Dn. Huberti Giphanii, iureconsulti ... De renunciationibus tractatus absolutissimus, et a multis in foro versantibus diu multumque desideratissimus. Accesserunt selectissima illustrium aliquot academiarum, nec non aliorum insignium iureconsultorum Ge

발행: 1608년

분량: 325페이지

출처: archive.org

분류: 상속법

41쪽

3 s Huberti Giphani Tractatus

autem est venire ad specialia& periculosium cst, haec ita generaliter definire , praesertim, cum ius nostrum propter va-xietatem circumstantiarum in singularibus maxime versetur.

Nunc generaliter singula iura Personarum tractemus. Primum igitur,an libertas deseruitus, quae sunt iura persi, nae, an renunciari possint, videndum. Et libertas quidem

nudarenticiatione amitti no potest, ut nec seruitusi certis enim modis acquiruntur & amittuntur. Quaeritur de iure Patronatus, quod est personar,vel rei. Rei voco, quod in Ecclesiam, vel aedem sacram conditor eius habet, de quo Decret. De veteri iure Bald. scribit, non posse remitti . Auth. sid hodie. C. de iure an. aureor quia non sit in bonis nostris. Mihi tamen ex parte id remitti posse videtur, totum non item. Sunt enim huius iuris duo capita. Vnum m QCcession e, alterum in obsequio liberti. Et operas quidem renunciari posse, successionem non item. Qitia iure ciuili renunciatio contra bonoSinores, qualis est hereditatis, non valet. I. pen. C. depact. Sic quaeritur, an possint Domini renuncia ire angariis ZHoc ius angariarum, siue potius eius utilitas potest remitti, per Bart. snonsortem. I. habitus. de condit. institia. Patriae potestati non potest renunciari, multo minus renunciari potest iuri filii, vel parentis, &proinde nec obsequio, quod parentibus iure naturali debetur. Vtrum autem matrimonio contrahendo renunciari pollit dubium est. Videtur non posse, ne pact. quod non valet libertas matrimonii impediatur. l. Iρ. stipulatio. l. G . deverb. oblig. I. 2. C. de inuti st*u cr . ab initio. C.denupt. Quibus ex legibus intolligitur, matrimonii contrahendi & dissoluendi liberam esse facultatem, nac posse eam in necessitatem conferri. Receptum tamen est, ut quis possit voto facto coelibam vi tam, omisso matrimonio, amplecti, cuius vitae ut sanctiorix

plura

42쪽

De Renunciationibus. 3s

plura quoque in iure sunt commoda & priuilegia, Iub tit.

C. de Episc.escier. Huc pertinet. & de dote, cuius nomine mariti in bona uxoriacitam hypothecam habet,an et hvpothecae ipsa renuciare possit Videtur quod non,quia causam dotis non liceat facere deteriorem, neque pacto, neque alio modo. tot. tit. depach dotat. Praestat autem habere hypothecam, quam non habere. I. ρωου cautionis. de Reg. iunium quia remittens hypothecam marito uxor videtuldonare. Est enim species quaedam donationis renuncia tio,ut supra dictum fuit, ubi de definitione. Donationes autem intor coniuges sunt prohibitae. Haec tamen renunciatio hypothecae remissa est pertext L Ir. C. ad SC. Vellaian. 9 Auth. Si qua muheneod. l. sub

mus. eo. Late Matth. Cuno de Pact. cap. o. m. n. cum must.

sqq. Ratio huius iuris est, quia renunciatio siue remissio non est proprie donatio, maxime hypothecae, quod est ius

quoddam rei, non res ipsa,& est ius rei leuissimum. Excipit tamen Bart. tres casus. I. Si maritus non si luendo, &praeterea alios duos recenset,aul. mediam. g. I.solui. mair. quem alii sequuntur. Sed nae illorum exceptiones sunt Commentitiae, & proinde non recipiendae: standussi enim Regulae, lonec exceptio probetur. Eas autem exceptiones illi nullas probant, nec lege, nec ratione. Caeterum si metu haec renunciatio ab uxore facta sit, non valet, ut recte Accurs. & Bart. ι r. q. oneranda. uari rer. act. non δε-

tur.

Quod attinet ad tutelas, quae & ipsae inter iura Per narum numerantur,olim renunciatio tutelς erat recepta, decessitius tutor dicebatur. Vip. tib. rei tit. V. de tutel. QUO iure hodie non utimur, excusatio tantum certis de causis permissa est, renunciatio non itcm. Quaeritur autem

an possit tutori pupillus remittere actionem tutelae Θ Qua Ei de re

43쪽

Huberti Giphanis Tractatus

de re inna capite de iudiciis &Actionib. Illud adiiciendum,

quod paulo ante dictima renunciationem hypothecae metu factam non valere, porrigendum etiam ad dolum, ut non valeat quoq; , si dolo mariti circumscripta,sive ad renuncia n-du inducta tuerit uxor. Quo tamen casu uxori contra mari 'tum non actio doli propter reuerentiam, sed in factu temperata dari solet. arg. cnon debeIJ. de dolo malo. a. C. Eer. amotari Larsi erus . scum maritus. ad LAruit. Videatur de hac Renunciatione hypothecael bigmode his qua infrauae cred. I. I. g. Grcum. C. de Reι vx. act. Cui ac. concl3. de qua&hoc notandum,

restituta uxori hypotheca in casu metus, vel doli, restitui quoq; ei actionem hypothecaria, sed utilem I. rusin. ι sitia Action. Afris fir de Dolo. mora. .vit.de Uur.

De Rebus.

SEquitur Caput de renunciationibus ad res pertinentiabus, quod quia latissime patet , in aliquot membra partiemur. Huc coim pertinet A bona siue res Ecclesiaru, Feuda, Emphyleusis, Seruitutes, pignora,aliaq; iura in rem, &deniq; donationes hereditates , dc contractus. Notum est vel ex ipso ordine Instit. ιλ de acquirenaerendominio. a III. I. lib. a.vs h adiit. de oblig. hoc caput est e bimembre, dominium sic. continens & obligationem. Quod igitur attinet ad res ipsas, earumq; dominium de iura , videamus breuiter de singulis. Sunt autem hae res, vel Ecclesiasticae,vel ciuiles. Ecclesiasticas voco beneficia, & pr.ebendas, Cum quibus coniuncta sunt & i psa ossicia Ecclesiastica, ut Episcopatus, aliaeq; Praelaturae S c. D e his autem dc ossiciis & beneficiis Ecclesiasti

cis, siue de eorum renunciatione, cst tit .d reuunctat. lib. r. D cret. tit. o. Et de ossiciis quidem maior erat dubitatio, an renunciari pollini, adeo video ilicio, aut dignitate sumi Pontificis,

44쪽

De Renim ciationiblim

isitas, an renunciari. & cedi ea possit, opus fuerit constitu lone Coelestini, qui voluit tandem polle Pontificem abdi

are Pontificatu, eiq; renunciare .c. admonet.d. iit. de renunciat.

ubitandi de eo potissimum haec erat ratio, quod renuncia-io horum ossiciorum Ecclesiasticorum non possit seri, nisi natori, quem Pontifex nullum habet in rebus Ecclesiasti

ion licet abdicare, siue ossicio suo renunciare, nisi perni Uente Pontifice, eiq; iusta renunciationis causa prius expo- ita. Causae autem aliquot asseruntur, ut crimen homicidij, imonia..ut aetas, Sc corporis imbecillitas, aliq* nonnullς,de suib. Hostiens insumma ae tit de Renuntiat. Cap. cuι Renunciat eri debeat. in .est in ipso c. nsae tit. Vbi sex causae afferun-ur his vulgatis versiculis. Debilis, ignarus, male conscius, irregula1 is, Puem male plebs odit, nsscandula aderepossit. Eadem fere & aliorum est ratio ossiciorum, ut Abbaiae, Parochiae. Quod ad ipse beneficia, & praebendas Eccle-iasticas attinet, cum ea ossiciis sint coniuncta,atq; , ut vulgo licitur, propter ossicium detur beneficium, idem fere in v. risq; ius esse videtur, Iicet minora beneficia facilius renuit lari possint, de quidem illi plerumq; a quo fiunt profecta. c. dmonet.c Abbas II.quaest. a. Maiora enim ipsi Pontifici sunt re- unctanda, ut latius Hostiens tit. de Translat. g. cuius Auctorie his beneficiorum Ecclesiasticorum renunciatione pro-e tractat Bertachin. in Repertorio Basilea edito pag. rῖρ. ct Huc pertinet ius Patronatus Ecclesiastici, de quo non dubium . quin ei possit renunciari. Nam dc hic valet Reg. ito que g. iuri renunciareposse.*quu in consecrabenao de pact. Nam

k donari id alteri potest e. ex insinuatione. de iuri Patron. .vn. eo.

45쪽

Huberti Giphanij Tractatus

nomiit.e.eum accessis de constitui. Atq; haec breuiter de Renuit clati adiura rerum Ecclesiasticarum pertinente. Nunc de ciuilibus videamus. Inter omnia iura rerum optimum est dominium, cui n5 potest nude renunciari, nuda inquam voluntate,aut verbis,sed re id amittitur,hoc est, si Dominus dicat,vel etiam secu in animo cogitet,nolle se amplius esse Dominu ,nihilominus manet Dominus. Sed si rem abiiciat, abiectam proderelicta habeat, amissi,m est dona .mum,hoc est,quod re, hoc est, facto, puta abiectione. amitti

domini u diximus,non nudo consensu,voluntate, aut verbis.l- s .r. Pro dereluti.eatae in re,ut supra dictum, possessio differt adominio. quod possessio nuda voluntate amittatur, dominium non item L Dominium.*.isserent.de acqlossis . R tio disterentiae est, quia possessio facti, dominium est iuris, Mciuile quiddam. Quaerunt interpp. an tempore videatur Dominus dominio renunciare, ide si de possessione disputant,quam putant decennio amitti. Sed haec corum opinio iuri nostro non est consen tanea, pertinet aure haec tractatio

ad disputat. de dominio & possessione. Videatur Alex. consilo ib.t. Accursadi id quod,Gradi de eo.υ sorte. ubi R Bari de a r. possis qui putant omnes temporc amitti possessi nem, arg. Lyr furtum. fundum de ur. Hinc iuri in rem optiamo . hocest dominio, assinia sunt, bonae fidei possessio, visese fructus, emphytcusis. &seudum, quae Barbari vocant uti. lia dominia. Nos quasi dominia appellemus p maxime bonae sidei possiessionem, emphyleusin, & seudum. Ex quibus actiones in rem sed utiles nascuntur. Vt igitur dominio, ita& quasi dominio, nempe bonae fidei possestioni, & Emph teusi renunciari potest. Sed vide dominio iam dictu reipsa

Ec facto, non vero nuda voluntate,& consensit de bonae fidei

posscssione, hoc est, eo iure in re quod habet bonae fidei posilemor,ut emptor fundi an o Domino,quem putabat esse Do- minum empti, quodque parit possessori, si possessione exci

deriti

46쪽

erit, ad sun dum recuperandum, actionem utilem in rem, ata Publicianam. De eius igitur iuris siue quasi dominii re- Ciatione, quam solam hic consideramus, laici in iuren ii

Cile reperiuntur, neq; etiam ap uJ In terpp. sed de Empli luscos renunciatione, possessioni illi simillimae prolixe dis

utat Aurelius Corbuleus de iure Em leui. cap. L Cesso di-itur haec renunciatio, ut fit in rebus incorporalibus. I furturis de Usu r. Distinguunt autem Interpp. & Emphyleus eos t 5c fetidi renunciationem faciunt aIiam realem, aliamersonalem, exemplo pacti, quod in iure ita diuiditur, ut aud sit in rem aliud in personam conceptum heredi a I. derct. Vt si duo sint fiatres, & consortes & commune habeant mphyleusin, siquidem alter simpliciter, & omnino cedatao iure,eiq; renunci ci omnimodo in rem: Si vero fiatri nanum, in persona dicetur facta renunciatio, siue psonalis, quas ater species magna est differentia, in effectu, scilicet, quod icta in re renunciatione ius ipsum ut Emphyleusis ad Do- inum redeat,sive adquiratur Domino, facta aute in perso-am ius adquiratur cosorti, eoq; postea extincto redeat non

d Dominum, sed ad renunciantem. Ita de fetido distingui-ur subiit. ρ. Leo qui fecit n. isb. a. Fraia. Idemq; ius a Duo ad Emphyleusin porrigitur, ut ius simillimum. Tiraqueil.

e Retrac g. y ... r. Eadem distinctio confirmatur arg. l. rub pin, Gad SC. Vellitan. Vbi item renunciatio contemplatione nius facta. porrigitur ad alium. Et ita concludunt omnes se-e Interpp. secuti Bart. adi. qui Roma Iaa. F. quis atres. quaest. Irile vexb. obligat. Corbulus Lloco. tium. xonum. G. cum seqq. Ex hii bus & hoc notandum: Quod etiam generalis renuncia-io non complectatur ius& causam, de nouo postea supe Mnientem. arg. Paula g. I. delegat. 3. Ibi Accurs Idemque ad dom in duobus , se adi arsi unus. g. ante omnia. depacf. O. Iit. N. ib. a. Feud. Afflict. add. c. r. Nam qui omni iuri suo renuntiat quod & habet,& habere potest, tantum de prassenti iuro intellia

47쪽

4 o Huberti Giphani j Tractatus

intelligitur, no de eo quod ex noua causa postea superuenit. argae. cum inter. V. de Renunc. Prolixe Ripa ad LI. m. ao. C.depast. Corbidus d c xv rx seqq. Quin etiamsi iurato quis renunci et Emphyleusi nihilominus e v sure novo, α posterius superueniente ' .:d eam ruri S ad mi ictus, quia&iusiurandum non debeat lini us porrigi, quam negotium cui est ad hi i bitum, cuius & con ditiones sequi so l et, c. quemadmodun . de i vis c. de mi, num qua de re idem Bart. plenc ad qui fratresq. o. Notandum autem iure ciuili, no posse Emphy- te usui renunciari in uiro domino. t g. a. C. deiuri Emph eur. a contrariosi. ense I. CLDudpatrim. Sed morib contra multis in locis est receptum ut inuito etia domino facta Emphyteustos renunciatio valeat, ut de Galliatesstatur Tiraq.int r. de Estruct sis . Gla. tu prisc. Aliis vero in locis, in quib. ius viget ciuile, Emphyleuscos renunciatio facienda est ipsi Domino S in eius manibus Badd. adicum a=m amuis usust.& plenius Durand ad Specul. tib a. tit. de Locato.*. hunc aliqua. nu. IS . ali O- uin inutilis est h.uc renunciatio, adeo ut ne confirmari quiem postea, vel rata haberi possit, a Domino facta, eo absen

p. o .cumseqq. Putant autem Glossographi, Emphyleuse s renunciationem in rcm, licet absente & ignorante domino, factam valere, si Notarius praesens fuerit, S eorum nomine, quorum interest, quiq; ius in Emphyleusi habent, stipulatus a renunciante fuerit. Durand .aeoci . Sed hoc dogma iuri noncst consentaneum, quo non licet alteri stipulari, ne per Notarium quidem. Qua de re Donet l. a fg.alteri yΙ. ljutitio ista. de ιe . ob . Et haec de Emphyleus, cui ut dictum renunci xi potest. Nunc de seudo, de quo est d. Titulus. δρ. lib. a. Duae ont. de Huse . qui conin Consili. Lothar. Ex quibus intelligitur seu do posse renunciare vasallum, etiam inuito Domino. d. tit qui coni ollit. Hac igitur in re, ut & in aliis quibusdam, de r

48쪽

De Renunciationibus. Al

silib. Hotoman. in dissut. ristud. c. rL differt Dudum ab Emphileus, Glossa tamen o r. de Capitan. rui curram. Dillinsuit operamitae seruitium , quod seniori praestat vasallus, ut incerto quidem renunciari possit, certo non possit, quae illius

opinio a plerisque aliis est recepta, etiam a Molynaeo .rιἰωus etsi Parisiens tit. I. g. r.gi s. num. p. Sed nostri Fcu distae, ut Zalius, Baro a Tante laberg, Sonsbchiu ς, Mynsng. centur. s. H t.'.Borchold.de Hud. c. I. num. ys. G Si. sine distinctione renunciationem seudi probant, eoque iure utimur. Videatur etiam Schrader. de Feu par. I. cap. a. numero ra. Guid. pancirolus consi s. num. I. cum aliquoiseqq. lib. r. Obseruandum autem in renunciatione Feudi, vica fiat domino, siue seniori,a vasallo,agnatos nullos habente. g.r.tit. ρ. lib.a. Duae ut & Emphyleusis Domino ab Emphyleuta, I. gr. s domus.s es.&vsus tructus proprietario, siue Domino, a fructuario, renunciari, siue remitti, accedi potest&debet, Loos ustructiu de iure dot. Nam si extraneo sine consensu senioris cedatur fetidum a vasallo, committitur, siue amittitur, ut& Emphytcusis d. l. a. C. de iure E fleui. Non tamen, Vs Dd. Accursiani putant,vsus fructus: eo enim alij, hoc est, extraneo cesso, nihil agitur. q. si citur. de et sese. Ab eo autem qui agnatos habet vasallo , seudum agnato proximo , aut eius consensu etiam remotiori renunciatur, d. tis. st. g. r. tu. yst .hb. a. Hud. Si filios habet,iis fetidum cedere debet. c. r. de in V. decrep. hb.2. Obseruanda quoque hic est distinctio seudi veteris, S noui, & vetus agnato, nouum seniori si r nunciandum. Sed in liberis ea distinctione non utimur.Η roman. confit. . Quaeritur an renunciatio seu di facta senio-TI a vasallo noceat aut liberis, aut agnatis Z Respondeo DOD DO CC re, eam tamen seniori prodest, Mandiu vivat re- ωIri Ciator, c. r. de alienat. Feudi. Quaeritur an qui hereditati PatCrmae, vel agnaticae renunciauit, seudo quoque videat cir TC nunciasse Z Dicendum non censeri. g. m generali. Si

49쪽

a Huberti Giphanis Tractatus

de nudo controuers. Quaeritur an renunciari possit speratum uduint Dicendum posse. g. vis. ι1t.aρ. lib. a. serit. o. VLN hereditas delata, & sperata repudiari potest. leg. N. deae quin hered. Denique seudum potest, vel totum rcnunciari, Vel ex parete .liis. Crib.a. Vocant Fevdistar hanc seudire- nunciationem cellionem, Barbari refutationem. De serui, tute, ut de pignore, certum est haec duo iura renunciari pocse. De remissione seruitutum praediorum videatur l. arictar. deseruitvt. urb. l. ao. 9 a . deseruitvt. russe. Et haec renunciatio non modo expresse, sed etiam tacite fieri potest. s. depact. d. l. r. I em.seruit. annit. Huc posset reuocari renunciatio hypothecae, quam uxor pro securitate dotis habet in bonis mariti tacitam, sed de eo dictum priori capito. Vtrum alimentis possit renunciari quaeritur. Qua de re Vital d. tra Z. cap. ιuri alimentorumpossis,cissol ory. edit. V vitae. Distinguendum inter praeterita & futura, si de illis quemadmodum transigi,ita & renunciari possit. l. de atimentis. C. de Transact. futuris autem siquidem ex contractu debitis possit, sin vero ex testamento non possit, nequidem lx rpiurando interposito. l. r. cum tis. de Transact. Quia alimenta negare non necare, Z proinde hoc iusiurandum ut contra ius naturae non est obligatorium recte Bald. adi parium. C. decollat. Sed haec de alimentis disputatio ad ius personarum potius pertinet. Est & hereditas ius rei, de proinde actionem quoque in rem, petitionem sic. hereditatis parari licet mixta potius dicatur. l. r. de here .petis Sed de heredit te nos infra, ubi de renunciatione successionis. Videamus igitur hoc loco de donatione, in qua aliquot occurrunt re

nunciationes.

Et i. quaeritur,an insinuationi donationis possit renunciari, siue legibus insinuationem iubentibus. leg. as. donatiq. car. ΔΙ a. ljaucIms s. ct L Io. ct Nouel. Ioa. C. de donat. De qηa

50쪽

De Renunciationibus. 43

quaestione prolixe multi Interpp. disputant, videatur vitalis pag. sδσ. & Guid. Pap. derisIo. Et plerique Dd. negant his legibus renunciari posic. Quia contra ius publicum pacta

non valeant,multoque minus renunCiationes. Lius pubticum.

deparit. Sed omnis dissicultas est, an insinuatio ronunciationis , quae ut modo dictum non valet iniurata siue sitnplex, an saltem iurata valeat Qua de re in utramque partem loh. Andr. ad SpecuIat. lib. r. de Instrum. edis. g. Aum vero. in M. &Cuido. d. deris. Et sunt, qui eam quoque negant valere, ut Bald. ad leg. iiDd. C. de n. Eciles. Castrens confid str. versnee habet obviare. lib. r. Argumenta horum quaedam affert Vitalis, &Iohan. A r. Sed ea, ut leuiora, praetermitto. Ducendum igitur, iure quidem ciuili ne iuratam quidem va lere. Quia iusiurandum eo iure contra leges interpositum est nullius momenti. lem non dubium.in G. Coae de It gibus, sed iure Pontificio valere. Quia hoc iuramentum non vergit ad interitum salutis aeternae, & proinde seruandum. c. eum contingat.extr. de ruretur. Bart. aliter respondet,adhibita diastinct. adleg. si his pro eo.desideiusn hac videlicet, ut legibus quidem ad rem directis licet prohibentibus possit renum

clari iurato, ad personam vero directis non possit. Verbi gratia , legibus, quibus prohibetur uxor fideiussorem dotis suae nomine peterea marito, vel maritus eum dare, non potest inquit Bart. ne iurato quidem renunciari, quia ad personam sunt directae, ne mulier petat, ne maritus det fideiussorem ,. Sed lex Iulia de fundo dotali non alienando in rem concepta Videtur. Ideoque ei iurato potest renunci ri, idemque dicit de insinuatione. Sed haec Bart. distinctio a plerisque D d. aliis repudiatur,qui rectius iusCaesareum distinguunt a Pontificio. Guid. Pap. deris aso.&. Vital. d. loc. I numerabiles congerit Tiraq.adi unquam. inprafaι.π. Ust.C.

SEARCH

MENU NAVIGATION