장음표시 사용
201쪽
aginem, quod est verum , simul dc conclusionem 4 eiusdem iuris esse asseras, i videbis omnem pos sessionem iuris gentium esse, iustam etiam , in qua & corpus, & animus, de ius operantur. Haec enim est, quae merito iusta a I aboleno appellatur, in L quod seruus. F. de acquir. poss. Namque si tantum possMonem naturalem, id est detentationem, de iure gentii nn esse dicas, quida sardius excogitati posset, quam posse aliquem eo iure ex detentatione sibi possinionem vendicare ,& rem ipsam : cum non selum eo iure necesti' ria fuerit possessio, ad primam illain occupati nem, quae rerum diuisionem peperit, 3c domini rum distinctione: sed& ad omnes estellus pene, ad quos est iure ciuili necessaria ; alioquin neque eo iure contractus effectium sortirentur. Merito ergo & eo, S: omni tuae receptum est, neque per se animo, neq; per se corpore licere iustam postessione acquirere 1, sed animo & corpore. l. postideri in princ. ff. de acqu . poss. l. I . g. Scevola .ss. si quis testam . liber esse ius. QAld enim credamus futurii, si iusta concedatur mi lassio ei, qui rem Occupet Z quis non Cinnia apprehendcret selus,ut sibi haberet 3 quid item esset futurum, si liceat veram possessionem inde asserere, quod animo concipiat quis rem tenere t quis enim se ultra limites contineret necessiiij usus Z quis non diceret, U'
202쪽
rgr ANIMAD vi s Io KvM cepi animo tale rem habere 3 Possessio ergo non tantum co ris est,' etiam animi non in tum fata, sed iuris,non tantum iuris ciuilis , sed etiam gentium. Vnde sicut & ciuilis appellatur, quia eo iure haec tantum recepta est ; sic & nu
1 cupatur iusta in d. l. quod seruus . t quae appe
latio ius gentium designat, seu naturale, argum. l. Stichum. 3. naturam. U. de solui. circa quams nos id in c. 9 . obseruauimus . t N eque enim video quid ius ciuile in huius approbatione, iurigentium aut addidit, aut detraxit, ut illud ius mutet i, neque aliud ex appellatione illa possessi nis ciuilis,'naturalis stadetur ; quae tantum eo tendit, ut disserat detentatio a vera possessione.
Unde cum sit vere possesso iuris gentium , &n turalis, dubium sit M artiano in illa l. pupillus . q, pupillus possessionem amittere non posset, quae
de natu is est , & iuris gentium 1, quod ius non nouit disserentiam inter pupillum , adultum , si eius aetatis sit pupillus , ut intellectum capiariam gumento l. I. I. adipiscimur. ff. de acquir. pos test. Hoc tamen dubio non obstante , id deci-7 dit ex eo, t quod haec possessio sit licet horum
iurium, in animo tamen possidendi etiam consistit: & animo , ut ab Vlpiano constitutum est ind. l. possessionem. ipse amittere posscslaonem non potest, cuius animus ad amittendum legitimus
203쪽
non reputatur, cum ei ius ciuile quod potest inmerito resilitat licet quod est facti possit amiti re , id est corpore non possidere , in quo nullam ius aliquod haia potestate, ex l. i. g. Vir ux 8 ri. st . de acquir. possess. t Vt autem plenius intellinas unicam esse possisitonem , quod A et nis 1equaces satis probarunt in eamque iuris gentium , cooperante iure ciuili, quae regulatur senNper ex principiis naturalibus , & iuris gentium , quod Paul. in d. s. cx contrario . nobis probauit ; est animaduertendum alia possessionem quae recte Partadoro detentatio apyellatur, quod agnouisse aliquos ex antiquis, S ipse Partadorus agnos uit appellari naturalem, non ex eo, quod a tera naturalis non sit sid enim conuincitur ex
Martiani response, quod interpretamur) sed arpellatur naturalis , quia habet quod est primum in possessione, a quo ipsa ortum habet ; scilicet
Occupationem , dc detentationem. QSod quiadem verba legum , quae loquuntur de hac posses.sione, consideranti plane fiet palam quae tamen in iure ciuili possessio naturalis cum appelletur, nullius est effectus, in facto tantum consiliens, δέ
in apprehensione facti non legitima. Non esta v autem possessio censenda , t quia ex duplici r tione, qua consisti omnis possessio , nempe corporis,hiuris, ut probat Constantinus Imperator
204쪽
poris rationem, nihil vero iuris s Ex qua etia constitutione, illud te fateri oportet, non re a pellari possessionem, quam unicam diximus vere ciuilem. N amque illa non erit possessio , quae utriusque rationem, id est iuris, & corporis, non habeat quod si tantum iuris sit, non habebit rationem possessionis. Nam cum possistio in duplici ratione consistat: sicut corporalis non potest
constituere veram possesiionem et ita iuris. non poterit , ut ex aequo illae rationes in d . l. nemo.
i ad posseseonem referantur. t Vnde numquam acquiri possessionem ullo in iure vidcias, sine eo, quod ius, & corpus operentur ; si non vees , sal. tim N ullo enim modo iuxta naturam POL sesilonis, id fieri potest, ut his tantum in ea iusiciat 1, nisi ius rationem corporis fictione suppleat. Vnde in possessione maioratus, quam ciuilistima
appellant , flagit lex possessionem succetarem
apprehendisse, dc voluntatem transferre volentis inititutoris susscientcm iudicat pro actit apprehensionis , quem non esse necessitium assirmat. Erit
igitur illa vere possessio , quae duplicem hanc naturam habeat, siue fictione, siue veritate . . iamds Don habuerit, non erit posscstio appellata, nisi aut corporalis, cum hac adicistibiae, quod pesses sio n turalis appelletur, usitato illo I urisconsulto
205쪽
etur L 1g. t 8srum more, ut quam rem chiilifer non reciperent, hoc nomine nuncuparent i, sic obligatio natur ιlis appellatur, sic possessio naturalis . t cusurnaim pro apprehensione, & occupatione, siue detentione facti, non contradicet legi Tauri,quq est in noua compilat . l. 8. titulo 7. lisr. 3 . in qua possessionis naturalis appellatio, pro apprehensio rie vera, quarn fingit, est interpretanda , sicut cientis pro ratione iuris; quod utrumque requiritui ini verat possessione . Non inquam contradicet, qui unicam esse possessionem uiris gentium, ci- ας, uiniustini ass)ruent.
De exceptionum diuisione , ad L.
206쪽
Mixta exceptio, ω quasi peremptoria vere peremptoriae sunt. ΜVM Vlpianus in l. h. g. - . Caius in l. 3 . F. de exceptionibus . t exceptiones perpetuas, seu peremptorias, & dilat rias, siue temporales esse affrinent ,inestio quid doctores nostri aliam diuisione plures species comprehendentem comministuntur; cum si Iurisconsillius alter illam diuisionem traderet, alter istam, eos contrarios esse dicerent, S: in selutione qu renda, non parum torquerentur & sibi tamen licere putant, quae nomonethis ipsis non liceret. Neq; etiam fuit necessariu, docendi gratia, has addere species ; nisi eas reserrent ad vera, & germanam I uristonsultorum diuisione, sebdiuisione facientes utriusque membri. Namque si diuidendi regulas obseruarc oportet, illa doctorum partitio nequit sestineri ; quia si exceptionem aut dialatoriam, aut peremptoriam, aut anomalam, aut
mixtam, aut quasi peremptoriam esse dicas, omnino fateri te oportet, quod sicut exceptio peremptoria non est dilatoria, ita & anomala , & Gcut dilatoria non est peremptoria , ita & mixta, ita & quasi peremptoria; no minus, quam faciens hanc diuisionem animalis in rationabile,& rationis expers, rationis compos non esse irrationab
207쪽
te est asserendium. Quod non parum etiam armoret I urisconsultos mancam , & deficientem diu sionem facientes, si verum esta. Absit tamen a nobis eorum calumnia ; absit quoque quod doctorum diuisione vera esse confiteamur. t An
mala enim exceptio, quae est cxcommunicatio,dia latoria vere est, ut aperte probatur in c. exceptionem. de exceptionibus. N eque tamen ex eo ,
quod opponi possit post litem cotestatam, ob animarum periculum , s ut ibi Pontifex inquit in naturam mutat. t N am non est de natura dilat Iiarum, quod proponantur ante , vel post litem contest tam; sed tantum, quod sint temporales,& ad tempus actionem excludant. od etiadussicit ad hoc', ut vere exceptiones reputentur
quia dum sinat, vere actionem excludunt ; ubi autem pereunt, nihil mirum si non excludant, cum sint non entis nullae qualitates, argumento l. si seruum. 3. fin. F. de action. empl. N eq; enim recipiendum est , quod aliqui affirmarunt, verbuquali, in distinitione illa excertionum , denotare improprietatem i, nulla sane esset maior improprietas , quam improprie definire. Excludunt ergo dilatoriς actionem ad tempus, quod est de carum natura: nam s lemnitas illa iudiciorum a iure positivo inuenta , de opponendis dilatorijs ante hicin contestatam, carum naturam non mu-Α a a. tau
208쪽
tat: quae licet selenanitas in exceptione excomm nicationis sit subtara , non speciem alteram eam P coustilucre , in asserenduin . et Quam vero illi mixtaan vocanx, licet eo tempore dubia sit, remptoria tamen reputatur & in l. suffcit, ubi id notat Baix. V. de condiction. indebit. asiperemptQria. autem peremptorias esse , nulli s visredo i dubium erit , si peremptoriarum iussin, tionem consideret, quae tantum peremptori , aut non peremptorias constituit . Quia, tamen hae omnes liabent quid extrinsecum, in sua specie Hrticulare i, qui rςcte docendi rationem teneret, d liactatum diutoriarum , aut peremptoriarum haec subiungeret, Ita ut in dilatori, illud speciole: in excommunicationis exceptione notaret hoc Wro mixtae, aut quasi peremptoriae in perpetuis. N on tamen ob id recte contra I viis consulios , alias adiat species , ouasi illi alia j quid necessarium omiserint, qui Z optimam ,& veri stimam i
diuisionem tradidedimnt , qu/M
209쪽
1 Hsredes nominari,anm mi Ma eris , renentur pravirili s nominati autem νt haeredes ,pra haeriaitariis
a liuinatio improbatur a verbis legu ab na, non ς emi catio eidem con etiI. Iv Eca certis persenis haeredum nomin tim legatum esset, siue ab omnibus, cx- cepto Vno pro lureditarijs portionibus totum cos legatum debituros, ait Paul. in . d. l. siue a certis st . de duobus reis. E t contra P omponius in l. Turpia. f. sin. de legat. i. si pars naeredum nominata sit, pro virili eo3 teneri a firmat, distinctionem illam Iurisconsultis receptissimam afferens; et quod si aliqui haeredcs sint nominati , ipsi tenentur pro virili, quia ab eorum personis relictiam legatum censoriir , ut probas etiam N eratius in l. si hari edes. E . de legatis i. t S i vero haereduin nomine , cum haereuitas eos obliget, pro haereditaria portione erunt altricti mam distinistionem , praeter Pomponium , udieratium, ubi supra, probant idem Pomponius
210쪽
ex Labeone in l. ita liber.& Paul. in l. qui pec niam. F. de statu lib. eaque praecipua esse debet
in conciliandis his I urifconuitiorum responsis. H cum utatur Α ccursius in d. l. siue a certis. mihi no probari nequit cum comuni t, qui tamen cum se non explicet, neque Docto. id faciant,
sus ebis videri potest, sitspectaque selutio, quae
difficultate non caret. Milii tamen verba Iulij Pauli consideranti verissima videtur, quae pro eo intellectu dupliciter possunt induci. Primo, ut verbum, excepto aliquo, ad omnia referatur ; quocasse non leuis est coniectitra , testatorem haeredes, non eorum persenas, respexisse , ex illis alique excipiendo. Ne vero h c diuinatio sit, mihi non lucita, quod tamen licuit doctoribus in l. eandem. F. eoclem titulo de duobus reis . verba , quorum fidem sequutus est , ad omnia referentibus : aliter tamen exemplificari potest Pauli responsum iuxta praedictium intellectum, & distinctionem, ut sit vetissimum. Quod ab aliquibus nominatim leg uerit testator, non nomina eorum, seu persenas, sed haereditatis respiciedo, sic dicens, haeredes mei, quibus semissem legaui, cum aliis sextantem legasset, alijs trientem , Seio centum dent: tunccnim a certis persenis haeredum nominatim legatur, haereditatis tamen respecta, idemque est, ac si