장음표시 사용
133쪽
consendum est nos incidero in aliquos. ut aliquos toneamus. Absurdum enim osso tacito agnoscitur, quia nova Pa lium ordinatio in Aomia statu si eirca animalia , eaque inultam habet cum morte adfinitatem s quam ob causam etiam do animorum corruptiove non improbabilo conficitur argumentum dedoctum ex eo, quod Somnus partes animas dissolvat), indo Deum non longo abesse, quum non pertingat quoque adeompagum dissolutionem. Si vero etiam Deo dormienti Somnia adponenda e sent , uti profecto Otiam eonsentaneum videri possot; timendum foret, ne S mnia animi perturbationes similes illis, quas dormiens Sapientis animus pati
securitatem esso Deo, quippe qui tem rem non patitur. Νon enim laborare eum in negotiis quispiam existimat, sed continenlor vigilare per aeternam, et quietam vitam. Quare obnoxius non est indignis mutationibus tum ad instituendam , tum ad comparandam vita rationem noeessariis, quae animantibus immortalibus, et alias proprietates hahentibus minimo congruunt. Quoniam
vero Somnus in Diis minimo ostenditur ; non utique , Vel per minimum tempus , illis contingere poterit , ut
amisso omni sensus vigore forpescant Zeno autem variis oxenusis c nset Somnum capere non
osse idem ac Somno indigeret idcirco transfert ipsos Deos ad eum rapiendum, et ad non rapiendum; et utique non indigero transfert ad alterutrum rsed tamen censet ad incorruption mserro Somnum non longissime amandatum , ad corruptionem vom Somnum cohaerentem , nequo hunc vero valdo. Id autem ipsum incredihilo esse patet, quod scilicet illud quidem ad incorruptionem serat , hoc vero ad
134쪽
Lin. I. et seqq. εγκ Φιν ἔ- ενιωs, bet ariως ψιαλα αιεν ). Ita e soni nitia, qtiao provectit tortim ol linere videtur, si iseat Philoclomum incidore in ratiquos, qui Deos dormionios sitigrint, ni υδε Dan Harios, Stoicos videliret, qui Decis nunquam qui itis esse adserebant, tonent latim eni in do istis victoriam se retulisse putabat, illos occurronios reperit, qui in eontraria a Letinios Diis Somnum adiri ιυ hant, et peculiari erant eon stilatione perstringendi. tiano iv qtio concinnandam si ei pii, ei rah υν - dieii Λ Somno mum non longo cho M. Enimvero quod Dii dormirent, non semel f nxoratii Poeta , Dor deerant, qui sabulis fidem emestarent. Is se lupitor Deorum Pater, lutionis strando, correptus Somno u scribitur Iliad. L. XIV. v. 55s. ei seqq. ilia Otiam Sotiatius ita sal Micitur :
rotam eonere tonom i. o. corpus I dis aviis avi cohibentur, citiι dia trahuntiar , citis nonnnian setiam Gipuseula I in cliversas ines nι , quas partim imas oblatine fa corpore I , parrim fini comti P eon tiphone. Laert. L. X. sex m. 66. Porro hunc locum, Ni pote eorruptum ita emendare, nonnullis verbis adieetis, satagit Gassendus, ut eum sequentibus Luctelii verbis ad tangitem eonlimet ro risio Somni M, Mi est Histriae a PMν vir syna tin ne, partimquo foras mPetra recosaiι, Et piariam eon rusti mraxis eonce te in otium ro, utin/ιν onim fum de m memhra , statin que. Niam . hium non sest, cinimo i ρυin oportio ait Sonatis hie in nosia qtim otium Sopor impore visis , Ttim nobia animram pontir Iom esas puriandum est, Eiae iam a fortis, non omnem; nramque iacere A torno cor tia per stim fixo, DII i . c. L. Iv. v. 9 4. et Qqq. Ex his sane eruimus ita ex Epicuri mento per Somnum animam conust i , ut citis Imrt a, seu Pius Diros Partim eiecias, et partim conretiarao --m in ipsa ammm ossiciant. Ideire autem Somnus ab N. A. mDham BGBara diei ur eum mori rid ιaum , sola mortis almitim din/m quia Leucippus, quem tiam Democritus, tum Epicuretis omnium deliramentorum Magistriam habuerunt, Somnum repetit ex Meretione tenuiorum caloris animalis partium: atque arbitratur nimiam earum Mer iii novi morti aditum aperire , ut nutat plutarinus Do Hraeis. PAil . L. V. e. 25. Quod et Lueretius PIPonens serit,it: Mise innim turhao distrema materiai Cona qui in Ietrio , nee graisquam experima otias, Frigati Dam semel eει νilus Prauata sequutia. L. II l. v. 4 . et smq. Lin. g oi seq. δι' is vi αν κ . Plutare ius duas proponit Quaestiones , alteram Do Somni Na-mrra, alteram de eius sede, num scilicet in ranima sit, ian in eorpora: atque Alcmaeonis, Empo Ioelis, Diogenis, Platonis, Stoicorum, et Aristotelis sententias, quae in diversa alinunt, enumerat. At ver ipsae, quotquot sunt, in una tantum re conveniunt, quod eamdem esse causam tam Somni, quam mortis, ac so- eundum magis et minus solum disseris statuerint. Do PMeis: PHIDa. L. V. e. 24. oi soq. Iicique Philodemus Don Leucippum tantummodo, ut supra vidimus, sed caelebriores etiam aliarum A scoti Anima
135쪽
gnanos sequi an a rhil rati alii r, DLi a somno argia mentum pro animae mortalitate eoni ci posso ads ematiat. uti in otiam Epicurum ipsum imitabaliae , qui vitam animae in συνασον ex , omnium sanxiatim Oi r , reponit; moriem vero obvenire pronunciat, qriando μερη απιλλα sνα, animas partia rahariclo sint ei d sit serimas, senstis. Laert. L. L. segm. 65 : atque arxtimentiam huiusmodi doetfinis otiam p tora Dia
trir Mx Somno, qui dici solesi mrmnntis ol imram mortis, uti notat Gassendus, Da Phrsint. Apie. g. v 4. T. I. Lux ni 1635. Quanti vero valeat tam putidum a timonium, immo et ipsa Philodemi haeue ro di irina , vel indo intelligi potest ; quod nemo ipsorum etiam Philosophorum, qui somnum morti adfinem adpellarunt, ex hoc ad protiandam animae morialitatem aliquid emendum censuerint: si unum exeipias Loucippiam , a qtio Damoeristis ortissima ha/rediant m amititias resistite Epicure, ut Laetantii verbis utamur, De Fiatia Scip. L. III. c. I . Quid quod ex notissimis recentioris Physiologiae scitis Somni consa a causa mortis toto disicit Coelo P Quid quod in parsos animus, ut simplex, dividi nequit: uti iam evidentissimis proliationibus eoinpertum est ' Quid diram donique do rationibus, quae animos esse immorsalos meridiana lueo ela ius evinetini 2 vido Car L Do Polignae in Anti erri. L. I x. v. 3m5. et seqq. et Iluetiunt in Otiti L AIn est. L. II. e. VIII. n. 5. Porro hete pro ipsti σBtia habes αρχά,-ς seriptum l .in. 8. et smq. σω λων uspvi x. x ). Supplementiam divinando proponitur ; sed spatio , littorarum indiciis, et eoniexin divinatio fulcitur. Habemus etiam Epietiri vertia nupis adlata , quibus in Somno σατυ ψυχρο a σαμ αρμεια dicuntur. Laort. L. L. Mam. ii K Nos pro παρασπειρειν lute legimus χ ν, itini ob signifieationis adfinitatem . tum ob interstilioli mensuram, tum denique ob sequentem vocem δὲ imν,
procedit, in quo Somnias proelii a Diis amandatur; quia hi partes nullas habent, ' ano Somni oerasione uiasaminari. continori, O ari, inei ris p sint, ut in animantium Somno sedi do tierat Epieurus Erant enim Epicureorum Dii, iat res ad ollat Balbus, Mon Krammi: Epicurus, ait, Monomammos mos, et ri hia ragoni a commonitia est. Do N. D. L. II. n. 59. dimirum Monogrammiam nuncuratur a piet ratis iri. Vnod Iis tin is informa iam ne d aer sitim ast, nullia estim colori a adhibitiar hine δε minea Non grammi Mesr transtition , tir cloe e Nonius, hominea macis Praal nues, se quasi Me Drea nit Pinuantur, Lambin . in h. l. Adde quod Dii, quum ossent euiusvis mortis immunes, Somno, utpoto mortis germano, e rere omnino debebant. Quapropter suppletae voeulac et haec omnia exprimunt, et sermonem Epicrateo Philosopho satis convenientem concinnant. Liri. II. ex seqq. 3ος, μη πιι τυ x. x. , Cur sapientes etiam per Insomnia turbati dieat Phil d mris , ab altero Epicuri Meraiore si ius explieatiar: Magna crenim arave in Somnis in itin*tio , xeruntque :mma expumrant, cra tantur, praelia miscent; Tonuvi Mimores , quasi si inmunitir uiuom e Di sumiani. n. ni metuo dolori a se ni. Et quasi panthorrae morati, an Do Donis nescinων , magnis eum ius omnia comm n . Mutit ilo miamia por Somnnm risti I --ψ,
Mtini mortem Metine, mutii δε montihus altis Se v si praeeisit ne rati Drram eorpora raro Hurrenων , oi ox Aomno , quasi montibia' cvti , Vix nu as redeunt Hrmoti eorporia sessu , etc. Lurret. L. IV. v. IOO . et seqq. Λlibi sere padem ranit: ipso tisi se mtilli por Aomnia ara m loquentes Aue morbo desimn os pro axe sarantur , Et e latri diti in meitim peecrata H disse. Lib. I. v. 115 . et xeqq. Quunt igitur ex Epieti ei dorarina Somnum necessario nequantur Insomnia, eaquosi 'iurn tor v l Scipioni itim animos perturbent; non tomero argumentari Philodemus sibi videliatur, tibi indo deducebat Deos non posse dormire, ne amissa lanii sper beatitudine ab Insomniis torreantur, Dii viris etiam magna sapientia praeditis idoliati dom evenit. Lin. 16. et sm H μεν πωταν σην ασῖα αν x. λ. P. Quomodo Epicurus omnem Metiritras m Donin suis Intermundiis comparaverit, supra p. 1 o. ex Cicerone didirimus; qui etiam in itiit . Iomtinina, quo ncto sunt, nec Mas Dossunt, inloti γmtia. M FA. L. II. n. 5. Inde stipploici verba desumsi iiiiis. Lin. I 8. Ου γαρκοπιαν x. M). Epieurus, ut vidimus, a negotiis Deos suos sit, aliat: caeteri Phil sophi eos providontis imos esse eomprohatiant; sed nemo cons ocis in expediundis no tria G5oraro ratque idcirco εν πραγ in mς νομιζει, ut indicia postulant, legimus. Certe quidem ipse Phoebus, seu Sol, quem multis magnisquo euris onerabant sabulae. απιμας, in tigribitis , apud Nomorum Itinae XVIII. v. 4 Li. aliosque passim audit. Idei reo aut m hiae dovenit Philodomi oratio, dum de Deorum Somno axit; quia si Deoriam vires ianito gravamur lat,ore, minimo indigoni Somno, qui ad vires reficiendas ab ipsa natura animantibus eon ditur. Audi Lucretium L. IV. v. 948. et seqq.
136쪽
et supplementum non absonum monstrant
Lin. 5 i. et seqq. Zη- κ. M , Zenonis, quem in Praefatione ostendimus in hoe Tractatu sitasse a Philodemo expositione donatum, sententiam hele videre videmur. Certe quidem δργ meta, quae Philosophus illo sequebatur, placidam quietem Diis minimo auferebant; haec autem ad Somnum adeo adeo dit, ut Somnum ab Diis non Ionissima omrandiandum utique prominet ii, De ipsa quies exsularet. Contra vero Somnum illum neeessarium, qui animalium etiam nolentium arius occupat, et Omnem mentis aetem retundit, quemque ipse cohra ronum adpellat, uis minime convenire adfirmabat Zeno. Quapropter Deos dormiendi quidem necessitate i immanes, sed ad dormiendum, si libeat, idoneos; atque idcireo rau tirrtimque recte comparatos dieit: subiicitque ex sua Hailosopliandi ratione Somnum priore sensu adceptum citi in eo ruptionem fraeo, quia ab immortalitatis quiete non distat, altero autem a 'nsu titi corruptionem, etiamsi non multum, conferre ; siquidem Somni necessitas eum debilitate eoniungitur, sed non adeo istam producit, ut eorruptionem ossiciat. Eisi enim Somnus sit imo . Oel simulaertim mortis, ait Cicero Oucidat. Tusc. L. I. n. su, et nihil morti aie tom atiniti , quam Somntia. Id. Dis Mnec D. M ; ipse tamen corpus Per se nequit eorrumpere, immo est per Ritim omnium Ia8ortim . eι aoheirudintim. Id. Da Nisin. L. II. N. I 5o. et sopora ptica mr aritis Itinmissi, Id. ihId. L. I. n. 44. Nimirum ad instaura clas corporis viros adhibena m esse somnum , sententia est omnium pene PhilosoDhorum. Lin. 5α et seq. σα α εριδωσ3α ) Quin verbum hoc novum caeteris απο πρυ δ rs , Mere, eomp sitis addentes, quorum recensio prostat in Lexicis, Acmel sique iterum legamus, nihil profecto probi bit. Hiis enim vim sensui adeommodati intain remur ; in compositione enim propositio περ modo cireum, modo Ide signiscat. Quamobrem πιριοι iratia aut tiri uti nutis indixisse, aut Daluo intigoris interpretabimur; et sermo perbelle stahit. Quod si sensum in Glossariis obvium σω περλ Gm adtribuas, ut sit αποσου περιδεειν, et denotet circum sinetri, circumligrari; ab nostra versione non longe abibis, quia idem erit, Deos Minno minimo indi se, ae Dona dormiendi noresatiraro Antici eiretimoinei LLin. 33. - . Satis perspicua est verbi lectio, quae etiam mox redit; et pariter satis evidens eius significatio, etiam si haerenus Lexieographos vox ipsa praeterierit. Si enim postmodum σο διωγμιν , farra, sensu impcrante vertimus; non aliter o πιταλαζιρω vertendum erat, quam erran est .
139쪽
dissolutionem : nisi talem intelligeret
Somnum , εeu aliquam adsectionem similem illi , quam oliquando patimur quiescentos quidem , sed Diandum proprio dormientes: quod utiquo Deque languorem excludit. Id autem hoc loco adcuratius statuere licebit. Ouia enim ad cibi digosti nona Somnum adcommodatum esso docet Antiphanes, utique ab nostra sontentia recedere non cogimur, quum videamus nihil in eoolo esse, quoia a multo tempore digestiones sit excopturum. Quando vero cibum eo
tis qualitatibus praeditum intolligamus; citi uiti scilicet cogitantes, quod et ah
hiseo omnibus omnino Diis sumatur, et subtilo, et veluti totus succus, et ah silum sit; quodquo non quasi plurima praeparatione consciatur , nequo luctum , aut adhortationes ministrantihus inserat; nequaquam huiusin di opinionem ahsurdam dicimus. Quaro si ipse cibus, et ea, quao sequuntur obnaturae vicissitudinem, ita Diis cogitantur; quid opus est, quum dehoat se timqualitas constantor servari, ut tantum quioa 1 Dic qualitrati consontanea , sineri possot, deseratur' Cogitandum est autem ex Hermarchi, el PF thoclis sen-tontia esse tabernacula, et circumpositos Deos: siti minus , neque eos huiusinodi animalia reputabimus , qualia esse iam consensimus; quemadmodum nequo piscis cons tur osso, qui non indiget aqua, nequo avis , quae Doti indiget alis advolatum, nequo currus, aut alia huiu
modi, quuo non indigea ut rotis. I Tales autem quiun sint Dii, Vortet eos loqui
inter se nequo dicendum est sermonem, aut Sinnum prosorii ab aliquo, qui respirati no non indigeat; sicuti ne tie dicon mest hunc sibi nou vindicaro Im Onis
dilatationem, et, qui inde sequitur, Calorem. Vcico autem Deos uti, quae mimtuo audiatur, dicendum est: non enim pos sol ieiores, et mol0stias immittitores cogitabimus, inquit; si ipsos non ha-hontes vocem , neque mutuo loquentes, sed mutis hominibus similos cogitabimus. ne enim vera quum voco
140쪽
Un. 4. καταχΩ-ιν. ). Vertimus languorem , memores Tullianae illius loquinionis, qua ad primo ad rem sacere videliae: qtium dormionlisua ea pars rinimi, qua mentia via rationis particem AD, a mim tingueat. Do Disin. L. I D. M. Lin. s. et seq. ση συ 'ς aesti x ). Maec Antiphanis sententia Philodomo displiceres non poterat, quia nimirum Somni originem a cibo repetebant hi rei, uii prohat Metellus: inclis eatim aequitiar Somnias, qtita uti, iticis aer,na o clarim eum , in Menna diam inditur omnes,
Atii , o uvia fortiis ot c a Irimior stitia, Ed dioiaior intis se , iac dis melior inma. L. IV. u. Mi. et seqq. Quapropter ad rem aliqua de Deo in cibo N. A. hue inser i , ne hane quam stionis pariovi praeteriisse vitia tir. Lin. r. ia πεφι τιν Αντι νην. ). Plures Antiphani nomine eelebres suisse Seriptores prolini Fal etiacius BihI. Gra c. L. IL c. ua. Vol. I. p. 'M. Sed ego quovis pignore contenderim nolo memorari Atili phanem Delium, qui Modietis suit, et Librum titulo Πανων νην. seu, ut corrigit Tira Dyllus, II ostiis Da Mortis Oaldo nemis conseripsit. Vide etiam Hallem Gihi mea L. I. g. 5 . Is enim ιυαε α- νοσων
tem. Cl in. Alexandr. Pae R. L. II. e. I. Quom itaque do Deorum eiBo , ae de morbis poe ethtim in Deorum natura minime creandia hete agat Philodemus ; quemnam opportunius Hiasset, quam Medicum a etho amritudines omnes repetentem 2 Quare si praeter locum Antiphanis a Clemente modo memor.tum, alterum Galeno ηουιρι Tm A L. V. e. s. ae tertium Coelio Aureliano Granie. L. IV. e. 8. debointia ;gratia quoque habenda est Philodemo, quod hi lius Λuetorra verissimam sontentiam postreis tradiderit. Lin. Io. et seqq. o αν δε ηεωκν λαρ- ώ mpQυν x. M). Cotta Stoicorum patronus velleium EF reum aieanterpellat: quom ethum igitur, vitii quas potiones, at Arum Maries,as, ciuι quos tractua, qti rea NMhilia nu mos , ni oris p γ ndialis OoDFIUliatis 3 is memo quivim Noeliar, et Ambrosiam piatis compurrans, et rarat I en tium, ratia Granumadem mctilia mimareranum. Tti ratis , Epicure, niti Dea, 7 Noqua enim unda flagone iam Deus luras , .idan . me gnomoavi tilatur. Loeti ratior . Iur Aominiam nitim ad Bovia νω n m visi, quam Deorum. Ge. Da N. D. L. I. n. at a. His intrepella uotiibus nusqoam Velleius, aut alius Melae eiusdem secerat satis et primus. qtii respondeat, est Noster. Meretius enim hae de re paueis, et admodum amplis verbis contentus e inerat: Omnia a pedita ι porro iura , nequa vita
Ros animi param doti l tempora in titio. L . III. v. u3. et seqq. Deseriptionem itaque cibi, quo Dii tiruntur, rara exhibet Philoderetia, quae ab Ambrosia non admodum distat; Ambrosiam enim Deorum προου adpellat etiam abretis apud
Athenaeum L. X. G n. L. II. s. eiusque παρασκώAMNαν habes apud Eust. p. 6o . II o. IG52. et seqq. Nomae a 642. Hane porro Sin i poetarum samentum recte existimantes, procul ab Deorum suorum coetu
abi ieiehant; siqnidem Tullius, non anim , inquit, Amgrosia , auι Noetrara Mos Molari raroi rori Utin L Tm I. L. I. n. 65. Iliue itaque No ter ad Poetas ad edit, ut ab Sinitas aufugiat. Lin. 14. co in. ). IIoe ita 1 gentes sabulam Itioentas, ab Aiaetore indieari putavimus ;quao poenia administrans e idit, atque a pincernatus ossicio non sine, uti par erat, mos se amota est. vido de hoe ω - Winckel manti. m. n. In H. T. LI. n. 36. Quod si π αν non rariistis, Dii Scilol. Arist. in P I. v. 5. interpretemur, sed παβος, uti Suidas docet h. v. , aeriiradlinem; ea nominis vis erit, utat, esea Deorum omnia auferantur, quae inin animi, tum eorporis iamrit inam adferre , vel cum haei uter edendiam eoniungi possint.
Ibid. .καμ ιυ ν. ). Dii festiret crebro a virlafiantrar, ex poetarum 1ahulis, eos, qui sibi dapes ad ponorent. Id autem quam so rei molestum, lepide suo more deseribit Liaeianus: tibi Meretirium indoeit, qui aliquando Iovis pincerna Derat , Matri suact Maiae multiplices curas et motratias suas mi lis eram taedio expcinentem, D oram Dia . X xl V. et Iunonem fingit Hebes, et Vulcani in Neetare ministrando labores memorantem. DALV. Merito igitur N. A. huiusmodi auriori ιiones, utpote Diis indignas, respuit Foetasse ereptili et alias, quibus eonvivae ad bibendum invicem sese inritabant, iuxta i Ilud: η πιθι, η ααω, citis hiba, civi Mi. Lin. IS μα σω συν-ματ αν λινμεν. Ila e verba , ut Poto a Philo domo passim usurpata . aliis periodo concludendae , complendoque vel sui aeque opportunis praetulimus. Caeteriam si quispiam
aliud otidem roridens, libentissime manum dabinatis. Lin. an. Σασα - 'μαρυν. . De Hermarcho nihil est, quod plura dicamus; quum satis superque
vim in Ariisquis Iraretis Vol. V. p. 'a. tum in nervitia'olum. l. III. D. M., et T. IV. Praes. p. II.