장음표시 사용
691쪽
mine Equitis Poloni, sparsim editis, quae opera, in ipsa Polonia rariora. Ianoesi noster in Epistolis suis criticis n. os deseripsit. Societas S. Hume, Salnosci, IS99; Manipulus orationum, Pag. I. ab eruditis vir s Poloni, nationis diversis temporibus & s3. occasionibus scriptarum, Romae, i639, 4, cujus editor erat magnias ipse orator Andreas Tret icti; Simonis Starovo T.
sci Rreviarium Juris Pontificii, i6s3; Rustia, florida ros s dc 30. filiis . per Sim. O obhi, i 646; Viri illustres civitatis Leo po- ci. liensis, per Barth. Zimorali DA 367i; duae Epistolae, altera 62. Alnsii Upomani, Episcopi Veronae, Rom. Pont. in Polonia legati ad illustriss Principem Me. Radivitium, Pal. Utinensem, &c. altera vero ejusdem illustriss D. Radioilii ad Epia copiam & Legatum illum. Regionaonti, iss6, 4; Epistolae ieetu dignillimae, quibus dulcia verba res involvunt acerbas, puriora sacra tuente Radivitio. Prarus Paulus Vergeritis Praefationem illis adversus Li manum praefixit, ct appendicis loco nonnulla subjunxit, quae inter re Epistolae & Carmina qua, dam, quibus Historia sacra illustratur. Ex flant interpretationes 64. illares in Epillo larum Polonica. Gallica, Italica, Germanica. Genealogia & luccessio Martini Lutheri. Quinti Evangelissae & 6sPatris, Qui genuit Hos Tot Evangelicos Filios & Familias, in
Orbe Christiano, Eeclesiae Dei. α Sibi mutuo Rebellantes, issi, 4. Est acerba Satira, ct infinitis mendaciis reserta. Conclusiones theologicae, propositae a Bl. Hestio, Palat. cir. Pota. i6ri; orbis Polonus, Cracoviae, Tom. I I 641, Toni II 68. 16 3 Tom. III i64s; Epitome Conciliorum, Romae, I6 3; 72. Vitae Antistitiun Cracoviensium, per Simonem Staro istam. 7'. Craeoviae. 16ss; Vinea Christi, sive Jura ct Privilegia, anti. 8 quitus Gora, Dunc vero Neoterusolymitana, Vars aviae, i68O; . SL Sebastiani Sulmircensis Acerni: Victoria Deorum. In qua continetnr veri Herois educatio:
Naseni Sulmo patria est, Sulmiscia nobis: Nosque merastri, Naso Poeta fuit. in 3. Autor est Sebastian. Fabian. Mono vicet. Carmen ipstim heroum est simul rarissuratam,&, praeter stilum paulo teneriorem, elegantissmum. Cepoum est, quo tempore eum Russis bellum
692쪽
gessit Stephanus, ac non lai si decem annis consectum, editum denique circa annum i6zo. Josaphat idos, sive de nece Josaphat mcelairet, Archiepiscopi Polocen.; Ritus Grieci, pro Unione & S. Sede Apostolica Rom.; Virepta a Scitismaticis caesi Libri tres. Autor non est, in titulo qui nominatur, Joseph. I kovaricet, sed Me. istic, Societ. Jesii, quod Phil. Glegambe in Bibliotheea Scriptorum Soc. Jeju pag. Πῖ observat. Ipsum autem illud Carmen lieroicum sublime re magnificum A. t 628, 8, est editum. Radivitias, si ve de Ulia Nic. Ra- divitii &c. Libri qilamor Daunis Rasiani Lit. dcc. Vilnae 4388, 4, Carmen heroum infirmum, verbis tamen bene vinis elis ; Carolomachia Sc. Autore Christoph. Zamoeta, Uiliape, 6o6, 4, Carmen itidem heroum sublimis Autoris sublime atrue elegantiis inum ; A. Vincentii Upi mii Sobies eiados. seue laudibus Ioannis Magni, Poloniarum Regis invictillimi, Carminum Libri quinque. Venetiis, i676, 4, Omnibus numeris absolutum Carmen heroum ; Stanislai Resci Epistolarum liber unus, Neapoli, Is94, 8. Edidit eas numero LXVI P. Franc. Loni bardus, Canonicus Neapolitanus. Nominatas hic pariter invenimus personas, quibus missae suerunt Epistolae, vel ob argumentorum pondus maXimi faciendae. Stavisui Rescii Epistolarum Pars posteriori Neapoli, is98, 8. Hunc & Tomum D. Bapt. Porta vulgavit priore adhuc rariorem, & qa epistolas complexum. In Bibliotheca Zanti hiana pariter non paucae illius arcanae, nondum editae, habentur. Vitae Epileorum Posnaniensium, Brunsbergae, i6O4; Vitae Archiepiscoporum Haliciensium, Leopoli, i628 , Aquila Polono. Benedictina, Craco- viae, i663; Tinecia, seu Historia Monasterii Tinecensis Cracoviae, I668, 4; MicchOvia, sive Promiliarium Antiqui-iatum Monasterii Miech oviensis, Cracoviae, i634; & M
notessaron Evangelicum, seu catena aurea ex quatuor Evangelistis. Longum esset, fusius vel dignissima notatu quaelibet prosequi; praeitat igitur, haec vestiganda lectoribus relinquere, quam non plene, ut merentur, explicare. Ut hoc selecti rum narrationum genere mereri de elegantioribus literis pergat ornatissimus avortius,vehementer optamus.
693쪽
olendis Decemlris Anno MDCCXLIIII. FAΝCTI ANTONINI. ARCHIEP ISCOPI
HorentinI. Drdinis Praedicatorum, Opera omnia, ad ariographorum in nunc primum exacta, vita illius, variis Dissertationibus O annotationibus, aucta, cura se sudis
P. F. THOMAE MARIAE MAMACHI O DIO. NYSII REMEDELLI, ordinis ejusdem
Florentiae, ex vpographio Petri Cajetani viviani, l74t oc 742. fol. Alph. 8 plag. s. Ρ,st editiones saepius iteratas operum Antonini, qnam in
prasentia indicamus, ad Codices MStos multa industria ae studio castigata prodit. Quam sanctum fuerit, ct adliue si . momen Antonini in ecclesia Pontificia, quantique scripta ejus snt aestimata, ex illorum saepius repetitis editionibus abunde apparet, quarum ad praesentem XX numerantur. Seculo XV novem omnino in Italia prodierunt, quarum prima lucem adspexit Venetiis A. I 74-I479 forma maxima, eharta, uti appellant, imperiali, IV satis spusis Voluminibus, characteiis nitido, in Gothicum aliquantulum Vergente, quam ceteris an
694쪽
liquis omnibns stilleserendam esse, judicat eruditis T Mamachus. Huic excudendae operam suam accommodavit Ausoniusciburgerius, Norimbergensis.Totidem editiones Secido XVI diversis in locis Italiae re Galliae sunt procuratae, ex quibus illam, quam Butae Venetiis A. i58a Voluminibus IV in si dederunt, a char dierum elegantia ct annotationibus, quas adjecit Ludovicus Rinheus, Venetus, ordinis Praedicatorum Theologus, commendat Mamaabus. Quae currente Seculo XVII fuerit descripta formis, memoratur nulla. Hoc ipsum, quod vivimus, seculium duas, easdemque luculentas ct splendidas, vidit editiones, quarum prior debetur cutae Dannis Bragadini, Episcopi Veronensis, qui cum animadverteret, illis, quibus provincia docendi regendique populi Christiani commissa, opus este fido aliquo duce, quo 'in formandis moribus i c disciplina administranda uterentur, praeter hunc Antoninum nemo alius aptior ipsi est visus. Cujus opera eum non nis difficulter haberi possent, re, quae prostabant, editiones multis mendis deturpatae essent, hoc dedit negotii Petro & Hieron o Ballei iniis, Presbyteris Ueronensibus, viris doctis, & scriptor una fama clarissimis, ut, qui adhue irrepserant, errores tollerent, & annotationes aliquas adjicerent. Urgente igitur opus hoc Praesule ante laudato, eodemque sumtus suppeditante, Antonini scripta eleganti charta di luculento charactere inde ab A i 4o Voluminibus IV l. Veronae excudi sunt coepta, quorum initium faetiim a To- , II. Qui superest Tomus I, cui vita Antonini prKmittetur, forte etia in laindum carceribus exiit. Illa posterior est haec nostra editio,cujus primum Volumen descripturi sumus. Hujus editor est vir doctissimus, Thomas Maria Mamachus, ordini Praedicato. rem adscriptus, sodalis fratrum religiosorum in Collegio S. Mariae, consilio Antonini, munificentia Cosmi Medicis, Fl rentiae excitato. Pietatis igitur suae esse existimavit, ut, quicquid ad gloriam & existimationem antissitis sui facere poterat, moliretur. Iuvenis igitur adhuc de operibus Antonini repetendis consilium cepit, quod cum aliis innotesceret, autores suasoresque ipsi exstiterant, ut inceptum opus, quam primum fieri posset, aggrederetur. Nec ration ν deerant, quare
695쪽
MENSIS DECEMBRIS Λ. MDCCXLVIII. 6 i
quare tam ardentibus votis ipsum eXpugnare contenderint.
Ne quid enim dicamus de do strina, quae ipsi non vulgaris ell, lubsdia illi in promtu fuerunt, quibus adjutus, felicius
longe, quam alii, Antonino opem ferre, eundemque Ornare, potuit. Λsservantur Florentiae ipsa hujus άυτογραφα Ilaec igitur eruere, cumque diversis editionibus conssisere, instituit; quo facto, innumeros errores in his seprehendit. Eni invero, cum, longius tempus huic rei impendendum esse, facile prospieeret animo. socium laboris sibi adscivit eiu dem Collegii membrum, Dionasum Remedellum, qui τογραφα cuiueditis exemplis diligenter contulit, S, quicquid in libris, lupis exscriptis, peccatum erat. emendavit, ct ad priscam veramque lectionem studiose reduxit, ordinem etiam, quem subinde
turbatum animadvertit, mutavit. Qui dum in molesto conferendi labore occuparetur ; Noster aκ notationes consignare occepit, loca, quae aliunde petita erant, sive Autoris nomen
additum, sive omissiun esset. incredibili studio investigavit &indicavit, quae doctrinam Christianam moralem & regionis dogmata spectant. scribi explicatione quadam egere videbantur, illustravit, in quibus obiervationibus p olixior est in prioribus, quam in posterioribus . cum, qui editionem hanc cupide efflagitabant, tempus ipsi non concederent. Quae ad uberiorem multarum rerum discussonem faciunt, Illa in peculi re volumen sub nomine Apparatur, toti operi praemittendunt, rejicere est animuS. Hanc brevem operae sitae rationem in Praefatione Voluminis Ideclaravit Rever. Editor. Nuncupavit illud Anuae Mariae Luriri- eae, domo Medicea oriundae Principi, Electori Palatino connubii
foedere quondam jumstae, cui id deberi sibi porsuadebat, tum.
quod Cossimi Medices Autoninum, dum viveret, maximi sein per secerit, tum quod is Collegium, in quo vitam agunt praestantissimus inmachus dc Remedellus, ex imis fundamentis erexerit, ornarit, ditaritque, tum quod Pontifices, e Medieta domo orti. Autoninum in Sanctoruin ordinem evehere sat gerint, quod, eum morte impediti perficere non potuerint, effectui dedit Hadriantis VI. Pum I. Summa moralis, quae hoc
696쪽
Volumine continetur, tit lis XX absolvitur, quorum ordo degenerale argumentum hoc est: Tit. I de anima in communi ιII de potentiis animae; III de poteruia inteluctiva; IV de voluntate; V de separatione anima a eorpore, G NIributione. π exercitio animae separata ; VI de causis peccatorum
passion iburs VII de peccato ; VIII do peccato originali; Ix de peccato actuali mortali; X de pereato venialis XI de lege incommuni; XII de lege aeterea, qua est prima lex; XIII de lege naturali, quae es secun a lex; XIV delege Mosaica, quae est tertia lex; XV de lege evangelica, qua est quarta lex; XVI de lege, quae dicitur eonsuetudo, qua es quinta lex; XVII de lege canonica. quae est sexta lex; XVIII de lege civili, quae es septima lex; XIX de privilegiit in communi; XX de regulis juris. Nostrum jam esset, quaedam ex hoc satis spisso Volumine
excerpere; sed, cum opera haec toties typis typis sint repetita, praeterea taediosum sit, adeo vanuin decurrere campum. aliqua tantum de instituto Autoris, ct ratione, qua in docendodc o
monstrando est usus, delibare libet. In Summa morali id egit, ut in justam compagem redigeret, quae his, sunt sacris muta ribus adstricti, S religiosis usui fore judicavit, quoties e suggestu verba sacere. vel peccata sua confitentes audire, vel da 1as tractare, ct cases conscientiae, quos nominant, enodare,
vel disciplinam exercere, raportebat, illis maxime, qui librorum necessariorum subsidiis destituti erant, vel quibus otium non suppetebat, ut multorum librorum lectioni vacarent, ex iisdemque, quae necessaria erant, repeterent. Eum in finem diligenter congessit, & ordine disposuit, quae instituto suo accommodata invenit apud priscos ieriptores Christianos, quos Patres appellare solemus, Concilioraim Canones in consilium adhibuit, sui & proxime superiorum temporum doctores, exiisque potissimulta Thomam Aquinatem, quem aliis omnibus praetulit, consuluit, neglexit Philosophos, ex JCtis etiam, ubi res postulat, quaedam mitivo sumsit, itemque ex Historicis, quoties exempla virtutiam ct vitiorum proponenda, dc rerum vicissitu- diues declaraudae erant. Ubi religionis dogma adstruere con
697쪽
tendit, non solis nititur divinioribus literis, sed, quae via ista
tempestate in scholis usu trita erat, Patres Conciliorum, CanOnes, Pontificum deereta, de Philosophorum scita, in subsidium vocat. Pauca quaedam illorum, quae fusus disputat, in in dium proferemus. Per legem aeternam intelligit rationem divinae sapientiae. quae dirigit omnes actus di motus. Aterna est, quoniam Deus in tempore nihil eoncipit, sed habet aeteranum conceptum, qui tribus personis est communis. Est illa universalis, cui res creatae omnes subsunt. Quae eum consiliodi ratione agunt, huic subjiciuntur per notitiam divini praec pii; lex enim naturalis est expressio quaedam legis aeternae. Res Mulae eidem parent, quatenus moventur divina providentia. Primum, quod in lege naturali constituit,hoc est, bonum esse iaciendum, re prosequendum, malum contra vitandum. Hane legem commendat a) a dignitate communitatis, cum omnibus h
minibus si insita; ab ab immutabilitate re firmitate; 3 s prioritate temporis, cum alias omnes leges aetate antevertat. Dogmata etiam, quae ecclesiae Romauae sunt prius, passim inculeat. De Pontifice pronuntiat, omnes ecclesias non posse tollere autoritatelli illitis, eum ipse non habeat sutoritatein ab ecclesia, sed ecclesia ab illo. Porro ipsum habere jurisdiactionem suam ex divina jussione & Conciliorum autoritate, non vero ex inanslatione populi, sicut Imperator. Leges canonicas dignitate di autoritate priores elJe civilibus, ac proin de. si quae leges civiles illis sint adversae, irritas declarari posse. Quod eeelesa Romana approbat, vel reprobat, id & aliae ec-eleliae facere debent, cum ab ipsa silain habeant institutionem ct autoritates a. De eeclesarum antistitibus monita quaedam habet non contemnenda. Qui non per ostium debitae electionis imtrarunt, sed aliunde adscenderunt, scilicet per ambitionem, i trusionem, sinoniam, ct hujusmodi, sunt seres & latrones. Qui bene vivit, & bene docet, populum instruit, quo modo vivere debeat. Sicut virga Aaron fronduit, & seiushis produxit; ita & Praelatus abundet in frondibus sanae doctrinae, in floribus modestiae ct bonae famae, in frondibus operationis viritiosae. Praelatus debet pascere verbo doctrinae, exemplo bonae vitae, &
698쪽
cibo terrenae se stantiae, in quantum potest, gregem sibi coni- pag. I398. missum. De igne, qui dicitur, purgatorio, illius natura oc69s - 716. conditione, copiose disserit. Troiani animam orationibus Gregorii Magni inseris eductam fuisse. credunt nonnulli post D. Damascenum, quod quidem, si ita se habeat, iactum esse judicat Antoninus, quoniam inserorum cruciatus non finaliter
ipsi sim destinati, re hinc per speciale aliquod privilegium ul-
9s- tra legein commutiem liberatam esse. Quas adjecit annota. tiones Doctiss. mmachus, illae respiciunt non soluin leetionem, ut, collatis editionibus ac Codicibus MStis, Ostendat, quaest vera. 1ed etiam Scriptores indicat, ex quibus Autor sua depromst, aliis ejusdem argumenti locis ex diversis scriptoribus adductis. Quae Antoninus brevibus est complexus, illa subii de fusius explicat, aliquando etiam controversas, quae e lesiae Protestanti cum Romana intercedunt, attingit S discutere allaborat. In omnibus illis doctrinam suam, iudicium, α lectionem, etiam recentiorum scriptorum, satis probat. Index copiosus in utramque illam Partem est adjectus. i
Republica Galatarum liber singularis, in quo cum gentis origo, satus regiminis, mores, ct res gestae, Me scripto-rtim se numismatum antiquorum exponuntur, tum Ga--: Iatrae regio describitur, adsiecta ejusdem tabula geographica, cum Indici locupleti mo. Norimbergae, sumtibias Io. Iac. Cremeri, 3, 4.
. Alph. a plag. a. Orio obscurior est tum totius Λsiae minoris, tum maxime Ga latiae, historia.desectu monumentorum; eo magis probandum est Clariis meruidosi, nunc Prosetaris linguarum sacrarum in Athenaeo Gedanensi,confitium, quo eam hisoriae partem illustravit, in qua ante eum non satis selici ut ipse putat con tu occupatus fuerat C. G. IIos annus. scripta de Galatia antiqua
699쪽
Differtatione.Nee solum explevit desiderium eruditorumCl T. . Autor hoe libro de republiea Galatarum edito, sed spem etiam feeit in Praefatione, antiqua regna Bithyniae,Lydiae Ponti,Cappadociae, ceteraque, cum tempore describendi. Praesens liber multo eum labore, neque infelici successi, elaboratus est. Comple-cehitur enim Omnia, quaecunque in vetustis monum tis, beneficio temporum contervatis, do gentis Galaticae origine, rebusque gestis ac fatis, sparsim reperiuntur; ubique adducuntur sollicite ad probandas narrationes scriptorum loca, quorum fide quaelibet narratio stat, eaque vel transcribuntur integra, vel indicantur; neque tamen conscribuntur solum, sed cum judicio critico examinantur, ut tandem commemoratio eliciatur, quae ad verisimilitudin em maxime acredat. Insperguntur quandoque observationes philologicae ct criticae' non inutiles. Stilo utitur Autor perspieuo, fluido, ct ad tradendas historias aptissimo, interdum faceto, di ob inspersa passi in Poetarum veterum dicia jucundo. ornatur liber non modo nova tabula Galatiae geographica, sed etiam numis quibusdaili in aes iu- ei sis, aliisque figuris, artificum manu veniisle sculptis. . In Praefatione Clariss Autor utilitatem hujus historiae commendat, atque occasionem, qua ad eam seribendam fuerit excitatus, indicat, itemque subsidia, quae acceperit ab amicis, praecipue a Ven. Pelisuterio, gratus praedicat. Liber ipse in hex Capita dispescitur. Primum agit de expeditione Galatarum in Graeciam-Asiam k cujus initio nominantur Λutores vetusti, qui exi instituto de hac gente scripserint, nune omnes deperditi. Deinde describuntur expeditiones Pag. s. ejus in Graeciam, nempe prima duce Cambaula, in Thraciam, altera Brenno & Belgio ducibus, in Macedoniam, cujus rex 8. Holemaeos Ceraunus acie victus interficiebatur, tertia tandein Brenno duce, cum ingenti hominum multitudine, a qua S shenes, Macedoniae rex, profligabatur, Thessalia diripiebatur, tandemque irrumpebatur in Graeciam. Graeei, duce Callippo 1i. Atheniensi, se objiciebant ad Thermopylas, praelioque commisso harbaros vincebant. Brennus, diviso exerc u, nartem in 2Dolorum fines mittit, partem ipse ducit, ii cautis Gr ecis verba Diuili od by Cooste
700쪽
ba dat, transcensoque monte in Graeciam penetrat, ae recta contendit Delpbos ad dives templum expilandum. Sed, pr lio facto, Diisque pro templi religione una militantibus, barbari ad internecionem delentur. partim armis Graecorum. parum grandine ac frigore, partim, si credere ubet, prodi- Pag. aQ. glis ini e . Templum autem ipsum captum & expilatumat, non est, licet id nonnulli veterum perhibere videantur. Ulut autem Graeci omnes Gallos ad Delphos litteriisse scribant f tamen superfuere duo eorum exercitus, quorum alter sub Domnorio & tatario ante irruptionem in Graeciam a Brenno secesserat, alter sub Comontorio e strage Delphica evaserat. Prior ille, in Thraciam progressiis, bellum cum Antigono si nata, infausto eventu, gessit, tandemque ad oram maris Asinoppositam consedit, quaerens transtum. Lutarius, qui Che sonesura tenebat, quinque navigiis vi raptis, suas copias pri imus trajicit; Leonnarius, rogatu NicomMD, Bithyniae regi3, qui Gallorum opera uti volebat in bello cum fratre suo Z Poeta, a Byzantinis cum suis militibus per Bosporum pariter transvebitur. Comontorius in Thracia remanet, sedein rς-gni Tyli exstruit, tributa a Byzantinis, s c vectigal a navibus. per Bosporum navigantibus, exigit. Substitit hoc regnum Gallothraeum usque ad aetatem Metiochi dis quo evertanfuit a Thracibiis, tamen reliquiis Gallorum inter Thracessassim remanentibus Florente adhuc reguo, dederiant auxi-ia Antigono Gonata. Iimulque .ejus hosti, Pyrrho Di rae; post im .etiam bellum gesserunt cum hoc Antigono, sed funestisiuno eventu. Et ab his tertia Gallorum colonia. in Asiain transiit, accita ab Attalo Pergameno, auxiliis eorum contra A at usum. Ea consedit ad Hellespontum inu Troade, & haud ita inulto post ab Alexandrensibus ct Ptussia elaudo sere delet3 est. Priores autem coloniae, quae sub Iaι- rario dc Leonnorio traniarant, initio pur totam vagabantur Asiam, nulla evia sede, di ab omnibus gentibus stipendia exigebant. Iuvabant Nicomedem adversius Zimrtam; vincebantur ab Antiocho Sotore: pars eorum militabat aere Ptolemaei