장음표시 사용
701쪽
MENfIS DECEMBRIS A. MDCCXLVIII.
nem excisi fuere; pars aere Aulioebi Hieracis, cum quo S pag. Ducum Callinicum vincebat; vietores aggrediebatur Attaluo Pergamenus, fusosque Gallos cogebat, rescta vagandi c t trocinandi consuetudine, intra terminos suae regionis se continere. Titin igitur, nee prius, Galli occuparuat illam regi nem, quae ipsoruin nomine Galatia nuncupata fuit. Sic cum Autor exposuisset adventum Galatarum in Asiam, Capite δε- si eundo inquirit, unde advenerint, dc origines gentis indasat. si Praemonet, eos, qui expeditionem tertiam in Graeciam sulcepere, ex tota natione Gallica fuisse collectos, bello in con-eiliis publicis decreto. Λ Graecis scriptoribus Celtae. a Latinis Galli, vocantur. At, Celtarum nomine, notum est, olim dictos fuisse omnes populos, qui Romanis trans Alpes, Graecis trans Dardaniam versus Occidentem dc Septentrionem, incolebant, sive quod omnes illi, qui Hispaniam, Franciam.
Germaniam, Illiricum, tenebant, vere Celtae essent ιχ communis originis, sive per inscitiam dc confusionem, quemadmodum hodieque a Turciis omnes Europaei appellantur Franci. Galatae vero veri nominis Celtae fuere, quia semet ipsi in Asia ita nominarunt, nempe Gallos, Celtas, Galatas, quae nomia G. na non nisi dialecto differunt. Veri autem Galli, seu Celtae, merito sic appellati, olim habitarunt non solum in Francia inter Garumnam dc Sequanam fluvios, sed etiam in Italia superiore, quorsum, regnante Romae Tarquinis Superbo, duce 6, Belloveso, coloniam duxerant, Italiae nomen Galliae Cisalpirue daturam; sed etiam in Germania, ubi colonia Tectosagum dc Bojorum fuerat a Sigoves fundata; ac tandem in Pannonia ret inter Λlpes, Danubium, i c Thraciam, quorsum effuderant se. teste Iustino. ex Italia. Celtae Pannonici in tres dividebaniatur gentes, Scordiscos, Bolos, dc Tauriscos. Scordisci, quo- prum nomen recentius est expeditione Delphica, circa Savum sedebant; Boji juxta Draviun; Taurisci, seu Troi, inter utro que medii. De his gentibus Pannonia a Plutarcho dc aliis vosatur inserior Galatia; iique fuere illi Celtae, qui legatio- ra. nem ad Alexandrum M misisse leguntur. Quaeritur nunc. ex quanam coloma Gallica Ga llograeci prodierint. ex Francia Rr rr Pris
702쪽
, an Italia, Germania , an Pannonia. Strabo ignorarem tum Hieron us, non Gallograecos ex Europa, sed contra a Gallograecis Asiaticis Gallos Europaeos, 87. oriundos fuisse, putat, quem merito Autor confutat. Cali machus, Pausanias, Diodorus Siculus, eos ab ultimo oceano sabulose deducunt; alii, maxime reeentiores, ex Francia pro pria; alii ex Germanica colonia; alii ex Italia. quas conje- suo. cturas Omnes Clariss Autor solide removit. Ipse Gallogratiscos non aliunde, quam e Pannonia. seu Illyrico, exiisse arbitratus, idque testimoniis Trogi, Jusini, ct Appiani, confirmat, ct ipso. veluti itinerario Gallorum, in Grate iam proficiscentium, itemque eo, quod pleri lite e Delphica clade superstites in Blyricum, tanqua in patrium solum, recessisse dicunturi aliisque
argumentis. Denique animadvertit, Galatas Asiae in tres
populos suisse divisos. Tolis obojos, Tectosagas, ct Trocmos,
atque totidem gentes Celticas in Pannonia commemorari 3 - Si iasque eum illis easdem prorsus esse credit. Techosagas in
Pannonia habitasse. S expeditioni Delphicae intersuisse, gustianus memoriae prodidit; hosque ipsos esse seordiscos, Λuior sit verisimilibus rationibus probat; nempe antiquum gentis
m. nomen esse Tectosagae, quod ipse deducit a titte, deueus, di
saga, fagum bellicum, recentius esse Scordiscorum, quod ex urbe Scordra Pannoniae natum putat. Altera gens Galatica Toli- sobolorum manifeste prodit Bolorum, alterius gentis Pann nicae, nomen. Autor eonjicit appellatos eos Me lissed Bose, seu the lises Bose, Bolos conlcriptos, seu in catalogum militarem adscriptos, quia non omnes floti, multis quippe in Panncnia remanentibus, sed nonnulli tantum, suasu Brenni, expeditioni Graecae dc militiae nomen dederint. Tandem ex mente Atitoris Trocmi Galatici iidem sunt, qui Taurici Pannoniae. Docet enim, Τaurisco in nomen non gentile esse, sed appel- Iativum, ac quoslibet montium incolas a Raur, nions. significare; verum gentis nomen fuisse Troi, uude saetiim fuerit Troicus, Trocmus, ct Trocmentis. Itaque tres Galatiae populos, Tectosagas, Tolistobolos, Trocmos, esse prorsus eosdem cum Pannonicis Celtis, nempe Scordiscis, Bojis, ct Trois, seta
703쪽
Tauriscia.. Postea Autor triuitis doret, Brennum, expeditionis Pag. ti . Delphicae autorem ac ducem, vere fuisse patria Pannonium. Capite tertio chronologico Autor id agit . ut singulis rebus,
Capite primo commemoratis, verum annum assiguet. Secumdam Gallorum expeditionem, quando duce Belgio Ptolemieus Ceramnu profligatus & eonfossus est, refert ad annum IU Olmp. CXXIV. seu 28o Λ. C. N. Tertiam expeditionem Delphicam sub Brenno resert ad II olyinp. CXXV . seu 278Λ. C. Iu Asiam vero transisse Gallos anno III olymp. fu dem, seu 277 h. C. N. ac tandem post cladem ab Attalo acceptam Galatiae regionem stabili possessione occupasse anno II Olymp. CXXXV, seu 238 A. C. N. Capite quarto Λutor
commemorat res gestas Gallograeeorum, inde ab eo tempore. quo Galatiam quiete ineolere coepere ab attalo compulla, usque ad tempora Augusti Caec qui Galatiam in provinciae fommam redegit. Memorat, Galatas omnibus intersuisse Asiae negotiis, nec facile ullum fuisse ea omni aetate bellum g stum sine mercenaria Gallorum manu. Sed, omnia ista repetere. angustia nostrartura pagi ruin haud permittit. Nonnulla tamen, quae prae caeteris memoria digna videntur, inde decerpta dabimus. Disputat Λutor de praelio Gallorum, eum Iudaeis in Babylonia cominisso, quod a Maccab. VIII, ao, memoratur, idque contendit esse illud, quo Antiochus M. Mol nem rebel leui in Babylonia vicit anno ars A. C. N. In bello Antiochi M. eum Romanis Galli a partibus regis steterant, eo que virtute Scipionum debellato, ipsi a Cn. Manlio Cos. bello petebantur. Tolistoboli editissituum montem Olympum occuparant, natura locorum confisi; sed Consul, fugatis propugnatoribus, ipsa eorum castra expugnabat, magnamque ed bat stragem. Tectosagae in monte Magaba consederant, sed omni opinione citius a Romanis vincerintvr anno i 89 A. C.
N. Victi Galli paeem impetrabant lenissimis conditionibus.
ut pacem servarent cum vicinis, agroriunque suorum terminisse c0ntinerent, servata αυτονομακ une tributo. Manlius de Gallis
triumphum egit, quamvis id neget Florus. In bellis Mithria vitieis Galatae Romanorum castra secuti erant. ideoque Prm
704쪽
467. mia consequebantur a Pompeis imperatore, ct Defotarus tetrarcha regium titulum cum Armenia minore. In bello civili primo Galli auxilia dederant Cn. Pompejo, victique a C far ei, graviter multabantur, Dejotaro quoque Atmenia ademta, ct pecunia imperata. Is tetrarcha tum hospiti suo Caesari insidias struxisse accusabatur a Castore, nepote suo, sed oratione 373. Ciceronis, quae exstat, defensus, erimine liberabatur. Cafare post interfecto, De tartis rex amissa recuperabat armis, ac postea perciitaribus ejus Brino Cassoque auxilia mittebat, duce Amynta, scriba suo. Hic statim post praelium Philippense
desciscebat ad triumviros. ideoque Pisidiae regnum cum qua dam tetrarchia Galatiae, praemium perfidiae, adipi lcebatur; G-sori autem aliae tetrarchiae avi in Galatia dabantur. Idem Atyntas Sextum Pompejum, Antonii hostem, cepit vivum, ac 279. tradidit. Idem in bello civili ultimo auxilia mittebat Auronis ad Actium, sed ante puguam deficiebat ad Augustum, cumque oon exiguum pondus victoriae addidisse videretur, pacate regiones suas beneficio Augusti retinebat, simulque Ciliciam impetrabat, ita ut latissime dominaretur per totam Asiae citerioris mediterraneam partem. Is ratas tandem anno aci
a. Λ. C. N. insidiis Isaurorum sublatus, interiit. Regnum ejus Augustus provinciam fecit, primusque Galatiam pro Praetore administravit M. Lollius. Capite quinto geographico Clarissim Moinus describit situm, fines, amplitudinem, urbes fluviosque Galatiae. Cuin Galli primum transfretassent in i 84. Asiam, habitabant ad mare K una, totamque Asiam latrocinando, ct tributa exigendo, pererrabant. Post occupabant mediterraneam illam regionem, quae inter Sangarium S Halym fluvium interjacet, atque olun ad Phrygiam magnam perii nuerat, complexa circiter 3o miliaria Germanica latitudinis. totidemque longitudinis; cujus limites ab omni pari quoad fieri potuit, designantur, urbibus terminalibus nominatis. Huc facit mappa geographica prorsus nova, quam Autor, multo studio adornatam, suaque delineatam in anu, cleganter in aes incidi curavit. Ea continet non Galatiam modo, sed
705쪽
MENfis DECEMBRIS A. MDCCXLVIII. 68t
vicinas quoque provincias, ac totam fere Asam ess Taurum; exhibet terminos cujuslibet regionis non soliun antiquos, sed etiam quales dioeceseon ecclesiasticarum sub Imperatorum Christianis fuere ; metropoles signo proprio distinguuntur; urbes Episcopales crucis signo notantur; oppida & loca, quin rum suis sat certus est, et rcello figuntur; incertorum nudum scribitur nomen; re, ne quid ornamenti deesset, coloribus v nune inductis provinciae pinguntur, & in margine gradus longitudinis ac latitudinis ope recenti Ginamiti Observatio. num astronomicarum adscribuntur. Galatia dividebatur in partes tres, quarum unam Cappadociae & Ponto confinem inc lebant Trocmi, eo inque caput erat Tavium, alteram, quae Phrygiam a meridie tangit, tenebant Tectosages, quorum primaria urbs erat Ancyra, tertiani Tolistoboji finitimam Bithyniae ct Phrygiae ab occasu, eorumque eaput erat Pessinus. Singulae pentes iterum dividebantur in quatuor tetrarchias, ut totius G latiae essent ia pagi. Si vero omnes minores eivitates ac dioece sis computantur, autore Plinio, centum nonaginta quinque erunt. Sub Imperatoribus Christianis Galatia omnis in duas provincias distribuebatur, nempe in Galatiam primam, quae viro Consulari parebat, ct Galatiam secundam. leu salutarem, quae Praesdi subiiciebatur. Illius metropolis Ancyra erat, huius Pessinus. Deinde deseribitur fertilitas soli, tacunditas agrorum, annona. fructus, pisces, pascua c praecipue Ancyranae capellae, hodie totius Asiae praestantissimae, mercatura, frutex cocci, qiv3 paludamenta Imperatorum tingebantur. aliaque regionis bona. Sequitur catalogus urbium & loe rum, ad literas alphabeti redactus. Talem jam dederat, sed mutilum, Cari Gu H maum . nunc Antistes Witte bergen- sis, tum Lib. ΛΑ. Magister Lipsienss, in Dili. de Galatia liqua. Hunc Claris. Λutor fundamenti loco ponit, eumque triplo auget, nulliisque locis emendat. Hunc excipit catalogus montium ct collium Galatiae. ac tandem index fiuviorum, satis diligenter constetiis. Ultimum, seu sextum Caput de moribus Galatarum inscribitur ; quo partim de moribus civilibus, cha- Rr rr 3 raele-
706쪽
elare animorum midiorumque hujus populi, agitur, partunde regimine politico S statu reipublicae eorum. Queis ritur Autor, Galatis olim nil praeter vitia fuisse tribuis Pag. a17. tum. Non negat, eos lucri fuisse cupidiores , ipsam exisoeditionem Delphicam ex aviditate sacrorum thesaurio uiuscepisse. totam Λsam latrocinando expilasse, & tributa etiam a regibus exegisse. Hinc luxuria Romae irrepsisse dicitur maxime post triumphum Manlii Galaticum, cum omneε divitiae, quas avidissima rapiendi gens, ut loquitur Livius, per tot annos coacervasset, Romam a victoribus fuissent translatae. Galatae quoque cuilibet, stipendia offerenti, auxilia dabant; aliquando ex avaritia effractis regum Macedonicorum sepulis as9 eris auro corpora spoliarunt. Notatur porro eorum barbara 344, crudelitas in hostes, quorum eapita truncabant, craniisque pro poculis utebantur. de quo ritu multa lectu digna asseruntur swo- crudelitas in captivos, quos aut Diis immolabant, aut sagittis transfigebant; nee minor in suos, cujus rei plura adducuntur βο - exempla, ut Bootari, liberos suos jugulantis. In rebus aggrediendis fervidissimi erant & furentibus sinites, in prole- quendis remissi ac torpentes. Hinc in pugnis primum impetum coeca ira effundebant, quem si sustinuisset hostis, poterat deinceps lassos facile vincere. Non sine ratione perfidiae a cusantur. Namque contra Ptolemaeum Philadelphum, cujus
aere militabant, seditioneiri moverunt; contra Autiochiam Hi racem, cum quo vicerant Seleucum. ipsi arma verterunt;
Amulium Cos si in specie colloquii & spe pacis tentarunt i sdiis opprimere; DVotarus Julium Caesarem insidiis appetii se a genere dc nepote suo accitiatus fuit; Ammias bina des
ρω ctione regnum meruit. Contra tamen Autor producit mira fidei servatae exempla, duos fratres litigantes, utor pro altero perire deberet, si tiagontis uxorem marito fidelissimam, Cani-263. mam inortein mariti sua dc occisoris morte uitam. Hieron mus Galatis stupiditatem naturalem exprobrat; quem jam
eonfutavit Iaudatus Hosfmannus in Diss de supidis Galat rum ingeniit, dc amplius confutat Clariss . Autor, eo, quod reinpublicam habuere optime constitutam, quod callidi taepe ad
707쪽
MENSIS DECEMBRIS A. MDCCXLVIII. 683
ad sallendos alios suere, quod rei militaris periti. Praeterea
assert exempla non modo virorum naturalibus animi dotibus - praeditorum, sed etiam mulierum; laudat DVotari sapientiam, prudentiam, acumen ingenii, item Ammae. Λdiatoriagis, Teporgi, aliorumque, virtutes ac mores, quorum causa apud . Romanos in admiratione fuerint; observat, eos literarum stu--Pag. 276 diis fuisse exeultos, multosque nominat eruditione famaque
claros Galatas. Consuetudo eis peculiaris fuit, secum in plau- 279. siris eircumducendi uxores liberosque, maxime ut illarum uterentur consiliis S arbitriis in gerendo ct eomponendo bel-' lo. Habuerunt singulare jaculi genus, constans ligno graWili a & ferrea cuspide. quod non amento, sed e manis torquebant. Gesum dieebatur. Unde gens quaedam Alpina, bellis Roma, norum clarissima, nomen Gesitarum tulit. In pugnis certa- 288. bant nudi super umbilicum. sine veste, Alis acinis cincti. Gla- arsi. diis utebantur praelongis, praegravibus. sed sine nauetonibus, ut non pu iustum sed caesi in modo, serire possent. Nominabant spathas. Cum tali armatura milirem G datam ad latus mappae geographicae in aes insculptuin cernimus. Singulare hquoque equitatus genus habebant, quod trimaret an appellabant; singulos enim equites eomitabantur bini servi S ips in equis, dominisque in praelio succenturiantes. Scuta eorum, 293 quae Θυρεους nominabant. forsan ob incisis animalium figuris,
erant liumnas altitudinis, ut fere virum aequarent stantem, sed nullius latitudinis, ut male tegerent latus, lignea ex assere
uno, nee cava, sed plano, & obducta pellibus belluinis, aut i, stilliinis coloribus disti iusta. praesagiis admodum fuere de- 2n.
diti, ita. ut eventus bellorum extispicio priescire vellent, lo- cultas precationibus averruncantibus abigerent, si luna defice. ret, iter abrumperent, ex hostiis quoque humanis divinarent, Re. Regimen politicum GMatiae Autor se delineati RuGalatiam totam consutiebant tres gentes foederatae, in se tamen separatis, liberae, & quae per se sngulae haberent jus ina. jestati ira, belli pacisque facultatem, & domesticam rempubli.
m. Erant tamen inter se certis legibus intimae eonsocia. 2 p tionis scederatae, ac statis temporibus in commune concilium Diuiligod by Corale
708쪽
eoibant, ad negotia totius provinciae curanda. Locus concilii Donaemetus dicebatur, quasi trium sentium domus. Genleghae majores in clientela sua habuiste videntur alias minores, pariter liberas, sed cuin illis foedere inaequali junctas, quales fere hodie socii Helvetiorum. Summa majestas erat penes conellium generale duodecim tetrarcharum ac trecentorum legatorum . qui statis temporibus in Dunaemeis conveniebant. ac de pace belloque, de causis rapitalibus, et legendis magistratibus, consultabant. Summus magistratus erat tetracha, quales in quavis gente quatuor fuere ; nomen enim regium, nedum regiam potestatem, Galli ferre non poterant. Hi judicabant de omnibus causis fori, exceptis rapitalibus γοῖς φονγ366. κως . Nec legibus eorum licebat fures sinul possidere te. trarchias; quamvis De Otarm octo, vel novem, α Amyntaromnes, postederit, sed ex autoritate Romanorum. Diguitas ea non haereditaria erat, sed a populo dabatur bene merentibus; praeeipua tamen ratio habebatur nobilium, seu hominum, qui cognatione antiquis tetrarchis conjuncti erant. Quilibet tetrarcha sub se habebat unum ducem belli ae duos legatos υπος ατοφυλακας . Ille jus civibus per pagos reddebat, hie bellum .administrabat. Praeterea electi procerescentum viri e ouavis gente ad consilium generale conveni bant tanquam scabini, aut asses res judicii. In oppidis quom te senatus urbanus cum plebe aliquid habebat autoritatis. Iaecce omnia illustraotur comparatione perpetua cum prisca 3I3. Germanorum Francorum republica. Postquam autem regimen reipublicae Galaticae liberae delineavit, observat, Galatas, a Cn. Manlio victos, stitim incepisse Romanis 3nservire, eaque Iraestare,.quae reliqui socii & reges inservientes, id est, auxilia
are, annonam praebere, aurum coronarium donare. Roma
ni quoque saepe tetrarchias assignabant hominibus de se bene meritis. Postea pauca monet de religione Galatarum, tangit immolationem hostiarum humanarum, divinandi cerimonias, cultum Diana, cujus sacerdos fuit Gamma, Sinorigis tetrarchae uxor, cultum Teutis, item Deam Pessinuntiam, cajus sacerdores evirati carne suilla abstinebaut. Tandem deueuit ad lin
709쪽
MENSIS DECEMBRIS Λ. MDCCXLVIII. 683
piam Galatarum, quae peculiaris suit. Reliqniae ejus exstant paucae. Equitatum fuit in vocabant trimare an a tri. tribus. x marc, equo. Fruticem coccineum appellabant br, vel bste; intritum vinci vocabant embrecton, einge broetes, Mon- Pag. ni. tanis Le ibi per scomma dicebantur Tascodrugi, seti paxillon sones, quod inter orandum nasuin manu fulciebant velut palo ; namque, ut haeresiologi docent, rascor vocari palum, dru. gos vero nasum, vel, ut Autor conjicit sat verisimiliter, laschelingua Germanica vetusta significat manum, de ista premere. . adeo ut significentur, qui manu aliquid premunt, seu fulciunt. cum concilii univerialis vocabant Dunaemetum, quasi 33s.
heparat, triuin gentium domum. Oppida nonnulla, fluviis apposita, sonum vocabuli Eructe, seu pontis, occultant, ut Ec-eobriga, Ipetobriga. Casellum quoddam, ubi boum greges eustodiebantur, nominabatur Cuballima, sit mast, claustruin vaccarum. Hac occasione Autor proponit conjesturam, an- 336ctne illa Lycaonica lingua, qua usi leguntur Lystrent Actuum XIV, ιι, fuerit forsan Galatica; namque Lystrenos a Plinio inter populos Galaticos minores numerari. Ultimo docet, 338. priscam Galaticam non majorem habere cum ulla superstite lingua affinitatem, quam cum Germanica, quippe in quaquam frequentissima appareant vestigia Celtica: prisciae. Itaque Scomiscos Pannonios memorari, a quibus oriundi fuere o Tectosages Galatae, eadem uses lingua cum Bastarnis, Germanica gente, ac tandem Hieronymum testari, Galati eum sermonem fuisse similem sermoni Trevirorum, pariter Germanorum. Ad calcem libri ponuntur Addenda quaedam, in quibus multa operis ipsus loca illustrantur; de tria folia oratorum, quibus liber, absente Autore, commaculatus fuit, ac tandem index rerum memorabilium satis locuples. Fuimus forsan in hoc excerpto breviores, quam dignitas ct varietas materiae requisivisset; aliis forsan 1olito longiores videbimur. Suademus autem, ut lector ad ipsuin librum adeat. quem non siue jucunditate dc fructu, ut sperainus, leget.
710쪽
praestantissimas editiones accuratisme expressa, opera M.
Chemnieii, apud fratres Stoesselios, ITA . 8.Λlph. I pl. g. F. Revixit quasi inde ab aliquot annis Homerus, plurimis eruditissimorum hominum studiis exeitatus atque evectus. Samuel Cliare e, pater aeque ac filius, Londini A. ira9 α i73a praestantissimalia edtionem publici juris fecere. lnde ab eodem temporc Alexander Politus Eustathium interpretem, una cum aliis lucubrationibus, Homerum spectantibus, publici juris secit aliquot majoris formae Voluminibus. Bucupellus Anglicana lin sua deinceps Mimburgi vitam consignavit Homericam. An Muria Riccius apud Italos Dissertationes Homericas tam fusas, quam eruditas, edidit. Vel eodem tempore, Vel paulo ante, συνοιιν Dissertationum Homericorum, quas in posterum exspecta mus, accepimus Gera, unde S promissum ad nos venit, majore volumine cum sanctissimis literis comparandi Iom m. Interiin, ut aliorum studia taceamus, accuratissimam atque utilistunam editionem hujus Poetae dedit partim, partim paravit, Clariss Hagerus, aliis jam liun io Opitis Grammaticam Ebraeam, inque Relationes innoxias, quas nominant, meritis, tum geographico scripto Germanico, tribus Voluminibus constante, cete-Ta ut taceamus, satis jam celebris. Abunde praestat doctissimus Editor, neque studiosam modo juventutem, sed omnes omnino literatos, juvat; sive Homeri vitam spectes, libro praemissam, sive contextum limatissimum, atque observationibus passivit criticis instructum. In laudabili Editor quintiliani versatur haeresi, ab Homero re Virgilio lectionem Poetarum esse inchoandam. Quo id magis in graviismo munere me ditatus est, eo ct magis probavit. Sed editio deerat Homeri, disceu libus accommodata. dum, externis paratu dissiellioribus, inter Diuitiaco by Gorale