장음표시 사용
31쪽
dio D B C o N T R I T I o N Εἰ te non erucifigat carnem cum concupiscentiis eius, nec timore poenae obtineri possit victoria, nec excorde in via Dei ambulari, si solo timore a peccatis recedatur.
Quae in speciem videntur hisce repugnare, postin modum in refellendis adversae partis argumentis discutientur. Probatur vero ulterius ex Ipsa ratione, selo timore non posse excludi voluntatem peccandi. Primo quidem, quod etsi talis timor gehennae V. g. aliquando non habeat annexam Voluntatem peccandi , potest tamen eamdem habere annexam et ratio est: quod talis timor directe oriatur ex amo. re fuit quare enim poenam timeo , nisi quia carinnem diligo, cui timeo poenam infligi amor a tem ille sine dubio annexam habere potest volu
tatem peccandit quidni 5c ille timor,t qui directe ex tali amore pullulat
Secundo, ut ante praenotatum est . ad exelusionem alicuius proprie dictam, requiritur aliqua reis pugnantia aut contrarietas , inter excludens de id quod excluditur e ex quo illud consequitur, quod praetendimus, eo quod nulla sit repugnantia inter voluntatem peccandi & ejusmodi timorem. Probatur assertio e quia ratio formalis peccati mortavilis sita est in contemptu saltem interpretativo amici. tiae divinae; cum illa autem ratione timor ille nullam habet repugnantiam; non magis quam ipse amor sui, ex quo directe timor nascitur. Patet clarissime, quia potest quis timere gehennam Mcontemnere interim Legissatorem Deum, peccatis gehennam interminantem: Deinde potest quis geohennas timere, εc interim delectari venere , dec. Talem ergo repugnantiam cum Voluntate pec eati eiusque formali ratione, habet solus amor. qui animum ad Deum convertit, a quo per pecca tum avertitur, qui amicitiam Dei considerat, e ius contemptum peccatum induxit, prout illum importat di secum subinfert. Oppo-
32쪽
Opponit quispiam primo ad primam confirmationem sententiae nostrae ex S. Augustino l. a. contra adversarium legis c. 7. adductam, dc ait, quod quamvis verba illa videantur probare voluntatem , mve ut Aug. loquitur desiderium peceandi non pose excludi per timorem sed per amorem e non ita tamen cla-rὸ b Oe praestani, quin sicum toto contextu conferantur evasioni sit loeus. Verum hic omnino fallitur. Clarissime id patet ex ipso contextu , e X quo patroci. nium quaerit: dicto enim , prohibitio enim peeeaιi, c. ita sequitur: hoe autem non praestat littera jubens; sed Spiritus iuvaης, non est ergo Lex , sed gratia , non V. Τ. in servitutem generans quod est Agar ,
fed novum in quo non sunt ancillae filii sed liberae Bona e tergo lex quae hoe dicit, sed ubi non adest vivificans Spirituι, hae e ipsa lex quam bonam dicit, occidit, stula peccati Dirim est, eum per istam operatur omnem concupiscentiam , iustammando prohibitionem rquod non extinguitur per iubentem litteram timore
poenae, sed per juvantem Spiritum dilectione justitiae.
Ex quo clare patet, apertam esse S. Praesulis doctrinam , desiderium peccandi non extingui, nisi contrario desiderio recte faciendi, ubi fides per diis
Iectionem operatur e hoc autem desiderium non
praestat Nisi gratia, nisi stirit m juvans, lex nova, per iuvantem Jiritum dile9ione iustitiae. Dicere autem hic aliud esse, Lex amoris em ipse amor, aliud
amor', aliud gratia, novum testamenium , est a Sancti Patris mente aperte deviare. Nam ut ait l. . ad Boni f. c. s. 6yruid gratia, nisi inspiratio dilectionis, ut cognita Sancto amore faciamus t Et rursum: quid S. Augustino novum testamentum , nisi amor seu lex amoris, dum ait l. coni. Adimant. c. I 7. Haec eis brevissima aperti ma disserentia duorum testamentorum , timor m amor 3 Deinde, ecquid apertius de
pro sententia data solidius, nisi dicerer Desiderium peccandi non extinguitur, nisi desiderio rectὸ faciendi,
dic. Quod idem est. ae si dicate desiderium pec B 3 candi
33쪽
Da CONTRITIONE, candi numquam excluditur, nisi per amorem ὶ si aliud quidpiam quisquam intendat, vim infert clarissimis S. Augustini verbis, adeoque qui hic ex
contextu evasionem quaerit, arctius pro nostra
sententia se implicat & decertat. Totius quidem capitis principale intentum est , uti & libri, asserere quod Deus sit author legis veteris , quod eadem sit bona , sinuit tamen ostendere ejusdem insufficientiam, di adstruere gratiae & dilectionis neces.statem ad eamdem adimplendam. Obiicies a. Possedari desiderium ita efficax beatitudinis, ut vi illius velim efficaciter removere omne illud , quod retardat desiderantem a consecutione beatitudinis , quale est peccatum. Idem quoque opponunt de timore ; qualis dari posset adeo essicax, ut voluntatem peccandi se solo excludat: Imo hoc aperte docet Concilium Tridentati num. Ad quae Respondeo: in primis poste dari eiusmodi desiderium adeo emcax ut praetenditur , subens admitto, si desiderium illud vivificetur per aliquem amorem, qui solus peccatum excludit. Idem dico de timore ilἰo, quem fingunt ita efficacem. Quid velo doceat Trideminum in hoc punis cto, declarabo speciali g. Hoc interim addo, pos. se aliquando per tale desi8erium & per talem timois
rem excludi voluntatem peccandi, verum non po- stiva exclusione: ad illam enim requiritur aliqua repugnantia inter excludens exesusum , qualis non est inter timorem illuni. , peccandi voluntatem , ut superius confirmatum est et neque talis reis pugnantia admittenda est inter tale desiderium de peccandi voluntatem , quod clare patet e X eo,
quod quis possit sporare di desiderare beatitudinem, & tamen de facto mortaliter peccare. Spes enim quae est essicax desigerium beatitudinis,
non habet contrarielytem cum peccato mortali,
Husque Voluntate , cum illa cum spe simul consi-hat, sed tali lan spes repugnat cum desperatio Παζ ' . simitu.
34쪽
similive vitio , ratione cujus spes dicitur positive exincludi , dum intrat desperatio aut' aΙiud simile oppo situm spei vitium. Instabis r ut quid ergo spes dicitur desiderium es suomodo sicax, nisi quia adeo firmum, ut omnia impedimen. νς ta beatitudinis removere possit 3 Respondeo : spem vi
Theologicam necessario exigere chari tem ali- emax.
quam, pluribus ostendi agendo de spe. Deinde spes ideo dieitur desiderium efficax , quod non si tan' tum aliqua velleitas, sed absolutum in beatitudinem desiderium . vel etiam, quia innititur divinae promissioni ec bonitati, quae omnipotens est, re efficacissima, quae ratione spes quoque dicitur fir
Oppones ulterius r potest dari timor adeo eis
cax, ut excludat peccatum externum, ergo dari timbre ν. potest adeo efficax, ut excludat quoque internum tes: absti- sive Voluntatem peccandi. Quod autem,timor ex. mriapec cludere possit peccatum externum, probat expres se Doctor Angelicus i dicens timorem manum coinhibere, etsi non animum. Ad illa ita respondemus, nequidem per solum timorem excludi posse positi e peccatum externum t quoa vel inde colligitur, quod stante timore gehennae, possit in nobis exuris
gere tam vehemens in peccatum externum, prae
sertim illecebrosum , ut puta luxuriae affectus , ut etiam stante tali timore, illud committamus. Petest Ex quo ergo fiat, quod timentes poenamV. g. gehennam, se aliquando a peccato tam interia mei rno quam externo cohibeant ' Resp. hoc non timois II 'xis eisicaciae, sed affectui saepe coniuncto adscri- hoe M. peν. hendum esse. Pro quo notandum, plerumque cum oti Πem timore concurrere & coniungi amorem aliquem ad μ 'ης 'bonum, quod est oppositum malo quod timetur: V. g . timeo infamiam incurrere per peccatum ad quod inclinor seu inducor: timore illo infamiae a Peccato illo abstineo, di voluntatem illam abjicio,
35쪽
a 4 D R CONTRITIONE excludat, sed hoe fit ratione affectus ad famam . qui affectus oppositus est infamiae quam timeo. Ee ideo excludit affectus ille ad famam omne id , per, quod infamiam possem incurrere, quale est peccatum. Tota ergo essicacia in excludendo peccato, est in tali assectu . minime vero in timores adeo ut Voluntas peccandi tali timore excludi dici posset ad
summum, ut causa occasionali & per accidens ;Prout aliquando voluntas illa excludi posset, per somnum, per distractionem , &c. Illud ergo est quod praetendit axioma D. Tholmaet quod scilicet, dum timemus per peccatum exinternum poenam, ut puta per furtum patibulum, aut apud homines infamiam , soleat in nobis exurrigere affectus ad vitam vel ad famam vehementior, vi cuius cohibemus manum a peccato: in peccato' autem interno, non ita saepe solet adiungi talis aD sectus, cum poena temporalis & infamia soleant vivacius apprehendi & timeri, quam aeterna & te mis poralis per externa peccata causentur, alia autemper interna.
Liquet ergo ex dictis, solo timore non posse po' sitive excludi voluntatem peccandi, adeoque Vel ex hoc puncto formidolosam attritionem e si e insunsidientem ad justificationem etiam in Sacramen.
oriam Probari ulterius posset eius insessicientia ex eo importar quod attritio salutaris continere debeat vitae antea inctae ossium & detestationem peccati ut est offensa ια Gis .d Dei. Ex quo sic procedor omne odium oritur exodimis. aliquo affectu ad oppositum: Ergo etiam omne
odium peccati ex aliquo affectu ad illud, quod est
oppositum peccator Peccatum vero ex sua ratione formali opponitur amicitiae divinae, cuius contemispium secum trahit , adeoque attritio illa, odium tale necessario includens, oritur ex amore ad divinam bonitatem ejusque amicitiam quam perdidit.
recuperandam. Patet hoc ex eo quod doceat Trid. - debere
36쪽
D a C o M TRITIONE. 2s debere esse dolorem de peccato ut est offensa Dei. Probari posset insuper doctrina nostra , quod attritio salutaris debeat habere annexam spem veniae, qua ad Dei misericordiam confugimus , spes avistem sine omni amore eme nequit. ut Tract. de spe ostensum est. Postremo ad maiorem hujus doctrinae confirma. In omnitionem advertendum est , in omni salutari attritione fieri debere veram ad Deum conversionem 3 Si d.ιὸt si ficut enim peccator se per peccatum sua voluntate conuersis a Deo avertiti, ita per poenitentiam voluntate sua voluntat s
debet se ad Deum convertere. Ex quo deduco quod etsi timor. gehennae voluntatem a peccato averteret , adeoque excluderet quod tamen ad. mor. mitti neutiquam debet nec potest , ut probatum est) non ideo tamen attritio sermidolosa esset sufficiens ad justificationem. Ratio ejus est clara, eum Persolum tImorem non possit haberi voluntatis ad Deum conversio , quae in amore & affectu aliquo consistit ,' oc tamen ad salutarem poenitentiam est
necessaria. Dices , non potest fieri aversio a creatura sive peccandi voluntate , quae inordinatum creaturae amorem includit , absque conversione ad creat orem, maximh in nostra sententia, quae non agnoscit actus in individuo indifferentes. Respondeo & Non omnis dico primo dato etiam posse per timorem fieri averis ' laver
sonem c quod timori seli neutiquam admittendum n
a creatura inordinate amata, non tamen ideo tali ptiis. c- timore continuo habebitur ad Deum conversio. ΡΟ- vertit ad terit enim voluntas gehennas timere , & se a vo. βο p
luntate peccandi cohibere , sibi, de suae cuti timendo, ad quod amor proprius abunde lassicit. Requiritur ergo voluntatis affectus erga Deum , qua possit obtineri talis conversio , qui affectus est amor aliquis erga Deum e etsi hoc fateri possit, tali timore possio aliquando induet talem affectum Timor in-
quod plerumque fit. Hinc S. Augustinus alibi timo- re'
37쪽
es DE Co M TRITIONE.. Tem setae comparat, quae filum charitatis subIn. ducit. Instabit aliquis , si per timorem hoc easu non
onvertatur ad creatorem, sistet indubie in creat ra, adeoque non poterit dixi exclusam esse voluntatem peccandi, per timorem, quod tamen con cessimus gratis. Resp. verum quidem esse iuxta Geis nuina S. August. principia , dc aliorum S S. PP. Voluntatem delibet ratam semper aliquid amare fc diligere , aut Dei aut mundi esse amatorem , amorem mundi esse noxium, &c. Ex quo consequitur , si talis timens ad Deum per amorem aliquem nota Convertatur , talem amare creaturam , saltem se Potes qui ipsum suamque carnem e Talis ergo timens in ejus- Vςr 3 - modi amore sistens, procul dubio iuxta dicta stem. GIiιὸν piu principia peccabit , defectu relationis operum mola, ct ad Deum , ad quam ex praecepto , tum naturali, interim tum divino constringitur : Non tamen ideo conseis tacitiin qu tur Voluntatem peccandi non esse eo casu exclusam Agimus enim de voluntate peccandi. morta
liter , uti passim in hac materia loquendum est , dum agitur de volyntate peccandi quae dicitur e X. cludi. Posset enim fieri, quod si exclusio voluntati
peccandi timori concederetur tali timore excludi Voluntatem peccandi mortaliter, & interim venia Iiter peccare, sistendo in ereatura venialiter mala, aut in seipso haerendo & actuin timoris ad Deum non dirigendo. Quomodo tamen inde non sequatur , timorem gehennae esse malum , peccatores Pejores facere , dic. Prout praetendunt aliqui, etsi,
ex dictis sufficienter peti posset, & intelligi , spe, ciatim tamen illud ostendam in sequentibus.s E.
38쪽
attritionis formidolosae patroni et Ubi tamen ipsos manifeste confundit, ut patebit ex mox dicenis dis. Primum tamen videndum , an sufficienter in hoc Concilio sit definitum , aut saltem satis declaratum , attritionem formidolosam sufficere in Sacramento ad justificationem. Enim vero hoc neutiquam declaratum esse in hoc Concilio , manifeste patet ex eo, quodi Concilii mens fuerit ab illius declaratione abstinere e cujus probationem suppeditat nobis maxime opportune historia Pallavicini ex actis originalibus ejusdem Concilii ut ipse testatur, concinnat . Hic ergo author I. Iais C. I . refert acta sess. i . in qua se iundant potissimum adverse partis patroni., S inter alia haec subis dit. In Parrum convenia idpauci attigerunt: Aliquod ramen vestigium dumtaxat eomperio opinionis negau ris necessitatem amoris , in iis qua Grauaten is disputavit. At veris Ioannes Emilianus detanus antister.
cramentum peccaιa non remitti: unive quae Sacrameκ-
Sacramenti, cujus votam in ea eontineιur. Praeterea
oportet stire , postea deereiis doctrinam complexis ve habaec fulse adjecta r Istam contritionem, quam Τbe Iogi attriιionem Ooeant, quod imperfecta A, em solum vel ex turpitudinis peetati consideratione, vel ex gehen- ηα is poenarum metu qui servilis timor dicitur, conetis
39쪽
qualemcumque de eommissis delictis exprimat , statuit hisee S. S nodu declaraι, non solum rion facere hominem Dpoeritam ct magis peceatorem , ut quidam
Me donam Dei esse , ae impulsum Spiriths sancti verissimum , non adhuc quidem inhabitantis sed tantum moventis, quo poenitens adjutus, cum sine aliquo dilectionis in Deum motu esse vix queat, viam sibi ad justitiam munit, per eum ad Dei gratiam facilius impetrandam disponitur. Sed laudatim Episcopas monuit fal-s 3 dici hujusmodi dolorem sine amore vix umquam cstn cipi posse; quod autem baee attritio μιis esset Sacramento tonstuuendo, ita ut homini attrito deleantur peceata absolutionis supervenientis vi, variare authorum sententias, adeoque esse id tolliniam. 2uamobrem deis cretum sicut nunc extat, reformatum est. Hactenus Palla vicinus.
Ex quibus manifestum sit, decretum prIus conceisceptum, docuisse attritionem formidolosam suffiiscere ad Sacramenti constitutionem , sed ad instantiam Emiliani, dicentis in hac parte variare Doctois rum sententias , decretum illud praeconceptum cacfatum est e & reformatum , Cassando illa verba : Sufficere ad Sacramenti hujus constitutionem. Unde clare liquet, Concilium Tridentinum id noluisse definiore , quod praetendit pars adversa. Si vero quis urgeat, Concilium agere de attritiois
ne ex metu concepta sed cum aliquo amore , in deis creto prae concepto, ut patet ex illis verbis : Cum
sine aliquo dilectionis in Deum motu esse vix queat , adeoque nihil de formidolosa concludere liceat: responis debitur omnino concludi posse, quod praetendimus e Si enim Concilium noluerit definire, quod ejusmodi attritio sufficiat, si aliquis Dei amor adsit: Mulisto minus profecto , noluit illud definire, de attriistione omni prorsus amore destituta di Si enim sufficeret servilis , quidni multo magis sufficeret initialis r Dei iv.
40쪽
Deinde quod Concillum illud definire noluerit, clare patet ex eo, quod aliqui qui Concilio illi interfuerant, non longo post celebiatum Concilium tempore aperte docuerint, in Sacramento requiri attritionem , quae charitate persecta saltem existimata esset formata ; alii, quod tantum probabile esset, quod lassiceret in Sacramento Poenitentiae attritio formidolosa ut docent Ru ardus Tapperus, dc Dominicus Soto e alii denique amorem aliquem in attritione exegerunt e quod si Concilium definivis. set formidolosam attritionem sufficere, vel arrogantiae summae ejusmodi culpandi essent, docendo id , quod concilii definitioni adversatur & repugnat e vel saltem crassae admodum ignorantiae, deis cretum contrarium Concilii tam manifestum ut alii urgent & divendunt ignorando. Opponunt tamen adversiarii, si T. μ. c. . aperte Attritis definiri, formidolosam attritionem disponere ad juis formidolo stificationem in Sacramento poenitentiae. Respondeo nihil inde pro alia sentem iii posse concludi e fi . rhmoto addes enim etiam ad idem disponere potest, quae tamen quoque non sufficit. Abstrahit ergo hie conci ς εος 'lium a dispositione proxima dc remota, cum nihil aliud doceatur , quam attritionem illam esse bonam , non sacere hominem hypocritam, magis peccatorem , prout volebat Lutherus, gehennae metum
ut pestem capitalem Zc Dei odium proscribens , nec poenitentiam falutarem concipi posse, nisi amore
Objiciunt secundo , concilium supponere sufῆ- cientiam attritionis servilis eodem loco, dum dicit de eadem, si voluntatem peccandi excludit, ex qua
videtur supponere, eam attritionem posse volunta tem peccandi excludere, ex quo capite eam potis smum ut insufficientem proscribimus. Idem videis tur tradere idem Concilium sessi 6. ean. g. dum dicit Per gehennnae metum nos a peccatis abstinere. Ad