장음표시 사용
221쪽
ae nihil probabile est in libris poetae mi
Bionis, qui quum ex Theophrasti E;- L. i. doctrina philosophiam soribus or- dira e narit, absurda sequutus est propter naturae rerum ignorantiam. Hoeenim susceptum at eo opus omno quaestionum, et particularium cognitionum genus omnino romptorii-
222쪽
Lin. v. et seqq. Buώνει σου ae. λ. Quae do Biono 1 or) si h i a in isto αυρο ραζ lepimus, aliqua ex parte iani nota eruditis cicini: pridem enim apud Laertium occiarierat illud:
χατακοσμυτα-G. Ubi facile intilligi, α, noα idem esse, se τυ ανθιναν επλίπα, vi ai m Moibus Orncitum. Aliora viro Casa uboni Omondalio mi, sitia in Laertio ια, Buα, non α,Λινα legendum censuit. Sed mantim de itibula: Dabenitis enim L ortii scelionem a nostra papuro confrina-tiam; atque nihil est, 'itio 1 uirciniquo rcii 'iamus: immo timere ad c radias tantummodo exhiabendas, non auum ad tilios etiam fores variegatae νεεtis ornamen ra redig retiari
Lin. 5. et seqq. Oec ris x. λ. don iniucundam eruditis notitiam os liae lacinia luetilenter elicimus, Bionem , idoli et poetisse nomon obtinuisso, ac versibus Graicis id Theophrasto praestitisso, quod lini itiis Luerelius praesitiit Epicuro. dimirum ipse timios υ και παρ - ον υ , I enio pes hiat Osersistis in otium ερnstim inristinina adcommotiolo. Laort l. r. Quin etiam Bion i sermones ab Iloratio memorantur Epim L. I. epist. I l. v. 59. ln quem locum v ius Scholiasios , mordaci imis, ait, , era/stia visi rastis, unigna isti cmn a locem-ςit, tit ne uom ro vni m par res. Nuiusmodi in Domistim mordaciicilis habes mentionem apud Cie. Nae. DA . Lib. II l. n. sa. Vertim dum prisci ADolores Ilionis optis in Theophrasium laudor an , ligata ora licitio hoc stiis e conseri pium minime testati sunt; dum ine ipsius m M. aris, et satyras prodideriant memoria , Ormen gravissimum , et a meteris poetis iisque aci illud empus intentatum haud indiearunt. Iun. 5. et seqq. -υ ετων iram δε sis x. λ. Quao in Bionoo Carmino notat N. A., an Plenam mereantur fidem , vehementer dubiicimus. Erat enim Bion in expononda The Phrasti doctrina omnino Peripateticus, ut eram vocant Ninnonius apud Eusetitiam , Pra. f. oong. L. xlv. p. 5 i. at tuo Elidoeia p. cii Iam vero Epicuri, eiusque s CL, Drrim mos erat,
at caeteros Philosophos de crimonio αγνωα , no tirris rimm ι oriationa id natidem Glutiriliarentur, seque solos naturae areana intollexisse ructarent. Vido Laortium L. X. Mam. 9. Otseqq. et Lucretium L. I. v. a. et seqq. Lili. III. v. I. Ot so sq. Lib. V. v. i. ad 5. UL VI v. v. et seqq. , et altat aciem. Sic etiam vortia a nobis rescia eramprobantur.
225쪽
nos haud dicimus Deum esse via Mundum, voln Solem insatigabilem, . Limam suo plenam D. Stoico autem, et Peripatetico id dicere fas ost; pori ido ac si Paridi sormam spha
rao similom adtribuat. Capterum qui haec dicunt, non vident naturao proprium osso, ut rerum sin- uiam Ormum sero cuiusgiae conuitione constituGt.
226쪽
Lin. I. et seqq. hasas Ini αλ.) Priora xertia supplex mus a posterioritius plane dueti: mo Macμεν enim πω λεγεn, respondet, Dii xuiis nam Στιο κω, κα Περι σαπι 'o Dp nitrix. Quod autem hi dicerent rutin m osa a Deum. atque ideireo ab Epicurias nactito refellerentur, paullo post animad erremus. Quare jo rasia non abs re hvic aestituimus. L. f. et seq. III ue, α. x. ). Versum recitat ex Nitide L. XLIII. v. 484. Ita vere N. A. σκωπτικαs loquatur, Ni illud ε,ανσιωμα inter caetera a Plutarcho recensita Stoici, expraret, quo Detim modo totum μΛrim, modo Solem , et Liantim esse docet ant. En Stoici verba ad Epicureum: stitu est, ςtioia te impodiae atit Miam, otia Ltinam, citit Mundiam in Deorum nia ra ponore 7 MI, d hi a tinius o his L nimis Gibtis des nisi mo tim,etiratis onntios conscis. mitia hane motriarionem eiusdem incomti ν ita mens mo spatio
De Rem Not. L. V. v. aas. et seqq. Senientiam Epicuri discipulos hae de re citidiet iis hahis apuA Laertium L. X. segm. qq. Constite A υωρ casauhoni in A. I. Lin. 5. et seqq. Στω κω', κω Περιπατητι , α λ. , Si locum hune prae mani Liis hiluisset a. F. Bud deus, mirum in modum suam ediornassit Diat ham De Ssinoriamo rante Spinorum , ubi tum sicleos, tvim Peripateticos aliqua Partheimi lotia ius et os ostenditi 4. V. et seqq. Prohavitque pariter Esietiram Athhtim Ionao, non otit m binoristom M l. Idcm docent eius TAeaea M AIherimo, et Stiper Mimn. P aua. et I u. et fi q. L . . Is I. 1 5 . et Baelii Diel. Nis . C I. at . N inora, et R cnos citiae Oti. Itona is tin Pros imoGI. T. Il. e. acr. At vero huie iustimonio quid rispondi ni ii, qui Stoicos, et rorirat ticos a Panraeiami eulpa purgare conanturI ADtumant nimi tum hosce Philosol hos triai disso Divinam Nentem esse Mundo infusam, eumque constituisse, ae Wm ttio resere. Sid de his plura habent animaduersiones Cudmorti AFatem. Inteli eL p. 681. et M qq. Fol. n. LD . I in D. a 5. necnon et Sual Lopsa Do 1 inoriamo pol Spinorom. Lin. q. Παριδι ). Paridem , Mu Alexandrum, non atri te vi morat, quia ipsum forma puli herrimum , Diisque similem esin diei uni Poetae. apud Homerum enim passim audiitructi δης. Lind. III. v. 16. D. 5 . 58. at otiti; erat enim, ut ait Eustathitis, titis αριστος, η σοι Σαλει το ιιδος. Quale N mplacini Oi non ni duxit radior. m. O id. Neriaci. Epist. Is I.
Apollod. BAL L. III e a 4. Tuires iri secophr. v. 5 . Quint. Glah. L. X. v. uso. Itaque hele dicere videtur N. A. ex Stoicorum, ci Peripateticorum sententia, qui Mundum Deum putabant, Paridem non modo fuisse Baeti. , , , d cium σψα soli 1 ; siquid mi illi eum pleri que aliis rhilcsophis sphaerieam figuram Istindo adsignabant : atque i pin Epicurus, qui infinites stat nebat Mundos, praeeipue spuram globosam alit oxatam trahit Lai, sic serit,
229쪽
maior, et minor dansima eo usque eis. MI diserepant; ut alterum quidem ex D . oesai maioribus, alterum Vero ex minoia ζ: --ris i ribus partihias constituatur. Atque hae do causa alterum, quod partes habot erassiores, sensionemquc moin vero potest, corrumpstur; altorum Vero, quod partibus constat subtilioribus, quodquo movendae sensi ni natura sua aptum non eat, Sem
230쪽
Lin. I. et seqq. πληων m κ. M Subintelligenda est 6νυκνοσυ , d mllos, uti eo stat ex pagella sequenti lin. 5. A minori enim .ion,itntis repetebant Epicurei corpore rum Nuiuinum immortalitatem. Audiamus Stoicum hae de re disputantem: Epicurias idom Deil in Mitim moram. Dum indipiatiorem emporiam eonere ionem itios, no int rima , et dissi fio consequntin, n mi esse comm C rtim , aed inmuram corra, nisaan inem, Aeti erimqtiram aran inam Non est sed qtiari corpor hoc i, L
Inuis pro . sitan librarii oscitantiae trititia iur, oportet. Lin. II. et seo. ωα eci eius x. λ. Besidua elemensa, et sensus non aliud supplementum emagitare vidchantur. Ad dunt, quae ad hoe consimandum nuper partim lecta, Parsim adnotata sunt, para. ro. 49. Da Deortim , is . Ihi enim talis tribuitur Deorum comporibus tenuitas, ut sonsus humanos movere omnino non possit, neque ror Plioni, quam eterae naturae rata Epicureorum sententia subire coguntiae, subiaeeat. Ilis adde reliqua,
quae de Metrodoro prae sipuo huiuscemodi doctrinae patrono in Praestitione disseruimus. Ilete autem Oliscisa , quomodo x Α. ad totius operis argumentum, qua i e divortieulo in viam redeat. Iterum emim de sensione agit, indicans se ideirco de Deorum Arma disputasse, quod haec sensibus subiici ncqueat, et Mortem, sinnsilibus quibuscum quo communem, perstrae non debeat. Eadem subinde in sequenti hiis Columnis magia magis itie explanantur. Vox denique αστυγει, etsi nova, tamen per alias in lericis re usitas, nimirum per inopi , α παυώ, κ. λ. facile explicatur.