장음표시 사용
431쪽
41 Dissertatio Pream. XII. Lib. IV. Cap. m Sin. I.
Sed & hodie littora der Draud ) in nes reliquae res referuntur , quae suas dum dari solent nobilibus, qui pra5. natura in singulorum proprietatem -- dia mari vicina possident. nire possunt, & quae ab aliis nondum n. 3. AER quoque occupari per occupatae sunt, vel in aliorum domu
rerum naturam nequit: usus enim ae- nio esse desierunt.
ris omnibus hominibus patet . Hinc n. I. Tales res , quae in dotniis imusquisque aucupium in quocumque nium nondum pervenerunt, lanr I. loco, etiam alieno, exercete potest οῦ serae . , quae scilicet sua natura non cuique licet aedes suas tollere in inta nisi vi in nostra potestate manent π .nitum, nec alius aedificantem prohibe- Hae igitur ubicunque capiuntur, etiam re potest, &c. r in alieno , fiunt capientis 3 .
n. 4 Denique VIA PUBLICA qum Cur ergo domino sundi datur amoque occupari, i. e. transitus impediri iniuriarum contra capientem , si hienequit; quia jus transeundi per vicina luo jure utitur, & feram , quae nul- territoria est jus commune hominum ν , lius est , occupando suam Deit e λquod nemo eis auferre potest. Resp. Duo hic sunt actus : I. Meu- n. s. In his igitur rebus, quae sua na- patio serat, quae licita est , quia ha- tura occupari, i. e. in singulorum do- tenus domino s cujus sera nunquam minium venire non possunt, usus ne. suit non fit iniuria: r. in ressus incessario omnibus hominibus communis . lienum fundum invito domino ; qui est, quia nemo est, qui jus prohiben- actus est illicitus . Ingrediens enim di alios sibi arrogare possit s*. 2i s J. contra jus domini agit, adeoque pro- De littoribus ait ICtus, ea nullius esse, pter hanc injuriam conveniri actione& ideo omnibus vacare i . Atque haec injuriarum potest AE . ratio est: eur hae res dicantur pubdicae Ex his principiis solvitur antino. Iure Gentium, quia omnibus gentibus mia , quae hactenus extricata nondum patent , nec ullus hominum ab hoe est, inter L. o. s. is Ulula. &usu excludi potest. d. h. M6.) l. 26. ff. Usur. In ρνiori . Ulpian. ait,n. 6. Equidem IMPERIUM in has senationis quoque usum pertinere ad res, quarum proprietas naturali ratione frum arium: in posteriori Iulianus ai- nostra fieri nequit , occupari potest : serit, venationem non esse θυλιm fm
cuius effectus est, quod imperans legem di. Utrumque verum est : ferae enim dicere possit circa usum illarum rerum, non sunt utilitas, quae ex fundo pro quatenus non pertinent ad usum publiis venirς adeoque recte Iulianus ait, ve-cum. Sic Leges Romanas prohibuerunt, nationem non esse fructum fumii : at ne littora occupari possint, etiam ex- quia ferae sunt res nullius, seuctuariustra usum maris; ne aedificia ibi ponere si feram capit, eam suam lacit lure gen-
liceat absque Praetoris consensu, &e. μ tium. Neque domino fit injuria, quia CCLXIII. Ad res, quae NUL- sera nunquam in proprietate domini LIUS sunt, at occupari possitnt, om- fuit; quae natio diserte a Tryphonino
432쪽
allegatur b : us ructuarium venari in saltibus , vel montibusposesionis, probe dicitur ἰ nec aprum , aut cereum , quem ceperit, M. propriti in domini ea.
mirum quatenus ex lando proveniunt )aut genrium s quatenus rem nullius
n. 2. II. Res quoque nullius sunts adeoque occupatione nostrae fiunt ) ΓαJA-nia in listore ς , ἴβJ thesaurus, qui
est vetus depositio pecuniae, cujus non extat memoria, ita ut jam dominum non habeat .: cedit igitur inventori tanquam res nullius, quia paria sunt, non esse dominum , & non apparere; idque verum est, sive in suo, sive in alieno inveniat. Iure Romano I. domino loci, sive publici, sive privati, dimidia tribuitur. a. Si quis data opera, in alieno loco, vel sacro, thesaurum quaesivit , portio inventoris in poenam fisco tribuitur . g. Si quis vetitis artibus thesaurum , etiam in suo, quaesivit, fisco cedit e .
enim dominus ea mente rem abjiciat, ut in numero rerum suarum esse n
lit , res redit in pristinum statum , i. e. fit nullius. Ad derelicta pertinent etiam ea, quae in tempestate navis te. vandae causa ejiciuntur e ' nisi ejiciens expresse declaret, se hoc animo , ut si salvus. foret haberet, ejecisse: hoe enim
catu inventor, cui de eo eonstat , &xem non restituit, furti tenetur 6 Non vero pro derelictis habentur quae de rheda currente non intelligentibus dominis cadunt ' nec quae levan. dae navis causa in tempestate ejici untur : si scilicet dominus declaret , eo animo se abjicere ιε . -J despota , seu res hero carentia r. CCLXIV. Species Meupationis II.
Est SPECIFICATIO ; quando , ni
mirum, ex aliena materia nostro n mine novam speciem conficimus ii .
Equidem nota est dissensio Scholarum apud Romanos . Sabinus, & Cassias statuerunt, dominum materiae etiam dominum esse speciei , quae ex materias acta est; quia sne materia nulla speciesessici possit 4 P. E contrario Nerva, & Pr
evius docuerunt , eum esse dominum,
qui secerit , quia quod factum est ,
i. e. nova species ) antea nullius fuit. n. I. Paulus, aliique, mediam sententiam amplexi sunt distinguendo , an species nova ad pristinam materiam reverti. possit, an non. Priori casu, dixere, pristinam formam mutatam quidem esse , sed non exstinis
que rem priori domino salvam esse o riseriori casu rem ipsam quodammodo extingui, & interire putarunt ρ , novamque speciem quae antea nul- ι L. 6 r. is usuir. e g. 38. de Re r. L.
Ad exhib. g. 26. R. D. L. II. g. I. V. S. L. D f. I. Rei vind. arg. L. 26. st de iudie. Lib. 6. 6 I. aur. leg. L. 23. I. I. R. V. aliam rem iactam esse .
433쪽
416 Disserturio Prooem. XII. Lib. IV. Cap. III. Sect. I.
lius fuit is ) facto facientis demum in. etsi mala fide nova species facta se
cipere esse in rerum natura ; & nihil proinde hic esse , quod pristinus
dominus vere tuum dicere possit : indeque concludunt , dominium rei per specificationem acquiri facienti ε . Atque hane mediam sententiam a 'probavit Iustinianus , eique vim legis perpetuae dedit ti . n. 2. Equidem de posteriori easu , quando scilicet serma rei ita mutata est, ut ad pristinam speciem revem non pol sit , ratio naturae certa est . Nam r. verum est , speciem priorem in perpetuum desisse υ , eoque omne
ius prioris domini in illam speetem
extinctum esse: quod plenius demonstrabimus infra, ubi de modis amitis tendi dominii agetur. 2. Certum est, novam speciem nunquam prioris do. mini fuisse a ; facto enim alterius demum in rerum natura esse incipit ν , cum antea nullius suerit κ . Si proinde dominus ille materiam vindicaret, simul vindicaret novam hanc speciem, quae ante nunquam ejus suit. Sane , 3. res aliter exitum habere non potest : duo hic concurrunt jura , jus materiae, Sc jus formae; in illam solux dominus , in hanc solus saciens jus
habet: utrique res tribui non potest. In hoc igitur jurium concursu , merito praesertur dominus sermae praesentis, neque alteri injuria sit, quia pretium materiae, omneque id, quod in terest, iaciens ei restituere debet. Atque haec jure naturae obtinent ,
mittata forma prope interiit substantiaui. L. 26. R. in L i p. f. i. V. s. L. f. i. de R. V. πὶ L. 27. 6. I. Acq. er. dom. ν L. T. f. II. Aeq. poli.
αὶ L. 7. g. 7. A. R. Dom. σὶ L. I a. nam eaedem rationes subsistunt . Iure Romano vero in poenam malae fidei
id mutatum est AE ; & hoc casu reia gula obtinet , quia ex re nos ra sit , no trum esse . . Per spee eationem igitur acquirimus f a J mustum , quod ex alieno vino consecimus ; f b Joleum, quod
ex alienis olivis, vel nucibus expressimus : f e J vestimentum , quod ex aliena lana texuimus ς : f d J mu,
sum ex melle , & vino alieno comis
politum . : f e J emplastrum , quod
ex medicamentis alienis consecimus e r
f J massam ex scypho alieno Disam f : f e J navem ex arbore ali
na fabricatam g . In omnibus enim his casibus species facta ad pristinam materiam reve ii non potest: Adeoque res acquiritur facienti jure specificationis nisi res jure accessionis cedat rei praevalentio. ri , . De quo casu infra. agetur ε .
Neque obsat , rationem naturalem
magis emcere, ut qui materiae domi. nus suerit, idem ejus quoque , quod ex eadem Materia factum est , domi. nus sit: quia sne materia nulla species fieri possit' quae est ratio Sabini,&Cami k . Resp. Uerum hoc esse quamdiu materia illa non novam Induit qualitatem ' nam nova haec qualitas , qtaae antea non fuit, Eomino materiae nunquam propria fuit. Sane vestimentum non amplius est lana , & oleum
non potest appellari oliva, &c. i
434쪽
n. 3. De priori casu, si scilicet ma. teria ad pristinam Armam redire potest, res magis dubia videtur ; quia
pristina forma non exstinota est, adeo. que rem interiisse asseri nequit. Uerum, eadem ratio jure naturae hic o tinet, ut scilicet dominium acquiratur facienti, quamdiu res separatae non
sunt. Sane, in acquisitione, quae fit per accessionem, Iustinianus id admisit; et si enim separari aceessio possit, nihilo minus dominium acquiri v I uit domino rei prinei palis, quamdiu
separata non est. Nulla autem ratio
dari potest, cur in priori casu et , qui novam speciem feeit , denegavexit dominium, in posteriori ea su a tem illud admiserit, cum utrobique eadem sit ratio, quod plenius infra
q. CCLXV. Alia occupationis speetes III. est, quae fit per CONFUSIONEM, & COMMIxTIONEM r si
non ex aliena materia sola novam spetiem conseci, sed si partim ex mea, parti m ex aliena materia, sive liqui. da , sive solida, per confusonem, aut commixtionem, novam speciem produxi adeoque si non solam operam, sed di partem materiae praestitit uti s ex meo vino, & alieno melle , mulsum miscui; aut ex meis, & alienis mediis Camentis emplastrum , aut collyrium; aut partim ex mea, partim ex aliena lana, vestimentum feci n . Species enim pristina perit ρ . Per hanc confusonem, & commixtionem, itidem acquiritur rei dominium ei, qui suo nomine novam spe.
ciem miscendo, vel confundendo, se- eit ρ; quod itidem jure naturae verum est, etsi res ad pristinam speciem deis verti possit. n. I. Aliud igitur obtinet, nee res mihi acquiritur per confusionem , & commixtionem: I. I; ego non meo nomine, sed vel nomine communi , vel casu, novam speciem ex mea. & aliena materia conficio; tunc enim res fit communis r 2. Iure Romano , si res
reverti ad 'pristinam speciem potest ;uti si plumbum cum argento mixtum
est , : 3. si singula corpora in sua suta stantia durant; uti si aes, & aurum
miscentur x item si mea, & aliena grana, Olea, vina, greges, consumduntur μ : adeoque ubi prior species non perit, nec nova species oritur υ .
Hoc casu igitur quilibet suam partem vindicat: & si res difficulter separari
possint , res vero unius majoris pre
tit suerit, id, quod pluris est, aestimare , ejusque restitutionem. petere
potest . Apud Romanos id arbitrio
judicis relinquebatur κ . n. L. Non tamen eredendum est ,
sacientem sive bona, sive mala fide, lucrari hane novam speciem: id enim pugnaret eum aequitate naturali, quia loeupletior fieret ex re aliena , &eum alterius jactura. Ratio igitur naturalis dictat, jus , quod iacto meo alii aufertur, reparandum, i. e. cum res ipsa restitui non possit, tantumdem ei restituendum esse. Unde JCti Romani ei, qui jus suum facto alterius amisit, actionem in factum deis
stiva delenda, vid. Goth. ibid. propter. Iz. g. r. A R. D. αὶ d. L. s. &
435쪽
418 Disertatio Pream. XII. Lib. IV. Cap. III. Se A. L
enim ex iudicio civitatis nostrae hosti, injuria reparationi juris nostri resistat e , vel injuria nos aggrediatur , adeoque praedoneo more personas , jura , ta bona civitatis nostrae violet, meis rito ad reparationem damni, & injuriae contra hostem, raptorem , homicidam, &c. bello agere possumus. Unde hostes occidi, & res eorum capi possunt. Merito igitur occupatio rei bosilis inter modos acquirendi dominii reseratur. De quo alibi plenius agemus.
CCLXVII. IV. Facto nostrod minium acquirimus PERCEPTIONE
etiamsi mala fide percipiantur. Ratio naturalis haec est . quia fructus ex quo separatus est ab arbore, non amoplius est pars arboris I adeoque ejus prioris domini, quod ei in arborem , ejusque. partes competit, ad fructus separatos extendi nequit. Fructus ergo separati non amplius sunt pars arboris, in quam sellam dominium alte. rius est. n. I. At is, qui Ductus ex re aliena percipit, ut ut bona fide, revera locupletior fit cum alterius jactura, plus suo habet, ius alterius minuit: inde. que naturali jure aestimationem resti. tuere. i. e. jus suum cuique tribuere
Iure Romano quoque regula illa naturae confirmatur ; bonae fidei enim em. torem fructus ex re adiena pereeptos suos facere, Cli statuunt a . At varie hanc regulam limitant e nam r. jure Codicis emtor ille suos non facit fructus perisceptos, s adbue exsant . nee a. si mala fide consumsit c d g. si bona si. de consumsit, nec infimationem restatuit, sed lucratur fructus , quos an te litem contestatam percipit . . Rationem hanc afferunt , quod bonae fidei
possessor quoad fructus domini loco sit . . indeque in percipientis Ductibus id jus habeat, quod dominis triobulum eli. Praeterea Praetor domino facultatem concessit fructus in vicinum fundum ea. dentes intra triduum legendi.' vicino
autem jus dedit praescindendi ramos in ejus fundum pendentes, ne fructus in illum eadere possine ε . q. CCLXVIII. V. Facto nostro ac quirimus dominium per ACCEPTA.TIONEM REI ab alio nobis TRADIT M. Traditio autem est actus duo. rum, quo res ab altero in alterius po. testatem transfertur ex justa causa, i. e. ex causa dominii translativa a : quia nihil tam naturale est, quam Uolunt a. tem domini rem suam in alium trans.serre volentis ratam habere . . n. I. Requiritur ad hane acquisitio. tionis speciem, I. ut dominus tradat; hie enim solus de re sua disponere potest: non ergo transfertur dominium, si res aliena traditur. 2. Ut is, qui tradit, facultatem disponendi habeat οῦ exclu duntur igitur omnes, qui judicio carent, adeoque administrare res suas non possunt. 3. Ut res trad tur animo transferendi dominii, i. e. ex justa dominii transferendi causa.ς non
436쪽
ergo si animo locandi , &c. tradi. nem longae manus: ; fcJ per Ombola.
tur. 4. Ut alter acceptet , quia in. Nam in his omnibus requiritur , ut vito, & ignoranti res non acquiritur. res in praesentia, & in conspectu stn. a. Hac traditione , ex jusa cau- posita, vel symbolum tale detur, quosa facta , dominium acquirimus etsi res in potestate nostra constituitur u . causa illa si vel erronea, vel turpis, 2. Si re tradita ex causa domini inoa vel nulla . Nam in illa traditione translativa, dominus postea declaret, aliud est I. traditio, quae fit volu n. se alterum dominum constituere rei, late domini , ex causa dominii transis tunc nova tiaditione opus non est 'lativa; eaque tussicit ad dominium idque constitutum possessorium dicitur.
transferendum. 2. error transferentis, s Vid. inst. n. Ist. )vel turpitudo, vel nullitas cause . n. s. Causa ergo hujus aequi sitionis, Hic error, &e. non impedit transla- quae per traditionem fit, est voluntastionem dominii. Sufficit enim, quod domini rem alii tradentis: Subjectum, res voluntate domini in me trans- personae, quae de re sua disponere pos- lata si te ex eausa dominii transla. iunt: Ibiectum , Omnes res, quae Occu- Ilva ι . . pari possunt, sive mobiles, sive immo-Neque obstat, quod errans non eonis biles ' non igitur res, quae communes sentiat. Resp. Non errat in voluntate sunt omnium hominum. Effectus est
transferendi dominii , sed in causa acquisitio dominii, eoque & facultas
translationis. pro lubitu de ea re disponendi. n. 3. .At quia alter ex errore tra. n. o. Hi ne jam iacilis est deeisio dentis rei dominus iactus est, adeoque quaestionis , an dominium per pacta, &cum jactura ejus locupletior fit, errans promissiones transferri post, etsi tradi. grgo agere contra personam, inquam tio non accedat z Assirmat quaesti irem illam transtulit, potest, non ad vinis nem Grotius ρ οῦ atque hinc in emti dicandam rem quia dominus ejus es. ne . de venditione. ipso contractus
se deliiij sed ut rellituat id, quoὸ inde. momento , dominium sine traditione bite, &c. solutum est, vel ejus aesti. transferri putat q : nisi aliud, & inmationem. Atque hae sunt condictio. specie id afitum sit, ne dominium trannes indebiti, ex turpi . & injusta , seat e . Sed & ideo parem alienandi, &vel sine causa: quae proinde ex ipso promittendi esse rationem, ait.
jure naturae originem ducunt: de qui . I ple quoque Parens jure naturae bus infra η' plenius agetur. per promissionem rei ius aliquod in re n. q. Tradita autem quoque res vi- transferri in eum. cui promittitur , detur, I. si ita in potestate nostra po- idque iure gentium demum mutatum nitur, ut capi possit, etsi actu non e esse , statuit ε .piatur : Quo pertinent fictae illae Ro. n. 7. Ego per pactum nunquam manorum traditiones, quae fiunt faJ per transferri dominium natura . sed praeis
437쪽
egregie probavit parens in eruditi Lsima dissertatione, an traditio sit necessaria ad transferendum dominium M . n. 8. Idque apparet I. ex ipsa Vo.ce dominii, perquam intelligimus jus,
quod in rem ipsam competit υ , ita ut res nostra η , & in proprietate nostra constituta sit γ . Non autem jus in rem ipsam nobis arrogare, nec eam nostram dicere, nee proprietatem in re nobis asserere possumus, si res illa nunquam in nostra potestate, vel eustodia fuit. n. 9. Sane, Σ. Romani dominos a domo dictos esse , a junt , quia omne dominium olim intra domus, habita. tionisque fines continebatur e : eodem modo uti Graeci ok-m sid, quod no.
mus ) derivarunt a d certissimo indicio,
ideo dominum aliquem diei, quia res in
ejus domo, adeoque potestate constitu. Ia est. Atque haec vera ratio est cur uxor apud Romanos non fieret, nisi per deductionem in domum; quia su ne deismum in potet late mariti constituitur,& corpus uxoris quasi traditum est
n. 2 o. Magis id g. probatur extinis dominii effectu. Cum enim quilibet sit rei suae arbiter, & dominus . . ita ut abuti ea, & prolubitu de ea dispo. re possit ἔ qua, quaeso, ratione haec iacultas ei tribui potest , qui nunquam potestatem in rem ipsam habuit λ Ne.
cessario igitur requiritur ad obtinendum hune effectum, ut res tradatur,
guor. Ac nyp. L. p. L. 8. C. e . L. l. g. I. luper dic L. a. C. si unus ex plur.
i. e. ita in nostra potestate constitua. tur, ut, quando lubet, corpore apprehendi possit.
n. II. Sed & 4. non video, qua ratione is, cui res pronvssa est , contra te tium possessorem agere, & rem tanis
quam propriam jure dominii vindicare possit, si nunquam in ejus proprietate ,& potestate fuerit. Regula naturalis est, quod non possit videri desiisse habere, qui nunquam habuit c : & cum actio de dominio in rem ipsam , qua nostra est , inseratur d , contradictio videtur, hane actionem dare ei, in cujus potestate corporali res illa nunia quam fuit
n. I 2. Porro & s. cum in acquisi. tione originaria, quae fit per occupationem rei nullius . omnium conse su o nuda voluntate dominium rei non acquiratur , sed corporalis quaedam apis prehensio requiratur ζ nullam video rationem , eur non similiter in acquisitione derivativa, quae fit per promis sicinem de re transserenda , talis apprehensio accedere debeat.
n. 3. Sane, si 5. solo voluntatis actures, quae alterius est, in meam potestatem transiret . nulla ratio dari posset , cur non res quoque, quae nullius est, solo voluntatis actu in potestatem volentis transire possit , quod tamen omnes negant. Atque hinc rem hostilem
nostram non fieri antequam ad fines n si ros pervenerit. i. e. in potestate mostea sit, ipse Grotius fatetur . Atqui haec est acquisitio derivativa f .
2. e. 8. 3. L. 3. e. 6. q. p. t B G tot. d. e. o. g. 3. c. p. f. 16.
438쪽
' n. I . Neque 7. allegari potest , dominum consentire in rei translati nem ' adeoque dominium transire ejus voluntate: nam contensus ille efficere non potest ut res sit in alterius cuit dia , & potestate: quod ad essentiam aequisitionis dominii requiritur . Si l lus domini consensus ad transferendum dominium sufficeret , multo magis in occupatione originacla solo animo dominium acquiri posset, uti jam dictum est; quia nemo ibi est, qui dissentit, vel dissentire potest. n. Is . Neque 8. distinctio inter jus
dominii, & ejus exercitium , rem expedit : quasi ius dominii solo pacto acisquiratur, ad exercitium vero requiratur
traditio. Nam ius dominii, quatenus de ejus acquisitione agitur , lupponit necessario, rem esse in nostra potesta. te, quia concipi non potest facultas reuiendi, & abutendi, quae nunquam in nostra custodia fuit. n. I 6. Atque haec ρ. est doctrinalesislatorum Romanorum. Imperatores enim Diocletianus , & Maximinianus rescripserunt, traditionibus , non nudis
pactis , transferri dominia g : & qui in possessionem vacuam inductus non est, nullam in rem actionem habere dicitur 6 . Hinc ro. ICti Romani disserentiam inter ius in re, & obligationes personae, in eo constituunt, quod obligationum substantia non in eo consistat, ut aliquod eorpus nos rum faciat, sed ut alium obstringas ad aliquid dandum ε . Sed& diserte in eo disserre actiones reales, & personales, aiunt ε , quod peraeIionem realem rem nostram , quae ab
alio possidetur , petamus , & quod iurem ipsam, quia nostra es, inferaturi;
eoque semper adversus eum detur , qui rem noseram possidet: in personam autem actionem esse , qua cum eo agimus, qui obligatus es nobis ad faeiendum aliquid I eoque semper adversus eundem locum habere m , etsi rem non possideat. Atque haec regula II. Vera quoque est etsi Princeps rem promittat nam Principem transferre dominium sola voluntate, nec lege civili , nec lege naturae statutum est n . n. I7. Neque obstat, I. jure nat
rati quoque haeredes in dominium deis iuncti succedere , nec traditione ibi opus esse . Resp. dominium hic non noviter acquiritur, sed acquis tum vi-Vente patre continuatur . Haeres enim
est pars familiae , consensuque parentum in corpus semiliae adoptatur : adeoque per hanc communicationem j rium traditio semel rite faeta est . Vid. 1 r. Sect. 6. n. I 8. Obstat et . quod leges Romanae dominium saepe transferant citra traditionem : ut in legatis ; item si quid piis locis donatum, aut relictum sit . Res p. id est ex jure positivo; adeoque hoc casu effectus dominii ex dispositione legis acquiruntur, non jure naturae utpote quo demum acquirituri dominium secuta traditione o . n. I9. Obstat 3. quod per eon I tutum posessorium acquiratur dominium, etsi nulla traditio interveniat . Si enim res alicui donatur retento usu- fructu q) L. ao. C. pae . ibique Goth. Cons. L
a. & L. s. c. pact. L. a. C. Stellionat. L. T. F. pro emr. L. I s. C. Rei vind.
439쪽
fructu ρ , vel si donator rem donatam a donatario conducit q , dominium translatum videtur. Idem enim esse di. citur, usum fructum retinere, quod
tradere r : donator quippe desinit possis dere, & alium posse rem suo ministerio facit sis enim possidet, cujus nomine possidetur in adeoque procurator alienae possessionis praestat ministeri.
um a P vult enim dimittere possessio. nem , quia putat , se transferre ι .Res p. ex allegatis rationibus satis constat , donatorem se abdicasse dominio, & possessione, quia non vali amplius suo nomine possidere rem, sed consti. tuit, se velle possidere nomine alieno. Cum igitur dominium eius esse desinat, haec ipsa retentio usust ructus in seri traditionem, S putat, se trans. ferre possessionem, dum eam vult diis mittere. Ex dispositione, & voluntate igitur donatoris res donatario tradita, & iure conducti, vel ulu sfructus
recepta videtur,n. 2o. Obstat 4. quod jure Romano
in societate universali dominium trans. feratur nudo pacto . Resp. notanter
Ctus ait, traditionem iactam videri, i. e. rem haberi pro tradita: id ergo meri iuris civilis est. Bene autem lege civili id statutum est, ne opus si fingulas res locio tradere. n. 2I. Obsat s. promittentem tamentus suo, adeoque aes alienum in bonis abere: eum debere ex patrimonio; ac debitum hoe dici esse in bonis eredito. ris, I aes ejus. Nam aliud est, rem deberi creditori e aliud , rem esse in ejus Dominis. Debitum, seu aes , quod a debitore ei debetur, omnino est incre-
di toris patrimonio. quia in patrimo.nio quoque sunt actiones personales at dominium non consequitur , nicaccedente traditione.
n. 22. Effectus jure naturali insgnes ex his principiis oriuntur. Nam I. si duobus res vendita est, is praesertur, cui res prius tradita est . a. Emtor expellere conductorem potest post tradi
tionem, non ante vi. 3. Res regula
riter perit venditori, quamdiu tradita non est x . q. Duo in solidum domini esse non possunt ν , &C. h. CCLXIX. Causa dominii transislativa quoque est don.rtio, quae ex me ra liberalitate, adeoque animo dona nodi aliquid, in alium transfertur. Iure Romano tali sidonatio non valet I. inter conjuges, nec 2. ultra SUO.
solidos. Exceptiones vide apud Lau- ter bachium rit. de Donationibus Eoisdem jure donatio revocari potest propter ingratitudinem , & supervenientiam liberorum. Si res non traditur , sed saltem promittitur , pactum hoc donationis actionern saltem personalem producit υ .
De aequisitione dominii Iure rei noserae.
acquirimus dominium I. per ventrem , 2. per alluvionem , 3. jure erustae, A.
per alvei derelictionem, s. jure insu-iae; 6. iure accessionis. CCLXXI Jure uentris atquirimu Slaetumia , etiamsi dessentiat Grotius o ,
440쪽
consulatus a Parente in & partum ancillae ς quia Romani servos pecudum loco habebant. Grotius id juri natura. Ii non satis congruere , ait ς,& juri gentium feeundario id tribuit Parens a . CCLXXII. Ratio naturalis hujus aequisitionis est, I. quia semen ipsum
factum est ventris, seu corporis, cui commissum est ' adeoque parrus nat rati prorsus ratione vera pars , ac viscerum portio est Unde omnino conis
stat , semen totum esse in dominio ejus, cujus est animal; nihilque eum ex alieno, sed unice ex suo; scilicet ex suo animali, cujus pars est semen immis. sum, acquirere I . Sed &2. non inspi-ςiendum est jus seminis, ex quo oritur, sed corporis . ex quo nascitur; idque
naturae quoqrie rationibus firmavit Parens g . Eandem autem rationem
naturae 3. in partu quoque ancillae obtunere, certum est. Ancilla enim sub dominio est οῦ vita , corpus , & actiones ancillae alieno dominio subsunt: ade ue semen immissum in corpus ancillaei pars illius corporis, & jure totius ad dominum pertinet. Idque 4. adeo verum est , ut nec pretium seminis repeti possit. Semen
enim separatum nec aestimationem sua natura recipit, nec resPatrimonii est, immo excrementi instar secernitur, nec
CCLXXII I. Uuvio quoque est modus acquirendi iuris Gentium : quando nimirum , vi fluminis paulatim pedetentim, vel alterius territorio , vel alterius praedio aliquid accedit ε . n. I. Alluvio igitur L obtinet in. by in disp. de iure seminis g. 9' 8c seq.
o L a. e. s. g. ag. Lib. 3. cap. 7. b.
ter duo diversa territoria ε : si nimirum vi fluminis alterius territorio aliquid ita decedit, & vicino territorio adjicitur Ratio naturalis hujus acquisitionis haec est: tum quia vicinus per rei naturam probare non potest, has, vel illas particulas, quae alterius territ rio accessere, antea suas fuisse, tum quia territoria vicina alium limitem praeter flumen non habent; adeoque ubi flumen, ibi fines sunt territorii. n. x. Sed & II. alluvio jure gentium obtinet intre media privata, ii nimirum unius praedio, vi fluminis,
paulatim. & pedetentim aliquid adjicitur; NB. nec praeter flumen s sive publicum , sive privatum ) alius limes
inter vicinos constitutus est . Nam tunc quoque res statui naturae relicta, Se
ubi flumen, ibi limes est: quiequid
igitur intra flumen continetur, ad tanes praedii pertinet. Accedit, quod , uti ante dictum est, dominium particularum, quae aecedunt, a vindicanate probari non possit A li ud ergo obi net si certi limites vel manu facti, vel certa quantitate comprehensi sunt et tunc enim quicquid villuminis accedit, non vicinis praediis
acquiritur, sed vel populo, si populus sibi ulum ripae, & alvei reservavit; vel cuique occupanti. si populus res illas publicas jure gentium , seu
communes esse voluit; vel denique et , eujus fines alluvione sunt mutati. n. 3. Atque juxta haec naturae prino ei pia ICti Romani jura alluvionis exisplicant. Primo enim dominium jura
rens dii p. g. io. 0 L. 7. g. I. A. R. D. I. 1o. Inm R. D. L. I. L. g. pr. C. de allum Grol. Lib. a. c. φ. g. 16. seq. & c. 8. S. D. IX.