장음표시 사용
21쪽
i5 Huberti Giphani j Tractatus
acquisitum est repudiari non potest. l. r. f. decretalis 4. successEdueZ c Pompouius. de Neg/t. ges. Respondetur verum quidem id esse , hereditate i semel quaesitam repudiari non posse, semel enim heres semper est heres, sed i
meri delatam repudiari non posse, licet nondum adita. Inter- dii tamen haec duo ucrba confunduntur & nonnunqua etiarefutandi verbo utuntur scriptores, maxime in Feudis. ibi Feudi refutatio pro renunciatione est frequens , Getam anic. 'alag theii. Est igitur haec Renunciatio quaedam refutatio & repudiatio iuris alicuius,ad quam voluntas est necessaria, ut &in pacto,stuc conuentione. Est namq; renunciatio velut species pacti l ψ. C. Aeact. Et proinde de his Renunciationibus S remissionibus agiturJubiit. de Pact. OD ansa I. In eo tamen differt renunciatio a pacto, quod pactum requirat duorum vel plurium Consensum, & voluntatem,ut 5 contractus i. g. r.deflaZZ.Renuciatio unius consensu fieri potest ut S pollicitatio Lyde pollicitat. Ita D d. adl. r. se . C. de Pact. Renunciatio enim fit, etiam altero ignorante,&inuito interdum, ut cum renunciatur amicitia, societas. Sponsalia,Matrimonium, ubi proprie dicitur Renunciatio, quia conditiones uxoriar;hoc est sponsalia,& nuptiae plerunque per nuncium repudiari solent: Sponsalia quide his verbis, conditione tua non utor: nuptiae vero, res tuas tibi habeto,claues mihi reddito l. a. de Repud. Sed in hoc nostro troctatu Renunciatio plerunq; factum continet, vel enim sit autero praesente, ut in pactis dotalibus,ut beneficiis fideiussoriis,&tutoriis&c. Vel absente quidem altero sed tacite consentiente, & alterius renunciationem ratum habente, utpote in utilitatem absentis factam. 4. D. de Pact. Et plerunq; fit renunciatio, nudo consensu &iurato c. quamui extra. de Pata. Quae ita disserunt, ut iurata valeat. Iniurata&nuda non item. actum dotau.C.depa I. conuent.Sed hic oritur quaestio an pro renunciatione habeatur promissio de renunci
22쪽
Ipod ando, ut in pactis dotalibus fieri solet, si ascriptum est, ut ei. sponsa renunciet bonis paternis, postea fit, ut omittatur re-
nunciatio, hic qua ritur, An illa scriptura, & nuda promissio vim habeat renunciationis, qua possit sponsa excludi, de qua quaest. Nicol. Bocr. deci p. Ioli. Ficta ard.
renunciando promissionem non haberi pro renunciatione, quemadmodum aliud promittere se venditurum, aliud vendere, aliud promittere stipulanti se sponsurum, aliud spondere,aliud renunciare, aliud facere pactum de renunciando,h multa tractentur, quae non perficiantur. sfariosor β.m minisse. delegat. I. l. si quis g. vlt.de vesi. oblig. QEa distinctione putant quidam defendi posIevulsarem Sponsaliorum per verba de praesenti de futuro diuisionem , ut per verba de
praesenti matrimonium, per verba de futuro non item contineatur. Atq; ita in grauissima causa pro sponsa esse iudicatum tellatur Boer. decis. 3. Sed de iurata promissione, quam pleriq; pro renunciatione habent, dubitari potest. Nam licet magna vis sit iurisiurandi, maxime iure canonico, non videtur tamen hoc posse, ut idem sit promissio, & praestatio, idem dabo, & do tibi mutuum, reminciabo & rentincto. Affert quidem Couar. leges quasdam, & argumentum ex vulgari axiomate, ambages S circuitus esse vitandos, sed ut&leges ad rem facerent,ut non faciunt.&axioma verum esset, ut non est , qua de re alias, valerent illa non minus pro simplice, quam pro iurata promissione. Ad modum quoq; renunciationis pertinet, quod Renunciatio interdum fit speicialiter, & de uno tantum i ure, aut beneficio, interdum generaliter,&de omni iure,&beneficio. Quemadmodum M
23쪽
pactia aliud est generale aliud speciale cas .in .depact. Quae
differentia diligenter obteruantia: est n. maximi momenti, ut insta dicetur. Ad modu quoq; pertinet,quod Renunciatio
fiat interdu tacite licet plerunq; expresse,& verbis nuncupata O.9 . o. RetB. Huc quoq; pertinet, quod ut pacta&contractus,ita Renunciatio fieri pollit, non modo pure, sed etiam in die,&sub conditione ut in pactis dotalibus filiς bonis paternis renunciant, quantu extabit aliquis ex familia masculi. Ex his natura, siue essentia Renuciationis intelligi facile potest, eaq; paucis verbis definiri, videlicet quod Renuciatio sit voluntaria rei aut iuris sui repudiatio siue remissio. Alieni
namq: iuris improba .&inutilis est renunciatio. Vt&Conue: tio,quae alteri parti neq; prodesse, neq; nocere solet.lpraescri- pila Io. g. et D. LPa Llurs S nomine generaliter accepto, intelligitur&hereditas,&domi niti, S i eruitus, & usus fructus, SOEmphuteusis,&Feudu, S pignus,&obligatio.&actio, aliaq; iuris commoda, S beneficia. vi S exceptio. 6c intelligitur ius. non modo praesens, sed etiantur si,de quo tamen, ut de omni iure quoq; insta peculiari capite de Rebus tractabitur. Α fert & Hostiensis definitionem in ian. tit. de Remιuciat. lib.I. I n reta etiamque Baldus, sed eo de fere recidunt. Diuisiones autem renuciationis ex modo fere sumuntur. Prima sit ista, ut alia renunciatio sit generalis, alia se pecialis, Ea n. dicitur generalis, quando qui Somni iuri. omni exceptioni, omni priuilegio.omnibuς actionibus renunciat Specialis vero, quando quis huic vel illi iuri, ut hereditatis,seruitutis, pascedi, vel altius non tollendi renunciat. Et si aut saepe specialia generalibus sinit potiora, S efficaciora, ut Viderc est l. I. C. deIeru ρ D. bat. Llite .inguib.ca .fCn. acιι. 5 ibi Accurs plerunq; tamen generalis orationis, atque scripturae eadu vis est in gcnere, qest specialis in specie. Sed hςc generalitas intelligi&restringi debet primu ,ut in iis tant .an habeat locu , de qbus actum de cogitatum, non vero in iis, de quibus non fuit cogitatum
I9. .I. de Trausact a. non habet locum in his, quae renuncians ignorauerit. Nemo n. ea concedit quae nescit Lm lege deco-
24쪽
ubi diuiso inter fratres iam generaliter, non tam c locu habet in bonis, i unus fratrum lubtraxerat, S ab aliis ignotabatur. 3. In iis tantu locum habet haec generalitas,q & specialiter sint licita. Quod n. specialiter non licet oppignorare, aut
renunciare, no continebitur hypotheca vel renunciatione generaliaetriccum quid. de Reb. Cre . . . Generalis renunciatio
intra fines cotractus,vel negotii de quo fuit interposita, coerceri & restringi debet. vj.c.HS.CHEgeian. v bi&Baldus plenius hoc explicat. Sunt aut quaeda nominatim &specialiter factς renuciationes infirmae & inutiles, partim ratione mΟ-di, partim ratione personae, &rei. Verbi gratia si vi coactus quis renuciat iuri suo, si renuciat hereditati vita cutis certe&his casibus, quibus specialis non valet nec generalis quidem valebit quoad illa specialia. Caeteroquin generalis Renunciatio omnia complectitur, qua de re copiose Tiraque li. σουί. s unquam. num. ra. se Issi maxime si generalis haec renunciatio facta fuerit, vel apud acta, vel in contractu & conuentione, vel si iurata fuit propter auctoritate de iusiurandi,& actoru, siue Iudicis, S pacti, siue fidei ab ipso renuci ante interpositae. Ecu Aquiliana de TransactiWquis domu. I. Iulianus Locari. l.st. C. de pign. acf. Nec interest. vir u generalis cum speciali interuenerit Saepe n. sole cotrahentes post generale renunciatione adiicere speciale, seu singulare enumeratione rerurenunciata ru. Castr. adl. . etsi g.quaestu,n. si s his caution b.
in iudicio. Plane qda sunt casus, quibus mandatu ,ita& renunciatio generalis no sum cit sed necessaria e specialis, quos ibi Castr. comemorat, sed c5fuse, hoc e, nodistinguens madatu, aliaq; a Renunciatione. Madato igit aliisq; onustis videamus breuiter de Renunciatione, cuius est casus specialis. d. g. gwltu. Vbi Renunciatio omni uexception uob desertu vadimoniu iprobas S requirit specialis certe ex mute Iustiniani S Triboniani poli'QVlpiat, si illus. misere cotorsit,&mutauir.
25쪽
Non enim dubiu es quin Vlpianus Attilicini sententia pu
tantis eam Conuentionem siue renunciatione no valere,reprehenderit. Sic n. ait, Ego vero puto conuentione ista valere.Tribonianus aute verba Vlpiani ita interpolauit: sed ego puto conuentionem istam ita valere, si specialiter causae e .ceptionum sunt expressis, quibus a promissore sponte renunciatum est,quae interpolatio quandam velut repugnantiam inducit,& absurditatem.Nam quaestio d.F. haec est , an generalis exceptionum Renunciatio desistendo valeatZRespondetTribonianus valere,si specialiter forenunciatu. SN
milis perplexitas reperitur & in aliis legib. D.C.d. Pignor. Vbi
quςritur. an hςc conuentio,vi creditor hypothecatae domu h. possessonem ipse occupare possit, propria auctoritate, valeat, S an si repellatur,vel saltem prohibeatur,nihilominus ingrediens vimno faceret videaturi Rescripsit Imperator valere, dc posse creditore ea legem exercere, hoc est sua sponte ingredi pol se possessionem, nec ulla vim facere. Ita rescripsseratim p. Seuerus, sed Tribonianus ita mutauit,huc creditorem sit secutus eam conuentionem ingrediatur,vel prohibitus,vel salte monitus ne ingrediatur, non videri quide vim facere, nempet propter conuentione, sed tamen non deberet cum ingredi,sine auctoritate Praesidis. Quaestio igitur ia haec est, an possit ex conuentione ingrsdi propria aucto Utate 'Et rescripseratImp. .c..posse. Sic enim verba legisse habent: creditores qui non reddita sibipecunia , conuentionis legem ingressi possessionem exercent,vim quidemscere nou videnturia tamen auectoritate Praesidis possessionem adipissi debent. Vult igitur Iustinia. nus, creditorem non ingredi debere propria auctoritate, licet eum liberet a remediis S poenis de vi. Sed Seucrus Imp. voluit posse eum propria auctoritate ingredi. Quae Seueri sententia adhuc seruatur in foro. Eodem pertinet pen. C. pignoriam ubi Tribonianus,in hac ipsa re,hoc est de ingredici overba Impi Diocletiani interpolauit. Ita enina impera-
26쪽
eor Nec creditor inquit citrazomentionem, debilicosa es debitoris arbitrio Ao auferrepoteis. Sed Tribonianus ita, nec creditor citra conuentione vel praesidalem iussionem debiti causa res debitoris arbitrio suo auferre potest, indicans sine iussu praesidis no posse creditorem tuo arbitrio pignus auferre. Ratio cepti casus,de quo modo diximus,uaraa redditur ab Interpretibus. Sed haec fere obtinuit, quod haec promissio de sistendo est cautio, siue promissio praetoria, quae cautiones interpretationem recipiunt ex mente Praetoris. in conuentionibus a.de verb.MPI Non patitur aute prςtor,neq; vult quemquam sub generali, & obscuro verborum complexu decipi. Atq; ita hac quoq; in redisserentiam faciunt inter iudicia,&contractus,ut in his renunciatio generalis valeat, in illis non valeat, sed necessaria sit specialis, quae differentia nullo iure aut ratione nititur. Ratio autem casus excepti. .s quae Lium, est in voluntate, & ingenio Iustiniani, qui amat specialia,& maxime in hoc casu, hac fortata de causa, quod videa. tur inhumanum aliquem excludi siue non excusari impediamentis licet iustissimis, ut morbi tempestatis,&C. Secundus Casus exceptus est intcgitima, ex l.si quando, &generaliter. C. de inoss. Testam. et erynis hocssecialiter. Vbi renunciatio supplementi legitimae non conceditur,nis specialiter facta, de qua plenius Ant. Gabriel de legitima in conclusionibus concίδ. Mascard. de probat. - . Renuntiatio generalis n. v. qui multos alios Dd. Congerunt. Tertius casus exceptus in doteponitur, hoc est, ut filia non possit doti renunciare,nisi specialiteraatissi Decian. tam Myos per tot. Quia inquiunt dos in locum Iegitimae succedit, quod tamen refutauimus,in tractatu nostro de Iure dotium, nec verum puto hunc casum exceptum, cuius in iure nulla
Quarto excipitur δί Feudum, ubi S generalis renunciatio bonorum non nocet quoad Eeudum. Malaard.dicrit C 3 con. II. .
27쪽
ur Huberti Giphani j Tractatus
eo n.II.Decianus d. confissis. Quae exceptio licet non extet in iure, ratione tame nititur. Quia omnis Renunciatio sit co . aristanda,& stricte interpretanda. Bonorum autem nomine,& hereditatis paternae, maternae, fraternae, &c. seudalpri e& stricte no continentur.Non enim ea tam beneficio patris, quam senioris deuoluutur. Et proinde Fouda nec in petitionem hereditatis deueniunt, nisi sint seuda impropria, dc ad naturam allodialium redacta, ut in Gallia: hoc enim casu, quia inter lauda, &allodi alia, nulla fere est differentia, vi,
detur generali renunciatione bonorum, etiam seuda contineri. Excipitur quinto, ar.l. a. αἰRscinae vendit. laetio enor mis , tam ex emptione, quam transactione, es diuisione. Ti-raq. LAunquam in praefat.87.ra . Sed haec quCq; exceptio mihi a iure aliena videtur. Nam et omni beneficio renunciat,cc
tu & beneficio restitutionis, siue actioni renunciare censendus est. regula. g.vit. detur. act. Unor. Quare mulier,quae re nunciat omni beneficio iuris, &hdeiussor, qui benenciis fidei ustariis generaliter renunciat, non videtur posse, nequc mulier,ad Velleiani neq; fideiussor,ad Hadriani beneficium redire, neq; in iure textus est, ut non possit Velleiano renunciari,aut beneficiis fidei utariis,nisi specialiter. Quamuis de beneficiis fideiussorum disputet Thoming. insuti decisons.
an illis generaliter renunciari possit, & recte concluditgeneralem sufficere.. D.n ρ. seseqq. cum alleg ibid. late Decius a I. vlt. de Reb. credit. ari is duo. F. I. de admini at. Tutor. Romanus quidem excipit unu ex his beneficiis fideiussoriis, videlicet cessionis, siue cedendaru actionum, sed eum diligenter refutatDecius cresila . Atq. haec de prima Renunciationis diuisione,in generale,& specialem sufficiant, de qua copiose Tyraq, Mascard. Thoming. locis alligatu. & Decianus Hic tantum leuiter addendum, Interpp. nonnullos ex bimembri trimembrem facere diuisionem, I. genera
28쪽
lem quam Bald. generalissimam) i. specialem quam idem generalem )N s. singularem, quam idem specialem vocat Bart. Bald. &ath ad ped. g. quaestium. Thoming. prolixe dicto
loco. Et huius trimembris diuisionis usus, & effectus non contemnendus apud eos reperitur. Specialis enim, siue generalis renunciatio semper valet; generalis plerumque. Generat illima raro, utpote minus incerta, & obscura, verbi gratia, si fidei ultor dicat, renuncio omni priuilegio, renuncio remediis siue benesciis fideiussoriis, & renuncio vel bene. scio cessionis, vel excussionis. Et in ipsis Doctorum scriptis haec discrimina obseruare non est inutile. Interdum enim Interpp. generalem Renunciationem negant recipiendam: interdum aiunt. Sed hic intelligenda est illa media, Romanus confiLaos. tom. a. se consit. Ia .m mer. 3. Hyppolit. de Marsiit areis. Dieestorum. de Fideiusserabw. num ast. Verba generalissima, propter obscuritatem, Nincertitudinem, parum aut nihil operari solend argLquo mutuum s o. g. salariam. Mam
dati. salarium Io. Cod. eod. III. lason. l. r. num. II. Siquis intus --
eatus, sec. Bart. Castr. d. g. quaesitum Excipitur hic casus quando generalissimam praecedit specialis enumeratio , utpotes fideius r renunci et beneficio diuisionis, cessionis, omnique iuris remedio : hoc enim casu haec renunciatio licet generalissima est efficax. Accurs d. g. quaesitum. vers. θecialiter. Ibid. Alexand. num. Io. ibi Clausula enim licet valde generalis, hic tamen quodammodo specialis, ob specialem praecedentem enumerationem ait CInus. og. I. C. Commod. Iason d. g. quaestum. num. q. a m.c.sto. d. exin de Rescript. sec. . qui ad agendum de Procurator. in s. Dicet aliquis, si gener, lissima non valet, ob incertitudinem, &obscuritatem. Ergo, nec valebit generalis , quia &ea incertitudinem contineat. arium. l. s . rauaero locati. l. s. de Teb. dub. leg. obligatione de Pignori dicta leg. quinquagesima quarta. de iuri ci. Sed dicendum, non eam esse obscuritatem mediae, quae est extrema ut inter
29쪽
vi inter haec tria Triticum Bauaricum, & triticum Bauaria cum optimum medium non tam est incertu, quam prius extremum, neq; tam certum, quam posterius. Ita&Dialectici genera interiecta subalterna munc vocant species nunc genera,disimili tamen respectu,&comparatione, eodem modo Dd. reminciationem mediam, respectu generalissimae
vocant specialem, sed respectu specialissimae generalem Rursus dicet aliquis, ne generalem quidem admittendam
propter ignorantiam. Sepe enim fit, ut qui ronunciet, minor verbi gratia competentibus sibi beneficiis, aut mulier, ignorent quae sibi competant. Ignoratis autem renunciare nemo videtur l. o. qui cum tutorib. I. vlt. de Transact. l. mater Io.de intifresam. & supra explicatum, ut transactionem, ita & Renunciationem, quae duo remedia inter se sunt cognata, non produci ad ignorata cf. cum Aquiliana de Transere Respondeo Iuris ignorantiam non excusare, nisi eos, quibus permissum est iura ignorare, ut mulieribus, minoribus, militibus, proinde receptum est , ut hae personae prius edoceantur, & certiorentur.Iohan. Ronchiegall.ls. F. ubi duo n. IIa . de duob. reis. Accursi. v j.vit. verbnon et senim.ad s. C. Velleian. A ltera Renunciationis diuisio est,uel expressa, vel tacita exemplo pacti taciti. an l. p. se . depact. Sic renunciationis tacitae sunt casus nonnulli
desentent. sere iudie. Vbi tacite quis renunciat electioni, beneficio appellationi, in L pr. inius de Minor. ibi tacite maior renunciat restitutioni in initarum iam inchoatae accipien- inido legatum ex testamento pitiis, ut in c6. g. vlt. o l. sta'. de bonis Men. ubi tacite patronus renunciat bonorum possessioni , contra Tabulas liberti. Sic & querelae renunciatur tacito legitum accipiendo tu. . r.cttra.deinifici testim. parentib. C eod. Sic etiam est casus in Do. eod. Ex quibus intelligitur quem iuri suo tacite quoque renunciare. Quod S de matrimonio videtur receptum l. vis. de diuort. Quae tamen tacit
30쪽
renunciatio matrimonij, in casu d. l. tantum. inter patronum,& libertam scilicet permittitur, inter alios enim repudium est necetiarium l. vinum. de diu ri. Tertia Renunciationis diuitio Lit, qua vel est simplex S nuda, vel est non nuda, siue causativa, causam&Synallagma continens. Nuda dicitur, iqua quis per se, & sitne alio tractatu, vel contractu utitur, ut siquis ultro desistat a lite, si debitum, vel obligationcm remi tat. Non nuda, siue causaria est ea, qKae in aliis conuentionibus,&tractatibus, siue contractibus,interuenire solet. Cuius generis Renunciatio est ea, quae moribus nostris celcbra tur inter pacta dotalia; qua sic. filia: successionibus, aut seu dis renunciant. Cuius diuisionis vis S effectus non est exiguus, ex Interpretum opinione. Videatur Bald.tasPρσί b. . Castrens . consit pro. Matin .du Assii ct decisIOI. Maranta ut.Io. n. o. I. Verbi gratia, si duas quis habeat sorores, quarum altera renunci et hereditati fraternae, siquidem simpliciter non excludetur, si solenni ter excludetur, Marant. d. . Amict.dἰ-GLIor. Afferunt & nunc eius diuisionis effectum, quod solenni, &no nuda rc nunciatione futurum quoq; iuS remitti possit: Simplici & nu da non posse. Marant./kn. o. o I. Scd decono, iussa capit .deri bub. Haec autona diuisio Renunciationis, xt alia sit nuda, alia causaria, siue non nuda, non videtur a iure prorsus aliena, in quo&conuentiones ita diuiduntur l. r. δεραμ ita ut renunciatio videatur nunc esse pactum, nunc con- . tractum. Quemadmodum & pollicitatio plerumq; neq; est Pactum, neq; contractus. l. Linpranc. deposticitat. Pactum enim non est nisi duorum, vel plurium pollicitatio plerumq; est v-nius tantum, ut & saepe renunciatio, ut supra dictum, sed interdum pollicitatio desinit, & vergit in contractum. L. Ph.de Aactobis: interdum in pactum nudum. . l. dotale 6. de Funae dotati. qui negotia Mandati. .