장음표시 사용
551쪽
MENSE SEPTEMBRIS I. MDCCXLVIII. P. II. si
fieris traminiissis, adornavit, inde eum versione Gallica, quam accuratam satis paravit Elias Boulereau, contulit, post eum nova editione, quam Ruaeus A. ι733 Parisiis in lucem edidit., inulta industria contendit. Hanc autem Origems insterpretationem Germanicam non una de causi publieavit. Primum
movit ipsiuia praestantia operis; deinde inicere siliduh, ut antiquorum scriptis justum pretium statuere discant nostrates, cum alii haec uimia prosequantur venenatione, alii nimis alie stede illis judicent; re ut exinde ina di do Strina primorum Christianorum eognoscatur, G, quid huic nominis Christi aiuliostes obverterint, quaque ratione calumniae illorum retundi. α simul Aodierni elopaeetie castigari, queant, intelligatur. , Cesimi, adversus quem Origenes loripsit, alii .volunt vixisse Pag. I. f., tempore Neronis, alii Hadriano imperante, cui sententiae viri mini accedunt. Ipsum Origener, multique alii, Epicureum 22 - πhabent; at contrarium loquuntur ejus scripta. Neque se tentia Ge. Hornii & De. Martinii, Monachi Benedicti ni d ist issimi, admitti potest, Stoicis eum adlcribentium, cum in ipsiua
scriptis nullae doctrinae, quae porticui propriae suerunt, oilenda tur. Censet igitur Celeb. -shemius, ipsum Philosophum eclecticum, quod philosophandi genus ante id tempus in AEgypto coeperat, & haud exiguum incrementum sumserat suisse. Haec sedis ex omnibus Plu sophorum factionibus id elige-hat, quod optimum vile iudicabat, sed in doctrinam, quae
Deum, mundum, ianimam, 'summum bonum, α finem homi
tiis respiciebat, Platonem fere ducem sequebatur. Ubi Orige- Π, ps. net libros Celsi est aggressus, circiter 8o, vel 9o, anni elapsi erant, a quo primum luci fuerantdati. Quod enim Eusebius H. E. . VI C .in perhibet, imperante, Philippo Arabe primum editos fuisse, ad veritatem quam proxime accedit. Hos monitu ambrosi, viri sunami. relutare suscepit. Subjicit quaedain, ad s7 - σα. vitam doctrinam, virtutes, honores, merita, & advena fata, Om- genis spectantia. In annotationibus non tam te stiones variantes conquirit α examinat, quam ssnsu in dinorum illustrat. Ea est aequitate, ut, ubi Origener non ingenue satis cum adversa.
aio agit, illud indicet, dc, ubi vel plane nullum ad objectionee xxx a dat
552쪽
dat responsium, vel tale, quod dissicultatem non tollit, personam illius suscipiat, objectionesque accurate excutiat, ne inde εμπακται gloriandi occasionem sumant, ac si dubia, religioni Chrimani obmota, expediri nequeant. opus. antea in Lia ι bros tantum divisum, in Capita & Paragraphos est partitus. Pag, 6o 62. Capita partim secutidum versionem Gallicam constitui partim proprium secutus est judicium. Paragraphos secundum editionem Benedictinorum notavit. Hoc est breve argumentum προλεγιμε-νs in ipso opere enarrando ita versabimur, ut, quae in annotationibus p aliis egregia sunt vise,
Ubi Origener in initio inseriptionis ad Ambro una dixerat, Christianorum vitam sanctam & inculpatam omnes adversa riorum calumnias retundere posse ', in tota illa sententia, ejus- denique ἐξερπατια, specimen masculae orationis observat, simul aolens, Christianorum statum hodiernum talem non esse, 2 - ut hoc argumento contra adversarios uti possimus. Ambr sur, cui Origenes opus hoc nuncupavit, erat illustre ecclesiae Christianae Seculo III inembrinn, procub dubio AEgyptius ortu.Λlexandriae gente amplissima procreatus se opibus multis affluens , honoribus, praefulgens. auta' imperatoriae acceptu 'eximio ingenio & doctrina instructus. Eusebius testatur,4 ip in primitus Valenetinianis fuisse addictum; Hieronymus eundem accenset Marcionitis ; alii, quo ra Epiphamur meminit, ipsum Satilianum faciunt. Hieronymi judicio subscribit Noster, cum id Origenes in suis ad Ioannem Commentariis haud obscure innuat, quem vero erroribus expedivit, re ad voram ecclesiain reduxit.. Pro nomine Christiano multa egit, multa, Maxentio imperante, passus est, nec tamen ad defectionem perinoveri potuit. Hic Origens autor fuit, ut Celslibros, qui multis offendiculo erant, refutaret, sumnisque ne-9 - Ιε- eessarios liberaliter suppeditavit. Ad Lib. I Cap. i recte notat sententiam Origenis, non peccare illos, qui clanculum cons elationem ineant ad tyrannum, qui liberum populum op-
η - II primati de gradu suo dejiciendum, quin perimendum. Obje- aerat Celsus, Chris hanorum doctores doctrinam suam ininus
553쪽
ex rationis principiis deducere, nec objectiones solvere, sed fidem tantum ac fidei samplicitatem crepare; ad quod obse vat Cel. Mothemiur, Celseem plus postatare, quam iure postulari
queat ; in religione divitatus' inanifestata id tenendum esse: posse Devim veritates revelare, quas quidem generatim intel- . Iigamus, non autem clare prorsas ac distincte percipiamus;
quas quidem certo inod a cognoscamus, non autem cum Veri- talibus natura notis connectere queamus. Qui ex certis ac
immotis principiis novit, religionem a Deo prostelam esse, non requiret, ut singulae ilIius partes ad decempedam rationis exigantur. Excitaverat Grigenes uermipum, quem dixe- Pag. 23 37
rat librum de legislatoribus scripsisse, testatum, PIthagoram τρο λωτὴ φιλοσο ιν απο 'Iουδαων ἐις Ελλενας ἀγαγεo, quapverba Noster vertit, das othagoras ae Gallum Ar meis it eo den Dden erismeti die re bernach den Griecto voraeetr . νῆ har. x Gm tuu hic non aeque quadrat. Quodsi eninam g nus Philosophiae, quod apud Iudaeos obtinuit. referatur, & intel-sgatur doctrina de Deo, inundo. ejus creatione, & aliis, tum diciuequit bibaeorax hanc ad Graecos traduxisse, quoniam etiam ab aliis Philosophis barbaris, Aegyptiis potistinum, multae mutua tus est Reetius igiturverti possunt Philosophiam sex parte seil a Judaeis ad Graecos traduxit Uptii animalibus brutis 4 .euItum divinum exhibuerunt, quoniam persuasum tibi habuerunt, in illis aliquando Deos habitasse, vel ipsa tanquam symbo- la perse stionum divinarum spe fit runt. Improbat sententiate 48, 49 Origenis, illos, qui in publicis calamitatibus se pro salute reipublieae devoverint, cum Christo conferentis, qui, dum perpes sis est crucis supplicium, mundi peceata expiavisi Celsur ΤΟ - 73
eriminatus erat, Iesum a Maria ex impuro congressu cum milite, cui nomen mulserae, conceptum & editum esse; quarum 'minatione confert illam, quam in Tab de dc Tolidor invenit is, atque per modum inquisitionis alicujus ju- .dieialis demonstrat, fabulam tot contradictionibus Iaborare, ut nullam veri speciem habeat, ac illam demum post Christum in coelos subvectum, imo post eversonem templi. esse excogi
554쪽
in remissionem peccatorum purgante, ex Iosepho AI. ULXVIII. Cap. V pag. δυ edit. Havertas. produxit Origenes, notat. memoriae vitio rem paulo aliter eum proposuisse, qui ipse, ubi ex Lib. XX C . II pag. Wυ de Jacobo, fratre domini. refer
se si necis ipsius causa urbi Hierosolymitatrae excidium fuer tro g. IO in*3- induehim, pariter. aliquid de suo addidisse videatur. Descensum Spiritus S. sub symbolo columbae non Per imaginati nem, sed per lueem, ex nubibus erumpentem, explicandum iosi , lo7 ese, recte demonstratur. Lib. II CV. VII s.s, quoniam re- spnnsum Origenis non congruit objectioni, quaedam sorte per incuriam librarii omissa esse, non sine ratione assirmari potest. Si Praescientiam Chri si cum certitudine vaticiniorum, divinam ipsius Iegationein comprobantium, itemque miraculorum e scaena verit tem, vindicat egregie, &, impossores vera ori-lῖκ' sit . praestare haud posse, quod Origener temere concin Dic' te ostendit. Illis, quos pro hac sententia citat, addere ais ' sat poticinnis - Neren sium α' Nostenturn. Dixerat Origeneti Deum quidem permisisse, ut gentiles adversus Christianos insutgerent, ex illisque aliqnos sustulisse, illorum autem munerum tantum non fuisse. Do elluae verba haec in praesidium. causae suae devocaverat; sed excellentissimus Editor ostendit.
non esse, quod hoc testimonio tantum nitatiar, cum scriptor apologeiici pro more Oratorum res mado exaggerent, modo extenuent, prout i id e re sua esse videant, vel verba Orige-
vij non in se, sed relate, em accipienda, ratione illorum, quia7i. - 273. ab ala saevitia ii nunes fuerint. Objecerat Celsus, religio- .em Christianam ad superstitionem ducere. Cum igitur
hanc criminationem. retundere debuisset Origenes, ipse contra respondet, religionem Christianam quidem in se optimam non esse, at taleua, qualis ad emendationem plerorumque hominum suiliciat, Hic eodem modo se rem habere, uti cum le-
gislatore, qui det leges civitati, non quidem semper optimas, utiles tamen, quod de legibus. Athenientibus datis, ingenue professiis suisse dieatur Solon. Videtur tacite respexisse ad sententiam suam de aeternitate poenarum, quae ad metum incu- γ tieadum . proponatur, distinauens ister Scripturae sensi in quoin
555쪽
quein litera praeserat, ct arcaniorem, inter illum, qui omniabus promiscue proponi potess, ct illum, qui iis tantum aperi tur, qui in sublimioribus religionis Christianae mysteriis sunt exercitati. Quae seiΗentia, quoniam rei Christianω haud leve damnum infert. & inde illius hostest invidiosas seqnelas dueere pollunt, merito laxatur, S, quid periculi subiit, ingenuedoeetur. Celpus relationem Mosis de arca Noae riserat, quae Pag 3sa-3s mi capiendis animalibus & alimentis minus silecerit. Oru ner proinde, telum ut averteret, longitudiriens illius saeumoo ct latitudinem asoo cubitorum'; ad quae Nossct nota , vel locum corruptum esse, vel ori nem aliis animo tum O eupatum fili ite, ut ad ea, quae scripserit, non satis attenderit. Origenes Lib. V Cap. 2 calumnias, quibus Iudaeos 4 I se A sadsperserat, ut dilueret, disertis verbis ex Dem. IV. N, ao, asseveraverat, Deum suem, lunam, stellas, totum coelorum exercitum, ordinavisse gentibus, ut illis miliuin praestarent, a quo tamen Ddaeos mimunes prieni ictit. Inepta haee opinis ex merito perstringitur, simulque notatur. in illa jamdum clementem, Origenit praeceptorens, haesisso, qui propterea aeriter suerit reprehentiis, origenis errorem seque gravem Commentatorem in taehim fero praetermisisse. Idem sententiam so3, so . suom de populis orbis terrarum, pectiliaribus spiritibus, tan- qtia in diis tutelaribus, subjectis, flabilire an ii sus erat ex C eri. XXXII, 8. opinionem hanc fovebant populi, ad talem orientem siti, Chaldaei, Persae, Syri, AEgyptii, autumantes, Deum integrum orbem tu certas regiones divisi se, quiabus singulis potentem aliquem spiritum praefecerit, quorum alii ro, alii 72, nominant. Hanc Iudaei, dum in captivitate versarentur, a Persis & Chaldaeis adoptarunt, & hinc interpres, Graecus verba Codicis Hebra in '
ρια ελων κατα ἄμμον ἀγγελ- εεῖ. Hane jam opinionem Judaei doctrinae suae adaptaverant, proinde tot an Selos principes statuerunt, quor filiorum Israel AEgyptum sint mgresti, tot item populos, quibus regendis praeposti erant. Quoniam autem sibi dedecori esse videbatur, spiritus cuidam
556쪽
creato obnoxios esse, dixerunt, Deum populi Israelitici ometam sibi reservasse, ita tamen, ut sibi subordinaverit potenti simum archangelum, qui tamen ad Dei nutum divina decre-s33-s q. sa det effectui. IIbi Pontificii verbum non scriptum, tradi.
tiones, quas vocant, propugnare - satagunt, etiam ad Oru nem provocant, qui Lib. VI, Cap. t. memorat res aliquas, quae scribi non debuerint, quaeque tantum cum peritioribus fuerint communicatae. Largitur Mostemius, Patres subinde de γνω-em, sublimiori & smaniori explicatione, quam Christus cum dile stissimis discipulis suis communicaverit, quamque illi ad alios transmiserint, loqui. Sed praeclare notat, quae de γνωστου, a Christo quibusdam discipulorum impertita, di stilent, incerto niti fundamento, in illa non posse contineri rationem doctrinae fidei dc morum, quoniam alias . divina sapientia rebonitas non perimisisset, ut illa pmdentioribus tantum, non simplicioribus, innotuisset. Et, si quidem ex mente prim rum rei Christianae doctoriun de verbo hoc άγραφω est j dieandum, constitit arcaniori explicatione legis Juaaeortura, philosophicis explicatio albus dogmatum Christianorum, quas
placitis Philosophiae, Qui pddicti .erant, .aecominudabant, quibus ut fidem facerent, idivinam i Christi autoritatem prins99-6cta texuerunt. 'Mentionem injecerat Celsis diagrammatis. quod Ophitarum fuit. I De hoc igitur, quale Origerus exhibet, dc quale representat Celsus, generatim quaedam monentur; dbstinctius in peculiari Cum mentatione ex tenebris suis est eru-637 - 6 ium. Di Ieritur de oleo, quod, ex nonnullorum primi temporis haereticorum opinione, fluxerit ex arbore vitae. quo Chriuus fuerit inunctus a patre, quod reliquerit apud singulos crede tium coetus, quo in baptisino perfundantur, di quidem eum in finem, ut illorum animae ad vitam aeternam praeserventur. Illius etiam mentio injicitur in Reegnis. Clemensis Lib. I Cap. 4s pag. sos e L citet. Evanget. Nicodemi apud Fabricium Cod. 641 - 644- Apore. N. T. Tom. I pag. a7S seq. Prumcus, cujus meminit Alexandrinus doctor Lib. VI CV. I g. re, est sequioris sexus,
mater rerutri omnium, cui dominium in orbem competa
quae quomodo a Valentinianorum Sophia differat,in sequentibus
557쪽
MENfIs SEPTEMBRIS A. MDCCXLVIII. P. II.
docetur, fusius & multo doctrinae apparatu id factum est in Dissertatione de Haeresi Ophitarum. Celsus Christianis objecerat, ipsos filium majorem facere patre. Protulerat eum in finem verba. quae a Christiano quodam se aecepisse' assirmarati or genes minus recte respondet, Christianos filium nou tam ma- jore in facere, quam ipsum patri subordinare ac minorem illo declarare. Alia via incedit eruditissimus Commentator. Observans, Verba illa, quae Opus adduxerat, esse partem catecheseos Gnosticae, & Deum illum, qui nominetur, non esse eatrem Christi, sed potius Deum creatorem mundi, qui ex 1ententia Gnosticoruin a patre Christi prorsus erat diversus, eidemque adversus, qui sibi potestatem in hominem vindicaverit; hujus igitur potestatein ut everteret, missum esse Chrissium, adeoque hunc illo esse majorem & potentiorem. Su, Pag.823-8II. jungitur duplex Index, alius locorum Scripturae, qui vel add A. cuntur, alius rerum memorabilium. Uersio Origenis est plana dc perspicua; annotationes ita sunt conparatae. ut & eruditis, di illis, qui literis tincti non sunt, usui esse possint. Det Deus, ut hie labor ad confirmationem veritatis condueat, & illustri Autori vitam, valetudinem. & otium, largiatur, quo in posterum civitatis Christianae & literariae commmoda tanta gloria omovere possit, quanta adhuc eum promovisse, egregia tot
TRAGE DIE DI EURIPIDE INTERE XIX.
Frammenti dc Epistole Greco-Italiane, in versi, dcc.
' EURIPIDIS TRAGOEDIAE IΝTEGRAE XIX,
Fragmenta ct .solae, Graece ct Balteo carmine exhibι- να, cum annotationibus ad textum es interpretationem,
Patavini. Patavit, in typographia Seminarii, 17 3, 3. Alph a plag. 8.
558쪽
Laudabile P. Carmeli est institutuin, quo commendare denuo suis Italis, ct in manus dare, p santissi uuri etam, Euripidem, voluit, quem tanti facit, ut, .erectus a Uio- telis suffragio, qui cum Poetarum judicat τραγυιωτατεν, ipsi
Sophocli eum anteferre non dubitet. Intelligit nempe, contemtam immerito neglectamque aevo nostro Graecorum libro. rum, & dramatum praesertim, ct Euripidis maxime, lectionem veram esse genuinae eloquentiae scholam, in qua seviri formare debeat ingenium, dc ad nobiles evehere sententias, quisquis in arte poetica cupiat excellere. Laborat sine cor troversa nostrum theatrum multis partibus, neque, iii si veteres Graecos usu diligente nobis reddamus familiares, ad pristinam suam majestatem assurget. Tantum abin, ut ea gen S,
quae principatum in hoc genere sibi nostris diebus arrogat, theatro profuerit, ut pestein illuc intulerit frigida & ii, frunita sua elegantia, per Iue, ut Noster loquitur, Irage die - te quali per uu certososto compiacimento per si spetratori sono falle seneta se leue deli arte, e per D μὴ η συςατις των
πνιγμιατων e dircita ad amori, che certamente nouisnotirili allaonesta, ne di rogoLmGito at costume. Utviai semper repemus,
quamdiu non probabimus, neque condemus, ni si fabulas, in quibus amo I rideant, lecti geniales sternantur, spirituosa, si Diis placet, acumina vibrent, fulgura e pelvi, & elumbes atque dissiciles argutiae nervos inascu)ae eloquentiae incidant. Sed quid opus labem anxie lugere, cui medelam asserre ipsi nolumus 3 Quin potius, quae Reverendus noster P. Ca meli in hac nova Euripidi: cd tione p aestiterit, videamus. Habemus prae inanibus quatuor priores Fabulas. Hecubam, quae tredecim
plagulas implet, Oresten, quae lotidem, Phurnis as ct Medeam, quarum illa quindecim plagulas, haec undecim & dimidiam,
occupat. Dederitne iam plures, vel etiam integrum Euripidem, quem. ti ulus promittit, nobis in comperto non es. In his lecti ribus Italis, tans vulgaribus, quam eruditis, illis nempe, qui exquisitam Criticen non postillant. sic pro instituto inosecit satis. Criticus enim non est, dc falluntur, qui novas, aut a Codicibus, aut ab ingenio, comparatas, opes ab eo roqui ni. . Nos Diuiliasu by Corale
559쪽
MENSIS SEPTEMBRIS A. MDCCXLVIII. p. n.' sas
Nos certe neque in Hecuba, neque in Medea, quas integras perlegimus, horum usquam quidquam vidimus. sequitur edutionem Barnosi maxime, subinde etiam in his exordiis illam Mngii, quam secundam Cantabrigiensem appellare solet. Graeco textui, qui charta typisque nitidis δc eum cura expressius est, subjedita sunt notae Latinae, in quibus Autor praecipue studuit Arnini passim ad difficiliores locos observata expromere.
antiquos ritus, sigii ficationes vocum, saepe latis vulgarium. metrorum genera, figuras prosodicas, aliasque grammaticas minutias, in usum, ut videtur, tyroniam, annotare. Ex opposito legitur ejus interpretatio metrica, liberior, Italismo magis, quam textui, accommodata. Quae interpretandi ratio ut in
ceteris laudabilis & preferenda servili versicini, se in Poetia
maxime necessaria est; praeterquam quod unum hoc habeat incommodum. Iuterpres nempe carceri s exemtus, ct libere vagans, saeptiis, quam strictor aliquis ct serupulosior, a vero Autoris sui sensu, nisi valde peritus rerum sit deviare, lectoriquc suo non sentienti sententias alienas infimiare, potest. Quod& m hac interpretatione haud raro contigisse, quivis vel non monitus suspicabitur, ex eo praecipue, quod supra diximus, no-irum prorsus non Criticum accellisse ad interpretandum Euripidem,qua multis adhuc, iisque gravibus, mendis obsitus ess. Sed tamen affirmare nobis licet, hanc Italicam versonem, ad exemplar Barnosi procul dubio formatam, illa Latina Amilii Porti
prestare. Numeri ejus, ut sponte patet, numeris Graecorum non respondent, sed a singulis Scenis versus numerare orditur Noster. Divisit enim singula dramata, sed in Italicis tantum, in suos Aeliis minoresque Scenas. qua de re mox plura dicemus. Italicae interpretationi subjectae sunt eadem dialecto conscriptae notae, quae Achium argumenta, ritus, historias, geographi ea, quantum ad intelligentiam Poetae facit, exponunt. Praecedit primo Volumini singula enim Volumina singulas Fabulas continent,) vita Euripidit, a Nostro Italiee deseripta, & poeseos dramaticae commendatio, ubi inter alia Fur pidem cum Sophocle comparat, ct huic istum, quod supra attigimus, anteponit, friuotelis maxime & quintiliam nisus
560쪽
testimoniis, quorum hic orator. Instit. Libro X Cap. r ait Duit Sophocli εχεγαλοφωάαν, λογιο τ τα, α φυσιν, Euripidi κυ-
ριολογίαν, σοφίαν, ct πάθος. . Noster in his vocem λογιe-τητος pro eloquentia cepit, qua in re multum fallitur. Haec enim vOX, quandoquidem opponitur τῆ σοφία, nihil aliud notat, neque potest notare, quam naturalem,rudem,simplicem, vulgo quoque similiarem, ratiocinandi, moriimatre praeceptis imbuendi, rationem; η σοφία vero artificiosam, sublimiorem,
e Philosophorum scholis petitam, arguendi viam, di morum doctrinam. Sed redeamus ad pensum nostrum, re, specimina quaedam exhibendo, faciamus, ut Lectores nostri, quid ab hac editione debeant exspectare, intelligant, & ipsi aestiment, quantum valeat, quod jam de illa tulimus, nostrum judicium.
Ante omnia vero notandum adhuc nobis, quod praeter antiqua editionum argumenta Graeca, Italice versa, singulis Fabulis argumenta Italica Noster, amplo deducta filo, praefixerit, in quibus totius cujusque dramatis historiam decursumque uno sub conspectu exhibet. Geremus autem nos in hac opella sic, ut primum de modo. quo Noster usus est in Fabulis per Actus S Scenas digere rusus, disseramus, tum gustum Latinarum ejus annotationum demus, dein Italicae quoque versionis specimina, Furipidis denique locos, in mendo adhucdum cubantet,
dc a Nostro praeteritos, tractemus, & tandem Poetae quaedam. contra suam artem peccata ventilemus. Sed soli, quae prima occurrit, primae Fabulae, Hecubae nimirum, nos alligabimus,
quandoquidem, per singulas ire, licet operae pretium esset, nimium tamen, dc ab hoc instituto alienum, foret. Dividit Noster Hecubae drama in quinque Actur, hunc in m dum, ut Actum Iecundum, una constantem Scena. Ordiatur aversu atri tertium, unius pariter Scenae, a Wrsu qδέ, quartum a versu θδ, quinetum a v. ni Atqui debuerat potius Iecundum ordiri a versu ηδή, tertium a versi s L quartum a versu sta, quintum a versu ros. Num felicius ipsi cesserit hoc negotium in ceteris, non inquisivimus, nisi in sola Medea, cujus Eum secundum auspicatur a versi a 4, tertium a versu A squartum a versu δεε, quintum a versu II T. At nos tamen in ea octo Disiligod by Corale