De Soph. Oedip. Colon: Stasimo secundo

5쪽

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATu

7쪽

Da soph. sed sol stasimo secundo dissertatio.

Haud facile inter omnia Sophoclis cantica benigna

nobis tradita sorte ullum inveniatur, quod adeo magnas explicandi et artis criticae exercendae praebeat dissicultates quam Oedipi Colonensis Stasimo secundum neque mirandum igitur est, quod, quamquam doctissimi amviri studium in explicando vel emendando hoc cantico collocaverunt, nihilominus nondum plana sunt omnia, sed iterum iterumque critici manum exigunt et commentatoris

non grammaticarum tantum rerum aliarumve verum etiam ad metricam pertinentium. Namque si versuum singulorum quoque spectamus compositionem , quas nullo alio

loco leges invenimus, Sophoclem hoc in componendo cantico observasse etiam obiter inspicienti apparet. Itaque antequam de verbis ipsis, quae tradita sunt, explanandis vel emendandis disseram, de metricis rebus paulo accuratius mihi liceat agere. Quamquam Sophocles loga dicorum versuum genus maxima in parte coluit canticorum, attamen etiam tropharum dactylicarum vitriticarum usum eum non repudiavisse nonnulla docent exempla, velut M. 72 Sqq. , Τrach. 4 sqq. Oed. R. 108 sqq. ath, in quibus leges a Pindaro aliisque lyricis traditas accurate esse observatas lacile cognosci potest. Non semper tamen Sophocles legibus illis se adstrinxit inveniuntur enim nonnullae strophae Oed. R. 863 sqq. 883 sqq. Trach. 33 sqq. 647 sqq. 953 sqq. quae propter frequentem paroemiaci logaoedici, ithyphallici, brevium epitritorum thesium etiam in responsione cum longis usum a stropharum dactylicarum epitriticarum severitate satis longe poetam receSI

8쪽

sisse optime demonstrant ). Aliter res nostris in strophis se habet. Post tres prosodiacos loga0edicos, qui initium faciunt, sequuntur epitriti et bis Adonius cum anacrus v. 1048 - 1063 ε λα απάσιν ἀκταὶς V. 1056 - 1071 ἀδριῆτας ἀδελφεάς, in quibus quamquam non tantopere offendendum est, attamen mirari debemus, quod versus 1050 - 10653

- - )ι-- - - - -- glyconeorum primorum

haud parum similes ea tamen re ab illis differunt, quod eo loco longam ideoque irrationalem habent syllabam, quo in nullo alio apud Sophoclem versu eam inVenimus. Diserte Bergerus' legem glyconeis inesse exemplis probavit, ut irrationalis thesis semper ante ultimam inveniatur arsin. Nihilominus quos protuli versus ex Sophoclis manu profecti esse censendi sunt, quum v. 1055 Θησέα καὶ ταρδιστολου r - -), etiam8 corruptus putetur, optime respondens antistrophie 1070 ἄμβασις, ο ταν ἱππίαν qui sine dubio est sanus, eandem exhibeat formam. Accedit autem alia res, quae lucem totius cantici naturae affert. x versibus 1047 1052.l053, quos epitritos esse constat, quum epitritos fere semper cum dactylis conjunctos esse sciamuS, Summo jure concludere possumusi, non sine causa dimetros dactylicos illos, quos in versibus 1048. 1056 10b invenimus esse additos. Sunt autem dimetri dactylici prorsus eodem modo formati, quo trimeter alibi plerumque cum epitritis consociatus, cujus in priore pede dactylus semper purus servatur, in altero semper in spondeum contractus est'. Qua de causa summo jure Bergerus contendisse mihi videtur, nostrum carmen ipsum quoque in numerum dactylicorum epitriticorum esse recipiendum. Quod si tenebimus, optime totum canticum, quod ad metricam naturam attinet perspiciemus. Constat autem ex duabus Strophis cum antistrophis, quae quamquam a Pindaricis

iis Bergo do Soph. versibus logaoed si epitii dissertatio Bonnas 1864. p. 6 sqq. l. o. p. s.' L .asbaeh. M Wostphat metrio. III. p. 384.

9쪽

discrepant ita, ut pro usitato trimetro dactylico habeant

dimetrum, attamen accurate severam longarum epitriti thesium normam retinent. Duae illae strophae et inter se discrepant altera v. 1044 sqq. dimetrum solum, altera v. 1074 sqq. utramque formam dimetri et trimetri actylici exhibet'. nitium autem in utraque Stropha capitur a prosodiacis, quorum in stropha et auiisu. tres logaoedici praecedunt, de quibus satis expositum inspicias ossbach et estph. metr. l. c. p. 434. Boeclinii metr. indar. p. 138. Hermanni elem docu meu p. 420. 556. f. ed. R 186. rach. 47. 953. Antig. 354. Etiam alterae stasimi secundi strophae initium ducunt a prosodiaco, non tamen logaoedico, sed mere an paeStico, cujus contractae Sunt theses. Scribendi enim sunt secundum conjecturam mihi quidem probabilem Lsam, quae invenitur in Ro8sb. et estph. metr. III. p. 542 sq. v. 1074 ερδους ιελλους - ώς et v. 108 5 g κε πανταρχε θεων. Nec sine causa hoc rhythmi genere Sophocles hoc loco usus est, quippe quo chorum, qui spe et opinione Thesei comites recuperandarum Virginum causa emissos prosequitur et quamvis aetate provectus plenus audaciae ut pugnae particeps fiat optat, cantu suo vel hominum illorum vel equorum incessum imitantem facere voluit'. Ex versibus qui sequuntur v. 049 sq. - 1064 sq.)explicatio, quod ad metricum attinet rationem, difficu, late praebet. Recte autem Bergerus ' judicavisse vid tur, constare eos contendens ex epitrito vel conciso vel

exemplum verumtamen cum trimetro dactylico catalectico conjunctum affert Trach. v. 94 μ ιολα νυ ἐναριζοι να κrει κτλ. et dimetro dactylico cum epitrito catalectico. Ceterorum cantici versuum metrica ratio ex iis quae supra dixi perspicua est'.

, Cotorum eam dimotri dactylio formam se indaro ipsi

inusitatam uisae, Bergerus exemplis demonstravit, quem conferas l. c. m 49 sq. Os etiam, nod in Rossb. et estph. str. dicitur l. o.

10쪽

Oedipus molestissima post itinera, quum Antigona filia duce ad Furiarum lucum in Colon pago prope

Athenas situm pervenisset fessus et jam finem aerumnosae vitae subesse speraret oraculo fretus, etiam postremis, quas ViVu acturus erat, horis, magnis vexatur

doloribus Primum enim per Ismenam filiam alteram Τhebis advectam de tristissima filiorum Polynicis teoclisque dissidia certior fit. aulo post etiam Creon advenit, qui oraculo accepto Thebarum salutem ex eo pendere, ut Oedipi orpus vel vivum vel mortuum in potestatem Suam redigeretur , primum quidem blandis verbis misero seni, ut in patriam revertatur, persuadere

studet, post, ubi nihil se proficere cognovit, ad minas progreditur neque irritas relinquit eas, sed Oedipi filias per satellites abducit, quin etiam Oedipo ipsi vim illaturum se esse addit, nisi a Theseo Atheniensium rege, impediretur. Qui tutela jam antea Oedipo promissa

postquam sacrorum Neptuno faciendorum causa abiit, nunc altercatione Oedipi et Creontis clamoribusque Antigonae et chori incolas Coloni ad opem serendam evocantis excitatus advenit compertoque quid factum sit, Creontem cogit, ut ipsum ad eum deducat locum, qu0 Antigonam Ismenamque occultaverit captivas. OmneSigitur praeter Oedipum chorumque abeunt virgine recuperaturi chorus autem interea stasimo altero elatu8 spe rem bene esse eventuram deorum implorat opem, ut victor Theseus ex pugna contra Thebanos instante redeat filiasque patri reddat incolumes. Quibus ad intelligendum rerum statum praemiSSi8 ad singulorum versuum interpretationem vel emendationem progrediar. Primum chorus optat, ut pugnae adesse sibi liceat itaque V. 044 sqq. dicit ην θι δαῖων Quibus in versibus verba ανδρων δαῖων τά es ἐπιστροφα a DOMdertino falso versa esse mihi videntur per impetus hostilis , nam non hostes i. e. hebani impetum iaciunt, sed Thesei satellites in illos. In re militari autem επιστροφή dicitur, quoties exercitus vel cohors conversione facta in hostem fertur quod Musgravius exemplo ex lut Timol. p. 249 d. πυκνάς ἐξ ἐπιστροφῆς ποιεῖσδαι τὰς ἐπελάσεις firmavit. Quam signifieationem, quum huic loco bene convenire per se pateat nam reS