Acta eruditorum. lat. Lipsiae, Christ. Günther 16821779

561쪽

-MENSIS SEPTEMBRIS A. MDCCXLVIII. r. ii. sar

o Actus deprehendimus, quod multis quidem horribile &piaculare Paradoxum videbitur ; sic tam an est, neque poterunt pauciores elici. quartus Actus secundum nos incipit a versucio, quintus a P. I, 16RXtus a P. Ioor, septimus a P. IIII, octavura v. ia a. Quod si constet & evictum si, corruit nostratium regula de necessitate quinque Dramatis AEIuum. Notarum specimina sint ea, quae pag. sa & G leguntur. Ibi quidem haec prostant, qua: ως κειται dabimus: Versu 32 ἀωράμνος) Camerus legcndum putat πιωρύωνον. Nescio plane, qua conjecIura Uluc velit. Clare enim τρ αωρου Δεειης ad verbum αισσω refertur. Versu 39 ἐυθυνοντασ) Hoc es ἀπευ- Θυνοντας, ut etiam animadve tit Scholioler. Praeterea ἀνα- λαν dicistir Ionice pro ἐιαλίαν. Versu 42 τευξσα, τῖδῖHoc es, επιτυχῆς γει σετ' τουδε. Noranda haec est constructis verbi τυ 'boo Versu F3 υπο σκη ῆς ποδα. Huc est, ro την σκηνην του αμέμνονος. . Sic ego cum Scholiaee hunc interpretor locum. Nam penerrefacta Hecuba transibat sub tentorium Agamemnonis, ut illis inmeniret Cassandram, quae ei interpretaretur somnium, quod vidit. Alii explicant υπο me νῆς ex tentorio. sit od minus sententiae congruere videtur. Versu s4 φάντασμα ἰωum in . ἐμοὐ Hoc es, οναρ,

ο ε δε περὶ ἐμοῦ, somnium, quod de me vidit. Pagina autem δε haec proflant: Versu ars αι- α υὶ Versus sum jambici tr metri acatalecti. Versu ais κραθλων Ita satius legeret, nam alii κρανθῶσαν. Versu ars δρασμε Scholiastes legit δρασον, quod pro δρασεις usurpari, autores habet o Aristophanem EF Menandrum. Si δρασεις legis, produc primam, cim cunisexumque Vpinge. Mittimus reliqua. Plura enotandi se passim deinceps occasio dabit. Italicae vinionis specimina iunio haec : Versu iΙ3, ubi illa Pol enae ad Hecubam τί H λσφημεις, φροίμιιά μοι κακοι,

s Sie etiam in textu edidit, pessimo eonsiIio eontra fidem egitimnum, & omnem sanam rationem. id sit non intelligitivis. At, si derivarit a κρατέω, prodit inscitiam ruindimentorum linguae Graecae,quam latis etiam sequens nota prodit.

562쪽

NGUA ACTA ERUDITORUM

se vertit: Percha con voee di pieta mi chlami y si seno per me principi questi. Non re ste. Δυ μῆς longe aliud quid

Atqui dubium non est, quin Udisses, quo lateret speculator, &imponeret videntibus, qui eum norant, suam ipse faciem sauciaverit, ut 'rarus deinceps fecit. Φονος hic est idem atquem λα. sanguinis silia. Drsu Izσ, τολμα ταδ' ημῶς δ'ει κακως νομυθραν Tιμαν τον εμον, ά καθιπι όφλη- σομν. Sofri u presente cose. E se ora not prendia Mun maI GUUM In onorara il valorino Doe, Auremti eo a P in gardi e stolii. Locum hunc non cepit. Sensus est: sude, sustine, tu barbara Hecuba, hoc, nempe mortuos de te bene meritos ntemnere, & absque honore omittere. Tibi nemo id vitio vertet, barbarae sic litae, soedoetae, bonorum νομ αιταν imperitae. Nos vero Graeci cultiores, si vellemus hunc egregium Virum male ct fori ehonorare, jure scaevi & agrestes haberemur. Versu toυ, τε γὰρ υπ0γυον Διψ M. -ς ου ξυαπιτνω. miche ei ει chaseulaee alia giustietia e ai Numi Non viene men. Versu tot ἀπ oriano v ρέοντι, δυσμιαχωτατω, oni parto a vo iungi dat Trace, cui talma inonda insuperioil ira. Veri seu logo, quo ultimo defungemur exemplo: ναυς α πως

563쪽

-MENSIS SEPTEMBRIS A. MDCCXLVIII. P.II.

ve, che la crocea H lin vella, legare con te nautice farte, ta mardispisga. civ de de mi ei figli is opimo Di in quem micidiaI fatale alberg . Ex his speciminibus. & postremo praecipue,

apparet, hane versionem, ut suavis & sonora est, sic tamen Critico non satisfacere. Graece intelligens certe non poterit ιροκον φαρος per D crocea di En vella, croceaem velam lineum, redditum, ae si croci notio in λινοκροκον lateret, non ridere.

Raro Noster agit Criticum, neque vidimus locum, cui emendationem alicujus salteiu momenti apposuerit. Vers' fiavideatur quidem aliquid egisse, quod ibi ara pro οτι vurgato reponat. Sic enim illum voluisse, licet tu pothetae mentem ipsius perverterint, satis tamen Patet. Astamen, ut in se spcdiata levicula haec est mutatio, se, si verum examines loci sensum, deprehendas, cam veri vestigia mulio magis adhuc quam vulgata .facit, o iterare. Adscribamus verba integra: ἐν γὰρ έπιπιων πληρει ξυνόσω Λέγετ--σην πω ο Αχιλλει Σαφάγιον Tυ Του δ' ἐπιβας διθ' ου χρυσεοις ἐφάεησυν οπλως τας ποποπeρους με κελας &c. quae sic vertit Noster: Pesche sperso e ronior, cfe in hien concilio Decre

roro Achel, che a rva figit a sacrifidate at prode Achille. Mi quando salito tu sui sepolcro Cori ai mi d 'oro, e te ficavi inavi, che lavean te vele -- Otteve. Ex nota ejus ad h. l. intelligimus, Cauterum hic pro O .e maluisse ι Θι. Sed eo non

habemus opus, aliud quid hie Iitet. Euripides se ipsi OIΣOPE ίοις ογι. seis ille, quod facillimo flexu potuit in os ΣΘOTE ο γ' οτε degenerare. Tritabo autem Iuperis pensibis ille aureis cum armis c cc. In praecedentibus autem versust legendum est ora μου & vii β ΦΩ ποῖ ν ἔσω ποώ. Ad verseum ab annotat haec: συνδουλευσωὶ Isuc plane ineptum, ut Pol xenia dicat συνδουλευσω. cuν adeo gravis invisa erat servitus. Placet opprime συμβουλευσω quod habet Baroe. Odex in Cantabr. secunda, quo loci tese Kingio interlineari explicatione a a So,19ήσω Italice tamen servire significat etiam, esser in lucago ii alc una cost. Non mulis tum ira recessit habet haec Critice. Istud, quod Codex Laroce. habet

564쪽

NOVA ACTA ERUDITORUM

habet, est ex illo conjecturarum genere, quod Criticis nostrorum temporum haud raro excidit, linguam, quam attrectant, non satis intelligentibus. Sed versus asty dignior erat animadversione, quem tamen Noster prorsus praeteriit. Attulimus eum jam sit pra, ex parte nunc repetemus: ἐσο t. nempe tu Hecisa Polyxenam, πιαρπασαν Σας ἀπο- λαοτομων τ' ora se Γας υποπεμπομιεναν σκότον. Sic Vulgo edunt viri docti, qHos tamen vel sola vox άπολ-ριστομος de vitio potuerat admonere, quae tantum non monstrosa, saltem eo, quo hic ponitur, sensu vix satis Graeca, videtur. Distinguenda sunt, quae male coaluerunt. & emendanda hunc in modum: χειρὸς αναρπα ἐν σας απο, λωφώτesias δ' αἴδα, γας υπo, πεμπομέναν σκοτον. Constructio es α ναοπαςὰν απο σῆς κου πεμπο--ν ἐς σκοτονιυῖα, λωροτομου, τον ζπο γας. Sensiis autem: Videbis filiam tuam amusam a mam tua, s missem in tenebras mortis, a prasci ne capitis effectae, sub terra exsentes; vel missam repetendo) sub terram ; vel, si quis malit, in tenebras

Plutonis. cervicum praefectoris. Dixit autem Euripides h. l. πεμποριεναν πιωτον pro ἐς meότον vulgatissima phrasipo tica, cujus, Vix operae pretium foret, exemplum afferre. Quia tamen coram manibus unum habemus aliquod, & tam morosi atque difficiles hodie sunt Critici, ut nihil credant, quod manibus non palpent, ct quod immani exemplorum Ismenon adstriratur, apponemus versum hujus Fabulae 4s frὴ νῆσον αλιήρη κωπα πεμπομιέναν ταλαω ν, pro ἐς νασσῆ . Drsus Is in mendo cubat, quod ut clarius pateat,

tota fῆσις addenda est cum praecedentibus: λιχη δ τά-

δουλος ων=1πος ποyis Meriia 6ράννων Med εv-ουδη F. αγ'la os uis τοὐν ἐλεύΘώρον Φεγγα τοδ' α' Nostersie postrema: Non a ciὸ vero. uesta delii occhi miri libera luce oce. Manifesto falsum hoc es f. Polyxena enim non minus, quam Hecuba, ceteraeve Troades, erat captiva; neque simpliciter habebat liberum oculorum lumen, quod poetico st,to idem est, atque vivebat libera; sed ab una quadam certare tantum poterat habere vultum liberum ope suae mortis, vel

565쪽

MENfIs SEPTEMBRIS A. MDCCLXVIII. p. v. s4t

poterat se moriendo liberare ab aliqua ingrata re, quae viventi necessario videnda & subeunda erat, nempe a matrimonio

servili, de quo sermo praecessit. Unde sponte fluit. pro se δῆτα legendum esse mutato tantum spiritu, I Aia. I Ar' α 'ρριμ. ελ. &c. A qua re se quo indigno & ignominioso tervili matrimonio) liberam lucem oculorum meorum remitto fue resigno in manus mortis. Versis III significatio verbi τολμαν, etiam laic ignorata, ut supra Pe su Iac , quem locum paulo ante explicuimus, impoluit cum celeris inierpretibus etiam nostro. α ,αψ το δοῦλονως κακον πεφυκεν', τολ ' αμη χρη τῆ βίοι νικωμενον. abi, ubi, gran male ὸ Ugger Iervo a trui, da fureta vinio, suche quel me non dee so tene. In Notisse scribit: tmesie interpretanda puto per ellusin τῆ -Bot

τινα δουλον, λίαν κακον λι - Porro legitur etiamas , quod Cantero etiam 3ton displicet; quae lectio exstat etiam in Cia. Baroe. apud Mngium. Atqui te stio haec repugnat menti Poetae, ut patet ex contextu verborum, si quis relegat, praecedentium, unde facile est ejus ratiocinationem astequi. Udisses Graecorum laudaverat studium, mortuos de ipsis bene meritos honorandi; barbaros autem ob ejus neglectum increpuerat. mi voi barbari, dixerat secundum nostrum Italiun, gia non istimatre gli amisi amici, e ncm recateonore a color, che moris con fama e gloria. Onde che Grecia

sen riman felice, e voi foratacete pari alii consili vostri Ad

haec chorus, hominis Graeci ejusque civium admiratus ἐλειν Θεριόροπα & nobiles mores in recolendis grata memoria beneticiis acceptis, suorumque vicissi a damnans το δουλοπρεπες in obliviscendis evergetis, ct emi in pulchre factis, erumpit in haec verba: o quam miserum est, in servili conditione& servo cum animo nasci, & ea, quae non oportebat, perpetrare, vincente indolis insitae, quam educatio corroboravit, vi. Patet hinc, pro τολμια legendum este τολααν. Pro illis, τῆβια, reponendumne sit τω βιω, aut τῆ φυσω. est anab guum. Eligat quisque, quod malit. Suffciat nobis, veram Poetae mentem e tenebris eruisse. Significationem illam verbi τολμαν, cum Latine reddendum est Ierpetrare, au-ZZZ dcre,

566쪽

s a NOVA ACTA ERUDITORUM

dere, aliquid indignum, indecorum, jam supra, nisi fallimur, approbpvimus. Verseu IIo τοι οο9ς legendiim pro

Noster τἀτον μαιςAM , dc in Notis: μιαςευουσ) To μιαν τευουσα, quod antea legebatur, putavi corruptum, quarc cum Camero S aliis ραπευουσα, vel φιτευουσα, reposui. Hoc elielavum clavo expellere. aestimes hinc Critieum nostrum, eui perinde fuit in Ilis metris, utram lectionem. pzaeferret. Cantero certe nunquam id perinde fuit. Ad versiιm Sst. εκ τῶ σκότος Me wκl εὐ- τ' παν-ατων ωιλτρων

ἰαῖ τε τοῖς βροτοῖς πολλη , haec notat: Nonnihil vnιtat Kingius in editione secunda Camabr. Sequor ego pri--im Barnelii. Quid Mngius ibi mutarit, non novimus, is autem pro certo, hag τε corruptum esse. Conjicimus, a amis legendum, quod Valde κυριον est, ct a quintiliam celebratae Euripidis κυριολογία bene convenit. Constructio est, πολλῆ χαρις των φλιλτρων ἰμειαν τρὰ βροτοῖς εκ τῶ σκοτους dic. Musta gratia amorum conciliatur in unum οριῶ

cogituo mortalibus per renebras es nocturna basia, id est, homines matrimoniis junguntur & conciliantur antea longe dissiti locis, & animis quoque multum diversi. Si cui tamen

verbum, in Lexicis forte non pro stans, ei/οω, non arrid at, ille, nobis tamen non suffragantibus, ειῆται poterit legere.

ratiocinatio in se, tanquam Itali, spectata. Sed ex parte non est Euripidis. Latet vitium iii φαείην, quod putemus in zα-οω1 resingendum, α redire ad Thracem, quem in praecedentibus Diuiliaso by Corale

567쪽

MENSIS SEPTEMBRIS A. MDCCXLVIII. P. II. s43

tibiis impium hospitem appellaverat Agamemnon. Volo quidem ct cupio hospitem impium, ii modo talis appareat, deprehendatur, ct convincatur esse, Deorum justitiaeque in gratiam, tibi meritas poenas dare, quo S tu contenta possis este, re ego non videar Thraci caedem in gratiam Cassandrae machinatus fuisse. Notandum nempe, ADiam non coim striti cum A πως, sed cum ωιτε proxime praecedente. Versu toψo pro legondum est χλους. Versus toSo dc sequentes. quorum jam supra dedimus oc Graeca verba, & It licam interpretationem, iub incudem revocandi nunc sunt. Videbit quisque facile, construetionem ναῖς &-non quadrare, cum illud foeminini, hoc masculini, generis sit. Videbit etiam paulo attentior, φύλαξ in istis τεκνως εφυλαξ se incongruum esse, & prorsus non necessariu1n. Demiato enim hoe, nihil decedit sermonis aut gratiae, aut emphas, aut integritati. Facilis quidem & in promtu est affectae vocis ναυς medicina. Neως enim rescribena una. At utinam ct alterius pariter foret I Quid, si pro eo ipιλων substituamus 3Λut, si metrum patiatur, de quo viderint peritiores, φωκM Constructio sic foret: συθεις ἐς τανδε φωκας κρισαν, ολε- Θριον τεκνων ἐαῶν, ct sensus emergeret: ut qui senibus marinis in mari usu venientibus regit velum navis, e lino crenis textum ; sic ego, illapsus in lioc phocae antrum, filiis meis exitiale, vel in hanc phoeae foveam, filiorum meorum perditricem. Nolumus hane nostram conjecturam pro certa venditare. aut cuiquam obtrudere, sed interea proponimus ut tantummodo probabilem, donec tu, Pine, lucebis. Monemus t men, si Poetae velimus existimationein tueri, tanquam scriptoris juste & aeriter cogitantis, hic deberi vocem erui, quae aut syrtin, vel scopulum, notet, in quam infelix nauta possit -- pingere. aut potins marinam aliquam belluam, homines d vorantem, cui possit nauta in praedam cadere; & quicum Hecuba commode comparetur. De phoca autem constat.

ruod bellua sit ἀνθρωποφάγος, re quod homines foedi, putuique, & olentes, ei ab Arisophane comparentur duobus in lo- eis, qui ex Homero hausit. Putida vero anus est phrasis val-

568쪽

de frequens. ι eris Mys in s μοι το μεν σαν ωδ' ἐν φαοιμιακ εχει 2ditur, dc notantur haec : κέ με τουεν σον) Hoc est, κε o ἐμος πρες σε λογος. Ita alloquitur Agamemnonem, atque ab ho veluti exordium simit eorum, quae in Polymnes orem dicitira est. Bene quidem haec praeter illud No. siro solenne 'lumine forem. At metro laboranti nihil opis inde accedit. Leg. ωδε φροιμειων. Sic Graeci loqui amant, ωδε

cum Genitivo. Versu tris exhibet καπνος pro vulgato καIlfumo nio rava la cilla Iotio a nemiet , eum addita hac nota: Sic legendum es cum accuratioribus Criticis, non, ut in aliis editionibus, καπνω ἐσημαν αςυ fumo autem μgnificabatur. Nam ἐσήμανε pro ἐσημαίνετο usurpari ne-qVi j quore apposita es nostra vulgata octio, καπνος δ' εσω. μαν', fumus autem Agniscabat. Credimus jam, susscientem hujus libri ideam nos dedisse,

in quo toleraremus omnia, modo tot indigna lectoribus Furiapidis non immiscuisset, quibus parcere eum chartae compendio potuerat. Quis enim tam tiro audeat Euripidem attrectare, qui non norit, κάπω esse contractum ex κή ουπω. &ουμὸς pro ο εμος, quorum illud ad versimi Dy , hoe ad 'ser sum rary, & alia talia alibi, satis ambitiose tradit. Ferendum est quod Criticus non sit, quem tamen Euripides, si quis alius

maxime flagitabat. Natura non cuivis hoc donum indulsit, Suademus tamen, ut, si pergat in coepto opere, quod velim menter cupimus, ct, ut, i pii seliciter cedat, optamus, modo non iam absolitium sit,) ut, inquam, saltem bonos, quibus abundat Italia, veteres Codices manu exaratos lustret erutis inde variis lectionibus nos beet. Quo imitati lculo Euripidir amantcs aeternum sibi habebit obligatos. &operi suo, sic satis commendabili, grande pretium S decus addet. Pervenimus ad hujus tractationis partem ultimam, qua quod supra promisitavis, Euripidis aliquot in liac Fabula in re.

guttas artis peccata recensere animus es. Erunt, qui vitio nobis hanc, si qua est, ten-itatem vertent, nostramque hvpe Iophiam ct hypercriticam, venerandae antiquitatis violatricem, damna Diuiligod by Corale

569쪽

MENSIS SEPTEMBRIS A. MDCCXLVIII. P. II. s43

damnabunt. Patiemur, eos abundare suo sensu, monentes interea, nos hoc instituto prorsus nolle quidquam veteri poeside sapientiae & dexteritatis laude, quam ab omni aevo merueritk detractum, aut studiosorum hominum manibus eam excussiim ire. Id unice volumus illustri demonstrare exemplo, 7uod divina isthaec ars dramatica nondum suam attigerit periseel ionem, dc quod tragoediae scribendae ingenium solum parsit criticum, sublime, bene memor, circumspeetium , sibi nihil, nihil spectatoribus, lai giens, pensiculate recoquens omnia, ne quas passim excidant non animadvertenti secum itidentia σαλον καν πυροΨα- ψοφοῦντα. Specimen hoc sit opusculi, quo aliquis nostrum meditatur aliquando, si fata permittant, trigae Poetarum Graecorum dramaticorum, id est, Sophoclis, Euripidis, & Aristophanis, poeticos, ut ita dicamus, soloecismos, id est, in artem, quam profitebantur, peccata, perstringere. Primum itaque, quod peccavit Euripides in Hecuba, est non observata unitas loci. Scena ipsi simul in Europa ct Asa est. Horrendum dii tui Quantus hiatust En Euripiadem Autocleonem. γαρ το ut Aristophanes. ludit in Fquitibus. το μεν ἐν Ασια, το δ'ετερον ἐν ευρώπ'. τοσον δ'άυτου βῆμα -ο πρωέος λιν ἀυτο χρη- μα ἐν Xαοσιν. Quando vero multi tam indignam, tam lardam, Poetae adstrictam non patientur maculam, faciemus verbis nostris fidem άφυκlbie ἐλεγχοικ. Pol dorus in Prologo, sesare & loqui, ait, is γη τνδε πευοιησια, in hac terra Chres nefica; & paulo post επ αικIους τῆςὶε Θ 'κιης χθονος, in litore Thracica hujus regioni1. Concedent nobis, quod speramus, omnes, hanc Chellonestina Thracicam vulgo se di. Elam peninsillam ad Hellespontum esse; & pronomen ἡδε haec, notare solum, vel traelum, in quo quis pellitum, ἐν ταύνυν παροντι, existit. Hoc solum concessum nobis volumus, neque aliud; neque tantum id concedi potest. sed & necesi a. rio debet, neque aliter potest. Iam, si ἡδε notat id, quod diximus, non potest aliud notare, & contrarium id quidem. Δiqui paulo post scenam videas in campo Trojano apertam

570쪽

s46 NOVA ACTA ERUDITORUM

ver A 32F ων Me πιυ9ει σωματ 'i ομα κοιτς, quorum caesorum corpora tegit hic Idaeus pulvis' Si dicas, vocem ἡδι hic loci notare illa, quasi persona loquens exerto digito versus Asiam monstraret, exempla erunt ejus rei alleganda, quae nusquam sunt: dc, vel eo facto, nihilo tamen minus in nebit Euripides ἀκυρολογος, voces easdem modo hoc, modo illo, sensu acceptans; ille Euripides, cujus κυ- ρολογιαν tantopere quintilianus ex tui t. Tentare si velis ix corrumpere illud ἡδε hic loci, tanquam corruptum, afferemus aliud, quod, este scenam in campis Trojanis, evincit ulterius;

nempe ratiocinationem Amantemnonir versu nia, ubi ait: Potuisset hic a Polumesore excitatus tumultus terrorem nobis

incussisse, putantibus, Trojanos ad castrortim portas adesse πασσυδει, nisi conscii nobis excisae Trojae fuissemus. Quod ratiocinium, si scena collocetur in Chersoneso Thracica, prorsus ineptum est. Sed, quod nodum dirimit uno telu, 1edat. que aestum omnem, & clare vincit, scenam in campis Trojanis esse, id est versus saa, ubi praeco dicit, Pol xenam ad sopulerum Achillis caesam fuisse presente toto Graeco exercitu. Atqui non in Chersoneso, vel Europa. sepultus erat Achilles, sed in Sigeo apud Trojam. Incrustare quidem hoc Iaborat Italus, ad eum loeum sic notans: - - Hic tamen dicitu προ τυμ βου Αχιμεως, quia Graeci in Chersoneso πινοτάφιον Achilli construxere. Sed hoc nihil est, nisi D nemus aliquid precariat huic excusationi. Demus, Polyxenam apud fictum illud cenotaphium, quod grammaticastros in suo cerebro condere jubebat ipsorum perplexitas, occubuisse. Quomodo tamen poterant Graeci in solo Europaeo ultra mare interjectum, ultra viginti & plura forte stadia, videre ψω istrum Achillis suo sepulcro insistens, dc ejus audire praecepta 3 Quare non potius, si erant in Europa, transvehebant victimam ad verum sepulcrum, quae brevis temporis jactura &labor fuerat 3 Quare non vetabat Achilles, si tantum valebat, ventos inhibendo, vel Hellespontum Graecos trajicere 3 Certe magis consuluisset honori suo, ct satius irae suae fecisset. si, quod facillime potuerat enicere, victimam coegi siet apud ve

라틴어 텍스트