장음표시 사용
151쪽
ad so trahentos. Supori igitur vituperantes alia Glisa niti illorum, qui ita scripserunt, uti et ipsa Deorum Dat ra horrebat, ct servantur, et servati sunt, et servabuntur por Omne omni uolompus: siquo ipsi sibi suppeditarunt, et suppoditabunt conveniotitia omnia,quao monto quidem concipiuntur, sub sensus aut m non Cadunt, uti cadunt DR, quas sunt in animalibus. Atquo do Deo cogitandum non est, quodcunquo portinet ad animantia omnia, ot ad ea, quas hisco similia sunt ; neque enim obnoxius utiquo est praedictis rebus.
152쪽
i iii. a. λα , A. ). Ita legimus in die Is insistonios. ei ab soquenti adverbio, αλι, quod cum urus DGρειν Graeci Scriptores coniungere Consuerunt, dueti. vertimus aut om nia κε trahant a , tametsi tu Lexicia litis vertatur erigent a , Qxlotienses. Quum enim Loie Dii adpelloniue es αν, . quidquid ipsi aci e Irra/unt, ne Mario eri ni , ex oltant. Porro haec adpellatio, paucis suppletis litterulis reperta, Glossariis addenda xidetur, ne vi αλ. posthae ad mraiores , aut ad ani aera rem ora , uti adnotarant Lexieramplai, tantummodo reserantur. Dine etiam pato , quomodo Latini, dum mos nuncupatiant Suoma , Graeeam dictionem imitabam tar: praei rea misi, quam lene si hi eonsono i Philodemus, ubi Tah. XIII. lin 8 , α riis dixit osse Deo in sed. ni. Deosque In fros minime agi ovit. Sententia denique Bostri est, non mo Diis adscribenda singula, quae in ieere,iritius animantibus locum hal ni. ea praecipue, quae ad hominum tritionem , Mires Diiratis , et membrorum os emationis adtinent.
Ilild ψεγοσεs. . Nusquam fortasso Epieuit de Diis doctrina evidentius perspicitur , quam in hoc κ μ . Ex hisce enim Hrtiis ortiimus olim dosiniisso. quid erga hominis sareret I eux Novorat nimirum et videbat , quid acriheroni, et consequenior quid dicerem, quid agerent homines: Oi vera8at mala , ae propter a bona laudabat: at ultra non progrediebatur, quia neminem praemio, neminem poena admeiebaL Unam itaque partem Providentiae, quam admittebant Epicurei, nomo Seriptorum momoriae, saltem ita perspicue, uti Noster, tradidit; do altera , quam illi repudiaverant, plures conquesti sunt. Audi Senecam : non , inquit, diat Deus ben scia , apes sectima, sl n limns nostri , a ratia a Miandrantivia agis; n e mogra litam bono ivi, quom initiricio trinxtini He. m Benes Lib. IV. eap. q. Gai stir in Mo potest easa hoc istitio, at se OP qtiiottia, οι immohilia Iorpet; at piseanfiitia auratis,
quoti h altim , vir incorrutis Io ais, neqtia sibi , n qna atiis motiatim pra steι fAtinc enim aentUn- sitim re pons Marcion, remo I ab illa a Dori oua, itidisiaritia incoa9, iam in lostim immobilem, et a DP ut m M tim conemissa dehuartis; atia stim Iia Teritillianus Lib. I. A oratis Mitreio m. Vide etiam Maximum Delum Hura de hae in memorantem. Dissert. XXIX. Quapropter haec lora, ubi Deus te uri n Agena nostri, caertia, auriatis, atrapena dieitur, non ira striete intelligenda sunt, ut omnematistrariarium rerum notitiam Diis adimant, sed eam tantummodo , quae ad praemia , et poenas distri endas pertinet. Lin. 3. ως ἡ φυσις και απυ. . Nattara, stipplevimus morum. Favet nobis illud Cottae: Epicurus ..... quum mos nihil agera , nihia eumνε eon mal , memhris a Atimanis visis praviditos , aeci eorum memhroram usum niatam Rahere; Iullers Oid tur, aratisque Olora, at vixeris vi a quamdam Baaliam nritaram, ol nes ravim. Cic. D. N. D. L. III. n. u. Immo ipse Epicurus seripsit ad Herodotum: cis sueta ρινω εν α αρω- , ditia μα αρια C-ti , simplicia r non esse in immortali , et hama nataria. Laert. L. N. segm. 8. Lin. 4. et seqq. και γεγων xσιν. . Perperam ser pserat amanuensis γεγεν γαν. repugnanis totius ρο-riodi syntadii. Quomodo in hane numeri ιναλλαγην inriderit, mox dicemus Lin. 5. et seqq. κω γωσπρ- -μχυεθα μιν διαναα α λ. . Librarius laboris impatiens ad opeia sinem non lente sinii navit , atque adeo και γιννυ οὐ περι mra, duabus litterulis omissis, s psit. Si enim textus lectici retineretur, duo praecipuo currerent mala. Alterum sciliret, quod Diis γενναν, Re noraticinsm, tribuere videretur Epicureus: idque omnino salsum esse conflat, lum quia superius nullum Me de re verbum iniecerat, et intem pistiva omnino Mie occurrisset gen rationis mentio; tum quia vel ipsa genorationis membra omnino otiosa habuisse dicebantur Epicureorum Dei; quae praereationis cauara ,
natura corpori nonis , ara i atra Rahebis cui riu Dona, inquit Cotia apud Ceeronem Da N. D.
L. I. n. su. Alterum, quod ea, quae ad Deos Pertinent, Philodemus oreret civi πεμ πσα πιν διαναα , qu o mento quι m concipi nequ/υnι, idque ex Epietiret Scripto is ealamo neutiquam excidere Poterat. Enimvero Epie rus praedicaverat de Diis: maino καταλαβών α' διανοια εστιν, α δε in οὐτια ειναι, Aoc manu es re δε n re tieel, omnino ilia esse. Laert. L. X. - 8. Rursus: εναργυ tam ori με ν ν ησις , si ona sat Boortim notio. Dia segm. I G. Denique prsi muri Uερα tition Ois, diale te rus I Deo et non a nati , alia ment mi, ut vertit Gassendus. I5M. segua. Ios. Consonat Gerro, uia oeius doctrinam ex ptinens eam , inquit, assa sim , at nntrariam Deorum, ut μι mum non sensu , εὐmenta cernatur. Da Nat. Deor. Lib. I. n. 49. Postremo Plutarctus , et ipM uti plarita in medio ponens, ait: - κωφος ς πιν αν ' δεις usν παντ- -- κως , λ ω δε παντ- τωτους Βω πα- διασυ λεπτομερεατ τυ σώ- Lia λων φεMMA. Epicurus omniaus Diia Atimonam io iam tribuit, solaqua os rati corni rations oh t nutriatam partitim nitiras iamtiDeroram. Da PMettio Philosophorum, Lib. I. Cap. q. Quibus permoti ratiotium momentis ita re finximus locum, ut verba γερονιν ασιν , κα γε--πουσι, aliis modo lectis διασεσπυτα, κα λατυνδενμαω congrue responderent: verbum vero πινναν ita inplicandum consitimus, ut indiearet eo ero , an Ointare per metaphoram ah obvia significatione gignandi, priri di ductam. Interpretationem omnibus placituram speramus , qui modo aulatos leg xiiii Liser in veritis : Omnia ati sinens porro furia, e c. I in. 8. μη νοητεον α In postremo hoc supplemento habes vocem incio, quam requirit me nom
153쪽
in extrema linea eonspicuum; si enim formonis exitus ad mos α , Superos, quos in prima memoraverat , referretur . soloeci miis vitari non posset. Frequenter autem Philodemum vidimus , ubi do Diis di, serit, a plurali ad singularem titimortim transiret nusquam vero singularem melius adhibet is, quam heleloci , ut de quoque Deo, quatenus talis mi , praecipuum suae disputationis dogma Proserat. Caetera et spatiolo, et eonti xitii scitis congruere Por so probantur. Lin. s. et seqq. ωδε γαρ κ. λ. . Quaenam omnino iant praeripi res, quibus in Tractatus sui ro clusione exsolvondos Deos, quodam quasi epiphonemate, pronun et Philodemus, dudum edixerat ΕΦ- eurus , nisi fallimur . sub sinem Epistolae ad Herodotum; ubi Gassondus ita legit, et vertit : eo γαρσιν --τι πραγuxrwxa, aevi , πιι on a , και χαρ- μαααμ-πri , ex ' -- , --, και τρεδεν ti et in m ααυτα γmum . um a - m ζειν δει ) D-ν μυ ἀμου τουτου, καa aritis Mariti σοπιν μακαρι-τ α πιπινμενον -- ρ χροιν αας ανγ tis Qxoras λαι λωιν Non anim cum sticitata con-rtitini negotiti, fouisitudines, imo, grati s Mu hiaec Frras imBoeliatiralis , malu , opi axerentia inclisentia eon in nr; nstque opor et motia , quum id museris , os molostram sit , ει ci stiri alvitiabhorrena , saetatimare sam naturam, ς fel imum eri n-ω , eius mari a vi , ut Miam ω ν Iona Amea animi eommotion a stilavit. Laert. I ih. X. segm. r.
155쪽
157쪽
pro multiplici lectionis dissicultato oportuit perferre; tantumdem in logeiadualterius huius Papyri pulcherrima ac Perspicua scriptura porinde recreati sumus, ac At o densissimo saltu in campum satis apricum prodiissemus. Duo enim commoda Liber hic legentibus adsert: alterum , quod in vorsiculis rarae occurrant lacunae, caeque quum grandiusculis supplendae sint littoris, facili negotio complanon tur altorum , quod minus ipso, quam caeteri in Herculanensi Bibliotheca adservati, commastus, colorem subrusum Papyro
naturalem , planitiem rugis omnibus carentem , et ductus characteris integerrimos exhibeat.
I. Tria autem sunt, ob qua o Liber, alioquin facilis, haud explanari nisi diiueillime potuit. Primum quidem cius pagellao, tamcisi altera ait
ram plerumquo excipiat, in insoriori tameia parte mutilao perpetuo conspiciuntur; ac proptorca formonis contextum nobis ita invident, ut dum sensum Auctoris expiscari conamur, abrupta id cintidom oratioue prohibeamur. Deinde tam breves sunt priores columnae, ct pro charactoris amplitudine tam pauca verba continent; ut nullum scriptoris conccptum plene ac plane compleant, et aqua, uti aiunt, passim haereat lectori inter coniecturas va gant l. Domum nequo argumcntum do quo agitur, nequo Auctor qui conscripsit i quum titulus omnino excidorit in in comperto est: ideoquo ea n litia desideratur, qua o lucem non modicam hisco λει νανοις isset adlatura.
III. Corto quidem plura in ipso occurrunt, quas cum praecedenti Philodemi Tractatu adsultat om satis evidentem pra oselarunt: at si id nobis ratio satis valida suit, cur utrumque simul odoremus; proseCto paris momenti non fuit, quare ad titulum restituendum securi progrederemur. Ut autem ad coniecturas ea , qua par est , dubitatione confugiamus ; illud memorandum omnino est, quod liac do ro alibi indicavimus. Praefat. in
Pobstrat. II cia. Via. T. IV. pag. III. Dot. 5. Ibi nimirum De Sensionibus hoc opus videri scriptum , et Metrodoro utique tribuendum adfirmavumus. Utrumquo autem probandum nobis est. ne temere aliquid adseruisse, et quamdam auctoritati nostra o fidem audacter adrogasso Videamur.
IV. Ad argumentum quod adtinet, usque ad X. Col. , plurimis Prasce dentibus omnino doperditis, De Sensionibus Auctorem disputasse , nihilost, quod demonstrando immoremur , quum ex ipsa pagellarum lectio per so pateat. Dum vero in ea Columna ad Dei siguram investigandam se gradum sacere profitetur, evidenter indicat, unde progre83us 8it, et quaro alteram hanc quaestionem discutiendam adgrediatur. Scilicet exposita re rum Sensibus subiectarum natura , ad eas pergit, quae sensibus minime percipiuntur, sed mento et intellectu concipienda sunt et probanduinque suscipit σα raris B ρητα adsimilanda esse σοις ασῖ-ους; ut illa per haes
158쪽
ognoscamus, metiamur . atquo destitamus. Tandem in Oporis conclusione suae, ut ita dicam , digressionis rationem, seu potius excusationem proiciturus, liquido testatur praecipuam tractationis suae materiam res, quae sensibias perci tinfur, suisso ; atque indo ad res ratione contemplandas , vi dolicei ad de torminandam Dei formam , quasi ad παρεπον , Se proce
εisse non dissitetur. Perlego pagollas XIX. XX. XXI. V. Quum igitur De Sensionibu4 Opus istud conscriptum teneremus, ad eius Auctorem detegendum divinatio no quadam, hisce in disceptationibus
minime vetita , usi sumus ; eamque non loxibus nixam coniecturis , ab eruditis aequi boni faciendam merito speramus. Primo quidem suspicati sumus hune caeteris Epicuri libris, quibus Herculanensis scatebat Bibli theca, adcensendum esse; quum puram putamquo olus doctrinam contineat, uti perpetuo in nostris Adnotationibus animadvortimus. At non modo stJlus plano diversus videtur, sed ipse Tractatus talis ost, ut Auctorem potius alienas sententias memorantem, quam proprias edocentem prodat. Quid quod in Col. XIX. librum Epicuri περι Βιων, tamquam a Sectatore , non
autem ah ipso Scriptore citatum deprehendimus 'VI. Excluso itaque hoc Magistro, aliquem discipulorum, qui eius seitapro aris ac socis tueretur, inquirendum cluximus. Et primo Oceurrit Philodemus, cuius volumina magnam Bibliothecae partem, ut sappo monuimus, occupabant. Verum Ν. A. stylus cum notissimo Philodomi, quem Λsconius Paedianus Epicureorum: disertissimum a d pollat, stylo Dai Di me congruit;
est enim minus diserius, magis concisus, conclusiunculis redundans, verborum parcior, strictae argumsentationis studiosior, ac sua potius Auctoritat ,
quam ratione adson sum lce toris sibi vindicandum ducit. Adeedit quod Philodemus in praecedenti Opero, G Diis agens , magis πλουν μον , quBm
ἔνικον numerum usurpat: at N. A. diligentissime cavet, no τους Θεως seribat . sed σον Θεον constantissimo reponit. His itaque rationibus permoti alium Oinnino in Epieuri grego invostigandum putavimus, cui istu in Commentarium adtribueremus.
VII. Quum autem non modo Epicuri, et Philodomi, sed Polystrati etiam , Colotis , ae Dometrii scripta Bibliothoeae Dominus adservaverit ;quid mirum, si is inter eae toros Epicureos Motrodorum quoquo perlegereae retinere voluerit ' Vide Ctiles. Ierc. Via. p. I. rt seqq. Oxon. I 824, et nostram Prase l. in T. IV. p. III. et seq. Fuit enim Metrodorus in ea Secta ελλογιμος, satri cod bris, uti in Diog. Lib. X. segm. 22. legendum prohat Gasseudus; Sapiens tib ipso Epicuro nuncupatus, et aher se curias a Tullio dictus Vio. Cie. De Fla. L. II. n. 92. et q. Idcirco huius Auctoris Oporibus Bihliotheeas scrinia turpitor caruissent; praesertim quum Epicurei ita Metrodori, ut Epicuri libros in mantis sumerem. Cic. T C. Div. L. I l. n. 8. Praeterea intor Epicureos unus is est, quod sciamus, qui De Musioniatis Traetatum in lucem ediderit, ut tradit Laertius L. X. segm. 24. atque in eo illud sortasse protulerat ossa tum impa πραγμα-ν ιμ-ριας, δε rerum
evertentia, quod nobis servavit Empiricus. A . Λώ h. L. I. segm. 6 i. si igitur is suserit, uti modo demonstravimus, iitulus libri; eum utiquo ipsi Metrodoro adseri hamus, oportet. Domum Philodemus Metrodorum saepe laudat, ipsumque Magistro adeuratiorem plenioremque suisse satetur, De Vitiis, et inriti bus oppostris Col. XII. XXI. et XXVII. Hercul. POL T. III. Quin etiam in Commoniario G Deorum Vtaenin ratione, haec habet: Μαλιησα da περι
aevi Praesertim sero de corpore Deorum iliud scridendum, cie tenen-
159쪽
ctum est se re, sanguinem eorum non omnino omnem adfectionem, ex Molro ri hentesntia, prodere talem esse, qualis in nobis est; u Potes qui numquam incurret in Caussas, guae corrumpenssi animam Oim habctant. Col. IV.
p. 45. Quum itaque ipsissimam hanc sententiam in praesenti opere Expositam animadvertamus, Col. XVII. et XVIII., non levi utiquo momento in nostra divinatione obfirmamur. Adcodit Plutarchus, qui do Metrodoro subulas poot
od non Aiatur iucunile sec. ic. R. ρOS . Huiusmodi autem videtur illud. quod Col. XVI. initio scribit, cum scilicet Homeri versum ιν ιυμ ιεν- stili gans Ao non emo de corum numero, qui singula huius Poctao verba venerabantur, liquido testatur. Plurimae etiam apud eumdem Chaeronensem Occuserunt Motrodori sentcntiae, quarum nulla aliquid a placitis tu nostro hoc lumino ovulgatis absonum enunciat. Iuratio in eodem opero illa doctrina eminero videtur, quam in Metrodoro se legisse Tullius fatetur: nimirum inta omnis beata corporis firma comistuli se, stivoque constitutionis spe evi rata continetur. De in . L. Ill. cap. I 17. Vide etiam Plutarchum et t. lib. Quod non etc. T. 1Ι. p. io87. Franc . I Coo. Sed et Lucianus semel atquo iterum cum Epicuro Metrodorum coniungens, utrumque ea doluiis iradidisso adfirmat, quae per plurima hoic nobis occurrentia perpetuo confirmantur. Pseudom I. T. II. p. 225. M GP. Tragoed. p. si i8. Anast. 1743 Quae quum ita se habeant, nemo ibit inlicias divinationem nostram solidis fulciri indiciis, quae in ro tam obscura gravium argumentorum locum obtinero critici docuerunt. Iani ucro e toto Volumino, seu potius ex ipsius laciniis, quid excerptum lacris, adcipo, lector; teque nostros labores pro
tua humanitato haud improbaturum Speramus. VIII. Quum a Sensuum utilitato, non ab ipsa natura iustitiam repeteret , respuit N. A. eam Stoicorum , atque Peripateticorum sentcntiam , qua eam virtutem non versari, Ut calteris contingit, inter duo opposita vitia, sed in proportiono sedem suam habere docuerant. Λit ita tuo: n iu- col. Ln stitiam cognoverunt utiquo, atque domicilium, ubi ea ponitur, statuo-D runt; dicuntquo cam munero in anima iusti, quae in quibusdam lineis D ab aviditato aequo distantibus se continoi IX. Criterio veritatis in Sensuum tostimonio constituto, ultro latetur quasdam esse circumstantias, in quibus adhiberi sensus nequeant; M atque Cia. ILn propior huiusmodi circumstantias iana hoc cognoscimus , id iudicos nonis habero : ros enim occulta viusquam adparet X. Tum voro Sensus omnino adhiberi non possunt, quum Mors interv
norit: do qua Metrodorus putida Epicureorum dogmata his verbis prodit:
Μ et dum corpus per haec di,solvitur, dissolutionem lina cum aliis rebus, Col. HLn quae ad Sonsionem pertinent, non formidandam excipimus quoad omnia,n non solum animan , sed etiam et , quae adparet , toti collectioni, seu D eorpori ; Ai quidom non eam dissolutionem considoromus, uti malum , D sed uti rem nequo ad vivos, nequo ad mortuos pertineutem XI. Λ morio ad Somnum, mortis germanum, N. A. Epicuri vestigiis insistens gradum lacit. D Obvcnicus , inquit, tu Somno mutatio mutabit ML IRD Unitatem rerum, quae Sensibus obiiciuntur, uti etiam reminiscentiarum,n quae contentionem sustinent, et mutantur
XII. Cur autem Sensioncs, quas per Insomnia percipimus, animus eVigilans meminisse non soleat, pariter eum Epicuro ita explicat : D quum Coi. V. n ca mutontur, in quibus evenit motus, aliae res cogitabuntur. Hac vero D de caussa, quum non remaneant ea , quae reminiscentias ossiciunt, neu Sensiones quidem manere cogitabuntur '
160쪽
XlII. Λ notionibus adpensiliis ad factilias , ut Scholae loquuntur,
Τ. V l. transit ; atque has quoquo a Sensibus oriri docet. Ait enim : D post Sen- siones, et anticipationes mens reliquas habet novas cogitationes, quaon illis non adaniussi in respondent, sed fictiones rerum similium sunt; fin-n guntur autem ab his, qui reminiscentias servare conantur. Ipsa utiquen voco omnium, quae in anticipationo continentur, memoria excitatur M. XIV. Quum vero a Magistro didicisset notiones a entitias, ac Pra notiones esse quamdam Memoriam; de hac quoque sibi agendum esse cen3uit. Quapropter nonnulla do Memoria disputat, de qua in Epicuri, Col. VII. eiusque adsociarum scriptis sero nullum occurrit vestigium. B Invenies , n inquit, homines qui delectabuntur reminiscentiis rerum in pueritian Perceptarum. Postquam enim anima parvo distenta eorPoro Per puerilem D aetatem, crescet; servabit utiquo primas Sensuum impressiones, easquo
D non sine oblectamento in memoriam revocabit . . . .
XV. Iam porro duo resutat Peripateticorum placitat alterum videlicet, quod dum do Memoria agebant, quantitarem corporum, motionem, et in temon iam agnoscenda tradiderint: alterum, quod Memoriam definierinthatiliam mansasmatis; dum eam ipso potius cum Platono Conse rationem Coi. VIIL Sensionis existimaro videtur. Quaro ita scribit: D non solent in remini-n seontiis cogitari quantitates corporum. Atque manifesta res est, in hiscon robus reminiscentias sorvari motionibus minime contingentibus in mul-n torum cogitationibus. Etenim adcipimus Sensiones, easque nulla motionu
XVI. Alia quoque Peripateticorum sententia respuitur, qui e suodammatorino fluxu maiorum, minoremuo Memoriae vim repetebant: siquidem col. ix. Ilii fluxum materia o ad mentem portinentis Passi sunt, rerum Prael D Pltaru tu non possunt Memoriam retinere. Atquo in universum, quantum is de hisce rubus dicoro possumus, maioria vel semel mutata, eorum,n quae mentem porsciunt , reminiscontias servatum iri, inter Peripate
n ticorum nugas a mundamus ....
XVII. Iu lacuna aliquid de Phantasia, quam cum Memoria coniun- col. X. xerat Epicurous, dixisse arbitramur; id quo concluait his verbis: χ hoc autem rerum similium comprehensionem habet D. Deinde a robus quae Per Sensus percipiuntur, ad eas quae Sensibus subiici nequount, ideoquo mento concipi debent, ad morum scilicet formam investigandam Progreditur; atquo Iulius transitionis tum in nota ad marginem adpicta, tum in ipsa loquendi formula luculenter indicatao rationem adducit. D His itaque Duit perlustratis, non piget adiicero otiam , ob quasnam adtractionesn Deum humana Arma praeditum relinquamus. Patet vero hominis soru Inam non posso vinci ab ulla in Mundo. . . .
XVIII. In sermonis i tu quo parto deperdita adserebatur primum illud
sutile Epicureorum argumentum, quod Cicero postororum memoricto mal da Vit. quodquo ab humanae formae praestantia petitum, ipsam omnino Diis vindicat. In praesenti alterum editur argumentum a rationis usu deductum, D l. X l. quod Metroclorus ita exponit: Μ ac si rationem non habenuis in alia so a , nisi in humana ; manifestum est, etiam Deum humana formau Praoditum oportere relinquere, ut cuin ratione consistat. Propterea hutna-D Da loriam Praeditum dicimus putandum csso mum , ut statum suumn necessario adcipiat B. Quibus enucleatis tertia subditur ratio, Gontium uousensioni innixa, cuius initium pagolla domonstrat. n Atque mani se n Stum est Deum semper fingi humana specio apud omnes Gentes n. Tria
haec sophismata sustus exposita apud Tullium iuveniri, in adjectis Adn lationi hus adposito iudicavimus.