Herculanensium voluminum quae supersunt 6

141쪽

ADNOTATIONES

disseruerimus. Ebinam sententiam a N. Λ. laudatam is protulerit, qui plures conseripsit libros, eosquη teste Laertio, L. X. seg. 24. Icherrimos , divinare quis posset Pthii . xvi σον IIousκλη. J Residua elementa, et sensus laei 'thoetis nomen indieanti Ilune quoquo inter Seriptores Epieti reos emo recensendum diseimus a Plutarcho A . Cotil. p. II M. et Otiod non δε ait auia Di or Oioi a tin m Esi rem p. Im4. Certe quidem is Epienti doctrinam, a quo minimam λησον Epistolam adrepit, in aliquo Opore d singens, sententiam a Philodemo adlegatam litteris mandavit. Lin. a 3. δεισια. ). Vertere possumus conrioia , ex quorumdam Lexieographorum sententia. Neque eisim Epieureus Seriptor aliquam voluptatem eonrioso optabiliorem noverat, neque de Deorum epulis rara erat apud veteres memoria. Utrtimque adeo notum psi, ut frustra sempus in recitandis instimoniis terer mus. Quo pacto ea Lueianus irrideat, vide in Dici κ. Moriam VI. st alibi. Votum hae voce indieati

Arahitialitim, et bene parra ram, et Ootati quo am horna sim, doret Eustath. in Ohaa. L. XXIV. v. - . et alibi. Caeterum habitacula Deorum, quae Graeci δρωμ ασσερω- , μεγαρα, et Mias passim Nunei parrant, κλισια adpellare videtur Philodemus, ut ad conotrii, de quo agit, signis tionem pro pius ad dat. Iuxta γαλαξιαν ea conlocarunt poetae : ι Oia stillimia Coolo mani stri sereno, Loes a nomon Acthoe, eandore notrahitis ipso. Hae iere eat porta ad momi rectra Tonantia, Roga omς domum ; dextra, Meoaqtia Deorum AIrin nobiatam Oauia celehram- vertis, etc. O id. Matri orph. L. I. Fab. Vn v. s. et seqq.Lin. 25. προσυντ -ν.ὶ Novum Pro disso videtur daeompositum , ut perspieue exprimeret tum absinteis, tum ab Epicureis Deos nisae, Animiatia , fuisse sollemni eonsensiono iam d finitos, et passim adpellatos. Lin. 25. Gιωσων δε οντων -- -- 3. Heie a eonviviis ad loquelam Deorum transire pistavimus Phia Iodemum , ae propterea nonnullas refinximus voeulas. Convivium enim sine eia loquio celeDrari apud ve-leetes non poterat: immo hi propior sermonis dotisteritionem eis, aestas conrioaia dei tribantur. Cie. De Sen et n. 46. Psularetitis vero testatur Epiorum, plurium Philosophorum exemplo, αναγρα σ3M in uri κατα πω προν γrν-- . conscripsis es eoI qtita in eonotrio Atillari. S mma. L. L e. r. Quin

rem Ormia sal aosa instem Ititi ni m. inquit Athen. Nolano ph. L. V. e. 28. Ad Deos quod adtinei, hi eonsilia interdum babeliant εν πώ mi νοσιώ, κοὐκ actos παλαον G, κα σο ν, in conmino more maiorum, ea scipientiam. Eustath. IIinu. IV. p. 33 i. Lin. 5. ω-αν U. ). senum Deis loquelam eoneodoret, liberaliter etiam respirati nona , et pia Oniam δωμιAnom seu λοιστ ην , και μ' ην si otim , qui inde sequitur ea remi pris impertiebatur Philodemus. videtur enim obieeta sitii ab Si olei, diluenda perpetuo suscepisse, ae Pra sertim ea , quae apud Tullium leximus t Tiatia Deva o Episti I non digito tino re navit, sed capita , colio , eerincutis . Auribtia, aluo , temo, popli Atia , manum , pathus , feminitus , crurums. Si vi immoriistis xii, qtitu Atiae rati ineam membra pori onιγ Otitia i xti laetes 7 Magia itio, oh m. cor, Himonos, i haec gnim sunt domiotia υδε- Des N. D. L. I. n. Io Lin. 56. δει-εν. 3. In αι γρα legimus insoμεναι , erroremque tribuimus' scribae, qui a dietante decopius est. Inde eruimus i , et υ, uti aia et mi adeo adfini sono pronianeiata suisse, ut aures exseribentis Deilo alterum pro altero audirent: quod utique in vetorum horum Voluminum seriptura quum Mepe Observetur, non leve argumentum ad Te tam litterarum pronuntiationem desulandam grammatistis pro holiat.

145쪽

utamur nos, in mombris ad loqueti dum dostinatis mutilati non sumus :Deos vero aut mutilatos, aut in hoe

dissimiles nobis dicere non licet; uti neque habentos aliud quidpiam, quod sermonem impediat ; sed eos supra omnem probitatem eligentes etiam eum aliis, qui probis viris similes sunt, eo loquium inoffabili ipsos voluptate persundens. v Et per Iovem consendum cAp. xxvii. est eos Graeca uti lingua, aut parum uu-m inminus discedere: Virtutes Vero uua Cum

sermono, et in disputando scientiam, et prudentiam Sapientium retinere. Et nim ipsi dicuntur uti vocibus, quae in articulationibus non valdo disserunt a Graecis; atque tantummodo novimus genitos suisso Deos Graeca lingua ut ontes. Quandoquidem etiam singuli Dii ab aliis mutuo ui conloquendo voluptatem sibi comparant, quid utique prohibet, lysos propriis Virtutibus innutritos ad suam familiaritatem admittere Deos sibi similes , non autem omne id quod tantum alienum est, quantum propter primitivam originem fuit, scilicest homines 2 s Quum igitur haec CAP. XTViu. breviter tractata sint , quid utique c--- ad huc formonem de robus iam expositis ulterius protrahamus' Qua prointer hoc pro certo statuimus: in licet uaedam oportet quaerero, et dolini roo Diis; quaedam vom nec quaerere, noc defintro, peculiari distinctione ipsa colligentes, ut oliam Sapientium ea,

quae oportet, deducentium sententiae admittantur cibo utuntur et minime novimus , quae, et quales sint eorum Deorum constitutiones circa cibum tum Per membra distribuoudum, tum ad egestiones deveniontem; etiamsi tem re admittamus, quod Dii et efformati ues , et generatim nutritiones Per vitales vires excipiant, exigRntque, ea etiam, quas ad singulas Partes spectant,

146쪽

pro in emendando. Λ ,πα verti interpretati sumus msuifrra rati siquoniatim clost nam , sulMDdiemes

scili t x. α. Eustathius enim partim hine distare videtur, tibi hominem adpellat xxxvro tiri λαλων , ranimoI LVti ncli Pot Itium Ansen , ni pol ou AqHInr. p. 8 5. Romast 155 uete porro Philodemiis ab homini Lias ad Deos , veluti ra minori ad mattia , ut Soholis lGriuntur , argum tum cotiscit, Ut prolu t istos omnia habere membra, sine quibus loquela otii ineri nequit. Philodemus, inquam,co respicit. Hi I nonis sui , cuius in extrema autere sontis pagollao tira sontontiam recitaverat, ad cisit verim, . quique Deos non cogitia i mratis hominutis almitia, doctrinam enucleot. Lin. 6. et seqq. Και αα γε συι E Ἀπιδα, x. λ. ). Loeus iste novam iuvestigandae Epicureorum doctrinae luem adfert, sen potius ad refellenda eorum dogmata validiam praebet argumentum. satis enim notum est Epi rum doetiisse apud homines σα ιν in να εξ αρχης μη θεσιι γεγονεναι, δεχ' ω'M σας pentis seu αεθρα-- καν ἔκαπτα EH; ιδια ωασχωσας σταθη, α. x VoeaAHa rerum rah ini ira non ex instim o os snarra, astu i stia δε- um nra tiras in sin tia genti a pro rita ciὰν et tis melos ea Moeniasa , oli ostiisse. Laort. Lib. X. segm. 5. Fuse verborum inventionem, qua homines primitus muti postea l quolam adquisierint, ex Dii Liaeretius ris orarios LM a sonima ratum antonii VIIa , et titillana a ressis nυmino ν rum , ere. Lib. V. v. 3ou . et setia. Idem docuit Epi retis valos Moralitas, rahi homines vorat mnium ei ιυ μ meva

Fr. Lib. I. Sat. 1il. v. a G. Vide etiam Diodorum Sieulum Lib. s. sub init. Epicurum hae in ro adversus P3thagoratia. Socratem. et Platonem in C FIo pugnasso probant Atilias Gellius Lib. X. Cap. 4. et Proeliis Sehol. in C FI p. xvi. Multo autem magis istud Pius placitum Saeris Litteris repugnat, in quibus invenimus Adamum o, ainci γ ν suisso, utpote Divina scientia praeditum, Gonos. I l. Is . so. , oi meti. XVI l. 5. 6. Vide S. Augustinum GA GOB. Dei Lib. XVI. eap. u. At otiim xi ea sui re humani sermonis origo, quae placuit Epicuro , quam nam adserit ore itius sermoni Deorum I uos nimirum nulla necessitas, nulli ad socius, nulla utilitas, utpote per se beatis imos, ad invenienda vocabula poterat e pellere. Quomodo hi prao eooteris linguis Gracera latebantur, si haec. uti et rari rao, quase per orti mnodiuntur, post. varia ionlamina sensim inventa est 2 Melius itaque sibi con tiant Oolori Philosophi, qui vocati ala naturae adcommodata . και σωs Θεοις ηπωφιλη, si Diis rimiea dicunt. Iam tilichiis NM MFs e His , Meti vis L Cap. 5., et Origones Conori citium. Lib. I. n. u. Qua de re vide otium Aristololam περι Σωμνγυας , Cap. I. et seqq. Consor Setiligor in Dis entiais Lingratio Liatinae Lib. III. Cap. 6 . eistqq. , et Elingium Nirior. Griaec. Linxti, pag. 3. et seqq. Lips. Isis I. Caeterum , mustalogis uii quo Persuasum fuit Deos graeco loqui , ut pathi ex quinquo Π mori laeis, in quibus nomina a Diis imposita in ortietilationi a non ι Mo ὰ --ι ra ginti ia, ni ait Philodemus. Loca autem stitit IIMa. A. v. ω5. H. v. u9I. Υ. v. 74. Ois . m. v. sa. X. v. NH. Quo sonsu hane Graeeorum linguam Eustalli ius, et noster Viens in irrpretentur , si quis nosse cupit; logat illitis comm. in II til. A. v. 5. ei huius

Lin 8. et seqq. σην εν - φαλεγε disi a x. ). Divinando versiculum implevimus , sed divinationiκ ipsius verba ex contextu Philodemi, et adposito Plutarchi loco desumsiimus. Ille nimirum oen ei esse Deorum m M vcν εν τη Dru UA, M. φρον sti, et subinde σο αδαιμον εν ση σα Ρ, και γν- N. fera Dot m in aciensio , et prudentia. . olicit tem in aviontia , el eo Aiono. De Isiae et Osiri Totii. II. p. 55i. Praria.

1624. Praeiverat Tullius, qui praeeipuas Deorum voluptatos enarraturus, s se, inquit, Diri 3 VIR - , MFare, in senos, meminisso. Utineat. I metit Lib. I i. 65. Qua in re Epicurei eum Stoicis plano Consenserant, quum utrique Deorum beatitudini per huiusmodi vitae rationem consulere viderentur. Lin. I . et seqq. linia γαρ αστρι Da vi κ. x. , Quae reposuimus, periodi capito minuicio intcgritas omnino postulaliat. Verumtamen mirum videtur Epi reos, ipsumque Philodemum, qui in sabulis spor-nendis inii erant , iis interdum stasse ita obsequuti ut sese ii ni refutarint. Ita Lia rei itas, qDi Veneri

suum Poema ivseripserat, ae saepe Graecorum Deos relebraverat. subi ictis sabulas contemnons canit: IInno Oeterea Gmitim docti e iners P ων.

mqtio rad o fugistine non iras Patiaris aeros P roigiti eritisti, Gratam De cocinere Poetiae , Mia nam Dei fine opus scis ipsa atia H. L. VI. v. '53. et seqq. et alibi. Porro quod Philodemus adserat lani modo genitos inissa Deos Gra eratilens a Iinma , mirram iis non videhi Lur, qui meminerint Epicureos obnixe contendisso , ut suum Magistrum in Deorum numerum referrent, atquo απσrissia ινι- heroum, Graeca pariste Dientium lingtia , exempla admisisso, et recitasse. Vide Lucret. L. v. v. 1-56. et Laetant. Firmian. De Fatia Sop. L. III.

147쪽

ADNOTATION ES

Lin. i4. ct seqq. εν os διαλεγε α α x. )r Delio natatore hie locus egebat, ut sensum expiseari , t e lexium restituero nolas liceret. At brevi do Diis iraelationi, quam Epieurus ad Menoeceum scripsit. aDinatim in tondetitos, auitimavimus Philodemum ita suum de Diis librum eone lusisse, ut illam ineoporat Nagister. Quare ead ira sero vortia hese reposuimus; et quae sensum satis ambiguum apud Laertium hallebant, heic germanae lectioni, ae genuino sensui resultiuntur. En Ioelio , et versici Methontiana: ω γαρ πρανψεις ει σιν. αλλ' - tis Midcis or χών inev απι πως ειρεν α μεγιστα βλαραι,

mani tib ipsis citi tim. Miramur sane lanarium Bossium, virum κριτι--ατον, ae de Laertis optiine m ritum in hune loeum mentis aetem non iniendisse. Faesto enim illi suisset perspirere Gassendum quoque a recto aberrasso tramite, temere medicam textui adhibuisso manum, ac sto tam utimin cum reliquis verbis, quae ad Decis Pertinent, perperam ad homines retulisse. Nos igitur Philodemi sermoni inlicio-rontis , qui de Deorum eum Diis consuetudino, et conloquio agens eadem verba usurpasse, eamdemquo Magistri sentonitam in Tractatum suum transfudisso videtur, clariorem, et Epicureae doctrinae magissensontaneam interpretationem pristinae lectioni aditidimus. Non enim Aser nos praenotiones anni, Miam tintiones intia , oti ma da Diti eradu Indo se tin m hasea iratias opiniso detrimentamclxima, et noxa a motis hominibus a Diis infrunsvir, οι praesitia prohia. Nam propriis virtuti-Bti, Dii I M ὰν innutriti Drea I sita simitis a Deltintur, omno, quod hia immodi non eas,c Diuoti e utina vid homin a pertinenlI Misentim existimonios. Ita profecto vecta Laetiti sarina tecta servantur, Epieurus haud parum sibi constat, et Philodemi eontextus ex Praecepi s sui doctrina perholles fluit.

Lin. s. σα πυα χρη α λ ). Ut verborum hete resetorum rationem reddamus, monuisso satis erit, - πυα ox praecedentibus versicialis, cetera ex Epicuri placitis desumta suisse. Huius enim et Mope memoratas, et mn διαλαι βαλν in Laerti L. x sogna. 123. et alibi adhibitum non abs re usurpavi tritis. bomina autem raro i Epicuro, Σήια eius doctrinae, et rapian eiusdem adsectis suisse ab aliis eiusdem Sectae Scriptoribus passi in tributa, probat Lucretius Lib. II. v. 8. L. V. v. aci et alibi . . L. n. 57. et seqq. amos, Htis. 3. Nomen complendum duximus sensu id poscentes; nequo ipsius no- vittis nos deterruit. Si enim halias in Loicis o axi οπων, quid prohibet inde elicere σαs a aes ms, quemadmodum e similitas verbis σα μορ--σtis, , -ταιιν xtis derivatas novimus Τ