentis nixa, credidit. 11. Tantumq; abest,ut doctrina haec Nicenae Synodi sit ευρη-μα,ceu Mo- Photiniani calumniari solent, ut ipsorumet etiam Gentilium testimoniis contrarium manifesto possit probari. iii Ne enim Plinii Iunioris huc advocemus locum, epist. xcvri libri x ex ore coram tribunali eaaminatorum Christia. norum ad Traianum Aucscribentis, quod jam e tempore, id est, ineunte seculo secundo nostri Fnt soliti stato Dominico puta lucem convenire, carmenque Christo quas DEo diceresecum invicem ; quia dealio forsan quam uno illo supremo Deo haec possent accipio Celsus sane,Epicureus ille sub Hadriano Philosophus, manifestum facit indicium credidisse tunc Christjanos, IEsuM nostrum esse Deum immortalem, omniscium, immutabilem eundemque e coelo in terram descendisse, ut peccato inquinatis mortalibus ferret suppetias Vid. Origenes contra Celiuna lib. I, H, HI,au, uti verba ejus ex opere nunc deperdito recitantur. 1v. Eodem facit, quod Lactantius, Institui lib. Iv, cap. XX sua aetate, atque sie itidem ante Niceni Concilii scita, has profanorum hominum voces exauditas suisse memorat vel impossibile, vel incongruens esse, ut Deus in uterum se mulieris im
23쪽
17Mrinibus contemptui, derisui, contum, , o DdArio set,ps, ι-- etiam cruciamenta perferret, atq; execrabiti patibulo geretur. Porro cum omnem moveant lapidem quos dixi is Neo-Photiniani s. Sociniani, ut primo capiti Johannis Eran. listae caliginem ossundant, rursum ris opponimus hominem infidelem dulianum n cάτην, qui apud Cyrillum libro iv contra ipsum, aperte agnoscit, docere Iohannem, Quod coelum terramque Esus noster condiderito libro 1ix cavillatur. Evangelistam hunc, dum illum, qui ex Maria genitus, in principio apud Deum fuisse tradat Mosi contradicere,
oui uti una dumtaxat Deum eis doceat, eumque Deum Iir
Iis , imo libro x, sibimetipsi illum adversam ait, quando
Christum Deum esse fateatur comm. i. r. . ejusdemque gloriam hominibus visam,dum inter ipsos commoraretur, aperte seribat conam i . Deum nihilominus neget ulli ilum umquam comm. 13. . . rvI. Sicut autem in eo Gentili homine coectores sunt Sociniani, quod S. Iohannem Evangelistam verae Deitatis' ν- σαρκώσεως CHRisTi testem non agnoscunt rata in hoc Iudaeis sunt stupidiores, quod vim petit a divina generiuione arguis menti, quale pro evincenda Redemptoris daitate urgeria nobis solet, haud assequuntur. Vii. Judaei quippe hinc, quod CH isTus Deum Patrem suum dixisset, ipsum se Deo parem facere collegerunt, JOh .v.ls. at Quin , quo tenderet Salvatoris sermo illeo κιν γεν P ,ἐγω itini, Ioh. iix, 1s iidem Judaei rectiusquam Sociniani intellexerunt. Cur enim, audientes, quod se Dominus Abraham priorem profiteretur, sustulerunt Iapides, nisi quod non solum salsa, sed & blasphema plum loqui existimarenta Vide Levit xxiv ii seqq. IX. Orro
24쪽
38ix. Porro praeter naturam divinam, qua patri est , itui', Iaabet quoque ΗRisaeus veram naturam humanam, qua αο . 1; est nobis. x Absit enim, ut vel corpus phantasticum cum Marcioniatis, vel delatum ex coelo, non ex matre Maria assumptum corpus spirituale cum Valentinianis, vel corpus φυχον cum Arianis, vel animam mente destitutam cum Apollinaristia ei tribuamus.
UNIONE PERSONALI, ET COMMUNICA
Dila autem naturae illae, divina, inquam, & humana,in
CHRIST unitae, unum i φι μυον constituunt,seu unam personam θεάνθρωπιν. ii Quae naturarum uni non est essentialis qualis inter hominis animam meorpus nec accidenrassici cujusmodi inter hominem & vestem, vel inter parietem albedinem: sed personalis. iii unionem hanc Naturarum sequitur communicatio, qua humana Dei quoque, divina etiam hominis natura esse coepit indeque propositiones resultant personales, quibus Deus de hsmine, homo de Deo praedicatur. iv. Istas propositiones verbales esse & improprias, absurdissima est assertio,
25쪽
EX Naturarum porro communicatione promanat com.
municatio idiomatum, sive proprietatum. ii Idiomata autem'. l. non notant praecise propria stricte sic dicta, sive quarti niodi, ut vocant sed sumitur vox illa heicea ratione, ilia Aristotelio Topic dicuntur propria meis, quae opponit propriis, λάς sic ut omnia huc
pertineant praedicata, quae uni CHRisTi naturae ita competunt, ut alteri ex se non competant sive sint propria quarti in o. di,sive accidentia communia,sive praedicata etiam quidditativa. iii Imo tam late vocabulum istud ei capitur, ut aetiones etiam, passiones, ν ni ucs - πλωμαῆ ambitu suo comprehendat. iv. Solent vero tria communicationis idiomatum genera a Theologis constitui. v. Et horum quidem primum est, quo idiomata alterutrius naturae vere competunt personae, ac proinde unius naturae idiomata de concreto natura alterius recte praedicantur. vi Communicatio haec υ reciproca est, perque eam tum divina de homine, tum humana de Deo Christo praedicantur. 1 Subjectum semper hei Concretum est, numquam Abis stractum. 3γVocabula concreta, etiamsi ex modo significandi concretis naturae usitato nonnisi unam naturam cum hypostasi important, in hoc tamen primo communicationis genere pro tota ex utraq; natura constante persona supponuntur. vii praedicationes ad primum genus communicationis pertinentes, verbale nequaquam sunt impropriae, nec per ηιλο qualem commentus est Zuvinglius, exponendae. Iix Primum hoc genus plane evertit Nestorius, quando Mariam, matrem Domini θεοτόκον dicendam esse negavit.
26쪽
Eeundum ommunicationis genus est , quo divina, loria & majestas humanae CHRisTI naturae communica ta, ita ut quaecumque o λήγη habet per essentiam, δ' dem assumpta caro habeat per unionis gratiam. 1, Videlicet ubicunque duae inter se uniuntur naturae unicisne κονα συν απι , sive ita, ut una instar δυνάμεως, altera instar τιλεχ. M se habeat, quod fit in persona; Θεανθρωπου ibi haec vere realiter illi sua communicat idiomata. iii Cave autem communicationem tibi hei fingas transis lusivam subjectivam, sive talem, qua divina diomata carni ita sint communicata, ut ipsi competant formaliter, eique inhaereant tamquam accidentia subjecto. Iv. Sermo enim de ejusmodi communicatione est, qua divinarum proprietatum natura humana ita fiat particeps, ut primo quidem, immediate, is se divinitati illae competant, hujusque diomata iroprietates maneant, interventu autem unionis hypostaticae etiam caro vere ea habeat , sive, ut quae habet ora, per essentiam, ea assumpta natura limmana habeat per unionis Οιυνομίαν.
v. Etiamsi vero omnia divina idiomata humana CAAisTrnaturae communicata sunt, non tamen eodem modo de pia praedicantur omnia, sed quaedam praedicatione immediata, quaedam mediata. Illo modo attributa praeditantur tam 'liκα , hoc ἀνεγες β.
27쪽
vi. Atque haec clis ipsis divinis idiomatibus communicatis. Praeter quae talia dari dona summa ae incomprehensibilia, creata tamen, quibus caro CHRIsT coruscat, quaeque subjective ipsi formaliter insunt, nequaquam imus inscias. De his vero solis accipienda esse quae humana Redemptoris natu. raescripturas. tribui. υχ μα , id est quod negam M.
TERTIO GENERE COMMUNICA ONisIDIOMATUM, STATU UEXINANITIONIS
ET EXALTATIONIS. TEttium denique communicationis genus opera, icit
ossicii mediatorii, quae secundum utramque naturam CAAisTu peragi seu in quibus utraque natura quod sibi proprium est agit cum communicatione naturae alterius: ut huc illae pertineant propositiones, in quibus praedicatum non est nuda aliqua naturae proprietas, sed τέλεσμ', ut vocant Theologi, seu flectus utrique naturae communis. ii Tametsi autem divina illa majestas, quam humanae CBRisae naturae vi unionis personalia competere supra dixi. mus, primo statim conceptionis momento eidem fuit communicata, adeo ut, simulae in hypostasin τὰ λόγου assumpta est, omnium attributorum Dei particeps iacta fuerit, eaque in unitate personae vere possederit, non tamen iis plene usa est nisi ab illo tempore, quo Salvator post resurrectronem ii coelos ascendit, ad dextram Dei consedit. Atque Linc da, ex oritur status exinanitionis unus, alter exaltationis. Iii. Exinanitionis statui est, quo Cugiaetu abdicavit se, min
28쪽
non maiestate quidem divina in actu primo, iiive καθ' εξιν sed plenario te petuo communicatae gloriae divinae exercitio. iv. Dicimus, abdicasse se Dominum plenario perpetuoque exercitio communicatae gloriae. Neque enim id volumus, quod toto exinanitionis tempore nullum prorsus specimen divinae majestatis dederitri quum contrarium tot ab ipso tunc edita miracula, cordiumque .cogitationum scrutinium, demonstrent: sed plenum nec unquam cellantem majestatis
usum CARis To exinanito negamus.
v. Praeter spontaneam illam plenarii perpetuique exerci. iii eommunicatae gloriae abdicationem Exinanitio etiam dicit formae servilis assumptionem, qua Salvator quae infra majestatem divinam sunt sustinuit, ad abjectam fragilemque humana vitae conditionem se submisit, ratiorum vilium lio. minum instar se gessit, L μοι minuentus ut homo, Philipp. uni. e. quoad externas proprietates lactiones humanas. vi. Exaltationis status est, ad quem CisRisTus post praesti tam ad mortem usque crucis obedientiam fuit evectus in eo consistetis potissinaum, quod omnem carnis infirmitatem exuit prorsusque deposuit, ilenarium majestatis gloriaeque divinae usum est adeptus.
OFficium CuAisTiconstitui solet triplex : Propheticum,
Sacerdotale, & Regium. u. Propheticum officium est, quo Patris sui coelestis voluntatem & arcanum de redemptione ac salute nostra consilium hominibus patefecit, ac hodie etiainnum patefacit. uti scil
29쪽
iii. Scilicet olim in diebiis carnis suae munere hoc immediate functus est Salvatorci dum legem divinam a Pharisaicis corruptelis repurgavit Evangelium passim terrarum praedicavit, virtutem singularem & naturam superantem Scaciam doctrinae suae ipsemet impertiit, variisque insuper miraculis fidem ei Lauctoritatem conciliavit. Iv. Post ascensionem vero in coelum mediate suum illud ossicium administrare coepit, io die etiamnum administrat Dominus, per Doctores scit ac Pastores, quos in Ecclesia constituit, te quorum ministerium in hominum cordibus
v. Quod autem Sociniani tradunt, CHRisTu M priusquam munus a Deo Patre sibi demandatum obire inciperet, in coelos raptum, ibique aliquamdiu commoratum esse, ut ab ipso
Deo audiret qua mundo mo annunciaturus Crevelaturus esset, .commetarum est. Omni Scripturae fundamento destitutum, imo plane illi adversum.. vi sio quemdgis 4bitatis convincitur haec opinio, quod erronea superstruitur hypothesi, ideo scilicet, antequam munus suum Propheticum aggrederet ur, coelum ascendisse CARI. fetura, ut addisceret, quibus Lex vexus augenda esset,ae tota doctrina coelestis perficienda. uri. ex namque vetus neque praeceptorum neque promittarum ratione imperfecta est novoque adeo LLatore in N. . non fuit opus. in Sacerdotale Cis isTi ossicium praecipue insatisfaetione
ejus est situm, obedientiam ipsius tum activam tum passivam complexa quarum illa in perseetissima Legis impletione ham in passione Morte consistiti ix. Sariisecit autem CHλlaetus pro omnibus peccati labe
30쪽
foedatis, adeoque irae Dei laeterna damnationi obnoxiis, illis etiam qui multo ante quam pro humano genere is more. retur, decesserant. x. Neque a satisfactione excludendi ipsi etiam reprobi. xi. Ad Angelos vero etiam, eosque bonos, pertinere, ritum satisfactionem CHRisaei, quod Pontificiorum ae Reis formatorum nonnulli propugnant, nequaquam admittimus. xii. Ad Sacerdotale CHRIsΤi ossicium spectat quoque Inter. cessio ejus pro nobis apud Patrem coelestem. xiii Quemadmodum autem pro omnibus hominibus mortuus ell, sic pro omnibus quoque intercessit ira vittam etsi non eodem modo 'sed aliter pro incredulis aliter pro fidelibus4 electis. xiv. Nec hodie etiamnum, regnans jam in eoelis, ad dextram Patris sedens, interpellare pro nobis desinit. . Ossicium Regium secundum potentiam, gratiam , de gloriam CHRisTus administrat. ΣvI. Potentia regnum in providentissimo hujus universi regimine & conservatione consistit. xvii. Regnum Gratiae est ipsa Ecclesia, quatenus per divinum gratia influxum eam CHRΙπus gubernat. xlix. Regnum Gloriae dicitur, quo Ecclesia in coelis trium. phanti hic praeest gloriae Dominus. DE
Cclesia considerari potest dupliciteri iuratione internae fidei, per quam vere credentes Crinisaeo capiti suo adhaerent. a1 ratione raternae prosis nictaei.