장음표시 사용
411쪽
m/nti visa praebere vellet, dux barbarus Romam redit. Vrbem denuo oppugnat. Attalum Imperatorem renunciat, portis patefactis Romam intrat, paulo post autem Attalum imperio abdicare iubet, nee tunc impetrato, quod ab Honorio petierat, tertia vice Vrbem adit,eircumsidet, vi captam devastat, praedatur; mortuo autem Alarico,
Gothis ah Ataulpho successore et eius adfini in Galliam a. 4ia. ductis, Italia, per nonnullos annos sub harbarorum ditionem redacta, denuo liberata, Honorio redditur. Atque haec libera fuit a barbarorum irruptionibus, donee Attila a. 4sa , cum Hunnis suis aliisque stirpis barbaricae copiis, ex Gallia redux , Italiam petiit, eiusque superiorem partem in potestatem
redactam vastavit; quodam foedere autem, cum imperatore valem tiniano III inito, adductus, aut pauore quodam perterritus, paulo
post trans Danubium migrauit. ibique diem obiit supremum. Paulo post a. 4ss Gensericus, Vandalorum rex, cum Vandalis suis ex Asrica aduectus, ad Italiae oras appulit, partemque peninsulae et Vrbem immani saeuitia expilauit. Hos barbarorum duces, Alaricum, Radagaisum. Attilam et Genlaricum, quoad mores et animi cultum, longe diuersos suisse. satis constat. Alaricus et Genserieus, quamuis Arii dogmata sequentes, fidei tamen christianorum addicti erant; at Radagaisus et Attii antiquae superstitioni dediti erant, i. e. pagani, uti tunc vocabantur. I ieet scriptores aequales Vrbis depraedationem, per Alaricum sactam, teterrimis depinxerint coloribus, et Romae exules Africae et Asiae oras et maris mediterranei insulas clamoribus et planctibus suis repleuerint: attamen omnibus fide dignis auctoribus bene perpensis; Alaricum sacerdotibus, templis, sexuique sequiori, quantum posset, pepercisse, Gothosque suos non ita immaniter saeuiisse quam Hunnos. Radagais et Genseriei foedissimas copias iacile est ad imtelligendum v λ .
Praeter Verba sunt Sozoment hist. eeel. lib. IX. eap. 7. p. goy. ed. H. Valesii. Paulus orosus ilib. VII. hist. aduersus paganos ed. Havereamp p. 567 sqq.' de Radagaiso ita iudieat: fuisse omnium antiquorum yrae liumque hostium
longe inmanissimum; porro Alaricum et Radagaisum eorumque exerciis tum comparana haee profert: ''quorum unus i. e. Alaricus, propiorque
Romano, cui res docuit timore Dei mitis in caede, alius Rit gajus paganus, barbarus et vere Scytha, qui non tantum gloriam et praedam. quantum inexsaturabili crudesilate myam caedem amaria in caede.
412쪽
Praeterea Gothos, qui maiorem exercitus Alarici partem exple. hant, eorumque duces, diu cum imperatoribus Romanis in oriente laedere quodam iunctos, animi quondam cultum sibi comparasse, historia satis superque docet. Alaricus. foederis cum Imperatore Honorio initi lege, prouinciam, quam cum suis inhabitaret, quaerebat; niugistri generalis militum in imperio, quod in occidente erat, ossiacium appetebat; foederati speciem praeferebat: cum autem bene Imperatoris Honorii nequitiam, eius fidem Graecam, omniumque mores esse minatos perspexisset: imperio potiri, Italiamque s bi sublicore forsan cupiuit, nec plus eam, quam furor bellicus, militum saeuitia, et praedae cupido posceret, deu5stari voluit. At Radagat. sus, Attila et Gonsericus magis furori bellico et militum suorum si e- vitiae indulgentes, ipsique minus culti et praedandi cupidine partim solumi nodo adducti, omnia pessumdederunt. Qui equid sit, sole meridiano clarius est, per hos, quos laudavimus, barbaros, nullos Romanorum in Italia agros diuisos fuisse: quum enim per breue tempus ibi tantum mor rentur, sedes fixas ibi
nec occuparunt. nec plerique unquam occuseare voluerunt; quam ob rem armatos inermesque, quantum possent . in seruitutem redege runt, praedam, seruos, aurum . argentum aliaque abstuleruui.
Prima Romanorum agrorum in Italia sitorum occupatio et di uisio per barbaros locum tandem habuit, cum Odoacer rerum potitus esset; qui non. vii videtur, armata manu, ut supra laudati ha barorum duces, Italiam intrauit, sed foederatis barbaris ibi degenti bus adnumerabatur, stipendiaque sub Imperatore merebat. Hic auistem tune fuit Imperii Romani status et forma, ut barbarorum foed ratorum ingens copia, stipendia merens, per omnes Imperii prouinis eias distula, et barbaris barbaros debellare Imperatorum ars esset. Per viginti annos, antequam Odoacer regno potiretur, imperium Romanum occidentale ita pessumdatum erat, ut nouem Imperatores tam breui tempore sese inuicem sequerentur, et eo res deducta esset. vi barbarus quidam, nomine Ricimer, purpura, quem vellet, indueret. Barbari, qui in Italia, laederatorum nomine, stipendia mere. bant, vivo Ricimere, mercedem accipientes nouis rebus non stude bant; mortuo autem illo, eum, uti videtur, nec stipendia ipsis sol. verentur . nec rei publicae status firmior rediret; cum Iulius Nepos a patricio Oreste regno priuaretur, et, ex italia fugatus, Dalmatiam
petere cogeretur, et Orestis filius, ludibrio Augustulus dictus, Impe-G. Sartorius de occupat. ει diuis etc. Tom. II. B rator
413쪽
rator crearetur; cum foederatorum mercedes eo incertiores redde. rentur; cum barbari foederati in Italia habitantes, alios barbaros aliis Romanorum prouinciis potitos, et agrorum partem inter se diuisisse, cognouissent: tunc, qui in Italia sub Imperatore stipendia meis rebant, barbari idem appetere, et, ut agrorum Romanorum possessores quoque euaderent, poscere, ausi sunt. Procopius qui ea, quorum mentionem fecimus, narrat, impudentiam barbarorum, sub honesto foedoris nomine, Romanos opinprj mentium eo creuise ait. ut, post multa alia Ab incolis expressa, agros denique omnes Itali se dispertire inter se voluerint, et, cum tertiam eorum partem ab Oreste exigerent, abnuentem eum illico
vita spoliarint. Inter ipsos sunt Procopii verba quidam erat Odoa--cer nomine, Protector Caesarianus, qui tunc, si illorum opera Prin--cipatum consequeretur, se voti compotes facturum recepit. Qua via arrepta tyrannide, imperatori Augustulo nihil mali intulit, vivereri priuatum sinens ἰ tertiaque agrorum parte concessa burbaris, eos ni devinxit penitus, ae tyrannidem p r annos decem firmaui 'Ergo tunc demum Romanorum agri in Italia sti barbaris diuidebantur. Dolendum est, Procopium nil amplius de ratione, quam in his diuidundissecuti sint barbari, addidisse; eoque magis, quod rolioqui scriptores, huic aequales, serenullam huius agrorum partitionis facinni mentionem. Quam ob rem Procopii verba commentari, et ex reipublicae, qui tunc erat, statu, et ex iis, quae postea de italorum agris narrantur. quaeque in aliis Romani imperii, quod in oceidente fuit, prouinciis acciderunt, explicare coacti sumus. Hanc autem agrorum Romanorum in Italia diuisionem, Ionge aliam fuisse, quam reliquas, in Romani imperii occidentalis prouinciis factas, ne ino erit, qui, re penitus spectata, dubitet. Non enim nouo aduenienti populo pgri erant assignandi; sed aderant iam in Italia, qui antiquos posse sibres ex parte ex postes sonibus eiicere cuperent, nonnullis tantum aliis, ex Pannonia soricisse, adscitis, eum in sitiem, ut eo certius, qui adessent, votorum suorum compotes
Odoacer, rex Gothorum, Turcilingorum, Scirorum, Rugorum Herulorureque vocatur, et nonnulli Alanos aliosque barbaros laud sint, Proeomus de bello Gothico Iib. I. c. I. Muratori scriptores re r. Itala . I. P. i. p. a 47
414쪽
dant, quorum ope regno potitus vltimum occidentis Imperatorem in exit in m miserit, et laederatis Romanorum agros ex parte diuiserit. Quamuis ohscura sint nonnulla, quae de reipublicae conuersone per Odoacru in facta uarrentur, pro certis tamen ea. quae laudauimus.
Dissentiunt quam noxime auctores, quoad Odoatrum et barbaros, quoiarum dux erat. Et quorum ope Oresten vicit Augustulumque regno privavit. Illum L dieOnia. quondam Attilae ministri. filium, hi genere Ru .gum . illi stirpe Gothi es. sed in Itbli educatum sui A. referunt. Mariscellinus eum regem Gothorum, lordines Turcilingorum et Rugorum
nuncupat; et narrant auctor historiae miseellae et Iordanes, eum inuasistit taliam Turpilingorum, Seirorum . Herulo trim. Rugorum turbis is uni. tum . quas ex remotis Pannoniae partibus adduxerit; v. Iordanea de regnor. meeessionibus, apud Muratori Scriptores re r. It. T. I. P. I. p. 239.
Ei d. hist. Gotii. ibid. p. II q. Theophanes in chronogr. ed. Paris. I 653 p. Ioa. Marcellinus ad a. 376. auetor hist. misceli. in Muratori Script. re r. lt. l. c. p. 99. Apud Eugii'pum autem in vita S. Severini c. 7. et aa haec in . veniuntur: MCuin quidam barbari ad Italiam pergerent, promerendae benedictionis ad eum S. Severinum intuitit diuertcrunt; inter quos et Odouae har. qui postea regnauit Italiae, vilissimo tune habitu, iuuenis statura proeerus aduenerat. Qui dum se, ne humile tectum tellulae suci vertiee eontingeret. inelinasset, a viro Dei gloriosum se fore eognouit. Cui etiam valed ieenti. vade inquit ad Italiam, vade villismis nune pellibus ebo pertus. sed multis cito largiturus. Quae inter so longe di. versa cum Procopii narratione hoe modo sorta Te eonciliari possunt: ingressus est primo Italiam Odoacer, eum nonnullis alii a barbaria. iuuenis adhue, secundum Lugippum. ut ibi stipendia mereret et foederatorum numero adseriberetur. Tunc S. Severinum adiit, ut a vate sciret, an sibi hene cederent, quae in animo haberet. Iuvenis erat, quam ob rem Theophanes illum in Italia educatum suisse reseri; ad seriptusque foede . ratis. protectoribus caesaris . inelaruit; dissolutis autem omnibus Imperii vi neutia. a barbaris, in italia degentibus. electus fuit, ut votorum suorum eompotes redderentur. Rex et dux Herulorum. Rugorum Turcilingorum aliorumque barbarorum vocabatur. quia ab illis dux erea αtua suit aut rex. eo consilio ut ipsis agri diuiderentur. Cum autem nonnulli affirment. illum . armata manu, ex Pannonia, barbarorum copiis munitum, Italiam intrasse, nobis vero propius videtur eum, postquam a barbaria foederatia in Italia dux esset designatus. adiisse Pannoniam. ubi multi nouarum rerum eupidi essent barbari, quibus comitibus redie. rit et oresten debellauerit. Sunt inter recentiores nonnulli, qui putent. Odoaeram S. Severinum visitasse, eum ex Pannotata has barbarorum turisbas adduceret, quod veritati minus congruum videtur; Lugippus enim de quibusdam tantum harbaria. inter quos Odoacer suerit. narrat. et
415쪽
Nec per longum tempus de imperio dimicandum erat; Orestes
. enim, Ticinum se recipiens, haeque urbe paulo post et oppugnata, et capta. interfectus est; quo facto Italiae urbes portis patefactis victorem receperunt. paucis tantum exceptis, quae aliquantulum reo stitere . ita ut pax mox rediret, quam per tredecim annos, usque ad Theodorici aduentum, Italiae seruauit rex barbarus. Odoacrum autem, quem Procopius protectorem Caesarianum suisse narrat, qui Romanorum mores et leges callebat, qui regno in Italia potitus erat, et per Senatus Romani legatos. ad Imperatorem Zenonem mistbs, suadente quoque Augustulo, dignitatem patricii ambibat, imperio frui, et Zenonis amicitia aut tutela gaud pre cupiebat. certas quasdam leges et ordinem quendam in cljuidundis agris secutum fuisse, veris millimum est; quae quidem ex Procopii verbis apparent: reliqua enim perobscura sunt. Interfecto Oreste et Augustulo in exilium missio. Odoacro, nemine contradicente, quieuere enim veteres possem res agros Romanorum suis Aissignare licuit Quaenam autem praedia diuiterit. virum publica an priuata, ex Procopio non liquet. Cum narrat, laederatos demum agros omnes inter se diuidere voluisie: putet aliquis, de publicis tantum sernὶonam esse posse, priuatos enim possessionibus omnibus priuare ne immanissimos quidem barbaros vix unquam ausos esse, ergo de publicis haec interpretanda videri. Cum sutem paulo post reserat, barbaros tantum tertiam agrorum partem ab Oreste petiisse abnuentemque interfecisse; omnino ea, quae praecedebant. hyperbolice dicta suisse videntur. Porro Procopius sane agiorum partitionem ut facinus quoddam indignum nobis depingit, quod . si tantum publicos diuisisset Odoacer, non potuisset: tunc enim aliam tantum rationem soluendi barbaris foederatis stipendia elegisset, quam nostris temporibus adhuc in Suecia et in Hungariae et Transsylvaniae confiiniis, sine ullo postellionum et iurium priuatorum detrimento,
Obseruandum autem est, Odoacrum veterem administrandae Italiae rationem seruasse, et neutiquam aliam et plane novam, Vti: tunc proeul dubio time designatus snt reners dnx vilissim Ia pellibus non coo
pertus esie potuit. Rugos autem et Herulos maiorem Mederatorum in Italia de gontium, aut harbarorum ab Odoaero ex Pannonia ad itorum partem euecille, ex pluribus, quae pi,stea narrantur, sat bene constat.
416쪽
DE OCCUPATlΟΝΚ ΕΤ DIUISONE ehe. 13 tune in filiis Romani Imperii, quod in occidente fuit, prouinciis et
postea in Italia ipsa euenit, introduxisse; quam ob rem reditus quoque publicos, quorum magnam partem ex publicis agris oriundam scimus. seruare debuit. Fiseum autem tributis et vectigalibus aegre aut plane non solutis, per tot, ut ita dicam, interregni annos, per bella ciuilia exhaustum fuisse, nemo est, qui neget; seruata autem veteris administrationis forma, expensae publicae sere eaedem erant, quae sub Imperatoribus; quam ipsam ob caulam publicos agros distrahere non licebat: quumque harbaris, qui a vicissitudinibus imperantium, copia aut inopia fisci porro pendere nollent, satisfieri deberet, agri illis diuidundi erant; cum autem Odoacer nec alios haberet, nec publicos diuidere et reditus fisci, inde capiendos. diminuere vellet, nil restabat, quam ut priuatorum agrorum partem illis diuideret. Quod quidem per nonnulla, quae iacta sunt. cum Theodoricus Gothorum suorum auxilio in Italia regno potitus esset. postea longius enarranda, eo certius reddetur. Ostrogothos enim victores, quos Odoacri milites occupauere agros, inter se diuisisse, historici narrant et de hospitio et confortibus loquuntur, quae verba ad diuisos Romanorum agros priuatos referri debent, quod, hoc sensu, in reliquis partitionibus . in aliis Romani imperii occidentalis pro ui ctis saetis . oeeurrunt; adsunt quoque aliae rationes, infra laudandae. quae hanc suadeant interpretationem. . Odoacrum autem, quarnuis pauca sint, quae ab aequalibus de illo narrentur, omni studio eo elaborasse, ut regnum suum speciem quandam legis seu iuris haberet, et imperium sibi ab imperatore Zenone demandatum aut permissum suisse appareret, nemo non videt. Rex tantum vocabatur, quia barbarorum in Italia degentium duxerat; voce autem regis longe alio sensu, quam postea, utebantur aequales, nec quidem unquam rex Italiae nuncupabatur, nec regiis insignibus, nec purpura utebatur; titulo patricio. quoad Romanos, contentus fuit, etsi reuera maiori, quam umquam ultimi occidentis Imperatores habuerint, vi , auctoritate et potentia regeret Italiam. Nullam reperimus legem aut constitutionem ab Odoacro latam, nul- Iam monetam cum eius e iugie aut in eius honorem euiam; et, quamuis Arianus, catholicorum sacra tamen intacta esse voluit' . Pro certo etiam habemus, eum barbaros ad soluenda tributa et vecti
φὶ v. Cassiodorum In ehron. ad a. 476 et anonymum Ualesii passim.
417쪽
galia solita ex agris illis diuisis coegissi'. quamuis nullam habeamus
historicorum auctoritatem, qua nostram sententiam sulcire possimus; attamen pro vera habendam esse vel ex Theodorici eadem agendi ratione recte colligas, etsi is multo minus ab Imperatoribus Byganti. nis penderet . quam hic noster. Hoc ergo nohis dato, Odoacrum tertiam agrorum priuatorum partem suis diuisisse, de reliquis, quae succurrunt, quaestionibus, nil habemus, quo cognoscendi studio satisfacere laboremus Utrum magnus aut paruus barbarorum numerus fuerit, quibus agri diuiderentur, non constat. Verisimile quidem videtur non ita multos fuisse. quippe qui tertia agrorum parte contenti essent Odoacri sectatores: quaninis bens sciamus, alios barbaros. in aliis Romani imperii in oscidente prouinciis, duas agrorum partes sumsiste, quod tamen alio
modo etiam explicari potest. Visigothi et Hurgundiones scilicet ab
initio multo minus amplas in suam redegerunt potestatem prouincias, qua de caula, quamuis numerum barbarorum, in Italia agros occupantium, nou superarent: duas tamen partes praediorum sibi vindi. ea re debebant, quoniam numerus diuidundorum agrorum multo mi. nor erat. Ex altera parte statuere etiam licet, barbaros, Odoaeri assecias, quamuis numero multo m3iores. modestiores, minorique agrorum parte contentos fuisse; aut potius Odoacrum, ne Romanos aut imperatorem Zenonem, plus quam dura necessitas iuberet. os.senderet, prudentia motum, ex tribus unam, et, ratione multitudinis barbarorum habita, minorem tantum partem suis assignasse. Con tra hoc certum est, Odoacri milites per tres et quod excurrit annos. postea Theodorico restitisse. ex quo apparet copiam neutiquam fuisse exiguam; nisi povamus, Romanos quoque pro Odoacro contra The
doricum dimicasse, quod quidem, licet ex parte Odoacro dediti essent tamen vix credibile videtur. Nec accuratius caeteris obuiis quaestionibus respondere possumus: quonam modo scilicet in diuidundis agris processum sit, quis delectum secerit, utrum per totam Italiam, an per singulas tantum prouincias diuisi sint agri y Nobis quidem vero propius videtur per totam Italiam hanc agrorum partitionem tactam fuisse; cur enim Odo cer unam alteri prouinciae praetulisset y odia tantum damnis inae qualibus auxisset. Probabile quoque est Odoacrum adscivisse nonnullos rei peritos, quorum ope odiosam partitionem faceret, et pro
418쪽
DE OccVPATIONE ET DIVISIONE ete. I Seul dubio unicuique militum minime lieuisse, quod vellet, praedium .
Caeterum recte statui posse arbitror, Odoacrum inaequales partes inter suos diuisisse, militibus minorem, ducibus eorum maiorem assignasse, et, quae comiti patrimonii subdita erant, praedia sibi reseruasse: licet nullos habeamus auctores, quibus testibus haec confirmare polli mus.
Pro certo etiam habemus, barbaros tunc non tantum Roaean rum landos, sed etiam eorum seruos ex parte inter se diuisisse, etsi horum nulla fiat mentio; in reliquis enim I ornani imperii in occidente prouinciis, ieruus etiam inter Romanos et barbaros diuisos' suisse constat, et, barbarorum moribus spectatis, rem alio modo procedere minime potui ite, perspicuum est. Odoacri milites, procul dubio, ita ut reliqui barbari, arti bellicae dediti, arma gerentes, agri culturae minime studebant. agros autem ope seruorum colere tunc ubique in usu erat; ni barbari, quorum auxilio Odoacer regno potitus erat, nec adduxerant seruos, nec, uti probabile est. vllos fortasse alios, cum diuiderentur agri, habuerunt. quam illos, quos contra Oresten dimicantes, armis captos, tu seruitutem redegerant. Eiusmodi vero priuatorum agrorum partitio, quod generatim monendum videtur. inque omnibus agrorum Romanorum diuisionibus locum habuit, longe Deilior tunc temporis suit, quam nostra aetate, partitia quia propter latifundia dominorum numerus minor ac nostra tempestate erat, pariun quia, quae recentioribus temporibus valuere discrimina inter dominium directum. aut utile, uti dicunt. tunc plane nullum locum habuere, et pollessores mero mancipio, uti nunc dicimus, omnes gavisi sunt. Vti conductorum et procuratorum, colonorum et seruorum curae agrorum cultura ab eorum dominis commissa erat; ita iidem agri qui, ex parte, barbaris cessissent, sueto more. colebantur; adeo quidem ut conductores, procuratores, coloni et serui eadem ratione, qua antea Romanis, nunc barbaris seruirent. Tacitus autem laudat iam Germanorum erga leruos mansuetudinem . eorum itaque eonditionem non duriorem priori fuisse, imo meliorem, probabile est; conductores vero, procuratores et coloni fructuum et proventuum agrorum partem patrono novo, ut veteri dabant; quo factum est, ut sere
419쪽
fere nemo. nisi antiqui domini, parte latifundiorum priuati. detrimenta caperent. Aunquam autem me legere memini barbaros, in
Imperium Romanum incursantes, suis studiis agrorum fertilitatem auxisse. sed, cum de exsiccatis paludibus, de agrorum in melius mutatione sermo est, tunc sere semper Romani, neutiquam vero hambari, laudantur. Quicquid sit. At bene constat. Romanorum animos, hac per Odoacrum facta agrorum diuisione, non admodum exasperatos suisse.
Sunt enim fidei catholicae addicti scriptores, qui, etsi Odoacrum
Arianum non ament, tamen bonae voluntatis hominem appellent. eum reserant, Romanorum complures eosque probitate et virtute in
s gnes. vii patricium taberium. aliosque plurium Italiae prouinciarum incolas a partibus Odoacri stetisse, qua de causa ira incensus Ostrogothorum rex eos iure hereditario priuare voluerit, at, S Epiphanio intercedente, poena remissa. in fidem prius renitentes receperit '). Et habuerunt Romani antiqui landorum possessores, licet tertia agrorum parte priuati, rationes grauissimas, cur Odoacri regno acquiescerent; per tredecim enim, inde ab a s 76, quo imperio potitus erat, annos, firmus erat reipublicae status. a barbarorum irruptionibus, a bellis ciuilibus, ab Imperatorum pessima administratione integer. et partis agrorum amissae eo facilius obliuisci poterant, quo securius reliquis uti ipsis licebat. Renasci et florere coeperunt Italorum res priuatae, donec Theodoricus, ut Odoacrum regno privaret , vi armata Italiam intrauit. Theodoritus rex armata manu cum Ostrogothis suis, nonnullis in societatem adscitis Rugis, in Italiam irrupit, et, debellato interfectoque Odoacro, rerum potitus est. Invasit autem Italiam suadente aut permittente Imperatore Zenone, non ut sub iugum Italos miti
red. Auctor anonymus ad ealeem Ammiani Mareellini ed. Valesii Odoaerum
vocat: hominem bonae voluntatis. Verum est ciues, Urbem habitantes. elausisse illi, fugato a Theodorieo, portas, Complurium autem prouinetarum incolas a partibus Odoacri stetisse, qua de re ostrogothorum regem instensum suilla refert Ennodiua in vita S. Epiphanii, v. Sirmondi opp. T. I. P. I 67s. Quod attinet ad patrietum Liberium ef. Cassiodori lo- eum infra laudandum. Ennodius autem in panegyrico . regi Theodo. hieo dicto, Odoacram probria vexando, lectorem prudentem indueere nequiti
420쪽
DE occvpATIONE ET DIVISIONE Me. I est, sed, ut Odoacrum infestis armis peteret eiusque tyrannidi finem
Ostrogothi autem, per longum tempus, nonnullas Imperii, quod in oriente suit, prouincias inhabitantes, harbariem suam exuerunt; cumque christiani. quamuis Arianae superstitioni dediti. essent,
poli educatus, miris. prudens, artis Imperii administrandi haud ignarus, foedere quodam cum Imperatore iunctus, ut sibi procul a Caesaribus Byzantinis regnum suisque habitationes fixas in occidente
compararet, adueniens, nec italiam vastare. nec expilare et praedam
tantum auferre, sed Odoacrum regno quo ipse adipisceretur. priuare in Animo habuit. Cum autem regnum serum armis tueretur Odoaceri bellum, per quatuor fere annos. durauit; quo factum est, ut quaedam Italiae prouinciae, quae belli sedes essent, vastarentur' . Pace autem restituta mox melior reipublicae status rediit, qui per triginta et quod excurrit annos emoruit, adeo quidem. vi Italiam habitantes, inde a pluribus saeculis, nullum huic comparandum cognouerint. Gothi autem cum uxoribus. natis, senibus, cum pecudum groogibus omnique supellectili aduenientes. sedes et habitationes fixas quaerebant; diuidundi ergo illis erant agri, deque hac facta partitione. quamuis Gothis insensus, haec narrat Procopius: UNulla sere iniuria subditos assecit Theodoricus, neque ulli. qui talia admisisset, indurusit; nisi quod partem agrorum, quos Odoacer factioni suae concesserat, inter se Gothi diuiserunt φ' .
Nullum ergo nouum possessores damnum inde acceperunt, sed, quas olim amiserunt praediorum partes, e militum Odoacri manibus in Gothorum migrarunt. Adhibuit autem hunc in finem Theodoricus virum Romanum, praenobilissimum et integrae probitatis . cuius
consilio et ope agri, ab Odoacri asseclis olim possessi, inter Gothos diuide
Hue refero. quae apud Ennodium in eius vita S. Epiphanii inueniuntur. ubi Theodorieua virum sanctum alloquitur hoc modo: MVidea uniuersa Italiae loea originariis viduata cultoribus. in tristitiam meam segetum ferax spinas atque iniussa plantaria campus apportat: et illa mater humanae messis Liguris . eui numerosa agri eolarum solebat constare progenierior ta atque sterilis ieiunum cespitem nostris monstrat obtutibus. v. Proeoptum l. c. G. Sartorius de occupat. et diuis etc. Tom. II.