장음표시 사용
21쪽
xd D a P oe N I TE N Y I Aa remissionem petunt, quo sentiunt assectum offensi magis intendi. Absoluit. Probatur quoque posterius, quia potest quis ab-D. candi- tavi sub eonditione de praesenti vel praeterito, si '' quid v. g. subsiti non tamen potest sub conditione
de futuro, eo quod effectus sormae poenitentiae non possit suspendi, adeoque nec pendere a conditione futura. Neque ideo promiscue conditionate absolvendum est, sed solum occurrepte necessitate. Unde qui promiscuε absolvunt sub conditione, mortaliter Peccant. Rationem ejus dat Hesselius Catechism. p. a. cap. 6. dum alte Gravim multo pee-ι, qui Aeduum: absolvo te, si tu es poenitens ; si tu es capax absolutionis , aut si ego possim, aut quantum in me est, &c. Sacrilegium est hoe dicere Θ praetem, quam quod hoc modo a praeseripto Eeelesia oer Evangeticis verbis recedatur, etiam ministram ipsum hae dubium facit, an Saeramentum christi eomateris C ' ρα- nitentem an receperit. Imo nequidem in casu dubii olim absolvebatur sub conditione, sed semper a solute, ut refert Morinus lib. Io. poenit. cap, I a. Denique si omnes promiscue sub conditione liceret absolvere , munus Consessarii foret facillimum, nullis periculis obnoxium, cuius tamen contrarium
est manifestum. Videri potest Estius in 4. Dist. 1 F.
Forma Dicendum s. Forma haee est actus vere iudicialis , P num' non declaratotia , quod peccata sint remiruis , uti expresse definit Conc. Trid. sess. I . e. 6. I Iis, po- de tamen non sequitur , quod serma huius Saer terit ta- menti non possit esse deprecatoria, s talis institue-ὰὲ, .li. rQtur ab Ecclesia. Imo teste Morino l. s. de poenit ria, C. I a. ait sese Romae interrogasse Graecum Praesidem ibidem existentem , de forma illorum , & quod hane receperit et Ipsi Domine, remiue , dimitte, condona peccaia b in quia tua est poterata, tuam regnum, Patris Filii, &c. Idem variis potest confirmari , undὶ absolutionia sorma, saepe nuncupatur iuratio, rogatio, dic. Nec
22쪽
D a Poe MITRMTIA' TrNee refert formam hane esse iudicialem , quia
Prosertur a Sacerdote tamquam iudice subalterno. efficaciter deprecante supremum judicem , pro absolutione poenitentis: vere etenim & ille absolvit, qui aliquem absolvit, sed cum resipectu ad superiorem. Neque talis solum rogat conferri veniam peccatorum , verum & significat quoque se illam conferre , uti fit in forma Extremae. Unctionis r unde implicite saltem etsi non expresse significat se remittere quoque iudicialiter peccatae adeo ut in forma deprecativa sensus sit . Absolvat te Dem, sed per meAm ministerium. Denique, quando Florentinum di Trident. Concilium praescribunt formam judiciariam & minime deprecativam, non assignant soris mam essentialem & omnino ad valorem Sacramenti necessariam, sed formam cui se debeant omnes conis
De Materia Poenitentiae. DIc ENPuΜ primo. Materia remota & cIrea quam Materia versatur forma, sunt peccata e mortalia qui dem materia necessaria, venialia lassiciens. Versa. tur autem Sacramentum hoc circa peccata, sicut eata, Medicina circa morbos, ignis circa lignum, ut eadem tollat 3c consumat. Quomodo autem peccata sepe remissa, possint quoque esse materia hujus Sacramenti, iam jam diximus. Dicendum a. Materia proxima huius. Saeramenti P xVUsqntactus poenitentis, contritio, consessio de fatis. 'factio. Patet ex Conc. Trid. sess. I . c. 3. dc can. 4. ubi ita ait: Si quis negaverit ad integram perfe- viam peeeMoram remissionem νequiri 3. in poemtente, quast materiam Sacramenti Poenitentiae, videsitet estum tritionem , eonfessionem satisfactionem , quae tres ραηiιζηιia parιes dicaηικν, ως. . . . Mathema sit. Por
23쪽
xa DR P ce N I N T I A. Ista sit to dieuntur illa a Concilio quast maιeria: non quod misi i m. reVera materia non sint οῦ sed quod non sint materia ita grossa & materialis uti aqua in Baptismo, oleum in Confirmatione, panis in Eucharistia, dcc. Dromodo Nee ideo admitti debet, quod poenitens sibi r
p mittat peecata , dum ponit partes Sacramenti remittis, missi vi peccatorum, eo quod totam vim tales paris peccata, tes accipiant a forma absolutioms , & virtute cla-
σω ρεως vium , & ab illis eonstituuntur in esse Sacramenta- ωααζ etsi poenitens ponat pa tes Sacramenti, non tamen per illas partes dicitur conferre remissio- nem peceati , sed ille qui formam addit, quique solus dieitur effeminister, poenitente solum subministrante materia me nee enim ille , qui materiam ministrat, potest dici eatenus ministere alias pistor deberet diei minister Eucharistiae , quia ministrat
Partes Dicendum tertio , praedicta partes, ut constit tuunt hoe Sacramentum , sunt quoque sensibilia is sibilis. consessione di satisfactione constat. Contritio autem , etsi videatur interius latere in animae tamen ut est pars Sacramenti Poenitentiae, se exterius deinbet patefieri per confessionem & alia doloris signa. adeo ut, si alicui Sacerdoti per divinam revelationem innotescerent peccata alicuius , de quibus quoque alter doleret; absque eo quod dolor ille ullo existerno signo manifestaretur, non posset Sacerdos taliter dolentem absolvere.
bet autem eontritio esse dolor Mim, id est pariis rationa.
24쪽
DE P ce NITENTIA. 3 3tionalis, non solum sensitivae. Debet quoque deis sui te testari peccatum , non solum proponi nova vita , ρ ρ
nec solum terreri minis legis. Propositum quoque eontri- illud debet esse serium & efficax, in tantum ut eXia tione. cludat voluntatem peccandi. Requiritur hic insuper propositum confitendi dc satisfaciendi saltem im-Plicitum , cum requiratur hic votum praestandi ea , quae ad dignam Sacramenti Poenitentiae perceptio in nem exiguntur. Propositum vero non peccandi de caetero, videtur debere esse expressum & formale , cum a Conc. Trid. expresse distinguatur a dolore dc detestatione, quae tale propositum implicite complectuntur; Non tamen requiritur reflexa cognitio talis propositi, cum multa soleat homo proponere, quae tamen homo reflexe & signate non noscit sese proponere. Sufficit ergo tale propositum, quale in aliis voluntatis actibus formalibus debet reperiri. Dicendum a. Alia est Contritio persecta , alia im- contVitis persecta sive attritio. Quomodo disserant coniritio pesse sitruio, coηantur explicare Theologi, nee u suam ita Pς cIarὸ possuηt, ut animis scrupulosus conquiescat, ait quidam. Alii enim volebant attritionem disserre a contritione , sicut foetus ab hominet Alii ut gra. Disserendum remisium ab intensiorit Alii, quod contritici I
deberet oriri ex amore Dei benevolo . attritio ex ctimore poenae. Nos autem , qui ut statim probabi- ne. tur, censemus nullam attritionem esse sufficientem, ut cum Sacramento iustificet, nisi ex amore Dei prodeate docemus attritionem distingui a contriticiisne, quod contritio procedat ex amore Dei perfecto , attritio vero ab imperfecto. Quid sit amor perfectus . videri potest in dictis de Charitate.
Dicendum 3. Ad Sacramentum Poenitentiae non rserequiritur contritio perfecta. Ratio est x. Quod
cum contritio perlecta tri actus maxime arduus N H. ρισου- rarus, pauci poenitentes possient absolvi. a. Quod M. alias poenitentia non esset Sacramentum mortuo
rum , sed vivorum. 3 Quod alia opinio enervet vim
25쪽
t D a Poe NITENTIA.vim huius Sacramenti, quae est reconciliare homunem Deo 4. Conc. Trid sess. 34. c. . dicit contriistionem aliquando hominem Deo reconditiare, anis tequam Sacramentum Poenitentiae suscipiat , quae
verba satis indicant, id non semper fieri. Quomodo vero non omnis charitas justificet, videri potest in materia de charitate. Unde quando ad Poenitentiae Sacramentum exigitur contritio, intelligi potest saltem imperfecta.
An contristin salutaris possis esse sine ebaritate. SUPPONIΜus primo , Attritionem salutarem &ad Sacramentum sussicientem, debere necessario . esse supernaturalem , cum sit propinqua ad iustificationem dispositio, & ut ait Conc. Trid. sess. I cap. 3. Siι donum Dei . . Spiritus Sancti impulsus. Supponimus secundo, Attritionem illam continere odium vitae anteactae & peccatorum detestationem t omne autem odium oriri ex affectu ad oppositum eius quod odimus. Supponimus tertio con iunctam huic attritioni necessario esse spem veniari Spem vero sine charitate saltem imperfecta esse non posse alibi declaratum est. Supponimus quarto , Attritionem illam debere esse adeo efficacem , ut voluntatem peccandi excludat, ut docet Concilium Trid. loco supra citato. His ergo suppositis, dicendum primo, Attritionem salutarem omni prorsus charitate non posse destituit Probatur ex Scriptura a. Cor. 7. ubi Ap .stolus alte luae fecundum Deum tristiιia est paenite tiam ad salatem stabiIem operaiar r Ex quo deductismus . formidolosam attritionem, poenitentiam ad
salutem stabilem non operari, cum non sit tristitia
26쪽
D s Post fax ΥΕNTIA. Isseeundum Deum, sed secundum nos ipsos, & oriatur directe ex amore proprio, de quo latius in se.
Idem docet ScrIptura Sacra Epist. I. ad Cor. I 3. ubi Apostolus Sc Martyrium , & distributiones omisnium bonorum in pauperes sine charitate posse prodesse negat, quem Scripturae locum de actuali cha
ritate intelligit D. Augustinus Serm. 33. de tempore. Denique id satis confirmant praealtata in I. z. Scripturae loca, quae in omnibus actibus Dei chariis latem exigunt, qua actus in Dei gloriam referan- turr prout est ad Collos. 3. Se i. Cor. Io. de quibus late egimus agendo in s. a. Consentiunt & SS. Patres passim omnes praecipue S Augustinus , qui innuis meris poene locis idem confirmat, ex quibus accipe sequentia r In primis serm. 7. de temp. Paenitentiam , ait, cerιam κon facit , nisi odium peecali re amor Dei. Et tract. 6. in Joannem respiciens ad Apostoli lo- Ex S. A cum I. C r. I 3. ubi charitatem depraedicat, de qua ante, ita subdit. I Nune Donate elama diser-
sertus, quaηtum doctiss t numquid linguis Angelorum locutus es tamen si linguis Angelorum loquereris ,
charitatem autem non babeas, audies aera sonanιia camis bala tinnienιia. Sed inquies habeo Saeramentum e veram dicis Saeramentum divinum ess r habeas baptisma,
ego eo fiteor: Ied quid idem Apostolus dicit ' Si
sciero omnia Sacramenta, habuero Prophetiam omnemst demita aι monιes transferam , charitatem a
tem non habuero, nihil sum. Idem asserit sermone 3. de natali Domini r vor, ait, modo debetis fatis amaνe Deum, M a timore jam ad dilectionem trasse, quia sis tegimin in Evangelio de peecatrice illa , cui multum dimittitur , multum di- Iigit: ω ide3 DEBET is multum diligere Deum. Ubi notandum S. Doctorem agere de charitate actuali de
27쪽
mone, &c. Denique manifeste S. Doctor formidolosam a tritionem proscribit ut insufficientem cum Sacra mento, dum clarissime docet, solum gehennae me tum non excludere volvotatem peccandi , quod ramen necessario exigit Concilium Trid. se T i . c. 3. ut attritio sit salutaris. Loca vero illa hoc s. adduin
ExS.Ser- Idem sentit Doctor Mellifluus variis locis, signan- - ' ter Epistola ii. ubi ita ait: Sola ebaritas est, qus ubamore sat mundi avertere pote' animum γ rn Deum dirisere. Et sermone s. in octava Paschae. Sola chainritas easti leat animum , sola purgat in ιemionem. Variis locis idem tradit S. Doctori Charitatis quoque necessitatem exigit in attritione S. Thomas a. Villa nova Sermone in Domini ea Passionis, dum ita loquitur attritionem describens: De peceaιο d lor non de damno vel de infamia, vel de turpitudine peceatir sed dolendam est de peeeaio, prout est offensa Dei , se ut etiamsi nullam ineommodum de peccato proveniret, neque eJ.ι in νη- , aut iudicium, neque aliquis seireι, etiam dii' licereι peetatum 1 quia Demfuiι Ufenis .... nam ut aiι clemens, mera eontritia ex amore Dei debeι procedeνe non ex timore aut amore
sui. Unde Augustinins ε oportet paenitentem non solum Deum timere judicem, sed justum diligere. Eι hoc
valde advenere debeι peccaιον. S-Ternar Eiusdem sententiae clare est S. Bernardinus Se- - βς' nensis ex ordine Minorum: hic enim tom. 3. in tractatu confessionis requirit, ut consessio sit pura, id est, ex timore, ait, non servili , sed fiali Oel satilem initiali, quia timor servilis non est in chartiate , nomiaco persecti, sed necessaria ad salutem: sine ebaritate implisbile est placere Deo. Et ostenso in quo timor servilis si tus si, additi quod si bonum fiat ex tali timore, non tamen fiat bene. Denique subdit, quod
28쪽
DE CONTRITIONE. I si peccata solum timore plorent & confiteantur,
nihil illis prosit, quia, ait, solum est timor siue eba
ritate. Idem docet dE amore conterente , quod cauisse contritionis debeat esse dilectio. Et in Apocalypsi C. I. v. I7. in illud, noli ιimere, ita ait: quartiri ιimor est servilis , quando timore poenae cesσαι quis a peccatis, de quo dic ι Mugumnus, quι timet ferviliter, regnat in eo peecaadi potestas cir volu ηιas. Et clariusto m. I. serm. I a. a. a. c. a. ubi ita scribit; Ex his aperiὸ elici potest, quod qui conι ritur principaliιer proispter timorem inferni ev non propter amorem Dei nouo in statu salutis , quia non dolet amore Dei, sed amo. re sui, ut si eessaret damnatio ex perpetrata culpa ,
cessaret tar eontriιio ista. Sed secundum Scoιum in . dist. ao licet ad oeram contritionem concurrat timor humitians, debes tamen concurrere amor inflammans. .
Quae omnia scolistico discipulo recolligenda relinquimus.
Eamdem sententiam confirmat ratio, ex ip so gae Iasi. Concilio Tridentino desumpta, cujus in hac par-Mυ posite sensum specialiter indagabimus infra ; quae est WV i u Cjusmodi: ex supposito quarto patet, attritionem 'E' adeo debere esse essi cacem, ut Voluntatem petacandi excludat, sed attritio formidolosa, voluntatem peccandi excludere se sola non potest, ergo est in lassiciens. Minor, quam totis viribus oppugnant adversarii, Sesis, ii probanda est: sed ante omnia notandum, duplicem mor non esse alicuius rei exHusionem, positivam unam , V italiam negativam. Negativa est mera absentia rei, quae dieitur excludi. Positiva vero est talis rei ab. tauri sentia , quae praesente alia re per quam dicitur excludi , repugnet eam adesse. Prima est impropriEdicta exclusio, eum exclusio aliquid postivum sonet, de illa in sola negatione, absentiae scilicet, absolvatur. Requiritur ergo inter illud , quod aliud postive excludere dicitur, & illud aliud, quod excluditur, aliqua incompatibilitas suo repuis
29쪽
12 DE CONTRITI Q E. nantia, qua fit, ut una reposita , alia ut se mincompatibilis excludatur. Exemplo res fiet clariore v. g. si lae album desinat esse dulce , dulcedo , non potest dici excludi per albedinem, quae nullam habet cum dulcedine repugnantiam aut incompatibilitatem, sed per amaritudinem excludi dicitur dulcedo. Idem evenit. in cogitatione Scvolitione alicujus rei , per illa enim aliquando cessare posset voluntas peccandi, non ideo tamen propriE dici posset cogitationem illam positive exiscludere voluntatem peccandi. sed mere id occasonaliter accidit, ut fieret per λmnum aut distractionem. Requiritur ergo repugnantia aliqua i ter excludens positive & id , quod positive dieitur excludi. Quod ergo se idolosa attritio se seta non ponsi excludere voluntatem peccandi positiva & propria exclusione, probatur I. authoritate D. Auingustini l. a. coni. advers. leg. c. 7. ubi ita loquitur.
Prohibitio peccati, quod est lex, auget profecto desiderium peccati, quod non extinguitur, nisileontrario DE sIDERIO RACTe FACIENDI, ubi fides PER DILE
Et iterum in Psalm. II 8. Timoriae quo non amatur justitia, sed timetur poena, servilis est, ideo 'non crucifigit carnem.
Rursum Epist. i 4. Inaniter putaι victorem se esse peccaιi, qui poenae timore non peccet. Et in P f. 77. Videntur, inquit, ambulare in lege Dei, fed nolunt ambulare e non enim ex corde faciant, ex eorde enim nulio modo fieri potest, quod sit formis dine poenae, non amore juctitiae. Deinde serm I s. de N. D. c. s. Si timore gehennae non facis maIum, nondum perfectres est ess quidem
in te fides, gaudeo Mei ιuae, jed timeo malitiae tuae. Idem tradit l. de natura degrat. c. s . ubi ait: DE non amore justitiae se seniit abstinere ab opere peccatu non tam liber es, nec alienui a volismaie peccandi. .
30쪽
. Disce adde illud ejusdem Doctoris generale axio-hia quod traditi. H. De civitate Dei c. I 5. Nne victa uilia deputanda sum, eam Dei amore vincunt r. Rationem huius sententiae assignat Epist. I 44. si uisd qui gebennas metiaι, non peccare metuaι, sed am
QuIn imo, inimicum iustitiae voeat, qui timore poenae non deceat, & amicum ejusdem, qui ejus amore a peccato abstinet, uti docet Epist. citata... Clarissime idem tradit l. 6. Muscae c. 16. ubi diis objserte docet voluntatem peccandi, quae nihil est , ois,
aliud, nisi inordinatus amor creaturae, non posse eas aere excludi, nisi aliqua suavitate aeternorum bonorum, norum est
quae suavitas de delectatio nihil aliud est Augustino, quam aliqua Dei propter se dilectio, ut docet locis misi. innumeris idem Doctor. Uerba ejus haec sunt: Hoeesse arbitror quod attiar in his virιuisim scilicet Cardinalibus, de quibus est sermo ) stuae ipsa con
versione animam purgant. Non enim amor temporalium rerum expugnaretur, nisi aliqκd suavhaιe aeternaram. Virtutes ergo ipsae iuxta S. Doctorem non puringant animam , nisi ipsa conversione: Quid auistem est conversio animae ad Deum aut ad aeterna; nisi quaedam charitas, qua animus convertitur ad illud, quod amat Notandum denique, dicere eumdem S. Patrem, amorem temporalium scili-eet inordinatum amorem taculi in omni peccato tam interno quam externo inclusum, nullatenus expugnari aut excludi posse, nisi suavitate aeternorixum et de quid aliud Augustino suavitas illa, nisi amor & charitas, qua contempta cupiditate saecuri
li dulcescunt aeterna . . . . et a lis
Quae omnia S. P. Augustini testImonia, etsi allat plurima adserre possem , satis innuunt animo non praeocculato , Voluntatem peccandi, excludi non posse sola' poenae formidine, sed amore iustitiae . eum non excludatur nisi desiderio recte faciendi :ubi fides petr dilectionem operatur, cum timor iu