장음표시 사용
161쪽
XIX. Stoici illud Epicureis obiiciebant, quod Dii, si humanam haberentsguram , humana etiam mala ad se traherent. En Stoicorum argument tio. B Deus adcipit nostram adtractionem , quae et ad hoc agit. Dicunt coI. xli. v enim, quod si, eo quod Deus habet rationem, humana forma sit prae n ditus; quum aui Dialis etiam natura sit ei nobiscum communis , ipsin coniungimus quoquo multas formarum communicationes , uti et indi
XX. In lacuna responderat sortassis huic obiectioni. Deindo alteram proponit, qua Stoici ita sero urgebant Epicureos: si mo humaniam inbuitis figuram, quia cum homine communem habet rationem; debetis etiam ei Iribuere se Unam , quia leo commvnom cum eo et cum homines habet mannanimitatem ; atque adeo alias aliasqus animantium forma , si in insis aliquies es prehenditis , quoci Dirinam deceat naturam. Respondet
itaquo Metrodorus non oportere Devin leonina fingi specio, quia D leo cum cia. Xlli. D hominibus animi maguitudinem habet communem. Quare si nonnullan animantia talem formam habent, non oportet Deum etiam raso talem. n nationis autem usum, et qui)cm porsecte , una cum communibusn huiuscemodi lacultatibus, et multas alias habebit. Hasce vero singillatim D cunctas rocensere, hominis otiosi, ac temorarii esset XXI. Tertiam alicuius Stoici , sortasse Zenonis, subdit obiectionem,n eam tuo diluit. D Si enim hominis , illo ait, sormam habebit; patot eum ML XLV.n habiturum etiam oculos, itemque oculis laboraturum. Idem vero in relun quis quoque Sensibus patietur D. Quibus ita respondet. n Hoc ipsum aut mn similem habet ineptiam. Primum itaque consentaneum non est Deumn nostris infirmitatibus obuoxium putare
XXII. Tum transit ad Stoicum Poetam turpi inurendum nota, dum eum physiologiae ignarum traducit; atque ideo scribit : v ac nihil pro- col. XU. v babilo ost in libris poetao Bionis, qua quum ex Theophrasti doetrinan philosophiam noribus ornarit, absurda soquutus est propter naturaen rorum ignorantiam. Hoc enim susceptum ab co opus omne quaesti u lium , et particularium cognitionum genus omnino Complectitur....
XXIII. Repugnantias porro Stoicorum, et Peripateticorum subiicit, a quibus so liberum iactata n Nos , ait, haud dicimus Deum esse vol Μun- col. XVI. v dum, vel Solem insatigabilem, Lunamquo plenam. Stoico autem, et Ρerin patetico id dicere fas est; perinde ac si Paridi formam sphaerae similemn adtribuat. Caeterum qui haec dicunt, non vident naturae proprium esse,n ut reruin singularum formam pro cuiusque conditione constituat .... XXIV. Deindo ut ostendat, undo Dei immortalitas oriatur, ridiculam hanc sontentiam prodit; D maior et minor densitas co usque discrepant; COI. XVII. D ut alterum quidem ex maioribus, altorum vero ex minoribus partibus D constituatur. Atquo hac do causa altorum, quod partos habet crassiores,n Sonsionemque movero potest, Corrumpitur; alterum vero, quod partibusu constat subtilioribus, quodque movcndae Sensioni natura sua aptum nou
XXV. Ut autem explicet, qua de causa Divinum corpus Sensibus minin ine percipiatur, haec subdit. χ, Non possunt Dei membra, quae adeo su . XVm. D tilia suut, et immortalia, inter ros adparentes inclusa relinqui. Propterean enim nihil, quod Sensibus percipitur, immortale est. Densitas enim iiii D mortalitati opponitur, quum duros excipiat ictus. Rursum nihil , quodn duplicis naturae ost, Sensibus percipitur. Quae enim magno Cum Pon-n doro magnas ossiciunt conversiones, inter ea qua o Sontiuntur, TECDHSeu is tur; at quac duplicis sunt naturae, Deque Pondus, neque conversionesn admittunt
162쪽
XXVI. Concludit doniquo Orationem suam revocans in lectorum montem, quid Epicurus senserit do propria cuiusquo animantis forma. I liquit Cisi. xlX. nimirum: n quum Epicuri sententiae hiluc modum scrvent in Sormono don Vitis. Λn noquo hoc statuam i Qua pro ter unumquodque genus animai v tiuin propriam habet formam in proprio genero. In universum autem , D non semel , Ut pertinoat tum ad ea quae Sensu porcipiuntur, tum ad n alia quac ratione intelligi possunt, constitutum novimus, ut Daturalemn formam unumquodque animal perpetuo servot XXVII. Nonnullis autem interiectis, totam tractationis sucto summam, col. XX. incipions a prima eius parto, ita brovitor exhibot: n doctrinas de robus quaon Sensibus percipiuntur, auto eas, quas rati Une BdSequimur, DX'Osuimus D in praesenti tractatu, ne qua rerum adparenti in repugnaret. Quaro etn hoc, quod facile absolvi poterat, et quae tunc animadvertenda erant, D perlustrata sunt. In hisco autem persequendis adductus sum ad altor-D candum magnopero, quando diruens Omne aedificium abnormo ad Coin-u tnentarium hunc concinnandum deveni; ut placita nostra de rebus, quaon Sensibus subiiciuntur, ac de forma Dei explanarontur XXVIII. Postremo alteram disputationis partem tamquam e tripodo Col. IXl. his verbis commemorat: γ, Deus liabet formam ipsam , qualem caeterin philosophi, praetor Stoicos, ipsi adtribuunt. Omnino onim agnoverunt D Deum nequo sphaerarum formas, neque iudicia, et dispositiones ad ira-n cundia in , et ad querimonias de parvis rebus habere; scd otia in ipsumn habere formas prectas in sublime, et dispositiones Oinuem humilitatemn abhorrentes, totas autem Conversas ad Vitam beatam, atque a negotiis , liberam agendam. XXIX. Ex his, quas hactenus reconsuimus, satis intelligitur, cur
Metrodorus non tam βιβλιον, quam πω- μα lucubrationem suam inscripserit. Leguntur onim in eius πιο apoc uis ι hacc verba: χλων Τ ομνημα πονησαμενος. Porro ea vox idem sonat, ac latino Commentarius; Stra-
nem enim sequuti sumus , qui I. Caesaris Commentrarios Graeco nuncupavit Υ Ομ ματα. L. IV. P. I 77.; tametsi Plutarchus adpellare videatur, kil. Caes. T. I. p. 7I8. ct Gaga Απομνη-ωματα vertat. Num vero idem sit Commentarius, et Commentarium ς an ea intor haec verba agnoscenda sit disserentia , quam notat Isidoriis
De Di V. Vera. n. 86 , aliis discutiendum rolinquimus. Noquo vero pauea hut iisni Odi tituli exempla in Votorum Scriptorum catalogis r periuntur; quandoquidem vel unu in Athenaeum pervoluta uti occurrentae υμντμασα Λristotelis, vel Theophrasti, Lib. IV. pag. 1 3. et Lib. XIV.
pag. 654. Capitonis Lib. V IlI. pag. 3bo. Dioscoridis, Lib. XI. pag. 5o7. Hegosa lidri Delphii, Lib. 11 I. pag. 85. 87. io7. IO8, Lib. IV. pag. iii a. Lib. VI. pag. 248. . et alibi saepe, Ptolomaei Bogis, Lib. II. pag. 7I., Lib. VI.png. assi. , Lib. IX. pag. 375, atquo Λristoxeni, Lib. XIV. pag. 619. cuius
quid om Scriptoris ae πομνηματα Θορικα memorantur etiarn a Laertio Lib. IX Aogita. 4o. Sed cur extranea conquirimus, quum haheamus domestica PPhilodomi sellicol duo opora adservantur in lucom mox proditura, quorum
Commensarii formam concinnotua , inscribitur. Et nimirum exproma Commentarii significatio ad primo respondot, uti adcurate porpendontibus patet, liuic Metrodori lihello: in co oni in Epicuri doctrina, ut Commentarii ratio postulat, continuato ot diligenter , simpliciter tamen et Ain ornamentis, brevitor et quasi per capita ad momoriam sublevandam exponitur.
163쪽
XXX. Unum deniquo animadvortendum superest, quod ex hisco laciniis suo ordine digestis evidentissimo deducitur, quam insensa, videlicet, humano generi ea recentiorum quorumdam circulatorum natio, qui II terialissae, atquo Atheialas audiunt, conscri debeat. Hi enim Do impietatis progressi sunt, ut omnia Aensibus subiicicnda, nihil supra sensus osso agri scendum, Deumquo Opt. Max. omnino do modio tollendum voce, et scriptis impudentissimo pronuntiarint: dum Metrodorus, Epicuri vestigiis
insistens, latetur saltem esse aliqua o- αισῖχτα, αλλα - λον Θιω-α , quiae non sensibus, sed mente et ratione per Riuntur; Doumquo ro vera esse agnoscondum ac Venerandum, uti optimum beatissimum atque immo
talom, negare non audeti Quod si Epicurei vel ipsis Idololatris Odio et Oxocrationi erant, quod Deum esse providentissimum negarent: quo tandem Ioco habendi sunt isti , qui in tanta Christianae Religionis luco adeo caecutiunt, ut vel ipsas veritates non vidcant, quas inter ossusas Idololatriaotonebras Epicurei porviderunt 2 Quare do pessimis multo magis eiusmodi Scriptoribus, quam do Epicuri discipulis dicendum esset, eorum sectam a-mliorum magistram, et infamem esse, ut scribit Seneca De Muci Beata, Cap. XIII.; nec minus isti ex urbibus eiiciendi essent, quam illi quondam tum a Romanis, tum a Messoniis expulsi suisse dicuntur. Vido Athenaeum Din. Lib. XII. Cap. 68., et Aelianum M. Var. Lib. IX. Cap. 12.
167쪽
quo domicilium , ubi ea ponitur
statuerunt; dicunt quo cat manere Plin
in anima iusti, quuo in quibusdam lineis ab aviditate acque distantibus se continet.
168쪽
Lin. . et seqq. ακηs x. M J Cue hane laein iam par im logent s. partim restit Donios i arxtii Locimus, ut quorumdam Philosophorum sontentiam contineat, paucis exponemus. Stoicos nimirum, et Peripatetico, di tet Auetor memorat, qui Iustitiam a natura Ortaui, Pt in Pr portione constitutam esse docuerunt; si Midem statuorunt ram virtutem non versari, iat Ea toris contingit, inter duo extrema opposita vilia, sod oppositum linteum vitium habere, vidi licet Iniustitialia. I innio itistitia in in proportione si vo continvita . sive esiacrem, ac in lineis quibusdam aequo distantibus conlocarunt : sis ' σου A ωρος τυ πω n , οἰ - και ἡ του B m pos συσω P - ὁ Α ὁ προς πιν B, oi ταμ, ὁ Γ πρm σον Δ. Και-αρα ως ὁ Λ Nos σρνI', ε B vos mν Δ -.e σο ελον πρα σο δερν. proportiti visi prinitio I nia a Ciandam , ἁ- eat Aeetin o ad tentam qticis seri sextremi A ox remiam sproportio , ea lom om remi C rati exfremum D. Atio a Qimr ria Itones tiι oxtremum A resemiam C, aia A raia De Mesoqua ine tolum eum Iolo compti 5 tur. Ita Aristoteles de Iustitia dis riti ramo. Lib. V. eap. 6. Qui et eas lineas αλληλα s sa Pe eom Paral cap. q. et seq. Stoicos porro hi o Plaetiis ad odore animadvertit Aldobraudin iis in Laeet. Lib. VII. Sogin. 92. Idcirco uuisiti doster haec in medium protulisse videtur , quum de Sensionibus ageret ; quia a sensuum titilitate , non a natura Iustitiain repetebat , ac propterea doadeurata eius desinitione adlegat:η advorsariorum sententias respuendas puta Iai. Iide Lac