장음표시 사용
111쪽
74 GYMNAs II TICINENS Is loqui de Acadent iis Parisiensii, Ticinensi, &Bononiensi receptum esse , fatetur Billariis pag. I 6 I. ejiisdem tona I. quamvis aliqui de hac ultima dubitent, ut Papirius Massonius, qui in Annalibus Francor. post allatum locum illum Concilii pro Bononienti recensens Patavinam ita concludit. Ex his verbis appa set, tresflablicas Sicholas a LMolo M. institutas, qua Aeademia duuntur , post ipsius mortem perituras fuisse , si Ludovicus paternum amo rem sequutus Bon fuisses , cui coo minox liteis rarum cura δειt , quam Paιti e sed utrumque Karolas Calvas hoc erga Iιteras studio Iove superavit. Quibus in Vita Ludovici Pii eodeni libro haec addit. Parisiensis, Patavina, Ticinensis Academiae Xarolum Magnum parentem suum appellant. Prima cis Alpes in Regno Franiscorum, posteriores in Iιalia . Sic etiam loco Bononiensis os abrugensem accensendam , putat Bulaeus in relata pag. I 6 I. de qua Pithoeus in Glossario Capitularium Francor. to m. a. pag. 7qS. V. Scholae , haec stagmenta privilegii resert ex Krant Zio. Graecas lati nas Scholas in pe/petuum manere orssina Dimus.
Quae Guidi Panat roli sententiam confirmare videntur, asserentis in lib. . de Claris Legii in Interpret. in priocip vers. Aliae postea iBonori
112쪽
niense in Academiam erectam sitisse post Κa. rolii in Magnum. Sed ut res se habeat, certum est, loqui in memorata Synodo Gallicana de Scholis majoribus, sive Universitatibus Studiorum , & de Parisiensi , ac Ticinensi, quas diximus, suilla a Karolo Magno vel institiitas,
vel restati ratas in maxime idoneis Imperii locis . Quamobrem valde mirum, quomodo Iimocentius Circinius Tholosanae Academiae Cancellarius in lib. s. decreta l. de Magistris Ticinensem Academiam omiserit & alias posterioris aevi enumeraverit, dum post relatum
caput III. Concilii Cabillonensis II. & post citatum Canonem XII. lib. III. Synodi VI.
Gallicanae sic infert. publieas ιιias Scholas inieligi debent Schola Vniversitatum, quas certis tantum locis stabilitasse se constat, veluti Lutetia in Gallia, Roma, o Bononia in Italia a Karolo Magno, Oxonia in Anglia, Salma ticae in Hispania . Nam , quod de Romana is , Oxoniensi,& Salmanticensi asseruit,a veritate recedere, clarum est: quia, ut fatentur omnes
Historici , tempore Κaroli Magni jam Romae aderat Academia , ex qua Grammaticos, & Cauculatores ille duxit Parisios . Οκο-niensem autem aliunde quam a Karolo Magno ducere principia, testatur ejusdem Uni
113쪽
ς GYMNAs II TICINE N s Is versitatis Historicus Antonius a Uilod pag. 9. de Salmanticensem multo post fuisse institii-tam, perspicue probat Mendo de Jure Academico quaest. I. g. I. qui solum sub Xl I. sarculo ab Alphon IX. conditam fuisse, ostendit et nec poterat a Karolo Magno institui, quum Karolus Magnus nunquam fuerit potitus hac Urbe . A recto etiam tramite discessisse videtur Ludovicus Thomas inus de Nova, & Veteri Ecclesiae Disciplina pari. a. lib. I, cap. 97. qui censet, illis verbis Concilii UI. Pari sensis contineri Turonensem , Lugdunensem , &Fuldensem Academias: quum s licet hoc pro Τuronensi contra Parisiensem probarit Ducheseius in Praefatione ad opera B. Alcuini,
quem attamen consutavit Bulaeus tom. I. pag.
a 2. apud Historicos VIII. & IX. saeculi) nullum prorsus de illa Thomas lini opinione mo
numentum occurrit: nec satis constat,un
de hauserit sententiam suam Thomassinus, quum illi, quos adducit testes suae opinionis,
solum de Coenobialibus, sive Episcopalibus
Scholis agere videantur . Sed prae caeteris Joannes Latinojus non minus audax, quam parum veritatis amicus iure, & merito communiter judicatur ob illas calumnias, quas obilis
114쪽
HisTORIA obiicit nonnullis Historicis, inter quas negligendae illae non sinat, quibus insurgit contra Monachum Sangallensena , sive Notherii in Balbulum , ac omnes illos, qui publicas Scholas institutas fuisse a Karolo Magno, mem riae nostrae mandarunt. Is quippe Capite II. operis sui de Scholis celebrioribus transcribit caput primum Sangallensis Historiae, &contra ipsam falso plurima congerit. Primum est, quod Alcuintis Bedae auditor non fuerit 3 quia Beda obiit anno 73r.& Alcvinus anno 8oq.: itaui 73. anni inter utriusque mortem intercesserint. At in primis non satis certum est, anno 73r. Obiisse Bedam .
Mabillonius enim seculo III. Bened. pari. I. pag. y 9. in Vita Bedae ait, hunc mortuum anno 73 S. & Petrus Franciscus Chisiletius in concordia Bedar, & Fridegarii pag q. ex epistola Cuthberti emendatiore edita a Simonet Dunal mensi concludit, Bedam e vita migrasse anno Psa. Quo casu scrine potuit Alculnus fuisse discipulus Bedar. Secundo, cur non spoterat Alcvinus vixisse supra octuagesimum
annum, & sic fitisse discipulum Bedae, atque Egberti Eboracensis Episcopi, ut Alculnus de se fatetur in epistolis suis Porro Alcvinum senem obiisse, apertum est ex Epistola I.
115쪽
8 GYMNAs II TICINE N s Isquam ipse scribit ad Karolum Magnum pag. I 6 . edit. Quercetani. Tandem Bedam vixisse juvenili saltim aetate Alcitini, eruitur ex epistola q9. ejusdem , quae extat ibidem col. 363. ubi haec habet. Recogitate nobitissmum nostr i remρον is Magistrum Bedam Presbiterum, quale habuit in juvenitite discendi studium , quam nunc habet inter homines lasae m. inam epistolam sorte non observavit Mabillonius in elogio B. Alcuini, dum visus est dubitare, an Alcuiniis ante natus fuerit, quam Bedae vita decederet. Secundus error, in quem placet Launo io Sangallensem incidisse, est, quia tradidit, Al. cuinum audito, quod Karolus benigne Monachos susceperat, conscensa navi ad eum a venisse. Contra quae opponit epistolam Al- cuini , ut probet, non prius eum venisse ad Κarolum, quam ab isto fuerit accitus. Sed hoc non probat epistola, quam refert Latino jus r quin immo non semel, sed pluries venisse Alcis iniim in Galliam, colligit Mabillonius in Elogio B. Alcvini. Unde fieri potuit, iit hic sponte sua venerit in Galliam, ut scribit Sangallensis,&inde discesserit, sed iterum
fuerit vocatus a Karolo Magno, veritate ab
Historicis ita confusa , quod ipse saepe Galliam
116쪽
HIs ΤΟRIA. 7 in Galliam advenerit. Addit Latmojus, matha Sangallensi cap. VIII. suae historiae proditum sitisse, quod vivente Karolo Magno in toto eius Regno scientiae floruerint. Etenim cum II. Cabillonensi Concilio statutu in fuerit , ut Episcopi Scholas constituerent, arguit Lauin Dojus nullam necessitatem fuisse eas instituendi, ubi jam literae floruissent. At infelix Criticus non observavit, hic suaderi Episcopis, ut Scholas Episcopales erigant, sive excolant , quod si ante Concilium non satis diIigenter factum fuerat, non propterea confici potest, literas in Regnis Karoli Magni non viguisse . Hujus enim rei praeter Sangallensem certi l simum nobis affert testimonium Joannes VIII. PP in Concione habita ad conses um Praelatorum pro inauguratione Κaroli Calvi, qtiae legitur apud Duchesnium ton . a.
pag 67. in qua de Karolo Magno loquens Sanctus Pontifex ait. Religionis quive sta
tum inter diversorum errorum praυιtatum vepres incultum inventum Hestis titeris eruis
divit , divina pariter hamana scienti aperorna Dit , erroribus expurgavit ratis dogmatibus faginavit, atque ita industrio pietatis
medio egit , ut noυvs quodammodo videretur
Musdus magais luminaribus venustatus , ct
117쪽
8o GYMNAs II TICINE N s Ismariis vernantibus foribus adornatus. Contra haec non facit Canon II. lib. 3. Concilii VI. Parisiensis, ut sibi astruit Latinojus. Nan post conditas a Karolo Magno publicas Scholas potuit literarum ardor tepere , & ideo egere adititorio Ludovici, ut liquet ex ipso
Canone, quo Imperatorem hortanIur Patres,
ut morem paternum sequendo Scholas pubi eas sua authoritare restauret, ne labor Patris , o suus per ineariam depereat. Praeterea non
advertit Latinojus Sangallensem loquutum de Regno , in hoc autem Concilio Parisiensi, S: in Cabillonensi actum sitisse de Imperio . Sed nihil ineptius eo, quod adversus missi nem Joannis Albini faetam a Karolo Magno Papiam tradit idem Launojus in fine ejusdem cap. II. ubi ignorans tres suisse Joannes, ut ostendimus supra cap. VI. de Joanne Erigena Hybernico putat intelligere illos, qui tradunt, in Parisiensi Universitate Magistruna gessisse Joannem Albinum Scotum Mailrosum , qui floruit annis circa LXXX. ante Joannem Erigenam . Imperatoria itaque sauthoritate firmatam Universitatem nostram
anno DCCCI. a Karolo Magno , & a Ludovico Pio confirmatam anno DCCCXXIX. coniicere licet, quamvis de responso a Lii-
118쪽
non constet; ut conqueritur Ludovicus Thomassinus de Nova, & Veteri Ecclesiae disciplina pari. 2. lib. I. cap.97.
119쪽
81 GYMNAs II TICI KENs Is CAP. XI. Studium, dramor Taroti Calvi erga scientias. Omnia Papiensibus confirmat privilegia. Papia ab Hannis incensa , sed non
eversa contra Frodoardum, Hugonem Flaυιniacensem ./ Cetibris disputatio eo.
ram Othone II. in . ter Otricum, o Gerbertum.
Post Karollim Magnum, & Ludovictim
filium eximius fuit literarum patronus Κarolus Calvus , quem illis praestitisse ferunt scientiarum amore 3 sub quo, quum aliqui haeretici qtiosdam errores evulgarent circa praescientiam divinam, Episcopi Gallicani congregati in Tullensi Dioecesi apud Saponarias anno 839. Concilio facto Regem eXOrarunt , ut alias Scholas publicas institueret, ut augeretur numerus Literatorum ,& hinc plurimi Viri eruditi opponerentur haereticis . Quibus a Karolo Calvo institutis, tanta suit erga scientias ejus assidua diligentia, ut eum Nicolaus Pontifex eleganti elogio laudarit in epistola pro Rothardo Episcopo
120쪽
ΗIsTORIA. 83 copo Stiessionensi. Laudanda est, inquit, frequens conversatio, o agidua cum Ecclesiasticis Uieis, eum Sapientibus ,vesra sedulitas squam circa utilitatem Ecclesiarum Dei vos habere auditu gratulabusis concepimus. odex alia epistola scripta ab eodem Pontifice contra Joannem Erigenam Magistriim Karoli Calvi comprobatur , quam in sitis ultimis Collectaneis , uti recens repertam in Oxoniensi Bibliotheca, publicavit Gabriel Naudaeus. Hinc anno 87y. mortuo Mediolani Liidovico II. Imperatore Joannes VIII. Κarolima Calvum elegit in Caesarem & oratione , qtrae extat apud Ducheseium tom. a. pag. 667. Episcopis congregatis summis latisdibus eum ornavit; ibique inter alia de ejus maximo patrocinio erga literas haec habentur. X apolus videliceι , de gno nobis sermo est serenissimus , or tranquilismus Imperator , qui nobis , ut praetulimus in quos fines faecalorum devenerunt, quique caliginos temporis ex quadam parte tetras aerumnas, omiserias sustinebamus , taxquam splendidisimum oram ab Arce polorum illuxit, non solum monumenta Pro . genitorum bonitatem electa raditis ferens in