장음표시 사용
211쪽
sititiam, B. HORNEIVS, x ut alios taceam, solide demonstra
vit. Proserant certum aliauod documentum 3 At hic haeret aqua. infirma ulterius sit naec communionis auctoritas, vel Iuscus inue intelliget, quod Nicaeni Patres totius ecclesiae Christianae uti,tatem in hoc articulo de M. Trinitatis mysterio promovere S ad. servare fuerunt annis. Si itaque in litteris communicatoriis hos adjiciendos statuerint characteres, non opus erat littera π seu no,
mine PETRI, quia unusquisque facile inde colligebat, ad enam his litteris instructum nulla laborare macula. Nam Occidentalis eoclesia seu Romana minime hoc negavit mysterium. Multiplicassent. Foinde Concilii Nicaeni Patres sine necessitate entia, quod vitio ipsi erat vertendum. Summus erat hoc in articulo & Orientalis &cidentalis ecclesiae consensus. Addo denique, Orientales episcopo hoc Romanensium episcoporum imperium neutiquam recepisse, iisdemque hanc concessisse dignitatem. ut solius Petri in litteris cor municatoriis fieret mentio. Addidissent, si hoc concedendum est,.sne dubio IO AN Ni S Apostoli nomen, quippe quod ipsis, ut
controversia Saeculo H. de jejunio Antepiscinti agitata novimus,. maximo fuit in pretio. Ecquis vitio vertere poterat Asiae episco. piet, si nomen St. Ioannis suis litteris inseruissent communicatoriis,.& libere reliquissent Romanensibus, utrum velint nomen Petri adhibere, nec ne. Non sustinuissent Orientalis eeclesiae procere, Boo sum: Certum iraque est, neque IO ANNIS neque PETRI fictam esse in hoc litterarum genere mentionem. Patres Nicaeni nullo verbulo ad communionem cum PETRO, ejusque sede, alen, dim & confirmandam, sed ad doctrinam de tribus Deitatis personisi adversus Arianos adfirmandam & defendendam provochrunt. Haud diffieulter hanc litteram π de Petro recipere potuissent Ariani, qui,
Ch liti & Spiritus Sancti impugnabant Destatem. Prout enim fue runt ingenio admodum vetii pelli ct acutulo , ita facile patres Meae. nos, qui hunc evulgassent tenorem , gravissimi erroris superstitio. nisque plane deletandae accusiura Pinuassent, quod Notheosin gen tilium introduxissent, & Apostolum Petrum in Dei commercium recepissent. Mani arure Christum veri & essentialis Dei mactarunt 'titulis, sed tam patre Deum longe inferiorem statuerunt; taquis
ig- sibi persuaserit, illos mussitasse, si patres Niseni Petrum, de jur
212쪽
ope litterarum communiectoriarmm eonnubis. P. ινι cujus natalibus & ortu erant certissimi, tribus Deitatis adt'idissent personis. Retorsissent sine dubio illa ipsa, quibus a senioribus Nicaenis erant transfossi, in hos patres tela, ct illis haud levem asper sissent labem. Consideraturi autem Arianorum acta adversus Orthodoxos emissa, nullum hujus rei deprehendimus vestigium, quod certe deprehenderetur, si hic canon ita esset interpretandus. Cans nem enim ipsum tam longo temporis traitii Arianis incognitum fuisse, fidem omnem excedit, quia complures episcopi, repudiata fide Nicaena, ad illorum transierunt castra, ipsisque Arianis tanta Saeculis IV. &U. affulsit selicitas, ut imperatorum praesidiis adaucti. hius concilii arcana explorare, & ad intimam omnium canonum notitiam penetrare potuerint. Si itaque his litteris formatis in concilio Nicaeno traditis fides esset adhibenda, nemo saltem non hane BARONII exsibilabit & explodet sententiam, qua insulse plane &impudenter tribus Deitatis personis adjungitur Petrus. Maximam saneis Patribus Nicaenis intulerit injuriam, qui tam impiam & propudiosam ipsis adscripserit sententiam. Noverant , creaturam Deo optimo Maximo minime esse ad latus adjiciendam, nisi quis omnem deposuerit pudorem & venerationem soli Deo deferendam. Habes hic apertam apotheosin, qua Petrus, qui primus episcopus Romanus fingitur, in Dei commercium evehitur, quo ipso BARONI VS quasi sorex periit, & inscius B. CHRISTI AN KORTHOL. TI y limatam solidamque de Apotheosi Papaea, qua pontifices pennas Las ultra nidum extenderunt, ct in coelum ad majestatis divinae solium evolarunt . confirmavit commentationem. Lege sodes
KORTHOI TI verba i Et ne quid Pontificiae deesset sublimitati, eousque prope s tandem sunt Romanae curiae adulatores , ipsique etiam praesi es, ut ultra humanam, quid/ angelieam sortem popam enodere, imo disivitatem ei largiri non dubitaverint. Si talia au dent Petri successores, quem statues ipsi Petro honorem
Coronidem nunc huic argumento de litteris primitivae ecclesiae communicatoriis imposituri, tantum abest, ut arctissimum hoc fidei oritatisque improbemus vinculum, ut potius illud ad institutasse et eccle-y vid. G. Dissertat. de Apotheos Papam Q ilhistrat. dicti II Thes V. 4. I. p p
213쪽
' , . sabili primitivae Ecelesiae
ecclesiae christianae omni laudis encomio mactanda reserendum es certissime itatuamus. Nulla denique nobis eli dubitatio, quin mollior suaviorque futura esset rerum Clirillianarum facies, si sententiarum divortia, intempestivaeque lites conticerent, & aurea illa, qui- bus simplicissi ina viguit files, redirent saecula. Nihil proinde piis& cordatis viris magis fuit in votis, quam ut omne Pontificios inter Luthera nosque rescinderetur dilsidium, & arctissimum unionis vinculum restitueretur, confirmaretur, muniretur. Serio id optavit B. LV PHERUS, κ) quod non solum in Articulis Schmal caldicis, sed.& in epistola de ineunda cum Pontificiis unione ad principes Ratishonaean. II l. congregatoS emisia, satis luculenter demonstravit, nihil ipsi futurum esse exoptatius gratiusque, pacis otio, salva tamen manente doctrina Christiana. Proposuit idem ille magnus veritatis divinae praeco herosque Lutherus , Articulos Schmalcaldicos, ut scirent legati nostrae relisionis in concilio de ineunda pace institu. endo, quatenus Pontificiis cedere, & in quibus capitibus constanter terseverare possent. a Tantum itaque abest, ut praefracta fronte utherus uniendae religionis repudiarit conditiones, ut potius Romanensibus ultro obtulerit, tam pias S moderatas, ut se pontifici Romano morigerum, dictoque obedientem usque ad aram praestiterit filium. At enim vero fefellit l3. Lutherum spe . dum Romanenses fidei erroribus & abusibus D cultibus praeter & contra Verbum divinum institutis nuntium mittere noluerunt, & Protestantes nefandae ab ecclesiia Romana, tanquam matre, factae secesΙaonis po stularunt, a quibus tamen notis illam solide liberari ni CHILLING-
ORTHUSbὶ vener. ERNEST. SALOMON CYPRIANVS e GIES BERTUS VOETIUS il) aliique exim. i ecclesiae doctores.
Evanuit postea cum turbulento concilio Tri lentino spes denuo Pro testantibuς enata. Viae denique dii sentientes in rchfrui ne nn endi a
FRANCISCO VERANIO, fratribus V AHLENBVRG iCIS, VALE.
x vid. Ips Epistol in Spalatini Antiat p. 612. a vid. Praefat. Artie. SehInalclad. p. in . a Lb) vid. William. Chil lingworth. the Religion os Protestantes Chap. V. The Separ tion os Protestans fioin ille Church of Reme p. a. l. a Lond. e vid. R. bolid. Dentonstrat. de ortu A progressu Papisini Cap. XI. p. 9sq. vid. Ej. Desperat. Caus Papar. p. m. 693.
214쪽
ope litterar. comminicatoriari im cou kO. P. II. I93
VALERIO MAGNO, RICHELIO. KOEDDIO, MAIMBUR. GIO, BOSS 'ETO, DELIO& aliis propolitae, tam lubricae &
elivosae fuerunt, ut non defiterint in Reformata S Lutherana ec se sia doctores illultri simi, qui, suo quisque ordine, ac modulo, deis monstrarunt, hunc Sirenum cantum, prout scripsit HECTOR GODO FREDUS MASIVS e) Theologus Hamientis haud incelebris , a Protestantibus cane pejus S angue esse evitandum, ne fidei faciant naufragium. Ut tandem Perorem, pauciuimis adfirmo, Protestantes Romanensibus fidem dextramque esse claturos, si ad pri. itinam, eamque primam, & sanam redirent fidem Christianam, in verbo Dei valide fundatam. Quamdiu vero Romana ecclesia has apostasiae notas non prorsus eX tinxerit, & ad formam fidei morum. que a Iesu & Apostolis solide & sufiicienter traditam, scriptisque canonicis conssignatam, propius accesserit, tam diu illius in rebus si dei communionem & fraternae unionis sodalitium effugiendi causias habemus gravissimas. memores adhortationum divinarum de effugiendo cum Iesu adversariis commercio. 2. Cor. VI. I . seq. Apo. cal. XVIII. q. Quae quum ita sint, multa ita lia nobis videntur Pontificiorum inter & Protestantium unionem interjecta, rebusque
ita comparatis, judice SCHERLOKIOfὶ & INFANTI Og tam
perniciosa, & in fidem nostram iniqua unio magis evitanda est, quam anxie quaerenda & vere exoptanda. Quid enim quaeso haec unio foret aliud, quam noVum Augiae ingenti opera congerere Ita bulum. Tenebrae cum luce non sunt commiscendae.
O si tandem aliquando Romanenses cordatorum virorum Votis, defideriis precibus, ct piis consiliis, relinquerent locum,& sua praeteri mitterent religionis figmenta, infallibilitatem pontificum dictatoriam illorum auctoritatem, Veritatis divinae scripturaeque sacrae larvas seu traditiones, bonorum operum merita, purgatorium, trans substantiationem , sanctorum cultum, intercestiones, imagines, reliquias,
e vid. Ti. Dissertat. de Sirenum cantu, seu de unione Protestantiu in eum Rom.eceles advers. Detii Tractat. La Reunion des Protestanta de Suaaboum. edit. 1688. D vid. Preservatis contre te Papisine a la Hage III I. g vid. Preservatis conti e la remion avee la Siege de Rume. Ilerdam. I723.
215쪽
O quam chara Romanae ecclesiae pignorat sacrifkium missaticum, &alia instituta rei Christianae valde noxia, tum facilis levisque foret ecclesilas longo discrimine distinctas reclaniendi vial Nulla amplius
foret morat Manibus protensis serremus suffragia. Tantum enim abest, ut Lutherani omnes respuant unionis pacisque conditiones, quod tot a B. Lutheri aetate celebrata facile probant . colloquia, ut potius paci in ecclesia Christiana restituendae serio inhient, longis
si me ab illo, quod HORATIVS h) de suo in VULI EJVM ME.
NAM animo scripsit, remoti proverbio: Lupis es agnis , quanto sortito obtigit ,
Tecum mihi ciscordia est. Id solummodo dolemus, religionis uniendae impedimenta nostro aevo magis augeri, quam minui. Ecquis enim rerum ab origine Lutheranae religionis in ecclesia gestarum adeo ignarus est & hospes, ut nesciat, omnia pacis consilia a Romanensibus clanculum concepta, n)hil nisi aestus, furores, caedes, lanienasque Parisiienis spirare, & ultimum pacis medium esse carceres , ferrum, ignem. Testis est Gallia, Reformatorum lacrymis & sanguine diffluens. Testes sunt Hussitae & innumeri Protestantes in Romanensium recionibus misere extincti. Vestigia sane nos terrent, a tam impia & vio lenta uolendi rathne, quae quantum a scripturae sacrae testimoniis, antiquae ecclesiae, & Patrum usu distet, solide est evictum .i Tune credis Romanensium colori, S gypsatissimis, quibus aures Lutheranorum demulcent, pelliciunt, titillant, verbis 8 Tune putas, Lutheranorum salutem Romanensibus esse curae cordique 3 Credat Judaeus Apella. Ne vero nostro deesse videamur officio, ex intimis cum iis, quotquot in nostra degunt ecclesia, theologis, veritatis aeque ac pacis studiosis, Deum precamur animi visceribus, ut ipse pro sua, qua valet, potentia, ct sapientia, his ecclesiae Chri- manae ulceribus longo tempore inveteratis medelam afferre. & fidei Christianae unitatem pristino suo nitori in toto Christiano, qua Patet, terrarum orbe, restituere velit quam benignissime. h vid. Lib. Ε IN.
216쪽
Dictorum partim ' planatorum, ptatim
217쪽
Apostolorum litterae publice praeleste . XXX. p. 6o. 63. Apostolicorum scriptorum libri publice lecti f. XXXI. p. 66-68.
B. Basilii locus vindicatur. I. CIlI. p. ist. i83. - novus locus eruitur. g. CIV. p. i33. 18 . IC. 4 Commendatitiae litterae antiquae sunt aetatis. f. XXXIII. p έρ- i. honestioris loci hominibus datae. q. XXXV. P. Z3. Communicatio non involvit primatum. f. CVI. P. IOZ-I6y. Communicatio in rebus componendis observata primatui Pontifici Roman. non faveti f. CVII. CXI. P. 169. 183. Communicatoriae litterae. vid. Tit. L.
De diaconissis primitivae ecclesiae. I. XLII. p. 8 . Diaconorum & diaconissarum officii partes. g. XLIV. p. 87 - so. Discrimen inter litteras communicatorias & commendatitias notatur. f. XXXV. P. 73. . Domesticae litterae ad haereticos datae. g. LXIII. P. II Il7.
Eeclesia universalis & particularis. I. UI. p. II. II. - sancta, catholica, OrthodoXa, apostolica. q. Vt I. p. II. l . Ecclesia Lutherana est sancta. f. VIl. P. 13. l . . . . Catholica. g. Vt II. p. ι3. I 6. Ecclesiae unio alia est interna, alia eXterna. f. IX. X. p. 7 - 24.
tabesia est vel visibilis, Vel invisit bilis. I XII. P. 26. 28. Ecclesiae verae notae. I. XIV. P. O. Ecclesiae Diuitiaco by Cooste
218쪽
EGIeRe unis non sivet sedi Romanae. vid. Titi Unio. Ecclesiae suburbicariae. q. CVII. CVIII. p iερ-I7s. Epiphanii Iocus vindicatur. CV. P. I81. Episcoporum dignitas primis seculis aequalis. g. I. p. i y ID.
Formae & characteres litterarum apud. gentiles usitati. f. LXXXI. - LXXXIV. P. Ἀδ - - I L
Gregorii Nagianzeni Iocus vindicatur. CV. p. i8 . η1.
HHospitalitas primorum Christianorum laudatur. XXXIII. XXXIV.
Litterarum ecclesiasticarum antiquitas eruitur. I. XLVIII. p. U 37. antiquitas testimonio epistolae Smyrnensis firmatur. 6. XLIX. . LVI. P. N NSLitterae ecclesiasticae spuriae. LUIL p. Io Iop. Litterarum ecclesiasticarum circularium natales & abusus. LVIII. LIX. P. IOff. ma Litterarum ecclesiasticarum duplex usus, alter fidei nota, alter hospitalitatis tessera. f. LXI. P. III. Iig. Utterarum communicatoriarum usus tradituri L LXIL . . LXVIL
Litterarum communicatoriarum vestigia in nostra ecclesia. 6. LXVIII. - - LXXl. P. Ia . . I 28. Utterarum communicatoriarum aetas. g. LXV. P. D - ra .
219쪽
Litterarum communicatoriarum & commendatitiarum signa & eha-: racteres. s. LXXVI. LXXVII. P. I36 -I3'. - earundem signa diluuntur & confirmantur. I. LXXX. LXXXV. LXXXVII. p. I I - - Ι1 . Litterae commendatitiae in sacro codice explicantur. XXXVI. p. 73 -7I'. Litterarum commendaticlarum abusus notatur. f. XXXVII. - XXXlX. p. D - in Litterarum domesticarum ratio. g. LXII. - - LXIX. p. ii3 - I1 I. Litterarum communicatoriarum & domesticarum discrimen. f. LXIID
Lixterarum commendastiarum .usus. LXXII. LXXIII. P. .Q8. an sis vestigia in nostra ecclesia. I. LXXIV. LXXV. p. I 33 , . Is 6. Litterae communicatoriae unitatis testes. g. III. p. 3. Litterarum communicatoriarum tres classes. 9 XX. XXI. p. 43 - . G. Litterarum communicatoriarum necessitas ct utilitas: g. XXIX. 18 1'.
Litterae apostolorum in sacro conventu praelectae. g. XXX. p. d. .
Litterarum ecclesiasticarum tabellarii. LXVI. LXVII. p. rao .ia Lotherani ab unitate ecclesiae non recesserunt f. XI. P. 26. 23. therana ecclesia non favet Simonis erroribus. g. XV. XVI. μ . non . Socinianorum. O XVii. XVIII, p. 3ρ - 4Σ
non Gnosticorum & aliorum haereticorum. NX. p. M. Mes
220쪽
. Nicaeni Concilii canon VI. vindicatur. , CVII. . CIX. p.
Origenis duo loci vindicantur. 5 C. - CII. p. 73 - Ι 8ι.
Peregrini doli & mors. g. XXXVIII. XXXIX. p. 78 . 8 i. Polycarpi acta illustrantur. I. XLIX. . LVI. P. -IO6. Pontificum Romanorum insatiabilis potestatem extendendi libido. I. CXI. - CXlII. P. 17y-Iς I.
Romana ecclesia cooperuit veram ecclesiam. I. XIII. p. 2q. o. Romanenses ex littera πά in litteris communicatoriis adhibita pri. matu in Pontificis Romani graps exsculpunti LXXXVI. - LXXXIX. P. Is IH.
Sacramenti VOX enodatur. I. LII. P. Ioi Sororis nomen in primitiva eccesia usitatum, sed postea suspectum L XLII. XLII l. p. 8 Suburbicariae. Ecclesiae.. vid. Eccles Symbolo apostolico Vox, una ecclesia, serius addita. III. p. . L. Patribus Nicaenis & alii . I. Iv. p. 1 - . Synisa larum origo. XLIII. p. 83 - tr.
Unitas ecclesiae a Iesu ipso instituta. ff. L p, εἰ Ff a Unitas