장음표시 사용
241쪽
Non frustra quidam iam nunc in itinino
PQxstat Sedulus, ac crebro Pros Picit, ac refugii: Et simulat lcatis ire domum, mox destiadurecurrit Solus, et ante ipsas eXScreat usqiae fores. Nescio quid surtivus amor parat. Utere
Dum licet; in liquida nat tibi linter
APICIT, AC REFUGIT J Li- vias. akosioldius, uterebri veteres, monente Sta- quaestu. Quidni attrahctio: et crebro prospicit, bant viri doctissimi oratque fugit. Edd. eue- lintre in ii luida nantela et ac crebro Prospirit opportunιtalem p Sed citque fugis. Cod. Paris. nihil opus. Tereulius et Ed. a. 1472. Pliom1. III. 2. 42. ac crebro ProFicie aio sum: si pla- ac refugit. ceo, utere.
242쪽
At tu, dum primi so-ret tibi temporis
Utere; non tardo labitur illa Pede. Propertius 5. 57. Dum Uernat sanguis, E L E G. V. 159 dum rugis integer
Utere, ne quid cras libet ab ore dies. 76. IΝ LIQUIDA NATTIlII LINTER AQUA J Cod.
- in liquida nam tibi linter aqua.
243쪽
Senaper, ut inducar, blandos offers mihi. Vultus;
Post tamen es misero tristis et asper,
1672 1. UT INDUCAR J Sca liger, probatile Bi οὐ lui- filo, edidit, quod libri perpauci liaberit, ut in cas. Inducere proprie dicitur blandus Amoris Vultus, ut patet e docta Lutatii annotatione ad Statii XII. Theb. 246. exacti si spes non blanda laboris. Ubi Lutatius, quod Broukhusius indicavit, haec scribiti non blanda. non salsa. Ablandimentis enim indu- Cimur. ut Torentius Andi'. Γ, . I. 24.): Nisi me Iactasaea amantem et salsa spe deludere3. id est, blaudimentis iti- duceres Quo Terentii loco liodio siue scripturno varietetite legitur, falsave produc es. Notanda autem est signifieatio vocis blandus pro fallax vulfalsus, quam LoXiCogra-plii, quod sciam, omiserunt.1 Ioc sensu a Cicerone II. Os L Io. Moluptates dicuntur blandissi rime Vominae. Ovidius III. A. A. 515. Res est blanda canor resiscant cantare puellae.
Pro facie multis Mox sua lena fuit.
244쪽
quid tibi, saeve puer, mecum est 3 an gloria magna, Insidias homilii composuisse Deum
Homerum, est inducere. ut θελκτηρια παντα τετυκro in oneris cingulo 11. 215. inter alia otium
Caeterum Amor hoc loco describitur plane ut Venus apud Theocritum Ι. 95. γε μαν άδεια καὶ αλυπρις γελάοισα, λαθρια ι ἐν γελαοισα, βαρυν δ' ἀνοἰ θυμ-
Qui locus omnium est in toto Theocliti volumineaanissimus. 5. QUID TIBI. SAEVE
PNER, NE CUM EAT'J ul-go, εα-itiae. Cod. Paris. Quid tibi saeviciae est mecum p an gloria
De qua lectione Cyllenius scribit, Aut cur in se SReviat quaurit, aut inquit, quid est cur iniuriarum
inter utrumque oriatur occasio i , si autem antiquissima in latinitate locutio. Sed quod profert
monstrat, e Ρriap. XVI. I. Quid mecum tibi esse citor moleste pnisi voluit molesta. Pr pius absunt formulae gra Cne, V. C. Homeri 1l. φ. 56O. τι μοι ερμως κω ἀρνης; quid mihi contentio'nia tecum et auxilii cum Troianis est Z Nec damnat prorsus Iectionem HeΡIIius, nec ego prorsus d niuaverim. Vide GrouOrituri ad Plauti Casin. II. u. 15. Sed iam Muretus mouuit, alios legere, Quid tibi, fame puer, mecum esι Z quod nunc etiam COH-srmaut duo Voss. libri. Vide Valchenarium ad Euripidis Hipp. 224. P. 187. .Priscianus Pinsciui P. 1207. 1, Attiei, τέ μοι
τουτον τουτωνὶ καὶ τί μοι δει τουrων. Terentius in
quila nobis eum illis Ed. V net. 1485. ita: A
245쪽
Iam milii tenduntur casses: iam Delia sum timΝoscio quem tacita callida nocte fovet. Illa quidem tam multa negat: sed credere
durum esLSie otiam de me pernegat usque Viso. Ipse miser docui, quo Posset ludere pacto Custodes. heu heu, nunc premor arte
mea. V. 7. Omittitu est. s. Posset quo. tici τιν ρειν καὶ παι ω εζαιρε. Terent. etc. hOC est, τἰ
ἐμοὶ, σοι, ves, ut Basil. 1554. habet, τέημῖν και σοιὶ ω δεαιρε. Adeo in Grae eis discrepant Edilioues Prisciant. Vide infra ad. V. 59. - an gloria magna. In multis additur est. satis incommode. Miuutus, ComParat cum hoc loco
et M. a. 1472. Nam mihi tenduntαr ca 3 . . ILLA QUIDEM TAM
etiam aua furta. Bu mannus insimulata, Santenius delicta negat, laudans Ovidium Ι1. Am. 4. S. delicta fateri. Niliit horum placet prae vulgata lectione tam isticia, quae fortasse desondi potest loco Catulli VIII. 6. Di illa multa tam iocosa se bane. ubi alii tum Imgunt. In fine versus Verbum substantivum omissum est non nisi in uno
246쪽
Fingere tunc didicit caussas, cur sola cinbaret :Cardine tunc tacito Vertere posse sores. Tum succos herbasque dedi, queis livox abiret, Quem facit impresso mutua dente Venias.
At tu, fallacis coniux incaute puellae, Μo quoque s Vato, peccet ut illa nihil.
laetaere. Nec admittenda est triten Olatoria traiectio, Posset quo ludere Pacim mi haec tuaioctio iii se mula quo Pacto, non esteonsuetudinis Romanae. ΗΟDatius I. Sem. 4. 55. Ouem si dissolvas, γλ
dem Quo personatus Paeto pater. B. V. 99 Sed tamen admiror, quo pocto iussicium illud Fugerit. Idem I. Ep. 8. 15. Post haec, ut Maleat quo Pacto rem Κω
baret resine nunc taciso uertere Posse forem. 13. et In sUccos HERBASQUE DEDI, QUEIsa Cod. Paris. Tuuc. Ed. a. 1672. Tunc auecos herbasque
aedi quis titior abiret. 5. INCAUTE PUELLARI Unus Brou . cautaeque.
247쪽
Neu iuvenes celebret multo sermone, Caveto; Neve cubet Iario pectus aperta sinu.
Neu les decipial nutu, digitoque liquorem
Ne trahat, et mensae ducat in orbe HO-
Exibit quam saepe, time; seu visere dicet
Sacra Bonae, maribUs non adeunda,
Dea . V. 7. Ne iuvenes multo. Perperam. Ovidius N. Ain. 57. At tu, formosae nimia
um Secure puellae 16. PECCET UT ILLA
NIHIL J Duo Italici minus ex ovidio II. Trist. 658.
Pauci habent Ne pro Neu. Vide I. u. S5. Claudianus VIII. 557. Neu tibi regificis tent ria larga redundent Deliciis, neve imbelles ad signa ministros
TA siΝUJ Thuan. lapso. Cod. Paris. cum aliis lΗ- . , quod perperam edidit Aldus. Ovidius I. Fast. 4o8. Altera dissuto pectus
verta sinu. Vide Onwensium GCt. Ilag. p. 558. docte disputantem contra Broukliu-sium, qui abscissos sinus obtrusit Amngoni vel Bacchae apud Propertium IV. 6. 72. Seomonis abscisso fertur aperta sinu. 21. SEU VISERE DICET JVulpius, ignorans, seu saepenumero poni pro νelai, orationem ultero mom-bro defectam, quod sche
248쪽
At mihi si credas, illam sequar unus ad
Tunc mihi non oculis sit timuisse meis. Saepe, velut gemmas eius signumve PrO
Per caussam memilia me tetigisse tria.
SaePe mero somnum peperi tibi; at ipso ibibebam Sobria supposita pocula Victor aqua.
249쪽
Non ego te Iaesi prudens: ignosce fatenti. Iussit Amor: contra quis ferat arma Deos λ
νηφονzος ἐτερον θεου dicit id est. Dinum merum Et
furoria plenum castisari et in orciinem redigi ab otio deo sobrio, quando aqua mixtum diluitur ardo1emquc deponit. Su
let, hanc figuram ab Homero II. ζ. 152. ubi μαι
νομενος Λιμνυσος exponitur a Grammaticis μανιοποιος, insaniae furorisquo auctor. T. H. Vide Touiam Emend. in Suid. p. 7. Lips. Tibullus II. I. .
Nixtaque secum eat sobria lympha mero. So. CONTRA QUIA FERAT ARMA DRos 24 Duo Voss. feret. Eandem sententia in eodem plane m do exprimit Meleager ep.ιoO. TOm. I. p. 28.
εῖη. Quou qua ratiouo defendi possit, equidem non video. Ferri Potest, quod posteriori versu habet Codex, τίς τόσει. Sed Laeserenda videtur lecticiminckiana. Simillimo Moschus III. 118. αἰρ δἐ στος τοσσου- τον ἀνομερος, n
Od. g. 6O. ri. So9. Sed de Μoschi loco, cui nec lectio
gnum interrogationis, Post φαρμακον Vulgo positum, convenit, plura dicendi opportunitas dabitur infra ad ΙΙΙ. 5. q. ubi insicers
pocula suocis mortis eris, et dare Menena oodem plane modo distinguuntur, ut κεράσαι et δουναι το φαρ Disiligod by Corale
250쪽
Ilis ego sum, nec me iam dicere vera
Instabat tota cui tua Mocte canis.. quid tenera tibi coiriuge opus P tua si bona nescis SerVare, ah frustra clavis inest foribus. Te tenet, absentes alios suspirat amoreS,
otae mea mortiferis itis it pocula Succis Dextera, nec cui- quom tetra venena dedit. 54. AH FRUATRAJ In Cod. Paris. ut in aliis omissum est M. 55. ΑΒsENTEA ALIOR RU-sPIRAT AMORYsJ Brou husius e coniectura ediadit Maentia: sequod sciolus aliquis corruperit in accusativum, quum nono oret elegantiam eamη secundi, et fortasse' versui etiam timoret a UNIaba brevi in penitiemimerin cadente. am haud dubie. Quis ouhi atin hac constructione,aκntem alium Dinum de- si rati hoc euim t a
virat amores, dictum ut, quod raro occurrit, πνεῖ vel ἐμπνει - ἐρωμενον. Theocritus 19.