Grammatica Hebr. Eliae Leuitae Germani commodiori interpretatione quàm antea Sebast. Munsterum uersa, ... Item Institutio elementaria in eandem linguam ex Eliae uarij libellis concinnata

171쪽

Diniamentu secundum: in quo docerer glismodo pomnia fit coniugatio piel π puat in per fectorum ordine,stitem quae illius

sint signa. o NI V G A Tio piet habet in Ain pro signo punctum dages,

idi per omnes modos.Totum praeteritum habet sub pe hirec & sub ain pathah,praeter in tertia singulati mala. in qua ain plerunΦ habet zore:ut ' Π numerauit. Inuenit quoq; cu pathali: ut perdidit, costegit: Thren. i. di similia pauca. Tertia uero plur. &tertia sing. scem.habet scheua mobile, ut est mos eius sub litera dagessata: ut pN sva numerauit. α Paraticipium praesens & praeteritu semper habent a fronte additione literae memscheuataei sed in participio praesenti se/quii post illud scheua pathah:ut v

numerans:& in participio praeterito,sequuntur

172쪽

ratus.Horu modoru signa sunt sHabet autem Benoni sub ainpoal in singulari mast. Σere, sed in reliquis personis habet scheua: ut ΣΥypaea dec. Porro in paul seu participio praeterito habet ainpos per omnes psonas

Infinitivus habet sub pe pathah

& sub ain rare, ut ' Δ Literae uero Gaa habet scheua,excepto mem. qasema habet hire ut vG da Mna pura Caeterum imperativus singularis consormis est infinitivo.ut Sed pluralis 3c scem. habet scheua mobile. ut do dc in plur. tam . migrat heua in etere, ut In futuro aldendae sunt literae J N imperativo, ut ΠΩ uri dec. signanturque puncto scheua ut mem benoni. q. Regu la generalis .In omni coiugatione.quae

173쪽

TI ORATIO

habet in participio priesentimem si peradditum,imitantur lite rum putactatione mem participit d. in omni/hus ordinibus praeterquam in hiphilquiescentium in ain, cuius rationem ibile tibi assignabo. s Quod si ain/- poal suerit una ex literis Πν migrat

plerunt dages ad punctu qui est sub

litera praecedeti:& is si fuerit hirec,mιν tatur propter aduetum dages in rare, si autem sit pathah uertitur in cameriquemadmodu declarabo in tracti can/tici. Proinde licet he & heth non recipiant dages, tamen plerunt debiliores sunt quam ut dages ante se propellatec mutet punctiam paruu in magnum: ut 'do mundauit, 'na selegit, ac/i celerauit. Sic in coiugatione hithmel. ut appropriates, pust lauripies mussitantes. σ Coniugatio pualhabet pro signo suo litera am dagessa

174쪽

s EcVNDA τ 3ram,id per omnes modos ut parens eius. Praeteritum in omnibus personis

habet pe tribus assectum punctis: in reliquis uero punctis non differt a for/ma parentis sui . Participium praesens sing. simile est praeterito nisi quod ain cameraturi ut V Vn ΠΩ dae. Partici pium prς teritu & imperativus hic non habent locum,quin ec imperativus ra/ro in hac coniugat.inuenitur:habet autem pe tria pucta,id est. Ubuz, & ain holem:ut orati furando serto sublatus sum:Gen. o. Cum bachiam ue m regulariter no inuente. In laturo v/terae I n habent scheua ut pares eius, di pe habet tria puncta ut pNteritum: exemplum, Sc. Et quando ainpoal fuerit gutturalis, qualem tunc habeat sormam declarabitur in tracti

cantici.

175쪽

Fundamentum tertium, in quo declararer moxi

pro signo he in capite, re hirecmagnum sub ainpoal .Praeteritum ha/bet per omnes personas he hiricatum in capite,& hirec sub ain, sed quod silum inuenitur in utraq; tertia personare in tertia sing.scem.ut in IVVpm in reliquis autem personis uenit loco eius pathah,idq; ad alleuiationem punctorum. Alioquin enim mul/tiplicarent uocalia 6e syllaba int, Participium praesens habet additionem liters mema fi5te,punctatur cum pathah.Paraticipium uero praeteritum habet memcum schuree radici superadditu:&post utriusq; participii mem sequit scheua quiescens,ut νῖ oc va Horum signum

176쪽

signum est: -n Proinde omnes personae benoni habent hirec magnusub ainpoal, di in paul cameet magnia. 3 Nota etiam quod in utrol participio scribi debuerat he cum pathah. legenduΦ Vz N in paulsed propter alleuiatione uocalium abncitur he,& ponitur uocale eius, nempe

pathali,sub mem, dicimus in beno/ni VP a Sc.& in paul & sic de alijs. q. Infinitivus habet etiam a fronte he sed pathathum ut scilicet di/scrimen habeatur inter ipsum dc inter praeteritum. Ain uero habet rarer ut re aggravando cor suum: Exo.s.lc similiaised cum bachia nunci uenit absque hirec: ut m n I et di ad minorandum mesu/ram N ad maiorandu pondus: Amos s.&similia. 3 Imperativus singula/ris mali. semper habet sub ala etere,ut

177쪽

Costitue leuitas: Nix. Quando uero in fine habet additionem literqhe,ain punctatur cum hirecut aduerte. na , auribus

percipe. Plurale uero mast. & singula. Lem. semper habent hirec, ut VPydri & plur. siem. habet rare, ut 3 73 Quod tamen dicimus ex coniectura quadam . quia non inuenitur

aliquod exemptu biblicum in hac per

sona. er Formam futuri iam didiclasti,nempe quod literae ponendae sunt ad imperativum, ut ubi tamen dicendum fuerat pn secum he, sed absscitur he:cuius rationem iam supra scripsimus inhenoni.Habet autem ain plerunt his rec, paucis exceptis, quae habent etere iuxta forma imperatiui,ut 2 Ex/terminabit dominus psalm. u. UM

178쪽

τ Coniugatio hophal habet pro Psiua biba

tanoadditionem lite he in capite ut Parens eius.Praeteritu in omnibus personis habet he cum haleph mea, ut uel trib. puctis, ut 'stet Mtur po Et proiectu est habitaculum sanctuarii eius:Deuti io. Potest quom

tempore necessitatis uenire cum uauschuree,nt formam scilicet tenendo quiescentium, depositus est, A Tm erectus est: Nam haec tria pun, δ' ista pro fratribus computatur, ic uenit misel a saepe unum loco alterius, potissimum h φ ς in coniugatione puat & hophal. s ι 'κ φNon est in hac coniugatione benoni, nec paul net imperativus. Infinitiuu δ' quoq; raro habet:& is quidem pudia/tur cum halephcameet,& ainpoal cum rare: ut ,- γ -Vastando

non es uastata:EM. iis. Cum bachlamuero regulariter non inuenitur. Literae

179쪽

ar in futuro habent halephcamera idcp ad exprimendum signum contu gationis. Debuerat autem futurum siesormati, sed de hoc iam scripsimus in participio prasenti hiphil.

Fundamentum quartum, in quo explicctur piarctatio coniugationis dipud

SIGNA coiugationis hithpael sunthe & tau atq; dages in ain. En ha/bestria signa .Praeteritum in omnibus personis habet a fronte he hiricatum. de post illud sequitur tau cum scheua quiescente, 6c tunc demum tres literae radicales, quarum media habet dages per totam coiugationem: sed & pe habet dages, at illud est dages leue cum ueniat post scheua de quo in libello catici. Prs: terea in prςterito pe semper pathathuriresiduum uero coniugationis, tam quo ad lectionem quam quo ad puctationem no differt a coniugatio/

180쪽

sECUNDA τ' ne et L Participium praesens habet additionem mem in capite cum hi ree, Nipsum sequitur tau cum scheua quiescente. Et hic quoque abiicitur he. Nam sie formari debuerat quemadmodum scripsimus in benoni

Hiphil, sed dicimus Paul seu

participium praeteritum non est in haeconiugatione. 3 Infinitivus nodissert a praeterito, nec abiicitur litera he. etiam si accesserint literae bachiam. Sie imperativus semper retinet hei sed insuturo cadit he ut in participio praesenti:& punctantur literae cum hirta ut in coniugatione tal & niphal. Ha/bet etiam plerunque ainpoal zere, ut m o no Ambulabo coram domino:psal. u6.& raro uenit cum pa/thah,ut γγα 'm'8 Ne glo/rieris coram rege:prouerb. is. de alia similia. Quando aute ainpoal suerit gut

is ' . turalis