Hippocratous Epidemiôn to prôton kai to triton / Hippocratis de Morbis popularibus, Liber primus et tertius

21쪽

imperio aut repudiavit, aut Iahem omisit e Charterius vero ad id, quod susceperat mu neris, ita parum attendisse videtur, ut speriosum illud quod exhibuit Hippocratis exemplar, sit omnium, Eritoris non inscii ἄfori se, sed incinia farum mendosissimum.

Id obiter animadvertere liceat, in maxime Epidemiorum libris, Charterii operam de erari: nam neque notas , neque Variantes lectiones, scuti in caeteris Hippocratis scriptis, nescio quam ob causam, attexuit.

Oid in hae re auxilii a Manuscriptis pei, possit, haud satis scio : certe qui in Anglia unicus est, quamum intelluo, Epidemiorum

Coriae Baroccianus non multum uos a metiat ; nam licet fatis antiquus si, re cum libris quibuscunque Chartaceis vetustate contendat, in pluri s locis tum mutilus est, tum Oitiosus, easdemque fere lectiones, quae aut in Manuscriptis is Foesi memoratis, aut in Vulgat s editionibus, Aldina praesertim, hahentur , repraesentat. Etiam ea, quae tu Aldina desunt, in hoc itidem Codice de erantur, uti pag. 2J. N. q. p. 29. N. IO. p. 32. U. p. p. 48. N. 7. p. 78. P. 3. uic

quid vero novi funerat, quod ex re sit, is

caeteris

22쪽

caeteris praetermissum, ad finem hujus opusculi curioseus Lector reperiet. Igitur eum in unius cujuscunque Etationis

vestigiis minime mihi insit tendum esse sentirem, id potius legentibus ex re fore arbitrabar, ut quid in quaque accuratius videretur, excerperem: relicta enim aliis dioinandi peritia, nihil, nisi praeeunte authore aliquo, immutandum decrevi. ualem in hac re

delectum adhibuerim, judicent ii, qui flγώ

Hippocratici gustum habent, quibusque otium est variantes Lectiones pensitare. Sit

hoc pro omnibus exemplum, Περικγμὰς Γb. I. 22. quam lectionem unus Charterius exhibuit - caeteri, Sed Περιετικον, Vel Περιεκὶικον, Λω.Baroccianus etiam Περ ες ηκον, nullostrorsus sensu legunt. Foesius quidem, tam in notis, quam in Hippocratis oeconomia, ΓIεριεςηκος legendum esse docet ; in suae interim editionis textu IIvιεςn ον retinet. Id -- temFoessi consilium saepe mirari soleo, quod etiam ea, quae ipse non modo corrigi debere,

sed a se esse correcta iUirique commissa H-

cat, nequaquam tamen mutata eriderit. L

iaque quicquid in Doctissmi Viri Ebus notis

emendatius occurreret, in Textum haud dubitanter

23쪽

higanter recepi. Ejusdem quoque Foesi inserpretationem Latinam, utpote ad Hippocratis mentem prae aliis accommodatam, paucissimis mutatis, exhibui. Hippocratem lingua Ionica siri Ue inieρ

omnes constat: quare, Epidemiorum edendos susceperam, id tentare volui, nunt textus ad Dialecti istius regulam restia posset. Sed ientanti conflium illud uti fortasse non parum eonfidentiae, nis replurimum d Scultatis habiturum videbatur. Id quod Graecarum ueterarum callent imum percepisse istaeo, Winterionum. Hippocrate locutus, haec subicit. Consultis va- riis exemplaribus nullum invent in quod ea transiriptoreum Atticorum incuria, - sve 'pographorum O citantia, mul js in s locis tingua communis, aut D alectus Attica in Ionicae, id es, Hippoeraticae non irrepseras; ut in hujusmodi exemplis,

.msi me fallit mea oonjectur

' Praefat. in Hippoc. Aphor. . t o

24쪽

ter in Plurimis locis: τοῖς, ταῖς, pnsi τοῖα per Proseo emarismum Ionicum. Longum esset omnia enumerare. Fuid agerem 2 Solus ego meo unius judicio confisus. omni, om nu bolari refragarer λ Scribendi r tionem immutarein λ pis ederem i Sunt

fortasse, quibus id arrogantis, rebus studentis, videri pulset

Neque aut commuri aut Attica Molum, sed et Dorica interdum De sone, Patria scilicet, usus est ut. vulgo editur Hippocrates ue uti,

ne ad caetera scripta pro cemus, inovoce νοσευνla tib I. o. φρθωσιν liani a I. σκοπευριεζοῦνον bb. I. 2I. ID ῆες ob. 3. 11. 8 Ulam M. 3. 2I.. εκῶρς lib. I. 3. quidem lsremum voculum, jr Doricam, Atticam, i textum Herodoti, scriptoris maxia me Ionici, loco Εωώκαὶος ', a Gronovio receptam esse video, Lindanus, contra exemplarium omnium Mem, feru utique ὐχ pro συν, quamvis idit Atticorum, ponit. In caeteris, magis quam Editores reliqui, Ionicae linguae teno rem est secutus. Nam praeterquam quod ae

o Lib. 3. P, 197.

25쪽

per η plerumque esserat, inque quamplurimis fimam incontractam eamque Ionicam fervet om κμιος, κοτιος, non κρίσεως, δυσεως, quemadmodum eritores caeterib Dativos plurales in om θ' pcri more IOnum, nescio an ex Manuscriptorum Ide, an sua authoritate, format. Atque eum quidem, quantum ad haec attinet, sequi non dubitabam. Sed haeo Dialectorum confusio, non ad unicum Hippocratem, sed ad omnes fere, qui Sermone Ionico scri erum, pertingis. De exemplarisius loquor, Fuae ad manus Asras pervenerunt. Idque verum esse sentiet, quieunque vel Areteteum, vel Arriani Indica,

Oel Herodotum ipse m dii gentius excusserit. Hac ipsa de re olim quesus est Henricus Stephanus '; hancque in 'Unculis Acribendis ,n- Constantiam, quὰῖa d Herodotum δε ius

occurrit, notavit et quam tamen non scripturi, sed librariis imputat. Etiam Vnovi ma Herodoti edisio Ionicam Iocutionem haud δε est aequeialfectatur: sineνim, i utcunque Graecismum remolliverit atque Ionismos bis milleae restituerit Hur CL Gros vius, multa

c a tamen

26쪽

s xxviii l

tamen vocatula, quae pluri a Ionum nyrmam expresses retinuerunt editiones rei quae, ab eo

in it. Id fortasse satis cum iudicio fac mas modo id perum sit, quod HEmilius Por

tus nolamis, Herodotum non Memper, nec in omnisus, ac iisdem nominitas, verbis, nus locutionibus, eodem constanter uti ; sed modo Ionicam, eamque Daria. tam, modo Atticam, modo acommunem, Doricam etiam tinguam tiberius usurpare,

ta tamen ut m ejus scriptis Ionica inter alias Dialectos palam emineat re domi netur. Unde factum, utὰIonice loeutus

Notulas sive Characteras, qui in libro tertio leguntur Historiis subscripsi, de indu

stria omisei, utpote non ineptas minus, quam explicatu in ciles: quod si cui libeat in Grais culorum nugis, aut mutis portus, retex endis operam perdere, Galenum is , Foe sium adeat, qui has otiosorum hominum ineptias fusus, atque etiam Umium patienter,

27쪽

ter, enarrare dignati sunt. Eodem cons lio in textum minime recipienda duxi, quae tanquam morborum indicaturae sub H soriarum Ane occurrunt, πι ρεlo ς μυσος tib. 3.L 1. 1 o. καυσος lib. 3. f. a. 9. φρενιlιBa Io.φψενι αος 13. φρενιτις ΙΑ, Ι J, I 6. quippe quae

e dubio supposta sint. Idem sentio de

οξο lib. 3. 2, 6. quanquam, me minus ariertente, in textum irrepserit: nam es plane

inconcinnum.

Sed de his fortasse nimis multa. Neq; enim aequum est, Lectorem, ad res utiles maxime Nolutares properantem, hujusmori minutiis recensend s morari. Ea autem, quae ad rem Medicam propius spectant, ad calcem hujus opinouli collocanda arbitrabar: utpote quae, Hippocrate jam perlecto, melius intelli

29쪽

HIPPOCRATIS

MORBIS POPULARIBUS