Jacobi Thomasii Dissertationes ad stoicae philosophiae & caeteram philosophicam historiam facientes argumenti varii; quibus praemittitur de exustione mundi stoica exercitatio

261쪽

i . Igitur saltem quiescere licebit & suspendere tam diu calaculum, donec ipsi, qui aliter sentiunt, inter se convenerint de causa cur Deum Pythagorici vocaverint et Video enim tot hic esse sententias, quot capita . g. 8. Valentiniani quatereationem illam, sic interpres Irenaei reddit lib. I. c. I. f. m. p. nisi qPaternionem legere malis, trahebant ad sua quatuor numina, vυθος, Nουν, Αλἄμου. g. ly. Pico Mirandulae c. p. de Ente & Uno f. m. 368. placet, ut putemus, respexisse Pythagoram ad illa Gamor Transcendentia in Deo, qui est plenissima Entitas, individua Unitas, solidissima Veritas, beatissima Bonitas. g. dio. Seldenus Syntagm. II. de DIS Syris c. I. p. 2oy. 2Io. ed. I ips autumat τ esse nomen tetragrammatum, non adeo plane gentilibus absconditum, Min Pythagorae per NaZaratum Assyrium, quem tint qVi Ezechielem putent, innotescere potuerit. uod tamen vereor, inquit G. Hornius III. Hist. Philos 3 r. p. 171. ne audacias Hctum sit. s. 11. Postelli glossa lib. I. de Orb. concord. c. 23. Lar. haec est: Ne proderet pythagoras sanctam Trinitatem, qvam in Tri egisto lege.

rat, obtriadit discipulis Telmon, t. e. qPatc manum, quo idem Itinuebat, sed inpolucris regendo. Erat enim Pater, I Itius, Spiritus Sanctus, DeuέMenitor, Mens, Genitus s anima Mundι Deus vel cauo, res umet .

22. Exspecto, ut limi I i aliqua ratione Quaternitatem etiam illam, cujus Petrum Lombardum insimulavit Joachimus Abbas, cxcuset Postellus. Sed illi, dum id agit, ut sacro neue Trinitatis musterium probet etiam ad Philosophos Mundi pervasisse, non magis allentiar, quam Steucho, qVi fontem animarum Jheodori Platonici inte pretatur Spiritum Sanctuin . g. 28. Vide quam ipse hoc invento delectetur II. de perenn. Philos r. p. ira. Tertium opificem Theodorus) vocabat Fontem animorum, quo nihil dirinius sprofundγns. adstippe re nostra Theologia vocat

eum Creatorem Spirituum, re hac en anιma Mun vri stratrix, Mater animarum. Et cap. 8. p. I 26. Hanc tertium Regem Platonici) quasi faciunt squod nostra tantopere vociferatur Theologra 9 fontem animarum. Tu enim anima alia Spiratus sanctus, ut assaret, s ut docuimus Gique. Spiri- Diqiliaco by Cooste

262쪽

Spiritum autem nos vivificatorem, creatorem, fatoremni animarum disset min. Tu paractetus diceris, Donum Dei altissimi, Fons vivus, ignis, ciar ωου, Et Piramlis unctro.

g. st . Verum illa sontis sive Stoici sive Platonici cum Spiritu Sancto comparatio facilius approbet se Manichaeis, ut qui animas nostras ex ipsa Dei sitbstantia tanquam ex fonte emanare docuerint, apud Jo. Bapt. Crispum f. 67. de ethn. caute leg. seu, ut loquitur Lipsius, de propria Dei substantia animam formaverint, III. Physiol. Stoic. 8. pag. 13 . Ubi & Priscillianistas ac Marcionitas illis adjungit, omnesq; cum Stoicis comparat, styIo tamen sic temperato, ut credas, ipsum maluisse teterrimos haereticos absolvere, vel excusare fautem, quam Sinam, delicias suas, condemnari. . s. 13. Nobis alia mens, qui sciamus, gentilem Theologiam ,, nec eam tantum posterioris aevi, sed, quod frustra negat Steuchus lib. II. cap. 3. pag. Io'. antiquam, hae ipsa Mundanae animae, h. e. Dei essentia effudisse animas, in eaq; re nullum esse conciliationi

s. 26. QVapropter magis est, si pro narvishabeam, quam imutationi proponam locutiones quasdam piorum scriptorum, qVa: pr sanitatem illam redolent . s. u. Ethnica utique Theologia putes verba, sensum alias probum esse non nego, mutuatum esse Prudentium,quando hymnum circa exequias, decimus est, sic inchoavit: DEUS, ignee fons animarem . Quod proprie aliqWis verba Vossii sunt I. de Orig. idolol. Io.f. o. δporticu acciperet. En Vero apud Stoicos Sc igneum Deum, S: eundem reperio fontem animarum . s. 28. Neque his non arrideant, uvaesauld post sequuntur:

Rescissa sed sex seorsum

Proprios reVocantur in ortus; Petit halitus aethera fervens; Humus excipit arida corpus. Sic cuncta cream necesse essobitum tolerare premum stit semina dissociam is Sibi sumat origo resorbens.

263쪽

Prope meras hic phrases Stoicas agnosco, in sententiam Christianam migrare coactaS. g. 1 . Dicamne&Arnobium huc allusisse cum lib. II. p. m. 13. scriberet: Viso exf9ute omniam nostriam defluunt animae. Res dubia HPostis equidem fontem l lum Deum interpretari: unde eitzius hunc Arnobii locum Prude intimo alteri, Mi Deum vocat fontem animarum, adjungit pag. ,68. Sed postis tamen etiam fontis vocabulo animas intelligere primorum parentum, quarum tradux in totum se genus humanum diffudit: sunt enim, qui Arnobiciu , Traductanis annumerant, Ut Dreἰer. VisnN. Erota. pag. 27o. Cato v. Harm. Calixi. pag. 6o8. ψ. a. Flldccfin Antix vagirerech.

c. I . p. 22.

6 N. Verum neutrum ex his placet, si ad ea respicio, quae Arnobius eodem libro de Origine animarum tradit porro : non esse animus Regis maximi filias, nec ab eo, qr admorim dicitur, generatas cupisse se nose, atque in sui nominis e sentia praedicari, sed alterum θνempiam genitorem his cepe, dignim is oe potentiae gradibus fatis star

bilem seublimitate naratium. Ι ons ergo animarum Arnobio non ipse Deus est, quem Regem maximum Vocat, sed Regis hujus nescio qui Satrapa, cujus tamen ultimos natales ex illo Rege derivasse Arno bius videtur, Platoni hac parte similior, quam Stoicis.

6 31. Quicquid de Arnobio sit, placet hic judicium Vota,

qui c. . de imitat. 6 8. p. ao. caVendum monet, ne imitemur I quendi modos, qui sapiant impiaS opiniones. ανδ refero, inquit,

cum animas nostras dicunt de Deo vel sempiternis ignibis decerptas. ixari se Hunt Tullium, item Honatium, qPι mentem appellat iuni particulam aurae. Sed ea 'proferunt ex mente Platonis, cui anima Dei est pars, qvi eam fecerit ex ου iee sua. Christiana vero retigio non agnoscit ulla Dci , o πάσεια α, ἡ τ ι μαῖα, ἡ μονα ῶς ἶ - ψος Ουχης. Multos mmcn viros egregios videas hoHe sic loqui e non 'ria sic sentia in omnes, sed septi f, qyia Noy DI confider ni, qPid lcgant vel scribant. f. PoDiqitigeo by Coral

264쪽

A. D. Claudat Observationem hanc totam egregius Gasendi locus e lib. III. Eth. cap. . Iom. II. Oper. f. 8 9. ueri animam

Mundi concesserum, existimarunt Damonas non miniis quam animas nostras mλI esse aliud, qyam particulm anima Mundana. Et quoniaam abunde animam Mundanam rdem esse cam Deo putarunt: idcirco habuere qpoque Daemonas ut particulas disrna naturae, ac ansam fecere haereticis variis, primis Ecclesia temporιbus, ut pari modo de Angelis ex, Dei substantia deductis philosopharentur. Li ergo habuere Mundι animam quasi Oceanum inexhaustum, cullus Damones amma1. essent velut rivuli, temporis progressu in eum reducendi. Et Plotinin visus ea etiam gomamre maici seu trunco, 'cypasi daemones animae, essent velut immι, ramusculi, folra , flores, Diuili od by Corale